Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VIII Ka 1092/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim z dnia 19 września 2024 r. w sprawie VIII K 296/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut III. apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił wartość skradzionego drewna na kwotę 48187,29 zł. Rozstrzygnięcie w powyższym zakresie oparł na opinii biegłego sądowego z zakresu leśnictw mgr. inż. T. O. (k. (...)). Na zlecenie Sądu w/w dokonał wielowariantowych obliczeń. Sąd Odwoławczy podziela zapatrywania prawne Sądu Rejonowego, iż wartość skradzionych dębów winna być wyliczona na datę czynu. Pamiętać przy tym należy, że jest to wartość wyliczana na potrzeby procesu karnego, ustalenia czy w danym przypadku mamy do czynienia z wykroczeniem, czy przestępstwem. Od ustalonej kwoty zależy właściwość organów prowadzących postępowanie. Jest to jedyna pewna data, niezależna od późniejszych działań organów prowadzących postępowanie przygotowawcze, sądów, sprawności działania tych podmiotów. Oczywistym jest, że wartość skradzionych przedmiotów nie może zależeć od daty wyrokowania przez Sąd I Instancji, ponieważ data ta jest zależna od wielu nieprzewidywalnych czynników, zaistniałych w trakcie toczącego się postępowania. Może odbiegać znacząco od rzeczywistej wartości szkody pokrzywdzonego na chwilę wyrokowania. Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął kwotę 48187,29 (59270,37 złotych pomniejszona o 23% VAT).

Wniosek

zmiana opisu czynu zarzucanego oskarżonemu poprzez ustalenie, iż łączna wartość skradzionego przez J. T. (1) drzewa wynosiła 102754,7 zł ewentualnie 83540,41 zł; zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie II. poprzez orzeczenie od oskarżonego na rzecz M. P. nawiązki w wysokości 205509,4 zł ewentualnie 168080,82 zł, zmiana zaskarżonego wyroku w punkcie III. poprzez orzeczenie od oskarżonego na rzecz M. P. naprawienia szkody w kwocie 102754,7 zł ewentualnie 83540,41 zł

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z tym, że podniesiony w niniejszej sekcji zarzut nie doprowadził do wykazania niewłaściwego określenia wartości skradzionego drzewa wyrażone powyżej wnioski okazały się być niezasadne.

3.2.

zarzut I. i V. apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z art. 44 § 1 i 5 k.k. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa; przepadku przedmiotów nie orzeka się, jeżeli podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi. Rozstrzygnięcie oparte na powyższym przepisie może zapaść na każdym etapie postępowania. Zgodnie z art. 420 § 1 k.p.k. jeżeli wyrok nie zawiera rozstrzygnięcia co do dowodów rzeczowych, sąd orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu. W ocenie Sądu Odwoławczego Sąd Rejonowy o dowodach rzeczowych rozstrzygnie po uprawomocnieniu się wyroku. Wydanie takiego rozstrzygnięcia przez Sąd I Instancji będzie korzystne dla stron, ponieważ będzie mogło być skontrolowane w drodze odwoławczej.

Wniosek

orzeczenie na podstawie art. 44 § 5 k.k. o zwrocie M. P. przedmiotów pochodzących bezpośrednio z popełnionego przez J. T. (1) przestępstwa, mianowicie zabezpieczonych i oddanych na przechowanie S. K. desek dębowych, ewentualnie orzeczenie na podstawie art. 44 § 2 k.k. przepadku przedmiotów pochodzących bezpośrednio z popełnionego przez J. T. (1) przestępstwa, mianowicie zabezpieczonych i oddanych na przechowanie S. K. desek dębowych,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z tym, że podniesione w niniejszej sekcji zarzuty nie doprowadziły do zamknięcia drogi do wydania rozstrzygnięcia o dowodach rzeczowych zabezpieczonych w sprawie wyrażone powyżej wnioski okazały się być niezasadne.

