Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Bogusława Olszewska - Wojgienica
Protokolant:	sekretarka Agnieszka Ulatowska

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę (...),60 (sześćdziesiąt pięć tysięcy sto sześćdziesiąt jeden 60/100 złotych).

2.  Zasądza od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę 849 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

3.  Zasądza od pozwanego A. S. na rzecz Skarbu Państwa

kasy Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 2444 zł tytułem opłaty sądowej.

SSR Bogusława Olszewska - Wojgienica

Sygn. akt. I C 1341/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym domagając się zasądzenia od pozwanego A. S. na swoją rzecz kwoty 65.161,60 zł. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25.05.2015r. zawarł z pozwany A. S. umowę kredytu nr (...). W związku z brakiem spłaty w wyznaczonym terminie, powód wypowiedział przedmiotową umowę. Jak wskazał, na dochodzone pozwem roszczenie składa się należność główna w kwocie 62.329,36 zł, odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.12.2016r. w kwocie 2.194,61 zł, odsetki karne za opóźnienie w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.01.2017r. w wysokości 634,49 zł oraz opłaty i prowizje w wysokości 3,14 zł.

Nakazem zapłaty z dnia 28.03.2017 r. wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin-Z. w L. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 68331/17 zasądził od pozwanego A. S. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 65.161,60 zł, w tym kwotę 62.329,36 zł, kwotę 2.194,61 zł, kwotę 634,49 zł, kwotę 3,14 zł oraz kwotę 823,15 zł tytułem kosztów procesu.

PozwanyAndrzej M. S. w sprzeciwie od w/w nakazu zapłaty, a następnie w odpowiedzi na pozew wskazał, że powód na okoliczność wysokości dochodzonej kwoty przedłożył jedynie wyciąg z ksiąg rachunkowych, który to dokument w postępowaniu cywilnym ma jedynie moc dokumentu prywatnego. W ocenie pozwanego powód wbrew ciążącego na nim obowiązku nie udowodnił wysokości dochodzonego roszczenia. Podkreślił nadto, że umowa kredytu świadczy o zawarciu stosunku prawnego pomiędzy stronami, ale w żaden sposób nie potwierdza, że powstała jakaś zaległość, a tym bardziej nie potwierdza wysokości tej zaległości. Powód, jako termin wymagalności podaje datę 24.06.2016r. tłumacząc, że jest ona tożsama z dopuszczeniem się przez stronę pozwaną pierwszej zaległości w spłacie wymagalnych rat, co zdaniem pozwanego jest nieuzasadnione, gdyż po tej dacie dokonywał wpłat rat kredytowych. Ponadto żądanie tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 2.194,61 zł jest niedopuszczalne, gdyż dopiero skuteczne wypowiedzenie umowy kredytu rodzi taką możliwość. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm prawem przepisanych. W dalszych pismach procesowych pozwany podważał skuteczność doręczenia wypowiedzenia umowy kredytu wskazując, że wskazał w umowie, jako adres do korespondencji ul. (...), (...)-(...) G., zaś korespondencja była kierowana na adres Ś. 31A, (...)-(...) G..

Powód odnosząc się do twierdzeń pozwanego wskazał, że udowodnił roszczenie tak co do zasady, jak i wysokości. Przedłożył w sprawie wyciąg z ksiąg rachunkowych banku w oryginale podpisany przez upoważnioną osobę i opatrzony pieczęcią banku oraz szczegółowe rozliczenie umowy o kredyt konsumpcyjny, z których wynika m.in. sposób wyliczenia odsetek. W ocenie powoda wyciąg z ksiąg rachunkowych banku spełnia wymogi co najmniej dokumentu prywatnego, który stanowi dopuszczalny przez prawo środek dowodowy. Nadto powód wskazał, że oświadczenie woli w postaci wypowiedzenia umowy kredytu zostało skierowane na prawidłowy adres, tj. Świdry 31A, (...)-(...) G., gdyż takim adresem pozwany wskazywał w sporządzanych przez siebie pismach, a także pod wskazanych adres była skutecznie doręczana korespondencja.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25.05.2015 r. A. S. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego o nr (...) w wysokości 69.456,50 zł. Na podstawie przedmiotowej umowy pozwany zobowiązał się spłacić kwotę kredytu wraz należnymi odsetkami i kosztami w 96 miesięcznych ratach.

(dowód: umowa kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z dnia 25.05.2015r. - k. 21-23).

Z uwagi na okoliczność, że pozwany pozostawał w zwłoce z zapłatą kolejnych rat kredytu, zgodnie z postanowieniami umowy, w dniu 08.09.2016r. powód sporządził pismo wzywające go do zapłaty zaległej kwoty kredytu, pod rygorem wypowiedzenia przedmiotowej umowy. Nie przedstawiono dowodu doręczenia pisma pozwanemu.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 08.09.2016r. - k. 24)

W związku z nieuregulowaniem zaległości przez pozwanego we wskazanym terminie, w dniu 10.10.2016r. powód skierował do pozwanego oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu z zachowaniem 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia. Pozwany nie uregulował wskazanych należności w wyznaczonym terminie, wobec czego umowa kredytu uległa rozwiązaniu.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego z dnia 10.10.2016r. - k. 25 wraz z dowodem doręczenia - k. 26).

