Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Łomży III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Zenon Milewski

Protokolant Monika Ksepka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2019 r., w Ł.,

sprawy z powództwa małoletniego M. W. (1) reprezentowanego przez matkę E. W.

przeciwko A. W.

o podwyższenie alimentów

I.  Podwyższa rentę alimentacyjną, ustaloną uprzednio wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie III RC 272/18, od pozwanego A. W. na rzecz małoletniego powoda M. W. (1) z dotychczasowej kwoty po 550 zł miesięcznie do kwoty po 750 (siedemset pięćdziesiąt) zł miesięcznie, poczynając od dnia 14 października 2019 r., płatne na dotychczasowych warunkach;

II.  Odstępuje od obciążania stron dotychczasowymi brakującymi kosztami sądowymi, które ponosi Skarb Państwa;

III.  Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 165/19

UZASADNIENIE

Małoletni powód M. W. (1), reprezentowany przez matkę E. W., wniósł w niniejszej sprawie pozew przeciwko jego ojcu A. W. o podwyższenie alimentów z dotychczasowych kwot po 550 zł miesięcznie do kwot po 750 zł miesięcznie, płatnych do 4-go dnia każdego miesiąca z odsetkami w przypadku nieterminowych płatności wcześniejszych rat.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że alimenty na rzecz powoda zostały ostatnio ustalone po 550 zł miesięcznie wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 31 grudnia 2018 r. Od czasu wydania tego wyroku usprawiedliwione potrzeby tego powoda uległy znacznemu zwiększeniu z uwagi na schorzenie i potrzeby psychoterapii a możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanemu wzrosły. Małoletni M. W. (2) uczęszcza do VIII klasy szkoły podstawowej. Ma on stwierdzony Zespół (...). Podobnie jak inne przypadki autyzmu jest to zaburzenie rozwoju na podłożu neurologicznym, którego przyczyny nie są znane. Orzeczeniem z dnia 28 maja 2019 r. został on zaliczony do osób niepełnosprawnych poczynając od 26 kwietnia 2019 r. Dziecko potrzebuje stałego wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. Ma on problemy z nauką i koncentracją oraz zaburzenie apetytu. Nosi okulary w związku z dużą wadą wzroku, które są zmieniane dwa razy w roku. Jest pod stałą kontrolą neurologa dziecięcego oraz psychiatry. Przyjmuje na stałe M.. Potrzebuje długotrwałej psychoterapii, w tym terapii sensorycznej, która jest odpłatna i nie jest refundowana. Koszt diagnozy to 350 zł a terapii z terapią integracji sensorycznej to około 100 zł tygodniowo. Z uwagi na bardzo duże problemy z nauką uczęszcza na prywatne lekcje z matematyki oraz języka polskiego. Jego usprawiedliwione koszty utrzymania wynoszą około 2.369 zł. Jego matka wydaje także 180 zł za prąd, 140 zł za wodę, 70 zł za media, na gaz ziemny 300 zł w okresie letnim i 600-800 zł w okresie zimowym. Płaci ona także 40 zł kwartalnie podatku od nieruchomości oraz spłaca raty za meble dla syna M. po 300 zł miesięcznie. Matka tego powoda pracuje w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. i zarabia 2.800 zł. Jej rodzice nie pomagają jej tak finansowo jak i w opiece nad dziećmi. Jest ona po przebytej chorobie nowotworowej, jest pod stałą kontrolą neurologa i onkologa i stale przyjmuje leki. W ostatnim czasie jej stan zdrowia uległ pogorszeniu. Pozwany A. W. pracuje wspólnie z ojcem, który prowadzi biuro projektowe. Wykonuje projekty wszelkich budynków, a powszechnie wiadomo, że usługi tego rodzaju są drogie. Na szyldzie biura projektowego ojca jest jego numer, co świadczy, że nie jest tam zatrudniony, a jest osobą współpracującą i osiąga dochody jak właściciel. Pozwany oferuje także swoje usługi w internecie. Fakt zatrudnienia go przez ojca za minimalnym wynagrodzeniem jest działaniem zamierzonym i ukierunkowanym na wykazanie przed sadem jego gorszej sytuacji majątkowej. Jego poziom życia jest wysoki. Na portalach społecznościowych umieszcza zdjęcia z wyjazdów zagranicznych i krajowych. Możliwości zarobkowe pozwanego są bardzo duże, biorąc pod uwagę posiadane wykształcenie, staż pracy oraz doświadczenie zawodowe. W żaden sposób nie uczestniczy on w życiu dzieci. Nie realizuje on postanowień wyroku rozwodowego dotyczącego jego kontaktów z dziećmi, a powinien zabierać dzieci na dwa weekendy w miesiącu.

Pozwany A. W. złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podkreślił, że w pozwie wskazano na potrzebę w zakresie psychoterapii, lecz M. W. (1) miał orzeczony stopień niepełnosprawności z dnia 9 sierpnia 2016 r. wydane do 31 sierpnia 2018 r. Zaświadczenie lekarskie z dnia 13 lipca 2016 r. wskazuje na rozpoznanie choroby jako (...) zespół nadpobudliwości ruchowej i już wówczas małoletni M. wymagał opieki psychologicznej, wobec czego jego sytuacja w tym względzie się nie zmieniła. Fakt ten był wskazany w pozwie z 2 listopada 2018 r. w sprawie III RC 272/18. Z porównania wydatków na tego syna, przedstawionych w obu tych sprawach, wynika, że wzrosły one tylko o 160 zł. Przedstawił on także rozliczenie dochodów i wydatków rodziny małoletniego powoda, które wskazuje na większą kwotę wydatków tej rodziny w stosunku do osiąganych dochodów. Podkreślił on także brak dowodów na potwierdzenie wydatków ponoszonych na powoda przez jego matkę. Wskazał, iż od czasu ostatniego ustalenia alimentów na rzecz małoletniego powoda jego sytuacja zarobkowa nie uległa zmianie. Aktualnie jest zatrudniony na 1/8 etatu w Biurze (...) z dochodem 226 zł. Sporadycznie wykonuje prace dodatkowe i z tego tytułu osiąga nieregularne wynagrodzenie około 1.000-1.400 zł miesięcznie. Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie posiada wykształcenia technicznego i nie ma uprawnień budowlanych. Zatrudniające go Biuro ma coraz mniej zleceń i w tym roku zwolniono jedną osobę pracującą na etacie. Jego numer telefonu na szyldzie, ogłoszeniach i wizytówka w internecie wskazują na niego jako osobę do kontaktu. Poziom jego życia jest bardzo skromny. Zaprzeczył ciągłym wyjazdom i podkreślił, że ostatni wyjazd był weekendowym jego wyjazdem na zaproszenie znajomego, na M.. Stara się płacić alimenty, ale jego ciężka sytuacja finansowa doprowadziła do spóźniania się przez niego w płaceniu alimentów i braku ich płacenia, co skutkowało powiadomieniem o tym przez matkę powoda organów ścigania. Nie jest w stanie pokryć wszystkich swoich wydatków i pomagają mu rodzice, udzielając pożyczek. Swoje miesięczne zobowiązania określił na łączną kwotę 4.800 zł. W październiku 2017 r. Sąd Rejonowy w Łomży w sprawie I Ns 412/16 o podział majątku wspólnego zobowiązał pozwanego do spłaty na rzecz byłej żony kwotą 205.077,60 zł i otrzymała ona od niego 86.356,33 zł oraz 1.344 zł w dniu 4.12.2017 r. oraz 118.721,27 zł w dniu 4.12.2018 r. Według oświadczenia majątkowego E. W. z 2018 r. jest ona zatrudniona w PUP w Ł. na stanowisku zastępcy kierownika działu ewidencji i świadczeń i osiągnęła dochód z tytułu umowy o pracę w wysokości 52.164,51 zł. Posiada ona własny dom o powierzchni 160 m i deklarowanej wartości 350.000 zł oraz samochód osobowy N. (...) z 2017 r. i wartości 30.000 zł. Żyje ona na wysokiej stopie, nosi modne ubrania, bardzo często korzysta z usług wizażystów, kosmetyczek i odnowy biologicznej. Prowadzi rozrywkowy tryb życia i widywana jest w restauracjach. Dzieci są niedopilnowane i mają kłopoty w nauce. Dzieci regularnie przebywają u niego nie tylko w co drugi weekend, ale częściej. Spędzają z nim miesiąc wakacji i tydzień ferii. Przychodzą do niego do pracy i domu. Pomaga on im w odrabianiu lekcji, wychodzą na posiłki i często dostają od niego pieniądze na drobne wydatki. Ponosi on także inne niespodziewane ich wydatki i we wrześniu tego roku zakupił im monitor do komputera za 450 zł. Powód bardzo często przebywa także u rodziców pozwanego, gdzie otrzymują prezenty na różne okazje oraz kieszonkowe. W grudniu 2018 r. założył synom konta bankowe na które wpłaca po 50 zł lub daje im je do ręki. Bez pomocy i pożyczek od rodziców nie jest w stanie regulować wszystkie swoje zobowiązania.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Prawomocnym wyrokiem z 31 grudnia 2018 r. Sąd Rejonowy w Łomży podwyższył alimenty od pozwanego A. W. na rzecz małoletniego powoda M. W. (1) z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 550 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

W czasie trwania tej sprawy małoletni powód M. W. (1) uczył się w klasie VII Szkoły Podstawowej Nr (...) w Ł.. W bieżącym roku szkolnym będzie zdawał egzamin. Korzysta z dodatkowych zajęć z matematyki, płatnych po 70 zł tygodniowo, języka polskiego, raz w tygodniu kosztujących 50 zł za godzinę oraz języka angielskiego kosztujących 35 zł. Mieszka dalej z matką. Kontaktuje się z ojcem i czasami zamieszkuje z nim zgodnie z ustalonymi sądownie kontaktami. Powód zgłoszony został do (...) w Ł. ze wstępnym rozpoznaniem F 89. W wyniku kolejnej konsultacji w tej Poradni w kwietniu 2019 r., z udziałem lekarza specjalisty psychiatry dzieci i młodzieży oraz psychologa, ustalono rozpoznanie - F84.5 (ZA). W tym samym miesiącu 2019 r. lekarz Poradni Lekarza Rodzinnego również rozpoznał u tego chłopca chorobę zasadniczą F84,5 – Zespół (...). Orzeczeniem o niepełnosprawności (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Ł. z dnia 28 maja 2019 r. został on zaliczony do osób niepełnosprawnych, która datuje się od 26 kwietnia 2019 r. Zostały mu zalecone zajęcia indywidualne w postaci terapii sensorycznej, która jest odpłatna w kwotach po 350-400 zł miesięcznie.

Matka powoda E. W. w dalszym ciągu zamieszkuje wraz z małoletnim powodem i jego bratem w jej domu w Ł. przy ul. (...). Ponosi ona wydatki związane z utrzymaniem tego domu, które wynoszą około 900 zł miesięcznie w skali roku. Wraz z nimi zamieszkiwał jej partner. Była ona zatrudniona w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł.. W 2017 r. jej wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę w tym zakładzie pracy wyniosło 50.178 zł. Spłaciła ona kredyt z czasów małżeństwa z ratą 300 zł miesięcznie, ale spłacała w takich kwotach raty za meble kupione dla syna M.. Otrzymywała świadczenie wychowawcze „500+” na jedno dziecko, ale nie otrzymywała zasiłków rodzinnych. Była właścicielką samochodu N. (...) z 2007 r., o wartości 30.000 zł. Jej rodzice nie pomagali jej finansowo.

Pozwany A. W. oficjalnie zatrudniony był u swojego ojca na 1/8 etatu w biurze projektowym. Zgodnie ze złożonym zeznaniem podatkowym za 2017 r. PIT-37 osiągnął on w tym roku przychód w kwocie 10.500 zł. Wykonywał dodatkowe zlecenia, za które, według jego twierdzenia, otrzymywał średnio co najmniej 1.000-1.400 zł miesięcznie. Jego rodzice spłacali kredyt hipoteczny zaciągnięty przez niego i byłą żonę na zakup działki z domem przy ul. (...) z ratą miesięczną 1.700 zł. Do spłaty było jeszcze ok. 200.000 zł. Spłacił on byłą żonę E. W. z podziału majątku wspólnego kwotą 205.077,60 zł, w trzech ratach: 86.356,33 zł w dniu 2.12.2017 r., 1.344 zł w dniu 4.12.2018 r. i 118.721,27 zł w dniu 4.12.2018 r. Kontaktował się on z synami i brał ich do siebie.

Obecnie małoletni powód M. W. (1) uczy się w klasie VIII Szkoły Podstawowej Nr (...) w Ł.. Nadal ma problemy z nauką i dalej uczęszczał na dodatkowe lekcje z matematyki, języka angielskiego oraz dodatkowo z języka polskiego. Stwierdzono u niego (...) zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Był pod kontrolą poradni zdrowia psychicznego dla dzieci. Potrzebował on stałego wsparcia w codziennym funkcjonowaniu. Był także pod stałą kontrolą neurologa i przyjmował przepisany przez niego lek związany z nadpobudliwością. Nie uczęszczał już na płatne zajęcia B. a zaczął chodzić na prywatne wizyty do psychologa M. R.. Nadal był chorowity.

Matka powoda E. W. zamieszkiwała wraz z małoletnim powodem i jego bratem w jej domu w Ł. przy ul. (...), o wartości 350.000 zł. Wydatki związane z utrzymaniem tego domu wynoszą około 700 zł miesięcznie w okresie letnim i 1.100 zł miesięcznie w okresie zimowym. Wraz z nimi zamieszkuje jej partner. Jest ona w dalszym ciągu zatrudniona w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł.. W 2018 r. jej wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę w tym zakładzie pracy wyniosło 52.164 zł. Spłaca ona kredyt z ratą po 300 zł miesięcznie za meble kupione dla syna M.. Nie otrzymywała ona zasiłków rodzinnych. Jest dalej właścicielką samochodu N. (...) z 2007 r., o wartości 30.000 zł. Jej rodzice nie pomagali jej finansowo. Jest po chorobie nowotworowej. Obecnie ma problemy z sercem. Na dzień 15 listopada 2019 r. ma planowaną operację w W..

Pozwany A. W. w dalszym ciągu oficjalnie zatrudniony jest u swojego ojca w biurze projektowym na 1/8 etatu. Zgodnie ze złożonym zeznaniem podatkowym za 2018 r. PIT-37 osiągnął on w tym roku przychód w kwocie 5.250 zł, a dochód w kwocie 3.915 zł. Wykonywał dalej dodatkowe zlecenia, za które, według jego twierdzenia, otrzymywał średnio co najmniej 1.000-1.400 zł miesięcznie. Spłacił on byłą żonę E. W. z podziału majątku wspólnego kwotą 205.077,60 zł w latach 2017-2018. Kontaktował się on z synami i brał ich do siebie, nawet na krótkie okresy czasu. Daje on synowi kieszonkowe w kwotach po 50 zł, które albo daje mu do ręki albo wpłaca na założone przez niego temu synowi M. konto w banku.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Przedmiotowe powództwo małoletniego M. W. (1) skierowane przeciwko jego ojcu A. W. o podwyższenie alimentów należy uznać za w pełni uzasadnione.

W ocenie Sądu zachodzą w niniejszej sprawie przesłanki do zastosowania art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej w skrócie – kro), na podstawie, którego mogłoby nastąpić ewentualne podwyższenie alimentów. Zgodnie, bowiem z dyspozycją tego przepisu przesłanką zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego jest zmiana stosunków. Pod pojęciem tym należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu unormowanego w art. 133 i 135 kro. Stanowią one, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Za usprawiedliwione potrzeby należy natomiast uznać środki utrzymania i środki wychowania. Potrzeby utrzymania mają charakter konsumpcyjny. Ich zaspokojenie polega bowiem na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia, pielęgnacji w chorobie itp. Dlatego przy ocenie czy zachodzą przesłanki do zastosowania art. 138 kro należy mieć na uwadze wszystkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a w szczególności możliwości i sytuację majątkową stron stosunku alimentacyjnego.

Z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika, iż małoletni powód M. W. (1) w dalszym ciągu nie może samodzielnie się utrzymywać, albowiem ma dopiero 14 lat, a nie posiada przy tym własnego majątku, z którego dochód pozwoliłby mu na samodzielne utrzymanie się. Bezsprzecznie potrzebna jest mu w dalszym ciągu pomoc ze strony rodziców. Wskazać przy tym należy, że konieczność ta wynika przede wszystkim z normalnych powinności rodzicielskich, należnych dziecku w tym wieku. Rodzice mają bowiem ustawowy obowiązek pomocy małoletniemu dziecku, tak w formie materialnej jak i osobistej, polegającej między innymi na psychicznym i moralnym wsparciu w chorobie, pomocy intelektualnej przy podejmowaniu ważnych decyzji lub załatwianiu trudnych spraw życiowych, pomocy fizycznej przy wykonywaniu różnych czynności życiowych i sprawowaniu osobistej pieczy nad dzieckiem. Pozwany A. W. nie kwestionował tego faktu, lecz nie godził się na jakiekolwiek podwyższenie alimentów, gdyż jego zdaniem w sytuacji tego syna nie zaszły od czasu ostatniego ustalenia alimentów na jego rzecz jakiekolwiek zmiany w sytuacji powoda.

Charakter niniejszego typu spraw wskazuje na konieczność porównania obecnej sytuacji stron tego przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego do sytuacji jaka miała miejsce w czasie ostatniego ukształtowania tego obowiązku. W tym konkretnym przypadku obecną sytuację małoletniego M. W. (1) należy odnieść do jego sytuacji w czasie trwania sprawy III RC 272/18, gdy to ukształtowano obowiązek alimentacyjny pozwanego na rzecz tego dziecka wyrokiem z dnia 31 grudnia 2018 r. na kwoty po 550 zł miesięcznie. Podobnie obecną sytuacje pozwanego należy odnieść do jego sytuacji w czasie trwania tej powyżej wskazanej sprawy III RC 272/18.

Na podstawie analizy zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że w sytuacji zarówno małoletniego powoda, jak też jego rodziców, zaszły w międzyczasie pewne zmiany, które wskazują na potrzebę zmiany wysokości dotychczasowego przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego. W ocenie Sądu należy bowiem przyjąć, iż nastąpiło w międzyczasie z jednej strony zwiększenie się usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego powoda, a z drugiej strony niewielka poprawa sytuacji jego matki oraz brak istotnej zmiany sytuacji jego ojca.

Porównując w pierwszej kolejności sytuację małoletniego powoda M. W. (1) w badanym okresie czasu należy zauważyć, iż według twierdzeń jego matki zawartych w uzasadnieniu pozwu w sprawie III RC 272/18 jego ówczesne średnie miesięczne koszty utrzymania wynosiły wówczas po około 2.000 zł miesięcznie. Tymczasem z uzasadnienia pozwu w niniejszej sprawie III RC 165/19 wynika, że obecne koszty utrzymania tego syna M. W. (1) wynoszą około 2.400 zł miesięcznie. Porównanie zatem tych twierdzeń przedstawicielki ustawowej powoda E. W. z obu tych spraw wskazuje na niewielkie podwyższenie się w międzyczasie usprawiedliwionych kosztów utrzymania tego jej syna.

Dokonana natomiast obecnie, w niniejszej sprawie, analiza twierdzeń strony uprawnionej do alimentów w zakresie usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego powoda w odniesieniu do zebranego materiału dowodowego dotyczącego tej kwestii i zwykłej logiki faktów nie pozwala niestety na podzielenie twierdzeń strony powodowej co do wskazanych kosztów utrzymania tego małoletniego powoda. Należy tu bowiem przypomnieć, iż małoletni M. W. (1) ma dopiero 14 lat i trudno zgodzić się z twierdzeniami ich matki, że obecne koszty utrzymania tego chłopca wynoszą obecnie 2.400 zł miesięcznie, nawet wziąwszy pod uwagę jego stan zdrowia.