3.3.

zarzut IV. apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z przyjętym orzecznictwem niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy zastosowana kara, wymierzona za przypisane oskarżonemu przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynów oraz nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., WR 363/90, OSNKW 1991, Nr 7-9, poz. 39, LEX 20452). Uznaje się również, że zarzut rażącej niewspółmierności, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieszcząca się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy w odczuciu społecznym jest karą niesprawiedliwą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, Nr 7-8, poz. 60, LEX 20053). Ponadto w literaturze przyjmuje się, że rażąca niewspółmierność orzeczonej kary ma miejsce wówczas, gdy pozostaje ona w dysproporcji ze stopniem winy sprawcy, stopniem społecznej szkodliwości czynu, prewencją szczególną i ogólną, karą żądaną a karą wymierzoną ((...) „Apelacja”). Analizując pisemne motywy rozstrzygnięcia związane z wymiarem kary i argumenty z apelacji, Sąd Odwoławczy podzielił wskazania obrońcy. Sąd I Instancji w sposób wyraźny nie wyeksponował i nie przełożył na wymiar orzeczonej kary okoliczności obciążających wskazanych w apelacji. Bez cienia wątpliwości J. T. (1) wykorzystał nieobecność brata K. T. (1) w K. od 01 lipca 2018 r., a następnie jego śmierć do wycięcia drzew stanowiących własność w/w, a następnie jego spadkobierców. Było to działanie świadome, przemyślane, zaplanowane z przygotowaną linią obrony (oświadczenie na piśmie matki oskarżonego M. T. (1) k. (...)). Istotną okolicznością jest pełnienie przez przejściem na emeryturę służby w Policji przez w/w, tym samym stanie na straży prawa, porządku. Bez wątpienia oskarżony znał procedury wymagane prawem i formalności które należy załatwić przed przystąpieniem do wycinki drzew. Rację ma apelujący, że o stopniu demoralizacji w/w świadczy postępowanie po wszczęciu działań przez organy ścigania - zasłanianie się niepamięcią co do tartaku w którym ścięte drzewa zostały przetarte, ukrycie przetartego drewna. Powyższe okoliczności zdecydowanie przemawiają za koniecznością wymierzenia w/w kary w większym rozmiarze niż orzeczona. O ile ilość stawek dziennych kary grzywny nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego, to zdecydowanie wartość jednej stawki dziennej tej kary jest istotnie zaniżona. Oskarżony jest emerytem i z tego tytułu otrzymuje 3000,- zł miesięcznie netto. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. W S. razem z żoną jest współwłaścicielem domu mieszkalnego o wartości około 400000,- zł, zaś w W. - lokalu mieszkalnego. Majątek ruchomy w/w stanowi samochód osobowy marki (...) z 2007 r. o wartości 12000,- zł. Biorąc pod uwagę wskazania Sądu Rejonowego co do wymiaru kary grzywny oraz powyższe okoliczności Sąd Odwoławczy uznał, że należy podwyższyć stawkę dzienną grzywny z 10,- do 100,- złotych. Jednocześnie uznano, że w/w nie jest zdemoralizowany w stopniu przemawiającym za koniecznością orzeczenia najsurowszej kary - pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania tytułem próby.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku w pkt I poprzez wymierzenie J. T. (1) kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Odwoławczy uznając zarzut za zasadny nie znalazł podstaw do uwzględnienia w całości wniosku apelacyjnego. Zaostrzył wymierzoną w/w karę poprzez podwyższenie stawki dziennej grzywny z 10,- do 100,- złotych.

3.4.

zarzut II. apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Argumenty z pkt 3.3. uzasadnienia dotyczące sytuacji majątkowej, wysokości otrzymywanej emerytury.

Wniosek

zmiana wyroku w pkt IV poprzez obciążenie oskarżonego całością kosztów postępowania

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na brak przesłanek do zwolnienia oskarżonego chociażby w części z kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I Instancji uwzględniono wniosek apelacyjny dotyczący tej kwestii w całości.

3.5.

zarzut 1.a. apelacji obrońcy oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W dniu 28 października 2021 r. w sprawie PR Ds. 1597.2021 prokurator umorzył dochodzenie w sprawie. Zażalenie na to postanowienie wnieśli pełnomocnicy pokrzywdzonej M. P.. Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w dniu 05 kwietnia 2022 r. w składzie sędzia Jan Kapelka uwzględnił zażalenia, zaskarżone postanowienie uchylił i sprawę przekazał Prokuratorowi Rejonowemu w Białymstoku do dalszego prowadzenia. Po wpłynięciu aktu oskarżenia do sądu, w dniu 14 września 2022 r. System Losowego Przydziału Spraw wylosował do rozpoznania sprawy sędziego J. Kapelka. W dniu 04 października 2022 r. w/w złożył wniosek o wyłączenie od rozpoznania sprawy wskazując okoliczność uwzględnienia zażalenia pokrzywdzonej i merytorycznego odniesienia się do zgromadzonych dowodów w sprawie. Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w dniu 14 października 2022 r. w sprawie VIII K 296/22 rozpoznał powyższy wniosek - nie uwzględnił wniosku sędziego o wyłączenie go od rozpoznania sprawy. Na pierwszej rozprawie w dniu 12 września 2023 r. w obecności stron i ich przedstawicieli Przewodniczący poinformował obecnych "z uwagi na wydane w sprawie postanowienie o uchyleniu postanowienia prokuratura o umorzeniu dochodzenia powinien być wyłączony od rozpoznania sprawy, jednakże postanowieniem z dnia 14 października 2022 roku nie uwzględniono jego wniosku o wyłączenie od rozpoznania sprawy". Żadne wnioski ze strony obecnych na rozprawie w związku z tą informacją nie zostały złożone.

Uwadze skarżącego uszedł fakt, że na etapie postępowania przygotowawczego Sąd badał, co zaznaczył kilkakrotnie w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, "czy w sprawie wystąpił brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienie czynu przez J. T. (1)”. Pamiętać należy, że w postępowaniu prowadzonym wówczas przez Sąd celem nie była kompleksowa analiza i ocena zebranych w sprawie informacji. Orzekanie w przedmiocie zasadności umorzenia postępowania przygotowawczego nie stanowi fazy wyrokowania. Na tym etapie sąd nie jest zobligowany dokonywać szczegółowej analizy zgromadzonych w sprawie dowodów, tak jak na etapie rozpoznania sprawy. Celem tego postępowania nie jest merytoryczna ich ocena i ustalenie, czy podejrzany dopuścił się zarzucanych mu czynów, a jedynie rozważenie, czy dowody te stwarzają stan prawdopodobieństwa, nakazujący skierowanie do Sądu aktu oskarżenia związanego z tymi czynami. Jest to postępowanie podobne do postępowania w przedmiocie środków zapobiegawczych, w którym bada się zaistnienie ogólnej przesłanki do zastosowania tych środków z art. 249 § 1 k.p.k. - wysokiego prawdopodobieństwa popełnienia zarzuconych czynów. W tym wypadku wydanie pozytywnego orzeczenia z punktu widzenia oskarżyciela nie oznacza wyłączenia sędziego orzekającego w sprawie środków zabezpieczających od merytorycznego rozpoznania sprawy w razie wpłynięcia jej do sądu z aktem oskarżenia.

Dodatkowo art. 41 § 2 k.p.k. stanowi: „Wniosek o wyłączenie sędziego, zgłoszony na podstawie § 1 po rozpoczęciu przewodu sądowego, pozostawia się bez rozpoznania, chyba że przyczyna wyłączenia powstała lub stała się stronie wiadoma dopiero po rozpoczęciu przewodu”. Obrońca oskarżonego w niniejszej sprawie miał możliwość zapoznania się z orzeczeniami sądu z dnia 05 kwietnia 2022 r. oraz 14 października 2022 r., jak również z wnioskiem sędziego J. Kapelko. Dodatkowo do momentu otwarcia przewodu sądowego w sprawie mógł złożyć wniosek o wyłączenie sędziego. Wniosek taki nie został zgłoszony, co w ocenie Sądu Odwoławczego oznacza, że obecni na sali w momencie udzielenia informacji przez przewodniczącego o czynnościach podejmowanych w sprawie związanych z art. 41 § 1 k.p.k. zgodzili się z rozstrzygnięciem sądu z dnia 14 października 2022 r.

Wniosek

uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania i jednoznaczne wywiedzenie, że procedowanie Sądu Pierwszej Instancji nie było obarczone uchybieniami wskazanymi w zarzucie, wniosek były niezasadny.

