Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2024r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Małgorzata Kłek
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2024 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko D. P.

o zapłatę

utrzymuje Wyrok Zaoczny Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 24 kwietnia 2023 r. w sprawie I C 157/22 upr w całości

Sygn. akt I C 157/22

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej D. P. kwoty 6.396,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19.03.2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów opłaty od pozwu, kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie stosownie do regulacji z art. 98 §1 ^{( 1 )}kpc. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż pomiędzy stroną pozwaną a poprzednikiem prawnym powoda firmą P4 Sp. z o.o. w W. (operator) doszło do zawarcia umownego kontraktu polegającego na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. Strony w ramach konta klienta (abonenta) założonego dla pozwanej o nr (...) zawarły umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych:

- nr (...) z dnia 23.03.2018 r.;

- nr (...) z dnia 23.03.2018 r.;

- nr (...) z dnia 23.03.2018 r.;

W oparciu o zawarte umowy (...) wykonywała na rzecz strony pozwanej usługi w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej polegającej na telefonicznej transmisji głosowej, SMS, (...), transmisji danych oraz TV (stream) i innych związanych z powyższymi usługami. Z tytułu świadczonych usług P4 spółka zo.o. wystawiała pozwanej faktury VAT, które nie zostały uregulowane. W związku z zawarciem przez P4 sp. z o.o. z pozwaną umowy na czas określony pozwanej przyznane zostały preferencyjne warunki świadczenia usług oraz zakupu sprzętu. Po wypowiedzeniu przez operatora kontraktu z przyczyn leżących po stronie pozwanej w oparciu o postanowienia Regulaminu Świadczenia Usług (...) przez P4 Sp z o.o. i Regulaminu Oferty Promocyjnej oraz zgodnie z regulacją art. 57 ust. 6 ustawy w z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne, P (...) Sp. z o.o. zobowiązała pozwaną do zwrotu części wartości uzyskanej przez nią ulgi wynikającej z przyznanych preferencyjnych warunków. Przy obciążeniu strony pozwanej obowiązkiem zwrotu ulgi operator zażądał zwrotu części ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia każdej umowy do dnia jej rozwiązania. Pozwana nie zapłaciła również obciążającej ją opłaty z tego tytułu. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się należności z tytuły wystawionych pozwanej dokumentów w łącznej kwocie 5.502,52 zł. Ponadto powód dochodzi w postępowaniu należności z tytułu skapitalizowanych odsetek naliczonych za okres od dnia następnego po dacie wymagalności poszczególnych faktur i not obciążeniowych do dnia poprzedzającego dzień wygenerowania pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w łącznej kwocie 894,40 zł. Od obydwu roszczeń powód żąda dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty. Umową sprzedaży wierzytelności z dnia 22.10.2019 r. powód nabył od P4 Sp. z o.o. z siedzibą w W. wierzytelność dochodzoną pozwem. Powód podniósł, iż pozwana została zawiadomiona o przelewie wierzytelności. Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wskazując, na zamiar wytoczenia powództwa o zapłatę. Pomimo upływu terminu zakreślonego w wezwaniu pozwana nie uiściła należności.

Pozwana D. P., której miejsce pobytu nie jest znane, zastępowana w procesie przez ustanowionego kuratora, w dniu 08.03.2023 r. otrzymała odpis pozwu. Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, wobec czego w dniu 24 kwietnia 2023 r. został wydany wyrok zaoczny. Wyrokiem Zaocznym z dnia 24 kwietnia 2023 r. w sprawie I C 157/22 upr (k. 120) Sąd Rejonowy w Kętrzynie

- w punkcie I zasądził od pozwanej D. P. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 6.396,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 19.03.2021 r. do dnia zapłaty;

– w punkcie II zasądził od pozwanej D. P. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 4.631,78 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

– w punkcie III przyznał radcy prawnemu K. B. kwotę 885,60 zł, w tym 165,60 zł jako podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za czynności kuratora pozwanej, której miejsce pobytu nie jest znane,

– w punkcie IV orzekł zwrot powodowi (...) Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu z siedzibą w W. kwoty 14,40 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki;

– w punkcie V nadał wyrokowi w punktach I i II rygor natychmiastowej wykonalności.

