Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2024r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Bożena Makowczenko

Protokolant sekretarz sądowy Monika Milewska

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2024r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej w R.

o odprawę emerytalną

1.  Zasądza od pozwanego Spółdzielni Mieszkaniowej w R. na rzecz powoda B. S. kwotę 1814,92 zł (jeden tysiąc osiemset czternaście złotych 92/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 grudnia 2023r. do dnia zapłaty.

2.  W pozostałym zakresie postępowanie umarza.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2700,00 zł (dwa tysiące siedemset złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

4.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której powód był zwolniony.

B. M.

Sygn. akt IV P 75/ 23

UZASADNIENIE

Powód B. S. w pozwie z dnia 13 listopada 2023r. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 22685 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 kwietnia 2023r. do dnia zapłaty a nadto zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

Wskazywał w uzasadnieniu, że zatrudniony był w pozwanej spółdzielni od 11 lipca 1994r. na stanowisku prezesa zarządu na podstawie kolejnych umów o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Ostatnia umowa zawarta była na czas nieokreślony.

Uchwałą R. Nadzorczej Spółdzielni nr (...)/2023 z dnia 12 kwietnia 2023r. odwołano powoda z funkcji członka zarządu z dniem podjęcia uchwały. Jednocześnie z tą uchwałą (...) rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia. Wraz z uchwałą wręczono powodowi w dniu 13 kwietnia 2023r. dokument zatytułowany świadectwo pracy podpisany przez zastępcę prezesa E. R..

W związku z podjęciem uchwały przed Sądem Rejonowym w Giżycku toczyło się pod sygnaturą akt IV P 33/23 postępowanie z odwołania powoda od oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Powód domagał się w nim odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

Postępowanie to zakończyło się zawarciem ugody, na mocy której pozwana zobowiązała się do zapłaty na rzecz powoda kwoty 33504 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. Strony tej ugody oświadczyły w niej, że dokonują zmiany sposobu rozwiązania między nimi stosunku pracy w taki sposób, że stosunek pracy rozwiązują na zasadzie porozumienia stron. W związku z tym pozwany zobowiązał się do sprostowania świadectwa pracy opatrzonego datą 13 kwietnia 2023r. w taki sposób, że w miejsce dotychczasowego zapisu w pkt 4a dotyczącym sposobu rozwiązania stosunku pracy zamieści adnotację, iż stosunek pracy rozwiązany został za porozumieniem stron. W ugodzie tej zawarto też oświadczenie, że niniejsza ugoda wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia stron wynikające z łączącego strony stosunku pracy oraz, że powód cofa pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia.

Powód, w następstwie rozwiązania umowy o pracę przeszedł na emeryturę a wniosek w tym zakresie złożył już w lutym 2023r.

Podał dalej powód, że w dniu 1 października 1994r. przyjęty został w pozwanej spółdzielni (...) w sprawie wprowadzenia zakładowego systemu wynagradzania zatwierdzony uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 22 października 1994r. nr 59/94. Regulamin ten obejmował wszystkich pracowników spółdzielni i obowiązywał przez cały okres zatrudnienia powoda w spółdzielni. Zapis w regulaminie dotyczący uprawnienia do odprawy emerytalnej wprowadzony został z mocą z dniem 1 lipca 2019r. Zgodnie z brzmieniem §18ust. 1 Regulaminu pracownikom przechodzącym na emeryturę lub rentę przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna, której podstawę wymiaru stanowi minimalne wynagrodzenie za pracę. Wysokość zaś odprawy uzależniona jest od stażu pracy i wynosi: po 10 latach pracy 100% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 15 latach pracy – 150% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 20 latach pracy – 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 25 latach pracy – 250% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 30 latach pracy – 350% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 40 latach pracy – 550% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 45 latach pracy – 650% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Podał dalej powód, że przepracował ponad 45 lat. Dochodzi pozwem świadczeń związanych ze stosunkiem pracy. Prawo do odprawy emerytalnej zostało określone w kodeksie pracy jak również w opisanym regulaminie. Regulamin ten stanowi część prawa pracy. Prawo zatem do odprawy emerytalnej znajduje się niewątpliwie pod ochroną prawa pracy, w tym kodeksu pracy. Przywołał powód wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 2012r. w sprawie I PK 229/11, w którym to SN orzekł; ”aczkolwiek odprawy emerytalne nie zostały enumeratywnie zakwalifikowane do wynagrodzeń za pracę, zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie akceptowany jest pogląd, że jako inne świadczenia podlegają ochronie na równi z wynagrodzeniem za pracę. Przyjmuje się też, że zrzeczenie się wynagrodzenia objęte jest zakazem z art. 84kp przy czym zakaz ten ma charakter bezwzględny a pracownik nie może zrzec się wynagrodzenia przez żadną czynność prawną, także nie może zawrzeć w ugodzie zrzeczenia należnego mu wynagrodzenia jak również zrzeczenia prawa do doprawy emerytalnej. Podjęta taka czynność jako sprzeczna z prawem musiałaby być uznana za nieważną”.

