Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK427/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

S. W.

S. W. został oskarżony o to, że:

W okresie od bliżej nieustalonego dnia września 2018 roku do 24 maja 2019 roku w B. przy ul. (...) znęcał się nad domowym kotem należącym do I. B. W. poprzez strzelanie do niego z karabinka pneumatycznego marki N. używając pocisku śrutowego i powodując u niego ranę w okolicy lewego ucha.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

S. W. zamieszkiwał w B. przy ul. (...). Posiadał karabinek pneumatyczny marki N. kal. 4,5 mm.

wyjaśnienia S. W.

97v - 98

protokół przeszukania

13 - 16

I. B. W. zamieszkiwała w B. przy ul. (...). Była właścicielką domowego kota. W okresie od bliżej nieustalonego dnia września 2018 r. do 24 maja 2019 r. zwierzę to zostało postrzelone pociskiem śrutowym, co spowodowało powstanie u niego rany w okolicy ucha lewego.

zeznania I. B. W.

3 - 4, 98v - 99

zeznania A. K.

43v

karta informacyjna wizyty

46

zeznania L. W. (2)

32v - 33, 99 - 99v

Domowy kot należący do I. B. W. został postrzelony z karabinka pneumatycznego marki N. kal. 4,5 mm należącego do S. W..

opinia z zakresu badań broni i balistyki

58 - 59v

1.1.2.

S. W.

S. W. został oskarżony o to, że:

W okresie od bliżej nieustalonego dnia i miesiąca 2019 roku do 26 maja 2019 roku w B. przy ul. (...) znęcał się nad domowy kotem należącym do L. W. (1) poprzez strzelanie do niego z karabinka pneumatycznego marki N. używając pocisku śrutowego i powodując u niego rany w tkance podskórnej brzucha oraz w przejściu odcinka piersiowego do odcinka lędźwiowego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

L. W. (2) zamieszkiwała w B. przy ul. (...). Była właścicielką domowego kota. W okresie od bliżej nieustalonego dnia i miesiąca 2019 r. do 26 maja 2019 r. zwierzę to zostało dwukrotnie postrzelone pociskami śrutowymi, co spowodowało powstanie u niego ran w tkance podskórnej brzucha oraz w przejściu odcinka piersiowego do odcinka lędźwiowego.

zeznania L. W. (2)

32v - 33, 99 - 99v

zeznania I. B. W.

3 - 4, 98v - 99

zeznania J. O.

47v - 48, 99v - 100

karta informacyjna wizyty

50

dokumentacja fotograficzna

38

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

S. W.

Czyn zarzucany w punkcie 1 aktu oskarżenia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Jakkolwiek domowy kot należący do I. B. W. został postrzelony z karabinka pneumatycznego należącego do S. W., to jednak brak było podstaw do przyjęcia, że to właśnie oskarżony strzelił do kota, a jeżeli on, by zrobił to umyślnie.

wyjaśnienia S. W.

97v - 98

zeznania T. W.

105v

zeznania M. M.

105v - 106

zeznania I. B. W.

3 - 4, 98v - 99

zeznania L. W. (2)

32v - 33, 99 - 99v

1.2.2.

S. W.

Czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie 2 aktu oskarżenia.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak był podstaw do przyjęcia, że to z broni oskarżonego oddano dwa strzały do domowego kota należącego do L. W. (2). Jeżeli tak jednak było, to brak podstaw do przyjęcia, że strzały te oddał S. W., a jeżeli on, by zrobił to umyślnie.

wyjaśnienia S. W.

97v - 98

zeznania T. W.

105v

zeznania M. M.

105v - 106

zeznania L. W. (2)

32v - 33, 99 - 99v

zeznania I. B. W.

