Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ś., dnia 11-03-2013 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Beata Michurska-Gruszczyńska

Protokolant:Anna Smolińska

po rozpoznaniu w dniu 11-03-2013 r. w Środzie Śląskiej

sprawy z powództwa małoletniego I. S. reprezentowanego przez E. S.

przeciwko J. S.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz małoletniego powoda I. S. alimenty w kwocie po 500zł (pięćset złotych) miesięcznie, płatne poczynając od dnia 11.03.2013r. z góry do dziesiątego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk E. S. jako przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda;

II.  kosztami postępowania w kwocie 306zł obciąża pozwanego nakazując mu, aby uiścił tę kwotę na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej);

III.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda I. S. – E. S., działając w imieniu małoletniego, wniosła o zasądzenie od pozwanego J. S. na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania podała, że małoletni I. S. jest synem pozwanego ze związku małżeńskiego E. S. i pozwanego. Od ponad dwóch lat strony pozostają w separacji, a około roku temu pozwany wyprowadził się ze wspólnego mieszkania i zamieszkał wraz ze swoją matką we W.. Matka małoletniego powoda prowadzi własną działalność gospodarczą w postaci małej gastronomii, z której osiąga dochód w wysokości około 2.000 zł miesięcznie. Natomiast pozwany pracuje jako instruktor nauki jazdy we W.. Małoletni powód jest obecnie w III klasie Gimnazjum i znajduje się w fazie intensywnego wzrostu, a do tej pory matka małoletniego powoda samodzielnie ponosiła koszty jego utrzymania.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu żądania wskazał, że nie polega na prawdzie twierdzenie matki małoletniego powoda, że już od około roku nie zamieszkuje wspólnie z żoną. Pracuje obecnie jako instruktor jazdy i wykonując swoją pracę w różnym wymiarze czasu pracy, korzysta czasami z miejsca zamieszkania swojej matki, zdarza się również że nocuje tam. Około półtora roku temu pozwany przekazał matce małoletniego powoda prowadzenie baru w Ś., który ona prowadzi do dzisiejszego dnia. Pozwany dokłada się do utrzymania syna, łoży na zakup obuwia, ubrań, książek do szkoły, wyjścia do kina, czy na basen. Pokrywa również opłaty za dom. Czyni również osobiste starania w wychowanie dziecka. Ponadto wskazał, że łoży świadczenie alimentacyjne na rzecz 22-letniej córki z innego związku małżeńskiego w kwocie 350 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni I. S. urodził się w dniu 02 października 1997 r. i pochodzi ze związku małżeńskiego E. S. i J. S..

dowód: odpis zupełny aktu urodzenia małoletniego powoda, k. 4 a.s.

Małoletni powód w chwili obecnej ma 15 lat i uczęszcza do III klasy gimnazjum. Średniomiesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda to kwota około 1.000 zł, na którą składają się wydatki na: wyżywienie – około 500 zł, ubrania, środki czystości oraz higieny jak i kieszonkowe – około 500 zł.

dowód: przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, k. 35 a.s.

Małoletni powód nie posiada własnego majątku, z którego mógłby utrzymać się samodzielnie.

bezsporne

Matka małoletniego powoda obecnie prowadzi własną działalność gospodarczą w formie małej gastronomii przy ul. (...) w Ś., z której osiąga dochód w wysokości około 2.000 zł miesięcznie. W 2012 r. prowadzona przez nią działalność przyniosła stratę w wysokości 24.400 zł.

Miesięczny koszt utrzymania matki małoletniego powoda to koszt około 500 zł miesięcznie. Natomiast utrzymanie domu, w którym mieszka wraz z małoletnim synem to kwota około 800 zł miesięcznie w zimie, a w tym: woda – 150 zł, prąd – 150 zł, telefon – 80 zł, wywóz nieczystości – 40 zł, pozostała kwota to opłata za ogrzewanie.