Strona powodowa nie przedstawiła w niniejszej sprawie wystarczających dowodów, które w jakikolwiek sposób potwierdzałyby w pełni te koszty jego utrzymania. Należy tu przypomnieć, iż w uzasadnieniu wyroku z dnia 31 grudnia 2018 r., w sprawie III RC 272/18, Sąd ustalił usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego powoda na poziomie około 1.000 zł miesięcznie (k. 114 odwr. tych akt), co nie zostało zakwestionowane przez strony, a w tym i w apelacji złożonej przez stronę powodową. Nie przedstawiono natomiast w niniejszej sprawie twierdzeń i dowodów, które wskazywałyby na zwiększenie się kosztów utrzymania tego powoda aż do kwot po 2.400 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu obecne koszty utrzymania małoletniego M. W. (1) należy ocenić na kwoty po 1.400 zł miesięcznie. Wzrost tych jego kosztów utrzymania spowodowany jest nowymi okolicznościami związanymi ze stwierdzonym u niego przez specjalistów Zespołu (...). Wprawdzie we wcześniejszym okresie czasu stwierdzono u powoda zaburzenia (...), lecz obecnie stwierdzone zaburzenie wymaga innego podejścia i terapii. Zespół (...) jest bowiem łagodnym zaburzeniem ze spektrum autyzmu, którego podstawowym objawem są trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji międzyludzkich. Na etapie dojrzewania osoby z zespołem (...) mogą odczuwać najpoważniejsze skutki trudności z budowaniem relacji społecznych. Mogą stać się one przyczyną obniżonego nastroju, a nawet depresji. W wieku 12-18 lat młodzież wykazuje silną potrzebę identyfikacji z grupą rówieśników, woli spędzać czas we własnym gronie i stopniowo uniezależnia się od dorosłych. Nastolatki z zespołem (...) najczęściej takiej potrzeby nie mają i nie rozumieją jej. Bunt i sprzeciwianie się rodzicom uznają za niepotrzebne łamanie zasad, a zasady dają przecież poczucie bezpieczeństwa i komfortu psychicznego. Jeszcze bardziej pogłębia się więc przepaść pomiędzy nimi a kolegami i koleżankami z klasy. Ponieważ zespół (...) nie jest chorobą, nie mówi się w jego przypadku o leczeniu, a o terapii, która ma na celu pomóc osobie z zespołem (...) lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Wybór metody terapeutycznej jest zależny od indywidualnych cech pacjenta. Zawsze należy konsultować go z terapeutą. W terapii zespołu (...) stosuje się terapię metodą kognitywną, terapię behawioralną, trening umiejętności społecznych, zajęcia z integracji sensorycznej czy psychoterapię metodą behawioralno-poznawczą.

Z twierdzeń matki powoda, przedstawionych na rozprawie w dniu 10 października 2019 r., wynika, że terapeuta zalecił powodowi zajęcia indywidualne w postaci terapii sensorycznej, za którą odpłatność wynosi 350-400 zł miesięcznie. Wprawdzie strona powodowa nie przedstawiła dowodów na potwierdzenie konieczności poddania powoda takiej terapii, lecz wydaje się ona konieczna z uwagi na stwierdzone u niego zaburzenie. Nie przedstawiono także dowodu na potwierdzenie kosztów takiej terapii, lecz ponieważ matka powoda wskazała na takie jej koszty to zapewne już uzyskała w tym względzie stosowną informację. Należy także podkreślić, iż E. W. w czasie tej rozprawy wyraźnie oświadczyła, że „syn na pewno będzie chodził na te zajęcia od następnego tygodnia” (k. 89).

Pozwany w czasie rozprawy w dniu 10 października 2019 r. wyrażał wątpliwości co do stwierdzonego u jego syna zaburzenia, wnosząc nawet o jego przebadanie przez niezależnego specjalistę, lecz trudno podzielić to stanowisko. Nie wskazał on bowiem na jakiekolwiek argumenty, które dyskwalifikowałyby dotychczasowe ustalenia w tym względzie lekarza rodzinnego powoda, specjalistę psychiatry dzieci, psychologa czy członków składu orzekającego o niepełnosprawności powoda, w skład której wchodził pediatra i psycholog, a co zostało potwierdzone dowodami przedstawionymi przez stronę powodową.

W ocenie Sądu w przypadku powoda wystąpiła także nieznaczne zwiększenie się usprawiedliwionych jego kosztów utrzymania związanych z jego naturalnym wzrostem i rozwojem. Niewątpliwie bowiem wydatki na utrzymanie dzieci z reguły rosną wraz z ich wiekiem. Na chwilę obecną E. W. nie wykazała jednak, aby nastąpił ich wzrost aż do kwoty po 2.400 zł miesięcznie.

Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom E. W. zawartym w uzasadnieniu pozwu, w sytuacji osobistej, zdrowotnej i materialnej małoletniego powoda nie zaszły inne zmiany, gdyż wskazuje na to porównanie jego sytuacji i poczynionych ustaleń w niniejszej sprawie z takimi w sprawie III RC 272/18.

Oceniając z kolei obecną sytuację matki powoda E. W. w stosunku do poprzedniej sprawy dotyczącej tych przedmiotowych alimentów należy stwierdzić, że jest ona dobra i stabilna i uległa nawet w międzyczasie nieznacznej poprawie, albowiem osiągnęła ona roczny dochód w 2018 r. z tytułu umowy o pracę większy o około 2.000 zł w stosunku do 2017 r., co wskazuje na wzrost jej wynagrodzenia w stosunku do poprzednich okresów. Należy jednak podkreślić, iż pewnemu pogorszeniu uległ jej stan zdrowia z uwagi problemy z sercem i planowaną operację w dniu 15 listopada 2019 r. Ponieważ żadna ze stron nie wskazała na inne okoliczności świadczące o zmianie sytuacji tej osoby Sąd przyjął, iż zmiany w jej sytuacji wystąpiły jedynie w powyżej wskazanym zakresie. Powyższe okoliczności wskazują zatem na niewielką poprawę sytuacji matki powodów w stosunku do okresu w czasie trwania sprawy III RC 272/18.

Jeżeli chodzi natomiast o zmiany w sytuacji pozwanego A. W. to należy przyjąć, że jego sytuacja wydaje się być zbliżona do tej, jaka istniała w dacie ostatniej konkretyzacji tego przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego w sprawie III RC 272/18. W odpowiedzi na pozew oraz w czasie rozprawy w dniu 10 października 2019 r. pozwany wyraźnie oświadczył, iż w jego sytuacji nic się w międzyczasie nie zmieniło.

Wprawdzie pozwany cały czas twierdzi, że jego sytuacja finansowa jest bardzo zła i nie pozwala na podwyższenie przez niego dotychczasowych alimentów, lecz w ocenie Sądu aktualne pozostają ustalenia w tym względzie poczynione przez Sąd w sprawie III RC 272/18, a opisane w uzasadnieniu wyroku zapadłego w tej sprawie. Winien wykorzystać maksymalnie swoje możliwości zarobkowe w celu spełnienia ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego w wysokości odpowiedniej do potrzeb dziecka i swoich możliwości.

Z powyższy względów uznano za uzasadnione żądanie małoletniego powoda w niniejszej sprawie podwyższenia przedmiotowych alimentów do kwot po 750 zł miesięcznie. Takie podwyższenie tych alimentów wynika przede wszystkim z konieczności odbywania przez małoletniego powoda stosownych płatnych terapii, związanych ze stwierdzonym u niego zaburzeniem, i koniecznością obciążenia takimi kosztami pozwanego choć w połowie. Z tych względów na podstawie powyżej powołanych przepisów prawnych orzeczono jak w pkt I wyroku.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 102 kpc z uwagi na sytuację osoby zobowiązanej do alimentacji i konieczność zaspokojenia przez nią przede wszystkim potrzeb uprawnionych do alimentów. O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc.