Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Ewelina Kiler

w obecności Prokuratora: Józefa Iwańskiego

po rozpoznaniu dnia 16.04.2019 roku na rozprawie sprawy:

G. Ś.,

syna M. i W. z d. K.,

urodz. (...) w G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 16.11.2015 roku w sprawie sygn. akt II K 446/15 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk warunkowo zawieszono na okres 2 (dwóch) lat próby oraz w okresie próby oddano go pod dozór kuratora; na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 kk orzeczono wobec G. Ś. obowiązek powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu, zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążono Skarb Państwa.

Postanowieniem tut. Sądu z dnia 05.08.2016 roku wydanym w sprawie II Ko 628/16, II K 446/15 na podstawie art. 75 § 1 a kk, art. 75 § 2 a kk zarządzono G. Ś. wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności orzeczonej w w sprawie II K 446/15.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności G. Ś. odbywa w okresie od dnia 21.11.2018 roku godz. 18:10 do dnia 20.05.2019 roku godz. 18:10.

2.  Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 22.09.2016 roku w sprawie II K 209/16 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążano Skarb Państwa.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności G. Ś. będzie odbywać w okresie od dnia 20.05.2019 roku godz. 18:10 do dnia 16.11.2019 roku godz. 18:10.

1.  Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20.02.2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku poz. 396), art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk łączy wyroki Sądu Rejonowego w Grajewie wydane w sprawach o sygn. akt II K 446/15 i II K 209/16 w zakresie orzeczonych kar pozbawienia wolności i orzeka skazanemu G. Ś. karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności określonej w pkt. 1 wyroku zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie II K 209/16: od dnia 26.04.2016 roku godzina 20:55 do dnia 28.04.2016 roku godz.14:30, a także od dnia 28.05.2016 roku godz. 23:15 do dnia 30.05.2016 roku godz. 14:45 oraz rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie II K 446/15 od dnia 07.07.2015 roku godz. 19:10 do dnia 09.07.2015 roku godz. 13:23.

3.  Na podstawie art. 576 § 1 kpk orzeka, że pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach określonych w punkcie I niniejszego wyroku podlegają odrębnemu wykonaniu.

4.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. B. kwotę 120,- (stu dwudziestu) złotych oraz kwotę podatku VAT w wysokości 27,60 (dwudziestu siedmiu 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

5.  Kosztami sądowymi związanymi z wydaniem wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 385/18

UZASADNIENIE

Dyrektor Zakładu Karnego w G. zwrócił się do tut. Sądu o sprawdzenie, czy nie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego wobec G. Ś..

Sąd ustalił, co następuje:

Jak wynika z karty karnej (k. 5), akt sprawy tut. Sądu o sygn. II K 446/15 (k. 27, 76, 102-103, 201) i o sygn. akt II K 209/16 (k. 23, 93, 161, 247), opinii o skazanym (k. 16-17) G. Ś. został skazany wyrokami:

3.  Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 16.11.2015 roku w sprawie sygn. akt II K 446/15 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 2 kk, art. 73 § 2 kk warunkowo zawieszono na okres 2 (dwóch) lat próby oraz w okresie próby oddano go pod dozór kuratora; na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 kk orzeczono wobec G. Ś. obowiązek powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu, zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążono Skarb Państwa.

Postanowieniem tut. Sądu z dnia 05.08.2016 roku wydanym w sprawie II Ko 628/16, II K 446/15 na podstawie art. 75 § 1 a kk, art. 75 § 2 a kk zarządzono G. Ś. wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 446/15.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności G. Ś. odbywa w okresie od dnia 21.11.2018 roku godz. 18:10 do dnia 20.05.2019 roku godz. 18:10.

4.  Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 22.09.2016 roku w sprawie II K 209/16 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążano Skarb Państwa.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności G. Ś. będzie odbywać w okresie od dnia 20.05.2019 roku godz. 18:10 do dnia 16.11.2019 roku godz. 18:10.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 568 a kpk, sąd orzeka karę łączną:

1) w wyroku skazującym - w odniesieniu do kar wymierzonych za przypisane oskarżonemu tym wyrokiem przestępstwa,

2) w wyroku łącznym - w pozostałych wypadkach.

Wobec faktu, że obydwa wyroki wydane w sprawach G. Ś. uprawomocniły się po dniu 01.07.2015 roku, w niniejszej sprawie stosuje się przepisy rozdziału IX Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.07.2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 85 § 1 i 2 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Wobec G. Ś. zaszły przesłanki do orzeczenia kary łącznej i połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych mu w obu wydanych w jego sprawach wyrokach. W obu sprawach tut. Sądu o sygn. akt II K 446/15 i II K 209/16 wymierzono skazanemu kary pozbawienia wolności, w wypadku kary orzeczonej w sprawie II K 446/15 karę tę orzeczono z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jednakże doszło do zarządzenia jej wykonania. Kary wynikające z powyższych wyroków są karami podlegającymi wykonaniu w okresie od dnia 21.11.2018 roku do dnia 20.05.2019 roku i w okresie od dnia 20.05.2019 roku do dnia 16.11.2019 roku.

