Treść orzeczenia III K 170/17 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

III K 170/17 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu z 2018-02-14

Sygn. akt III K 170/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2018r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO Wiesław Rodziewicz

Protokolant: Malwina Rajter

Prokurator Prokuratury Okręgowej we Wrocławiu Tadeusz Potoka

po rozpoznaniu w dniach 21.VIII, 28.VIII, 2.X, 10.X, 10.XI, 8.XII, 21.XII.2017r., 24.I, 14.II.2018r.

sprawy:

1. K. K. (1) urodz. (...) we W.

s. K. i M. z domu B.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, kierował działającą na terenie W. woj. (...), zorganizowaną grupą przestępczą w skład, której wchodzili M. P. (1), T. S. (1), P. G. i inne nieustalone dotychczas osoby, mającej na celu wprowadzanie do obrotu na terenie P. znacznych ilości środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych,

tj. o czyn z art. 258 § 3 k.k.,

II. w okresie od czerwca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wielokrotnie wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 427, 5 gramów stanowiących (...) działek handlowych o wadze 0,1 g a także środek odurzający w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 2 sztuki, w ten sposób, że zbył je osobom trzecim oraz T. S. (1), celem dalszej odsprzedaży innym osobom,

tj. o czyn z art. 56 ust. 3, art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami ) w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

III. w dniu 19 lutego 2016 roku we W. województwa (...) posiadał bez wymaganego zezwolenia broń palną w postaci rewolweru o nazwie M. E. (...),5” kal. 10 mm o nr (...)- (...)

tj. o czyn z art. 263§2 k.k.

IV. w dniu 19 lutego 2016 roku we W. na ul. (...) będąc pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężeniu 679 ng/ ml oraz substancji (...) o stężeniu 57,4 ng/ml kierował samochodem osobowym marki A. R. o nr rej. (...)

tj. o czy z art z 178a § 1 kk

2. T. S. (1) ur. (...) we W.

s. Z. i D. z domu S.

oskarżonego o to, że:

V. w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku kierował działającą na terenie W. woj. (...), zorganizowaną grupą przestępcza w skład, której wchodzili K. K. (3) P. G. i inne osoby, mającą na celu wprowadzanie do obrotu znacznych ilości środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych,

tj. o czyn z art. 258 § 3 k.k.,

VI. w okresie od marca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie V, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wielokrotnie wprowadził do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 330, 5 gramów stanowiących 3305 działek handlowych o wadze 0,1 g o wartości nie mniejszej niż 9900 złotych a także środek odurzający w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 35 sztuk, w ten sposób, że zbył je osobom trzecim oraz K. K. (1), celem dalszej odsprzedaży innym osobom,

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3, art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami ) w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. roku

3. P. G. ur. (...) we W.

c. M. i D. z domu K.

oskarżonej o to, że:

VII. w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. i innych miejscowościach woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez T. S. (1) w skład, której wchodzili K. K. (4) i inne osoby, mającej na celu wprowadzanie do obrotu na terenie P. znacznych ilości środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.,

VIII. w okresie od kwietnia 2015 roku do czerwca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kilkukrotnie wprowadziła do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 45 gramów stanowiących 450 działek handlowych o wadze 0,1 g a także środek odurzający w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 10 sztuk, w ten sposób, że zbyła je osobom trzecim celem dalszej odsprzedaży jak również sama udzielała tych środków innym osobom

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3, art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami w zw. z art. 11§2 kk ) w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. roku

4. M. P. (1) ur. (...) we W.

c. H. i S. z domu Ż.

oskarżonej o to, że:

IX. w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez K. K. (1) w skład, której wchodzili P. G., K. K. (1), T. S. (1) i inne osoby, mającej na celu wprowadzanie do obrotu na terenie P. znacznych ilości środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.,

X. w okresie od czerwca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kilkukrotnie wprowadziła do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 161 gramów stanowiących 1610 działek handlowych o wadze 0,1 g, w ten sposób, że zbyła je osobom trzecim celem dalszej odsprzedaży jak również sama udzielała tych środków innym osobom

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3, art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami ) w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

5. M. P. (2) ur. (...) we W.

c. J. i E. z domu B.

oskarżonej o to, że:

XI. w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. i innych miejscowościach woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez K. K. (1) i T. S. (1), w skład której wchodzili M. P. (1), P. G. i inne osoby mającej na celu wprowadzanie do obrotu na terenie P. znacznych ilości środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.,

XII. w okresie od marca 2015 roku do lutego 2016 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kilkukrotnie wprowadziła do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 250 gramów stanowiących 2500 działek handlowych o wadze 0,1 g, w ten sposób, że zbyła je osobom trzecim

6. D. N. ur. (...) we W.

s. N. i E. z domu B.

oskarżonego o to, że:

XIII. w dniu 3 lipca 2015 r we W., województwa (...) zakupił od K. K. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci 150 gram marihuany

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku ( Dz. U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz. U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami )

7. F. P. ur. (...) we W.

s. S. i M. z domu M.

oskarżonego o to, że:

XIV. W dniu 5 października 2016 roku we W., bezpośrednio przy sobie oraz w samochodzie marki S. (...) o nr rej. (...), działając wbrew przepisom Ustawy o Przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczą ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości nie mniejszej niż 125,99 gram netto oraz znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy w ilości 138,67 grama netto oraz 299 sztuk tabletek ecstasy

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o Przeciwdziałaniu narkomanii roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami )

XV. W lutym 2016 roku we W. woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz wbrew przepisom Ustawy udzielił K. K. (5) substancje psychotropowe w postaci 18 sztuk tabletek ekstazy oraz nie mniej niż 15 gramów amfetaminy

tj. o czyn z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o Przeciwdziałaniu narkomanii roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami )

XVI. W dniu 5 października 2016 roku we W. przy ul. (...), woj. (...) będąc pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężaniu 406 ng/ml oraz o substancji psychoaktywnej w postaci marihuany o stężaniu 5,76,4 ng/ml kierował samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...)

tj. o czy z art z 178a § 1 kk

8. R. B. ur. (...) w O.

syna M. i W. z domu S.

oskarżonego o to, że:

XVII. w dniu 30 lipca 2015 r we W., województwa (...) zakupił od P. G., a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 2 (dwa) gramy

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami )

9. B. B. (1) (pop. Z.) ur. (...) we W.

s. P. i I. z domu B.

oskarżonego o to, że:

XVIII. w czerwcu 2015 r we W., województwa (...) zakupił od P. G., a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 5 (pięć) gramów

XIX. w czerwcu 2015 r we W., województwa (...) zakupił od T. S. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 5 (pięć) gramów

10. P. S. ur. (...) we W.

s. J. i W. z domu F.

oskarżonego o to, że:

XX. W dniu 19 marca 2015 r we W., województwa (...) zakupił od T. S. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci nie mniej niż 2 (dwa) gramy amfetaminy

11. K. A. ur. (...) we W.

s. H. i B. z domu Ś.

oskarżonego o to, że:

XXI. w okresie od 16.04.2015 r do dnia 08 maja 2015 r we W., województwa (...) zakupił od T. S. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci nie mniej niż 3 (trzy) gramy amfetaminy

12. R. W. ur. (...) we W.

s. W. i H. z domu K.

oskarżonego o to, że:

XXII. w dniu 19 marca 2015 roku we W., województwa (...) zakupił od K. K. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci nie mniej niż 2 (dwa) gramy amfetaminy

13. P. W. ur. (...) we W.

s. J. i B. z domu L.

oskarżonego o to, że:

XXIII. w dniu 05 czerwca 2015 r we W., województwa (...) zakupił od T. S. (1), a następnie posiadał wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci 5 (pięciu) gram amfetaminy

14. A. B. ur. (...) we W.

c. A. i I. z domu Ł.

oskarżonej o to, że:

XXIV. w okresie od maja do lipca 2015 r we W., województwa (...) otrzymała od K. K. (1), a następnie posiadała wbrew przepisom ustawy środki odurzające w postaci 3 (trzech) gram mefedronu oraz 3 (trzech) tabletek ekstazy

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku ( Dz.U. Nr 179, poz. 1485, tekst jednolity z 10 stycznia 2012 roku, Dz.U. 2012, poz. 124 z późniejszymi zmianami )

* * *

I. oskarżonego K. K. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, kierował działającą na terenie W. woj. (...), zorganizowaną grupą przestępczą w skład, której wchodzili M. P. (1), M. P. (2) i inne ustalone i nieustalone osoby, mającej na celu obrót na terenie P. znacznymi ilościami środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych, to jest czynu z art. 258 § 3 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 3 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

II. oskarżonego K. K. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od czerwca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie I części dyspozytywnej wyroku, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 176,5 gramów stanowiących 1765 działek handlowych o wadze 0,1 g, a także środek odurzający w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 2 sztuki, w ten sposób, że zbył je osobom trzecim i T. S. (1), celem dalszej odsprzedaży innym osobom, jak również udzielał tych środków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

III. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez K. K. (1) z przestępstwa opisanego w punkcie II części dyspozytywnej wyroku w kwocie 3 530,00 (trzy tysiące pięćset trzydzieści) złotych;

IV. oskarżonego K. K. (1) uniewinnia od popełnienie czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku tj. występku z art. 263 § 2 k.k. i kosztami postępowania w tej części obciąża Skarb Państwa;

V. uznaje oskarżonego K. K. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie IV części wstępnej wyroku tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierz mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI. na podstawie art. 42 § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec K. K. (1) zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 3 (trzech) lat;

VII. oskarżonego T. S. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku kierował działającą na terenie W. woj. (...), zorganizowaną grupą przestępcza w skład, której wchodzili P. G. i inne osoby, mającą na celu obrót znacznymi ilościami środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych tj. czynu z art. 258 § 3 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 3 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

