Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Bartoszycach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Wojtanowska

Protokolant: sek. sąd. Elżbieta Mazur – Łukasik

przy udziale oskarżyciela publicznego za UC Olsztyn – Cezarego Małyszewa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29.01.2014 r. sprawy

J. W., syna Z.i M.z domu T., urodzonego (...)w B.

oskarżonego o to, że:

dnia 06.12.2013 r. przez przejście graniczne w B., powiat B., woj. (...), przywiózł bez wymaganego zgłoszenia organowi celnemu oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy i jednostkowymi cenami detalicznymi, uchylając się od opodatkowania, z terytorium Federacji Rosyjskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby akcyzowe w postaci: 40 sztuk (2 paczek) papierosów (...), 2580 sztuk (129 paczek) papierosów (...), przez co został narażony na uszczuplenie podatek VAT w wysokości 473,00 zł, podatek akcyzowy w wysokości 1838,00 zł oraz należność celna w wysokości 80,00 zł.

tj. o wykroczenie skarbowe z art. 54§3 k.k.s. w zb. z art. 63§7 k.k.s. w zb. z art. 86§4 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s.

orzeka:

I.  Oskarżonego J. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 54§3 k.k.s. w zb. z art. 63§7 k.k.s. w zb. z art. 86 § 4 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. skazuje go, opierając wymiar kary o art. 63§7 k.k.s. w zw. z art. 7§2 k.k.s., na karę 2200 (dwóch tysięcy dwustu) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 49§1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 29 ust. 1 k.k.s. i art. 31§6 k.k.s. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, przechowywanych w magazynie depozytowym Oddziału Celnego w B. i zarządza ich zniszczenie;

III.  na podstawie art. 230§2 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. i art. 31§3 pkt 1 k.k.s. nakazuje zwrócić M. W. dowody rzeczowe w postaci samochodu osobowego marki C. (...), nr rej. (...), dowodu rejestracyjnego DR (...) i jednej sztuki kluczyków, przechowywanych na parkingu depozytowym „ PHU (...). J.” w B.;

IV.  na podstawie art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym kosztów zniszczenia dowodów rzeczowych i przechowywania samochodu.

Sygn. akt II W 293/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 06 grudnia 2013 roku około godziny 01.00 na przejściu granicznym w B. funkcjonariusz celny - świadek M. K. skierował do szczegółowej kontroli celnej, wjeżdżający do Polski, samochód osobowy marki C. (...) o nr rej. (...). Pojazdem tym podróżował oskarżony J. W.. Właścicielem samochodu jest syn oskarżonego M. W.. W czasie przeszukania powyższego pojazdu funkcjonariusz służby celnej ujawnił wyroby akcyzowe w postaci: 40 sztuk (2 paczek) papierosów marki (...), 2580 sztuk (129 paczek) papierosów marki (...). Wymienione papierosy były ukryte w tylnym lewym nadkolu, w którym była wycięta dziura zamaskowana kawałkiem maty wygłuszającej. Papierosy nie były oznaczone polskimi znakami skarbowymi akcyzy oraz jednostkowymi cenami detalicznymi. Posiadały jedynie rosyjskie znaki akcyzy. Oskarżony zakupił powyższe wyroby akcyzowe w Federacji Rosyjskiej. Następnie sprowadził je na polski obszar celny bez wymaganego zgłoszenia celnego oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy i jednostkowymi cenami detalicznymi. Oskarżony w związku z powyższym zachowaniem naraził Skarb Państwa polskiego na uszczuplenie należnego podatku VAT w wysokości 473,00 złotych, podatku akcyzowego w wysokości 1838,00 złotych oraz należności celnej w wysokości 80,00 złotych.

( dowody: wyjaśnienia oskarżonego J. W. k. 50-v, zeznania świadków: M. K. k. 50v-51, k. 23v, M. W. k. 51, k. 33v, protokół zatrzymania k. 4, dokumentacja fotograficzna k. 5-7, kserokopia pokwitowań k. 8-9, protokół przyjęcia towaru k. 10-12, wykaz dowodów rzeczowych k. 13, protokół taryfikacji i wyceny k. 14, informacja o wszczętych sprawach, mandatach i przejazdach k. 35, protokół oględzin pojazdu k. 24).

Po dokonanej wycenie wartości rynkowej samochodu osobowego marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ustalono, że według publikacji (...) za miesiąc grudzień 2013 roku wartość rynkowa pojazdu w Polsce kształtuje się na kwotę 7.000 złotych.

