Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. w G. (obecnie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G.) wniósł o zasądzenie od Konsorcjum składającego się z: (...) Sp. z o.o. w Ł., (...) Sp. z o.o. w S., (...) Sp. z o.o. w W., (...) S.A. w N. solidarnie na swoją rzecz, kwoty 1.034.624,52 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 marca 2023 roku do dnia zapłaty, tytułem waloryzacji wynagrodzenia w związku z nadzwyczajnym i nieprzewidzianym wzrostem kosztów realizacji umowy o roboty budowlane. Powodem waloryzacji umownego wynagrodzenia był wybuch wojny na Ukrainie. Dodatkowo powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz kwoty 48.915,13 zł tytułem dodatkowych kosztów poniesionych przez powoda, których nie przewidział na etapie składania oferty.

Pozwani (...) Sp. z o.o. w Ł., (...) Sp. z o.o. w S., (...) Sp. z o.o. w (...) S.A. w N. wnieśli o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że w chwili podpisania łączącej strony umowy, powód był świadomy ryzyka związanego z realizacją umowy, gdyż pomiędzy wybuchem wojny na Ukrainie a podpisaniem umowy minął wystarczająco długi okres czasu, aby powódka mogła oszacować ryzyka związane z realizacją umowy. Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa także w pozostałym zakresie, gdyż w ich ocenie nie ponoszą oni odpowiedzialności za dodatkowe koszty, które poniósł powód w trakcie realizacji umowy.

Wyrokiem z dnia 20 października 2023 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie oddalił powództwo (punkt I.) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanych kwotę 10.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (punkt II.).

Z ustaleń poczynionych przez Sąd Okręgowy wynikało, że mając na uwadze dyrektywę art. 327 ¹ k.p.c. nakazującą sporządzenie uzasadnienia w sposób zwięzły oraz brak sporu między stronami co do stanu faktycznego sprawy, brak było przesłanek do powielenia w niniejszym uzasadnieniu stanu faktycznego szczegółowo przedstawionego w pozwie na kartach 17-22 akt sprawy. Powyższy stan faktyczny opisujący okoliczności i termin zawarcia umowy, przyczyny wyboru oferty powoda oraz poniesienia dodatkowych kosztów związanych z uzgodnieniami prac budowlanych istniejącej linii napowietrznej WN 110 kV G.-R., są bezsporne między stronami i aprobowane przez sąd. W uzasadnieniu zawarte są oceny powoda co do braku możliwości przewidzenia skutków wybuchu wojny na (...)w dniu 24 lutego 2022r. na dzień zawarcia umowy tj. na dzień 4 marca 2022r., z którymi sąd się zgodził i co miało zostać wyjaśnione w dalszej części uzasadnienia. Wskazywał dodatkowo, iż w związku z wzrostem kosztów wykonania umowy, wynagrodzenie pozwanych jako głównego wykonawcy robót budowlanych nie uległo zwiększeniu.

Następnie, Sąd I instancji wskazał odnośnie:

1.  Ad. podwyższenia należnego powodowi wynagrodzenia ryczałtowego ustalonego na 3.297.062,80 zł o kwotę 1.034.624,52 zł na podstawie przepisu art. 48 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 2022r. o zmianie niektórych ustaw w celu uproszczenia procedur administracyjnych dla obywateli i przedsiębiorców zwana dalej - Ustawą waloryzacyjną oraz art. 357 ¹ i art. 632 par. 2 k.c.:

- artykuł 48 ust. 1 Ustawy waloryzacyjnej przewidział możliwość zmiany wynagrodzenia wykonawcy w związku z istotną zmianą cen materiałów i kosztów związanych z realizacją zamówienia publicznego. Na podstawie ustępu 3 tegoż artykułu wykonawca, w tym przypadku pozwani, mieliby obowiązek podniesienia wynagrodzenia na rzecz powoda o zwaloryzowaną kwotę wynagrodzenia przez Skarb Państwa – Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Pozwani występowali o taką waloryzację, lecz żądanie to nie zostało przez zamawiającego uwzględnione, w związku z powyższym roszczenie powoda oparte o art. 48 ust. 3 Ustawy waloryzacyjnej było niezasadne.

