Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2023 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – sędzia Katarzyna Garbarczyk

Protokolant– sekr. sąd. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z Państwowej Inspekcji Pracy w E. – Luizy Chojnowskiej i Agnieszki Lewczuk

po rozpoznaniu w dniach 09.08.2023 r. i 16.11.2023 r. na rozprawie sprawy

T. S.

syna S. i J. zd. S.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

Będąc osobą działającą w imieniu pracodawcy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) G., ul. (...), w siedzibie przedsiębiorcy, w okresie od 17.07.2022 r. do 18.09.2022 r. powierzał pracownikom zakładu wykonywanie pracy w handlu w niedziele objęte zakazem handlu, tj.:

• 17 lipca 2022 r. B. B., U. J., K. K., M. R., G. G., E. S., B. C., S. J., K. S.,

• 24 lipca 2022 r. B. B., K. K., M. W., A. Z., I. G., C. Ł., A. A., M. K. (1), M. K. (2),

• 31 lipca 2022 r. B. B., K. D., M. K. (3), Ł. Z., M. R., G. G., M. W.,

• 07 sierpnia 2022 r. J. M., K. K., M. R., G. G., S. J., K. S., M. W., A. Z., M. K. (1),

• 14 sierpnia 2022 r. L. S., M. R., E. S., B. C., M. W., A. Z., I. G.,

• 21 sierpnia 2022 r. M. K. (3), Ł. Z., K. K., M. R., G. G., M. K. (1), M. K. (2),

• 04 września 2022 r. M. R., M. W., I. G., M. K. (2),

• 11 września 2022 r. B. B., M. K. (3), A. A., K. K., G. G., S. J., M. W.,

• 18 września 2022 r. M. R., B. C., A. Z., I. G., M. K. (1), M. K. (2)

tj. o czyn z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2021 r. poz. 936) w zw. z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2021 r. poz. 936)

Obwinionego T. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10.01.2018r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2018 r., poz. 305 z późn. zm.) w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 2500 ( dwa tysiące pięćset) złotych.

Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

T. S., będąc osobą działającą w imieniu pracodawcy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) G., ul. (...), w siedzibie przedsiębiorcy, w okresie od 17.07.2022 r. do 18.09.2022 r. powierzał pracownikom zakładu, którego przedmiotem przeważającej działalności była sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych - wykonywanie pracy w handlu w niedziele objęte zakazem handlu, tj.:

• 17 lipca 2022 r. B. B., U. J., K. K., M. R., G. G., E. S., B. C., S. J., K. S.,

• 24 lipca 2022 r. B. B., K. K., M. W., A. Z., I. G., C. Ł., A. A., M. K. (1), M. K. (2),

• 31 lipca 2022 r. B. B., K. D., M. K. (3), Ł. Z., M. R., G. G., M. W.,

• 07 sierpnia 2022 r. J. M., K. K., M. R., G. G., S. J., K. S., M. W., A. Z., M. K. (1),

• 14 sierpnia 2022 r. L. S., M. R., E. S., B. C., M. W., A. Z., I. G.,

• 21 sierpnia 2022 r. M. K. (3), Ł. Z., K. K., M. R., G. G., M. K. (1), M. K. (2),

• 04 września 2022 r. M. R., M. W., I. G., M. K. (2),

• 11 września 2022 r. B. B., M. K. (3), A. A., K. K., G. G., S. J., M. W.,

• 18 września 2022 r. M. R., B. C., A. Z., I. G., M. K. (1), M. K. (2).

W/w pracownicy na podstawie aneksów do umów o pracę mieli rozszerzony zakres swoich obowiązków o bieżącą obsługę Klubu (...), który znajdował się na hali sprzedaży sklepu (...), na wydzielonej powierzchni. Klub oferował do wypożyczenia i sprzedaży książki, był wyposażony w kącik przeznaczony do czytania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego (k. 188v-189), protokołu kontroli (k. 48-52), oświadczenia (k. 53), dokumentacji poglądowej (k.54-57), protokołu (k.67), regulaminu (k. 78-80), umowy (k. 82-83, 84-89).

