Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sławomir Szubstarski
Protokolant:	Sekretarz sądowy Agnieszka Piskorz

po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2024 r. w Kętrzynie

sprawy z powództwa K. D.

przeciwko S. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego S. K. na rzecz powoda K. D. kwotę 8 257,48 (osiem tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem, czterdzieści osiem) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 3 marca 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego S. K. na rzecz powoda K. D. kwotę 2 856,15 (dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt sześć) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje zwrócić powodowi kwotę 460,85 (czterysta sześćdziesiąt, osiemdziesiąt pięć) złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na koszty procesu;

UZASADNIENIE

Powód K. D. domagał się zasądzenia od pozwanego S. K. na swoją rzecz kwoty 8 387,05 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 3 marca 2022 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wniesionego powództwa wskazał, że w dniu 19 lutego 2022 roku zawarł z pozwanym umowę sprzedaży samochodu O. (...), 2.0, rok produkcji 2009, nr nadwozia (...), numer rejestracyjny (...), za kwotę 17 400 złotych. Z treści ogłoszenia oferującego pojazd na sprzedaż wynikało, że skrzynia biegów jest po kapitalnym remoncie, na gwarancji do października, turbosprężarka po wymianie, auto ogólnie jest sprawne, wszystko działa jak należy. O takim stanie pojazdu pozwany zapewniał też powoda w trakcie transakcji. Po nabyciu pojazdu powód wracał do swego miejsca zamieszkania, ale po przejechaniu ok. 450-500 km, pod C. pojazd zaczął się dziwnie zachowywać, coś stukało, spadła moc, i nie reagował na naciskanie pedału gazu. Podczas diagnozy w lokalnym warsztacie samochodowym silnik wydawał charakterystyczny hałas podobny do defektu panewek wału korbowego, a po jego podłączeniu do komputera uzyskano informację o braku ciśnienia oleju. W oleju silnikowym stwierdzono opiłki metalu, filtr olejowy okazał się zatkany oraz zniszczony, a w misce olejowej znajdowały się kawałki wytopionych panewek głównych wału korbowego. Z opinii diagnosty wynikało, że awaria była wynikiem braku oleju na wale korbowym spowodowanym brakiem wymiany przez poprzedniego właściciela pompy olejowej oraz panewek korbowych z olejem silnikowym przy odpowiednim przebiegu.

Pozwany S. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot, od powoda na jego rzecz, kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Uzasadniając stanowisko wskazał na wynikającą z zasad doświadczenia życiowego oraz dbałości o własne interesy powinność powoda dokładnej kontroli nabywanego przez siebie używanego pojazdu. Powód nie zdecydował się na szczegółową kontrolę techniczną pojazdu na stacji diagnostycznej, a zaraz po nabyciu pojazdu, przy niskiej temperaturze zewnętrznej rozpoczął jazdę brawurowo bez wcześniejszego rozgrzania poszczególnych elementów pojazdu. Zdaniem pozwanego usterka pojazdu miała charakter eksploatacyjny, była normalnym następstwem używania, dlatego nie może stanowić podstawy odpowiedzialności pozwanego względem powoda. Nadto pozwany wyjaśnił, że ów pojazd on sam nabył ok. 2 miesięcy wcześniej (10 grudnia 2021 r.), i uzyskał od sprzedawców deklarację wolności pojazdu od wad i wykonania w pojeździe niezbędnych napraw niedługo przed sprzedażą. Pojazdem bezawaryjnie przejechał ok. 2 000 km.

Sąd ustalił co następuje:

Pozwany S. K. nabył w dniu 10 grudnia 2021 r. pojazd O. (...) (118 KW), nr. rejestracyjny (...), nr. VIN: (...), rok produkcji 2009, za cenę 17 400 złotych. W dniu 12 lutego 2022 r. opublikował na portalu ogłoszeniowym (...) ofertę zbycia tego pojazdu. Pozwany jest ogłoszeniodawcą na portalu (...) od lipca 2019 r. dobrze ocenianym przez większość kupujących. W ofercie sprzedaży pozwany opisał bogate wyposażenie pojazdu oraz ogólną jego sprawność. Szczególnie wskazał na fakt kapitalnego wyremontowania automatycznej skrzyni biegów, objętej gwarancją do października, oraz na wymianę turbosprężarki. Pozwany nie wykonywał opisywanych remontów, a o ich przeprowadzeniu został poinformowany przez osoby, od których sam nabył pojazd. Nabywając go nie sprawdzał jednak tych informacji, ale zawierzył sprzedającym.