- art. 357 ¹ i art. 632 par. 2 k.c.: oba te przepisy nieco odmiennie sformułowane i umieszczone redakcyjnie w różnych częściach kodeksu cywilnego pozwalają, pośród różnych uprawnień, wystąpić z powództwem do sądu o podwyższenie umówionego wynagrodzenia, jeżeli w trakcie realizacji umowy wystąpiły takie nadzwyczajne okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili jej zawarcia sprawiające, że wykonanie umowy groziłoby powodowi rażącą stratą. Biorąc pod uwagę bezsporny stan faktyczny sprawy należy uznać, iż wybuch wojny na Ukrainie w dniu 24 lutego 2022r. był nadzwyczajnym wydarzeniem, którego przed tą datą nie można było przewidzieć i prawdopodobnym jest, że mógł mieć on wpływ na wzrost cen robocizny i materiałów budowlanych. Zwrócić należy jednak uwagę, że strony zawarły umowę po wybuchu wojny tj. w dniu 5 marca 2022r. Co prawda umowa ta została podpisana przez powoda w dniu 10 stycznia 2022r. czyli przed wybuchem wojny na Ukrainie, to od dnia wybuchu konfliktu w dniu 24 lutego 2022r. do czasu podpisania umowy przez pozwanych w dniu 5 marca 2022r. na podstawie art. 66 ² k.c. powód mógł odwołać swoje oświadczenie woli bez ujemnych skutków. Okres 8 dni jaki powód miał na wycofanie się z obowiązku wykonania zawartej z pozwanymi umowy w ocenie sądu był okresem wystarczającym do oceny potencjalnych skutków wybuchu wojny na Ukrainie wzrostu cen materiałów i problemów z siłą roboczą, czyli wyjazdem ukraińskich pracowników do swojej ojczyny. W tym okresie w przestrzeni medialnej pojawiły się już pierwsze opracowania wskazujące na znaczny wzrost kosztów wykonania umów o roboty budowlane. Przykładem może być analiza opublikowana już w dniu 23 lutego 2022r.: Ekonomista: rosyjska agresja grozi szokiem stagflacyjnym w Polsce (businessinsider.com.pl). W ocenie Sądu Okręgowego zarząd powodowej spółki zobowiązany był do zachowania podwyższonego standardu należytej staranności z uwagi na zawodowy charakter swojej działalności zgodnie z dyrektywą art. 355 par. 2 k.c., a popandemiczne rozchwianie rynku materiałów budowlanych, plus wybuch wojny, której stronami są kraje tranzytowe dostaw z C., a ponadto same dostarczały surowce energetyczne oraz siłę roboczą w sektorze budownictwa to zdaniem sądu na dzień zawarcia umowy powód miał podstawy i powinien przewidzieć skutki wybuchu wojny na ewentualny wzrost kosztów wykonania umowy.

Sąd Okręgowy wskazał następnie, że w jego ocenie przystąpienie do realizacji umowy zawartej z pozwanymi, było biznesową decyzją powoda, podjętą z dostateczną świadomością wiążącego się z tym ryzyka, w tym poniesienia rażącej straty. Działanie powodów w warunkach świadomego i dobrowolnego ryzyka nie podlega ochronie powołanych wyżej przepisów prawa cywilnego. Sam powód w uzasadnieniu pozwu na karcie 17 akt sprawy wskazał, że pierwotnie realizował zadanie „budowa linii napowietrznej 110 kV R. – G. – N.-M.” na rzecz (...), lecz z uwagi na budowę drogi (...) obowiązek przebudowy linii przeszedł na inwestora budowy drogi Skarb Państwa – (...), w zakresie kolidującym z inwestycją drogową. Jak wynika z zeznań świadka Ł. Ś. k. 906 v. powód w związku z ograniczeniem zakresu prac na rzecz (...) posiadał już materiały budowlane do wykonania umowy będącej przedmiotem niniejszego procesu. W ocenie Sądu Okręgowego ten fakt miał znaczenie do podjęcia ryzyka wykonania umowy, mimo oczywistych niebezpieczeństw wynikających z wybuchu wojny na Ukrainie.

