Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w II Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący	SSA Andrzej Ulitko
Sędziowie	SSA Halina Czaban (spr.) SSA Leszek Kulik
Protokolant	Barbara Mosiej

przy udziale Małgorzaty Gasińskiej-Werpachowskiej - Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Białymstoku

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2014 r.

sprawy I. J. s. W.

oskarżonego z art.55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 119§1 kw

z powodu apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach

z dnia 10 stycznia 2014 r. sygn. akt II K 93/13

I.  Zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że w pkt. V części dyspozytywnej za podstawę orzeczenia przepadku dowodów rzeczowych przyjmuje art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

II.  W pozostałym zakresie wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy, uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną.

III.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. S. kwotę 738 zł., w tym kwotę 138 zł. należnego podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu za postępowanie odwoławcze.

IV.  Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

I. J. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 16 czerwca 2013 roku przewoził samochodem osobowym marki (...) o nr rej. (...) ze Szwecji na Łotwę, przez terytorium Rzeczpospolitej Polskiej – w tym O., wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych, tj. 8 (osiem) kilogramów żywicy konopi (haszyszu) zawierającej delta – 9 – tetrahydrokanabinol należący do środków odurzających z grupy I – N i IV – N, 4 (cztery) kilogramy substancji zawierającej kokainę należącą do środków odurzających grupy I – N i metylenodioxypirovaleron ( (...)) należący o substancji psychotropowych z grupy IV – P oraz 270 (dwieście siedemdziesiąt) gram tabletek zawierających metylenodioksyamfetaminę ( (...)) należącą do substancji psychotropowych z grupy I – P,

tj. o czyn z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.);

II.  (…)

Sąd Okręgowy w Suwałkach, wyrokiem z dnia 10 stycznia 2014 roku, w sprawie o sygn. akt II K 93/13 oskarżonego I. J. uznał za winnego tego, że:

I.  W dniu 16 czerwca 2013 roku przewoził samochodem osobowym marki (...) o nr rej. (...) ze Szwecji na Łotwę, przez terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w tym O., znaczną ilość środków odurzających i substancji psychotropowych, tj. 8,065 kilogramów żywicy konopi (haszyszu) zawierającej delta – 9 – tetrahydrokanabinol należący do środków odurzających z grupy I – N i IV – N, 4,815 kilogramy substancji zawierającej kokainę należącą do środków odurzających grupy I – N i metylenodioxypirovaleron ( (...)) należący o substancji psychotropowych z grupy IV – P oraz 270 (dwieście siedemdziesiąt) gram tabletek zawierających metylenodioksyamfetaminę ( (...)) należącą do substancji psychotropowych z grupy I – P, tj. popełnienia czynu z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na mocy art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazał go na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdziestu) złotych.

II.  (…)

III.  Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 16 czerwca 2013 roku do dnia 10 stycznia 2014 roku przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

IV.  (…)

V.  Na mocy art. 44 § 1 k.k. orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych pod poz. 1 – 37 postanowienia k. 71 – 72.

VI.  Na mocy art. 230 § 2 k.p.k. nakazał zwrócić oskarżonemu I. J. dowody rzeczowe w postaci samochodu osobowego marki (...)o numerze rejestracyjnym (...), kluczyka od samochodu oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu opisane pod pozycją I 1 – 3 postanowienia k. 330 oraz aparat fotograficzny marki (...), telefon komórkowy marki (...) telefon komórkowy marki (...), kartki z odręcznymi zapiskami, pozostałości po karcie SIM, karty pamięci, pendrive (...), nawigację firm (...), dwa bilety podróżne opisane pod poz. 1 – 14 nr 21/13 księgi przechowywanych przedmiotów.

VII.  Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. S. kwotę 1254,60 (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt cztery 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu.

VIII.  Zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od wyroku wniósł oskarżyciel, który:

I.  na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 444 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego I. J.,

II.  na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 1 k.p.k. zarzucił wyrokowi obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, poprzez jego niezastosowanie i orzeczenie przepadku przedmiotów przestępstwa w oparciu o art. 44 § 1 k.k., podczas gdy podstawa przepadku powinien być art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w jego pkt V i orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych opisanych pod pozycją 1 – 37 postanowienia na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Apelację w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze wniósł też obrońca oskarżonego, zarzucając wyrokowi rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W związku z uznaniem apelacji obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną i brakiem wniosku o uzasadnienie, uzasadnienie odnosi się jedynie do zmiany wyroku na skutek apelacji oskarżyciela publicznego (art. 457§ 2 kpk).

Apelacja wywiedziona przez oskarżyciela nie jest pozbawiona słuszności, stąd też zaskarżony wyrok podlegał zmianie w sposób postulowany przez skarżącego.

Sąd Apelacyjny uznał za zasadny zarzut obrazy prawa materialnego, a mianowicie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, poprzez jego niezastosowanie i orzeczenie przepadku przedmiotów przestępstwa w oparciu o art. 44 § 1 k.k. Na podstawie powołanego przepisu kodeksu karnego Sąd Okręgowy orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci zabezpieczonych środków odurzających i substancji psychotropowych oraz przedmiotów służących o popełnienia przestępstwa, opisanych pod poz. 1 – 37 w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych (k. 71 – 72). Art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi, że w razie skazania za przestępstwa określone w art. 53 – 61, 63 i 64 można orzec przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. W przedmiotowej sprawie oskarżony I. J. został uznany winnym przestępstwa określonego w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Wobec powyższego podstawę orzeczenia przepadku przedmiotów wymienionych w postanowieniu w przedmiocie dowodów rzeczowych powinien stanowić przepis szczególny, czyli art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, nie zaś przepis ogólny z kodeksu karnego. Fakt, że przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do uregulowań dotyczących przepadku przedmiotów przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi służących do jego popełnienia określonych w art. 44 k.k., podkreślano już w orzecznictwie sądowym na gruncie art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 września 2004 roku II AKa 199/04 LEX nr 148540). Okoliczność powyższa uzasadniała zmianę zaskarżonego orzeczenie w pkt V w zakresie podstawy prawnej przepadku, stosownie do art. 437 § 2 k.p.k.

Z tych też względów na podstawie Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na mocy art. 624 § 1 k.p.k.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu Sąd orzekł na podstawie § 14 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz.1348 z późn. zm.).

HCz/mz