Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27.05.2025 r.

sprawy z powództwa (...) w T.

przeciwko A. G.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego A. G. na rzecz powoda (...) w T. kwotę 7.142,70 (siedem tysięcy sto czterdzieści dwa 70/100) złotych z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 04.10.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.948,43 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt. I C 17/24

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w T. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego A. G. kwoty 7.142,70 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania. W uzasadnieniu podniósł, iż w dniu 12.08.2019 r. pozwany zawarła z (...) Sp. z o.o. umowę pożyczki, której to pozwany nie spłacił. Wobec braku spłaty wierzyciel pierwotny sprzedał wierzytelność powodowi.

Pozwany A. G. nie uznał powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu pozwana wskazał, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu, a zmiana terminu zapłaty zobowiązania po upływie pierwotnego terminu nie powoduje przesunięcia terminu przedawnienia.

Sąd ustalił, co następuje:

Firma (...) Sp. z o.o. w W. była właścicielem marek F..pl oraz (...). W roku 2018 pozwany A. G. dokonał rejestracji na stronie internetowej F..pl tworząc profil klienta, czego potwierdzeniem było dokonanie przelewu weryfikacyjnego na rachunek bankowy w/w firmy w kwocie 0,01 zł oraz oświadczenie, że pozwany zapoznał się z warunkami umowy pożyczki F..pl.

W dniu 12.08.2019 r. strony (...) Sp. z o.o. w W. jako pożyczkodawca i pozwany A. G. zawarły umowę pożyczki nr (...). Na jej podstawie pożyczkodawca pożyczył pozwanemu kwotę 5.000,00 zł. W umowie strony określiły wysokość prowizji na kwotę (1.368,90) oraz określiły zasady spłaty pożyczki tj. jednorazowo w terminie 30 dni. W oparciu o wskazaną umowę pożyczki pożyczkodawca przelał pozwanej kwotę 5.000,00 zł. Pozwany nie spłacił zobowiązania w terminie.

W dniu 03.10.2019r. strony (...) Sp. z o.o. w W. jako pożyczkodawca i pozwany A. G. zawarły porozumienie, w którym określiły sposób spłaty zobowiązania pozwanego z tytułu umowy pożyczki nr (...). Strony ustaliły, że spłata nastąpi w miesięcznych ratach po 651, 06 zł (pierwsze jedenaście rat) oraz 651,04 zł (ostatnia rata) począwszy od listopada 1019 roku, a skończywszy na październiku 2020r. W wykonaniu tego porozumienia pozwany przelał w dniu 18.11.2019r. na rzecz pożyczkodawcy kwotę 670 zł. Kolejnych rat pozwany już nie spłacił.

(...) Sp. z o.o. w W. i (...) z siedzibą w T. zawarły umowę sprzedaży wierzytelności przysługujących firmie (...) Sp. z o.o. w W., w tym wobec pozwanego z tytułu umowy nr (...).

dowód: odpis k 7-17

Sąd zważył, co następuje:

Sąd poczynił powyższe ustalenia faktyczne sprawy na podstawie dowodów z dokumentów. Mając na uwadze, iż przedstawione przez strony dokumenty nie budzą wątpliwości co do ich treści oraz autentyczności, a także uwzględniając fakt, iż żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności Sąd uznał, że mogą stanowić podstawę rozważań oraz następnie orzeczenia.

Dokonując analizy materiałów sprawy oraz twierdzeń stron trzeba w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na to, że pozwany nie kwestionował istnienia umowy pożyczki oraz otrzymania od wierzyciela pierwotnego kwoty pożyczki. Nadto pozwany nie podważał też legitymacji czynnej powoda w niniejszej sprawie. Jedynym zarzutem pozwanego było przedawnienie roszczenia powoda, co w ocenie pozwanego wynika z faktu, że pierwotnym terminem wykonania zobowiązania pozwanego był dzień 12.09.2019r., zaś pozew w niniejszej sprawie wpłynął do Sądu dopiero w roku 2023, czyli po upływie 3 letniego terminu przedawnienia. Pozwany podniósł, że porozumienie pierwotnych stron umowy pożyczki nie mogło skutkować zmianą terminu przedawnienia, a samo porozumienie nie zostało zawarte, bowiem brak na nim podpisu pozwanego.