2.  Ad. zwiększonych kosztów wykonania umowy związanych z obowiązkiem zapłaty za nadzór nad robotami wykonywanymi przy słupie nr 91 oraz wystąpienia w tym czasie silnego i porywistego wiatru wymagającego większego zaangażowania personelu i sprzętu, powyższe podniosło koszt wykonania robót o łączną kwotę 48.915,13 zł.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego na początku roku 2023r. powód zamierzał przystąpić do usunięcia kolizji infrastruktury drogowej ze stanowiskiem słupowym nr 91. Właściciel sieci ( (...)) oświadczył, iż infrastruktura której mają dotyczyć roboty jest objęta gwarancją jej wykonawcy ( (...) sp. z o.o.). gwarant zażądał wykonania robót pod jego płatnym nadzorem i takie koszty powód poniósł, których łączną wartość oszacował na kwotę 33.853,78 zł. W ocenie powoda pozwani nie poinformowali go o konieczności poniesienia tych kosztów, gdyby powód był ich świadomy to zwiększyłby swoją ofertę o powyższą kwotę. W ocenie Sądu żądanie powoda nie było zasadne w świetle zapisów łączącej strony umowy. Ogólne warunki umowy (OWU) w paragrafie 1 pkt 12 (k. 103v.) definiowały Plac Budowy jako miejsce gdzie mają być wykonywane roboty budowlane, natomiast w paragrafie 2 OWU (k. 103v.) powód oświadczył, iż zapoznał się z Placem budowy, strony przewidziały możliwość refundacji kosztów dotyczących Placu budowy o ile nie dało się ich przewidzieć na etapie zawarcia umowy. Koszty poniesione przez powoda na rzecz (...) sp. z o.o. były kosztami, które dało się przewidzieć na etapie gruntownego zapoznawania się z Placem budowy i w związku z powyższym brak jest podstaw obciążania pozwanych zaniechaniem powoda na etapie oględzin Placu budowy, czyli ustalenia faktu uwarunkowań gwarancyjnych związanych z pracami w okolicach stanowiska słupowego nr 91.

Zdaniem Sądu Okręgowego brak było jakichkolwiek podstaw do obciążenia pozwanych kosztami (15.061,35 zł) związanymi ze wstrzymaniem prac na skutek wystąpienia silnego wiatru. Wskazywał, że jest rzeczą powszechnie znaną, iż w Polsce od czasu do czasu występują silne wiatry oraz ulewne deszcze, które potrafią czasowo zaburzyć proces budowlany i wstrzymać prace, a tym samym zwiększać koszty robót budowlanych. Są to normalne zjawiska, które każdy przedsiębiorca kalkuluje w ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe roszczenie powód oparł o nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwanych na podstawie art. 471 k.c. W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek racjonalnych przesłanek do przypisania winy pozwanych za poniesienie przez powoda dodatkowych kosztów, co zostało powyżej szeroko przedstawione.

Sąd I instancji wskazywał ponadto, że pominął wnioski dowodowe o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu kosztorysowania robót budowlanych, gdyż w ustalonym i zasadniczo bezspornym stanie faktycznym nie miałyby one żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, a zmierzałyby jedynie do przedłużenia postępowania.

O kosztach procesu, Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z treścią art. 98 par. 1 i 3 k.p.c.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 20 października 2023 roku wniosła powódka, która zaskarżyła ww. wyrok w całości zarzucając mu:

1.  nierozpoznanie istoty sprawy poprzez brak odniesienia się do przedmiotu sprawy i zaniechanie zbadania materialnej podstawy żądania, to jest brak ustalenia czy w niniejszej sprawie zachodziły przesłanki do podwyższenia wynagrodzenia należnego powodowi takie jak: nadzwyczajna i nieprzewidywalna zmiana stosunków oraz rażąca strata po stronie powoda, co skutkowało oddaleniem powództwa mimo braku przeanalizowania ww. przesłanek oraz zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego;