Bezsporne; dowód: 1. umowa sprzedaży pojazdu k.15; 2. Dowód rejestracyjny pojazdu k.16-17; 3. Wydruk ogłoszenia k.13; 4. Przesłuchanie pozwanego k. 168v.

Powód K. D. mieszka w B.. Zapoznał się z treścią opublikowanego ogłoszenia sprzedaży pojazdu i z uwagi na znaczną odległość do K. trzykrotnie dzwonił do pozwanego w sprawie pojazdu. Był zainteresowany ofertą sprzedaży, pozwany zapewniał go o wcześniejszym wyremontowaniu pojazdu i jego obecnej sprawności, po czym w dniu 19 lutego 2022 roku powód przyjechał wraz z dwiema osobami towarzyszącymi do K.. Po obejrzeniu auta i odbyciu jazdy próbnej, powód zawarł z pozwanym umowę sprzedaży pojazdu O. (...), nr. rejestracyjny (...), nr. VIN: (...), rok produkcji 2009, za cenę 17 400 złotych.

Bezsporne; dowód: 1. umowa sprzedaży pojazdu k. 14; 2. Przesłuchanie pozwanego k.168v.

Nabytym pojazdem powód wracał do domu, jednak po przejechaniu ok. 500 kilometrów silnik pojazdu uległ awarii i pojazd stanął. Powód odholował go do warsztatu (...) H. w C.. Następnego dnia pozwany został telefonicznie poinformowany o niesprawności auta, kolejnego dnia zgłoszono mu również telefonicznie żądanie zapłaty. W dniu 25 lutego 2022 roku powód złożył pozwanemu pisemne oświadczenie o obniżeniu ceny nabytego pojazdu o kwotę 8 257,48 złotych, z uwagi na jego wadę i jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty tej kwoty w terminie 5 dni.

Bezsporne; dowód: 1. oświadczenie o obniżeniu ceny i wezwanie do zapłaty k. 32-34; 2. Przesłuchanie pozwanego k.168v.

Przyczyną awarii silnika pojazdu O. (...) w dniu 19 lutego 2022 roku było zatarcie silnika wywołane nieprawidłową jego obsługą w okresie poprzedzającym datę nabycia pojazdu. Zatarcie silnika stanowi istotną wadę pojazdu. Koszt naprawy niezbędnej do doprowadzenia rzeczy do sprawności zgodnej z jej przeznaczeniem wynosi 8 387,05 złotych.

Dowód: opinia biegłego R. A. wraz z opinią uzupełniającą k. 77-90, 120-121; 2. Przesłuchanie biegłego k.168-168v; 3. Dokumentacja zdjęciowa k. 18-29; 4. opis diagnostyki k.30; 4. wycena naprawy k.31.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się zasadne i podlegało uwzględnieniu niemalże w całości.

Stan faktyczny w sprawie zasadniczo był bezsporny pomiędzy stronami. Strony słuchane informacyjne potwierdziły prawdziwość treści dokumentów przedstawionych przez powoda za pozwem, w szczególności fotokopii ogłoszenia internetowego, umów kupna – sprzedaży z 19 lutego 2022 r. i z 10 grudnia 2021r. dowodu rejestracyjnego, opisu diagnostyki wraz z wyceną naprawy, oświadczenie o obniżeniu ceny wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k.13-17;30-34). W szczególności zeznania pozwanego znajdowały odzwierciedlenie w tych dokumentach. Pozwany nie kwestionował dokumentacji zdjęciowej (k.18-29). Wszystkie przedstawione przez powoda dokumenty nie budziły też wątpliwości Sądu co do swej autentyczności. Dokumentacja zdjęciowa została przeanalizowana przez biegłego i również w jego ocenie koreluje z opisem usterek przedstawionych pozwanemu w diagnostyce (k.30 -31) oraz z silnikiem badanym przez biegłego osobiście. Z tego też względu Sąd uznał je za w pełni wiarygodne, korelujące z zeznaniem pozwanego oraz w świetle faktów, których niesporność wynika z przesłuchania informacyjnego stron. Całokształt materiału dowodowego pozwolił poczynić przedstawione ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie.

Okolicznością sporną okazała się jedynie przyczyna usterki pojazdu oraz czy w dniu sprzedaży tj. 19 lutego 2022 roku, sporny pojazd był obarczony istotną wadą fizyczną, czy też był od niej wolny. Ponieważ rozstrzygniecie tej kwestii wymagało wiadomości specjalnych Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu (...) (opinia – k. 77-90, opinia uzupełniająca – k. 120-121, 168-168v). W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, poparta wiedzą fachową i nie zawiera sprzeczności, w tym logicznych, jasno i przekonywająco wyjaśnia kwestie istotne przy rozstrzyganiu sprawy i wymagające wiadomości specjalnych. Zastrzeżenia do tej opinii, zgłoszone przez pozwanego (k. 110-111), zostały wystarczająco wyjaśnione przez biegłego w opinii uzupełniającej. W kolejnych zarzutach (k. 135-137) powód podniósł nową kwestię identyfikacji badanego silnika. Nie wyjaśnił przy tym przyczyn, dla których wcześniej zarzutu takiego nie podnosił pomimo zakreślenia ku temu terminu pod rygorem pominięcia, jednakże jak wyżej wskazano biegły wyjaśnił wzajemną korelację zgłoszonych usterek, zdjęć silnika z okazanym mu do bezpośredniego badania. Wzajemna korelacja nie pozostawia wątpliwości co do tego, że badany silnik był zainstalowany w pojeździe sprzedanym powodowi. Bezspornym jest fakt awarii silnika, i w świetle tego trudno też sobie wyobrazić, aby powód podmieniał uszkodzony silnik innym.

Pozwany wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego celem ustalenia, czy uszkodzenia silnika można uznać za istotne, czy mają one charakter eksploatacyjnych, z jakiej przyczyny mogły powstać, czy wynikają z wieku pojazdu oraz jego przebiegu i stanowią skutek normalnego jego zużycia, czy też sposób jego użytkowania przez powoda mógł spowodować uszkodzenie pojazdu. W ocenie Sądu opinia biegłego wraz z jej uzupełniającymi wyjaśnieniami jasno i przekonywająco wskazuje możliwe przyczyny stwierdzonych uszkodzeń silnika, jednocześnie w kontekście do bezspornych między stronami okoliczności konkretyzuje jedną. Faktem są zaniedbania polegające na braku terminowej wymiany oleju silnikowego, braku wymiany zużytych części (uszczelka smoka, filtra oleju). Faktem jest również, że proces zacierania silnika trwa, a ten zatarł się w pierwszym dniu po nabyciu pojazdu.

Zarzuty pozwanego oparte są o przypuszczalny możliwy scenariusz niewłaściwej techniki jazdy powoda, dlatego w ocenie Sadu mają one charakter czysto polemiczny. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii dalszych biegłych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, w szczególności przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest nieprzekonująca, niekompletna, pomija lub wadliwie przedstawia okoliczności, nie odpowiada tezie dowodowej, jest niejasna, nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna. Przeprowadzenie dowodu z urzędu stanowi wyjątek od zasady kontradyktoryjności i z reguły jest korzystne tylko dla jednej ze stron, co może doprowadzić do naruszenia naczelnych zasad procesu cywilnego, takich jak zasada kontradyktoryjności, równości i zaufania do sądu. Z tych przyczyn czynność taka może być usprawiedliwiona tylko wówczas, gdy zachodzą szczególne okoliczności, a dopuszczany dowód jest jedynym sposobem zapobieżenia niebezpieczeństwu oczywiście nieprawidłowego rozstrzygnięcia sprawy (tak: wyrok S.N. z 13 listopada 2019 r. V CSK 343/18, publ. Lex). W ocenie Sądu Rejonowego zarzuty pozwanego nie dały podstaw zakwestionowania prawidłowości opinii, dlategoi pominął wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego (pkt 2 pisma z 29 lutego 2024 r.).

W niniejszej sprawie powód żądał od pozwanego zapłaty kwoty 8 387,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 3 marca 2022 r. (po wyznaczonym terminie zapłaty) do dnia zapłaty, twierdząc, że pozwany sprzedał mu rzecz wadliwą i skorzystał on z uprawnienia obniżenia ceny. Swoje roszczenie powód wywodził z przepisów dotyczących rękojmi za wady rzeczy sprzedanej. Domagał się zapłaty kwoty stanowiącej równowartość obniżenia ceny za sprzedaż rzeczy dotkniętej wadą, powołując się w tym zakresie na wartość nakładów koniecznych do przywrócenia pojazdu do dalszej eksploatacji.

Stosownie do treści art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną. Odpowiedzialność z tytułu rękojmi jest zaostrzona względem ogólnych reguł odpowiedzialności z tytułu niewykonania, bądź nienależytego wykonania zobowiązania. Jest to odpowiedzialność obiektywna, niezależna od winy, a nawet wiedzy sprzedawcy. Co więcej, jest ona niezależna od powstania szkody, co powoduje że przez niektórych przedstawicieli doktryny kwalifikowana jest ona jako odpowiedzialność absolutna lub na zasadzie ryzyka. Powstaje ona w przypadku rzeczy oznaczonych co do tożsamości już w momencie zawarcia umowy, jeśli nie zostanie skutecznie wyłączona. Zasadniczą przesłanką tej odpowiedzialności jest dowiedzenie, że przedmiot świadczenia sprzedawcy dotknięty jest między innymi wadą fizyczną, a zatem odpowiedzialność z tytułu rękojmi zależna jest w zasadzie wyłącznie od wystąpienia tej wady oraz wiedzy kupującego o wadzie (art. 557 §1 k.c.).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy, bezsporne było pomiędzy stronami, że przedmiotem umowy sprzedaży zawartej w K., w dniu 19 lutego 2022 r., był pojazd O. (...), nr rej. (...), którego silnik w drodze powrotnej do domu uległ uszkodzeniu. Tymczasem pojazd ten był oferowany jako ogólnie sprawny, po kapitalnym remoncie skrzyni biegów oraz po wymianie turbosprężarki. Pozwany okoliczności tych zasadniczo nie kwestionował podnosząc jednak, że uszkodzenie silnika wynika z jego zużycia, a nie niesprawności. Pozwany pojazd ten nabył około dwóch miesięcy wcześniej i ofertę sprzedaży skonstruował w oparciu o dokumenty otrzymane od wcześniejszego właściciela. Sam żadnych prac przy silniku nie wykonywał i nie sprawdzał wykonania zadeklarowanych mu remontów.

Mając na uwadze, iż rozstrzygniecie sprawy wymagało wiadomości specjalnych, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego, którego wnioski w całości podzielił, jako przekonywające. Za biegłym stwierdzić należy, że przyczyną usterki było niedostateczne smarowanie na wale korbowym, co spowodowało zatarcie silnika. Wyraźna zmiana koloru wału w silniku wskazuje na dłużej trwający proces, którego finał w postaci całkowitego zatarcia silnika miał miejsce w dniu sprzedaży (19 lutego 2022 r.) w drodze powrotnej po przejechaniu ok. 500 km. Stwierdzić zatem należy, że wada silnika istniała w dniu sprzedaży pojazdu. Przyczyna zniszczonego (lub podniszczonego) w dniu sprzedaży silnika, leży w zaniedbaniach poprzednich właścicieli. Zaniedbanie terminowej wymiany oleju smarującego silnik, wymiany części eksploatacyjnych i użytkowanie silnika bez dostatecznego smarowania, w warunkach skutkujących jego uszkodzeniem. W dniu sprzedaży silnik miał zatkane kanały olejowe, niesprawny filtr oleju, smok olejowy, a z powodu braku smarowania miał uszkodzone panewki czopowe wału korbowego. Nie sposób użytkować pojazdu z zatartymi panewkami.

Niezasadny był zatem podnoszony przez pozwanego zarzut nieprawidłowej eksploatacji pojazdu, polegającej na gwałtowanej i szybkiej jeździe na nierozgrzanym silniku. Taki niewątpliwie nieprawidłowy styl jazdy nie mógł być w okolicznościach niniejszej sprawy przyczyną uszkodzenia silnika, a co najwyżej czynnikiem przyspieszającym jego całkowite zatarcie. Zarzucony powodowi sposób jazdy mógł mieć miejsce tylko jeden raz, a zdaniem biegłego tylko długotrwałość takiego używania może spowodować zakłócenie smarowania i zatarcie panewek.

W ocenie sądu nie można również przyjąć za pozwanym, że powód musiał wiedzieć o wadzie silnika z uwagi na znany mu znaczny przebieg pojazdu. Nie można przecież przyjąć a notori, a pozwany takiej okoliczności nie wykazał, że silnik pojazdu O. (...) przejeżdża nie więcej niż określoną ilość kilometrów (np. 300 000 km). Faktem natomiast pozostaje, że pozwany zapewniał powoda o całkowitej sprawności pojazdu. Co prawda w ogłoszeniu nie pojawiła się informacja o wyremontowanym silniku, jednakże niewątpliwie treść ogłoszenia budowała przekonanie o dbałości przez poprzedniego właściciela o stan techniczny pojazdu, a istotny zakres przeprowadzonych remontów, ogólna sprawność pojazdu tłumiły obawy mogące powstawać na tle wysokiego przebiegu pojazdu. Tymczasem informacje te okazały się nieprawdziwe. Nie ma przy tym znaczenia w niniejszej sprawie, czy pozwanemu można przypisać winę we wprowadzeniu powoda w błąd, czy też pozwany sam czuje się on ofiarą poprzedniego właściciela.