W dniu 20.12.2016r. powód - w związku z wypowiedzeniem umowy kredytu i postawieniem całej należności w stan wymagalności- sporządził pismo wzywające pozwanego do zapłaty całości należności, na którą składała się kwota 62.329,36 zł należności kapitałowej, odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.12.2016r. w kwocie 2.194,61 zł, kwota 311,94 zł tytułem odsetek za opóźnienie w spłacie należności kapitałowej oraz kwota 6,28 zł tytułem kosztów i opłat za czynności banku. Nie przedstawiono dowodu doręczenia pisma pozwanemu.

(dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 20.12.2016r. - k. 27)

Pismem z dnia 02.01.2017r. pozwany zwrócił się do powoda z prośbą zawarcia porozumienia w kwestii spłaty kredytu gotówkowego o nr (...) wskazując, że znajduje się w trudnej sytuacji życiowej i finansowej.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 02.01.2017r. – k. 64)

Powód pismem z dnia 20.01.2017r. poinformował pozwanego, że biorąc pod uwagę częstotliwość dokonywania przez niego wpłat na poczet rat kredytu nie gwarantuje szybkiej spłaty zobowiązania w akceptowanym przez wierzyciela terminie, dlatego nie może przychylić do prośby dotyczącej zawarcia porozumienia obejmującego spłatę zadłużenia w ratach.

(dowód: pismo powoda z dnia 20.01.2017r. – k. 67 wraz z dowodem doręczenia - k. 63)

Na dzień 20.01.2017r. zadłużenie pozwanego A. S. wobec powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wynikające z zawartej w dniu 25.05.2015 r. umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego o nr (...) wynosiło 65.161,60 zł, na którą składała się kwota 62.329,36 zł tytułem należności głównej niespłaconego kapitału, kwota 2.194,61 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.12.2016r., kwota 634,49 zł tytułem odsetek za opóźnienie naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.01.2017r. oraz kwotę 3,14 zł tytułem opłat i innych prowizji.

(dowód: wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. w W. z dnia 20.01.2017r. – k. 28, szczegółowe rozliczenie umowy kredytu nr (...) – k. 45)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne i podlegało uwzględnieniu w całości.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową na okoliczność istnienia i wysokości zobowiązania pozwanego, w szczególności umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego o nr (...) z dnia 25.05.2015r, wezwań do zapłaty z dnia 08.09.2016r. oraz z dnia 20.12.2016r., wypowiedzenia umowy kredytu konsumpcyjnego z dnia 10.10.2016r., a także wyciągu z ksiąg (...) Bank S.A. w W. z dnia 20.01.2017r. oraz szczegółowego rozliczenie umowy kredytu nr (...).

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty kwoty 65.161,60 zł, na którą składała się kwota 62.329,36 zł tytułem należności głównej niespłaconego kapitału, kwota 2.194,61 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.12.2016r., kwota 634,49 zł tytułem odsetek za opóźnienie naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 10,00% od dnia 24.06.2016r. do dnia 20.01.2017r. oraz kwotę 3,14 zł tytułem opłat i innych prowizji.

Na wstępie należy odnieść się do zarzutu pozwanego nieudowodnienia przez powoda roszczenia zarówno, co do zasady, jak i co do wysokości. Zgodnie za art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis art. 6 k.c. ma charakter szczególny i jest wyrazem zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą materiał procesowy i podstawę rozstrzygnięcia stanowią twierdzenia i dowody przedstawione przez strony postępowania. Przepis ten nie tylko nakłada na podmioty dochodzące swych praw podmiotowych obowiązek przedstawiania dowodów na poparcie swych żądań, ale określa w zasadzie również rozkład ciężaru dowodu ( por. F. M. (red.), H. M. (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. T. C. ogólna (art. 1-125).

Pozwany A. S. w swoich twierdzeniach wskazywał, że powód (...) Bank S.A. nie udowodnił dochodzonego roszczenia, gdyż przedłożył jedynie wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, który w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego, lecz jedynie prywatnego. Zgodnie z brzmieniem art. 95 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2017.1876 t. j.) księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią banku, jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych. Moc prawna dokumentów urzędowych, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że wyciąg z ksiąg rachunkowych banku (...) S.A z siedzibą w W. nie ma mocy dokumentu urzędowego, co jednakże nie pozbawia go całkowicie mocy dowodowej, stanowi on bowiem dokument prywatny. Zgodnie z art. 245 k.p.c. dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dowód z dokumentu prywatnego jest samodzielnym środkiem dowodowym, którego moc sąd ocenia według zasad określonych w art. 233 § 1 k.p.c. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2004 r., sygn. akt IV CK 474/03).