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego:

a)  art. 66 ² § 1 k.c. poprzez błędną wykładnię ww. przepisu i uznanie przez Sąd, że od dnia wybuchu wojny na Ukrainie w dniu 24 lutego 2022 r., do czasu podpisania Umowy przez pozwanych, powód mógł odwołać oświadczenie woli bez ujemnych skutków, podczas gdy z przepisu tego wynika, że w stosunkach miedzy przedsiębiorcami przed zawarciem umowy odwołana może być oferta, jeżeli oświadczenie o odwołaniu zostało złożone drugiej stronie przed wysłaniem przez nią oświadczenia o przyjęciu oferty, a w niniejszej sprawie pozwani potwierdzili przyjęcie Oferty Powoda podpisując list intencyjny w dniu 11 stycznia 2022 r.,

b)  art. 61 § 1 k.c. poprzez niezastosowanie tego przepisu i błędne uznanie przez Sąd, iż Powód mógł odwołać oświadczenie woli do czasu podpisania Umowy przez drugą stronę, podczas gdy z przepisu tego wynika, iż odwołanie oświadczenia woli jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej,

c)  art. 357 ¹ i art. 632 § 2 k.c. poprzez błędną wykładnię ww. przepisów i uznanie, że działanie Powoda w warunkach świadomego i dobrowolnego ryzyka nie podlega ochronie ww. ów przepis , podczas gdy w niniejszej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki umożliwiające wzrost wynagrodzenia Powoda na podstawie ww. przepisów, w tym zwłaszcza przesłanka braku możliwości przewidzenia wpływu wybuchu wojny na Ukrainie na wzrost kosztów realizacji Inwestycji, jak i rażąca strata po stronie Powoda;

3.  naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy:

a)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:

(i)  nieuwzględnienie następujących faktów:



oferta Powoda została złożona Pozwanym w lipcu 2021 r., a Pozwani przyjęli ją w dniu 11 stycznia 2022 r., poprzez podpisanie listu intencyjnego,



Powód rozpoczął prace przygotowawcze do realizacji Umowy o podwykonawstwo, w tym zwłaszcza zamówienia materiałów, od razu po podpisaniu listu intencyjnego,



Powód przyjmował w dobrej wierze, że intencją obu stron, jest realizacja Umowy o podwykonawstwo przez Powoda,



Powód działał jako Podwykonawca Pozwanych, a w związku z tym projekt Umowy o podwykonawstwo musiał zostać zaakceptowany przez Zamawiającego,

a w efekcie wyciągnięcie wniosków z przeprowadzonych w sprawie dowodów w sposób naruszający zasady logicznego rozumowania, co doprowadziło do błędnej oceny stanu faktycznego w zakresie terminu, w którym Powód mógł wycofać swoją ofertę oraz złożone oświadczenie woli bez ujemnych skutków,

(ii)  uznanie, że:



8 dni, jakie Powód miał na wycofanie się z obowiązku wykonania zawartej z Pozwanymi Umowy o podwykonawstwo było okresem wystarczającym do oceny potencjalnych skutków wybuchu wojny na Ukrainie na wzrost cen materiałów i problemów z siłą roboczą,



fakt posiadania przez Powoda części materiałów budowlanych do wykonania Umowy, mimo oczywistych niebezpieczeństw wynikających z wybuchu wojny na Ukrainie,

( (...))  a w efekcie z przeprowadzonych w sprawie dowodów w sposób naruszający zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, co doprowadziło do błędnej oceny stanu faktycznego w zakresie uznania, że przystąpienie do Umowy było biznesową decyzją Powoda, podjętą z dostateczną świadomością wiążącego się z tym ryzyka, w tym poniesienia rażącej straty,

(iv)  błędne ustalenie, iż:



powód poniósł koszt w wysokości 33 853,78 zł na rzecz (...) Sp. z o.o. w związku z udzieloną gwarancją na rzecz (...), podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ww. koszt został poniesiony na rzecz (...) z tytułu czynności płatnego nadzoru nad pracami Powoda,



Powód mógł przewidzieć dodatkowe koszty do poniesienia w oparciu o gruntowne zapoznanie się z Placem Budowy,



Powód zaniechał ustaleń na etapie oględzin Placu Budowy w zakresie uwarunkowań gwarancyjnych związanych z pracami w okolicach stanowiska słupowego nr 91,

(v)  a w efekcie wyciągnięcie wniosków z przeprowadzonych w sprawie dowodów w sposób naruszający zasady logicznego rozumowania, co doprowadziło do błędnej oceny w zakresie możliwości ustalenia w oparciu o dokumenty przekazane Powodowi na etapie składania Oferty oraz w oparciu o oględziny Placu Budowy konieczności poniesienia ww. kosztów, a w efekcie do uznania przez Sąd I instancji, iż brak jest podstaw do żądania zapłaty kwoty 33 853,78 zł przez Powoda od Pozwanego,

b)  art. 327 ¹ § 1 pkt 1) k.p.c. poprzez niewskazanie w żaden sposób w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ustaleń faktycznych stanowiących jego podstawę, a jedynie powołanie się na rzekomy brak sporu pomiędzy stronami co do stanu faktycznego, podczas gdy z ww. przepisu wynika, iż uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej,

c)  art. 278 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie dowodu z opinii biegłego z zakresu ekonomii ze specjalizacją w analizie ekonomicznej przedsiębiorstw i ustalenie samodzielnie przez Sąd I instancji, w oparciu jedynie o doniesienia medialne, iż już w pierwszych dniach po wybuchu wojny na Ukrainie możliwe było ustalenie wzrostu kosztów wykonania umów o roboty budowlane, podczas gdy powyższe wymagało wiadomości specjalnych, a w efekcie błędne ustalenie przez Sąd I instancji, iż Powód mógł już w tym okresie przewidzieć znaczny wzrost kosztów realizacji przedmiotu Umowy o podwykonawstwo,

d)  art. 235 ² § 1 pkt 2) i 5) k.p.c. poprzez pominięcie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa ze specjalizacją kosztorysowanie i rozliczanie robót budowlanych oraz konstrukcji infrastrukturalnych z uwagi na fakt, iż w ocenie Sądu I instancji ww. dowód nie miałby znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy oraz zmierzałby jedynie do przedłużenia postępowania, podczas gdy przeprowadzenie ww. dowodu w niniejszej sprawie było konieczne celem ustalenia prawidłowej kalkulacji kosztów realizacji Przedmiotu Umowy o podwykonawstwo na etapie negocjacji Umowy pomiędzy stronami, wzrostu kosztów realizacji Przedmiotu Umowy o podwykonawstwo i przyczyn tego wzrostu oraz prawidłowego wyliczenia wysokości waloryzacji wynagrodzenia dochodzonego przez Powoda w niniejszej sprawie.

Wskazując na powyższe, wnosił o rozpoznanie przez Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 380 k.p.c. postanowień Sądu I instancji wydanych na rozprawie, która odbyła się w dniu 6 października 2023 r. w przedmiocie pominięcia wniosków dowodowych zgłoszonych przez Powoda w pkt 4) i pkt 5) petitum pozwu o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego lub zespołu biegłych lub instytutu naukowego lub naukowo-badawczego z zakresu budownictwa ze specjalizacją kosztorysowanie i rozliczanie robót budowlanych oraz konstrukcji infrastrukturalnych oraz z zakresu ekonomii ze specjalizacją w analizie ekonomicznej przedsiębiorstw, do których Powód na ww. rozprawie zgłosił zastrzeżenie na podstawie art. 162 k.p.c. wskazując na naruszenie art. 278 § 1 k.p.c., uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie na rzecz Powoda od Pozwanych kosztów postepowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

SĄD APELACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Apelacja powódki skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Zgodnie z art. 386 § 4 k.p.c. sąd drugiej instancji może uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości.

