Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2015r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Ilona Simonowicz

Protokolant Aneta Chardziejko

z udziałem prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Wiesławy Sawośko-Grębowskiej

po rozpoznaniu w dniu 28.I.2015r.

sprawy K. T.

oskarżonego o czyn z art. 178a §4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim

z dnia 20 października 2014r. sygn. akt II K 301/14

I.  Wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, iż na mocy art. 69 §1, §2 i §4 kk, art. 70 §1 pkt.1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzech) lat.

II.  W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty za obie instancje kwotę 120 (stu dwudziestu) złotych oraz obciąża go pozostałymi kosztami procesu za postępowanie odwoławcze w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych.

UZASADNIENIE

K. T. został oskarżony o to, że:

w dniu 20 lipca 2014r. około godziny 19:25 na drodze publicznej w miejscowości D., gmina B., powiat (...), kierował motorem marki S. (...), bez numerów rejestracyjnych, znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,41 mg/dm ³; 0,41 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim sygn. akt IIK 414/12 z dnia 13 września 2012r., tj. o czyn z art. 178a §4 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego Bielsku Podlaskim z dnia 20 października 2014r. sygn. akt II K 301/14, po uwzględnieniu wniosku prokuratora z art. 335 §1 kpk, K. T. został uznany za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 178a §4 kk skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na mocy art. 42 §2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat. Oskarżony został też obciążony stosownymi kosztami procesu.

Powyższy wyrok w części dotyczącej kary zaskarżył obrońca oskarżonego. Wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu K. T. w wysokości 6 miesięcy pozbawienia wolności i zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, jako nieadekwatną dla celów kary. Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary w wysokości 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata oraz wymierzenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie w zakresie, w jakim doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy podzielił mianowicie zarzut apelacji co do rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności polegającej na niezastosowaniu wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Na wstępie należy wskazać, iż uwzględnienie apelacji w powyższym zakresie, mimo braku akceptacji prokuratora, a w konsekwencji wydanie na etapie postępowania odwoławczego wyroku reformatoryjnego, zgodnego częściowo z wnioskiem końcowym apelacji, stało się możliwe w świetle Uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2013 r. sygn. akt I KZP 5/13, która wskazuje, iż cyt.: „kontrolę instancyjną wyroku wydanego w trybie określonym w art. 343 kpk, poza modyfikacją wynikającą z art. 434 §3 kpk, przeprowadza się na zasadach ogólnych”.

Przechodząc do rozważań merytorycznych wskazać należy, iż orzeczona wobec K. T. za przypisany mu czyn kara bezwzględna pozbawienia wolności, w ocenie Sądu Okręgowego razi swoją surowością zarówno w świetle okoliczności zdarzenia, głównie niewielkiego odcinka drogi jaki przejechał oskarżony oraz powodów, dla których oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości motocykl, jak też w świetle zachowania się oskarżonego po popełnieniu czynu, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego dotychczasowego sposobu życia, a także obecnej sytuacji życiowej. Właściwa analiza tych aspektów sprawy wykazuje, iż mamy w niej do czynienia ze szczególnie uzasadnionym wypadkiem, o jakim mowa w art. 69 §4 kk, który umożliwia zastosowanie do K. T. - sprawcy występku z art. 178a §4 kk, dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