( dowody: wartość pojazdu według E. k. 26)

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym i sądowym J. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na rozprawie oskarżony wyjaśnił, że pojechał do Rosji, aby pomóc synowi poprzez kupienie w Rosji paliwa do samochodu, bo syn dojeżdża do pracy do D. i nie ma kiedy pojechać po paliwo. Oskarżony podał, że kiedy trzeci raz pojechał do Rosji, wówczas postanowił też kupić w Rosji i wwieźć do Polski więcej papierosów, aby dorobić sobie do zasiłku dla bezrobotnych. Oskarżony podał, że syn wiedział, że oskarżony jedzie po paliwo, natomiast nie wiedział o tym, że oskarżony kupił w Rosji papierosy i przywiózł je do Polski. Oskarżony wyjaśnił nadto, iż sam wyciął przecinakiem otwór i potem wyszlifował pilnikiem i nie powiedział o tym synowi M. W. (wyjaśnienia oskarżonego k. 50-v).

Sąd zważył, co następuje:

Jako wiarygodne ocenić należy wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznaje się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. W świetle zgromadzonych dowodów okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony przewoził papierosy w samochodzie marki C. (...), bez oznaczenia znakami skarbowymi akcyzy, bez zgłoszenia celnego w trakcie odprawy celnej. Nie ulega także wątpliwości, iż wyroby te były schowane w skrytce znajdującej się w tylnym lewym nadkolu pojazdu. Oskarżony bardzo szczerze wyjaśnił motywy swojego działania, Sąd zauważa też, że jako jeden z nielicznych przyznał, iż źle postąpił, postanawiając przemycić papierosy, poza dozwoloną ilością paliwa. Oskarżony w ocenie Sądu w sposób wiarygodny i przekonujący podał, że sam wyciął przecinakiem otwór, po czym wyszlifował pilnikiem, aby ukryć tam wyroby akcyzowe. Uzupełnieniem relacji oskarżonego są zeznania świadka – funkcjonariusza służby celnej – M. K. dokonującego kontroli pojazdu, którym poruszał się oskarżony. Zeznania tego świadka jako w pełni szczere i jednoznaczne Sąd ocenił jako całkowicie wiarygodne. Świadek szczegółowo opisał, co należało uczynić, aby dostać się do ukrytych papierosów i jak wyglądało miejsce ukrycia tych rzeczy. Ponadto świadek wykonał swoje czynności związane z ujawnieniem przemytu zgodnie z procedurami, zeznania świadka są w pełni wiarygodne zdaniem Sądu, tym bardziej, że poparte są dokumentacją fotograficzną. Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka – interwenienta M. W., co do okoliczności, iż nie wiedział on o miejscu i sposobie ukrycia papierosów ani o samym fakcie przemytu papierosów przez oskarżonego. Świadek jest wprawdzie synem oskarżonego, sam przyznał na rozprawie, ze też jeździ do Rosji, lecz tylko po paliwo. Świadek M. W. zeznał, że dużo jeździ, bo dojeżdża do pracy do D., spędza bardzo dużo w pracy i umówił się ze swoim ojcem, że ten przywiezie mu paliwo w samochodzie marki C. (...) do podróżowania tym samochodem. W ocenie Sądu nie ma żadnych dowodów w sprawie podważających wiarygodność zeznań M. W. w tym zakresie. Zeznania świadka są zborne i w pełni korespondujące z wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek podał, podobnie jak oskarżony, że nie wiedział, iż oskarżony ma zamiar w samochodzie interwenienta przewieźć papierosy, nie wyrażał też zgody na dokonywanie zmian w samochodzie. Wyjaśnienia oskarżonego i zeznania interwenienta są również zgodne z dowodem w postaci wykazu postępowań i przekroczeń granicy przez oskarżonego (k. 35), z którego wynika, iż był to pierwszy czyn zabroniony popełniony przez oskarżonego. Nie miał on wcześniej nawet postępowań mandatowych, a w ciągu ostatniego roku zaledwie 4 razy przekraczał granicę Rzeczypospolitej Polskiej przez przejście graniczne w B.. Sąd zeznania M. W. ocenił jako zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego, konsekwentne i wewnętrznie spójne, zatem Sąd nie doszukał się żadnych przesłanek do uznania tych zeznań za niewiarygodne, wcześniej na przykład umówione i niezgodne z prawdą. Interwenientka przyznał, że oskarżony miał tylko zatankować samochód i tylko o takim celu wyjazdu do Rosji oskarżonego on wiedział. Zeznania te są tym bardziej wiarygodne w kontekście informacji, że M. W. zeznał wiarygodnie, że samochód kupił w zeszłym roku w celu jeżdżenia nim do pracy, zainwestował w ten samochód, dokonał niezbędnych napraw i łącznie wydał na to razem z wydatkiem na kupno samochodu 11000 złotych.