VIII. oskarżonego T. S. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od marca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie VII części dyspozytywnej wyroku, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wielokrotnie uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 210, 5 gramów stanowiących 2105 działek handlowych o wadze 0,1 g o wartości nie mniejszej niż 4210 złotych, a także środkiem odurzającym w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 33 sztuk, w ten sposób, że zbył je osobom trzecim i K. K. (1), celem dalszej odsprzedaży innym osobom, jak również udzielał tych środków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest czynu z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności i 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

IX. na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez T. S. (1) z przestępstwa opisanego w punkcie VIII części dyspozytywnej wyroku w kwocie 4 705,00 (cztery tysiące pięć) złotych;

X. oskarżona P. G. uznaje za winną tego, że w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. i innych miejscowościach woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez T. S. (1) w skład, której wchodziły inne osoby, mającej na celu obrót znacznymi ilościami środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych tj. czynu z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

XI. uznaje oskarżoną P. G. za winną tego, że w okresie od kwietnia 2015 roku do czerwca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie X, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczyła w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 35 gramów stanowiących 350 działek handlowych o wadze 0,1 g, a także środkiem odurzającym w postaci tabletek ekstazy w ilości nie mniejszej niż 10 sztuk, w ten sposób, ze zbyła je osobom trzecim celem dalszej odsprzedaży, jak również udzielała tych środków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest czynu z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. wymierza jej karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

XII. oskarżoną M. P. (1) uznaje za winną tego, że w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez K. K. (1) w skład, której wchodzili M. P. (2) i inne osoby, mającej na celu obrót na terenie P. znacznymi ilościami środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych, tj. czynu z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

XIII. oskarżoną M. P. (1) uznaje winną tego, że w okresie od czerwca 2015 roku do lipca 2015 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie XII części dyspozytywnej wyroku, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczyła w obrocie znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 45 gramów stanowiących 450 działek handlowych o wadze 0,1 g, w ten sposób, że zbyła je osobom trzecim celem dalszej odsprzedaży, jak również udzielała tych środków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest czynu z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. wymierza jej karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

XIV. oskarżoną M. P. (2) uznaje za winną tego, że w okresie od 2015 roku do lutego 2016 roku, brała udział w działającej na terenie W. i innych miejscowościach woj. (...), zorganizowanej grupie przestępczej kierowanej przez K. K. (1), w skład której wchodzili M. P. (1) i inne osoby mającej na celu obrót na terenie P. znacznymi ilościami środków odurzających oraz popełnianie przestępstw określonych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii i innych tj. czynu z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierza jej karę roku pozbawienia wolności;

XV. oskarżoną M. P. (2) uznaje za winną tego, że w okresie od marca 2015 roku do lutego 2016 roku we W., w woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej opisanej w punkcie XIV, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, wbrew przepisom art. 33-35 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczyła w obrocie znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy, łącznie nie mniej niż 25 gramów stanowiących 250 działek handlowych o wadze 0,1 g, w ten sposób, że zbyła je osobom trzecim, jak również udzielała tych środków innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, to jest czynu z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. wymierza jej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda;

XVI. oskarżonego D. N. uznaje za winnego tego, że w okresie od 2013r. do stycznia 2016r. we W., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru kilkanaście razy zakupił od K. K. (1), a następnie posiadał środki odurzające w ilości nie mniejszej niż 22 gramy marihuany tj. czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XVII. oskarżonego F. P. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XIV części wstępnej wyroku tj. występku z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XVIII. oskarżonego F. P. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XV części wstępnej wyroku tj. występku z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XIX. oskarżonego F. P. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XVI części wstępnej wyroku, przy czym przyjmuje, iż oskarżony znajdował się pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężaniu 406 ng/ml oraz o substancji psychoaktywnej w postaci marihuany o stężaniu 5,76 ng/ml tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

XX. na podstawie art. 42 § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec F. P. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 3 (trzech) lat;

XXI. oskarżonego R. B. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XVII części wstępnej wyroku tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXII. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego R. B. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXIII. oskarżonego B. B. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w punkcie XVIII i XIX części wstępnej wyroku, przy czym przyjmuje, iż ilość środka odurzającego w postaci amfetaminy zakupionego od T. S. (1), a posiadana przez oskarżonego wynosiła 3 gramy oraz, iż czynów tych B. B. (1) dopuścił się w ramach czynu ciągłego tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXIV. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego B. B. (1) nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1500,00 (tysiąc pięćset) złotych;

XXV. oskarżonego P. S. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XX części wstępnej wyroku tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXVI. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego P. S. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXVII. oskarżonego K. A. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XXI części wstępnej wyroku tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXVIII. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego K. A. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXIX. oskarżonego R. W. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XXII części wstępnej wyroku, przy czym przyjmuje, iż czynu tego dopuścił się w dniu 17 lipca 2015r. tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXX. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego R. W. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXXI. oskarżonego P. W. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie XXIII części wstępnej wyroku tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXXII. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego P. W. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXXIII. oskarżoną A. B. uznaje za winną popełnienia czynu opisanego w punkcie XXIV części wstępnej wyroku przy czym z opisu czynu eliminuje stwierdzenie „otrzymała od K. K. (1)” tj. występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii przy zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza jej karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 (pięćdziesiąt) złotych;

