Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Alina Kowalewska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Urszula Młynarczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 marca 2018 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa W. S.

przeciwko S. W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego S. W. na rzecz powoda W. S. kwotę 108,34zł ( sto osiem zł 34/100) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej Narodowego Banku Polskiego nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 23.08.2017 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 137zł tytułem zwrotu kosztów

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 164/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód W. S. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko S. W. o zapłatę kwoty 216,68 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym, nie wyższymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 23.08.2017 r. do dnia zapłaty.

Uzasadniając żądanie kwoty 108,34 zł wskazał, iż łączyła go z pozwanym umowa pożyczki kwoty 100 zł o numerze (...)/2016-12-12 zawarta za pośrednictwem serwisu internetowego kokos.pl. (...) twierdził, iż pozwany nie spłacił należności w całości.

Ustosunkowując się natomiast do żądania dalszej kwoty 108,34 zł powód podał, iż nabył przedmiotową wierzytelność od A. G., nr PESEL (...), z którym pozwanego łączyła umowa pożyczki kwoty 100 zł o numerze (...)/2016-12-12. Powód podnosił, iż z tytułu przedmiotowej umowy do spłaty pozostaje kwota 108,34 zł.

Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2018 r. wydanym w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Giżycku wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Pozwany S. W. pomimo skutecznego doręczenia odpisu pozwu i zawiadomienia o terminie rozprawy, nie stawił się, nie złożył żadnych wyjaśnień, ani nie zażądał przeprowadzenia rozprawy w swojej nieobecności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12 grudnia 2016 r. powód W. S. zawarł z pozwanym S. W. umowę pożyczki nr (...) w kwocie 100 zł na okres od 12 grudnia 2016 r. do 11 grudnia 2019 r. Pożyczkobiorca zobowiązał się spłacić pożyczkę wraz z wynagrodzeniem za jej udzielenie w wysokości 30% liczonych od kwoty udzielonej pożyczki w 36 równych miesięcznych ratach. Umowa została zawarta z pośrednictwem serwisu internetowego kokos.pl.

( dowód : umowa nr (...) – k. 23-24, potwierdzenie zawarcia

umowy – k. 25, zasady korzystania z serwisu kokos.pl – k. 34-36

W tym samym dniu – tj. 12 grudnia 2016 r. – pozwany zawarł z R. Ł. umowę pożyczki nr (...) kwoty 100 zł na okres od 12 grudnia 2016 r. do dnia 11 grudnia 2019 r. Pożyczkobiorca zobowiązał się spłacić pożyczkę wraz z wynagrodzeniem za jej udzielenie w wysokości 30% liczonych od kwoty udzielonej pożyczki w 36 równych miesięcznych ratach. Umowa również została zawarta z pośrednictwem serwisu internetowego kokos.pl.

Na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 23 sierpnia 2017 r. R. Ł. przeniósł na rzecz powoda W. S. przysługującą mu w stosunku do pozwanego wierzytelność w kwocie 78,34 zł (tytułem należności głównej) oraz 30,00 zł (tytułem wynagrodzenia z tytułu udzielonej pożyczki).

( dowód : umowa nr (...) – k. 29-30, umowa przelewu wierzytelności – k. 31-33, pisemne potwierdzenie – k. 33)

Pomimo kierowanych wezwań do zapłaty pozwany nie spłacił w/w należności.

( dowód : wezwanie do zapłaty – k. 26-27, potwierdzenie wysłania – k. 28, wezwanie do zapłaty w formie wiadomości e-mail – k. 39)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Powód na dowód dochodzonego roszczenia przedłożył w sprawie elektroniczny wygenerowany zapis uzgodnień stron odnoście treści umowy pożyczki zawartej dnia 12 grudnia 2016 r. oraz skierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty. W oparciu o przedłożone dowody Sąd uznał za wiarygodne okoliczność wskazane w pozwie co do łączącej strony procesu umowy pożyczki oraz braku spłaty należności w ustalonym terminie. Jednocześnie powód dla wykazania wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki zawartej zgodnie z twierdzeniami pozwu przez pozwanego i A. G. przedłożył umowę pożyczki nr (...) z dnia 12 grudnia 2016 r. łączącą pozwanego z R. Ł.. Pozwany pomimo doręczenia odpisu pozwu nie ustosunkował się do twierdzeń powoda.

Stosownie do dyspozycji art. 339 § 1 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W takim wypadku, zgodnie z § 2 przywołanego przepisu, co do zasady przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą. Wskazane powyżej domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda nie obowiązuje, gdy twierdzenia te budzą uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 § 2 k.p.c.). Podstawę faktyczną wyroku zaocznego stanowią okoliczności faktyczne zawarte w pozwie oraz w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą bez ich weryfikacji w postępowaniu dowodowym. W niniejszym postępowaniu wątpliwości nie budziły okoliczności dotyczące zawarcia przez strony procesu umowy pożyczki nr (...), w oparciu o którą powód dochodził zapłaty kwoty 108,34 zł – przytoczone fakty są bowiem spójne i zgodne, a twierdzenia powoda wiarygodne w świetle przedłożonych wydruków komputerowych. Zdaniem Sądu przekonywujące są również twierdzenia powoda o niespełnieniu świadczenia przez pozwanego. Uzasadnione wątpliwości budzą natomiast twierdzenia powoda o łączącej pozwanego i A. G. umowie pożyczki numer (...) z dnia 12 grudnia 2016 r., wobec przedłożenia przez niego dokumentów dotyczących umowy pożyczki zawartej tego samego dnia, której jednak stronami są pozwany i R. Ł.. W tych okolicznościach Sąd powziął wątpliwości, czy umowa pożyczki pomiędzy pozwanym, a A. G. istotnie została zawarta. Jednocześnie odnosząc się do roszczeń wynikających z umowy pożyczki łączącej pozwanego i R. Ł. należy zaznaczyć, iż sąd nie może uwzględnić powództwa na innej podstawie faktycznej, niż wskazana przez powoda, bowiem wówczas nawet uwzględniając zasługujący na ochronę interes prawny jednej ze stron pozbawia przegrywającego możności obrony swych praw. Z tego względu roszczenie zgłoszone w takim kształcie nie mogło podlegać uwzględnieniu.

Stąd, Sąd uwzględnił powództwo co do kwoty 108,34 zł tytułem zaległości w spłacie pożyczki zawartej pomiędzy powodem, a pozwanym, a oddalił powództwo w pozostałym zakresie. O odsetkach umownych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1, 2 ¹ k.c. oraz w oparciu o postanowienia umowy pożyczki w zakresie wysokości odsetek za opóźnienie.

Na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. wobec niestawienia się pozwanego na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, o którym został skutecznie zawiadomiony oraz niezłożenia wyjaśnień Sąd wydał wyrok zaoczny.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 137 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 90 zł, opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Zgodnie z treścią art. 333 § 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.