Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

M. P., działająca jako ustawowa przedstawicielka małoletniego powoda S. P. (2) o zasądzenie od pozwanego P. P. (2) na rzecz małoletniego alimentów w wysokości po 2.500 złotych miesięcznie.

Pozwany P. P. (2) uznał powództwo do kwoty po 500 złotych miesięcznie, zaś w pozostałym zakresie wniósł o jego oddalenie.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 10 września 2012 roku udzielono zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego S. P. (1) na czas trwania procesu, zasądzając na jego rzecz od pozwanego P. P. (2) alimenty w kwocie 1.200 złotych miesięcznie.

Wyrokiem z dnia 20 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy w Białymstoku zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem alimentów kwotę po 1.200 złotych miesięcznie poczynając od dnia 03 września 2012 roku, płatną z góry do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk M. P. jako ustawowej przedstawicielki małoletniego powoda z 13% odsetek ustawowych w stosunku rocznym w przypadku uchybienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 720 złotych tytułem kosztów sądowych; zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego, a wyrokowi w punkcie I-szym nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Sąd I instancji ustalił, iż M. P. i P. P. (2) od 27 sierpnia 2005 roku pozostają w związku małżeńskim. Ze związku tego mają małoletniego syna S. P. (1) urodzonego w dniu (...). Rodzice małoletniego od sierpnia 2012 roku pozostają w separacji faktycznej.

Małoletni powód S. P. (1) ma 16 miesięcy. Ustawowa przedstawicielka podała, że zajmuje się nim opiekunka do dzieci – koszt 1.200 złotych miesięcznie. Jego miesięczny koszt utrzymania przedstawicielka ustawowa po ostatecznym sprecyzowaniu określiła na 3.000 złotych. Na koszt ten zalicza się: wyżywienie 600 złotych, ubrania 400 złotych, smoczki/butelki do mleka 100 złotych, środki czystości 100 złotych, pampersy 220 złotych, leki 200 złotych, basen 100 złotych, paliwo do samochodu 300 złotych.

Pozwany P. P. (2) ma 42 lata, wykształcenie wyższe, inżynier mechanik. Od końca 2010 roku prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług consultingowych i instalacji solarnych. Nikogo nie zatrudnia. Zawarł stałą umowę współpracy z firmą (...). Z tego tytułu zarabia 12.000 złotych brutto miesięcznie. Do tego otrzymuje uznaniową premię w wysokości 2.000 złotych brutto miesięcznie. Od tej kwoty musi odliczyć koszt utrzymania działalności, co najmniej 1.080 złotych miesięcznie, VAT 4.000 złotych kwartalnie. W II kwartale 2012 roku otrzymał dodatkowo nagrodę w kwocie 45.000 złotych z VAT. Z tytułu serwisu urządzeń solarnych otrzymał w 2012 roku 50 – 60 złotych. Ponosi koszt utrzymania mieszkania: czynsz ok. 468 złotych, prąd ok. 100 złotych, gaz ok. 20 złotych, telefon, ubezpieczenie mieszkania 200 złotych rocznie. Posiada samochód marki T. (...) rocznik 2003 (na benzynę wydaje ok. 400 złotych miesięcznie; ubezpieczenie ok. 1.200 złotych rocznie, przegląd samochodu ok. 2.000 złotych), mieszkanie o pow. 42 mkw i wspólnie z żoną działkę rolną. Opłaca podatek rolny 163 złotych rocznie. Nie otrzymuje dopłat unijnych. Opłaca kredyt hipoteczny zaciągnięty na zakup działki rolnej – 500.000 złotych z miesięczną ratą 3.350 złotych.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda – M. P. ma 33 lata, wykształcenie wyższe, księgowa. W 1993 roku doznała urazu kręgosłupa, ma zwyrodnienie i rozwarstwienie się kręgu. Uczęszcza na odpłatną rehabilitację – miesięczny koszt 480 złotych. Jest zatrudniona w (...) Szpitalu (...) w B., na stanowisku księgowej z miesięcznym wynagrodzeniem ok. 1.667 złotych netto. Mieszka tymczasowo z małoletnią powódką u swojej matki. Dnia 20 sierpnia 2012 roku zawarła umowę najmu mieszkania. Z tego tytułu opłaciła kaucję w wysokości 1.500 złotych. Oczekuje na wyprowadzkę dotychczasowych lokatorów. Partycypuje, w połowie z matką, w opłatach związanych z utrzymaniem mieszkania – 400 złotych miesięcznie. Czynsz wynosi ok. 400 złotych, prąd 100 złotych, woda dopłata 200 złotych (raz na kwartał), telefon 70 złotych, TV 80 złotych. Swój koszt utrzymania określiła na kwotę ok. 1.000 złotych. Wskazywała na wydatki na wyżywienie 500 złotych, telefon ok. 92 złotych. Otrzymuje od pozwanego na rzecz małoletniego powoda zabezpieczone alimenty w kwocie 1.200 złotych miesięcznie. Zaciągnęła dwie pożyczki w pracy: 3.000 złotych, miesięczna rata 150 złotych oraz 6.000 złotych wydatki mieszkaniowe, miesięczna rata to 175 złotych. Posiada wspólny majątek z pozwanym: niezabudowaną nieruchomość rolną o pow. 4,5 ha kupioną za 600.000 złotych.