XXXIV. na podst. art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonej A. B. nawiązkę na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...), W. w wysokości 1000,00 (tysiąc) złotych;

XXXV. na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności i wymierza kary łączne:

- K. K. (1) karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności,

- T. S. (1) karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- P. G. karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- M. P. (1) karę łączną 2(dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- M. P. (2) karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

- F. P. karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

XXXVI. na podstawie art. 63 § 1 i 2 k.k. zalicza oskarżonym na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności i grzywny okresy ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

- K. K. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 22:30 do 14 lutego 2018r., na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- T. S. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 19:30 do dnia 14 lutego 2018r., na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- P. G. od dnia 19 lutego 2016r. godz: 19:40 do dnia 20 czerwca 2016r. godz. 15:00, na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- M. P. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 21:50 do dnia 17 lipca 2017r. godz.15:30, na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- M. P. (2) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 19:10 do dnia 24 marca 2016r. godz. 15:05, na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- D. N. w dniu 7 kwietnia 2016r., na poczet orzeczonej kary grzywny,

- F. P. od dnia 5 października 2016r. godz. 02:15 do dnia 14 listopada 2017r. godz. 13:30, na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- R. B. w dniu 23 stycznia 2017r. od godz. 21:30 do godz. 23:00,

- B. B. (1) w dniu 7 lutego 2017r., na poczet orzeczonej kary grzywny,

- P. S. w dniu 30 marca 2017r., na poczet orzeczonej kary grzywny,

- K. A. w dniu 30 marca 2017r., na poczet orzeczonej kary grzywny,

- R. W. w dniu 31 marca 2017r., na poczet orzeczonej kary grzywny,

XXXVII. na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych Drz 1001970/17-1001973/17 k. 1516-1517, Drz 1100/16-1105/16 k. 3189;

XXXVIII. na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca:

- K. K. (1) dowody rzeczowe Drz 1001960/17 i Drz 1001961/17 k. 451-452,

- T. S. (1) dowody rzeczowe Drz 1001966/17-1001969/17 k. 1075-1076,

- M. P. (1) dowód rzeczowy Drz 1001962/17 k. 1411,

- M. P. (2) dowody rzeczowe Drz 1001963/17-1001965/17 k. 1513-1514,

- F. P. dowody rzeczowe Drz 1099/16, 1106/16, 1107/16, 1108/16 k. 3189;

XXXIX. na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

- adw. M. Ż. kwotę 2287,80 (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem 80/100) złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej T. S. (1),

- adw. R. K. kwotę 2287,80 (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem 80/100) złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej P. G.,

- adw. P. C. kwotę 2287,80 (dwa tysiące dwieście osiemdziesiąt siedem 80/100) złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej M. P. (1);

XL. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym odstępuje od wymierzenia im opłat.

Sygn. akt III K 170/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

K. K. (1) i T. S. (1) utrzymywali kontakty towarzyskie. Spędzali wspólnie czas wolny i posiadali wspólne grono znajomych.

Jednocześnie od 2015r. zaczęli oni zajmować się obrotem środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi. Narkotyki były przez K. K. (1) nabywane od nieustalonej osoby na terenie W.. K. K. (1) część zakupionych narkotyków przekazywał T. S. (1), który rozliczał się z nim po sprzedaży środków odurzających. Każdy z nich transakcji dokonywał
w swoim miejscu zamieszkania.

K. K. (1) i T. S. (1) posiadali oddzielne grupy klientów, którym sprzedawali narkotyki. Dla potrzeb procederu sprzedaży środków odurzających i substancji psychotropowych posługiwali się w kontaktach z osobami chcącymi zakupić narkotyk i między sobą w sposób zakamuflowany, tworząc swoiste określenia narkotyków. Tabletki ekstazy nazywane były „granatami”, „guzikami” „kołami”, „oponami” „krążkami”; amfetamina „lataniem”, „minutą”, „dominem”; mefedron „mewkami”; marihuana „komedią”, „magdaleną”; a mdma „emka”. Dodatkowo w rozmowach dla określenia ilości narkotyku posługiwano się określeniem „minuty”, która określała ilość lub wagę środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Określenie „wpadnę na 5 minut” odczytywane było jako zapotrzebowanie na 5 gramów amfetaminy.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia T. S. (1) k. 855-856, 977-978, 982-987, 3973-3973v,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- częściowo wyjaśnienia M. P. (1) k. 1226, 1229, 1267, 1293-1296, 1370-1375, 3921-3922,

- wyjaśnienia R. W. k. 3484-3485, 3918-3918v,

- wyjaśnienia D. N. k. 1727-1731, 4075v-4077,

- zeznania D. D. (3) k. 1765-1770,

- materiały kontroli operacyjnej k. 15-111.

