Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Sławomir Szubstarski
Protokolant:	sekretarz sadowy Kinga Polak

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 r. w Kętrzynie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o.

przeciwko (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w O. kwotę 1 266,20 (jeden tysiąc dwieście sześćdziesiąt sześć, dwadzieścia) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 5 maja 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w O. kwotę 1 223,95 (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia trzy, pięćdziesiąt sześć) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  nakazuje zwrócić powodowi ze środków Skarbu Państwa kwotę 1 679,40 (jeden tysiąc sześćset siedemdziesiąt dziewięć, czterdzieści) złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na koszty procesu.

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. (dawniej: (...) sp. z o.o., obecnie : (...) sp. z o.o.) domagał się od pozwanego (...) S.A. V. (...) w W. zapłaty kwoty 1 653,78 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 lutego 2022 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego, na swoją rzecz, kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia je zasądzającego do dnia zapłaty. Podniósł, że w dniu 26 kwietnia 2019 roku doszło do kolizji drogowej, w następstwie której uszkodzeniu uległ pojazd należący do W. J., marki V. (...), o numerze rejestracyjnym (...). Powód naprawił pojazd za kwotę 8 332,62 złotych. Szkoda została zgłoszona do likwidacji podmiotowi likwidującemu w ramach (...), który zweryfikował je i w konsekwencji wypłacił część kosztów, w wysokości 6 900,48 zł. Obecnie powód dochodzi pozostałej różnicy 1 432,14 złotych oraz skapitalizowanych odsetek za okres od 2 sierpnia 2019 r. do 3 lutego 2022 roku, w kwocie 221,61 zł. Legitymację procesową powoda stanowi umowa cesji wierzytelności przenosząca uprawnienia do dochodzenia roszczeń w zakresie odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

Pozwany (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zakwestionował roszczenie powoda co do wysokości. Zdaniem pozwanego w obecnej rzeczywistości rynkowej, w przypadku pojazdów kilkuletnich, nie objętych gwarancją producenta, nie można przyjąć, aby właściwą naprawę pojazdu zapewniała tylko autoryzowana stacja obsługi samochodów danej marki. Nadto podniósł, że poszkodowany zlecił likwidację szkody (...) S.A. w ramach usługi bezpośredniej likwidacji szkody, zatem pozwany nie pozostawał w opóźnieniu zapłaty odszkodowania i nie jest odpowiedzialny za ewentualne opóźnienie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 kwietnia 2019 roku w K., przy ulicy (...), o godzinie 15.25, kierujący pojazdem R. (...) nie zachował należytej ostrożności przy wykonywaniu manewru cofania i uderzył w pojazd należący do K. J. oraz W. J., marki V. (...), numer rejestracyjny (...) uszkadzając przednie lewe drzwi pojazdu. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie OC w Towarzystwie (...). Szkoda została zgłoszona w dniu 29 kwietnia 2019 roku przez kierującą pojazdem J. J.. Poszkodowane w dniu 16 maja 2019 r. zleciły (...) S.A. w W. likwidację szkody spowodowanej tym zdarzeniem i jednocześnie scedowały na rzecz zakładu likwidującego szkodę wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę, do wysokości świadczenia wypłaconego przez (...) S.A.

(d.: bezsporne, a nadto oświadczenia uczestników zdarzenia, zgłoszenie szkody, umowa zlecenia z 16 maja 2019 r., umowa przelewu wierzytelności z 16 maja 2019 r. - w aktach likwidacji szkody (...) (płyta CD) – k. 46)

W dniu 22 maja 2019 roku poszkodowane zleciły poprzednikowi prawnemu powoda ( (...) sp. z o.o.) naprawę pojazdu i jednocześnie przelały na jego rzecz wierzytelność z tytułu kosztów naprawy pojazdu wraz ze wszystkimi świadczeniami ubocznymi. Po naprawie auta powód wystawił fakturę vat nr (...) na kwotę 8 332,32 zł brutto. (...) S.A. w W. uwzględnił koszty naprawy do wysokości 6 900,48 zł.

( bezsporne, a nadto d: 1.umowa przelewu wierzytelności k.9; 2. Faktura vat k.11; 3. Weryfikacja kosztów naprawy oraz decyzja (...) S.A. o wypłacie odszkodowania - - w aktach likwidacji szkody (...) (płyta CD) – k. 46)

Koszt naprawy uszkodzeń powypadkowych samochodu V. (...), nr rej. (...), powstałych w kolizji drogowej z 26 kwietnia 2019 r. przy przyjęciu stawki za robociznę stosowanej przez autoryzowany serwis samochodów V. A. (...) w wysokości 175 zł za roboczogodzinę oraz fabrycznych części zamiennych wynosi brutto 8 166,68 złotych.

( d: opinia biegłego S. T. - k. 109-122).

(...) sp. z o.o. w O. zmieniła firmę na (...) sp. z o.o., która została w dniu 21 sierpnia 2021 r. przejęta przez (...) sp. z o.o. w O. na podstawie art.491 § 1 w zw. z art.492 § 1 pkt 1 i nast.ksh, poprzez przeniesienie całego majątku spółki. (...) sp. z o.o. zmieniła firmę na (...) sp. z o.o.