Zatem zamieszczenie w zawartej ugodzie między stronami oświadczeń o wyczerpaniu wszelkich wzajemnych roszczeń wynikających ze stosunku pracy i o zrzeczeniu się przez powoda roszczenia nie mogło spowodować zrzeczenia się przez powoda jakichkolwiek roszczeń wynikających ze stosunku pracy a już szczególnie tych, które nie były objęte postępowaniem w ramach którego zawarto porozumienie. Było to bowiem postępowanie o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia i intencją powoda nie było dochodzenie w ramach tego postępowania jakichkolwiek roszczeń o zapłatę innych niż roszczenie o odszkodowanie. Dlatego też zawarta ugoda nie stanowi przeszkody w dochodzeniu w ramach niniejszego procesu odprawy emerytalnej na podstawie wspomnianego Regulaminu.

W dalszej części wskazał powód, że zgodnie z zapisami regulaminu prawo do odprawy uzależnione jest od długości stażu pracy przy czym nie musi to być staż wyłącznie w jednym zakładzie pracy. Istotny tu jest łączny staż pracy przy czym jedynie ostatni jego okres musi wynikać z zatrudnienia u pozwanej. Wskazał dalej, że w myśl §18 ust. 1 Regulaminu odprawa przysługuje pracownikowi przechodzącemu na emeryturę a zatem prawo do odprawy przysługuje także wtedy gdy rozwiązanie stosunku pracy nie było motywowane osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego. Wystarczająca jest bliskość czasowa faktów – z jednej strony rozwiązanie umowy o pracę, z drugiej przejście na emeryturę. Regulamin nie uzależnia także prawa do odprawy od trybu rozwiązania umowy o pracę.

Powodowi zatem przysługuje odprawa w wysokości 650% minimalnego wynagrodzenia za pracę tj. kwota 22685 zł.

Odnosząc się do wymagalności żądania podał powód, że stosunek pracy z powodem uległ rozwiązaniu z dniem 12 kwietnia 2023r. Od dnia następnego powód miał już prawo do emerytury w związku z tym, że już w lutym 2023r. złożył wniosek o jej przyznanie i już wówczas miał osiągnięty wiek emerytalny. Skoro już w dniu 13 kwietnia 2023r. powód nie był w stosunku pracy zatem już w tym dniu nabył prawo do emerytury. Był już pracownikiem przechodzącym na emeryturę. Nadmienił powód, że Rada Nadzorcza była powiadamiana o złożeniu przez powoda wniosku o emeryturę już w marcu 2023r. Pozwana zatem miała wiedze iż powód spełnił wszystkie warunki niezbędne do wypłaty odprawy i najpóźniej następnego dnia tj. 13 kwietnia 2023r. odprawa winna być wypłacona. Zatem już w dniu 14 kwietnia 2023r. pozwana popadła w zwłokę i od tej daty należą się odsetki.

Pozwany pracodawca – Spółdzielnia Mieszkaniowa w R. – w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości. Wniósł też o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, iż uznał żądanie powoda i już w dniu 15 grudnia 2023r. wypłacił powodowi należną odprawę w wysokości 19963,00 zł netto. Wypłata nastąpiła pomimo tego, że strony na rozprawie w dniu 12 września 2023r. w sprawie IV P 33/23 toczącej się przed Sądem Rejonowym w Giżycku zawarły ugodę, w której zgodnie ustaliły, iż wyczerpuje ona wszelkie wzajemne roszczenia stron wynikające z łączącego strony stosunku pracy.

Podał pozwany, iż kwota należnej odprawy została pomniejszona o podatek dochodowy. Podniósł, iż nie zasługuje na uznanie żądanie odsetek od dnia 14 kwietnia 2023r. Podkreślił pozwany, że pozwana nie miała wiedzy, że powód przeszedł na emeryturę ponieważ bezpośrednią przyczyną rozwiązania umowy o pracę nie było przejście na emeryturę. Zaprzeczył jakoby informował członków Rady Nadzorczej o zamiarze przejścia na emeryturę lub o złożeniu wniosku o emeryturę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Poza sporem pozostawało między stronami, że powód zatrudniony był w pozwanej Spółdzielni do dnia 12 kwietnia 2023r. a łączny staż pracy powoda wynosi 45 lat. Poza sporem pozostawał też fakt, iż w zakresie prawa do odprawy emerytalnej powoda zastosowanie ma Regulamin w sprawie zakładowego systemu wynagradzania w Spółdzielni Mieszkaniowej w R., który wszedł w życie z dniem 1 października 1994r.

Regulamin ten obejmował wszystkich pracowników spółdzielni i obowiązywał przez cały okres zatrudnienia powoda w spółdzielni. Odnosi się zatem też do powoda, który był w spółdzielni prezesem zarządu. Zgodnie z brzmieniem §18ust. 1 Regulaminu pracownikom przechodzącym na emeryturę lub rentę przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna, której podstawę wymiaru stanowi minimalne wynagrodzenie za pracę. Wysokość zaś odprawy uzależniona jest od stażu pracy i wynosi: po 10 latach pracy 100% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 15 latach pracy – 150% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 20 latach pracy – 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 25 latach pracy – 250% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 30 latach pracy – 350% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 40 latach pracy – 550% minimalnego wynagrodzenia za pracę, po 45 latach pracy – 650% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

W sytuacji zatem gdy bezsprzecznie powód legitymuje się 45-letnim stażem pracy, w oparciu o powyższy regulamin, przysługuje mu prawo do odprawy emerytalnej w wysokości 650% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wyliczona przez pozwaną kwota tej odprawy wynosi 22685 zł brutto.

W ocenie Sądu trafna jest argumentacja powoda, iż prawa do tej odprawy nie niweczy w żaden sposób fakt zawarcia przez strony ugody w sprawie toczącej się przed tutejszym sądem pod sygnaturą IV P 33/23, w której to postępowanie zainicjowane było odwołaniem się powoda od oświadczenia pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Podzielić należy zapatrywanie, iż zamieszczenie w zawartej ugodzie między stronami oświadczeń o wyczerpaniu wszelkich wzajemnych roszczeń wynikających ze stosunku pracy i o zrzeczeniu się przez powoda roszczenia nie mogło spowodować zrzeczenia się przez powoda jakichkolwiek roszczeń wynikających ze stosunku pracy a już szczególnie tych, które nie były objęte postępowaniem w ramach którego zawarto porozumienie. Było to bowiem postępowanie o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia i intencją powoda nie było dochodzenie w ramach tego postępowania jakichkolwiek roszczeń o zapłatę innych niż roszczenie o odszkodowanie. Dlatego też zawarta ugoda nie stanowi przeszkody w dochodzeniu w ramach niniejszego procesu odprawy emerytalnej na podstawie wspomnianego Regulaminu.

Odprawa emerytalna zatem przysługuje powodowi a jej wysokość wynosi kwotę 22685 zł.

Zauważyć tu należy, iż już po otrzymaniu odpisu pozwu złożonego w tej sprawie, pozwana spółdzielnia w dniu 15 grudnia 2023r. dokonała uiszczenia na rzecz powoda kwoty 19 963 zł podając w tytule przelewu, iż jest to odprawa emerytalna.

/dowód: kopia przelewu k. 47/

Wobec powyższego , w piśmie procesowym z dnia 23 stycznia 2024r. pełnomocnik powoda cofnął pozew w karesie żądania kwoty 20870,08 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 kwietnia 2023r. i podał, że domaga się od pozwanego zapłaty kwoty 1814,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 kwietnia 2023r. do dnia zapłaty. Wyjaśnił, iż zapłaconą kwotę 19963 zł zaliczono w pierwszej kolejności na odsetki a w pozostałej części na zalegające świadczenie główne. Na poczet należności dochodzonych pozwem zalicza kwotę 18147,88 zł oraz zapłaconą zaliczkę na podatek dochodowy tj. kwotę 2722,20 zł. Daje to łącznie kwotę 20870,08 zł.

Na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2024r. pełnomocnik powoda zmodyfikował żądanie i wniósł o zasądzenie na rzecz powoda kwoty 1814,92 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 grudnia 2023r. Domagał się nadto zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego.

Pozwany oponował co do zasady żądaniu przy czym, w zakresie odsetek od nowej kwoty, wnosił by orzeczone zostały od dnia 16 grudnia 2023r.

Sąd uznał, iż powód w sposób prawidłowy, w oparciu o reguły zawarte w art. 451§1 kc, dokonał zaliczenia uiszczonej przez pozwaną kwoty . Pozwana , po wypłaceniu powodowi kwoty 20870,08 zł winna jest uiścić jeszcze kwotę 1814,92 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 grudnia 2023r.

Sąd nadto przyjął, iż pozwany zobowiązany jest uiścić powodowi koszty zastępstwa procesowego. Opłacił należność na rzecz powoda po doręczeniu mu odpisu pozwu zatem, zgodnie z regułą dotyczącą odpowiedzialności za wynik procesu zawartą w art. 98§21 kc, to pozwana zobowiązana jest do zwrotu kosztów stronie powodowej.

Wobec powyższego orzeczono jak w wyroku.

B. M.