3 - 4, 98v - 99

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia S. W.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały w całości na uwzględnienie. Fakt, że posiadał on karabinek pneumatyczny marki N. kal. 4,5 mm potwierdzony został czynnością przeszukania, w wyniku czego taką broń u S. W. ujawniono. Zdaniem Sądu brak było podstaw by podważyć wyjaśnienia oskarżonego co do okoliczności używania przedmiotowego karabinka. S. W. wskazał, że nigdy nie strzelał do jakichkolwiek zwierząt, w tym do kotów pokrzywdzonych. Wiatrówkę używał wyłącznie do strzelania do tarczy, butelek, puszek. Oprócz niego broń tę użytkował również jego syn T. W. oraz znajomi oskarżonego – między innymi M. M., kiedy wspólnie rekreacyjnie strzelali do tarcz na nieruchomości S. W.. Dodał, że postrzelenie kota należącego do I. B. W. musiało nastąpić przypadkowo, tym bardziej, że jego nieruchomość w miejscu oddawania strzałów jest zakrzaczona.

Wyjaśnienia w powyższym zakresie znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadków T. W. i M. M., którzy tę broń użytkowali.

Podkreślić należy, że ani I. B. W., ani L. W. (2) nie widziały by to S. W. strzelał do ich kotów.

Tym samym nie można było skutecznie podważenie wyjaśnień oskarżonego, które z kolei znalazły potwierdzenie w innych dowodach. Co więcej, z pozytywnym skutkiem poddają się weryfikacji przez pryzmat wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zasad logiki.

zeznania I. B. W.

Zeznania I. B. W. w zakresie ran stwierdzonych u jej domowego kota oraz domowego kota L. W. (2) (daty ich powstania, okoliczności ich ujawnienia), są wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie, w szczególności w dokumentacji medycznej. Były konsekwentne i logiczne.

Świadek podała, że nie widziała by to oskarżony oddał strzał do jej kota, co należało uznać za wiarygodne.

zeznania L. W. (2)

Zeznania L. W. (2) w zakresie ran stwierdzonych u jej domowego kota oraz domowego kota I. B. W. (okres ich powstania, okoliczności ich ujawnienia), są wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie, w szczególności w dokumentacji medycznej. Były konsekwentne i logiczne.

Świadek podała, że nie widziała by to oskarżony oddał strzał do jej kota, co należało uznać za wiarygodne.

zeznania A. K.

Zdaniem Sądu zeznania świadka są wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w dokumentacji medycznej zwierzęcia oraz relacjach pokrzywdzonych. Świadek jako osoba obca dla oskarżonego nie miała powodu bez zeznawać nieprawdziwie.

zeznania J. O.

Zdaniem Sądu zeznania świadka są wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w dokumentacji medycznej zwierzęcia oraz relacjach pokrzywdzonych. Świadek jako osoba obca dla oskarżonego nie miała powodu bez zeznawać nieprawdziwie.

karta informacyjna wizyty

Obie karty informacyjne z wizyt (k. 46 i 50) nie budziły jakichkolwiek wątpliwości, nie były kwestionowane przez strony. Dokumentują one rany stwierdzone u obu kotów.

protokół przeszukania

Dowód dokumentuje fakt posiadania przez oskarżonego karabinka pneumatycznego marki N. kal. 4,5 mm oraz pocisków śrutowych. Dokument ten nie budził żadnych wątpliwości, nie był kwestionowany przez strony.

opinia z zakresu badań broni i balistyki

Opinia dowodzi, że pocisk śrutowy ujawniony w ciele kota należącego do I. B. W. został wystrzelony z karabinka pneumatycznego marki N. kal. 4,5 mm należącego do S. W..

W ocenie Sądu opinia ta jest pełna, jasna i rzeczowa w związku z czym w całości zasługiwała na uwzględnienie.

dokumentacja fotograficzna

Dowód dokumentuje fakt, że w cele kota należącego do L. W. (2) ujawniono dwa pociski śrutowe. Dokumenty nie budziły żadnych wątpliwości. Nie były kwestionowane przez strony.

Zeznania T. W.

