Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Sawicka-Grab

Protokolant:sekretarz sądowy Marika Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. J. ( poprzednio K.)

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej K. J. (poprzednio K.) na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 2295,53 zł (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt trzy grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1317 zł (tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  przyznaje K. T. kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu K. J. – wynagrodzenie w kwocie 600 zł (sześćset) złotych.

Sygn. akt III C 1582/15 upr

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 sierpnia 2016 r.

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z 14 kwietnia 2015 r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej K. K. (obecnie: J.) kwoty 2295,53 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczanymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, że zawarła w dniu 27 czerwca 2012 r. z pozwaną umowę pożyczki nr (...), na podstawie której pozwana zobowiązała się do spłaty łącznego zobowiązania w wysokości 2816,03 zł, w tym: kwota pożyczki 1500 zł, odsetki umowne 164,33 zł, 205,20 zł opłata przygotowawcza, koszt ubezpieczenia spłaty pożyczki 210 zł, opłata za obsługę pożyczki w domu klienta 736,50 zł. Na dzień wniesienia pozwu, po uwzględnieniu dokonanych wpłat przez pozwaną, po potrąceniu nienależnych kosztów do uregulowania pozostała kwota 2295,53 zł, na którą składa się: kapitał 1835,26 zł, odsetki umowne 133,42 zł, opłata za obsługę pożyczki 326,85 zł. Umowa pożyczki została wypowiedziana 11 grudnia 2012 r.

Kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów procesu ( k. 57-60).

W toku dalszego postępowania strony nie modyfikowały swoich stanowisk procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. K. w dniu 27 czerwca 2012 r. podpisała z (...) S.A. umowę pożyczki pieniężnej nr (...) w wysokości 1500 zł, na łączną kwotę odsetek umownych 164,33 zł, łączną opłatę przygotowawczą 205,20 zł ( 153,90 zł + 51,30 zł), wraz z kosztem ubezpieczenia 210 zł, z opłatą za obsługę pożyczki w domu klienta 736,50 zł. Całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta wyniosła 2443,43 zł. Pozwana zobowiązała się do spłaty pożyczki w 45 tygodniowych ratach, ostatnia rata wynosi 62,51 zł, a każda pozostała 62,58 zł. W umowie uregulowano kwestie związane m.in. ze sposobem naliczenia oprocentowania.

Dowód: umowa pożyczki k. 4-6v.

Pismem z dnia 27 lutego 2015 r. (...) S.A. w W. wezwał K. K. do zapłaty kwoty 2295,53 zł do dnia 13 marca 2015 r. pod rygorem wszczęcia postępowania sądowego. Pismem z dnia 14 kwietnia 2015 r. powód poinformował pozwaną o wysokości zadłużenia z umowy pożyczki na dzień 14 kwietnia 2015 r. na kwotę 2295,53 zł. zaległość ta nie została uiszczona.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 8

- informacja o zadłużeniu k. 9

Powód w piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r. wypowiedział pozwanej umowę pożyczki nr (...) z dniem 15 stycznia 2013 r., ale nie później niż po upływie 30 dni od doręczenia wypowiedzenia. Dowodu doręczenia wypowiedzenia umowy pozwanej nie dołączono do pozwu.

Dowód: wypowiedzenie umowy k. 7

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne, a jedynie w zakresie daty początkowej naliczania odsetek podlegało oddaleniu.

Bezspornym w sprawie było, że pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W., a K. K. ( obecnie J.) doszło do zawarcia umowy pożyczki na łączną kwotę 2443,43 zł. Natomiast kurator reprezentujący pozwaną postulował oddalenie powództwa z uwagi na jego niewykazanie, a nadto podniósł zarzut przedawnienia roszczenia.

W myśl art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu przedawnienia, jako wywołującego dalej idący skutek. Jako, że brak jest regulacji szczególnej dotyczącej przedawnienia roszczeń wynikających z umowy pożyczki, zastosowanie znajdzie art. 118 k.c., który stanowi, że termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Zróżnicowanie terminów przedawnienia określonych w art. 118 k.c. nie zależy ani od charakteru podmiotu, któremu roszczenie przysługuje, ani od charakteru rozstrzyganej sprawy (cywilna czy gospodarcza), a wyłącznie od rodzaju (kwalifikacji) roszczenia z punktu widzenia jego związku z określonym rodzajem działalności (por. wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 1998 r., III CKN 6/98, LEX nr 50677 ). Uwzględniając charakter udzielonej przez (...) S.A. w W. pożyczki i rodzaj działalności prowadzonej przez ten podmiot przyjąć należy, że termin przedawnienia dla roszczenia o zwrot pożyczki, jako związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, wynosi 3 lata. Wobec tak określonego terminu przedawnienia, należy zauważyć, że nawet przyjmując, iż początek biegu terminu przedawnienia nastąpił w dniu zawarcia umowy tj. 27 czerwca 2012 r., to i tak roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu, jako, że powództwo zostało zainicjowane w dniu 5 maja 2015 r., a zatem przed upływem okresu trzyletniego, dlatego też o przedawnieniu nie może być mowy.

Strona pozwana nie kwestionowała faktu zaciągnięcia umowy pożyczki oraz obowiązków wynikających z tej umowy spoczywające na K. J. (poprzednio K.). Tym samym odpowiada ona za niespłaconą kwotę pożyczki wraz z kosztami ubezpieczenia, opłat dodatkowych, kwoty odsetek opłaty za obsługę pożyczki. Strony pożyczki w umowie wraz ze szczegółowymi postanowieniami, określiły m.in. konsekwencje nie wywiązywania się z jej postanowień, zastrzegając możliwość wypowiedzenia umowy ( pkt. 28 umowy). Wysokość należności głównej wynika z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową w postaci umowy pożyczki, informacji o zadłużeniu.

W konsekwencji rzeczą pozwanej na podstawie art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. było wykazanie, że nastąpiła spłata pożyczki. Pomimo powyższego pozwana nie sprostała powyższemu obowiązkowi.

Mając to na uwadze Sąd uwzględnił w całości powództwo co do dochodzonej kwoty, o czym stanowi punkt I sentencji wyroku.

O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc, stosownie do którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 5 maja 2015 r., jako że w sprawie brak dowodu doręczenia wezwania do zapłaty z informacją o stanie zadłużenia z dnia 27 lutego 2015 r., 14 kwietnia 2015 r. i co istotne wypowiedzenia umowy pożyczki z dnia 11 grudnia 2012 r. Tymczasem jak wynika z umowy pożyczki oraz wysokości dochodzonego roszczenia, powód dochodzi od pozwanej należności w mniejszej wysokości niż określona w umowie, jednakże nie wykazał wymagalności całej dochodzonej kwoty na dzień wniesienia pozwu. Pozwana zaś nie zamieszkiwała pod adresem wskazanym przez powoda, zmieniła nazwisko, a doręczenie odpisu pozwu nastąpiło skutecznie pozwanej dopiero w dniu 28 kwietnia 2016 r. (k. 52). Pozwana pozostawała zatem w zwłoce w zapłacie dochodzonej kwoty od dnia następnego tj. 29 kwietnia 2016 r. Dlatego też w punkcie II sentencji jedynie oddalono powództwo co do terminu początkowego płatności odsetek za opóźnienie.

W kwestii kosztów postępowania Sąd zastosował art. 98 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązania jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym względzie strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, które w sprawie ograniczyły się do kosztów uiszczonej zaliczki na poczet wynagrodzenia dla kuratora w wysokości 600 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł, ustalonego na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 490 ze zm.), opłaty skarbowej uiszczonej od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz 100 zł tytułem opłaty od pozwu. Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.

Koszty należne kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej ustalono na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 490 ze zm.), stąd rozstrzygnięcie jak w punkcie IV sentencji.