K. K. (1) zajmował pokój w mieszkaniu przy ul. (...) we W., a T. S. (1) mieszkanie przy ul. (...).

K. K. (1) handlował głównie amfetaminą, czasem marihuaną. Posiadał też tabletki ekstazy.

Zakupiony narkotyk K. K. (1) otrzymywał w postaci kuli amfetaminy o średnicy około 10 cm, która zawinięta była w folię spożywczą. Po przewiezieniu narkotyku do mieszkania przy ul. (...) w zależności od zamówienia odmierzał z kuli amfetaminy porcje narkotyku i odsprzedawał kolejnym osobom celem dalszej odsprzedaży lub na własny użytek kupującego.

Również T. S. (1) posiadał narkotyk w tej formie i w podobny sposób odmierzał ilość narkotyku. Po zakupie narkotyku, celem zmaksymalizowania zysku, T. S. (2) mieszał amfetaminę z kofeiną, keratyną lub polopiryną. Narkotyki sprzedawał on na własny użytek kupującego lub w celu ich dalszej odsprzedaży.
W takim przypadku narkotyk był oddawany w „komis”, a zapłata za narkotyk następowała po jego zbyciu przez nabywcę finalnym odbiorcom.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- wyjaśnienia R. B. k. 3355-3357, 3358-3362, 4019-4019v,

- wyjaśnienia A. B. k. 3518-3519, 3916v-3917,

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v.

W tym też czasie w związku z K. K. (1) pozostawała M. P. (2). Ich związek był burzliwy i dochodziło do przerw, podczas których M. P. (2) wyprowadzała się z mieszkania.

W lutym 2015r. K. K. (1) poznał M. P. (1). Po jakimś czasie zaczęli się oni ze sobą spotykać, a M. P. (1) pod nieobecność M. P. (2) wprowadziła się do mieszkania K. K. (1).

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- częściowo wyjaśnienia M. P. (1) k. 1226, 1229, 1267, 1293-1296, 1370-1375, 3921-3922.

M. P. (2), a po wspólnym zamieszkaniu z K. K. (1) M. P. (1), razem z K. K. (1) zaczęły zajmować się handlem narkotykami.

K. K. (1) polecał kobietom wydawanie pod swoją nieobecność określonej ilości narkotyków osobom, które się po nie zgłosiły. W jego imieniu odbierały one telefony i informowały o dostępności narkotyków i cenie za jaką można je nabyć. Przygotowywały one również porcje narkotyku oddzielając je i ważąc.

Dowód:

- wyjaśnienia D. N. k. 1727-1731, 4075v-4077,

- częściowo wyjaśnienia M. P. (1) k. 1226, 1229, 1267, 1293-1296, 1370-1375, 3921-3922,

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v,

- materiały kontroli operacyjnej k. 15-111.

W maju 2015r. do mieszkania K. K. (1) ponownie wprowadziła się M. P. (2). Dochodziło do nieporozumień i kłótni między kobietami
o względy K. K. (1), co spowodowało wyprowadzkę M. P. (1).

Po tym K. K. (1) pozostając w związku z M. P. (2) nadal spotykał się z M. P. (1), która wraz z nim nadal uczestniczyła w handlu narkotykami. Pod nieobecność M. P. (2) przebywała ona w mieszkaniu przy ul. (...) pomagając K. K. (1). Gdy zaś M. P. (2) znajdowała się w mieszkaniu, M. P. (1) wraz z K. K. (1) jeździła celem dostarczenia i odbioru narkotyków.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia M. P. (1) k. 1226, 1229, 1267, 1293-1296, 1370-1375, 3921-3922,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192.

Pod koniec 2015r. K. K. (1) poznał K. K. (5), która zakupiła od niego 1 gram amfetaminy. Następnie wielokrotnie przychodziła ona do K. K. (1) w celu zakupu narkotyków. W okresie czterech miesięcy zakupiła od niego około 50 gramów amfetaminy.

Po przeprowadzce na ul. (...) spotkała tam zamieszkującego z K. K. (1) P. J. (1), z którym zaczęła się spotykać. W styczniu 2016r. wprowadziła się ona do mieszkania przy ul. (...) zajmując pokój z P. J. (1).

Dowód:

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v,

- zeznania P. J. (1) k. 1594-1595, 1597.

U K. K. (1) narkotyki w postaci marihuany kupował D. N.. W okresie od 2013r. do stycznia 2016r. zakupił u niego nie mniej niż 24 gramy narkotyku. Sprzedaży K. K. (1) dokonywał po telefonicznym kontakcie. Zdarzało się i tak, że telefon odbierała przebywająca w mieszkaniu M. P. (1), a następnie K. K. (1) oddzwaniał do D. N.. D. N. dzwonił do niego podając kwotę, za jaką zakupić chce narkotyk. K. K. (1) przygotowywał odpowiednią ilość narkotyku i przekazywał go D. N.. Do przekazania narkotyku dochodziło na osiedlu. Jeden raz D. N. udał się po narkotyk do mieszkania przy ul. (...).

W dniu 2 lipca 2015r. D. N. skontaktował się z K. K. (1) i poprosił o 3 gramy narkotyku posługując się sformułowaniem - „trzy razy pięćdziesiąt”. K. K. (1) przekazał mu narkotyk za kwotę 150 zł.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v,

- wyjaśnienia D. N. k. 1727-1731, 4075v-4077,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 32.

W okresie od maja do czerwca 2015r. po telefonicznym kontakcie K. K. (1) sprzedał R. B. nie mniej niż dziesięciokrotnie amfetaminę. R. B. kupował za każdym razem gram narkotyku, za który płacił 20 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia R. B. k. 3355-3357, 3358-3362, 4019-4019v.

W okresie od maja 2015r. do lipca 2015r. A. B. często przebywała w mieszkaniu zajmowanym przez K. K. (1), gdyż razem
z nim mieszkał jej ówczesny chłopak P. J. (1). W tym czasie otrzymała od K. K. (1), za pośrednictwem swojego chłopaka, łącznie 3 gramy mefedronu i 3 tabletki ekstazy. A. B. otrzymane narkotyki przeznaczała na własne potrzeby. Zazwyczaj mefedron zażywała niezwłocznie po jego otrzymaniu, zaś tabletki ekstazy zabierała ze sobą, by użyć ich w późniejszym czasie.

Dowód:

- wyjaśnienia A. B. k. 3518-3519, 3916v-3917,

W dniu 17 lipca 2015r. z K. K. (1) skontaktował się R. W.. W trakcie rozmowy zapytał, czy przygotuje mu „dwie gry”, „dwie minuty”, co odpowiadało 2 gramom amfetaminy. K. K. (1) potwierdził taką możliwość. Następnie R. W. odebrał w miejscu zamieszkania K. K. (1) narkotyk, za który zapłacił około 40 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia R. W. k. 3484-3485, 3918-3918v,

- komunikat zbiorczy nr 8 sesja (...) k. 42.

W okresie od czerwca do początku sierpnia 2015r. narkotyki w postaci amfetaminy trzykrotnie zakupił od K. K. (1) D. D. (3). Posiadał on numer telefonu K. K. (1), na który dzwonił w celu zakupu narkotyków. Za każdym razem posługując się określeniem „minutka” opisywał ilość zamawianej amfetaminy. K. K. (1) wychodził przed dom, gdzie w zamian za gotówkę przekazywał D. D. (3) narkotyk. Podczas jednej z transakcji K. K. (1) przywiózł mu narkotyk w umówione miejsce.

W tym czasie D. D. (3) nabył 5 gram amfetaminy za kwotę 100 zł, 5 gram amfetaminy za kwotę 100 zł oraz 2 gramy amfetaminy za kwotę 50 zł.

Dowód:

- zeznania D. D. (3) k. 1765-1770,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 27,

- komunikat zbiorczy nr 7 sesja (...) k. 40.

Narkotyki u K. K. (1) w okresie od początku 2015r. zakupywał również W. C.. Przeważnie kupował on po 5 gramów amfetaminy, za którą płacił 120 zł.

W dniu 16 lipca 2015r. W. C. zakupił 10 gramów amfetaminy, po którą udał się do mieszkania przy ul. (...). Następnie w dniu 17 lipca 2015r. W. C. skontaktował się z K. K. (1) celem zakupu „dwóch kostek”, „dwóch gier”, co oznaczało 2 gramy amfetaminy. K. K. (1) narkotyk przywiózł W. C..

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v,

- częściowo zeznania W. C. k. 1809-1811, 4182,

- komunikat zbiorczy nr 7 sesja (...) k. 39,

- komunikat zbiorczy nr 8 sesja (...) k. 42-42v.

W okresie od marca 2015r. do lutego 2016r. M. P. (2) działając
z K. K. (1) za jego wiedzą i zgodą udzieliła odpłatnie celem dalszej odsprzedaży lub na własny użytek kupującego co najmniej trzykrotnie łącznie nie mniej niż 25 gramów amfetaminy.

Dowód:

- materiały znajdujące się w kancelarii tajnej.

W okresie od czerwca do lipca 2015 roku K. K. (1), działając
w części wypadków za pośrednictwem M. P. (1), udzielił nadto odpłatnie na własny użytek nabywającego lub celem dalszej odsprzedaży nieustalonym osobom:

- w dniu 11 czerwca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 11 czerwca 2015r. 3 gramów amfetaminy,

- w dniu 11 czerwca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 11 czerwca 2015r., działając za pośrednictwem M. P. (1), 35 gramów amfetaminy,

- w dniu 12 czerwca 215r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 15 czerwca 2015r. 0,5 grama amfetaminy,

- w dniu 17 czerwca 2015r. 10 gramów amfetaminy,

- w dniu 17 czerwca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 22 czerwca 2015r. 30 gramów amfetaminy,

- w dniu 22 czerwca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 1 lipca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 2 lipca 2015r. 10 gramów amfetaminy,

- w dniu 3 lipca 2015r., działając za pośrednictwem M. P. (1), 10 gramów amfetaminy,

- w dniu 3 lipca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 11 lipca 2015r. 12 gramów amfetaminy,

- w dniu 16 lipca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 16 lipca 2015r. 1 gram amfetaminy.

Ponadto w dniu 12 czerwca 2015r. K. K. (1) udzielił nieustalonej osobie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 2 tabletek ekstazy.

Cena 1 grama amfetaminy wynosiła średnio 20 zł.

Dowód:

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 19,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 21,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 21v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 21,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 22-22v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 22v-23,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 26,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 25v,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 27,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 26-26v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 28v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 30v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 32-32v,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 34,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 35v,

- komunikat zbiorczy nr 6 sesja (...) k. 37v,

- komunikat zbiorczy nr 6 sesja (...) k. 38v,

- komunikat zbiorczy nr 7 sesja (...) k. 40,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 22v.

Jesienią 2014r. T. S. (1) poznała P. G.. Po dwóch miesiącach zamieszkała ona wraz z nim przy ul. (...) we W.. Do mieszkania tego przychodziły osoby chcące nabyć narkotyk. P. G. za wiedzą i zgodą T. S. (1) uczestniczyła w obrocie narkotykami. Odbierała telefony od osób chcących nabyć narkotyk, przekazywała go im i odbierała zapłatę. Posługiwała się przy tym swoistymi określeniami narkotyków.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia T. S. (1) k. 855-856, 977-978, 982-987, 3973-3973v,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192.

T. S. (1) odpłatnie udzielał narkotyków M. Z.. W marcu 2015r. udzielił mu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 1 grama amfetaminy. M. Z. kierował również do T. S. (1) inne osoby po zakup narkotyków.

Pod koniec marca 2015r. M. Z. podjął się remontu mieszkania T. S. (1) przy ul. (...). Za remont ten T. S. (1) przekazywał M. Z. narkotyki. W tym też czasie M. Z. na polecenie T. S. (1) brał udział w obrocie narkotykami. W czasie, gdy T. S. (1) nie było w mieszkaniu przekazywał on konsumentom narkotyków przygotowane przez T. S. (1) porcje narkotyku i przekazywał mu następnie otrzymane z tego tytułu pieniądze. Zdarzało się również, że T. S. (1) polecał M. Z. przygotowanie działek narkotyku dla osób, które miały się po niego zgłosić.

W dniu 17 kwietnia 2015r. M. Z. zadzwonił do T. S. (1) celem nabycia „dziesięciu kółek”. Transakcji sprzedaży 10 tabletek ekstazy dokonała w jego imieniu P. G. wskazując na cenę 16 zł za sztukę.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia T. S. (1) k. 855-856, 977-978, 982-987, 3973-3973v,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- częściowo zeznania M. Z. k. 1901-1903, 4182v-4183,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 66v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 72,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 74,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 74v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 81v-82,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 86v-87.

W dniu 19 kwietnia 2015r. do T. S. (1) zadzwonił P. S.. Mówiąc, że jest pod jego domem, poprosił o sprzedaż 1 grama amfetaminy. Po chwili zadzwonił do niego ponownie zmieniając ilość narkotyku na 2 gramy. T. S. (1) sprzedał mu środek psychotropowy.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia P. S. k. 3972-3972v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 69v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 69v.

W okresie od 16 kwietnia do 8 maja 2015r. z T. S. (1) kontaktował się K. A.. Mężczyźni znali się z treningów, które prowadził K. A., a na które uczęszczał T. S. (1). Wiedząc
o tym, że T. S. (1) ma dojście do narkotyków K. A. kontaktował się z nim w celu nabycia środków psychotropowych w postaci amfetaminy. W tym czasie nabył od T. S. (1) amfetaminę w ilości nie mniejszej niż 3 gramy, za którą zapłacił mu nie mniej niż 10 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia K. A. k. 3450-3451, 3919-3919v.

W tym też czasie amfetaminę od T. S. (2) kupował K. F. (1). Narkotyk zakupywał bezpośrednio od T. S. (1) lub od P. G.. Łącznie zakupił od nich nie mniej niż 10 gram amfetaminy.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- zeznania K. F. (1) k. 1981, 4108v-4109.

W okolicach maja 2015r. R. B. skontaktował się po raz kolejny
z K. K. (1) celem zakupu amfetaminy. K. K. (1) poinformował go, że nie ma w tej chwili narkotyku i polecił mu skontaktowanie się
z T. S. (1). R. B. zadzwonił do T. S. (1). Telefon odebrała P. G.. Zapytał się kobiety, czy może wpaść na minutkę, co oznaczało 1 gram amfetaminy. P. G. przystała na propozycję zakupu. W okresie od maja do czerwca 2015r. R. B. zakupił od T. S. (1), za pośrednictwem P. G., nie mniej niż 20 gram amfetaminy. Za każdym razem kupował po 2 gramy płacąc za narkotyk 20 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- wyjaśnienia R. B. k. 3355-3357, 3358-3362, 4019-4019v.

