Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2019r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Protokolant st. sekr. sąd. Barbara Małecka

po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2019r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa P. K. (1)

przeciwko T. M. (1)

o zapłatę

Uchyla nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 6 września 2018r. wydany w sprawie I Nc 850/18 odnośnie pozwanego T. M. (1) w części dotyczącej kwoty 2 158 zł (dwa tysiące sto pięćdziesiąt osiem) i w tym zakresie oddala powództwo, a ponadto uchyla nakaz zapłaty w części orzekającej o kosztach postępowania i zasądza od pozwanego T. M. (1) na rzecz powoda P. K. (1) kwotę 336,06 zł (trzysta trzydzieści sześć złotych 06/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 219,50 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Bożena Makowczenko

Sygn. akt IV P – Pm-upr 3/19

UZASADNIENIE

Powód P. K. (1) wnosił w pozwie, złożonym w trybie nakazowym, o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 3000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 2 czerwca 2018r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód wywodził, iż w dniu 15 maja 2018r. wystawił pozwany weksel własny na sumę 3000 zł płatny w dniu 31 maja 2018r. Nie wykupił pozwany weksla w terminie a w dniu 8 sierpnia 2018r. powód wysłał przedsądowe wezwanie do zapłaty listem poleconym.

W dniu 6 września 2018r. wydany został nakaz zapłaty w postepowaniu nakazowym, w którym nakazano pozwanemu T. M. (1) aby zapłacił na rzecz powoda kwotę 3000 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 2 czerwca 2018r. do dnia zapłaty oraz kwotę 655 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 617, 00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Od wydanego nakazu pozwany T. M. (1) złożył zarzuty, w których zaskarżył nakaz w całości i podał, weksel podpisany został przez niego in blanco na wypadek gdyby okazało się, że w przewożonych przez niego towarach powstała szkoda z jego winy. Szkoda taka nie wystąpiła wobec czego weksel winien być mu zwrócony.

Wskazał pozwany, że w dniu 9 sierpnia 2016r. zatrudniony został przez powoda na stanowisku kierowcy samochodu dostawczego z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1850 zł brutto. Umowa miała trwać do dnia 9 listopada 2016r. Przy podpisywaniu umowy podpisał pozwany weksel in blanco, który miał stanowić zabezpieczenie na wypadek gdyby z winy pozwanego doszło do uszkodzenia przewożonego przez niego towaru. Z załączonego przez powoda weksla wynika, ze został on prawdopodobnie wypełniony przez powoda w dniu 15 maja 2018r.

Podał dalej pozwany, że w dniu 15 sierpnia 2016r. samochodem dostawczym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) został przez pracodawcę wysłany do Francji. Jechał przez Polskę, Niemcy do Francji. Samochód w trasie wielokrotnie się psuł. Niesprawny był drążek zmiany biegów, ponieważ ciągle wyskakiwał z przegubu i nie można było zmieniać biegów. Nie działała też klimatyzacja, turbina od silnika i ręczny hamulec. Jazda samochodem była praktycznie niemożliwa. Informował o tym pozwany pracodawcę i o tym, że nie jest możliwa dalsza jazda, ale pracodawca nie przyjmował tego do wiadomości. Do Polski pozwany wrócił w dniu 28 sierpnia 2016r. i w dniu 29 sierpnia 2016r. w obecności brata pozwanego zawiózł pozwany wypowiedzenie umowy o prace do powoda. Powód nie przyjął jednak tego wypowiedzenia twierdząc, ze musi wykonać stosowne obliczenia. W dniu 8 września 2016r. powód wysłał pozwanemu wypowiedzenie umowy o pracę ze skutkiem natychmiastowym z powodu odmowy wykonania obowiązków pracowniczych. Pozwany nie otrzymał świadectwa pracy ani wynagrodzenia za pracę. Przed wyjazdem otrzymał na koszty utrzymania kwotę 250 Euro.

