Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Sienkiel

Protokolant – J. K.

w obecności Prokuratora Elżbiety Biernackiej

po rozpoznaniu w dniach 6.05.2015r., 30.09.2015 r., 23.10.2015 r., na rozprawie

sprawy K. O.

urodzonego (...) w W.

syna S. J. i B. z d. L.

oskarżonego o to, że: I. W dniu 17 grudnia 2014 roku o godz. 01:20 w W.na ul. (...)na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu 1,52 promila alkoholu etylowego we krwi nie stosując się do orzeczonego przez Sad zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14),

tj. o czyn z art. 178 a §4 kk

II. W dniu 6 stycznia 2015 roku o godz. 17:30 w m. K. na ul. (...) gm. W. na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w W. sygn. akt V K 184/14),

tj. o czyn z art. 244 kk

III. W dniu 23 stycznia 2015 roku o godz. 20:30 w W.na ul. (...)kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14),

tj. o czyn z art. 244 kk

1.  Oskarżonego K. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to:

- za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia na podstawie art. 178a§4 kk skazuje go na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyny opisane w pkt II i III aktu oskarżenia, przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw, na podstawie art. 244 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności

2.  Na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk, art. 91§2 kk orzeka wobec oskarżonego karę łączną 1 (jeden) rok pozbawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 42 §2 kk w zw. z art. 4§1 kk za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięć) lat.

4.  Na podstawie art. 49 §2 kk w zw. z art. 4§1 kk za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 500 (pięćset) złotych.

5.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. B. kwotę 723,24 (siedemset dwadzieścia trzy 24/100) złote tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, w tym kwotę 135,24 (sto trzydzieści pięć 24/100) złotych tytułem podatku VAT.

6.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

­ Sygn. akt V K 49/15

UZASADNIENIE

na zasadzie art. 424§3 kpk zakres uzasadnienia ograniczony do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu

K. O. został oskarżony o to, że:

I W dniu 17 grudnia 2014 roku o godz. 01:20 w W.na ul. (...)na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu 1,52 promila alkoholu etylowego we krwi nie stosując się do orzeczonego przez Sad zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 178 a §4 kk

II. W dniu 6 stycznia 2015 roku o godz. 17:30 w m. K. na ul. (...) gm. W. na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w W. sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 244 kk

III. W dniu 23 stycznia 2015 roku o godz. 20:30 w W.na ul. (...)kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 244 kk

K. O. został uznany za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów. Z uwagi na to, że opisane w pkt II i III aktu oskarżenia zachowania K. O. wyczerpują znamiona tego samego czynu zabronionego, a nadto zostały popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu (niespełna jednodniowym), uznać należało że zachodzą warunki do przyjęcia tzw. ciągu przestępstw (art. 91 kk).

Wymierzając oskarżonemu K. O. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 178a§4 kk oraz karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 244kk w zw. z art. 91§1 kk Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowo- przedmiotowe sprawy, w tym znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego (1, 52 ‰) oraz jego dotychczasową, wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa z art. 178a§1 kk i art. 178a§4 kk (karta karna, k. 139-141). Należy mieć na uwadze, że oskarżony po raz kolejny kierował samochodem w stanie nietrzeźwości, w dniu 17 grudnia 2014r. zaledwie osiem miesięcy po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie V K 278/14, którym został skazany za przestępstwo z art. 178a§4 kk.. Następnie, wiedząc o toczącym się w tej sprawie postępowaniu oraz będąc świadomym obowiązującego go zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, K. O. ponownie prowadził samochód w dniach 6 stycznia 2015r. i 23 stycznia 2015r. Takie zachowanie oskarżonego świadczy o jego całkowitym braku poszanowania dla obowiązującego prawa i lekceważącym stosunku do orzeczeń sądowych.

