Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 lipca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.06.2025 r.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w E.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w E. kwotę 2.897,88 (dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt siedem 88/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22.04.2024r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.017,00 tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienie się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt. I C 649/24

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w E. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 2.897,88 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 maja 2024 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 18 kwietnia 2024 r. doszło do kolizji, w której został uszkodzony pojazd marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do A. G. (1). Powód wskazał także, że sprawca wypadku miał zawartą polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Nadto powód podniósł, że poszkodowany zawarł w dniu 22 kwietnia 2024 r. z powodem umowę najmu auta zastępczego w stawce dobowej 168,00 zł (206,64 zł brutto). Najem ten trwał do dnia 14 maja 2024 r. Powód wystawił z tego tytułu fakturę na kwotę 5.047,92 zł brutto, zaś pozwany przelał na jego rzecz kwotę 2.150,04 zł tyłem kosztów najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, w wyniku której powód uzyskał legitymację czynną w niniejszej sprawie.

Pozwany (...) S.A. w W. nie uznał powództwa i wniósł o oddalenie pozwu w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu według nom przepisanych. Przyznał, że ze sprawcą wypadku łączyła go umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych i uznał co do zasady swoją odpowiedzialność. W ocenie pozwanego wysokość należnego odszkodowania ustalona została prawidłowo. Pozwany wskazał, że poinformował poszkodowanego o możliwości uzyskania nieodpłatnie pojazdu zastępczego oraz stawkach akceptowalnych w przypadku najmu pojazdu w firmie zewnętrznej. Ostatecznie w ocenie pozwanego ocenie stawka najmu za auto zastępcze powinna zostać zweryfikowana do wysokości przez akceptowalnej przez pozwanego, albowiem poszkodowanemu skutecznie zaproponowano wynajęcie pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego ubezpieczyciela. Dodał nadto, że podjęcie decyzji przez poszkodowanego o najmie pojazdu od firmy niewspółpracującej z pozwanym ubezpieczycielem przeczyło obowiązkowi minimalizacji szkody. Pozwany nie kwestionował długości najmu auta zastępczego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 18 kwietnia 2024 r. doszło do kolizji na parkingu przy ul. (...) w W., w której został uszkodzony pojazd marki D. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do A. G. (1).

Uszkodzenia (...) okazały się na tyle istotne, że pojazd ten nie mógł poruszać się po drodze. W związku z tym poszkodowany pozostawił samochód w garażu i czekał na lawetę. W dniu 22.04.2024 r. poszkodowany zgłosił pozwanemu szkodę.

Pozwany ubezpieczał odpowiedzialność cywilną wynikającą z posiadania i prowadzenia pojazdu sprawcy, a okres ubezpieczenia obejmował dzień wypadku.

(dowód: akta szkody – płyta CD k.53, zeznania świadka A. G. k.59)

W dniu 22 kwietnia 2024 r. poszkodowany wynajął samochód zastępczy u powoda i udzielił pełnomocnictwa do działania wobec pozwanego.

(dowód: pełnomocnictwo k.12, umowa najmu k.14)

W dniu 23 kwietnia 2024 r. pozwany przesłał poszkodowanemu wiadomości SMS oraz e – mail informujące o możliwości wynajęcia auta zastępczego oraz zgłoszenia takiej potrzeby na infolinii ubezpieczyciela sprawcy.

W dniu 24 kwietnia 2024 r. w odpowiedzi na powyższą wiadomość powód skierował drogą mailową do pozwanego szereg pytań dotyczących warunków najmu pojazdu zastępczego.

W dniu 30 kwietnia 2024 r. pozwany wysłał wiadomość e – mail pełnomocnikowi poszkodowanego o takiej samej treści jak korespondencja przesłana w dniu 23 kwietnia 2024 r. do A. G. (1).

(dowód: wiadomości e – mail k. 20)

W dniu 14 maja 2024 r. powód wystawił fakturę za poniesione koszty najmu w kwocie brutto 5.047,92 złotych, przy zastosowaniu stawki dziennej netto w wysokości 168 złotych. Pozwany wypłacił z tej kwoty jedynie 2.150,04 zł przy zastosowaniu stawki najmu w kwocie netto 76,00 zł.

W dniu 14 maja 2024 r. poszkodowany A. G. (3) zawarł z powodem (...) sp. z o.o. z siedzibą w E. umowę cesji wierzytelności przysługujących poszkodowanemu w związku z wynajmem przedmiotowego auta zastępczego.

(faktura k. 23, umowa cesji k. 13)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalony przez Sąd stan faktyczny był bezsporny – wynikał bowiem z niekwestionowanych przez strony dokumentów oraz zeznań świadka A. G. (1), które również nie zostały w żaden sposób przez strony oprotestowane.

W tej sytuacji jedynym zagadnieniem spornym pomiędzy stronami okazała się być wysokość stawki za najem samochodu zastępczego. Do tego bowiem sprowadzają się zarzuty pozwanego, iż poszkodowany przyczynił się do zwiększenia wysokości szkody, wynikającej z przedmiotowego zdarzenia drogowego, a to przez nieskorzystanie z oferty najmu auta zastępczego z wypożyczalni współpracującej z pozwanym i stosującej wynegocjowane przez pozwanego, konkurencyjne stawki za najem pojazdów zastępczych.