3.6.

zarzut 2.d., e. apelacji obrońcy oskarżonego, zarzut błędu w ustaleniach faktycznych apelacji oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ponieważ zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych są generalnie w powyższych apelacjach tożsame, Sąd omówi te zarzuty łącznie. Błąd w ustaleniach faktycznych może mieć postać błędu "braku" albo błędu "dowolności". Zarzut taki może zostać postawiony wówczas, gdy sąd, ustalając stan faktyczny, wziął pod uwagę wszystkie istotne w sprawie dowody (art. 92 i 410 k.p.k.), a także gdy prawidłowo je ocenił (art. 7 k.p.k.). Natomiast ustalając stan faktyczny na podstawie tych dowodów, sąd pominął wynikające z nich fakty (okoliczności) istotne w sprawie (błąd "braku") albo ustalił fakty, które wcale z danego dowodu nie wynikają lub wynikają, ale zostały zniekształcone (przeinaczone) – błąd "dowolności". W ocenie Sądu Okręgowego sformułowane przez skarżących twierdzenia w zakresie zarzutu błędu ustaleń faktycznych sprowadzają się w głównej mierze do polemiki z ustaleniami Sądu I Instancji i jako takie nie mogły zyskać aprobaty. Jak bowiem wynika z utrwalonego orzecznictwa sądowego (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 24 marca 1975 r., II KR 355/74, OSNPG 9/1995, poz. 84, Lex nr 16881), możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu, nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Natomiast z zebranego materiału aktowego nie można było wyprowadzić innych wniosków, niż poczynione przez Sąd I Instancji. Konsekwencją uznania za prawidłową, dokonanej przez Sąd Rejonowy, oceny zgromadzonych w sprawie dowodów jest uznanie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia za nietrafiony. Wbrew temu, co twierdzą apelujący Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny winy oskarżonego w zakresie przypisanego czynu - co znalazło swój wyraz w sporządzonym przez Sąd I Instancji uzasadnieniu. Co do zasady Sąd Odwoławczy podziela poczynione w oparciu o przeprowadzone dowody ustalenia Sądu Rejonowego, wyciągnięte na ich podstawie wnioski. W celu uniknięcia powtórzenia wywodu za zasadne uznano generalne odesłanie skarżących do pisemnych motywów rozstrzygnięcia Sądu I Instancji.

Skarżący starają się przeforsować wersję wydarzeń w której w przeszłości doszło do ustaleń pomiędzy oskarżonym a jego bratem K. T. (1) w których właściciel nieruchomości na której rosły drzewa objęte zarzutem zezwolił J. T. na wycięcie 20 spośród nich. W tej wersji, zdaniem skarżących, ustalenia wiązały również spadkobierców K. T..

