Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Bożena Radziusz

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2014 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy B. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek odwołania B. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 28 października 2013 roku

Nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt VU 2016/13

UZASADNIENIE

B. O. (1) 1.10.2013 r. zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych „o ponowne ustalenie praw do świadczenia przedemerytalnego w związku z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 2.07.2013 r.”

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 28.10.2013 r. odmówił przyznania B. O. prawa do świadczenia z powodu braku nowych dowodów mających wpływ na prawo do świadczenia.

W odwołaniu od tego orzeczenia wnioskodawczyni powołała się na uchwałę SN z 2.07.2013 r., w której stwierdzono, że okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, określony w art.2 ust.3 ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych nie musi przypadać bezpośrednio po rozwiązaniu stosunku pracy z przyczyn wymienionych w art.2 ust.1 tej ustawy.

Na tej podstawie zażądała zmiany zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

odwołanie B. O. jest niezasadne.

Bezspornym w sprawie było, że po raz pierwszy o przyznanie świadczenia wystąpiła 13.01.2011 r. O/ZUS decyzją z 21.02.2011 r. odmówił uwzględnienia wniosku ponieważ po ustaniu ostatniego zatrudnienia (31.05.2010r.) przez miesiąc prowadziła działalność gospodarczą i dopiero po jej zakończeniu uzyskała status osoby bezrobotnej.

Sad Okręgowy wyrokiem z 18.04.2011 r. oddalił odwołanie wnioskodawczyni od tej decyzji. Następnie Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 31.08.2011 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego i decyzję O/ZUS i przyznał B. O. od 14.01.2011 r. prawo do świadczenia przedemerytalnego. Skargę kasacyjną od niego wniósł organ rentowy.

Sąd Najwyższy 23.05.2012r. uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Ostatecznie ten sąd wyrokiem z 11.09.2012 r. oddalił apelację wnioskodawczyni. Jej skarga kasacyjna nie została przyjęta.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu swego wyroku w sposób jasny i nie budzący żadnych wątpliwości wyjaśnił, że prowadzenie przez osobę określoną w art.2 ust.1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych pozarolniczej działalności po rozwiązaniu stosunku pracy i nabycie przez nią statusu bezrobotnego dopiero po zaprzestaniu prowadzenia tej działalności powoduje utratę prawa do świadczenia przedemerytalnego, jeżeli nie zostaną spełnione warunki określone w art.2 ust.1 pkt 3ustawy.

Zgodnie z treścią art. 390 § 2 kpc uchwała Sądu Najwyższego rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże sąd tylko w sprawie, w której powstało zagadnienie prawne.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wśród źródeł prawa nie wymienia orzeczeń Sądu Najwyższego. W tej sytuacji nie sposób uznać uchwały z 2.07.2013 r. za jakikolwiek precedens. W Polsce tylko wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niezgodność aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą może stanowić podstawę skargi o wznowienie postępowania w sprawie, w której na podstawie wadliwego aktu zostało wydane orzeczenie.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych działanie ujemnej przesłanki procesowej w postaci powagi rzeczy osądzonej jest bardzo ograniczone.

Na mocy art.114 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczenia ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczenia zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczenia.

Na pewno wyrok lub uchwała SN nie jest nowym dowodem. Nie jest to też żadna okoliczność. Słowo to jest rzeczownikiem rodzaju żeńskiego, oznaczającym „coś, co towarzyszy czemuś, kontekst sytuacji, zdarzenia”. Niby czemu miałaby towarzyszyć uchwała, na którą powołała się wnioskodawczyni. Jest to po prostu pogląd składu orzekającego w tej sprawie. Poza tym „okoliczności” muszą istnieć przed wydaniem decyzji. W przypadku B. O. chodzi o decyzję O/ZUS z 21.02.2011r., która pośrednio była przedmiotem oceny SN.

Z podanych wyżej względów sąd uznał jej odwołanie za pozbawione podstaw i dlatego oddalił je na mocy art.477 ¹⁴ § 1 kpc.