Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2017r.

Sąd Rejonowy w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Zaleska

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Laskowska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017r. w Łomży

na rozprawie

sprawy z odwołania E. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego

na skutek odwołania od decyzji z dnia 29 sierpnia 2017r., znak: (...)

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się E. D. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 20 czerwca 2017r. do 18 sierpnia 2017r.

UZASADNIENIE

Decyzją (...).08.2017r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił E. D. na podstawie art. 3 ust.1 i art.22 ustawy z dnia 30.10.2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 20.06.2017r. do 18.08.2017r. z ubezpieczenia wypadkowego, przyznając jej jednocześnie na podstawie art. 1,6 i 11 ustawy z 25 czerwca 1999r.ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego za okres od 23.07.2017r. do 18.08.2017r.,tj. od następnego dnia po upływie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy( zgodnie z art.92 k.p.) finansowane przez pracodawcę.

W uzasadnieniu tejże decyzji organ rentowy stwierdził, iż nie uznał wypadku któremu uległa poszkodowana za wypadek przy pracy, ponieważ nie sposób ustalić w jakich okolicznościach i w jakim dniu doszło do zdarzenia i czy miał on związek z wykonywaną pracą. Wskazał, iż jak wynika z wyjaśnień poszkodowanej i świadka, wypadek miał miejsce w dniu 20.06.2017r. w nocy, co jednakże nie znalazło potwierdzenia w dokumentacji lekarskiej. Podniósł, że z dokumentacji lekarskiej z dnia 22.06.2017r.wynika, że E. D. doznała urazu stopy, jednakże brak jest zapisu, że uległa wypadkowi przy pracy w dniu 20.06.2017r. Dlatego też odmówiono prawa do zasiłku chorobowego.

E. D. złożyła odwołanie od tej decyzji, w którym wniosła o jej zmianę i przyznanie jej zasiłku chorobowego za okres od 20.06.2017r. do 18.08.2017r. z ubezpieczenia wypadkowego . Wydanej decyzji zarzuciła niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Odwołująca się potwierdziła, że nie załączyła do wniosku o zasiłek chorobowy dokumentacji lekarskiej z dnia 20.06.2017r. z wizyty u lekarza rodzinnego, lecz jedynie dokumentację z dnia 22.06.2017r. z wizyty u ortopedy, ponieważ sądziła że właśnie w tej dokumentacji znajdują się stosowne zapisy o dacie i okolicznościach wypadku. Podniosła, że nie została poinformowana przez organ rentowy o konieczności złożenia dokumentacji z wizyty u lekarza rodzinnego, jak też zaznaczyła, że nie wystąpił on z takim wnioskiem. Wskazała ,że załączona do odwołania dokumentacja lekarska od lekarza rodzinnego potwierdza fakt jej wizyty w dniu 20.06.2017r. oraz rodzaj doznanego urazu .

W odpowiedzi na odwołanie (...) Oddział w P. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że jak wynika z przedłożonej historii wizyty u lekarza rodzinnego z dnia 20.06.2017r., do wypadku doszło w dniu 19.06.2017r., a nie 20.06.2017r. jak to zostało podane w protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku.

Sąd Rejonowy w Łomży ustalił i zważył, co następuje:

Odwołująca się E. D. jest zatrudniona w Spółdzielni (...), Aktywność” w O. na stanowisku pracownika usług czystościowych.

W nocy z 19 na 20 czerwca 2017r. o godzinie 2.30 odwołująca się wykonując prace sprzątające w Parku (...) w O. poślizgnęła się na mokrych płytkach i doznała urazu stopy. W ciągu kolejnych godzin ból ulegał nasileniu i pojawił się obrzęk stopy. Świadkiem zdarzenia była koleżanka z pracy M. T., która potwierdziła czas i miejsce wypadku rodzaj urazu (informacje uzyskane od świadka wypadku akta ZUS).