Pozwana D. P., której miejsce pobytu nie jest znane, zastępowana w procesie przez ustanowionego kuratora, złożyła w terminie sprzeciw od wyroku zaocznego. Wniosła o uchylenie wydanego wyroku zaocznego. Wniosła również o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu podniosła zarzut przedawnienia i oddalenie powództwa w całości z uwagi na jego nieudowodnienie co do zasady, jak i wysokości, niezasadność, niewykazanie w sposób nie budzący żadnych wątpliwości umocowania, w tym ciągłości przelewów wierzytelności, faktu nabycia wierzytelności oraz ze względu na występowanie klauzul niedozwolonych, naruszenie zasad współżycia społecznego i dobrych obyczajów, niewykazania faktu wykonania umowy przez pierwotnego wierzyciela, braku udowodnienia sposobu wyliczenia dochodzonych należności, w tym dochodzonych odsetek. W ocenie pozwanej powód nie wykazał, dlaczego dokonał wypowiedzenia umowy oraz na jakiej podstawie. Zakwestionowała fakt zawiadomienia pozwanej o przelewie wierzytelności. Zakwestionowała również zasadność i poprawność naliczenia kar umownych co do zasady jak i co do wysokości.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanej od wyroku zaocznego powód pismem z dnia 25.05.2023 r. (k.132 i n.) wniósł o utrzymanie w mocy wyroku zaocznego wydanego w przedmiotowej sprawie oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23.03.2018 r. D. P. zawarła z P4 Sp z o.o. z siedzibą w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na numery (...) dla numeru konta klienta założonego dla pozwanego o nr (...). Umowa została zawarta na okres 24 miesięcy. W oparciu o zawartą umowę (...) wykonywała na rzecz strony pozwanej usługi w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej polegającej na transmisji głosowej, SMS, (...), transmisji danych oraz TV (stream) i innych związanych z powyższymi usług. Pozwana była zobowiązana do uiszczenia wskazanych w umowie opłat. Z tytułu świadczonych usług P4 spółka z o.o. wystawiła pozwanej faktury VAT:

- Faktura nr (...) z dnia 17.04.2018 r. w kwocie 547,21 zł datą wymagalności 02.05.2018 r.

- Faktura nr (...) z dnia 17.05.2018 r. w kwocie 267,13 zł datą wymagalności 01.06.2018 r.

- Faktura nr (...) z dnia 17.06.2018 r. w kwocie 293,98 zł datą wymagalności 02.07.2018 r.

- Faktura nr (...) z dnia 17.07.2018 r. w kwocie 270,98 zł datą wymagalności 31.07.2018 r.

- Faktura nr (...) z dnia 17.09.2018 r. w kwocie 270,98 zł datą wymagalności 01.10.2018 r.

Powyższe faktury nie zostały przez pozwaną uregulowane.

(dowód : umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych k. 12-14, faktury k. 15- 24)

Wierzyciel pierwotny P4 spółka z o.o. w związku z nieuregulowaniem zobowiązania wynikającego z w/w faktur rozwiązał umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych dla numerów 660 273 623, 660 273 851 i 660 293 541 zawartą z pozwaną ze skutkiem na dzień 14.09.2018 r.

(dowód : wypowiedzenie umowy k. 30v-31k. 177-178 wraz z dowodem doręczenia k. 179)

Wobec rozwiązania umowy przed terminem z przyczyn leżących po stronie pozwanej wierzyciel pierwotny P4 spółka z o.o. wystawił pozwanej jako kary umowne z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy - uwzgledniające części ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia każdej umowy do dnia jej rozwiązania (545 dni) - noty obciążeniowe :

- nota obciążeniowa nr (...) z dnia 04.10.2018 r. w kwocie 1.439,19 zł datą wymagalności 18.10.2018 r.

- nota obciążeniowa nr (...) z dnia 04.10.2018 r. w kwocie 1.286,10 zł datą wymagalności 18.10.2018 r.

- nota obciążeniowa nr (...) z dnia 04.10.2018 r. w kwocie 1.126,95 zł datą wymagalności 18.10.2018 r.

Noty obciążeniowe również nie zostały przez pozwaną uregulowane.

(dowód : noty obciążeniowe k. 27-29)

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 22.10.2019 r. powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nabył od wierzyciela pierwotnego P4 spółka z o.o. wierzytelności wynikające z w/w wystawionych wobec pozwanej faktur i not obciążeniowych.