W konsekwencji należało uznać, że opisane wady fizyczne istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy na powoda. Silnik sprzedany powodowi zawierał wadę w postaci toczącego się procesu jego zacierania, i to na końcowym jego etapie zważywszy, że do zatarcia doszło tego samego dnia, po przejechaniu 500 km. W świetle tych ustaleń Sąd przyjął, że w niniejszej sprawie zaistniały wszystkie przesłanki odpowiedzialności pozwanego z tytułu rękojmi za wady fizycznej sprzedanej rzeczy.

Wedle przepisu art. 560 § 1 zd. 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Z kolei przepis art. 560 § 3 k.c. stanowi, że obniżona cena powinna pozostawać w graniach proporcjonalności wartości rzeczy wadliwej do wartości rzeczy wolnej od wady. W orzecznictwie przyjmuje się, że obniżenie ceny powinno uwzględniać koszt nakładów i starań niezbędnych do doprowadzenia rzeczy, poprzez usunięcie wad, do sprawności zgodnej z przeznaczeniem (tak: wyrok S.N. z 16 grudnia 1998 r. III CKN 74/98, publ.: Lex nr 1215089; wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 21 lutego 2018 r. V Aga 50/18), publ. Lex nr 2522662).

W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że oświadczenie o obniżeniu ceny nie wymaga formy szczególnej, ale zważywszy na jego charakter jako prawo kształtujący i wynikający zeń skutek, powinno być złożone w taki sposób, aby nie nasuwało żadnych wątpliwości. Ponadto oświadczenie to jako oświadczenie woli, aby mogło wywołać skutek prawny musi pochodzić od osoby, która takie oświadczenie mogła złożyć czyli kupującego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 marca 2009 r., V ACa 484/08, LEX nr 508538). Dodatkowo, w świetle przepisów art. 568 § 2 i 3 k.c., powinno być ono złożone przed upływem roku licząc od dnia stwierdzenia wady.

W tym aspekcie należy wskazać, że w piśmie z 23 lutego 2022 r. (k.32) powód, jako nabywca pojazdu, oświadczył, że ze względu wadę sprzedanego pojazdu dokonuje obniżenia ceny tego samochodu o kwotę 8 257,48 zł i wezwał pozwanego do uiszczenia tej kwoty, w terminie 5 dni od dnia otrzymania tegoż pisma, co nastąpiło w dniu 25 lutego 2022 r. (k.34). Okoliczność doręczenia pisma tej treści pozwanemu w dacie wynikającej ze zwrotnego potwierdzenia doręczenia nie była sporna między stronami.

Jak wynika z opinii biegłego koszt naprawy silnika po jego zatarciu wynosi 21 617,53 zł. Powód wydał na naprawę silnika kwotę 8 387,05 zł. Sąd podzielił w całości ocenę biegłego, że zakres naprawy jest usprawiedliwiony rozmiarem uszkodzenia. Tym samym stwierdzić należy, że powód złożył skutecznie oświadczenie o obniżeniu ceny o kwotę 8 257,48 złotych.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8 257,48 złotych, a dalej idące żądanie oddalił wobec niezłożenia dalej idącego oświadczenia prawo kształtującego o obniżeniu ceny.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481 § 1 i § 2 k.c. Powód wezwał pozwanego do zwrotu ceny w terminie 5 dni. Wezwanie pozwany otrzymał 25 lutego 2022 r., dlatego Sąd w pkt I wyroku zasądził odsetki zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zgodnie z którym Sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Strona powodowa poniosła koszty, na które złożyła się opłata sądowa od pozwu w wysokości 500 zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika dla strony powodowej w wysokości 1 800 zł, ustalone w oparciu o treść § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, oraz koszt opinii biegłego w części pokrytej z zaliczki powoda (539,15 zł).

O kosztach sądowych, tj. zwrocie części niewykorzystanej zaliczki powoda Sąd orzekł w punkcie IV wyroku na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 755 z późn. zm.).