W ocenie Sądu Apelacyjnego w okolicznościach niniejszej sprawy ziściła się pierwsza z ww. przesłanek. Jakkolwiek wydanie orzeczenia kasatoryjnego ma tutaj charakter fakultatywny, to Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że uchybienia popełnione przez Sąd pierwszej instancji są na tyle znaczące, że nie powinny podlegać naprawieniu dopiero w instancji odwoławczej. Oznaczałoby to bowiem konieczność przeprowadzenia od podstaw ustaleń faktycznych mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a strony postępowania zostałyby – tym samym – pozbawione możliwości zweryfikowania tak wydanego orzeczenia w trybie zwykłego toku instancyjnego. To zaś z kolei zagrażałoby konstytucyjnej zasadzie dwuinstancyjności postępowania sądowego (art. 176 ust. 1 Konstytucji RP).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, gdy sąd zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania albo merytorycznych zarzutów strony, bezpodstawnie przyjmując, że istnieje przesłanka materialnoprawna lub procesowa unicestwiająca roszczenie. Przez „zaniechanie zbadania materialnej podstawy żądania pozwu” należy rozumieć niewyjaśnienie i pozostawienie poza oceną okoliczności faktycznych, stanowiących przesłanki zastosowania normy prawa materialnego, będącego podstawą roszczenia. Do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi zatem w sytuacji, w której sąd pierwszej instancji dokonał oceny prawnej roszczenia bez oparcia jej o właściwie ustaloną podstawę faktyczną i w związku z tym w sprawie zachodzi potrzeba poczynienia po raz pierwszy niezbędnych ustaleń co do faktów (zob. postanowienia SN z 1 marca 2023 r., III CZ 285/22, z 21 grudnia 2023 r., III CZ 197/23 i z 17 kwietnia 2024 r., III CZ 25/24).

Podzielając zaprezentowaną wyżej wykładnię pojęcia „nierozpoznania istoty sprawy” Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd Okręgowy dopuścił się wskazanego w art. 386 § 4 k.p.c. uchybienia, bowiem wydane przez niego rozstrzygnięcie nie wyjaśnia należycie podstawy faktycznej orzeczenia, sposobu jej ustalenia oraz wyniku subsumpcji.

Sąd I instancji w niniejszej sprawie pomimo, że przeprowadził częściowo postepowanie dowodowe tj. przeprowadził dowód z zeznań świadków to nie dokonał oceny tego dowodu, nie ocenił także mocy dowodowej zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym nie dokonał oceny postawy pozwanych w kontekście wystąpienia przez powódkę o podwyższenie wynagrodzenia przewidzianego w Umowie o podwykonawstwo oraz nie wskazał dlaczego pominął inne wnioski dowodowe, w tym dowody z opinii biegłych. Ponadto, należało zgodzić się ze Skarżącą, że Sąd Okręgowy zaniechał także odniesienia się do przesłanek merytorycznych roszczenia zgłoszonego przez powódkę opartego na przepisach art. 357 ¹ k.c. oraz 632 § 2 k.c.

Z uwagi na treść sporządzonego w sprawie uzasadnienia w ocenie Sądu Apelacyjnego nie dało się nadto odeprzeć zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 327 ¹ § 1 k.p.c. w myśl, którego uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które Sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Zdaniem Sądu Apelacyjnego sporządzone przez Sąd I instancji uzasadnienie tych warunków nie spełnia co uniemożliwia prześledzenie toku rozumowania Sądu i zrozumienie motywów wydanego w sprawie rozstrzygnięcia.

W rezultacie stwierdzić należy, że zaskarżone orzeczenie nie posiada ani właściwej podstawy faktycznej ani wyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, co musiało skutkować uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd I instancji powinien zatem dokonać oceny prawnej zgłoszonych przez powódkę roszczeń w oparciu o właściwie ustaloną podstawę faktyczną rozstrzygnięcia, mając na uwadze, że Sąd ma obowiązek odnieść się w uzasadnieniu do zgromadzonych oraz przeprowadzonych w sprawie dowodów, które dotyczyły faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Koszty postępowania apelacyjnego pozostawiono rozstrzygnięciu Sądu pierwszej instancji, w myśl art. 108 § 2 k.p.c.

(...)