Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział I Cywilny

w składzie: Przewodniczący SSR Bartłomiej Rajca

Protokolant: Mirosława Mękarska

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 27 marca 2013 roku w Ś.

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko A. M.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda J. K. na rzecz pozwanej A. M. kwotę 617 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Zarządzenia:

1.  odnotować,

2.  kal. 21 dni,

28.03.2013r.

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł w dniu 12 kwietnia 2012 r. pozew przeciwko pozwanej A. M. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 1.600 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21.10.2011 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu powód twierdził, że na przełomie września i października 2011 r. strony zawarły ustnie umowę, na podstawie której powód zobowiązał się do wykonania na rzecz pozwanej murowanego ogrodzenia posesji pozwanej w L.. Powód twierdził, że ostatecznie strony ustaliły wynagrodzenie pozwanego na kwotę 8.500 zł należną za wykonanie ogrodzenia w całości tj. od wykopania i zalania fundamentu do jego wykończenia, w tym 80 zł za metr bieżący wykonanego fundamentu. Po wykonaniu wykopu na fundament i zalaniu go betonem, co nastąpiło 20.10.2011 r., pozwana wypłaciła powodowi w dwóch ratach po 1.000 zł za tę pracę, a ponieważ powód wykonał 45 metrów bieżących fundamentu, za którą to pracę powodowi należało się 3.600 zł (45 m x 80 zł), do zapłaty przez pozwaną pozostało 1.600 zł. Pozwany wskazał też, że odbyła się rozprawa karna przeciwko pozwanej o jej pomówienie powoda o kradzież kanistra z paliwem, i to pomówienie pozwanej było pretekstem do niewypłacenia mu przez nią reszty jego wynagrodzenia.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 05 czerwca 2012 r. sąd nakazał pozwanej zapłatę kwoty 1.600 zł z odsetkami i kosztami procesu.

W sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości.

Pozwana zaprzeczyła wszystkim twierdzeniom powoda poza wyraźnie przyznanymi. Pozwana przyznała, że powód miał wykonać na jej zlecenie prace budowlane na terenie jej nieruchomości w L. przy ul. (...), lecz podniosła, że strony nie dokonywały ustaleń wysokości kwot należnych za jeden metr kwadratowy lecz porozumiały się, że po ukończeniu danego etapu nastąpi częściowa zapłata za wykonaną pracę. Podniosła, że powód od początku wykonywania prac działał w sposób opieszały i niedokładny, lecz w związku z wykonaniem części prac tj. wykopanie rowu, położenie wylewki oraz części podmurówki pod ogrodzenie z klinkieru otrzymał w dwóch ratach łącznie 2.000 zł, co potwierdził pisemnym pokwitowaniem z 26.10.2011 r.; nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń co do wysokości zapłaty. Ponadto podniosła, że powód nie wrócił do wykonywania dalszych prac związanych z ogrodzeniem w związku z podejrzeniami pozwanej co do zaboru w dniu 26.10.2011 r. przez powoda kanistra z paliwem z budowy pozwanej, a strony spotkały się później tylko celem rozliczenia wykonanej pracy. Pozwana też podniosła, że wartość prac wykonanych przez powoda wynosi poniżej kwoty 2.000 zł, a powód nie udowodnił, wbrew obowiązkowi z art. 6 Kodeksu cywilnego, by wartość tych prac była wyższa, a zatem kwota wypłacona mu dotąd przez pozwaną pokrywa z nadwyżką jego roszczenie o zapłatę wynagrodzenia. Na ostatniej rozprawie pozwana reprezentowana już przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wniosła o zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Bezsporne było, że na przełomie września i października 2011 r. strony zawarły ustnie umowę, na podstawie której powód miał wykonać za wynagrodzeniem murowane ogrodzenie posesji pozwanej w L. przy ul. (...). Bezsporne było również między stronami (a nadto wynika to z dokumentu pt. „oświadczenie” – k.3 oraz z wydruków zdjęć – k.4-5) , że powód wykonał część tych prac i w dniu 26.10.2011 r. oraz w dniu 28.10.2011 r. powód otrzymał od pozwanej dwie kwoty po 1.000 zł, tj. łącznie 2.000 zł za wykopanie rowu pod fundament i zrobienie betonowej wylewki fundamentowej oraz częściowej podmurówki pod ogrodzenie z klinkieru. Bezsporne było również, że po wykonaniu tych prac powód przestał wykonywać dalsze prace na rzecz pozwanej związane z ogrodzeniem.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Na wykonanie przez powoda ogrodzenia posesji pozwanej miało się składać wykonanie wykopu w ziemi na fundament, zrobienie szalunku, ławy fundamentowej, uzbrojenie tego fundamentu i zalanie to betonem, następnie wykonanie słupków do przęseł z cegły klinkierowej oraz wykonanie podmurówki i zafugowanie oraz zrobienie na słupkach czopuchów z cegły klinkierowej. Za całość tych prac strony uzgodniły wstępnie wynagrodzenie dla powoda w szacunkowej kwocie 8.500 zł. Wynagrodzenie obejmowało tylko osobistą pracę pozwanego, gdyż materiał do wykonania tej pracy dostarczała pozwana.

Dowód: - przesłuchanie pozwanej – k.65-66

- przesłuchanie powoda – k. 64-65

W ramach wykonanych prac związanych z fundamentem ogrodzenia powód wykonał 36 m rowu pod fundament, wykonał jego zbrojenie oraz zalanie go betonem.

Dowód: - zeznania świadka B. J. – k.37

- przesłuchanie pozwanej – k.65-66

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne.

Dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom powoda w zakresie w jakim powód zeznał, że uzgodnił z pozwaną że za etap prac związanych z ogrodzeniem pozwanej polegający na wykonaniu betonowego fundamentu pod to ogrodzenie strony ustaliły wynagrodzenie w kwocie 80 zł za metr bieżący tego fundamentu, gdyż zeznania te pozostają w sprzeczności z zeznaniami pozwanej, która temu stanowczo i konsekwentnie zaprzeczała od początku procesu, a powód nie dostarczył na tę okoliczność pozwanemu żadnego innego środka dowodowego. Sąd odmówił też wiarygodności zeznaniom powoda również na okoliczność, że wykonał 45 metrów bieżących fundamentu pod ogrodzenie, gdyż z zeznań nie tylko pozwanej ale i świadka B. J. wynika, że wykop wykonany przez pozwanego liczył tylko 36 metrów bieżących, a powód również na tę okoliczność nie dostarczył innego dowodu niż swoje zeznania.

Natomiast Sąd odmówił mocy dowodowej zeznaniom przesłuchanej świadek A. M., albowiem jak się okazało świadek ta nie miała w istocie wiadomości o faktach mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia, poza okolicznościami w zasadzie bezspornymi między stronami. Sąd też odmówił mocy dowodowej dokumentom przedkładanym przez pozwaną w postaci kosztorysów wykonania ogrodzenia sporządzonych przez B. J. z dnia 15.12.2011 r. oraz z marca 2013 r. na okoliczność jakości pracy wykonanej przez powoda oraz wynagrodzenia należnego powodowi za wykonaną przez niego pracę, gdyż do ustalenia tych okoliczności niewątpliwie niezbędne są wiadomości specjalne w rozumieniu art. 278 Kpc, a dokumenty te należało traktować jako tzw. opinie prywatne, albowiem wyceny te zostały sporządzone poza postępowaniem w niniejszej sprawie, na zamówienie jednej ze stron procesu – pozwanej, a więc zgodnie z przyjętym w orzecznictwie sądowym poglądem (tak m.in. orzeczenie SN z 29.09.1956 r., III CR 121/56, OSNCK 1958/1/16, wyrok SN z 11.06.1974 r., II CR 260/74, Lex nr 7517, wyrok SN z 08.06.2001 r. I PKN 468/00, OSNP 2003/8/197, wyrok SN z 12.04.2002 r., I CKN 92/00, Lex nr 53932), takie dokumenty nie mogą być miarodajnym dowodem na okoliczność, która wymaga wiadomości specjalnych, a mogą być traktowane jedynie jako element twierdzeń danej strony. Sąd odmówił też mocy dowodowej zeznaniom pozwanej i świadka B. J. na okoliczność jakości prac wykonanych przez powoda gdyż do ustalenia tych okoliczności niewątpliwie niezbędne są wiadomości specjalne w rozumieniu art. 278 Kpc, a pozwana cofnęła w toku procesu zgłoszony wniosek dowodowy z opinii biegłego w tym zakresie, nadto łącznie roli świadka i biegłego w procesie cywilnym jest niedopuszczalne (por. wyrok SN z 08.11.1976 r., I CR 374/76, OSNC 1977/10/187, wyrok SN z 20.06.1984 r., II CR 197/84, OSNC 1985/2-3/37).

Zgodnie z art. 628 § 1 Kodeksu cywilnego (Kc) wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie. Zgodnie z art. 6 Kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była w istocie wartość wynagrodzenia za prace rzeczywiście wykonane przez powoda na rzecz pozwanej, a w szczególności czy wartość tego wynagrodzenia jest wyższa niż uiszczona już przez pozwaną z tego tytułu kwota. Bezsporne w istocie było bowiem między stronami, że powód wykonał część umówionych prac na rzecz pozwanej, a pozwana dokonała na rzecz powoda zapłaty określonej kwoty tytułem wynagrodzenia za wykonanie tej pracy. Skoro powód twierdził, że strony ustaliły, że za wykonanie określonej części pracy, tj. wykonanie betonowego fundamentu pod ogrodzenie z wykopem pod ten fundament i jego zbrojeniem, powodowi będzie przysługiwało konkretne wynagrodzenie tj. 80 zł za metr bieżący fundamentu, a pozwana temu zaprzeczała, obowiązkiem procesowym powoda, wynikającym z ww. art. 6 Kc, było udowodnienie tej okoliczności. Z ustalonego stanu faktycznego wynika jednak, że takiego ustalenia między stronami w istocie nie było. Wobec braku takiego ustalenia oraz braku ustalenia w inny sposób wartości prac wykonanych przez powoda, należy przyjąć, że powodowi, zgodnie z ww. art. 628 zdanie 2 Kc, należało się za wykonaną przez niego część prac wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi jego pracy. Powód twierdząc, że za wykonaną przez niego część umówionych prac przy ogrodzeniu pozwanej nie otrzymał całego należnego mu za tę część prac wynagrodzenia, twierdził w istocie, że wykonane przez niego prace są więcej warte niż zapłacona przez pozwaną mu kwota 2.000 zł. Skoro jednak pozwana temu zaprzeczyła, obowiązkiem powoda, zgodnie z ww. art. 6 Kc, było udowodnienie tej okoliczności poprzez zaoferowanie Sądowi odpowiedniego dowodu związanego ze skorzystaniem z wiadomości specjalnych odpowiedniego biegłego (gdyż niewątpliwie jest to fakt, do którego ustalenia wymagane są wiadomości specjalne w rozumieniu art. 278 § 1 Kpc), o czym powód został – jako działający bez profesjonalnego pełnomocnika - pouczony na podstawie art. 5 Kpc przez Sąd na rozprawie w dniu 27 marca 2013 r. Skoro jednak powód takiego dowodu Sądowi, mimo pouczenia, nie zaoferował, należy przyjąć, że nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, co skutkowało oddaleniem powództwa w całości.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 Kpc mając na uwadze, że powództwo zostało w całości oddalone. Zasądzona od powoda na rzecz pozwanej kwota 617 zł stanowi celowe w rozumieniu art. 98 § 1 i 3 Kpc koszty procesu poniesione przez pozwaną celem obrony jej praw (na które składały się kwota 600 zł tytułem należnej opłaty za czynności pełnomocnika pozwanej będącego radcą prawnym oraz 17 zł tytułem kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa). Wysokość stawki zastępstwa procesowego pozwanego znajduje uzasadnienie w § 6 pkt 3 Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. (Dz. U. nr 163 z dnia 3 października 2002 r., poz. 1349 z późn. zm.) a jej minimalna wysokość – w § 2 ww. Rozporządzenia mając na uwadze, że nie można w ocenie Sądu przyjąć, by nakład pracy radcy prawnego w niniejszej sprawie, a także charakter sprawy i wkład pracy rady prawnego w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia uzasadniał przyjęcie wyżej stawki niż minimalna.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Zarządzenia:

- odnotować,

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć powodowi;

- kalendarz 14 dni.

Podstawa prawna wyroku: art. 628 Kc, art. 6 Kc

TEZA: ----------------------