Także inne dowody w postaci dokumentacji fotograficznej, protokołu oględzin, przeszukania i zatrzymania (przyjęcia) przedmiotów potwierdzają fakt, iż oskarżony J. W. przewoził przez granicę ukryte wyroby akcyzowe bez polskich znaków skarbowych akcyzy.

Nie ulega także przy tym wątpliwości, że papierosy są towarami podlegającymi oznaczeniu znakami skarbowymi akcyzy i towarem podlegającym reglamentacji w obrocie z zagranicą – zgodnie z ustawą z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535) oraz ustawą z dnia 06.12.2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009, Nr 3, poz. 11).

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego oczywistym jest, że oskarżony J. W. o powyższych okolicznościach wiedział i miał pełną świadomość, iż przewozi ilość wyrobów tytoniowych przekraczającą dozwolone normy.

W ocenie Sądu powyższe dowody są wiarygodne, gdyż tworzą jasną, spójną i logiczną całość.

Tym samym w ocenie Sądu zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, pozwala na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia wykroczenia skarbowego określonego w art. 54§3 k.k.s. w zb. z art. 63§7 k.k.s. w zb. z art. 86§4 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s., albowiem przez przejście graniczne w B., bez wymaganego zgłoszenia organowi celnemu oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy oraz jednostkowymi cenami detalicznymi, jednocześnie uchylając się od opodatkowania przywiózł z terytorium Federacji Rosyjskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby akcyzowe w postaci 40 sztuk (2 paczek) papierosów marki (...), 2580 sztuk (129 paczek) papierosów marki (...).

Oskarżony jest osobą dorosłą, posiadającą odpowiedni poziom doświadczenia życiowego. Zna również obowiązujące normy prawne i konsekwencje ich nieprzestrzegania. Czyn przypisany oskarżonemu ma charakter prosty ze społecznego punktu widzenia, należało więc przyjąć bez najmniejszych wątpliwości, że oskarżony rozumiał jego znaczenie i mógł właściwie pokierować swoim postępowaniem. W tej sytuacji Sąd przypisał oskarżonemu winę co do zarzucanego czynu.

Mając powyższe na uwadze Sąd wymierzył oskarżonej karę jak w punkcie I wyroku. Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności zarówno łagodzących jak i obciążających, w szczególności stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu i stopień winy. Określając wysokość kary uwzględnione również zostały cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do oskarżonego, a ponadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W pierwszej kolejności Sąd jako okoliczność obciążającą uwzględnił motywację sprawcy, która dążąc do osiągnięcia łatwego zysku nie zawahał się złamać prawa. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił szczere przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie szczerych wyjaśnień oraz wyrażenie skruchy z powodu dokonanego wykroczenia. Jako okoliczność łagodzącą należało też uznać dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa (k. 29).

Wysokość wymierzonej kary jest w ocenie Sądu adekwatna do wagi popełnionego wykroczenia, w szczególności stopnia jego społecznej szkodliwości i winy sprawcy. Zdaniem Sądu kara ta spełni też cele indywidualno oraz ogólnoprewencyjne, a nadto uwzględnia zabezpieczenie interesów finansowych Skarbu Państwa. Sąd jednocześnie przy wymiarze kary brał pod uwagę ilość papierosów, które oskarżony chciał przewieźć w sposób niezgodny z prawem, a w konsekwencji wartość narażonych na uszczuplenie należności publicznoprawnych.

Ponadto zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci ujawnionych wyrobów tytoniowych (punkt II wyroku), który to środek karny dodatkowo wzmacnia cele represyjne sankcji karnej, jest też obligatoryjny oraz zarządził ich zniszczenie.

Nadto Sąd w punkcie III wyroku w oparciu o treść art. 230§2 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. i art. 31§3 pkt 1 k.k.s. nakazał zwrócić interwenientowi M. W. pojazd marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z kluczykiem i dowodem rejestracyjnym. Niewątpliwym jest to, że pojazd został użyty do przemytu wyrobów akcyzowych, oskarżony w nadkolu wyciął dziurę, którą zamaskował, aby schować w niej przemycane papierosy. Jednak nie ma żadnego dowodu, aby wnosić, iż właściciel samochodu M. W. wiedział o tej zmianie dokonanej w samochodzie, aby to on ich dokonał lub wiedział o tym, że oskarżony będzie za pomocą jego samochodu przemycać papierosy. Co więcej, nie ma żadnych przesłanek do uznania, że właściciel samochodu na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach przewidywał lub mógł przewidzieć, że jego samochód mógł służyć lub być przeznaczony do popełnienia wykroczenia skarbowego. A tylko przy udowodnieniu takiej okoliczności Sąd mógłby rozważać orzeczenie przepadku samochodu interwenienta – art. 31§1 a k.k.s. Jak wynika bowiem z wiarygodnych zeznań świadka M. W. oskarżony miał tym samochodem jechać do Rosji tylko po paliwo w dozwolonej ilości. Oskarżony rzadko jeździł do Rosji, bo to był dopiero jego czwarty wyjazd do Rosji. Nic więc nie wskazuje na to, aby oskarżony dokonywał wcześniej lub planował częściej przemycać papierosy jeżdżąc samochodem M. W.. Świadczy to zdaniem Sądu, że rzeczywiście, jak zeznał interwenient, samochód służył mu niemal wyłącznie do jazdy do pracy, natomiast rzadko oskarżony miał przywieźć nim tylko paliwo z Rosji. Właściciel pojazdu w ogóle nie wiedział, że oskarżony dokonał zmiany w samochodzie. Właściciel samochodu nie wiedział o przewożeniu papierosów przez oskarżonego. W związku z powyższym Sąd, stosownie do dyspozycji art. 31§1 a k.k.s uznał, że interwenient zachował należytą ostrożność i w powyższych okolicznościach nie mógł przewidzieć, że pojazd może zostać przeznaczony do przemytu wyrobów akcyzowych.

Sąd wskazuje również, że w niniejszej sprawie zachodzi okoliczność opisana w art. 31§3 pkt 1 k.k.s. tj. orzeczenie przepadku pojazdu byłoby niewspółmierne do wagi popełnionego wykroczenia. Niewspółmierność orzeczenia przepadku przedmiotów w relacji do wagi przestępstwa (wykroczenia) skarbowego może wystąpić wtedy, gdy zachodzi rażąca dysproporcja pomiędzy wartością przedmiotu, który może ulec przepadkowi, a wagą czynu przypisanego sprawcy. Przy określaniu wagi czynu sprawcy bierze się pod uwagę m.in. wartość należności uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie lub wartość przedmiotu czynu (Kodeks Karny Skarbowy – Komentarz. Tom I (art.1-53), F. Prusak, wyd. Zakamycze 2006). Porównując należności, na jakie oskarżony naraził Skarb Państwa w stosunku do wartości środka przewozowego, którym poruszał się oskarżony przemycając papierosy i ocena tych okoliczności powoduje, iż w niniejszej sprawie występuje niewspółmierność przepadku pojazdu do wagi popełnionego czynu. Już według wartości podanej przez oskarżyciela, nie kwestionowanej wszak przez oskarżonego, samochód marki C. (...) warty jest 7000 złotych, a dodatkowo samochód był doposażony przez wymianę rozrządu, zakup nowych opon zimowych. Z kolei łączna suma narażonych na uszczuplenie podatków i ceł wynosi przypisanym w niniejszej sprawie wykroczeniem wynosi 2391 złotych. Widać więc jasno, że wartość zatrzymanego przez oskarżyciela pojazdu jest prawie 3 razy większa. Zatem mając na względzie powyższe okoliczności, jak również wiarygodne zeznania interwenienta, Sąd orzekł jak wyżej omówiono.

Sąd w oparciu o art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 113§1 k.k.s. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym kosztów zniszczenia wyrobów akcyzowych uznając, że ich poniesienie byłoby dla sprawcy zbyt uciążliwe z uwagi na jego sytuację materialną związaną z otrzymywaniem tylko zasiłku dla bezrobotnych oraz wysokością orzeczonej do zapłaty grzywny.