Matka małoletniego powoda z zawodu jest technikiem elektroradiologii.

dowód: zeznanie podatkowe PIT-36 za 2012 r., k. 8 – 10 a.s.

informacja o wysokości dochodu (straty) za 2012 r., k. 11 a.s.

pokwitowania wpłat za wodę, k. 34 a.s.

pokwitowanie przyjęcia zlecenia z dnia 11.02.2013 r., k. 34 a.s.

potwierdzenie płaty za prąd z dnia 14.12.2012 r., k. 34 a.s.

pokwitowanie przyjęcia zlecenia z dnia 15.10.2012 r., k. 34 a.s.

faktura VAT nr (...) z dnia 10.01.2013 r. wraz z potwierdzeniem zapłaty, k. 34 a.s.

pokwitowanie przyjęcia zlecenia z dnia 12.12.2012 r., k. 34 a.s.

faktura VAT nr (...) z dnia 10.10.2012 r., k. 34 a.s.

dowód wpłaty z dnia 30.01.2013 r., k. 34 a.s.

przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, k. 35 a.s.

Pozwany J. S. od około tygodnia czasu prowadzi bar we W. na stacji benzynowej. Przedtem pracował jako instruktor nauki jazdy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, z której osiągał przychód w wysokości około 3.600 zł miesięcznie, przy czym dochód wynosił około 1.000 zł miesięcznie.

Nie posiada zadłużeń ani kredytów.

Pozwany mieszka na zmianę u swojej matki we W. oraz w domu stron w Ś..

Pozwany z zawodu jest technikiem obróbki i skrawania.

dowód: zaświadczenie o dochodach z dnia 01.02.2013 r., k. 12 a.s.

podatkowa księga przychodów i rozchodów, k. 13 – 20 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 35 – 36 a.s.

Pozwany przekazuje czasami synowi drobne kwoty pieniężne, tj. 20 – 40 zł, na jego wydatki. Czasami wychodzi również z synem do kina lub na basen i na ten cel przeznacza kwotę około 70 zł miesięcznie.

dowód: przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, k. 35 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 35 – 36 a.s.

Pozwany zobowiązany jest do uiszczania świadczenia alimentacyjnego ma swoją 23-letnią córkę, z innego związku, w kwocie po 350 zł miesięcznie.

dowód: przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, k. 35 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 35 – 36 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy we W., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych, osoby która prowadziła działalność gospodarczą z zakresu gastronomii, technika obróbki skrawaniem za wynagrodzeniem miesięcznym średnio od 1.600 zł do 2.600 zł brutto.

dowód: pismo z PUP we W. z dnia 26.02.2013 r., k. 31 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w Ś., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych, dla osób prowadzących działalność gospodarczą w zakresie gastronomii za wynagrodzeniem miesięcznym średnio od 536 zł do 2.016 zł brutto. Jednoczenie urząd nie dysponował żadnymi ofertami pracy dla technika elektroradiologa, instruktora nauki jazdy i technika obróbki i skrawania.

dowód: pismo z PUP w Ś. z dnia 18.02.2013 r., k. 29 a.s.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.

Zakres świadczeń alimentacyjnych względem dziecka wyznaczają zatem z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dotyczą środków utrzymania, a w miarę potrzeby również środków wychowania. Podczas gdy zaspokojenie środków utrzymania polega tylko na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, pożywienia, odzieży, pielęgnacji, leczenia, to zaspokajanie środków wychowania następuje ponadto przez osobistą troskę o jego rozwój fizyczny i umysłowy. Przy czym należy zaznaczyć, że przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się nie tylko potrzeby zapewniające uprawnionemu minimum egzystencji, ale potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy (vide: teza IV uchwały SN z dnia 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNC 1998, nr 4, poz. 42).

Ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania określonego wynagrodzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy zobowiązany faktycznie nie pracuje.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka ma dwojaką postać, która wyraża się świadczeniami o charakterze materialnym oraz osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie, które są równie doniosłe i nie do przecenienia.

Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.02.1972 r., III CRN 470/71, Informator Prawniczy 1972, nr 1 – 2, poz. 15). Ponadto przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego, jego sytuację rodzinną, a wysokość obciążenia alimentacyjnego powinna być określona na takim poziomie, aby nie prowadziła do niedostatku.

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wniosła o zasądzenie od pozwanego J. S. na rzecz małoletniego powoda alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie. Matka małoletniego powoda twierdziła, że pozwany w ogóle nie dokłada się do utrzymania małoletniego syna od około 1 roku, tj. od czasu kiedy wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego domu.

Pozwany natomiast podnosił, że nie polega na prawdzie twierdzenie matki małoletniego powoda, że pozwany wyprowadził się ze wspólnego domu i że nie dokłada się do utrzymania syna. Pozwany twierdził, że dokłada się po połowie zarówno do rachunków dotyczących utrzymania domu, jak i dokonuje zakupu obuwia, odzieży, książek i biletów do kina, czy na basen dla syna. Ponadto wskazał, że do niedawna pracował jako instruktor nauki jazdy, a obecnie prowadzi bar we W. na stacji benzynowej, ale to od tygodnia wobec czego nie mas wiedzy o tym, jaki będzie osiągał dochód.

W ocenie Sądu przeprowadzone w sprawie dowody, a w szczególności z dokumentów i przesłuchania stron oraz argumenty powołane przez matkę małoletniego powoda i pozwanego, jednoznacznie wskazują, że zachodzą podstawy do uznania w całości żądania zawartego w pozwie. Przede wszystkim należy wskazać, że każdy z rodziców jest zobowiązany do przyczyniania się do zaspokajania podstawowych potrzeb dzieci. Na potrzeby te składa się nie tylko obowiązek zapewnienia dzieciom żywności, odzieży, czy możliwości kształcenia i rozwoju, ale także zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że matka małoletniego powoda wraz z synem zamieszkują w domu należącym do matki powoda i pozwanego. Natomiast pozwany zamieszkuje na zmianę to we wspólnym domu, to u swojej matki we W.. Koszty utrzymania wspólnego domu ponosi matka małoletniego powoda, co wynika z przedłożonych przez nią dowodów wpłat oraz potwierdzeń przelewów. Natomiast pozwany, który w toku procesu powoływał się na to, że również dokłada się do utrzymania wspólnego domu nie wykazał, aby tak było w rzeczywistości, gdyż nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów, a to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu zgodnie z art. 6 k.c. Na marginesie wskazać należy, że pozwany w trakcie jego przesłuchania starał się podać koszty utrzymania mieszkania, jednak podawane przez niego kwoty nie zgadzały się z tymi wynikającymi z faktur czy też z dowodów wpłat, co może skłaniać tym bardziej ku przekonaniu, że nie dokłada się on do utrzymania wspólnego domu, skoro nie zna wysokości poszczególnych opłat.

Ponadto matka małoletniego powoda w toku procesu podnosiła, że comiesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda to kwota około 1.000 zł, co jest kwotą niewygórowaną i zgodną z doświadczeniem życiowym w zakresie kosztów utrzymania dziecka w wieku małoletniego powoda. Powyższemu nie zaprzeczył pozwany, który jednak twierdził, że dokłada się do utrzymania syna poprzez dokonywanie zakupu obuwia, odzieży, książek oraz biletów do kina czy na basen. Na powyższą okoliczność również nie przedłożył żadnych dowodów, co zdaniem Sądu czyni jego twierdzenie nieudowodnionym. Matka małoletniego powoda nie zaprzeczyła natomiast, że ojciec czasami przekazuje synowi drobne kwoty pieniężne na tzw. kieszonkowe. Jednak, zdaniem Sądu, nie może to czynić zadość obowiązkowi zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych dziecka. Ponadto pozwany nie jest osobą, która nie osiąga żadnego dochodu, jak bowiem podał do niedawna był instruktorem nauki jazdy, a obecnie prowadzi bar na stacji benzynowej we W., co jak sam podkreślił ma mu przynieść większy dochód niż osiągał dotychczas tj. kwotę 1.000 zł miesięcznie.

Sąd mając więc na uwadze powyższe okoliczności, doszedł do przekonania, że pozwany jako ojciec małoletniego powoda jest ex lege zobowiązany do łożenia na jego utrzymanie. Natomiast kwota 500 zł miesięcznie, a zatem połowa kosztów comiesięcznego utrzymania małoletniego powoda, jest obciążeniem, które pozwany będzie mógł zrealizować. W ocenie Sądu pozwany winien przyczyniać się w takim samym stopniu do zaspokajania potrzeb małoletniego I. S. jak matka małoletniego, ponieważ brakującą kwotę 500 zł miesięcznie będzie ona musiała dokładać do utrzymania syna.

Mając zatem na uwadze możliwości zarobkowe i zawodowe obojga rodziców, orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach sądowych rozstrzygnięto na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 z późn. zm.), mając na uwadze, że pozwany osiąga stały dochód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Zarządzenie:

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu z pouczeniem;

2.  kal. 14 dni.

22.03.2013 r.

(a. s.A. (...).P.)