Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum V Wydział Karny w Szczecinie

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Faustyna Marek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14.02.2017 r., 5.04.2017 r., 26.06.2017 r., 4.10.2017 r., 6.12.2017 r., 26.02.2018 r., 14.05.2018 r. i 27.08.2018 r.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Szczecin-Niebuszewo –Magdaleny Krzesińskiej

sprawy przeciwko

A. A. (1)

synowi A. i U. z domu L.

urodzonemu (...) w S.

oskarżonemu o to, że:

w dniu 4 kwietnia 2013 r. w S. przywłaszczył powierzony mu samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości 13000,00 zł, objęty przewłaszczeniem w celu zabezpieczenia spłaty kredytu udzielonego mu w oparciu o umowę z dnia 23 marca 2011 r., numer (...), czym działał na szkodę (...) Bank S.A.

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

I. A. A. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu

II. Na postawie art. 632 pkt.2 kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

VK 1313/16

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2011 r. A. A. (1) zawarł z firmą (...) z siedzibą w G. umowę kupna sprzedaży samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), nr VIN (...), za kwotę 33500 zł..

W dniu 23 marca 2011 r. oskarżony zawarł z S. C. Bank umowę kredytu złotowego nr (...) na podstawie, której bank udzielił oskarżonemu kredytu w wysokości 35001,97 zł. na zakup samochodu marki T. (...) o nr rej. (...), nr VIN (...). Zabezpieczeniem tego kredytu była podpisana przez strony umowa przewłaszczenia pojazdu oraz cesji praw z polisy AC. Na jej podstawie oskarżony miał 51% praw do przedmiotu umowy a bank 49%. A. A. (1) dokonał kilku wpłat rat kredytowych na łączną kwotę 19952, 95 zł., a po wypowiedzeniu umowy tj. po dniu 4.04.2013 r. wpłacił jeszcze 2104,73 zł. Ze względu na okoliczność, iż A. A. (1) zaprzestał spłacania kredytu, pokrzywdzony bank wszczął postępowanie egzekucyjne i w dniu 8 stycznia 2016 r. wysłał do oskarżonego wezwanie do wydania pojazdu, które przez adresata nie zostało podjęte. Bank określił swoją stratę na kwotę 13000 zł., przy czym kwota ta nie stanowiła rzeczywistej szkody, na co wskazał pokrzywdzony, lecz średnią wartość pojazdu na dzień złożenia zawiadomienia o przestępstwie a wyliczoną na podstawie (...) internetowego programu wyceny pojazdów używanych. Natomiast z pisma datowanego na dzień 11.02.2013 r. skierowanego do oskarżonego a zatytułowanego wypowiedzenie umowy wynikało, że na dzień 11.02.2013 r. A. A. (1) był winien kredytodawcy kwotę 2544,76 zł., na którą składały się kwoty: 1094,74 zł. z tytułu kapitału wymagalnego, 1419,51 zł. z tytułu odsetek umownych, 30,51 zł. z tytułu odsetek za opóźnienie w spłacie wymagalnego kapitału kredytu, 368,96 zł. to koszty windykacji.

W dniu 28 listopada 2013 r. w B. A. A. (1) spowodował kolizję drogową w wyniku której samochód marki T. (...) uległ całkowitemu rozbiciu. Zarówno o kolizji, jak i o stanie pojazdu oskarżony telefonicznie informował pokrzywdzony bank. Pracownik działu windykacji pouczył go wówczas, że najlepiej będzie, jak pojazd sprzeda za jak najlepszą cenę, a pieniądze przeznaczy na spłatę kredytu. Jeszcze w trakcie tej rozmowy A. A. (1) poinformował swojego rozmówcę o swoim nowym adresie zamieszkania i adresach, pod którymi odbiera korespondencję oraz, że pojazd nie nadaje się do sprzedaży. A. A. (1) zgłosił szkodę ubezpieczycielowi samochodu firmie (...), która odmówiła ściągnięcia pojazdu do Polski. Ze względu na kłopoty finansowe oskarżony dopiero w lipcu 2014 r. przewiózł auto z B. do R., gdzie aktualnie mieszka i gdzie podjął próbę jego naprawy. Ostatecznie oskarżony zrezygnował z naprawy pojazdu ze względu na znaczne koszty z tym związane.

dowód: zeznania T. T. k.10-11, 287-288

zeznania J. F. k.253-254

wyjaśnienia A. A. (1) k.72-74, 144-145

pisemne zawiadomienie o przestępstwie k.1

kopia faktury VAT marża nr (...) k.29, 204

kopia umowy kredytu złotowego k.27-28, 197-199

kopia wypowiedzenia umowy k.32

pismo operatora telefonii komórkowej (...) sp. z o. o. k.312

pismo operatora O. k.319

dokumentacja szkodowa (...) k.322-

W tej sytuacji S. C. Bank zlecił czynności windykacyjne S. B., który prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie windykacji. Czynności podjęte przez S. B. nie przyniosły oczekiwanego rezultatu.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. pokrzywdzony wezwał oskarżonego do zwrotu pojazdu. Pismo to zostało wysłane do kredytobiorcy listem poleconym bez zwrotnego potwierdzenia odbioru i nie zostało przez niego odebrane. Dopiero w dniu 8 stycznia 2016 r. bank ponownie wysłał pismo do A. A. (1) wyzywające go do zwrotu pojazdu. I to pismo również nie zostało przez niego odebrane. Przy czym pisma te bank wysyłał pod nieaktualny już adres oskarżonego nie uwzględniając jego zgłoszenia o zmianie adresu.

W dniu 2 grudnia 2014 r. (...) Bank SA wystawił bankowy tytuł egzekucyjny na kwotę 34643,62 zł., któremu postanowieniem z dnia 23 lutego 2015 r., sygn.. akt VICo 475/15 Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie nadał klauzulę wykonalności.

dowód: zeznania S. B. k.39, 186-187

kopia bankowego tytułu egzekucyjnego k.92-93

kopia postanowienia Sądu k.90-91

pismo S. C. Bank k.314-317

W dniu 22 grudnia 2016 r. na polecenie Prokuratora Rejonowego S. – N. w S. wydane w toku postępowania przygotowawczego w niniejszej sprawie, funkcjonariusze KPP w G. udali się pod adres R., ul. (...), gdzie według wskazań oskarżonego miał stać przedmiotowy pojazd i nie ujawnili poszukiwanego auta. Nie mogli jednak zajrzeć do środka warsztatu należącego do J. F., w którym pojazd miał być przechowywany, gdyż był on zamknięty.

W dniu 15 czerwca 2018 r. funkcjonariusze KPP w G. działając na polecenie sądu dokonali przeszukania posesji przy ul. (...) w R. i ujawnili samochód marki T. (...) o nr rej. (...).

dowód: fax KPP G. k.152

protokół przeszukania posesji k.434-435

Odnośnie zarzucanego czynu A. A. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznawania znaczenia czynu ani kierowania swoim postępowaniem.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k.153-155

Aktualnie A. A. (1) prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje dochód w wysokości 2000 zł. w stosunku miesięcznym. Oskarżony ma na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 14 lat.

W/w nie był dotychczas karany sądownie.

dowód: dane osobopoznawcze k.179

dane o karalności k.406

A. A. (1) przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym a następnie w charakterze oskarżonego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.

/wyjaśnienia A. A. (1) k.72-74, 144-145/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o zeznania T. T., zeznania J. F. zeznania S. B. i wyjaśnienia A. A. (1), a także w oparciu o dowody z dokumentów takie, jak: pisemne zawiadomienie o przestępstwie, kopia faktury VAT marża nr (...), kopia umowy kredytu złotowego, kopia wypowiedzenia umowy, pismo operatora telefonii komórkowej (...) sp. z o. o., pismo operatora O., dokumentacja szkodowa (...), kopia bankowego tytułu egzekucyjnego, kopia postanowienia Sądu, pismo S. C. Bank, fax KPP G., protokół przeszukania posesji, opinia sądowo – psychiatryczna, dane osobopoznawcze, dane o karalności.

Wszystkie te dowody są zbieżne ze sobą, wzajemnie się uzupełniają i tworzą logiczną całość. Na ich podstawie można odtworzyć przebieg zdarzenia.

W niniejszej sprawie nie sposób jest stwierdzić, że swoim zachowaniem A. A. (1) wypełnił znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk.

W zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa z dnia 20 maja 2016 r. pokrzywdzony wskazał, że podczas działań windykacyjnych ustalono, że oskarżony bezprawnie rozporządza przedmiotem przewłaszczenia, nie wskazując jednak na czym to rozporządzenie miałoby polegać. Oparte zostały one (te ustalenia) jedynie o okoliczność, iż oskarżony zaprzestał spłacać rat kredytu oraz nie wydał pojazdu zgodnie z wystosowanym do niego wezwaniem. Nie znajduje jednak podstaw prawnych identyfikowanie zamiaru przywłaszczenia mienia z samym tylko faktem nienależytego wywiązywania się z postanowień umownych tj. brakiem spłat rat kredytu. Nie jest również podstawą do automatycznego przypisywania oskarżonemu zamiaru przywłaszczenia samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) niemożność nawiązania kontaktu z oskarżonym przez Bank. Sąd miał na uwadze, że w § 10.1 umowy przewłaszczenia strony postanowiły, że w przypadku przejścia na Bank pozostałej, przysługującej przewłaszczającemu części udziału wynoszącej 51/100, oskarżony zobowiązuje się do niezwłocznego wydania pojazdu wraz z kompletną dokumentacją, kluczykami i polisą OC i AC na żądanie Banku lub osoby przez niego upoważnionej. Przy czym ze zdania drugiego przedmiotowego zapisu wynika, iż szkody wynikłe z niewykonania lub zwłoki w wykonaniu obowiązku wydania pojazdu w terminie i miejscu wskazanym przez Bank lub wydanie pojazdu w stanie pogorszonym, jak i inne wszelkie koszty poniesione przez Bank w związku z przejęciem pojazdu obciążają przewłaszczającego. Błędnie zatem pokrzywdzony utożsamia obowiązek wydania rzeczy z obowiązkiem fizycznego dostarczenia mienia w miejsce wskazane przez Bank, albowiem równie dobrze to oskarżony mógł wskazać miejsce wydania rzeczy, co też uczynił telefonując na bankową infolinię, a ewentualne koszty z tym związane obciążałyby kredytobiorcę. Okoliczność, czy A. A. (1) rzeczywiście w tej sprawie telefonował do banku była przedmiotem sprawdzeń przez sąd. Jednakże ze względu na upływ czasu ani operatorzy telefonii komórkowych ani też bank nie posiadali żadnych danych z tym zawiązanych. Wykaz połączeń telefonicznych, czy też nagrania rozmów nie są przechowywane przez okres dłuższy niż rok.

Istotą przywłaszczenia jest zamiar nie bezprawnego władania cudzą rzeczą, nie bezprawne nią dysponowanie, czy nawet bezprawne zatrzymanie, lecz trwałe włączenie przez sprawcę przedmiotu przestępstwa do własnego majątku (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 18.06.2013 r., sygn. akt IIAKa 83/13. Takie trwałe włącznie przedmiotu umowy leasingu do własnego majątku po stronie A. A. (1) nie nastąpiło. Co więcej ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, żeby oskarżony miał zamiar trwałego włączenia przedmiotowego pojazdu do własnego majątku. Od początku postępowania nie ukrywał miejsca położenia pojazdu, zaznaczył, że nigdy nie było z jego strony problemów z wydaniem auta. Nadto w wyniku podjętych czynności ustalono, że samochód ten od czasu sprowadzenia go z B. do Polski nieprzerwanie znajduje się na posesji sąsiada oskarżonego. Niewątpliwie zatem, oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamiona czynu zabronionego stypizowanego w art. 284 § 2 kk.

Mając na uwadze powyższe Sąd uniewinnił A. A. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na podstawie art.632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.