Jest to wersja dowolna, subiektywna, nie oparta na dowodach zgromadzonych w aktach sprawy. Przede wszystkim nie zostało nawet uprawdopodobnione, że do ustaleń dotyczących 18 wyciętych od 01 lipca 2018 r. pomiędzy w/w doszło. Nie ma wątpliwości, że oskarżony w przeszłości przekazał bratu gospodarstwo rolne w zamian za obowiązek spłaty kredytu ciążącego na w/w. Głównym powodem tych działań była chęć pracy w policji, a osoba posiadająca i prowadząca takie gospodarstwo nie miała takiej możliwości. Powyższe czynności związane z nabyciem przez K. T. gospodarstwa rolnego, w tym nieruchomości na której rosły drzewa opisane w zarzucie, nie budzą wątpliwości, ponieważ wynikają zarówno z dokumentów zgromadzonych w aktach, jak i pozostałych dowodów, w tym zeznań świadków. Ponieważ J. T. służbowo, pełniąc funkcję policjanta zajmował się ochroną przestrzegania prawa, dokładnie wiedział jakich formalności musi dopełnić aby zgodnie z prawem pozyskać drewno z lasu brata, a następnie jego spadkobierców. Żadna z tych formalności nie została wypełniona. W tajemnicy przez leśniczym od lipca 2018 r. w/w nielegalnie pozyskał drzewa. Z dowodów wynika również, że co najmniej od 01 lipca 2018 r. K. T. nie przebywał w O., ponieważ zamieszkał w J., gdzie mieszkała również oskarżycielka posiłkowa i jej matka. Z zeznań M. P. wynika, że ojciec pozostawał w złych relacjach z bratem. Mężczyźni nie utrzymywali ze sobą kontaktów. Dziwi więc fakt, że swoje twierdzenia oskarżony opiera na zeznaniach siostry - J. P. (1) oraz oświadczeniu na piśmie M. T. (1). Według J. P. była świadkiem rozmowy w której bracia w obecności M. T. porozumieli się odnośnie zezwolenia na wycięcie i darowizny dębów na rzecz oskarżonego. Nieprawdopodobnym jest kolejne twierdzenie świadka, że to M. T. wpadła na pomysł aby napisać „oświadczenie” o tym zdarzeniu i je podpisać, a nie uczynili tego najbardziej zainteresowani - J. T. oraz K. T., jak również świadek J. P.. Dodać należy, że świadek wskazała, iż od 19 lat na stał mieszka w N., a po raz ostatni z K. T. spotkała się 10 lat temu. Dodać należy, że M. T. była macochą K. T., a J. T. i J. P. jego przyrodnim rodzeństwem. To dodatkowo każde badać oświadczenia w/w ze szczególną ostrożnością. Świadkowie, którzy zeznawali w sprawie na temat praw oskarżonego do skradzionych drzew, wiedzę o uprawnieniach oskarżonego czerpali z jego wypowiedzi, nie byli bezpośrednimi świadkami rzekomych ustaleń dokonywanych pomiędzy braćmi. Pamiętać również należy, że J. T. cały czas żył wśród osób zeznających w sprawie (za wyjątkiem oskarżycielki posiłkowej i świadka J. P.). Był znany jako emerytowany policjant, dawny właściciel przedmiotowych gruntów. Jak uczy doświadczenie życiowe - trudno w takim wypadku zeznawać na niekorzyść takiej osoby, a na korzyść drugiej od wielu lat zamieszkującej w innym miejscu. O popełnieniu przestępstwa przez w/w świadczą dobitnie, jak wspomniano wyżej, okoliczności związane z samą wycinką drzew. Oskarżony nie zalegalizował wycinki drzew, nie powiadomił o niej właściwych organów. Nie skontaktował się przed wycinką kolejnych partii ani z bratem ani z jego spadkobiercami mieszkającymi w J.. Pozyskane drzewo przetarł w tartaku, którego nie chciał ujawnić w niniejszym postępowaniu. Mijał się z prawdą twierdząc, że 10 sztuk dębów wyciął w 1997 r., a kolejne 10 w lutym 2021 r. Z zeznań pokrzywdzonej B. T. wynika, że było takie zdarzenie, że K. T. obiecał J. T. zgodę na wycięcie 7 lub 8 dębów "po ślubie", co też oskarżony uczynił. Nie były to jednak drzewa objęte zarzutem, ponieważ z dalszych zeznań wynika, że od około 2011 r. bracia byli ze sobą skłóceni, nie rozmawiali ze sobą, K. T. nie zezwolił bratu na dalszą wycinkę drzew, "a ten nadal to robił". Oskarżony nie był nawet na pogrzebie męża świadka. Słowa świadka odnośnie wycięcia drzew przed okresem objętym zarzutem potwierdził biegły sądowy z zakresu leśnictwa, który po wskazaniu przez oskarżonego i oskarżycielkę posiłkową pni po wyciętych drzewach stwierdził, że 4 spośród nich są stare, pochodzą z wycinki przed okresem wskazanym w zarzucie. Dziesięć pni wskazanych przez J. T. pochodzą z okresu wskazanego przez w/w. Kolejnych 8 pni wskazanych przez oskarżycielkę posiłkową zostały wycięte nieco wcześniej niż pnie wskazane przez oskarżonego - zostały wycięte w okresie po 01 lipca 2018 r.

Reasumując dowody zgromadzone w sprawie w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości wskazują, że oskarżony be jakiegokolwiek tytułu prawnego wyciął drzewa wskazane w czynie przypisanym w/w o czym dokonał ich kradzieży.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z tym, że podniesione w niniejszej sekcji zarzuty nie doprowadziły do wykazania braku winy oskarżonego, jeśli chodzi o przypisany mu czyn wyrażone powyżej wnioski okazały się być niezasadne.

3.7.

zarzut 2.b., c. apelacji obrońcy oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew zarzutom zawartym w apelacji obrońcy, Sąd Pierwszej Instancji nie dopuścił się obrazy przepisów postępowania i przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób prawidłowy. Podczas procedowania respektował kodeksowe zasady procesowe, w tym zasadę prawdy materialnej, zasadę bezstronności (art. 4 k.p.k.) i swobodnej oceny dowodów (art. 7 k.p.k.). O poszanowaniu art. 7 k.p.k. świadczy to, że dokonał on wnikliwej i obiektywnej analizy zebranego materiału dowodowego. Prawidłowo oceniwszy zebrany materiał dowodowy poczynił właściwe ustalenia faktyczne w kwestii winy i sprawstwa J. T. w zakresie przypisanego mu czynu - co odzwierciedla uzasadnienie wyroku spełniające wymagania, o jakich mowa w art. 424 § 1 k.p.k.