(dowód: wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności k. 6, zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 10)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów, w tym w szczególności umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wystawionych pozwanej faktur i not obciążeniowych, a także wyciągu z umowy sprzedaży wierzytelności. Dokumenty te nie zostały skutecznie zakwestionowane, nie budziły też wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu powód wykazał załączonymi do pozwu dowodami w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych podpisanej przez pozwaną oraz wystawionymi przez wierzyciela pierwotnego fakturami w okresie od maja do października 2018 r. a także notami obciążeniowymi z dnia 18.10.2018 r. zasadność i wysokość dochodzonego pozwem roszczenia.

Bezzasadny w ocenie Sądu jest zarzut niewykazania faktu nabycia wierzytelności dochodzonej pozwem przez powoda .

Zgodnie z przepisem art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Treścią umowy przelewu wierzytelności jest przeniesienie przez wierzyciela swojej wierzytelności na osobę trzecią, a skutkiem tej umowy jest wyłączenie dotychczasowego wierzyciela ze stosunku zobowiązaniowego i zajęcie jego miejsca przez nabywcę wierzytelności. Sam stosunek zobowiązaniowy zmianie nie ulega, a w szczególności nie tworzy w jej miejsce odrębnej, nowej wierzytelności w stosunku do dłużnika. Przelew wywołuje bezpośrednie skutki wobec dłużnika, po stronie którego powstaje obowiązek świadczenia w stosunku do nabywcy wierzytelności. Warunkiem skutecznego zawarcia umowy przelewu wierzytelności jest zindywidualizowanie wierzytelności. Pod pojęciem tym rozumie się jej oznaczenie przede wszystkim poprzez określenie stosunku prawnego, z którego wynika, określenie świadczenia i jego przedmiotu. W wyroku z dnia 5 listopada 1999 r. (III CKN 423/98 opubl. LEX nr 38867) Sąd Najwyższy orzekł, że zbycie wierzytelności jest skuteczne, gdy co prawda w umowie przelewu nie została ona dokładnie zindywidualizowana, ale jest to możliwe przy pomocy analizowanego stosunku prawnego, z którego ona wynika. Wskazać nadto należy, że w orzecznictwie akceptowany jest pogląd, że wykazanie określonego faktu istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy może nastąpić nie tylko na podstawie treści całego dokumentu ale również i na podstawie wyciągu z niego, zwłaszcza w sytuacji, gdy dokument obejmuje znaczną ilość pozycji (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 czerwca 2014 r., V ACz 577/14).

W rozpoznawanej sprawie powód złożył poświadczony wyciąg z umowy przelewu wierzytelności nr zawartej 22 października 2019 r. uwierzytelniony przez notariusza. Wyciąg zawiera wykaz wierzytelność będących przedmiotem przelewu.

Podnieść przy tym należy, iż w przypadku cesji wierzytelności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, iż takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Powód tę okoliczności wykazał.

W konsekwencji powód jako nabywca wierzytelności jest uprawniony do dochodzenia od pozwanej należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym.

Nie zasługiwał również na uwzględnienie podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Zgodnie z treścią art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W niniejszej sprawie roszczenie dochodzone pozwem związane było z prowadzeniem działalności gospodarczej przez wierzyciela pierwotnego wobec czego termin przedawnienia roszczenia wynosi 3 lata. Data wymagalności należności wynikających z przedłożonych przez powoda faktur przypadała odpowiednio na 02.05.2018 r., 01.06.2018 r., 02.07.2018 r., 31.07.2018 r., 01.10.2018 r. , natomiast not obciążeniowych na dzień 18.10.2018 t.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104) obowiązującej od dnia 09.07.2018 r. do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Zastosowanie w rozpoznawanej sprawie znajdzie art. 118 KC w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. W związku z tym koniec terminu przedawnienia przypadł na ostatni dzień roku kalendarzowego - w realiach niniejszej sprawy na koniec grudnia 2021, a powództwo wniesiono w elektronicznym postępowaniu upominawczym przed tą datą – w dniu 19.03.2021 r.

W konsekwencji termin przedawnienia roszczeń dochodzonych pozwem a wynikających z faktur i not obciążeniowych wystawionych przez wierzyciela pierwotnego wobec pozwanego do dnia wniesienia pozwu nie upłynął, zatem zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwanego nie zasługiwał na uwzględnienie.

Pozwana zakwestionowała skuteczne doręczenie wypowiedzenia umowy, co skutkowałoby niemożnością naliczenia kar umownych.