Wprawdzie wyciąg z ksiąg bankowych, jako dokument prywatny wystawiony przez zainteresowany bank samodzielnie nie stanowi źródła zobowiązania to jednak może być oceniany całościowo z innymi niezbędnymi dokumentami. Powód (...) Bank S.A. w przedmiotowej sprawie uzasadniając zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia przedłożył szereg dokumentów, m.in. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z dnia 25.05.2015r. - będącej źródłem zobowiązania, wezwanie do zapłaty z dnia 08.09.2016r. oraz z dnia 20.12.2016r., wypowiedzenie umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego z dnia 10.10.2016r. oraz pismo pozwanego z dnia 02.01.2017r., w którym pozwany zwracał się o zawarcie porozumienia w sprawie spłaty kredytu nr (...) powołując się na trudną sytuację finansową.

Na uwagę w tym miejscu zasługuje art. 253 k.p.c zgodnie z którym jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest okoliczności te udowodnić. Jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać. Prawdziwości dokumentu prywatnego musi więc dowodzić strona, która chce z niego skorzystać (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 września 2007 r., I PK 112/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2009 r., V CSK 439/08). W przedmiotowej sprawie ciężar dowodu spoczywał na powodzie, który w tym zakresie na potwierdzenie prawdziwości wyciągu z ksiąg bankowych przedłożył szczegółowe rozliczenie umowy kredytu nr (...), pozwalające na dokonania wyliczeń zadłużenia pozwanego.

W dalszej zarzutach pozwany A. S. w dalszych zarzutach wskazywał, że powód błędnie określił termin wymagalności roszczenia na datę 24.06.2016r., gdyż pozwany po tej dacie dokonywał wpłat rat kredytowych, a także niezasadnie żąda odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 2.194,61 zł od dnia 24.06.2016r. w sytuacji, gdyż dopiero skuteczne wypowiedzenie umowy kredytowu rodziło możliwość ich naliczania. Odnosząc się do powyższych zarzutów wskazać należy, że zgodnie z §7 umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z dnia 25.05.2015r. w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP obowiązując na dzień powstania zadłużenia terminowanego, która w dniu zawarcia umowy wynosi 10,00 %. W myśl zaś §3 ust. 7 umowy w przypadku gdy w terminie wymagalności kredytobiorca nie zapewni na rachunku kredytu środków na pełne pokrycie wymagalnych należności i w związku z tym po stronie kredytobiorcy powstanie wymagalne zadłużenie, bank będzie zaliczał kwoty wpłacane przez kredytobiorcę na rachunek kredytu aż do momentu pełnej spłaty zadłużenia w kolejności koszty opłat za wysłanie monitów oraz wezwań do zapłaty, odsetki podwyższone za opóźnienie, zaległe odsetki umowne oraz zaległe raty kapitałowe. Zarzuty podnoszone przez pozwanego nie zasługują na uwzględnienie, gdyż w szczegółowym wyliczeniu kredytu (k. 45) wskazano precyzyjnie sposób wyliczenia zadłużenia pozwanego, ze wskazaniem konkretnych dat i kwot, które znajdują potwierdzenie z pozostałym materiale dowodowym i zostały prawidłowo wskazane przez powodowa.

Odnosząc się w dalszej kolejności do zarzutu braku skuteczności doręczenia pozwanemu wypowiedzenia umowy kredytu z dnia 10.10.2016r., wobec skierowania pisma pod niewłaściwy adres, również należy go uznać za chybiony. Powód przedłożył w przedmiotowej sprawie dowód doręczenia wypowiedzenie umowy kredytu konsumpcyjnego gotówkowego z dnia 10.10.2016r. na adres Ś. 1A, (...)-(...) G. (k. 26). Ponadto pozwany wskazanym adresem posługiwał się we wszystkich swoich pismach (k. 36, 55, 64). Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 61 §1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Powód bez wątpienia zapoznał się z treścią pisma zawierającego wypowiedzenia umowy z dnia 10.10.2016r., gdyż kolejnym pismem z dnia 02.01.2017r. zwrócił się do powoda z prośbą zawarcia porozumienia w kwestii spłaty kredytu gotówkowego nr (...) wskazując, że znajduje się w trudnej sytuacji życiowej i finansowej.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał, iż powód skutecznie wykazał istnienie i wysokość wierzytelności dochodzonej pozwem w całości tj. w zakresie kwoty 65.161,60 zł, o czym orzekł w pkt 1 wyroku.

Podkreślić przy tym należy, że pozwany zaprzeczając istnieniu i wysokości zobowiązania wobec powoda, nie przedstawił na okoliczność swoich twierdzeń żadnych dowodów.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt 2 wyroku zgodnie z art. 98 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu. W związku z tym, że pozwany przegrał sprawę w całości Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 849,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Nadto, w oparciu o art. 505 ³⁶k.p.c. w zw. z art. 113 ust.1 ustawy z dnia 25 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 623) w pkt 3wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego A. S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 2444 zł tytułem brakującej opłaty sądowej.