Sąd Rejonowy na podstawie materiału dowodowego doszedł do wniosku, że miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda przedstawiony przez ustawową przedstawicielkę małoletniego jest zdecydowanie zawyżony. Zdaniem Sądu I instancji w rzeczywistości koszt utrzymania małoletniego wynosi ok. 1.200 złotych miesięcznie i składają się na to następujące wydatki: koszty wyżywienia, 1/3 opłat związanych z opłatami na utrzymanie mieszkania i mediów, odzieży oraz medycynę, zabawki, opiekę. Zdaniem Sądu I instancji zawyżone są podawane przez ustawową przedstawicielkę koszty leczenia, gdyż małoletni jest na ogół zdrowy. Sąd Rejonowy nie uznał kosztów zakupu paliwa, czy mikrofalówki do wydatków niezbędnych dla utrzymania małoletniego. Strona powodowa nie udowodniła, że małoletni uczęszcza na basen oraz że koszt wynajęcia opiekunki wynosi 1.200 złotych miesięcznie. W ocenie Sądu Rejonowego prawdopodobnym jest, że ustawowa przedstawicielka korzysta z pomocy opiekunki, ale nie we wskazywanym przez siebie zakresie, zwłaszcza, że małoletnim opiekuje się także jego babcia. Mimo, że babcia ma dolegliwości związane z poruszaniem, to jednak ma możliwość, aby zaopiekować się wnukiem. Nie udowodniono, aby uczęszczała ona na codzienna rehabilitację, czy częste wizyty u lekarza. Wysoce prawdopodobnym jest zaś, że opiekunka zajmuje się dzieckiem tylko wtedy, gdy H. W. przebywa na rehabilitacji, czy u lekarza, a M. P. jest w tym czasie w pracy.

Sąd Rejonowy doszedł do przekonania, iż możliwości zarobkowe pozwanego są wysokie. Pozwany uzyskuje wysokie dochody ponad 14.000 złotych brutto miesięcznie, premie uzależnione od wykonanej umowy ok. 2.000 złotych miesięcznie, oraz uznaniowo 45.000 złotych. Wprawdzie ciążą na nim zobowiązania związane z utrzymaniem mieszkania oraz gospodarstwa rolnego i obowiązek pokrycia raty kredytu na zakup gruntu rolnego w wysokości ok. 3.350 złotych miesięcznie, jednak pozwany dysponuje kwotą 1.200 złotych, którą może przeznaczać na utrzymanie małoletniego powoda. W ocenie Sądu I instancji możliwości zarobkowe i finansowe M. P. są obecnie znacznie niższe, niż możliwości pozwanego, ponadto ustawowa przedstawicielka sprawuje codzienną opiekę nad powodem i w tym zakresie realizuje swój obowiązek alimentacyjny.

Jako podstawę rozstrzygnięcia Sad Rejonowy powołał art. 133 § 1 k.r.o. i art. 135 § 1 k.r.o. oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane, o kosztach sądowych orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., zaś rygor natychmiastowej wykonalności punkcie I wyroku nadał na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Apelacje od powyższego wyroku złożyły obie strony.