Pochylając się nad zarzutami pozwanego Sąd przede wszystkim dostrzegł, że o ile rzeczywiście porozumienie pierwotnych stron umowy pożyczki nie zawiera podpisów, o tyle zapłata przez pozwanego pierwszej raty wynikającej z owego porozumienia nie pozostawia wątpliwości co do tego, że pozwany je zaakceptował i przystąpił do realizacji. W tej sytuacji należy stwierdzić, że brak podpisu pozwanego nie prowadzi do wniosku, iż pozwany nie zawarł porozumienia z dnia 03.10.2019r. Odwrotnie – przystąpienie pozwanego do realizacji porozumienia oznacza, że pozwany znał jego treść, akceptował je i wstępnie nawet zamierzał się z niego wywiązać.

Kolejna kwestia godna rozważenia dotyczy ewentualnego przedawnienia roszczeń powoda. W sprawie nie ulega wątpliwości, że pierwotnie terminem spłaty zobowiązania pozwanego był dzień 12.09.2019r. Podobnie nie ulega wątpliwości, że zawarte porozumienie z dnia 03.10.2019r. de facto rozkładało zadłużenie pozwanego na raty. Porozumienie to było nie tylko uznaniem długu przez pozwanego, ale również określeniem na nowo terminu spłaty tego zobowiązania. W kontekście zarzutów pozwanego, jakoby takie porozumienie nie modyfikowało terminu przedawnienia roszczeń zauważyć trzeba, że „W piśmiennictwie podnosi się, że odroczenie przez wierzyciela płatności, dokonane w stosunku do roszczenia, które jest już wymagalne i którego okres przedawnienia biegnie, nie wpływa na bieg tego okresu (P. Machnikowski, w: Gniewek, Machnikowski, Komentarz, 2016, art. 119, Nb 3, s. 283 z zastrzeżeniem, że umowa zmieniająca termin wymagalności przerywa bieg terminu przedawnienia jako uznanie długu). Odroczenie terminu płatności powoduje, że dłużnik nie popada w opóźnienie albo zwłokę. Rozłożenie na raty świadczeń już wymagalnych modyfikuje termin wymagalności, a zatem wpływa na moment przedawnienia roszczenia (wyr. SA we Wrocławiu z 11.9.2013 r., I ACa 684/13, L.)” [tak: W. B. (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 33, 2024, L.]. Powyższe stanowisko, na gruncie niniejszej sprawy, prowadzi do wniosku, że strony, modyfikując termin i sposób spełnienia świadczenia przez pozwanego, zmodyfikowały równocześnie termin przedawnienia roszczeń pożyczkodawcy, czyli również i powoda. W tej sytuacji nie doszło do przedawnienia owych roszczeń.

Reasumując należy stwierdzić, że pozwany pobrał przedmiotową pożyczkę i nie wywiązał się z obowiązku jej zwrotu w zakresie objętym umową oraz porozumieniem z 03.10.2019r. W efekcie Sąd zatem, na podstawie art. 720 § 1 kc, orzekł jak w pkt I wyroku. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, mając na względzie treść żądania z pozwu.

O kosztach sądowych Sąd orzekł w pkt II w oparciu o zasadę wyrażoną w art. 98 § 1 kpc. Należało przy tym uwzględnić, że powód poniósł koszty w łącznej kwocie 2.948 43, na którą składają się opłata od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1.800 zł, zaliczka na wynagrodzenie kuratora pozwanego – 885,60 zł, wydatki poniesione przez powoda w związku z próbami doręczenia pozwanemu korespondencji za pośrednictwem komorników sądowych – 135,94 zł oraz 109,89 zł.