W dniu 20.06.2017r. E. D. udała się do lekarza rodzinnego W. R., gdzie rozpoznano powierzchowny uraz stawu skokowego i stopy. W wywiadzie ogólnym zapisano: wczoraj uraz lewej stopy – podwinięcie palucha i wydano odwołującej się zwolnienie lekarskie na okres od 20.06.2017r. do 27.06.2017r. oraz skierowanie na RTG stopy lewej, które zostało wykonane w tym samym dniu. Badanie to wykazało pęknięcie nasady dalszej pierwszej kości śródstopia lewego. W dniu 22.06.2017r. lekarz rodzinny skierował odwołującą się do poradni ortopedycznej (dowód: dokumentacja medyczna z przychodni lekarza (...). R. – akta ). W dniu 23.06.2017r. odwołująca się zgłosiła się do poradni ortopedycznej, gdzie w dniu 27.06.2017r. założono jej opatrunek gipsowy na 4 tygodnie. ( dowód: dokumentacja z poradni ortopedyczno-urazowej (...) Szpitala (...) w O.- akta ZUS).

Odwołująca się zgłosiła pracodawcy ten wypadek w dniu 21.06.2017r.Powołany przez pracodawcę zespół powypadkowy sporządził protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy , w którym uznał zdarzenie z dnia 20 czerwca 2017r. za wypadek przy pracy wskazując ,iż było to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną i nastąpiło w miejscu pracy , podczas wykonywania obowiązków pracowniczych, skutkiem którego był uraz stopy lewej (dowód: protokół nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy z dnia 30.06.2017r.- akta ZUS).

E. D. w następujących okresach przebywała na zwolnieniu lekarskim: 20.06.-27.06.2017r., 28.06.-21.07.2017r., 22.07.-04.08.2017r., 05.08.-18.08.2017r. (dokumentacja ZUS).

Odwołująca się podlega ubezpieczeniu wypadkowemu i ubezpieczeniu chorobowemu (vide - akta organu rentowego).

Odwołująca się zwróciła się do organu rentowego o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 20.06.2017r. do 18.08. (...). z ubezpieczenia wypadkowego, składając dokumentację powypadkową oraz dokumentację medyczna z poradni ortopedycznej.

Organ rentowy w dniu 29.08.2017r. wydał zaskarżoną decyzję, którą odmówił przyznania odwołującej się zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za sporny okres wskazując, że nie sposób ustalić w jakich okolicznościach i w jakim dniu doszło do zdarzenia i czy wypadek miał związek z wykonywaną pracą. Wskazał, iż w dokumentacji lekarskiej załączonej do wniosku brak jest potwierdzenia, że wypadek miał miejsce w dniu 20.06.2017r. w czasie i miejscu pracy. Podniósł, że z dokumentacji lekarskiej z dnia 22.06.2017r.wynika, że E. D. doznała urazu stopy, jednakże brak jest zapisu, że uległa wypadkowi przy pracy w dniu 20.06.2017r. (dowód: decyzja z 29.08.2017r. -akta ZUS).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Spór w sprawie dotyczył ustalenia daty wypadku , któremu uległa E. D. oraz czy miał on związek z wykonywaną przez nią pracą.

W ocenie Sądu podniesione przez organ rentowy zarzuty należy uznać za bezpodstawne. Sąd po dokonaniu analizy całości zebranego w sprawie materiału dowodowego stwierdził z całym przekonaniem, że odwołująca się uległa wypadkowi przy pracy 20.06.2017r. o godzinie 2.30 . Bezsporne są również okoliczności wypadku, tj. miejsce i okoliczności w jakich doszło do wypadku oraz rodzaj doznanego urazu. W ocenie Sądu świadczą o tym zarówno wyjaśnienia poszkodowanej zawarte w protokole nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy z dnia 30.06.2017r. ,podtrzymane na rozprawie w dniu 09.11.2017r. (k.12) i potwierdzone zeznaniami naocznego świadka zdarzenia M. T.. Świadek potwierdziła bowiem czas i miejsce wypadku oraz rodzaj urazu (dowód: zapis informacji uzyskanych od świadka wypadku( dowód: dokumentacja powypadkowa - akta ZUS), jak też przede wszystkim załączona do sprawy przez odwołującą się dokumentacja lekarska, z której bezspornie wynika, że poszkodowana zgłosiła się do lekarza rodzinnego w dniu 20.06.2017r. z urazem stopy lewej (dowód: dokumentacja medyczna z przychodni lekarza rodzinnego - akta ZUS). W ocenie Sądu zespól powypadkowy prawidłowo dokonał ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. Odebrał wyjaśniania od poszkodowanej i bezpośredniego , naocznego świadka zdarzenia i dokumentacji medyczne leczenia odwołującej się od 20.06.2016r..Zdaniem Sądu dokumentacja powypadkowa jest wiarygodna , albowiem odzwierciedla obraz stanu faktycznego. Zespól powypadkowy ustalił bowiem gdzie i w jakich godzinach odwołująca się świadczyła pracę i czy zdarzenie wypadkowe miało związek z wykonywanymi przez nią obowiązkami pracowniczymi. Na tę okoliczność odebrał wyjaśniania od odwołującej się i naocznego świadka zdarzenia.