W ocenie Sądu zeznania T. W., z których wynika, w jakich okolicznościach oraz przez kogo użytkowany był przedmiotowy karabinek pneumatyczny, są wiarygodne. Jakkolwiek świadek jest osobą bliską dla oskarżonego, to jednak nie uzyskano żadnego dowodu, który mógłby twierdzenia w tym zakresie skutecznie podważyć. Co więcej, zeznania świadka były logiczne i spójne, korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka M. M..

Zeznania M. M.

W ocenie Sądu zeznania M. M., z których wynika, w jakich okolicznościach oraz przez kogo użytkowany był przedmiotowy karabinek pneumatyczny, są wiarygodne. Nie uzyskano bowiem żadnego dowodu, który mógłby twierdzenia w tym zakresie skutecznie podważyć. Co więcej, zeznania świadka były logiczne i spójne, korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadka T. W..

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

I

S. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

W ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że brak było podstaw do uznania S. W. za winnego popełnienia obu zarzucanych mu w akcie oskarżenia czynów.

W zakresie czynu zarzucanego w punkcie 1 aktu oskarżenia.

Jak wykazano wyżej, nie ulegało wątpliwości to, że domowy kot należący do I. B. W. w zarzucanym okresie został postrzelony przy użyciu pocisku śrutowego, co spowodowało powstanie u niego rany w okolicy ucha lewego. Nie kwestionowanym było również to, że strzał został oddany z karabinka pneumatycznego marki N. kal. 4,5 mm należącego do S. W..

W pierwszej kolejności podnieść należy, że brak było podstaw do przyjęcia, bez jakichkolwiek wątpliwości, że strzał oddał oskarżony. S. W. temu zaprzeczył, a świadkowie I. B. W. i L. W. (2) (właścicielki zranionych zwierząt) nie widziały, kto do ich kotów strzelał. Z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków T. W. i M. M. wynika, że w zarzucanym okresie z karabinka tego korzystały co najmniej trzy osoby, używając go do strzelania rekreacyjnego na terenie nieruchomości S. W., a brak było dowodów, który pozwoliłyby na skuteczne podważenie tych twierdzeń. Nie można zatem wykluczyć, że strzał do kota został oddany przez inną niż oskarżony osobę obsługującą przedmiotowy karabinek pneumatyczny.

W dalszej kolejności wskazać należy, że przyjmując nawet, iż strzał do kota należącego do I. B. W. oddał oskarżony, to brak było podstaw do przyjęcia, że zrobił to celowo, umyślnie. Do przyjęcia takiego stanowiska uprawnia analiza wyjaśnień S. W., który stwierdził, że zupełnym przypadkiem jest fakt, iż śrut wystrzelony z jego karabinka znalazł się w ciele zwierzęcia (mogło do tego dojść w czasie rekreacyjnego strzelania z wiatrówki przez oskarżonego i inne towarzyszące mu osoby) oraz fakt, iż nikt nie widział by oskarżony mierzył do kota i świadomie go zranił. Zdaniem Sądu nie pojawiły się dowody, które mogłyby podważyć wyjaśnienia S. W. w tym zakresie. W okolicznościach niniejszej sprawy jest to o tyle istotne, że nie pozwala na przypisanie oskarżonemu czynu z art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie zwierząt z uwagi na brak znamion strony podmiotowej tego przestępstwa. Podnieść należy, że nie budzącym żadnych wątpliwości jest to, iż zranienie zwierzęcia jest jednym ze sposobów znęcania się nad nim. Podkreślić jednak należy, że dotyczy to wyłącznie umyślnego zranienia (por. art. 6 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy). Wskazać wreszcie trzeba, że przestępstwo znęcania się nad zwierzętami określone w art. 35 ust. 1a ustawy o ochronie zwierząt może być popełnione tylko umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2009 r., V KK 187/00, LEX nr 553896). Jak wykazano wyżej, w niniejszej sprawie brak było podstaw do przyjęcia, że jeżeli to S. W. strzelił do kota, to zrobił to umyślnie.