Na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk stosując zasadę asperacji orzeczono wobec oskarżonego K. O. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Wszystkie czyny, których dopuścił się oskarżony wykazują więź czasową, jednak w orzecznictwie od dawna dominuje przekonanie, iż zasada absorpcji winna być stosowana wyjątkowo (np. wyrok SA w Łodzi z 20.IX.2001 roku – II AKa 154/01, OSNPK 2/02 poz. 26, KZS 5/02 poz. 62). Nadto wskazuje się, że sąd przy wymiarze kar jednostkowych powinien oceniać przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów i stopień winy sprawcy, natomiast decydując o zasadach łączenia tych jednostkowych kar i wymiarze kary łącznej powinien brać pod uwagę głównie dyrektywy prewencyjne. Kara łączna stanowi bowiem syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione czyny (Jacek Giezek komentarz do art.86 kk, Komentarz Lex 2012 ). Mając to na uwadze Sąd uznał, iż nie ma podstaw, by w tym przypadku przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zastosować zasadę absorpcji.

W ocenie Sądu nie ma żadnych przesłanek ku temu, by wobec oskarżonego zastosować instytucję warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Należało przy tym również uwzględnić treść przepisu art. 69§4 kk, który stanowi, że wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Analizując okoliczności przedmiotowej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zachodzi w niej tenże szczególnie uzasadniony wypadek. Oskarżony był kilkakrotnie karany, zaś kolejne skazania w innych sprawach, w tym w sprawie VK 278/14, w której został skazany za czyn z art. 178a§4 kk, nie wpłynęły na poprawę jego zachowania. Odseparowanie oskarżonego od społeczeństwa na wskazany okres i poddanie go procesowi resocjalizacji w warunkach izolacji winno spełnić funkcje zapobiegawcze i wychowawcze kary. Nadto tak orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił.

Nadto na zasadzie 42§2 kk Sąd orzekł środek karny w postaci obligatoryjnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, na okres 5 lat. Nadmienić należy, że ustawą z dnia 20 marca 2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 541) wprowadzono zmianę do art. 42§2 kk, obowiązującą od dnia 18 maja 2015r., zgodnie z którą Sąd obecnie jest zobligowany do orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, na okres nie krótszy niż 3 lata, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w §1 był w stanie nietrzeźwości. Górna granica tego zakazu to 15 lat. Zgodnie z treścią art. 4 §1 kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie pełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd w przedmiotowej sprawie zastosował przepisy obowiązujące przed wymienionymi wyżej zmianami, bowiem były korzystniejsze dla oskarżonego, gdyż przewidywały możliwość orzeczenia zakazu na okres od 1 roku do 10 lat. Orzekając środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd baczył na stopień zawartości alkoholu w organizmie sprawcy oraz inne wymienione wyżej okoliczności popełnienia przestępstwa. Zdaniem Sądu zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w orzeczonym rozmiarze będzie wystarczający do osiągnięcia wobec sprawcy celów oraz funkcji wymienionego środka karnego.

Dla wzmocnienia funkcji kary na zasadzie art. 49§2 kk Sąd orzekł ponadto środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Również w przypadku tego uregulowania ustawą z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 541) a następnie ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 396) wprowadzono zmianę, albowiem zgodnie z obecnie obowiązującym art. 43a§2 kk w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a§4 kk sąd jest obecnie zobligowany orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10.000 złotych, do wysokości określonej w §1 tego przepisu, czyli do 60.000 złotych. Sąd, podobnie jak wyżej, zastosował przepis obowiązujący przed zmianami, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego.

Wynagrodzenie należne obrońcy oskarżonego K. O. ustanowionego z urzędu wyliczono zgodnie ze stawkami przewidzianymi w § 14 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).

Ze względu na trudną sytuację majątkową K. O., który obecnie przebywa w Areszcie Śledczym w G. i nie posiada żadnych dochodów Sąd uznał, że pokrycie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwie. Wobec powyższego na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolniono go w całości od ich zapłaty.