Wskazać należy, że zajęte w sprawie przez organ rentowy stanowisko było niespójne. W wydanej w dniu 29.08.2017r. decyzji zarzuty koncentrowały się wokół wątpliwości czy do zdarzenia doszło w dniu 20.06.2017r., skoro w dokumentacji lekarskiej z dnia 22.06.2017r. nie znalazło to potwierdzenia. Złożenie przez odwołującą się, już po wydaniu zaskarżonej decyzji, dokumentacji medycznej od lekarza rodzinnego potwierdzającej wizytę jej 20.06.2017r. u lekarza rodzinnego z urazem stopy lewej spowodowało, że organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie stwierdził, że do wypadku doszło w dniu 19.06.2017r., ponieważ w dniu 20.06.2017r. , gdy poszkodowana udała się do lekarza rodzinnego W. R., w wywiadzie ogólnym zapisano:” wczoraj uraz lewej stopy – podwinięcie palucha”.

Zdaniem Sądu, stanowisko organu rentowego wobec poczynionych przez Sąd ustaleń jest błędne. W opinii Sądu uczyniony w dokumentacji medycznej, na podstawie wyjaśnień poszkodowanej zapis, że wypadek miał miejsce wczoraj, był omyłkowy i był wynikiem tego, że do wypadku doszło w porze nocnej,(o godzinie 2.30),a odwołująca się świadczyła pracę na nocnej zmianie z 19 na 20 czerwca 2017r. Dlatego odwołująca się lekarzowi mogła odruchowo , bezmyślnie podać, że do urazu doszło „wczoraj”. Była zdenerwowana , niewyspana i odczuwała dolegliwości bólowe i na tym się koncentrowała.

Wskazać w tym miejscu należy ,że organ rentowy nie zakwestionował wiarygodności zeznań naocznego świadka zdarzenia M. T. , która wyraźnie podała ,że do zdarzenia doszło w dniu 20.06.2017r. o godzinie 2.30 na terenie Parku (...) w O., podczas wykonywania przez odwołującą się pracy .

Dlatego też Sąd uznał, że do wypadku któremu uległa w pracy E. D. doszło w dniu 20.06.2017r., a nie jak twierdzi organ rentowy w dniu 19.06.2017r. Wskazać należy, że organ rentowy w przypadku powzięcia wątpliwości na podstawie zebranych dokumentów co do daty wystąpienia wypadku powinien w drodze przysługujących jemu uprawnień podjąć działania zmierzające do ich wyjaśnienia, tj. zwrócić się do poszkodowanej o udzielenie dodatkowych wyjaśnień i złożenia dokumentów. Tego jednakże nie uczynił. Zaniechanie powyższego obowiązku obciąża organ rentowy w takim wypadku jako stronę procesu i skutkuje uznaniem zajętego przez niego stanowiska za chybione. Tym samym Sąd uznał, że podniesiony przez odwołującą się zarzut niewyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy przez organ rentowy , jest zasadny.

W rozumieniu art. 3 ust. 1 o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych.

Na podstawie zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego należy stwierdzić z całym przekonaniem, iż zdarzenie z dnia 20.06.2017r. powinno zostać uznane za wypadek przy pracy, a podane w protokole powypadkowym okoliczności zdarzenia w ocenie Sądu, znajdują potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji medycznej (dowód akta ZUS). Było to zdarzenie nagłe ,spowodowane przyczyną zewnętrzną( poślizgnięcie na mokrej posadzce), pozostające w związku z pracą( zaistniało w miejscu i czasie pracy , podczas wykonywania sprzątania Parku (...) w O.), którego skutkiem było pęknięcie nasady dalszej pierwszej kości śródstopia lewego. W związku z tym odwołującej się przysługują więc świadczenia z ustawy wypadkowej.

W wyniku tego wypadku E. D. był niezdolna do pracy w okresie od 23.07.2017r. do 18.08.2017r., dlatego też za ten okres przysługuje jej prawo do zasiłku chorobowego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy wypadkowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji, zmieniając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.