W zakresie czynu zarzucanego w punkcie 2 aktu oskarżenia.

Nie mogło budzić jakichkolwiek wątpliwości to, że domowy kot należący do L. W. (2) w zarzucanym okresie został dwukrotnie postrzelony przy użyciu pocisków śrutowych, co spowodowało u niego powstanie ran w tkance podskórnej brzucha oraz w przejściu odcinka piersiowego do odcinka lędźwiowego.

W toku postępowania nie zostały jednak zabezpieczone pociski z ciała zwierzęcia, a więc nie sposób jest przyjąć, bez jakichkolwiek wątpliwości, że stwierdzone u kota rany powstały w wyniku wystrzału pocisku śrutowego z karabinka pneumatycznego należącego do S. W.. Wprawdzie L. W. (2) zamieszkuje w bezpośrednim sąsiedztwie I. B. W., której kot został postrzelony z karabinka należącego do oskarżonego, a więc teoretycznie można by przyjąć, iż oba koty poruszają się na co dzień w tych samych rejonach, co mogłoby prowadzić do wniosku, że rany u kota L. W. (2) powstały w wyniku zachowania się osoby obsługującej karabinek pneumatyczny S. W., to jednak są to założenia wyłącznie hipotetyczne, a co istotniejsze, założenia, którym można przeciwstawić inne okoliczności powstania ran u kota L. W. (2). Nie można bowiem wykluczyć, że zwierzę oddaliło się dalej od miejsca zamieszkania bądź w innym kierunku niż nieruchomość oskarżonego i tam zostało zranione, tym bardziej, że oczywistym jest, iż inne osoby, inni mieszkańcy tego rejonu B. również mogą posiadać karabinki obsługujące pociski śrutowe. W oparciu o wskazania wiedzy można przyjąć, że koty przemieszczają się na różne odległości od swego miejsca zamieszkania i nie są pod stałym nadzorem swoich właścicieli. Tym samym nie można wykluczyć, że kot L. W. (2) został zraniony przy użyciu innej broni, w innym rejonie, tym bardziej, iż brak było jakiegokolwiek dowodu wskazującego na sprawstwo S. W..

Reasumując, w sprawie pojawiły się wątpliwości, co do sprawstwa oskarżonego oraz tego, czy kot należący do I. B. W. został zraniony celowo, których za pomocą dostępnych dowodów nie udało się usunąć, w związku z czym kierując się określoną w art. 5 § 2 k.p.k. zasadą, należało je rozstrzygnąć na korzyść S. W.. W tej sytuacji jedynym słusznym rozstrzygnięciem było uniewinnienie oskarżonego od popełnienia obu zarzucanych mu czynów.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. W.

II

I

W toku postępowania od S. W. zabezpieczono karabinek pneumatyczny marki N. kal. 4,5 mm oraz metalowe opakowanie zawierające naboje śrutowe (k. 13 - 16). Oskarżony został uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów, a w/w rzeczy stały się zbędne dla toczącego się postępowania w związku z czym kierując się dyspozycją art. 230 § 2 k.p.k., orzeczono o ich zwrocie osobie uprawnionej.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

W toku postępowania oskarżony korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z wyboru, a wydatki z tym związane zaliczają się do kosztów procesu (art. 618 § 1 pkt 2 k.p.k.).

W związku z uniewinnieniem oskarżonego od obu zarzucanych mu czynów, zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k., wszelkie koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

Wysokość wydatków przysługujących oskarżonemu od Skarbu Państwa w związku z ustanowieniem w sprawie obrońcy określono na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.).

IV

W związku z uniewinnieniem S. W. od obu zarzucanych mu czynów, kosztami procesu, kierując się dyspozycją art. 632 pkt 2 k.p.k., obciążono Skarb Państwa.

1.Podpis