Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2025r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Sławomir Szubstarski
Protokolant:	sekretarz sądowy Agnieszka Piskorz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2025 r. w K.

sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w O.

przeciwko Poczcie Polskiej S.A. w siedzibą w W.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt: I C 430/24

UZASADNIENIE

Powód Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w O. wniósł o zasądzenie od pozwanej Poczty Polskiej S.A. w W. kwoty 43,65 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie powód wskazał, że na podstawie łączącej strony umowy z 14 stycznia 2022 r. na świadczenie usług pocztowych w obrocie krajowym i zagranicznym w zakresie przyjmowania, przemieszczania i doręczania przesyłek pocztowych oraz zwrotu przesyłek niedoręczonych, powód nadał 24 października 2022 r. pięć przesyłek o numerach nadawczych: (...); (...); (...); (...); (...); co do których złożono 9 grudnia 2022 r. reklamacje uznane za niezasadne pismem z 13 grudnia 2022 r. Powód złożył 22 grudnia 2022 r. odwołania od wszystkich decyzji reklamacyjnych, które nie zostały przez pozwanego uwzględnione w czterech przypadkach, natomiast co do ostatniej z przesyłek powód nie otrzymał odpowiedzi.

Przyczyną reklamacji były niezgodne z przepisami doręczanie przesyłek listownych, mianowicie niezastosowanie wymaganego 7 dniowego terminu oczekiwania na odbiór przesyłki przy pierwszej jej awizacji i w konsekwencji dokonanie drugiej awizacji o jeden dzień wcześniej.

Nakazem zapłaty z 2 listopada 2023 r. w sprawie (...) Sąd Rejonowy w K. uwzględnił żądanie w całości i dodatkowo nakazał zapłatę kosztów procesu.

Pozwana skutecznie sprzeciwiła się nakazowi zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana wskazała, że nieprawidłowość polegająca na błędnej dacie powtórnej awizacji przesyłki nie mieści się w katalogu przypadków przewidzianych w art. 89 ustawy prawo pocztowe, za które ustawodawca przewidział obowiązek zapłaty odszkodowania. Nadto wskazał, że powód zgłosił dla wszystkich przedmiotowych przesyłek wnioski o zapłatę kar umownych przewidzianych w §10.28 umowy nr (...) z 14 stycznia 2022 r, które zostały wypłacone.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W pierwszej kolejności zaznaczenia wymaga, iż sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu na podstawie przepisów o postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ -505 ¹⁴ k.p.c.), a zatem - zgodnie z treścią art. 505 ⁸ § 4 zd. 1 k.p.c. - uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Stan faktyczny w sprawie był pomiędzy stronami bezsporny. Jedynie odnotowania wymaga, że powód w toku postępowania reklamacyjnego wskazywał, że nieprawidłowość wykonania usługi doręczenia polegała na nieprawidłowym wypełnieniu przez operatora pocztowego dokumentu potwierdzającego odbiór przesyłki rejestrowanej przez adresata co uniemożliwiało stwierdzenie prawidłowości jej doręczenia ( vide: odwołania powoda k. 25, 31, 37, 43 i 48) natomiast na rozprawie z 6 marca 2025 r. pełnomocnik podkreślił, że nieprawidłowość miała polegać na zwróceniu przesyłki rejestrowanej niezgodnie z terminem ( vide: protokół rozprawy z 6 marca 2025 r.).

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (dalej: upp) do odpowiedzialności operatorów pocztowych za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej stosuje się ustawę z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

Przepisy upp w art. 89 przewidują karę ustawową za nienależyte wykonanie usługi doręczenia przesyłek pocztowych. Zdaniem Sądu Rejonowego kara ustawowa z art. 89 upp wzmaga odpowiedzialność operatora pocztowego za nienależyte wykonanie usługi pocztowej poprzez zastrzeżenie na rzecz nadawcy odszkodowania bez względu na to, czy fakt poniesienia szkody w ogóle zostanie przez niego wykazany.

Jednakże w sytuacji – jak w niniejszej sprawie – kiedy wobec nienależytego wykonania usługi doręczenia przesyłek pocztowych powód otrzymał zastrzeżoną w umowie karę umowną, to winna ona być zaliczona na poczet kary ustawowej z art. 89 upp. Stosownie bowiem do art. 485 k.c., jeżeli przepis szczególny stanowi, że w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego dłużnik, nawet bez umownego zastrzeżenia, obowiązany jest zapłacić wierzycielowi określoną sumę, stosuje się odpowiednio przepisy o karze umownej. W konsekwencji wskazanego odesłania zastosowanie znajdzie również przepis art. 484 §1 k.c., zgodnie z którym powód jest uprawniony do dochodzenia jedynie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary.

W realiach niniejszej sprawy powód bezspornie otrzymał odszkodowanie z tytułu nienależytego wykonania usługi doręczenia pięciu przedmiotowych przesyłek pocztowych, po 250 zł. za każdy przypadek, łącznie 1 250 zł. W takim wypadku w ocenie Sądu Rejonowego powód byłby uprawniony do dochodzenia dalszego odszkodowania jedynie w granicach wykazanego poniesienia szkody w wyższym od dotychczas otrzymanego wymiarze. Tymczasem powód w żaden sposób nie wykazał poniesienia przez siebie szkody.

Nie ma racji powód uzasadniając żądanie faktem przewidzenia dochodzonego odszkodowania w odrębnej regulacji prawnej (vide: odpowiedź na sprzeciw – k. 109v). Jak wyżej wskazano kara ustawowa z art. 89 upp stanowi wyłącznie wzmocnienie odpowiedzialności operatora, czego nie można utożsamiać z jej zwielokrotnieniem. Odpowiedzialność odszkodowawcza operatora została oparta o ogólne przepisy kodeksu cywilnego (art. 87 upp), zatem zgodnie z zasadą pełnej kompensacji szkody, limitującej wysokość odszkodowania do wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Warto w tym miejscu odwołać się do treści preambuły umowy, stosownie do której rozbudowany system kar umownych został skonstruowany w oparciu o wielokrotne doświadczenia zamawiającego, w pełnej świadomości szczególnego charakteru korespondencji sądowej, celem zapewnienia terminowości realizacji usług objętych umową co ma wpływać bezpośrednio na sprawność działania całego wymiaru sprawiedliwości. Kary przewidziane w umowie służą nadto zapewnieniu tego, że pozwany dołoży najwyższej staranności w ich prawidłowym doręczeniu, zabezpieczy też zamawiającego przed uszczerbkiem związanym z koniecznością wielokrotnego nadawania tej samej korespondencji, stratami związanymi z przesuwaniem terminów rozpraw oraz innych czynności, których dotyczy korespondencja, a także przed innymi trudnymi do dokładnego policzenia szkodami.

Zatem strony umowy wspólnie uznały, że wysokość zastrzeżonych kar umownych w należytym stopniu zabezpieczy interesy majątkowe powoda.

Z tych względów powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1, 1 ¹ i 3 kpc.