(...) S.A. V. (...) została przejęta przez (...) S.A. V. (...) w trybie art.492 § 1 pkt 1 i nast.ksh, poprzez przeniesienie całego majątku spółki

( dowód: 1. Informacja z rejestru przedsiębiorców (...) sp z o.o. - KRS nr (...); 2. Informacja z rejestru przedsiębiorców (...) sp. z o.o. - KRS nr (...); 3. Informacja z rejestru przedsiębiorców (...) S.A. V. (...) nr (...) ).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w przeważającej części okazało się zasadne.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy, w tym w aktach szkody (...) S.A. w W., albowiem nie były one kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły wątpliwości Sądu. Ponadto Sąd uwzględnił opinię biegłego sądowego S. T. (2), uznając ją za fachową, jasną i pełną.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt uszkodzenia należącego do poszkodowanych K. i W. J. pojazdu V. (...), oraz okoliczności powstania szkody. Bezsporną okolicznością była odpowiedzialność gwarancyjna pozwanego zakładu ubezpieczeń w zakresie odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Pozwany nie kwestionował również łańcucha zmian podmiotowych oraz skuteczności przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania za naprawę auta, ostatecznie na rzecz powoda.

Spór między stronami dotyczył wyłącznie koszty naprawy uszkodzeń auta poszkodowanych powstałych z kolizji z 26 kwietnia 2019 roku.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowią przepisy art. 805 § 1 kc w zw. z art. 822 kc. Stosownie do treści art. 805 § 1 kc ubezpieczyciel przez umowę ubezpieczenia zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z treścią art. 822 § 1 kc przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (§ 4).

Jak stanowi art. 361 § 1 i § 2 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Wobec faktu, iż pozwany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność, Sąd skoncentrował swoje rozważania na kwestii będącej przedmiotem sporu między stronami. Podstawowym zarzutem pozwanego był fakt zlecenia przez poszkodowaną naprawy własnego pojazdu w autoryzowanej stacji obsługi pojazdów marki V., skutkiem czego zostały zastosowane wygórowane stawki roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że poszkodowany dążąc do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody może wybrać dowolny zakład naprawczy i uzgodnić z nim dowolną cenę w ramach swobody umów. Jednakże przede wszystkim podnieść należy, że pozwany nie zaoferował żadnego dowodu na fakt, że naprawa wykonana przez poprzednika prawnego powoda częściami oryginalnymi prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanych.

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z kolei art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, a sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. Cytowane przepisy są ze sobą skorelowane. Zagadnienie ciężaru dowodu jest ściśle związane z zasadą kontradyktoryjności i inicjatywą w postępowaniu dowodowym. Zestawienie dwóch analizowanych przepisów tworzy pewien schemat, według którego powinno być prowadzone postępowanie dowodowe. To strony procesu odpowiedzialne są za realizację obowiązku dowodowego, a sąd za przestrzeganie zasad rozkładu ciężaru dowodu. To na pozwanym więc spoczywał obowiązek udowodnienia, że zastosowane stawki lub oryginalne części zamienne, zwiększały szkodę komunikacyjną do rozmiarów większych, aniżeli odszkodowanie wypłacone.

Z uwagi na zakwestionowanie przez pozwanego roszczenia co do jego wysokości Sąd dopuścił wnioskowany przez powoda dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej S. T. (2) na okoliczność ustalenia kosztów naprawy pojazdu poszkodowanych. Zgodnie z opinią biegłego koszt naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe V. na skutek kolizji z 26 kwietnia 2019 r., przy przyjęciu stawki za robociznę stosowaną w warsztacie autoryzowanym serwisie tej marki, to jest 175 zł/rbg, z wykorzystaniem fabrycznych części zamiennych wynosi 8 166,68 złotych.

W ocenie Sądu opinia biegłego sporządzona została rzetelnie, wyciągnięte wnioski oraz wyliczenia biegłego nie budzą żadnych wątpliwości i należy je uznać za obiektywne. Podkreślić należy, że opinia biegłego nie była też kwestionowana przez żadną ze stron. W okolicznościach niniejszej sprawy należało zatem ustalenie wysokości odszkodowania oprzeć na opinii biegłego.

Ponieważ poszkodowane otrzymały dotychczas kwotę 6 900,48 złotych, odszkodowanie należne powodowi wyniosło różnicę pomiędzy kwotą należną 8 166,68 zł, a już wypłaconą. Stąd w punkcie I wyroku Sąd zasądził od pozwanego , na rzecz powoda, kwotę 1 266,20 zł.

Sąd zasądził odsetki od dnia 5 maja 2022 roku uznając, iż roszczenie powoda było wymagalne z dniem udzielenia przez pozwanego odpowiedzi na pozew tj. 4 maja 2022 roku. Powód nie wykazał bowiem, aby wcześniej wzywał pozwanego do zapłaty odszkodowania. Pierwszym wezwaniem do zapłaty był pozew, na którego odpowiedź Sąd zakreślił pozwanemu termin 14 dni. Sąd miał również na uwadze treść przepisu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 14 dni licząc od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Pozwany dysponując całością dokumentacji potrzebnej do wydania decyzji w sprawie udzielił odpowiedzi w dniu 4 maja 2022 roku (pieczęć koperty k. 41) i z tym dniem należy ustalić wymagalność roszczenia przeciwko pozwanemu. Pierwszym dniem opóźnienia będzie zatem 5 maja 2022 rok, i od tej daty powodowi należą się odsetki zgodnie z treścią art. 481 §1 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. przyjmując, że powód utrzymał się w 75 % pierwotnie zgłoszonego żądania. Taką część kosztów poniesionych przez powoda ( 1 937,6 zł) należało zróżnicować z odpowiednią częścią kosztów należnych pozwanemu (917 zł x 25%). Różnicę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda, jak w punkcie III wyroku.

O pobranej i niewykorzystanej części zaliczki na dowód z opinii biegłego orzeczono na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, jak w pkt IV wyroku .