W tych warunkach, zdaniem pozwanego, nie było podstaw do wypełniania weksla ani tym bardziej obciążania pozwanego kwota 3000 zł ponieważ nie wiadomo z czego ta kwota wynika. Pozwany nie czuje się winny gdyż to on został wprowadzony w błąd co do stanu technicznego samochodu, nie otrzymał wynagrodzenia za pracę ni świadectwa pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje;

Powód P. K. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) i zajmuje się transportem drogowym towarów.

W dniu 9 sierpnia 2016r. zawarł z pozwanym T. M. (1) umowę o pracę, na podstawie której zatrudnił pozwanego jako kierowcę w pełnym wymiarze czasu pracy a umowa miała trwać do dnia 9 listopada 2016r. Pozwany miał pracować na terenie Unii Europejskiej. Przy zawieraniu umowy pozwany weksel in blanco i pozostawił go powodowi. Prócz podpisu pozwanego weksel nie zawierał żadnego wpisu. Strony umówiły się jednak, iż weksel ten ma stanowić zabezpieczenie na wypadek dokonania lub spowodowania przez pozwanego szkód w przewożonym towarze lub pojeździe.

/dowód: kopia weksla k. 8, kopia wezwania k. 9, kopia umowy o prace k. 25, kopia ubezpieczenia k. 28, kopia rozwiązania umowy k. 30-31/

W sierpniu tego samego roku pozwany wraz z towarem udał się w trasę wraz z ładunkiem. Jechał przez Niemcy i Francję. W różnych miejscach pobierał towar i dowoził do wskazanego przez powoda celu. Poruszał się przydzielonym mu pojazdem marki F. (...). Przed wyjazdem w trasę samochód był sprawny technicznie – posiadał ważne badania techniczne. Po odbyciu kilku kursów pozwany powiadomił powoda, iż wraca do kraju i nie wykonuje już żadnych kursów z ładunkiem gdyż w jego ocenie samochód jest niesprawny – skrzynia biegów miała usterkę, klimatyzacja była zagrzybiona. Powód nie wyraził zgody na powrót i ostrzegł pozwanego, że w razie samowolnego powrotu do kraju obciążony zostanie pozwany kosztami powrotu do Polski tj. kosztami paliwa. Pozwany wyraził na to zgodę i wrócił do kraju. Po powrocie do kraju wraz z bratem odstawił samochód przy czym okazało się, że uszkodzone jest boczne zewnętrzne lusterko – pęknięta obudowa. Pozwany w dniu 29 sierpnia 2016r. przedstawił pracodawcy pismo o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia, którego pracodawca nie przyjął. Następnie, oświadczeniem z dnia 8 września 2016r. pracodawca rozwiązał z pozwanym umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia a jako przyczynę podął ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na braku wykonania polecenia służbowego tj. niedokonania załadunku towaru na terenie Francji w dniu 29 sierpnia 2016r. i braku jego dostarczenia w wyznaczonym terminie do miejsca przeznaczenia a nadto braku stawiennictwa w pracy bez podania przyczyny w kolejnych dniach po zdarzeniu.

/dowód: pismo powoda – k. 31, zeznania świadków; E. K. k. 76, K. K. k. 76- 76v, P. M. k. 96-96v, zeznania stron: powoda P. K. k. 99- 99v, pozwanego T. M. k. 99v-100/

W dniu 31 lipca 2017r. powód wystawił notę obciążeniową, w której obciążył pozwanego kwotą 2950 zł z tytułu samowolnego zjazdu z trasy i za uszkodzone lusterko. Termin zapłaty wskazano na 2 lipca 2017r.

/dowód: kopia noty k. 32/

Nota pozostała bez odpowiedzi pozwanego i bez uregulowania należności.

Zważyć należy, co następuje;

Swoje roszczenie powód opiera na zobowiązaniu określonym w wystawionym i podpisanym przez pozwanego wekslu. Jako, że pozwany nie negował faktu, iż na wekslu tym widnieje jego podpis a nadto fakt, iż w momencie podpisywania weksla nie wypełniono jego treści, Sąd uznał, iż weksel ten jest ważny i wiąże strony. Zaznaczyć tu jednak należy, iż zobowiązanie wynikające z weksla in blanco ma wprawdzie charakter abstrakcyjny, powinno mieć jednak oparcie w źródle zobowiązania, czyli w umowie, która mogłaby zostać zweryfikowana przez sąd. Porozumienie bowiem wekslowe to umowa między wystawcą weksla a remitentem. Umowa ta towarzyszy wręczeniu weksla in blanco. Skutkiem zawarcia porozumienia i wydania weksla in blanco jest stworzenie po stronie wierzyciela uprawnienia do wypełnienia weksla zgodnie z warunkami określonymi w porozumieniu.

W tym to zakresie strony zgodnie podawały, iż w momencie jego podpisywania weksel ten miał stanowić zabezpieczenie na wypadek spowodowania z winy pozwanego ewentualnych szkód w przewożonych towarach czy w pojeździe.

Domagając się kwoty 3000 zł powód wywodził jednak, że jest to kwota stanowiąca równowartość kosztów powrotu pozwanego do Polski oraz uszkodzonego lusterka. Twierdził mianowicie powód, iż lusterko posiadało pękniętą obudowę i nie działało jego elektroniczne ustawianie a takie lusterko kosztuje 500 zł. Pozostała kwota to koszty paliwa jakie potrzebne jest na pokonanie trasy powrotu – 1600 km w 1 stronę. Generalnie powód przyznawał, iż kwota 3000 zł jest nieco zawyżona a prawidłową jest kwota 2950 zł.

Podstawa zatem żądania powoda jest nieco inna aniżeli strony umówiły się przy wystawianiu weksla - oprócz uszkodzenia lusterka pojawia się element kosztów powrotu do Polski czyli kosztów paliwa. Jednakowoż, wobec przyznania przez pozwanego, iż w istocie w trakcie rozmów z pracodawcą i po podjęciu decyzji o powrocie do Polski wyraził pozwany zgodę na obciążenie go kosztami paliwa za powrót do kraju, Sąd uznał, iż strony tym samym zmieniły poprzednie porozumienie stanowiące źródło zobowiązania wekslowego i uzgodniły, iż pozwany poniesie też koszty zużycia paliwa na powrót do Polski.

Powód jednak nie wykazał zasadności wskazanych w pozwie kwot - ani uszkodzonego lusterka ani kosztów paliwa. Ograniczył się do lakonicznego stwierdzenia, że za nowe lusterko trzeba zapłacić kwotę 500 zł a jeśli chodzi o paliwo kwota ta wynosi 2500 zł. Odnośnie sposobu ustalenia kosztów paliwa , na zobowiązanie Sądu, przedstawił internetowy wydruk „kalkulatora stawek transportowych”, nie wykazując jednak, zdaniem Sądu, by w jakikolwiek sposób odnosił się on do przedmiotowego pojazdu. Sąd zatem uznał, iż adekwatną kwotą z tytułu zużycia paliwa na pokonanie trasy 1600 km (pozwany odległości tej nie negował), jest kwota 792 zł. W celu ustalenia owej kwoty Sąd zażądał od powoda danych technicznych pojazdu. Dysponując nimi (dane z dowodu rejestracyjnego) przyjął Sąd, iż pojazd jakim poruszał się pozwany zużył 160 litrów paliwa (spalanie 10 l na 100 km), cenę za 1 l paliwa przyjął na 4,95 zł. Łącznie z uznaną przez pozwanego kwotą wartości szkody za lusterko – 50 zł - daje to kwotę 842 zł, którą to pozwany zobowiązany jest zapłacić powodowi. W części zatem kwoty 2158 zł wydany nakaz zapłaty należało uchylić.

W tej sytuacji zmianie podlegało nadto rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Składają się na nie kwoty: 219,50 zł koszty zastępstwa procesowego oraz zwrot celowych kosztów procesu- 38 zł uiszczonej opłaty oraz zwrot zaliczki 78,56 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w wyroku.