Pochylając się nad wskazanym wyżej obszarem spornym sprawy Sąd dostrzegł przede wszystkim fakt podjęcia decyzji przez poszkodowanego co do wynajęcia auta zastępczego już w dniu zgłoszenia szkody. Natomiast jak wynika z akt niniejszej szkody ubezpieczyciel sprawcy dopiero następnego dnia wysłał do poszkodowanego wiadomość SMS oraz e – mail informujące o tym, że jeśli poszkodowany zainteresowany jest wynajem auta zastępczego to należy zgłosić ten fakt na jego infolinii. Na uwagę zasługuje to, że wyżej wymienione informacje (e – mail oraz sms) zostały przesłane do A. G. (1) w dniu 23.04.2024 r., kiedy to poszkodowany dysponował już autem od powoda.

W odpowiedzi na propozycję ubezpieczyciela powód wystosował do pozwanego szereg pytań odnośnie warunków umowy wynajmu zastępczego auta. Pozwany nie udzielił na te pytania żadnej odpowiedzi. Jedynie w dniu 30 kwietnia 2024 r. przesłał pełnomocnikowi poszkodowanego wiadomość e – mail zawierającą takie same informacje jak te, które zostały przesłane drogą elektroniczną poszkodowanemu w dniu 23 kwietnia 2024 r. Trudno w takiej sytuacji oczekiwać od poszkodowanego, by ten, utraciwszy w dniu 18 kwietnia 2024 r. możliwość korzystania z własnego samochodu, oczekiwał nie wiadomo ile na to, by ubezpieczyciel sprawcy łaskawie zainteresował się potrzebami tego poszkodowanego. Trudno się też dziwić temu, że poszkodowany w dniu 22 kwietnia 2024 r. przyjął ofertę powoda a potem nie zmieniał auta zastępczego skoro ubezpieczyciel nie podejmując żadnych kroków przerzucił organizację auta zastępczego na barki poszkodowanego.

Współdziałanie poszkodowanego z ubezpieczycielem sprawcy nie może bowiem polegać li tylko na przyjmowaniu przez poszkodowanego warunków ubezpieczyciela czy oczekiwania na zainteresowanie się poszkodowanym przez sprawcę lub jego ubezpieczyciela, ale przede wszystkim na sprawnej obsłudze poszkodowanego. To właśnie ubezpieczyciel dysponuje odpowiednim zapleczem organizacyjnym, kadrowym i technicznym, by skutecznie realizować swoje obowiązki wobec poszkodowanych. To właśnie on, a nie osoba poszkodowana, powinien aktywnie organizować i koordynować działania zmierzające do zapewnienia pojazdu zastępczego. Trudno bowiem sobie wyobrazić sytuację, że poszkodowany, bezpośrednio po kolizji i utracie swojego auta, będzie analizował stawki najmu pojazdów zastępczych, porównywał warunki najmu oferowane przez poszczególne wypożyczalnie (podstawienie auta, udział własny w ewentualnych kosztach uszkodzenia itp.) bądź zajmował się równie niecodziennymi kwestiami, tym bardziej zważywszy na fakt, że nikt nie ma na co dzień takiego obowiązku jak przejawianie zainteresowania motoryzacją czy rynkiem wypożyczalni pojazdów. W życiu codziennym mało kto interesuje się takimi zagadnieniami, a dostrzec też należy, że poszkodowany A. G. (1) jest z zawodu nauczycielem, a nie mechanikiem samochodowym czy kierowcą rajdowym. Oczekiwanie przez którąkolwiek ze stron takiego działania poszkodowanego zdaje się być nieporozumieniem. W takiej sytuacji Sąd stanął na stanowisku, że wynajęcie przez poszkodowanego pojazdu zastępczego w wypożyczalni należącej do powoda było ze wszech miar logiczne i uzasadnione.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę jeszcze na sposób prowadzenia komunikacji przez ubezpieczyciela. Przepisy kodeksu cywilnego dotyczące pełnomocnictwa mają charakter bezwzględnie obowiązujący i nie przewidują dowolności po stronie adresata – raz ustanowiony pełnomocnik działa w imieniu mocodawcy w granicach udzielonego umocowania i to wyłącznie z nim ubezpieczyciel winien się kontaktować w sprawie. Tymczasem ubezpieczyciel w sposób całkowicie dowolny wybierał do kogo kieruje korespondencję. Już po udzieleniu pełnomocnictwa ubezpieczyciel kontaktował się bezpośrednio z poszkodowanym zupełnie pomijając pełnomocnika. Natomiast do pełnomocnika A. G. (1) wysłał korespondencję drogę elektroniczną dopiero po ponad tygodniu od umocowania go do działania w sprawie i do tego nie udzielił odpowiedzi na zadane pytania poszkodowanego. Tego rodzaju praktyki naruszają podstawowe reguły prawa cywilnego i nie zasługują na akceptację Sądu.

W efekcie powyższych rozważań Sąd orzekł jak w pkt I wyroku. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 481 k.c., uwzględniając żądanie powoda.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przy uwzględnieniu treści art. 98 § 1 ¹ k.p.c., o czym jak w pkt II sentencji. Na zasądzone koszty składała się kwota 100 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSR Janusz Supiński