Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2020 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Mórawska

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2020r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej M. P. reprezentowanej przez ojca

Z. P.

przeciwko E. P.

alimenty

1.Zasądza od pozwanej E. P. tytułem alimentów na rzecz małoletniej M. P. ur. (...) w B. kwotę po 350,00 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych ) miesięcznie, płatną z góry do dnia 15-ego każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności każdej z rat, płatne do rąk ojca małoletniej Z. P..

2. W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.Zwalnia pozwaną od opłaty sądowej, od której powód był zwolniony z mocy ustawy.

4.Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Bożena Makowczenko

Sygn. akt III RC 172/19

UZASADNIENIE

Z. P. reprezentująca małoletnią – M. P. - w pozwie przeciwko E. P. domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 500 zł alimentów.

W uzasadnieniu pozwu podnosił, że do tej pory to on był zobowiązany do uiszczania na rzecz małoletniej M. P. (i drugiego małoletniego dziecka) alimentów w wysokości po 500 zł. Kwota ta ustalona została wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 czerwca 2018r. w sprawie VI RC 1710/17. W dniu 2 lipca 2019r. Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich wydał zarządzenie tymczasowe w sprawie III Nsm 184/19 ustalające miejsce pobytu małoletniej przy ojcu Z. P.. Dziecko jest zatem na utrzymaniu powoda a koszty utrzymania nie uległy zmianie.

Na rozprawie wywodził nadto, że od kwietnia 2019r. sytuacja małoletniej uległa zmianie. Córka mieszka z powodem, syn zaś pozostał przy matce. Od czasu orzeczenia o alimentach od powoda nie uiszczał on tych kwot gdyż nie pracował i nie było go stać na ich opłacanie. Kilka razy przelał na rzecz pozwanej różne kwoty – łącznie około 1000 zł. Powód pracował wówczas dorywczo i zarabiał różne kwoty – 2000 zł, 3000 zł.

W ostatnim czasie, na skutek nieporozumień matki z córką rodzice małoletniej uzgodnili, że od kwietnia 2019r. zamieszka ona u ojca. Tak też się stało i obecnie córkę utrzymuje powód.

Pozwana E. P. w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznała i wniosła o jego oddalenie w całości. Wskazała, że nie jest w stanie płacić żądanej kwoty ponieważ powód nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego, który na nim spoczywa. W tej sprawie prowadzone jest postępowanie karne. Pensja pozwanej zaś zajęta jest przez Komornika a powód po rozwodzie pozostawił jej długi, które obecnie spłaca tylko pozwana. Wysokość zadłużenia wynosi obecnie kwotę 126180, 79 zł. Pozwana podjęła dodatkową pracę by poradzić sobie w tej sytuacji – jest żołnierzem Wojsk Obrony Terytorialnej.

Na rozprawie podała, że nie jest w stanie płacić alimentów gdyż nie ma na to środków. Po wyroku rozwodowym powód w zasadzie nie płacił alimentów, tylko kilka razy raz otrzymała od niego nieduże kwoty - w sierpniu 2019r., po ponagleniu pozwanej, otrzymała kwotę 1000 zł celem zakupu wyprawki dzieci do szkoły.

Pozwana zatrudniona jest w Szpitalu (...) i z tego wynagrodzenia Komornik pobiera należności z tytułu zadłużeń powoda. Prowadzi on, zdaniem pozwanej, działalność gospodarczą zarówno w Polsce jak i w Niemczech lecz dochody z tego tytułu ukrywa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornym w sprawie pozostawało, że strony mają dwoje małoletnich dzieci – syna D. w wieku 9 lat i córkę M., która ma obecnie 13 lat. Do czasu rozwodu dzieci mieszkały z matką i tak też było po orzeczeniu rozwodu.

W dniu 21 czerwca 2018r. Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie VI RC 1710/17 orzekł o rozwodzie stron ustalając jednocześnie alimenty na rzecz małoletnich dzieci po 500 zł miesięcznie płatne przez Z. P. do rąk matki dzieci. Jako miejsce pobytu dzieci wskazano miejsce zamieszkania matki.

Obecnie sytuacja ta uległa zmianie - syn nadal mieszka wraz z pozwaną, M. P. zaś od kwietnia 2019r. mieszka u powoda. Zmiana ta była następstwem nieporozumień do jakich dochodziło między pozwaną a córką. Strony ustaliły zatem, że córka zamieszka z ojcem i tak też się stało. Zobowiązany przez Sąd Okręgowy do płacenia alimentów powód Z. P. nie uiszczał ich – wpłacał sporadycznie różne kwoty. Faktu tego powód nie negował – twierdził, iż nie było go na nie stać gdyż pozostawał bez pracy. Główny zatem ciężar utrzymania małoletnich dzieci spoczywał na ich matce. We wrześniu 2018r. pozwana zdecydowała o złożeniu wniosku do Komornika o egzekucję alimentów, która jednak okazała się bezskuteczna. Kontakty powoda z dziećmi ustalane były na bieżąco z ich matką. Powód starał się czynnie brać udział w wychowaniu i utrzymaniu dzieci – często były one u niego. Także po tym jak z powodem zamieszkała jego córka syn D. często przebywał u ojca.

W dniu 24 kwietnia 2019r. – celem uregulowania sytuacji prawnej dziecka - zawisła przed tutejszym Sądem sprawa z wniosku Z. P. o zmianę wyroku rozwodowego w zakresie miejsca pobytu małoletniej M.. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Giżycku wydanym w tej sprawie w trybie zarządzenia tymczasowego miejsce pobytu małoletniej M. ustalono przy ojcu. Postępowanie w tej sprawie zakończone zostało prawomocnie w dniu 20 lutego 2020r. wobec zawarcia przez stronu ugody, na podstawie której miejsce pobytu małoletniej M. P. ustalono przy ojcu. Od kwietnia 2019r. zatem małoletnia przebywa na stałe u ojca. To powód na co dzień utrzymuje córkę. Utrzymuje też kontakty z drugim dzieckiem, nie płaci jednak na niego alimentów.

W akcie oskarżenia jaki skierowany został do tutejszego Sądu powód Z. P. stał pod zarzutem, iż w okresie od dnia 1 września 2018r. do dnia 22 lutego 2019r. uchylał się od obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich dzieci D. i M. w kwocie po 500 zł miesięcznie na każde z nich, określonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 czerwca 2018r. w sprawie VI RC 1710/17, doprowadzając do zaległości w wysokości przekraczającej 3- krotność świadczenia okresowego tj. kwotę 3000 zł, w wyniku czego naraził osoby uprawnione na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i działał na ich szkodę.

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2020r. od postawionego zarzutu powód został uniewinniony. Orzeczenie to jest nieprawomocne.

Ojciec powódki obecnie nie ma stałego zatrudnienia. W roku 2019 pozostawał zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku jednak został wykreślony z rejestru bezrobotnych wobec nie przyjęcia propozycji zatrudnienia. Utrzymuje się, jak twierdzi, z prac dorywczych - świadczy usługi ogólnobudowlane. Dochód jaki z tego tytułu uzyskuje jest różny – od 2000 zł do 3000 zł. Mieszka w domu jednorodzinnym w W. stanowiącym jego własność. Spłaca raty kredytu zaciągniętego na jego budowę w wysokości około 1650 zł. Ponosi koszty utrzymania domu – opał kosztuje rocznie około 4000 zł – 6000 zł, około 230 zł miesięcznie woda, około 300- 400 zł energia.

Powód nadal prowadzi działalność gospodarczą a na terenie Niemiec, zajmuje się tym jednak jego kuzyn. Utrzymywał powód, iż nie uzyskuje z tego tytułu żadnego dochodu.

Małoletnia powódka jest dzieckiem zdrowym, uczęszcza obecnie do 5 klasy Szkoły Podstawowej w W.. W szkole uczęszcza na zajęcia wyrównawcze z matematyki, korzysta też z płatnych lekcji z języka angielskiego, których koszt wynosi 40 zł za 1 godzinę zajęć.

Pozwana pracuje w Szpitalu (...) w pełnym wymiarze czasu pracy jako fizjoterapeuta i zarabia około 3700 zł brutto (netto około 2700 zł). Wynagrodzenie to zajęte jest przez Komornika od dnia 29 sierpnia 2013r. tytułem egzekucji zadłużeń powstałych w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej razem z powodem. Przykładowo, w listopadzie 2019r. potrącono z wynagrodzenia pozwanej kwotę 704,46 zł, w grudniu – 1807,75 zł, w styczniu 2020r. – 577,90 zł. Do spłaty pozostaje nadal kwota około 130000 zł.

Zadłużenie powstałe w trakcie trwania małżeństwa związane z prowadzoną działalnością gospodarczą spłaca wyłącznie pozwana, mająca stałe zatrudnienie i dochód.

Dodatkowo więc, by zwiększyć dochód rodziny i zarazem możliwości spłaty długów, pozwana wstąpiła do Wojsk Obrony Terytorialnej i otrzymuje z tego tytułu około 500 zł miesięcznie. Mieszka z nią syn D.. Ostatnio pojawiła się konieczność by D. korzystał z zajęć terapii sensorycznej, płatnej w wysokości około 500 zł miesięcznie.

Sąd zważył, co następuje :

Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 oraz art.135 § 1 kr i o.

W ocenie Sądu oczywistym jest to, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, z drugiej możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica – art. 133 § 1 oraz art.135 § 1 kr i o.

Koszty utrzymania dzieci są niewątpliwie wysokie. Prócz potrzeb wynikających z egzystencji, rodzice powinni zapewnić dzieciom również możliwości rozwoju fizycznego, duchowego, rozrywek. Wymienione potrzeby mogą być jednak zaspokojone w sposób ograniczony możliwościami zarobkowymi i majątkowymi rodziców.

Sytuacja finansowa pozwanej nie jest dobra. Jej dochody z tytułu pracy zarobkowej wynoszące około 2700 zł netto muszą wystarczyć na utrzymanie pozwanej i syna oraz na spłatę długów. Winna jednak pozwana, zdaniem Sądu, partycypować w kosztach utrzymania córki - tak jak powód winien partycypować w kosztach utrzymania syna – odpowiednio do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki z jednej strony i do możliwości zarobkowych pozwanej z drugiej. Jest to o tyle istotne, że pozwana nie utrzymuje z córką obecnie żadnych kontaktów, nie wspomaga powoda w wychowaniu coki jak i nie uczestniczy w kosztach jej utrzymania. M. P. jest w okresie szkolnym, uczęszcza na zajęcia wyrównawcze z matematyki, korzysta też z płatnych lekcji z języka angielskiego.

M. P. nie jest jeszcze samodzielna, potrzebuje bieżącej pieczy, przygotowania posiłków, opieki w chorobie, leczenia, wreszcie pracy wychowawczej. Czynności te aktualnie spełnia wyłącznie ojciec Z. P.. To on zamieszkuje wspólnie z córką i na co dzień zajmuje się jej wychowaniem przez co w znacznej części wykonuje obowiązek alimentacyjny – art. 135 § 2 kr i o.

Ustalając zakres świadczenia Sąd miał na uwadze, iż sytuacja finansowa pozwanej jawi się jako trudna. W ocenie jednak Sądu zasądzona kwota 350,00 zł tytułem alimentów na rzecz małoletniej jest adekwatna do jej usprawiedliwionych potrzeb oraz możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanej. Alimenty w tej wysokości pokryją koszty związane z edukacją małoletniej oraz uczęszczaniem przez nią na zajęcia dodatkowe. Alimenty w takiej kwocie nie obciążają także nadmiernie pozwanej.

Sąd zwolnił pozwaną od opłaty, od uiszczenia której powód był ustawowo zwolniona uznając, iż tego rodzaju rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w aktualnej sytuacji finansowej zobowiązanej.

W oparciu o art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd wyrokowi w części zasądzającej alimenty nadał rygor natychmiastowej wykonalności.