Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott - Sienkiel

Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności Prokuratora Macieja Prokopa

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2018r. na rozprawie

sprawy A. A.

urodzonego (...) w W.

syna T. i W. z d. A.

oskarżonego o to, że: W bliżej nieustalonym dniu w okresie od 18 września 2015 roku do kwietnia 2016 roku przyjął od nieustalonej osoby pochodzący z czynu zabronionego – kradzieży z włamaniem na szkodę D. Z. i T. M. samochód osobowy A. (...) o nr rejestracyjnym (...) o oryginalnym, pierwotnym numerze VIN (...) następnie pomógł nieustalonej osobie do jego ukrycia pozostawiając go na posesji L. D. a w dniu 23 października 2016 roku przeprowadził go na posesję W. I.

tj. o czyn z art. 291 §1 kk

1.  Oskarżonego A. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym, że przyjmuje, iż wartość samochodu osobowego marki A. (...) wynosiła 3.000 zł i za to na podstawie art. 291§1 kk skazuje go na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 230§2 kpk dowód rzeczowy w postaci klucza samochodowego zwraca pokrzywdzonemu T. M..

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. R. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć 60/100) złotych tytułem podatku VAT.

4.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

­ Sygn. akt V K 132/18

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 27 października 2016r. funkcjonariusze KPP w W. dokonali przeszukania posesji użytkowanych przez A. A. oraz posesji należącej do jego sąsiadki L. D..

Na posesji należącej do L. D. pod adresem Wysiecze 19 policjanci ujawnili 3 kabiny toaletowe (...) oraz samochód terenowy marki J. (...)- przedmioty skradzione w okresie od 10/11 marca 2015r. do 10/11 czerwca 2016r. Skuter marki Y., skradziony w dniu 22 lipca 2016r., został odnaleziony w miejscu wskazanym przez L. D..

Dalsze przedmioty pochodzące z kradzieży znaleziono na posesji użytkowanej przez A. A. pod adresem W. (...)- rower K. (...), 3 sztuki kół z ośkami, sztyce spryskiwacza wraz z wężem, przyczepę rolniczą jednoosiową, skrzyniową koloru czerwonego. W zagajniku w pobliżu posesji W. (...), za siatką ogrodzeniową i budynkiem garażu funkcjonariusze policji ujawnili zagęszczarkę marki H., odkurzacz piorący marki (...) (...) z rurą ssącą i przewodem elektrycznym. Wymienione przedmioty zostały skradzione ich właścicielom w okresie od 29/30 września 2014r. do 24 sierpnia 2016r.

A. A. został skazany za przestępstwa z art. 291§1 kk polegające na przyjęciu od nieustalonej osoby i pomocy w ukryciu w/w przedmiotów na karę 1 roku i 6 miesięcy pobawienia wolności (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z/s w Węgorzewie z dnia 5 lutego 2018r. w sprawie sygn. akt VK 25/17, k. 186-188).

Przy okazji czynności przeszukania posesji należącej do L. D., wymieniona poinformowała funkcjonariuszy policji, że przez kilka miesięcy, co najmniej cztery, na jej nieruchomości stał samochód marki A., koloru zielonego. Wprawdzie nie widziała, kto go przyprowadził, lecz wkrótce wyjaśnienia uzyskała od pracownika oskarżonego- B. O. (1). Wymieniony zapytał ją o zgodę na przechowywanie samochodu na posesji twierdząc, że A. A. zabrakło paliwa. Obiecał, że następnego dnia po wlaniu paliwa zabiorą samochód, czego jednak nie uczynili. Samochód stał kilka kolejnych miesięcy, po czym na kilka dni przed przeszukaniem posesji, w dniu 23 października 2016r., został zabrany – pociągnięty przez drugi samochód na lince- przez A. Ś., B. O. (1) oraz innych nieustalonych mężczyzn. Następnego dnia L. D. widziała ten samochód w C. na posesji W. I.. Syn L. M. R. doprecyzował miesiąc, kiedy samochód znalazł się na ich posesji. Twierdził, że było to w kwietniu 2016r. (zeznania L. D., k. 32, 190, M. R., 34, 190).

Informacja przekazana przez L. D. potwierdziła się. Policjanci na posesji należącej do W. I. zatrzymali samochód osobowy marki A. (...) koloru zielonego o nr rej. (...). Samochód, w drzwiach kierowcy posiadał widoczne uszkodzenia zewnętrznej obudowy wkładki zamka. Kluczyk do tego samochodu policjanci ujawnili podczas przeszukania samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) należącego i użytkowanego przez oskarżonego. Jak wykazały badania mechanoskopijne, pierwotny numer nadwozia samochodu: (...) został usunięty przez zeszlifowanie, a w to miejsce nabito numer o treści: (...) (zeznania W. I., k. 5-6, protokół zatrzymania rzeczy, 8-10, protokół oględzin rzeczy, k. 13-14, materiał poglądowy, k. 15-16, protokół eksperymentu procesowego, k. 26-27, opinia z zakresu badań mechanoskopijnych, k. 44-45, protokół przeszukania, k. 137-141, 142-147).

Odnaleziony samochód A. (...) został skradziony w nocy 18 września 2015r. w miejscowości B.. Jego właścicielem był T. M., który wycenił wartość pojazdu na kwotę 3.000 zł. Sprawcy przed dokonaniem kradzieży dokonali włamania do pojazdu wyłamując w nim zamek od strony kierowcy. Dochodzenie w tej sprawie zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy przestępstwa (odpis postanowienia KPP w G., k. 49, zeznania T. M., k. 76, 189v).

Oskarżony A. A. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, że nie wiedział, iż pojazd został wcześniej skradziony. Wyjaśnił, że samochód przyprowadzili Rosjanie, których poznał przy okazji odbywania kary pozbawienia wolności w Rosji. Oskarżony nie zgodził się, by pojazd stał na jego posesji, zasugerował natomiast znajomym, by zostawili go na posesji sąsiadki L. D.. Nie pamiętał, w jakich okolicznościach samochód znalazł się na posesji W. I.. Przyznał, że kluczyki do samochodu znajdowały się w użytkowanym przez niego samochodzie, lecz nie stanowiły jego własności. Podał, że nie posiadał dokumentów do pojazdu, samochodu nie oglądał (wyjaśnienia A. A., k. 189v).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w takim zakresie, w jakim nie przyznał się do wiedzy o tym, że samochód stanowił rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego. O jego wiedzy świadczą przez wszystkim podjęte przez niego działania zmierzające do ukrycia samochodu na posesjach należących do sąsiadki czy też znajomego z pobliskiej wsi. By nie wzbudzać podejrzeń sąsiadów, oskarżony kłamał twierdząc, że samochód kupił za 1.500 zł (zeznaniaM. R., k. 34).

Okoliczność, że samochód posiadał uszkodzenia zewnętrznej obudowy wkładki zamka w drzwiach od strony kierowcy również świadczy o tym, że A. A., który kierował tym pojazdem, musiał wiedzieć, że pojazd został uzyskany za pomocą czynu zabronionego. Zresztą czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania nie można rozpatrywać w oderwaniu do czynów, za które A. A. został skazany wyrokiem w sprawie sygn. akt VK 25/17. Ilość przedmiotów pochodzących z kradzieży, a znalezionych na jego posesji przemawia za wnioskiem, iż oskarżony miał pełną świadomość ich pochodzenia.

Okoliczność, że A. A. był w posiadaniu samochodu A. (...), że miał do niego kluczki i nim jeździł potwierdził B. O. (1). Wymieniony jest osobą bezdomną, za zgodą A. A., który go przygarnął, mieszka na posesji należącej do oskarżonego pod adresemW. (...). A. A. zapewniał mu nocleg i wyżywienie, w zamian za to, B. O. (2) zajmował się sprzątaniem, pracami porządkowymi i budowlanymi przy domu oraz wszystkimi pracami zleconymi mu przez A. A.. Niewątpliwie jest osobą nieobiektywną, zainteresowaną, by kryć swego pracodawcę. I w takim świetle należy widzieć jego zeznania. Choć pierwsze jego zeznania złożone bez konsultacji z oskarżonym, który w tym czasie był tymczasowo aresztowany do sprawy VK 25/17, należy ocenić jako bliższe prawdy. Świadek zeznał wtedy, że nie widział, w jakich okolicznościach A. A. wszedł w posiadanie przedmiotowego pojazdu, zaś oskarżony nie miał w zwyczaju informowania go o pochodzeniu rzeczy. Podał, że A. A. zostawił samochód na posesji sąsiadki L. D., bo zabrakło im paliwa. Później pomagał oskarżonemu odholować pojazd na posesję W. I. w C. (zeznania B. O. (1), k. 51). Zeznania świadka złożone na rozprawie zawierają już treść uzgodnioną z oskarżonym. B. O. (1) potwierdził wówczas wersję A. A., że samochód przyprowadzili Rosjanie. Dodał, że to A. A. zdecydował o pozostawieniu samochodu u sąsiadki. Stwierdził, że oskarżony nabrał podejrzeń co do pochodzenia samochodu i z tego względu nie chciał go przechowywać na swojej posesji (zeznania B. O. (1), k. 190). W tym zakresie zeznania świadka potwierdzają świadomość oskarżonego co do pochodzenia samochodu.

Zeznania L. D. i M. R. nie budzą żadnych wątpliwości, znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym, pochodzą od osób przyjaźnie nastawionych do oskarżonego A. A.. Ich zeznania przeczą wyjaśnieniom A. A., że nie wiedział o pochodzeniu samochodu A. (...). Jego zabiegi, by ukryć samochód na posesji sąsiadów świadczą o czymś przeciwnym. Zresztą oględziny pojazdu, którego znaki identyfikacyjne zostały przerobione, nie powinny nasuwać wątpliwości, że pochodzi on z kradzieży.

Zeznania J. R. nic do sprawy nie wniosły prócz ustalenia, że poprzednim właścicielem pojazdu była jego żona E. R. (zeznania, k. 114).

Oskarżony A. A. zachowaniem polegającym na przyjęciu od nieustalonej osoby i pomocy w ukryciu samochodu A. (...), przy pełnej świadomości, iż jest to przedmiot pochodzący z czynu zabronionego, dopuścił się przestępstwa z art. 291§1 kk. Sąd uzupełnił jedynie opis zarzucanego oskarżonemu czynu– w oparciu o zeznania właściciela- o wartość samochodu, kwotę 3.000 zł.

Wina oskarżonego A. A. nie budzi wątpliwości. Biegli badający jego stan zdrowia psychicznego stwierdzili, iż w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegli rozpoznali u oskarżonego organiczne zaburzenie osobowości (opinia sądowo- psychiatryczna, k. 71-72). Sąd ocenił opinię jako jasną, pełną i nie budzącą wątpliwości, czytelnie i w sposób zrozumiały opisującą tok rozumowania prowadzący do wniosków końcowych.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności podmiotowo- przedmiotowe sprawy Sąd wymierzył oskarżonemu A. A. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Z jednej strony Sąd miał na uwadze, że oskarżony nie był karany na terenie państw Unii Europejskiej, z drugiej jednak odbył karę 2 lat pozbawienia wolności z wyroku rosyjskiego (karta karna, k. 118). Za wysoką społeczną szkodliwością czynu świadczy masowy charakter działalności A. A.. Oskarżony gromadził na swojej posesji lub w jej okolicy, w zasadzie bez żadnego klucza, przedmioty, które miały znaczną wartość i stanowiły atrakcyjny towar. Wśród tych przedmiotów znalazł się również samochód A. (...). Podniesione okoliczności, zdaniem Sądu, uzasadniają wymiar orzeczonej kary.

Na podstawie art. 230§2 kpk dowód rzeczowy w postaci klucza samochodowego Sąd zwrócił pokrzywdzonemu T. M..

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. R. kwotę 516,60 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 96,60 złotych tytułem podatku VAT. Podstawą rozstrzygnięcia były przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. (Dz. U. 2016.1714 ze zm.) w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Sąd zwolnił oskarżonego A. A. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych mając na uwadze jego złą sytuację majątkową oraz okoliczność, że w perspektywie ma do odbycia karę pozbawienia wolności (art. 624§1 kpk).