­ Sygn. akt V K 49/15

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2014r. około godz. 1:20 w miejscowości W. na drodze krajowej funkcjonariusze Policji zatrzymali do kontroli drogowej samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), którym kierował K. O.. Policjanci wyczuli od kierowcy woń alkoholu. K. O. odmówił poddaniu się badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, został więc przewieziony do Szpitala (...) w W., gdzie pobrano od niego próbki krwi do badań. Przeprowadzone badania krwi dały wynik 1,52 ‰ alkoholu etylowego.

W trakcie podjętych przez policjantów czynności ustalono, że K. O. wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w W. z dnia 9 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt VK 184/14 został skazany za czyn z art. 178a§1 kk na karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 20 złotych. Orzeczono nadto zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 17.10.2014r.

Wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym K. O. kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) jeszcze dwukrotnie: w dniu 6 stycznia 2015r. o godz. 17:30 w miejscowości K. na ul. (...), na drodze krajowej K 63 oraz w dniu 23 stycznia 2015r. o godz. 20:30 w W. na ul. (...).

W dniu 17 marca 2015r. do tut. Sądu wpłynął akt oskarżenia, w którym K. O. został oskarżony o to, że:

I. W dniu 17 grudnia 2014 roku o godz. 01:20 w W.na ul. (...)na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości o stężeniu 1,52 promila alkoholu etylowego we krwi nie stosując się do orzeczonego przez Sad zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 178 a §4 kk

II. W dniu 6 stycznia 2015 roku o godz. 17:30 w m. K.na ul. (...)gm. W.na drodze krajowej K 63 kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 244 kk

III. W dniu 23 stycznia 2015 roku o godz. 20:30 w W.na ul. (...)kierował samochodem osobowym marki V. (...)o nr rej. (...)w ruchu lądowym nie stosując się do orzeczonego przez Sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym (wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie sygn. akt V K 184/14), tj. o czyn z art. 244 kk.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: wyjaśnienia oskarżonego K. O. (k. 82), zeznania świadków: T. S. (1) (k. 145v, 50) R. K. (1) (k. 145v, 51), Ł. B. (k. 156-156v, 52), sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi (k. 15), dane o karalności (k. 140-141), odpis wyroku k. 27.

Oskarżony K. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podał, że w dniu 17 grudnia 2014r. był pod wpływem alkoholu i nie zdawał sobie sprawy z tego, co robi. Przyznał, że był zatrzymywany przez policjantów do kontroli drogowych w dniu 6 i 23 stycznia 2015r., jednak szczegółów nie pamiętał. Przyznał, że ma problemy z alkoholem, ponieważ pije go ciągami, jednak jeszcze nie leczył się odwykowo. (wyjaśnienia oskarżonego k. 8-9, 19-20).

W ocenie Sądu wyjaśnienia złożone przez oskarżonego nie budzą wątpliwości. Znajdują one potwierdzenie w sprawozdaniu z przeprowadzonych badań krwi (k. 15), a także w relacji świadków – policjantów, którzy zatrzymywali oskarżonego do kontroli drogowej (zeznania T. S. k. 145v, 50, R. K. k. 145v, 51, Ł. B. k. 156-156v, 52). Nic do sprawy nie wniosły natomiast zeznania A. O. (zeznania k. 156v), która nie była bezpośrednim świadkiem zdarzeń z udziałem byłego męża, dowiedziała się o nich od swoich znajomych. Sąd uznał za w pełni wiarygodny cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym przez nikogo niekwestionowane dokumenty: sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi (k. 15), dane o karalności k. (140-141), odpis wyroku k. 27. Pozwala on na przyjęcie, że oskarżony K. O. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona występków opisanych w art. 178a § 4 kk i art. 244 kk.

