II AKa 52/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2019-05-30
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2019-05-30
- Data orzeczenia:
- 30 maja 2019
- Data publikacji:
- 28 listopada 2019
- Data uprawomocnienia:
- 30 maja 2019
- Sygnatura:
- II AKa 52/19
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Katowicach
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Wojciech Kopczyński
- Sędziowie:
-
Alicja Bochenek
- Protokolant:
- Anna Moczek
- Hasła tematyczne:
- Wyrok łączny , Reformationis in peius
- Podstawa prawna:
- art. 439§1 pkt 8 k.p.k., art. 434§1 pkt 1
- Teza:
- Art. 19 ust. 1 in fine noweli lutowej przewiduje wszak jedną sytuację, gdy do łączenia kar orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. 1 lipca 2015 r.) zastosowanie znajdą przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu nadanym wymienioną ustawą. Ma ona miejsce, gdy zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie owej ustawy. W przepisie tym mowa jest o „skazaniu”, które oznacza rozstrzygnięcie w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego w zakresie czynu zarzuconego mu w akcie oskarżenia, a nie jedynie wymierzenie kary łącznej w wyroku łącznym. Stąd, tylko wówczas, gdy oprócz wyroków jednostkowych orzekających kary podlegające łączeniu wydanych przed 1 lipca 2015 r., co najmniej jeden z wyroków orzekających takie kary został wydany po tej dacie, możliwe jest stosowanie przepisów o karze łącznej w brzmieniu nadanym nowelą lutową. Zastosowanie tych przepisów jest natomiast wykluczone, gdy wszystkie wyroki jednostkowe orzekające kary podlegające łączeniu zapadły przed 1 lipca 2015 r., a po tej dacie wydano jedynie wyroki łączne. Różnica w porównaniu z ostatnim wyrokiem łącznym normującym sytuację prawną skazanego sprowadzała się do tego, że Sąd I instancji za podstawę wydania wyroku łącznego dodatkowo przyjął karę łączną orzeczoną właśnie wspomnianym ostatnim wyrokiem łącznym. Skoro w tym zakresie zachodziła różnica między przedmiotem rozpoznania (zakresem orzekania) Sądu I instancji, a innych postępowań, w których zapadły prawomocne orzeczenia rozstrzygające kwestie kary łącznej, to zaskarżony wyrok łączny nie był dotknięty bezwzględną przyczyną odwoławczą przewidzianą w art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. Nawet gdyby stwierdzono przesłankę w postaci powagi rzeczy osądzonej – w przypadku zaskarżenia wyłącznie przez obrońcę wyroku łącznego obniżającego de facto karę pozbawienia wolności, którą skazany miał do odbycia – obowiązujące przepisy nie pozwalałoby na uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania. W takim układzie procesowym umorzenie postępowania byłoby bowiem rozstrzygnięciem na niekorzyść skazanego, czego zabrania art. 434 § 1 pkt 1 k.p.k. a contrario. Pogląd ten opiera się na dostrzeżeniu, że art. 439 k.p.k. nie stanowi lex specialis w stosunku do art. 434 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 443 k.p.k.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Renata Kopiec
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację: Wojciech Kopczyński, Alicja Bochenek
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację: Wojciech Kopczyński, Alicja Bochenek
Data wytworzenia informacji: