Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Krzysztof Głowacki

Protokolant Justyna Gdula

po rozpoznaniu w dniu 04 lipca 2013 r.

sprawy S. S.

obwinionego z art.92§1

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście w VI Wydziale Karnym

z dnia 6 marca 2013 r. sygn. akt VI W 3915/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok i na mocy art.39 § 1 kw. odstępuje od wymierzenia kary obwinionemu S. S.;

II.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie

odwoławcze.

UZASADNIENIE

Komisariat Kolejowy Komendy Wojewódzkiej Policji we W. zarzucił S. S., że:

w dniu 02 października 2012r. o godzinie 17.05 we W. na ul. (...) nie dostosował się do sygnału drogowego tj. przeszedł gdy sygnalizator S-5 nadawał sygnał czerwony.

tj. o czyn z wykroczenie z art.92§1 kw.

Wyrokiem z dnia 6 marca 2013r. w sprawie sygn. akt VI W 3915/12 Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieście VI Wydziale Karnym:

I.  uznał obwinionego S. S. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art.92§1 kw. i za to, na podstawie art.92§1 kw. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 50(pięćdziesięciu) złotych;

II.  na podstawie art.624§1 kpk w zw. z art.119 kpw zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Od wyżej wskazanego wyroku apelację wniósł osobiście obwiniony S. S..

Jak należy wnioskować z treści środka odwoławczego, obwiniony zakwestionowała w całości wyrok Sądu I instancji i podniósł, że Sąd merita wadliwie procesował dopuszczając się szeregu uchybień prawa procesowego, jakkolwiek nie kwestionował, iż mógł przemieszczać się przez ulicę podczas nadawania sygnału czerwonego, lecz z uwagi na swoje inwalidztwo i poruszanie się o kuli, chodzi bardzo wolno.

Podnosząc powyższe zarzuty wniósł o..” dogłębne rozpatrzenie tej sprawy.”

Odnosząc się do tak sformułowanej skargi odwoławczej Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obwinionego w zakresie przypisania mu sprawstwa i winy wykroczenia z art.92§1 kw. nie jest zasadna.

Na wstępie należy podkreślić, że Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie sądowe w pełni poprawnie, rzeczowo wykorzystując w toku rozprawy głównej możliwości dowodowej weryfikacji tez wniosku o ukaranie i twierdzeń obrony, w granicach niezbędnych dla ustalenia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia kwestii sprawstwa, winy i prawnej odpowiedzialności obwinionego.

Zarówno obwiniony, jak też świadkowie – funkcjonariusze policji - przesłuchani zostali przez Sąd pierwszej instancji dokładnie, z dbałością o ujawnienie wszelkich istotnych w sprawie okoliczności znanych przesłuchiwanemu uczestnikowi postępowania. Z taką też dbałością Sąd przeprowadził pozostałe dowody dopuszczone i zrealizowane w toku rozprawy głównej.

W uzasadnieniu pisemnym, Sąd poddał wszechstronnej analizie logicznej zebrane dowody, w sposób w pełni przekonywujący oraz zgodny ze wskazaniami wiedzy i życiowego doświadczenia przedstawiając na jakich przesłankach faktycznych i prawnych oparł swoje własne przekonanie o wiarygodności tych dowodów, które Sąd włączył do faktycznej podstawy wyroku i dlaczego nie dał wiary pozostałym dowodom. Wnioski ocenne Sądu wyprowadzone zostały z całokształtu okoliczności ujawnionych podczas przewodu sądowego zgodnie z dyrektywami prawdy i bezstronności , a tym samym nie wykraczają one poza granice zakreślone zasadą swobodnej oceny dowodów.

Sąd Okręgowy uznał, że rozstrzygnięcie Sądu Orzekającego przyjmujące winę obwinionego A. D. jest orzeczeniem trafnym.

W pisemnym uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał dowody na których oparł sprawstwo obwinionego, jak też motywy dla których wymierzył przedmiotową grzywnę.

Podzielając zatem w pełni stanowisko Sądu Rejonowego Sąd Odwoławczy uznał, że obwiniony swoim postępowaniem wyczerpał znamiona przypisanego obwinionemu czynu.

Jednakże Sąd Okręgowy podzielił stanowisko wyrażone przez oskarżyciela publicznego, podczas rozprawy przed sądem odwoławczym i wniosek o odstąpienie od wymierzenia obwinionemu wymierzenia kary.

Zgodnie bowiem z treścią art.39§1 kodeksu wykroczeń w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można – biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy – zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.

Zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienie od wymierzenia kary możliwie jest zawsze, jeżeli zdaniem sądu jest to wypadek zasługujący na szczególne uwzględnienie. W swojej ocenie Sąd orzekający zobowiązany jest kierować się dwoma ujętymi alternatywnie kryteriami: przedmiotowym- charakter i okoliczności czynu ( np. drobne wykroczenie albo nawet poważniejsze, lecz popełnione w wyjątkowym zbiegu okoliczności, z pobudek zasługujących na uwzględnienie) oraz podmiotowym - właściwości i warunki osobiste sprawcy – ( np. gdy chodzi o sprawców przypadkowych, cieszących się dobra opinią, co do których można założyć, ze samo postępowanie sądowe będzie dla nich wystarczającą i skuteczną przestrogą).

W przypadku S. S. na szczególne uwzględnienie przemawiają zarówno kryteria przedmiotowe jak i podmiotowe. Obwiniony posiada zauważalną dysfunkcję ruchową, porusza się o kuli i bezspornie jego piesze przemieszczanie się zdecydowanie odbiega od normy, a tym samym czasu wystarczającego dla swobodnego przejścia przez wyznaczone przejście dla pieszych podczas cyklu świetlnego.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy przyjął, że samo postępowanie jest dla obwinionego wystarczającą i skuteczną przestrogą. Zatem wobec zaistnienia kryteriów podmiotowych i przedmiotowych decyzja o odstąpieniu od wymierzenia nawet symbolicznej kary grzywny, jest uzasadniona.

Zwolnienie obwinionego S. S. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wynika z treści art.119 kpw w zw. z art.624§1 kpk w zw. z art.17 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. ( Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art.634 kpk.