Powód zaskarżył powyższy wyrok w części, to jest w punkcie I i II w zakresie oddalenia powództwa ponad kwotę 1.200 złotych zarzucając mu:

I.  naruszenie przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 135 § 1 kro poprzez jego błędną wykładnię polegającą na:

a)  uznaniu, iż możliwości zarobkowe pozwanego nie pozwalają mu na łożenie na utrzymanie powoda kwoty wyższej, niż 1.200 złotych miesięcznie, podczas gdy z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że pozwany może ponosić ciężar alimentacyjny w wysokości 2.500 złotych miesięcznie bez uszczerbku dla własnego utrzymania;

b)  uznaniu, iż koszt utrzymania małoletniego powoda wynoszą 1.200 złotych miesięcznie, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że koszty te wynoszą 3.000 złotych miesięcznie;

c)  ustaleniu wysokości potrzeb uprawnionego w oderwaniu od zarobkowych i majątkowych możliwości pozwanego;

II.  naruszenie przepisów postępowania mogących mieć wpływ na wynik sprawy:

1)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów oraz pominięcie przy ustalaniu kosztów utrzymania małoletniego powoda kosztów zatrudnienia opiekunki oraz wynajęcia mieszkania,

2)  art. 165 § 1 k.p.c. w zw. z art. 321 § 1 k.p.c. poprzez zasądzenie alimentów poczynając od dnia 3 września 2012 roku w sytuacji, gdy powód wnosił o zasądzenie alimentów od dnia wniesienia powództwa, tj. poczynając od dnia oddania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego, tj. od dnia 31 sierpnia 2012 r.

Wskazując na powyższe wniósł o:

.



zmianę wyroku w punkcie I i II poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda tytułem alimentów kwotę po 2..500 złotych miesięcznie poczynając od dnia 31 sierpnia 2012r.;



ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,



obciążenie pozwanego kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany zaskarżył powyższy wyrok w części, to jest w punkcie I w zakresie zasądzającym alimenty w kwocie wyższej, niż 500 złotych miesięcznie oraz w punkcie II w zakresie zasądzającym od pozwanego koszty sądowe.

Wyrokowi w zaskarżonej części zarzucił:

1)  naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art. 135 § 1 kro poprzez przyjęcie zbyt wysokiej kwoty usprawiedliwionych potrzeb powoda oraz przyjęcie, że pozwany powinien partycypować w utrzymaniu powoda w całości,

2)  naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę dowodów i sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie,

3)  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 101 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie.

Wskazując na powyższe wniósł o:

.



zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I poprzez zasądzenie alimentów w kwocie 500 złotych miesięcznie i oddalenie powództwa w pozostałym zakresie,



zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie II poprzez odpowiednie ustalenia części kosztów sądowych należnych od pozwanego,



zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za II instancję według norm przepisanych.

SĄD OKRĘGOWY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Apelacja powoda zasługiwała na uwzględnienie jedynie w zakresie daty, od której należne są alimenty, natomiast w pozostałej części, jak też apelacja pozwanego w całości, podlegała oddaleniu jako bezzasadna.

W toku postępowania odwoławczego ustalono, że P. P. (2) wystąpił w dniu 1 lipca 2013 roku przeciwko M. P. z powództwem o rozwód, a sprawa jest prowadzona w I Wydziale Cywilnym tutejszego Sądu Okręgowego pod sygn. akt I C 1072/13. Zgodnie zaś z treścią art. 445 § 2 zdanie 1 k.p.c. postępowanie w sprawie o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód co do świadczeń za okres od jego wytoczenia.

Mając na uwadze treść powołanego wyżej przepisu należało zawiesić postępowanie w sprawie co do alimentów należnych za okres od daty wytoczenia powództwa w sprawie o rozwód, to jest od dnia 1 lipca 2013 roku. W konsekwencji rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego ma charakter wyroku częściowego i obejmuje wyłącznie okres do dnia 30 czerwca 2013 roku. Tym samym ewentualne zmiany w zakresie możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców powoda, czy też usprawiedliwionych potrzeb powoda, które miałyby wpływ na zakres obowiązku alimentacyjnego pozwanego w późniejszym okresie, pozostawały bez znaczenia dla treści rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego.

W ocenie Sądu Okręgowego wnioski Sądu I instancji, jeśli chodzi o okres do 30 czerwca 2013 roku, które legły u podstaw zaskarżonego orzeczenia, są prawidłowe. Ustalenia Sądu I instancji znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a ocenie dowodów nie sposób zarzucić braku wszechstronności, sprzeczności z logiką, czy zasadami doświadczenia życiowego, ocena ta nie narusza zatem zasady wyrażonej w art. 233 § 1 k.p.c.

Określenie kwoty alimentów od rodzica na rzecz dziecka stanowi wypadkową usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanych oraz wkładu osobistych starań rodzica w utrzymanie i wychowanie dziecka. Określenie wysokości świadczeń alimentacyjnych uwarunkowane jest zaś zarówno kosztami utrzymania (wyżywienie, mieszkanie, odzież, leczenie), jak i wychowania w odniesieniu do dzieci (dbałość o fizyczny i intelektualny rozwój). Co istotne, przy ustalaniu kosztów utrzymania dziecka nie uwzględnia się wszelkich wydatków na dziecko, jakie ponosi rodzic, z którym dziecko zamieszkuje, lecz uwzględnia się tylko takie wydatki, które są uzasadnione w kontekście usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Przepis art. 135 § 1 k.r.o. nie daje zaś podstaw do żądania świadczeń alimentacyjnych w kwocie przekraczającej usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy przeprowadził rzetelną analizę usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda. Uwzględnił nie tylko jego wiek, stan zdrowia, lecz również warunki rodzinne oraz koszty związane z utrzymaniem mieszkania i szczegółowo wskazał, co składa się na miesięczne koszty utrzymania małoletniego. Powód ma obecnie 1 rok i 10 miesięcy i ogólnie jest dzieckiem zdrowym, rozwija się prawidłowo. Przedstawicielka ustawowa powoda nie wynajęła mieszkania i nadal zamieszkuje ze swoją matką, zatem wydatki związane z najmem lokalu mieszkalnego są jedynie prognozowane. Jednocześnie nie można tracić z pola widzenia, że przypadające na powoda koszty związane z utrzymaniem mieszkania i opłatami za media zostały uwzględnione przy ustalaniu usprawiedliwionych potrzeb powoda i wysokości raty alimentacyjnej. Materiał dowodowy zebrany w sprawie nie wskazuje na szczególne, ponadstandardowe i jednocześnie usprawiedliwione potrzeby powoda, które by uzasadniały ustalenie kosztów utrzymania na poziomie wyższym, niż przyjęty przez Sąd I instancji. W ocenie Sądu Okręgowego koszty utrzymania przyjęte na kwotę 1.200 złotych miesięcznie są adekwatne do wieku powoda i jego usprawiedliwionych potrzeb. W tej mierze ustalenia Sądu I instancji są w pełni miarodajne i kompletne.

Sąd Rejonowy rzetelnie przeanalizował również sytuację materialną obojga rodziców małoletniego powoda, a poczynione w tym zakresie ustalenia znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. W okresie do 30 czerwca 2013 roku dochody pozwanego były bardzo wysokie, znacząco wyższe, niż dochody przedstawicielki ustawowej, zaś ta dysproporcja możliwości zarobkowych ma wpływ na ustalenie zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec powoda. Wprawdzie obciążenie z tytułu kredytu hipotecznego, który spłaca pozwany, jest znaczne, gdyż wynosi 3.350 złotych miesięcznie, niemniej jednak w kontekście dochodów osiąganych przez pozwanego wysokość raty kredytu pozostaje bez wpływu na możliwość wywiązywania się przez pozwanego z obowiązku alimentacyjnego wobec syna. Należy mieć na uwadze, że rata alimentacyjna ustalona na kwotę po 1.200 złotych miesięcznie jest około dziesięciokrotnie niższa, niż wysokość miesięcznego dochodu osiąganego przez pozwanego w okresie badanym przez Sąd Okręgowy.

Okoliczność, iż pozwany z dniem 1 lipca 2013 roku zawiesił działalność gospodarczą z uwagi na rozwiązanie w dniu 14 czerwca 2013 roku za porozumieniem stron umowy o świadczenie usług konsultingowych pozostawała bez wpływu na treść rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego, a to uwagi na zawieszenie postępowania w sprawie co do alimentów należnych za okres od 1 lipca 2013 roku.

Obowiązek alimentacyjny ciąży na obojgu rodzicach, niemniej jednak obowiązek ten jest kształtowany według ich możliwości zarobkowych i majątkowych. Nie ulega zaś wątpliwości, iż dochody matki powoda są znacząco niższe, niż dochody pozwanego, jakie uzyskiwał on w okresie do 30 czerwca 2013 roku. Jednocześnie wydatki ponoszone przez przedstawicielkę ustawową na rehabilitację i spłatę dwóch pożyczek zaciągniętych w zakładzie pracy pochłaniają znaczącą część jej dochodu, wskutek czego przedstawicielce ustawowej pozostaje niewielka wolna kwota na zaspokojenie swoich usprawiedliwionych potrzeb. Porównanie wysokości dochodu i wydatków przedstawicielki ustawowej prowadzi do wniosku, że nie jest ona w stanie pokrywać nawet części kosztów utrzymania powoda. Ponadto codzienną pieczę nad małoletnim sprawuje przedstawicielka ustawowa, która poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie powoda realizuje w całości swój obowiązek alimentacyjny względem niego. Jak stanowi zaś art. 135 § 2 k.r.o. wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy trafnie ocenił, że pozwany powinien pokrywać całość kosztów utrzymania małoletniego powoda. Przemawia za tym bardzo wysoki dochód pozwanego, okoliczność, iż poza powodem nie ma on na utrzymaniu innych małoletnich dzieci, a ponadto ciężar osobistych starań o wychowanie powoda spoczywa głównie na przedstawicielce ustawowej. Zdaniem Sądu Okręgowego obciążenie pozwanego alimentami w kwocie po 1.200 złotych miesięcznie jest adekwatne zarówno do usprawiedliwionych potrzeb powoda, jak też do zarobkowych i majątkowych możliwości pozwanego i z omówionych powyżej przyczyn nie było podstaw ani do obniżenia wysokości raty alimentacyjnej do poziomu postulowanego przez pozwanego, ani do jej podwyższenia do kwoty żądanej przez stronę powodową. Z tych przyczyn żadna z apelacji nie zasługiwała na uwzględnienie, jeśli chodzi o wysokość alimentów należnych powodowi od pozwanego.

Zasadna okazała się apelacja powoda w części, w której zarzucił zasądzenie alimentów poczynając od dnia 3 września 2012 roku w sytuacji, gdy powód domagał się zasądzenia alimentów od dnia wniesienia powództwa, czyli od dnia 31 sierpnia 2012 roku. Pozew w niniejszej sprawie wpłynął na biuro podawcze Sądu Rejonowego w Białymstoku w dniu 3 września 2012 roku. Jak wynika jednak ze stempla pocztowego na kopercie załączonej do akt sprawy, pozew został nadany przez powoda w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 31 sierpnia 2012 roku. Tymczasem zgodnie z art. 165 § 2 k.p.c. oddanie pisma procesowego w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Dlatego też alimenty należne powodowi od pozwanego należało zasądzić poczynając od dnia 31 sierpnia 2012 roku.

Wbrew stanowisku pozwanego Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia art. 101 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie, gdyż nie było podstaw do zastosowania tego przepisu. Zastosowanie reguły wyrażonej w art. 101 k.p.c. uzasadnione jest w odniesieniu do tych tylko żądań, które uwzględnione zostały w warunkach określonych w tym przepisie. Powód domagał się zasądzenia alimentów w kwocie po 2.500 złotych miesięcznie, pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 złotych miesięcznie, zaś materiał dowodowy zebrany w sprawie potwierdził zasadność powództwa na kwotę po 1.200 złotych miesięcznie i w takim zakresie pozwany przegrał sprawę. Nieuiszczone koszty sądowe w postaci opłaty od pozwu, od której powód był ustawowo zwolniony, zostały zaś wyliczone od części roszczenia uwzględnionego przez Sąd Rejonowy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie I o tyle, że datę, od której należne są alimenty, określił na dzień 31 sierpnia 2012 roku, zaś na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powoda w pozostałym zakresie i apelację pozwanego w całości.

Koszty postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy zniósł wzajemnie między stronami na zasadzie art. 100 zd. 1 k.p.c. mając na uwadze, że apelacje od wyroku Sądu Rejonowego wywiodły obie strony oraz uwzględniając wynik postępowania w drugiej instancji. Sąd Okręgowy uwzględnił również, iż strony w zbliżonym stosunku poniosły koszty procesu w postępowaniu odwoławczym, gdyż obie strony były reprezentowane w drugiej instancji przez zawodowych pełnomocników.