Podkreślenia wymaga to, że tą prawidłową analizą objęte zostały zeznania świadków oraz wyjaśnienia oskarżonego. Sąd Rejonowy poświęcił wszystkim oświadczeniom procesowym złożonym w sprawie należytą uwagę. W sposób prawidłowy ocenił ich znaczenie dla wyjaśnienia sprawy i ich wiarygodność. Sąd I Instancji zatem żadną miarą nie potraktował oświadczeń procesowych wybiórczo czy stronniczo. Baczył, aby wyjaśnione zostały wszystkie istotne okoliczności sprawy (art. 366 § 1 k.p.k.).

O przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów można mówić tylko wtedy, gdy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego zawiera oczywiste błędy natury faktycznej (np. niedostrzeżenie istotnych dowodów czy okoliczności) bądź logicznej (niezrozumienie implikacji wynikających z treści dowodów) (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2014 roku w sprawie IV KK 31/14, Lex nr 1441277). Takich zaś uchybień w sprawie - w zakresie podnoszonych zarzutów - nie dostrzeżono.

Z naruszeniem art. 410 k.p.k. mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy sąd opiera swoje orzeczenie na materiale nieujawnionym na rozprawie głównej, bądź tylko na części materiału ujawnionego i jego rozstrzygnięcie nie jest wynikiem analizy całokształtu ujawnionych okoliczności. W żadnej mierze dokonanie przez sąd oceny dowodów i oparcie się na określonych z nich, przy jednoczesnym odmówieniu wiary dowodom przeciwnym nie stanowi naruszenia dyspozycji tego przepisu (zob. Wyrok SA w Białymstoku z 16.09.2021 r., II AKa 57/21, LEX nr 3247537).

Jak wcześniej wspomniano „oświadczenie” rzekomo pochodzące od M. T. nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Niesposób logicznie wyjaśnić dlaczego takie „oświadczenie” miałaby sporządzić i podpisać w/w, a nie bezpośrednio zainteresowani i dokonujący ustaleń w jej obecności bracia. Również nielogicznym jest brak podpisu na „oświadczeniu” rzekomo obecnej przy rozmowach braci o wycięciu dębów J. P.. Powiązania rodzinne pomiędzy oskarżonym i M. T., J. P., a K. T. również potęgują autentyczność "oświadczenia" i zeznań J. P.. Dodatkowo skoro oskarżony był przekonany o uprawnieniu do wycięcia dębów, dlaczego działał skrycie - nie powiadomił właściwych organów administracyjnych o wycinkach, jak również nie zalegalizował wyciętych dębów, ukrywał miejsce ich przetarcia.

Argumenty z pkt 3.6. uzasadnienia.

Wniosek

zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W związku z tym, że podniesione w niniejszej sekcji zarzuty nie doprowadziły do wykazania braku winy oskarżonego, jeśli chodzi o przypisany mu czyn wyrażone powyżej wnioski okazały się być niezasadne.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Pkt II., III. wyroku

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak podstaw do zmiany rozstrzygnięcia w powyższym zakresie w oparciu o zarzuty apelacyjne i poddanie sprawy totalnej kontroli przez Sąd Odwoławczy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Rozstrzygnięcie odnośnie wysokości kary grzywny (pkt I. wyroku) oraz kosztów procesu przed Sądem I Instancji (pkt IV. wyroku).

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Odwoławczy uznał zarzuty apelacyjne pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej dotyczące rażącej łagodności orzeczonej kary grzywny i częściowego zwolnienia oskarżonego z kosztów procesu za trafne i w tej części zmienił zaskarżone orzeczenie.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 635 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 10 w zw. z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 2000,- złotych tytułem opłat za obie instancje i obciążono go pozostałymi kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

Na kwotę pozostałych kosztów postępowania odwoławczego składają się wydatki z tytułu:

- doręczeń wezwań i innych pism – ryczałt – w kwocie 20,- zł - (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, (Dz.U. z 2013 r., poz. 663 j.t.)

- opłata za kartę karną ustalona zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 861 z późn. zm.) w kwocie 20, - zł.

PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość wyroku

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana