Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:SSR Monika Wolanin

Protokolant:Alicja Szpyrka

przy udziale Prokuratora: Macieja Nitry

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2013 r.

na rozprawie sprawy

M. P. syna F. i M. z domu P.

urodzonego (...) w O.

oraz

W. G. córkę D. i A. z domu M.

urodzonej (...) w W.

oskarżonych o to, że:

w dniu 21 kwietnia 2012 roku we W. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali w celu przywłaszczenia telewizor marki S., o wartości 1 000 zł czym działali na szkodę D. G.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

******************

I.  uniewinnia oskarżonych: M. P. i W. G. od popełnienia zarzucanego im czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. J. kwotę 1298,88 złotych, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. P. w toku postępowania przygotowawczego i sądowego;

III.  na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciąża w całości Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny, istotny dla merytorycznego rozstrzygnięcia:

Oskarżony M. P. zamieszkuje w T. przy ul. (...). Pozostaje on w nieformalnym związku z oskarżoną W. G. z którego pochodzi ich małoletnie , niespełna roczne dziecko .

Pokrzywdzony D. G., który jest ojcem oskarżonej W. G. mieszka we W. przy ul. (...). W domu tym , za zgodą pokrzywdzonego przebywa często oskarżona , która na poddaszu posiada własny pokój . Dysponowała ona także kluczami do w.w budynku, które najczęściej zostawiał jej ojciec .

W kwietniu 2012r. na wskazanym poddaszu wraz oskarżoną W. G. zamieszkiwał także oskarżony M. P..

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 179,

⚫

wyjaśnienia oskarżonej W. G. k. 179-180.

⚫

zeznania świadka A. G. k. 231 – 232,

⚫

zeznania pokrzywdzonego D. G. k. 180-181.

W dniu 21 kwietnia 2012r. oskarżeni W. G. i M. P. udali się do mieszkania położonego przy ul (...) . Oskarżona zabrała z pokoju zajmowanego przez swego ojca telewizor marki S., który stanowił jej własność . Został on zakupiony jako prezent urodzinowy przez jej rodziców: A. G. i D. G..

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 179,

⚫

wyjaśnienia oskarżonej W. G. k. 179-180.

⚫

zeznania świadka A. G. k. 231 – 232,

⚫

zeznania pokrzywdzonego D. G. k. 180-181.

Następnie, po opuszczeniu budynku przy ul. (...) oskarżeni udali się do lombardu celem uzyskania pieniędzy pod zastaw telewizora. W drodze do lombardu napotkali swego znajomego - K. M., którego poprosili o to by telewizor zastawił w lombardzie , posługując się własnym dowodem osobistym . K. M. wyraził na to zgodę i uzyskaną w ten sposób sumę pieniędzy przekazał oskarżonym.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 179,

⚫

wyjaśnienia oskarżonej W. G. k. 179-180.

⚫

zeznania świadka K. M. k. 192-193.

Kiedy pokrzywdzony D. G. wrócił do domu i zauważył wybity otwór w drzwiach wejściowych do swego pokoju oraz stwierdził brak telewizora powiadomił niezwłocznie o tym fakcie policję . Następnie, udał się na Komisariat Policji W. - R. gdzie złożył zawiadomienie o popełnienia przestępstwa

Dowód:

⚫

zawiadomienie o przestępstwie z godz. 15:55 z dnia 21 kwietnia 2012r. k. 1,

⚫

zeznania pokrzywdzonego D. G. k. 180-181.

⚫

wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 179,

⚫

wyjaśnienia oskarżonej W. G. k. 179-180.

⚫

zeznania świadka A. G. k. 231 – 232,

⚫

zeznania pokrzywdzonego D. G. k. 180-181.

Oskarżony M. P. ma 22 lata, Jest kawalerem, ma dwoje dzieci w wieku 4 lat oraz 8 miesięcy, posiada wykształcenie podstawowe, jest bezrobotny, w przeszłości utrzymywał się z prac dorywczych. Był czterokrotnie , w tym także za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego M. P. k. 179,

⚫

karta karna oskarżonego k. 31.

Oskarżona W. G. ma 20 lat, jest niezamężna, ma jedno dziecko w wieku 8 miesięcy, posiada wykształcenie gimnazjalne, jest bezrobotna. W przeszłości była karana przez sąd .

Dowód:

⚫

karta karna oskarżonej k. 24 .

⚫

wyjaśnienia oskarżonej W. G. k. 179-180.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony M. P. przyznał się do stawianego mu zarzutu. Wyjaśnił , iż to W. G. postanowiła ukraść telewizor swemu ojcu i upozorować włamanie .

Podczas rozprawy oskarżony M. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił , że telewizor marki S., który oskarżona W. G. wyniosła z mieszkania pokrzywdzonego należał do niej, stanowił jej własność i fakt ten był mu znany . Oskarżona potrzebowała pilnie pieniędzy, dlatego zdecydowała się sprzedać telewizor.

Ustosunkowując się do wyjaśnień złożonych podczas postępowania przygotowawczego M. P. podał , iż nie podtrzymuje ich , złożył je bowiem w obawie przed aresztowaniem .

(wyjaśnienia oskarżonego k. 179)

W toku postępowania przygotowawczego oskarżona W. G. przyznała się do stawianego jej zarzutu jednak odmówiła złożenia szczegółowych wyjaśnień.

W toku rozprawy także oskarżona W. G. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, że telewizor był jej własnością , otrzymała go od rodziców w prezencie .Podała nadto , że z uwagi na fakt, że kuchnia i łazienka znajdowały się w mieszkaniu pokrzywdzonego, oskarżona mogła tam wchodzić. Kiedy zaś pokrzywdzony nie zostawiał jej kluczy, korzystała z otworu w drzwiach.

(wyjaśnienia oskarżonej k. 179 -180)

Sąd zważył:

Zgromadzony w toku przewodu sądowego całokształt materiału dowodowego, oceniony przez pryzmat naczelnych zasad procesowych , wyrażonych w art.: 4, 5 § 2 i 7 k.p.k., w przekonaniu Sądu , nie dostarczył jednoznacznych i nie budzących wątpliwości podstaw do przypisania oskarżonym M. P. i W. G. winy i sprawstwa zarzuconego im aktem oskarżenia czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278 § 1 k.k.

Ustalając stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie, Sąd oparł się przede wszystkim o treść zeznań świadka: A. G. i K. M.. Podstawę poczynionych ustaleń, zaprezentowanych powyżej, stanowiły także zeznania pokrzywdzonego D. G..

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. G., bowiem przytoczone przez nią okoliczności dotyczące zakupu telewizora , którego zaboru mieli dokonać oskarżeni były logiczne i korelowały z wypowiedziami pokrzywdzonego oraz wyjaśnieniami oskarżonych , które złożyli na etapie postępowania sądowego . Z jej wypowiedzi wynika , iż telewizor marki S. był prezentem urodzinowym jaki podarowali W. G. jej rodzice a tym samym stanowił jej własność . Sąd nie znalazł przy tym racjonalnych podstaw do zdyskredytowania zeznań w.w świadka i odmówienia im przymiotu wiarygodności .

Za wiarygodne uznano zeznania świadka K. M. który na prośbę oskarżonych oddał telewizor do lombardu pod zastaw i przekazał im otrzymaną z tego tytułu kwotę pieniężną . Wypowiedzi te bowiem znajdują oparcie w pozostałym, zgromadzonym w sprawie , materiale dowodowym .

Za wiarygodne uznano także zeznania pokrzywdzonego D. G., zwłaszcza w zakresie w jaki ostatecznie przyznał , iż telewizor , który zabrała z mieszkania jego córka był faktycznie jej prezentem urodzinowym i miał prawo go sprzedać . Jego wypowiedzi w tym zakresie korespondują z zeznaniami A. G. i wyjaśnieniami oskarżonych .

Ustosunkowując się do do wyjaśnień oskarżonych, nie uszła , rzecz jasna , uwadze Sądu ich ewolucja . Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżeni przyznali się do stawianego im zarzutu. Podczas rozprawy nie przyznając się do popełnienia zarzucanego im czynu stanowczo i zgodnie utrzymywali , iż jakkolwiek faktycznie zabrali telewizor z pokoju ojca oskarżonej W. G. , to podkreślali , iż telewizor ten stanowił własność tej ostatniej bowiem był prezentem urodzinowym jaki otrzymała od swoich rodziców a zatem stanowił jej własność , którym miała pełne prawo dysponować . Z uwagi na treść zeznań pokrzywdzonego oraz A. G. Sąd uznał , iż brak przyczyn do tego by odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonych , złożonym na etapie postępowania sądowego i nie przyjąć ich za podstawę poczynionych a zaprezentowanych wyżej ustaleń faktycznych .

Za wiarygodne uznano także zeznania świadków- funkcjonariuszy policji : P. J. i P. P. (4). Wskazać jednak należy , iż nie były one przydatne przy ustalaniu istotnego dla sprawy stanu faktycznego, bowiem nie wniosły one żadnych informacji przydatnych dla ustalenia sprawstwa bądź winy oskarżonych.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, będącym wynikiem przeprowadzonej i zaprezentowanej wyżej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, Sąd uznał, że oskarżonych M. P. i W. G. należy uniewinnić od popełnienia zarzucanego im czynu, stypizowanego w art. 278 § 1 k.k..

Z poczynionych ustaleń faktycznych w sposób jednoznaczny wynika, że oskarżeni w dniu 21 kwietnia 2012r. zabrali z mieszkania przy ul. (...), w którym zamieszkiwał pokrzywdzony, telewizor marki S., który stanowił własność oskarżonej W. G..

W art. 278 § 1 k.k. ustawodawca stypizował przestępstwo polegające kradzieży cudzej rzeczy ruchomej. Do realizacji jego ustawowych znamion dojdzie tylko i wyłącznie wtedy gdy sprawca , nie będący właścicielem danej rzeczy ruchomej, podejmie działania zmierzające do pozbawienia innej osoby własności tej rzeczy i zmierzał do jej przywłaszczenia .

Przenosząc powyższe uwagi na grunt ujawnionego w toku przewodu sądowego stanu faktycznego, nie może budzić wątpliwości, iż oskarżeni nie mogli swoim działaniem pozbawić pokrzywdzonego D. G. własności telewizora , bowiem przedmiot ten należał, w chwili popełnienia czynu, do oskarżonej W. G. i stanowił jej własność . Nie może być zatem mowy o realizacji znamienia „ zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej”. Przedmiot przestępstwa nie posiadał najistotniejszej cechy jakościowej, która umożliwiła by popełnienie przestępstwa – nie był rzeczą cudzą.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, należało oskarżonych uniewinnić od czynu zarzucanego im aktem oskarżenia czynu .

Orzeczenie o kosztach sądowych oraz o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. P. z urzędu , Sąd oparł o treść art. 632 pkt 2 k.p.k. i § 14 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.