W świetle całokształtu zebranych dowodów, w tym wyjaśnień obwinionego, ustalony w sprawie stan faktyczny w postaci tego, że T. S., będąc osobą działającą w imieniu pracodawcy (...) Sp. z o.o., (...)-(...) G., ul. (...), w siedzibie przedsiębiorcy, w okresie od 17.07.2022 r. do 18.09.2022 r. powierzał określonym pracownikom zakładu, którego przedmiotem przeważającej działalności była sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych - wykonywanie pracy w handlu w niedziele objęte zakazem handlu - nie budzi żadnych wątpliwości. Bezsporne jest także to, że pracownicy ci na podstawie aneksów do umów o pracę mieli rozszerzony zakres swoich obowiązków o bieżącą obsługę Klubu (...), który znajdował się na hali sprzedaży sklepu (...), na wydzielonej powierzchni. Klub oferował do wypożyczenia i sprzedaży książki, był wyposażony w kącik przeznaczony do czytania. Zebrane dowody w postaci wyjaśnień obwinionego (k. 188v-189), protokołu kontroli (k. 48-52), oświadczenia (k. 53), dokumentacji poglądowej (k.54-57), protokołu (k.67), regulaminu (k. 78-80), umowy (k. 82-83, 84-89) - są spójne, zbieżne, wzajemnie się uzupełniają i korespondują ze sobą. Zdaniem Sądu brak jest podstaw, by podważać ich wiarygodność. Spór prawny dotyczył tego, czy określone zachowanie obwinionego w świetle ustalonych faktów nosiło znamiona art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2021 r. poz. 936) w zw. z art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 10.01.2018 r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2021 r. poz. 936). Dokonując karno-prawnej oceny zachowania obwinionego Sąd w tym zakresie posiłkował się orzecznictwem Sądu Najwyższego, który zajmował zagadnieniem, jakie było przedmiotem rozpoznania także w niniejszym procesie. Podzielając stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 18.10.2023 r. w sprawie III KK 57/23 stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 uohniś wynika, iż zakaz handlu w niedzielę i w święta nie obowiązuje m.in. w placówkach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku, przy czym chodzi o handel w placówce handlowej znajdującej się w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku, takim jak np. muzeum, stadion, uczelnia itp. W świetle takiej regulacji należy zatem dokonać ustalenia wzajemnych relacji pomiędzy placówką handlową a zakładem świadczącym działalność w zakresie kultury, oświaty, turystyki i wypoczynku nie pomijając przy tym znaczenia przyimków "w" użytych w tym przepisie. Ma to bowiem kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozumienia treści tego przepisu oraz rozstrzygnięcia w sprawie. Z przepisu art. 6 ust. 1 pkt 10 uohniś wynika, że zakaz handlu nie obowiązuje w placówkach handlowych w zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku. Ustawa o ograniczeniu handlu definiuje pojęcie "placówki handlowej", przez którą należy rozumieć "obiekt", w którym jest prowadzony handel oraz są wykonywane czynności związane z handlem, w szczególności: sklep, stoisko, stragan, hurtownię, skład węgla, skład materiałów budowlanych, dom towarowy, dom wysyłkowy, biuro zbytu - jeżeli w takiej placówce praca jest wykonywana przez pracowników lub zatrudnionych ( art. 3 pkt 1 uohniś). Nie definiuje natomiast pojęcia "zakładu" prowadzącego działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku. Interpretacji pojęcia "zakładu", który prowadzi działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku dokonał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 września 2023 r., III KK 155/23. Przedstawiony w uzasadnieniu tego wyroku pogląd, zgodnie z którym o takim zakładzie można mówić tylko wówczas, gdy zespół wyodrębnionych obiektów materialnych przedsiębiorstwa wiąże się z taką działalnością, jako wszechstronnie uargumentowany (odwołujący się do stanowisk prezentowanych w piśmiennictwie), racjonalny i przekonujący, sąd w pełni podziela. Przepis art. 6 ust. 1 pkt 10 uohniś dotyczy zatem handlu w placówkach handlowych w zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku. Placówka handlowa ma się znajdować na terenie zakładu prowadzącego taką działalność. Przedsiębiorca prowadzący placówkę handlową, w której prowadzona ma być działalność handlowa w niedzielę i święta, musi umiejscowić ją w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku. Spod zakazu handlu zwolnione są bowiem "placówki handlowe w zakładach" a nie na odwrót. Dozwolony jest zatem handel w placówkach umiejscowionych "w" zakładach, czyli na ich terenie. Konsekwencją takiego rozumienia pojęcia "zakładu" jest stwierdzenie, że zakład o profilu np. oświatowym czy sportowym musi być jednostką główną, a placówka handlowa powinna się mieścić w ramach tego zakładu - nie odwrotnie. W związku z tym wskazuje się w piśmiennictwie, że prowadzona na terenie placówki handlowej działalność handlowa ma być funkcjonalnie podporządkowana zakładowi, w tym sensie, że celem prowadzenia placówki handlowej jest zwiększenie użyteczności oraz atrakcyjności zakładu. Zakład pozostaje jednostką nadrzędną, a działalność handlowa jest uboczna i subsydiarna. Placówka handlowa z punktu widzenia przestrzennego ma się znajdować na terenie zakładu. Aby przedsiębiorca mógł skorzystać z wyłączenia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10 uohniś oba te warunki muszą być spełnione łącznie (por. Ł. Duśko, M. Szurman, Placówka handlowa w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie kultury, sportu, oświaty, turystyki i wypoczynku - wykładnia wyjątku od zakazu handlu w niedziele i święta, Palestra 2022, nr 10). Mając na względzie brzmienie całego przepisu art. 6 ust. 1 ustawy uohniś, w którym ustanowiono liczne, ale zdefiniowane według zasadniczo trzech odmiennych kryteriów wyjątki od handlu (por. Ł. Duśko, M. Szurman, Placówka handlowa..., s. 57 - 59), stwierdzić należy, iż zarówno z punktu widzenia wykładni językowej, jak i celowościowej, użycie przez ustawodawcę w tym przepisie przyimka "w" w odniesieniu do placówek handlowych zwolnionych z zakazu handlu z racji miejsca ich usytuowania, z jednej strony wskazuje na opisane powyżej relacje przestrzenne, a z drugiej strony na swoistą zależność placówki handlowej od zakładu (obiektu) jednostki, na terenie którego się ona znajduje, stanowiąc jednocześnie o jej subsydiarnym charakterze. Jakiekolwiek zatem "odwrócenie" tych relacji będzie w pełni realizowało ustawowe znamiona wykroczenia z art. 10 ust. 1cyt. ustawy. Przekładając niniejsze rozważania na realia przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że wydzielenie na terenie sklepu (...) miejsca na Klub (...), w którym ustawiono regały z książkami do wypożyczenia i sprzedaży książek, urządzenie kącika do czytania - nie zmieniło przeznaczenia tego sklepu, którego nadal przedmiotem przeważającej działalności była sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Zatem przedmiotowy sklep z racji prowadzenia klubu czytelnika nie nabył przymiotu "zakładu" prowadzącego działalność w zakresie oświaty, kultury i wypoczynku, co zwalniałoby go od zakazu handlu w niedziele.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10.01.2018r. o ograniczeniu handlu w niedziele i święta oraz w niektóre inne dni (Dz. U. z 2018 r., poz. 305 z późn. zm.) w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 2500 ( dwa tysiące pięćset) złotych - mając na uwadze m. in. stopień zawinienia obwinionego, społecznej szkodliwości czynu, a także warunki osobiste, majątkowe sprawcy. W świetle powyższego Sąd uznał, iż karą adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu będzie kara grzywny w kwocie 2500 złotych, która spełni jednocześnie cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Zdaniem Sądu kara ta nie przekracza zdolności finansowych sprawcy i będzie stanowić dla niego – zgodnie z założeniami, jakie niesie za sobą każda kara- pewną dolegliwość.

Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 250 złotych tytułem opłaty i obciążając go pozostałymi kosztami postępowania w wysokości 120 złotych, Sąd kierował się z treścią art. 119§1 kpw.