Z art. 115§16 kk wynika, iż stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Już sam zatem tylko fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Jest ono dokonane w momencie uruchomienia pojazdu i podjęcia jazdy. Bacząc przy tym na poczynione w sprawie niniejszej ustalenia, przyjąć należało, że oskarżony K. O.wyczerpał swoim zachowaniem znamiona opisanego w art. 178a § 4 kk typu kwalifikowanego omawianego przestępstwa, albowiem był uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie z dnia 9 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt VK 184/14.

Oskarżony K. O. swoim zachowaniem z dnia 6 i 23 stycznia 2015r. wyczerpał nadto ustawowe znamiona przestępstwa opisanego w art. 244 kk, w którym spenalizowane zostało nierespektowanie orzeczeń sądowych statuujących określony rodzaj zakazu, w tym m. in. naruszenie zakazu kierowania rowerami. Omawiany występek ma charakter umyślny, a zatem podmiotową przesłanką odpowiedzialności jest świadomość sprawcy, iż narusza ciążący na nim z mocy orzeczenia sądu zakaz. W grę wchodzą obie formy umyślności, zarówno zamiar bezpośredni naruszenia zakazu, jak zamiar ewentualny, gdy sprawca uświadamia sobie możliwość, iż narusza zakaz lub obowiązek orzeczony przez sąd i z tym się godzi (zob. A. Marek, Komentarz do art. 244 kodeksu karnego [w:] Kodeks karny. Komentarz, LEX 2007). Sprawstwo K. O. w zakresie popełnienia tych czynów nie budzi żadnych wątpliwości, bowiem oskarżony pomimo prawomocnego orzeczenia Sądu zakazującego mu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym - z którego doskonale zdawał sobie sprawę - zakaz ten świadomie złamał.

Wina oskarżonego jest bezsporna. Z uwagi na wątpliwości co do poczytalności oskarżonego, poddano go badaniom biegłych psychiatrów. W złożonej opinii biegli podnieśli, że nie stwierdzono u K. O. choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, czy innego zakłócenia czynności psychicznych. Stwierdzili jedynie szkodliwe używanie alkoholu. Oskarżony miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania i pokierowania swoim postępowaniem (opinia biegłych k. 95-96). Opinia biegłych nie budzi żadnych wątpliwości, gdyż jest zupełna, jasna, logiczna, sporządzona zgodnie z zasadami wiedzy medycznej.

K. O. został uznany za winnego popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów. Z uwagi na to, że opisane w pkt II i III aktu oskarżenia zachowania K. O. wyczerpują znamiona tego samego czynu zabronionego, a nadto zostały popełnione w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, uznać należało że zachodzą warunki do przyjęcia tzw. ciągu przestępstw (art. 91 kk).

Wymierzając oskarżonemu K. O. karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 178a§4 kk oraz karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 244kk w zw. z art. 91§1 kk Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowo- przedmiotowe sprawy, w tym znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego (1, 52 ‰) oraz jego dotychczasową, wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa z art. 178a§1 kk i art. 178a§4 kk (karta karna, k. 139-141). Należy mieć na uwadze, że oskarżony po raz kolejny kierował samochodem w stanie nietrzeźwości, w dniu 17 grudnia 2014r. zaledwie osiem miesięcy po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie V K 278/14, którym został skazany za przestępstwo z art. 178a§4 kk.. Następnie, wiedząc o toczącym się w tej sprawie postępowaniu oraz będąc świadomym obowiązującego go zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, K. O. ponownie prowadził samochód w dniach 6 stycznia 2015r. i 23 stycznia 2015r. Takie zachowanie oskarżonego świadczy o jego całkowitym braku poszanowania dla obowiązującego prawa i lekceważącym stosunku do orzeczeń sądowych.

