Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 kwietnia 2023 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w następującym składzie: Przewodniczący sędzia Leszek Ciulkin

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 kwietnia 2023 roku

sprawy z powództwa M. B. (1)

przeciwko P. D.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Białymstoku

z dnia 8 lutego 2023 roku, sygn. akt VII GCo 68/23

P o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

VII Gz 64/23 p-II

UZASADNIENIE

Powód M. B. (2) wniósł o wyłączenie sędziego Sądu Okręgowego w Białymstoku P. D. od rozpoznania niniejszej sprawy, albowiem w jego ocenie zachodzi uzasadniona wątpliwość co do bezstronności tego sędziego.

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Białymstoku oddalił powyżej wskazany wniosek.

Sąd Okręgowy wskazując na treść art. 49 § 1 k.p.c. i art. 48 k.p.c. wyjaśnił, że podstawą wyłączenia mogą być stosunki o charakterze emocjonalnym (przyjaźń, sympatia, niechęć, nienawiść), towarzysko - służbowym, lecz także osobiste powiązania gospodarcze, np. powiązania majątkowe, kredytowe. Orzeczenie o wyłączeniu jest niezbędne zawsze wtedy, gdy przynajmniej u jednej ze stron powstało choćby subiektywne - ale uzasadnione - wątpienie o bezstronności sędziego. Na stronie składającej wniosek o wyłączenie sędziego spoczywa ciężar wykazania, że pomiędzy sędzią, a jedną ze stron powstał stosunek poddający w wątpliwość jego bezstronność w sprawie.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu przyjął, że okoliczności przedstawione przez powoda, w tym wyrażenie przez sędziego poglądu co do prawa i faktów w innej sprawie, nie dawały podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku.

Reasumując, Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu uznał, że nie ma podstaw do przyjęcia, że między sędzią Pawłem Dzienisem, a stronami przedmiotowego procesu zachodzi stosunek tego rodzaju, który stwarzałby potrzebę wyłączenia sędziego od rozpoznania niniejszej sprawy.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył powód M. B. (2), zarzucając mu naruszenie art. 49 § 1 kpc poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że w sprawie nie występują wątpliwości co do bezstronności sędziego, podczas gdy w społecznym odbiorze powtórne rozpatrzenie sprawy tych samych stron, opartej na tych samych podstawach prawnych i faktycznych przez sędziego, który już raz wydawał prawomocny osąd w sprawie, może budzić wątpliwości co do obiektywizmu sądu i jego bezstronności.

Ostatecznie powód wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i wyłączenie sędziego Pawła Dzienisa od rozpoznawania d sprawy.

Sąd Okręgowy w Białymstoku w ramach zażalenia poziomego zważył, co następuje:

zażalenie okazało się całkowicie bezzasadne.

Rację miał Sąd Okręgowy, wskazując w zaskarżonym postanowieniu, że powód nie zaoferował żadnych dowodów, które nasuwałyby najmniejsze wątpliwości co do bezstronności sędziego. Sam sędzia natomiast zaprzeczył, aby w sprawie występowały jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Wskazał też, że nie istnieją również żadne przesłanki uzasadniające wyłączenie go od rozpoznania sprawy z mocy ustawy (art. 48 k.p.c.).

Całkowicie należało zgodzić się z uwagami zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że podstawą wyłączenia sędziego nie może być fakt, że sędzia ten orzekał w innej sprawie apelacyjnej, która zakończyła się niekorzystnie dla wnioskodawcy. Także w ocenie sądu w obecnym składzie, samo niezadowolenie strony z wydanego orzeczenia, bez przedstawienia obiektywnych dowodów, że na decyzje procesowe sędziego miały wpływ czynniki zewnętrzne, bądź że istnieją okoliczności tego rodzaju, że mogłaby ona wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie, nie stanowi podstawy do uwzględnienia wniosku o wyłączenie sędziego. Ponadto w pełni akceptowalny jest pogląd, że nie uzasadnia tego wniosku prowadzenie przez danego sędziego procesu niezgodnie z oczekiwaniami wnioskodawcy. Instytucja ta nie może być bowiem wykorzystywana, jako środek przeciwdziałania ewentualnym naruszeniom prawa materialnego lub procesowego, albo przeciwdziałaniu przewlekłości postępowania. W tym celu ustawodawca przewidział inne środki prawne, w tym środki odwoławcze, skargę kasacyjną oraz skargę na przewlekłość postępowania, służące usunięciu tych nieprawidłowości. Odwołujący winien więc zakwestionować zasadność i prawidłowość wydawanych orzeczeń w sprawie za pomocą stosownych środków odwoławczych, czy też zaskarżenia.

Na marginesie wypada zauważyć, że zapewne skarżącemu umknęło, że zgodnie z treścią art. 386 § 5 kpc nawet w przypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd rozpoznaje ją w tym samym składzie, chyba że nie jest to możliwe lub powodowałoby nadmierną zwłokę w postępowaniu.

Oznacza to, że ustawodawca uznaje nawet za pożądane, aby ten sam sędzia wypowiedział się po raz drugi w tej samej sprawie, po uprzednim uchyleniu wyroku. Jest zatem pełna zgoda, aby nawet w tej samej sprawie, po raz drugi orzekał ten sam sędzia, który już wcześniej wypowiedział się, co do faktów, prawa i jego wykładni. Nie ma zatem żadnych ustawowych przeszkód, aby ten sam sędzia rozstrzygał w różnych postępowaniach, sprawy tych samych stron.

Z podanych przyczyn na podstawie art. 397 § 3 kpc w zw. z art. 385 kpc orzeczono jak w sentencji.