Z twierdzeń strony powodowej oraz złożonego materiału dowodowego wynika, że wezwania do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy zostały skierowane na adres wskazany przez pozwaną w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W ocenie Sądu, w okolicznościach sprawy należy uznać, iż wezwania do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy były skuteczne. Powód wykazał bowiem, że korespondencja kierowana do pozwanej listem poleconym na adres przez nią wskazany, dawała jej sposobność odebrania korespondencji i możliwość zapoznania się z nią. Natomiast zgodnie z art. 61 § 1 k.c., oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Zgodnie ze wskazaniami doktryny i aktualnego orzecznictwa, dla prawidłowego stosowania art. 61 k.c. nie wymaga się badania, czy adresat rzeczywiście zapoznał się z oświadczeniem woli, ale weryfikuje się, czy istniała taka możliwość. Konsekwencje faktycznej niemożności odbioru obciążają natomiast co do zasady adresata ( tak m.in. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia z dnia 19 grudnia 2018 r., I ACa 225/18, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r., II PK 295/09).

Korespondencja do pozwanej była kierowana przez wierzyciela pierwotnego, na adres podany przez pozwaną w umowie i dawała jej sposobność odebrania korespondencji i możliwość zapoznania się z nią. Tym samym umowa zawarta pomiędzy pozwaną a wierzycielem pierwotnym została skutecznie wypowiedziana, co uprawniało do naliczenia kar umownych.

Wątpliwości Sądu nie budzą przedłożone przez powoda kopie faktur i not obciążeniowych oraz umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych zaakceptowana przez pozwaną. Stanowią one dowód na istnienie stosunku prawnego pomiędzy pozwaną a wierzycielem pierwotnym oraz na wysokość wynikających stąd należności obciążających pozwaną. Jednocześnie wskazać należy, iż nie istnieje aktualnie prawny obowiązek podpisania faktury przez wystawcę i odbiorcę, zaś wydruki komputerowe mogą stanowić dowód w postępowaniu cywilnym.

W myśl umowy łączącej pozwaną i wierzyciela pierwotnego za rozwiązanie umowy przed terminem wierzycielowi pierwotnemu przysługiwało prawo naliczenia kary umownej (punkt 12 umowy – k. 13v). Natomiast zgodnie §13 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych wierzycielowi pierwotnemu przysługiwało prawo naliczania odsetek od zaległej płatności w wysokości ustawowej za każdy dzień opóźnienia, poczynając od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności (k. 143v).

W konsekwencji zarzuty pozwanej podniesione w sprzeciwie od wyroku zaocznego nie zasługiwały na uwzględnienie. Z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową wynika, że kwota dochodzona pozwem jest rezultatem braku zapłaty za świadczone przez wierzyciela pierwotnego usługi telekomunikacyjne oraz kary umowne za przedwcześnie rozwiązaną umowę.

Zgodnie z treścią art. 347 kpc po ponownym rozpoznaniu sprawy (po wniesieniu sprzeciwu od wyroku zaocznego ) sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

W konsekwencji dokonanych ustaleń i powyższych rozważań Sąd po rozpoznaniu sprzeciwu wniesionego przez pozwaną utrzymał w całości Wyrok Zaoczny Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 24 kwietnia 2023 r. w sprawie I C 157/22 upr.

O odsetkach od należności głównej i skapitalizowanych odsetek Sąd orzekł stosownie do żądania pozwu od dnia 19.03.2021 r. jako dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Żądanie to znajduje oparcie w art. 481 §1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c., art. 482§1 kc. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Stosownie do treści art. 482 §1 kc od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 i 3 kpc uznając , iż pozwana jako strona przegrywająca proces jest zobowiązana zwrócić powodowi na zgłoszone przez niego żądanie poniesione przez niego koszty procesu w kwocie 4 631,78 zł, na które składają się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1 800 zł ustalone zgodnie z treścią §2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pozwu 400 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora wykorzystana do kwoty 885,60 zł, koszty doręczenia korespondencji przez komornika w wysokości 213,44 zł (k.64) i 115,78 (k.80) oraz koszty zastępstwa procesowego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w kwocie 1 200 zł ustalone zgodnie z treścią §3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

O wynagrodzeniu radcy prawnego K. B. (obecnie A.) , kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej, Sąd rozstrzygnął zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych mając na uwadze nakład pracy kuratora, wartość przedmiotu sprawy.

ZARZĄDZENIE

1)  (...);

2)  (...) ;

3)  (...)

K., 12 marca 2024 r.