Na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk stosując zasadę asperacji orzeczono wobec oskarżonego K. O. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności. Wszystkie czyny, których dopuścił się oskarżony wykazują więź czasową, jednak w orzecznictwie od dawna dominuje przekonanie, iż zasada absorpcji winna być stosowana wyjątkowo (np. wyrok SA w Łodzi z 20.IX.2001 roku – II AKa 154/01, OSNPK 2/02 poz. 26, KZS 5/02 poz. 62). Nadto wskazuje się, że sąd przy wymiarze kar jednostkowych powinien oceniać przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów i stopień winy sprawcy, natomiast decydując o zasadach łączenia tych jednostkowych kar i wymiarze kary łącznej powinien brać pod uwagę głównie dyrektywy prewencyjne. Kara łączna stanowi bowiem syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy, będąc właściwą, celową z punktu widzenia prewencyjnego reakcją na popełnione czyny (Jacek Giezek komentarz do art.86 kk, Komentarz Lex 2012 ). Mając to na uwadze Sąd uznał, iż nie ma podstaw, by w tym przypadku przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności zastosować zasadę absorpcji.

W ocenie Sądu nie ma żadnych przesłanek ku temu, by wobec oskarżonego zastosować instytucję warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Należało przy tym również uwzględnić treść przepisu art. 69§4 kk, który stanowi, że wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a§4 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Analizując okoliczności przedmiotowej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że nie zachodzi w niej tenże szczególnie uzasadniony wypadek. Oskarżony był kilkakrotnie karany, zaś kolejne skazania w innych sprawach, w tym w sprawie VK 278/14, w której został skazany za czyn z art. 178a§4 kk, nie wpłynęły na poprawę jego zachowania. Odseparowanie oskarżonego od społeczeństwa na wskazany okres i poddanie go procesowi resocjalizacji w warunkach izolacji winno spełnić funkcje zapobiegawcze i wychowawcze kary. Nadto tak orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił.

Nadto na zasadzie 42§2 kk Sąd orzekł środek karny w postaci obligatoryjnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, na okres 5 lat. Nadmienić należy, że ustawą z dnia 20 marca 2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 541) wprowadzono zmianę do art. 42§2 kk, obowiązującą od dnia 18 maja 2015r., zgodnie z którą Sąd obecnie jest zobligowany do orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, na okres nie krótszy niż 3 lata, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w §1 był w stanie nietrzeźwości. Górna granica tego zakazu to 15 lat. Zgodnie z treścią art. 4 §1 kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie pełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd w przedmiotowej sprawie zastosował przepisy obowiązujące przed wymienionymi wyżej zmianami, bowiem były korzystniejsze dla oskarżonego, gdyż przewidywały możliwość orzeczenia zakazu na okres od 1 roku do 10 lat. Orzekając środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd baczył na stopień zawartości alkoholu w organizmie sprawcy oraz inne wymienione wyżej okoliczności popełnienia przestępstwa. Zdaniem Sądu zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w orzeczonym rozmiarze będzie wystarczający do osiągnięcia wobec sprawcy celów oraz funkcji wymienionego środka karnego.

Dla wzmocnienia funkcji kary na zasadzie art. 49§2 kk Sąd orzekł ponadto środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Również w przypadku tego uregulowania ustawą z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 541) a następnie ustawą z dnia 20.02.2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 396) wprowadzono zmianę, albowiem zgodnie z obecnie obowiązującym art. 43a§2 kk w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a§4 kk sąd jest obecnie zobligowany orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 10.000 złotych, do wysokości określonej w §1 tego przepisu, czyli do 60.000 złotych. Sąd, podobnie jak wyżej, zastosował przepis obowiązujący przed zmianami, jako że jest on względniejszy dla oskarżonego.

Wynagrodzenie należne obrońcy oskarżonego K. O. ustanowionego z urzędu wyliczono zgodnie ze stawkami przewidzianymi w § 14 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348).

Ze względu na trudną sytuację majątkową K. O., który obecnie przebywa w Areszcie Śledczym w G. i nie posiada żadnych dochodów Sąd uznał, że pokrycie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwie. Wobec powyższego na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolniono go w całości od ich zapłaty.