I tak, podzielając w pełni stanowisko Sądu Rejonowego co do oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony oraz stopnia zawinienia K. T., nie sposób nie zauważyć, iż oskarżony przejechał bardzo mały odcinek drogi ( jedynie ok. 100 metrów), nie wyjeżdżał na drogę główną, a jak wyjaśnił – głównym powodem tego zachowania była chęć sprawdzenia remontowanego przez niego motocykla. Oskarżony od razu przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz wyraził szczerą skruchę, wyraził także chęć dobrowolnego poddania się karze (pierwotnie - na etapie postępowania przygotowawczego, oskarżony wyraził zgodę na skazanie go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, ale z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat, nadto na orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 4 oraz na obciążenie go opłatą oraz pozostałymi kosztami postępowania - wniosek oskarżonego z k. 15; z niezrozumiałych względów prokurator – wbrew uzgodnieniu z oskarżonym – we wniosku z art. 335 §1 kpk zawarł postulat skazania oskarżonego na karę bezwzględną pozbawienia wolności, co stało się następnie kwestią uzgodnień między stronami na posiedzeniu przed sądem). Dla oceny zasadności zastosowania w niniejszej sprawie wobec oskarżonego instytucji z art. 69 §1 i 2 kk, nie bez znaczenia pozostaje fakt, że K. T. prowadzi ustabilizowany tryb życia, mimo młodego wieku utrzymuje się samodzielnie prowadząc własny warsztat mechaniczny. Wprawdzie był uprzednio karany, ale tylko jeden raz - w 2012r. z art. 178a §1 kk, które to skazanie zdeterminowało aktualną kwalifikację prawną przypisanego mu czynu. Z kolei dopuszczone na etapie postępowania odwoławczego nowe dowody wykazują, iż aktualna sytuacja życiowa K. T. nie jest łatwa: po pierwsze oskarżony rozpoczął spłatę zaciągniętej przez siebie w banku na okres 120 miesięcy pożyczki gotówkowej w wysokości prawie 23 tys. złotych (k. 60-69), a po drugie jego partnerka życiowa pozostaje w ciąży (k. 56-59).

Zdaniem Sądu Okręgowego powyższe okoliczności w aspekcie młodego wieku oskarżonego i jego postawy procesowej wskazują, że K. T. nie jest osobą zdemoralizowaną, która całkowicie lekceważy porządek prawny i dla resocjalizacji której konieczna jest izolacja w warunkach więziennych. Powyżej wskazane okoliczności łagodzące – wbrew wnioskom Sądu Rejonowego – dają podstawy do przyjęcia wobec K. T. pozytywnej prognozy kryminologicznej, a w konsekwencji do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy podzielił wniosek apelacji co do zasadności ustalenia okresu próby warunkowego zawieszenia kary na okres 3 lat.

Odnosząc się z kolei do zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 4, Sąd Okręgowy uznał go za niezasadny, a tym samym nie zasługujący na uwzględnienie. Za całkowicie chybioną i nieprzekonywująca uznał argumentację, przedstawioną w apelacji na poparcie powyższego zarzutu.

Słuszne Sąd Rejonowy, uzasadniając wymiar orzeczonego środka karnego, wskazał na uprzednią karalność K. T. za czyn z art. 178a §1 kk, co świadczy, iż oskarżony jest kierowcą niepoprawnym, lekceważącym jedną z podstawowych zasad ruchu drogowego dotyczącą stanu trzeźwości kierowcy. W ocenie Sądu Okręgowego okoliczność, że K. T. zawodowo związany jest z pojazdami mechanicznymi, winna potęgować świadomość prawną oskarżonego w powyższym zakresie, a nie - jak wskazuje apelacja – okoliczność ta winna przemawiać na jego korzyść i uzasadniać złagodzenie orzeczonego środka karnego. Konsekwencją powyższych ustaleń i rozważań jest konieczność wyeliminowania oskarżonego na dłuższy okres czasu z ruchu drogowego, celem z jednej strony zapewnienia bezpieczeństwa innym użytkownikom tego ruchu, a z drugiej - poprzez bezpośrednią dolegliwość tej kary – uświadomienie oskarżonemu nieopłacalności takiego zachowania. Ustalony w zaskarżonym wyroku czas obowiązywania orzeczonego zakazu na 4 lata jest, zdaniem Sądu Okręgowego, właściwy i nie razi swoją surowością.

Mając na uwadze powyższe rozważania – Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji swojego wyroku.

O opłacie od kary należnej od oskarżonego za obie instancje, orzekł na mocy art.10 w zw. z art. 2 pkt 2 Ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz.U 49, poz.223, z późn. zm.), a w zakresie pozostałych kosztów procesu związanych z wydatkami Skarbu Państwa na etapie postępowania odwoławczego na mocy art. 635 kpk w zw. z art. 627 kpk: ryczałt w kwocie 20 zł za doręczenie wezwań oraz opłata za informację z rejestru skazanych w kwocie 50 zł (art. 616 §2 pkt.2 kpk w zw. z art. 618 §1 pkt.1 i 10 kpk w zw. z §1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18.VI.2003r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Dz.U. nr 108 z 2003r., poz.1026 oraz w zw. z §1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14.VIII.2003r. w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego, Dz.U. nr 151 z 2003r., poz. 1468).