Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st. sekr. sąd. Urszula Ekstowicz

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.- -----------

po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2019 roku sprawy

K. A.

syna S. i M. z d. S.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to, że:

W dniu 16 marca 2018 r. około godz. 15:27 w G. na ul. (...) i ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 1,25 promila alkoholu etylowego we krwi prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy m-ki N. (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a§1kk

1.  Oskarżonego K. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 30 (trzydzieści) złotych.

2.  Na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzy) lat.

3.  Na podstawie art. 63§4 kk na poczet orzeczonego w pkt 2 wyroku środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 16 marca 2018r.

4.  Na podstawie art. 43a§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

5.  Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty sądowej oraz pozostałe koszty sądowe w kwocie 2.653,22 (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt trzy 22/100) złotych.

II K 505/18

UZASADNIENIE

K. A. zamieszkuje w R., gm. M.. W dniu 16 marca 2018 roku przebywał w G., gdzie prowadził rozmowy w sprawach prywatnych, a potem wsiadł do samochodu n. o numerach (...). Około godz. 15.27 funkcjonariusze policji mający służbę w radiowozie: T. G. (1) i T. O. (1) dostali informację od oficera dyżurnego, że ulicą (...) w G. porusza się samochód osobowy marki N., a jego kierowca prawdopodobnie jest nietrzeźwy.

Chwilę później zauważyli ten pojazd, a w nim kierowcę rozmawiającego przez telefon i dokonali jego zatrzymania. Kierowcą pojazdu okazał się oskarżony K. A.. Funkcjonariusze policji próbowali przebadać oskarżonego na miejscu na zawartość alkoholu urządzeniem typu (...). Oskarżony jednak zatykał ustnik ustami i językiem, ostatecznie uniemożliwił przeprowadzenie badania, zażądał natomiast badania krwi. Udano się więc z oskarżonym do Szpitala gdzie krew została pobrana, a ostateczny wynik tego badania potwierdził, że w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie nietrzeźwości ( 1,25 promila alkoholu etylowego we krwi).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego K. A. k. 206, zeznania świadków; T. G. i T. O. k. 206 -207, sprawozdanie z badań k. 10.

Okoliczności popełnienia przez oskarżonego K. S. A. zarzucanego mu czynu zdaniem Sądu nie budzą żadnych wątpliwości. Przede wszystkim nie budzą żadnej wątpliwości wyniki badań na zawartość alkoholu we krwi ( k. 10). Badania te nie są sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonego (k.206) , który przyznał się przed Sądem do popełnienia zarzucanego mu czynu i nigdy nie kwestionował wyniku tych badań. Wyjaśnił przed Sądem, że istotnie dzień wcześniej prowadząc rozmowy w sprawach osobistych spożywał alkohol w postaci drinków. Wypił również drinka prawdopodobnie w dniu zdarzenia.

Do samochodu wsiadł tylko dlatego umówił się ze znajomą, że ta przywiezie mu leki, gdyż choruje na cukrzycę. Podał zarazem, że nie był świadomy, że znajduje się w stanie nietrzeźwości ( k. 206v).

Te wyjaśnienia, w zakresie w jakim przyznał się do popełnienia czynu, Sąd w pełni podzielił, ponieważ nie budzą one wątpliwości i jednoznacznie korespondują one z zeznania wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków tj. T. G. i T. O., którzy potwierdzili, że mieli podejrzenie, że oskarżony porusza się samochodem będąc nietrzeźwy, a jak go zatrzymali zachowywał się dziwnie. Miał czerwone oczy, przymknięte powieki, trudności z wysławianiem się choć nie czuli od niego woni alkoholu.

Wskazane wyżej dowody Sąd podzielił w całości, są one w pełni wiarygodne, konsekwentne, składane w sposób pewny i jednoznacznie wskazują, że oskarżony w chwili prowadzenia pojazdu znajdował się w stanie nietrzeźwości. Odnotować jedynie należy, że oskarżony w postępowaniu przygotowawczym ( k. 19 -20) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na rozprawie jednak wyjaśnił, że było to spowodowane jego desperacją i po przemyśleniu, na rozprawie głównej postanowił wyjaśnić zgodnie z prawdą ( k. 207).

Sąd zdecydowanie odrzucił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim podał, że nie miał świadomości, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Przeczy temu bowiem spożywanie przez niego alkoholu dzień wcześniej, a także w dniu zdarzenia, bo sam podał, że „być może ja wypiłem tego dnia jakiś sok z alkoholem” ( k. 206v). O tym, że miał świadomość stanu swojej trzeźwości dobitnie przesądzają okoliczności jego zatrzymania, a zwłaszcza utrudnianie funkcjonariuszom przeprowadzenia badania jego stanu trzeźwości na miejscu i ostateczne odstąpienie od tego badania.

Zgromadzone w sprawie dowody i ich analiza wskazują jednoznacznie, że oskarżony K. S. A. w dniu 16.03.2018 r. prowadząc na ulicy (...) w G. samochód osobowy w stanie nietrzeźwości dopuścił się przestępstwa z art. 178a§1 kk. Zasadnym więc było przyjęcie, tak jak uczynił to oskarżyciel publiczny w zarzucie sformułowanym wobec oskarżonego, że przedmiotowy czyn oskarżonego wyczerpał znamiona tego przepisu.

Zdaniem Sądu wątpliwości nie budzi jego wina. Oskarżony jest mężczyzną dorosłym i nic nie wskazuje na to, żeby cierpiał na chorobę psychiczną oraz upośledzenie umysłowe czy inne zakłócenia czynności psychicznych. W toku postępowania przygotowawczego poddany został badaniu przez biegłych psychiatrów (k. 122-126 i k. 135-138). Z końcowej opinii psychiatrów wynika jednoznacznie, że u oskarżonego nie stwierdzono choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego i w dacie czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Zdaniem sądu nie było żadnych powodów, aby odrzucić tę opinię.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych przy ustaleniu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 30 zł Sąd uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynu o czym świadczą okoliczności podmiotowe i przedmiotowe czynu, a więc motywy i pobudki działania oskarżonego, czas i miejsce popełnienia czynu w szczególności znaczny stopień jego nietrzeźwości oraz znaczne zagrożenie w ruchu drogowym jakie stworzył on konkretnie w dacie czynu. Podkreślić należy, że poruszał się samochodem jedną z głównych ulic miasta , przy której znajduje się dworzec autobusowy oraz dworzec kolejowy.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił jego dotychczasową niekaralność (k. 23), a także brak do tego czasu obciążających zapisów w systemie teleinformatycznym policji ( k. 13). Sąd miał na uwadze również sytuację osobistą i majątkową oskarżonego udokumentowaną stosownymi oświadczeniami złożonymi przez niego w toku procesu. Nie mogły jednak one mieć wpływu na orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres krótszy niż 3 lata. Swoim zachowaniem opisanym wyżej oskarżony dowiódł bowiem, że w stanie nietrzeźwości stwarza realne zagrożenie w ruchu drogowym i dlatego też orzeczony środek karny w wymiarze 3 lat ( z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od 16.03.2018 roku) ma na celu kompletne wyeliminowanie go z ruchu drogowego jako jego uczestnika. Orzeczona grzywna wobec oskarżonego w granicach minimalnych, nie przekracza jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Jest on osobą majętną. Orzeczono również stosowne świadczenie pieniężne (art. 43a§2 kk), także w minimalnych granicach oraz o kosztach sądowych (art. 627 kpk).