Granicę wymiaru kary łącznej określa art. 86 § 1 kk, który stanowi, iż sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. W realiach niniejszej sprawy oznacza to, że granica wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej G. Ś. w wyroku łącznym wynosić może od najwyższej z wymierzonych kar pozbawienia wolności, w tym wypadku kary 6 miesięcy pozbawienia wolności do sumy wymierzonych kar pozbawienia wolności, czyli 1 roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 85 a kk stanowiącego, że orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oznacza to, że wydając wyrok łączny Sąd nie analizuje okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w poprzednio osądzonych sprawach, lecz bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W doktrynie podnosi się, że kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy (tak P. Kardas, [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny, s. 926), tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również nieopłacalności przestępczej działalności.

Jak już wskazano, Sąd wymierzając karę łączną, jest zobowiązany wziąć pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a więc takiego oddziaływania na sprawcę, aby ten nie naruszał w przyszłości porządku prawnego. Jednocześnie reakcja karna skupiając się na sprawcy, musi być efektywna, tj. niedopuszczalne jest orzekanie kar, które będą przez sprawcę trywializowane, wkalkulowane w "koszty" przestępstwa. Dyrektywa prewencji indywidualnej ma zatem dwa podstawowe cele, tj. zapobiegać popełnianiu przestępstw oraz wychować sprawcę. Pierwszy z nich może być osiągnięty przez indywidualne odstraszenie oraz uniemożliwienie popełniania przestępstw, drugi przez resocjalizację. W przypadku orzekania kary łącznej, pozytywny aspekt dyrektywy prewencji generalnej będzie natomiast realizowany przez utwierdzenie w świadomości społecznej przekonania o egzekwowaniu prawa oraz akceptacji orzeczonej kary jako sprawiedliwej, stanowiącej podsumowanie przestępczej działalności skazanego.

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że Sąd dostrzega pozytywną zmianę jaka zaszła w zachowaniu skazanego, która to odbywa się w warunkach izolacji penitencjarnej, a która została opisana w opinii zakładu karnego (k. 16-17).

Jak wynika bowiem z tej opinii, zachowanie G. Ś. w jednostce penitencjarnej zostało ocenione jako właściwe. G. Ś. został osadzony w zakładzie karnym typu półotwartego. Skazany przestrzega przepisów wykonywania kary. Wobec przełożonych prezentuje postawę regulaminową. Nie odnotowano konfliktów ze współosadzonymi, skazany dobrze układa swoje reakcje interpersonalne. Nie przejawia tendencji do zachowań agresywnych i autoagresywnych. Wobec G. Ś. nie było konieczności stosowania środków przymusu bezpośredniego. Od czasu osadzenia nie był karany dyscyplinarnie ani nagradzany kodeksowo.

Pomimo pozytywnej opinii o skazanym z zakładu karnego, zdaniem Sądu, nie było podstaw do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym z zastosowaniem zasady absorpcji. Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd nie mógł nie zauważyć, że G. Ś. nie wykorzystał danej mu szansy w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary w sprawie tut. Sądu II K 446/15 i w okresie próby jego zachowanie spowodowało konieczność zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, właśnie z powyższego powodu skazany nie daje jeszcze gwarancji, że po opuszczeniu zakładu karnego nie popełni ponownie przestępstwa. G. Ś. wymaga dalszego oddziaływania resocjalizacyjnego, które trwać powinno zdecydowanie dłużej niż 6 miesięcy - jak tego się domagał obrońca skazanego. Niezależnie od powyższego orzeczenie kary z zastosowaniem zasady pełnej absorbcji kłóciłoby się ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ważąc zatem powyższe okoliczności Sąd uznał, że kara w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą odpowiednią z punktu zasad wyrażonych w przepisie art. 85a kodeksu karnego i spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Taka kara nie stanowi przy tym nieuprawnionego promowania G. Ś., jednocześnie zaś uwzględniając jego obecną postawę w jednostce penitencjarnej wpłynie na niego pozytywnie ukazując mu korzyści, jakie odniósł zmieniając swoje dotychczasowe życie.

W pozostałym zakresie, nie objętym wyrokiem łącznym, Sąd na podstawie art. 576 § 1 kpk pozostawił do odrębnego wykonania rozstrzygnięcia zawarte w łączonych wyrokach.

Zarazem Sąd na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności określonej w pkt. 1 wyroku zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie II K 209/16: od dnia 26.04.2016 roku godzina 20:55 do dnia 28.04.2016 roku godz.14:30, a także od dnia 28.05.2016 roku godz. 23:15 do dnia 30.05.2016 roku godz. 14:45 oraz rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie II K 446/15 od dnia 07.07.2015 roku godz. 19:10 do dnia 09.07.2015 roku godz. 13:23 (k. 25, 26, 27).

Na podstawie § 17 ust. 5, § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U z 2016 roku, poz.1714 ) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. B. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu kwotę 120,- złotych oraz kwotę podatku VAT w wysokości 27,60 złotych.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uwzględniając fakt przebywania przez wymienionego w zakładzie karnym i brak zatrudnienia w warunkach izolacji penitencjarnej.