Narkotyki od T. S. (1) zakupywał też K. K. (4). Dokonał on zakupu około 20 razy. Kupował on marihuanę za kwotę 40 zł łącznie zakupując nie mniej niż 40 gram, nie mniej niż 10 tabletek ekstazy po 20 zł oraz nie mniej niż 5 gram amfetaminy po 35-40 zł za gram.

Chcąc nabyć narkotyk K. K. (4) dzwonił na numer T. S. (1) lub P. G. i posługując się ustalonymi zwrotami zamawiał narkotyk. Do przekazania narkotyku dochodziło w różnych miejscach. K. K. (4) wręczał pieniądze, a T. S. (1) przekazywał mu narkotyki.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia T. S. (1) k. 855-856, 977-978, 982-987, 3973-3973v,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- zeznania K. K. (4) k. 1668-1669,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 73,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 76-76v.

W dniu 5 czerwca 2015r. z T. S. (1) skontaktował się P. W.. Chciał nabyć narkotyki w postaci amfetaminy. Powiedział, że podjedzie do niego na pięć minut. T. S. (1) sprzedał mu 5 gram amfetaminy.

W połowie czerwca 2015r. P. W. skontaktował się ponownie
z T. S. (1). Telefon odebrała P. G.. P. W. omawiał z nią wówczas załatwienie narkotyków dla osoby o imieniu P..

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia P. W. k. 3497, 3917-3918,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192.

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 88v,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 69v.

W czerwcu 2015r. narkotyki pochodzące od T. S. (1) dwukrotnie zakupił B. B. (1). W dniu 3 czerwca 2015r. skontaktował się on telefonicznie z numerem należącym do T. S. (1). Telefon odebrała P. G.. B. B. (1) zapytał, czy dostępna jest amfetamina. P. G. potwierdziła możliwość zakupu 5 gramów amfetaminy za kwotę 130 zł. B. B. (1) odebrał narkotyk.

Następnie w dniu 15 czerwca 2015r. ponownie skontaktował się on
z T. S. (1). Ustalił, iż nabędzie od niego 3 gramy amfetaminy. B. B. (1) udał się do miejsca zamieszkania T. S. (1) i odebrał narkotyk.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia B. B. (1) k. 3972v-3973,

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192.

- komunikat zbiorczy sesja (...) k. 85,

- komunikat zbiorczy sesja (...) k. 92v.

W okresie od marca 2015 roku do lipca 2015 roku T. S. (1), działając w części wypadków za pośrednictwem P. G., udzielił nadto odpłatnie na własny użytek nabywającego lub celem dalszej odsprzedaży nieustalonym osobom:

- w dniu 16 marca 2015r. 5 gram amfetaminy,

- w dniu 24 marca 2015r. 1 gama amfetaminy,

- w dniu 24 marca 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 25 marca 2015r. 10 gram amfetaminy,

- w dniu 25 marca 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 25 marca 2015r. 3 grama amfetaminy,

- w dniu 27 marca 2015r. 1,5 grama amfetaminy,

- w dniu 29 marca 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 7 kwietnia 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 8 kwietnia 2015r. 100 gramów amfetaminy,

- w dniu 16 kwietnia 2015r., działając poprzez P. G., 20 gramów amfetaminy,

- w dniu 17 kwietnia 2015r. 6 gramów amfetaminy,

- w dniu 17 kwietnia 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 17 kwietnia 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 3 czerwca 2015r., działając poprzez P. G., 1 grama amfetaminy,

- w dniu 3 czerwca 2015r., działając poprzez P. G., 2 gramów amfetaminy,

- w dniu 5 czerwca 2015r. 2 gramów amfetaminy,

- w dniu 5 czerwca 2015r. 12 gramów amfetaminy,

- w dniu 5 czerwca 2015r. 5 gramów amfetaminy,

- w dniu 5 czerwca 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 15 czerwca 2015r. 3 gramów amfetaminy,

- w dniu 16 czerwca 2015r., działając poprzez P. G., 1 grama amfetaminy,

- w dniu 16 czerwca 2015r. 1 grama amfetaminy,

- w dniu 16 czerwca 2015r. 2 gramów amfetaminy,

- w dniu 16 czerwca 2015r., działając poprzez P. G., 2 gramów amfetaminy,

- w dniu 17 czerwca 2015r., działając poprzez P. G., 2 gramów amfetaminy.

Cena za 1 gram amfetaminy wynosiła średnio 20 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 67,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 71-71v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 71v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 71v-72,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 74,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 74v,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 75,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 76v,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 77-77v,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 78,

- komunikat zbiorczy nr 3 sesja (...) k. 78-78v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 80-80v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 80v,

- komunikat zbiorczy nr 4 sesja (...) k. 81,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 85v,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 86v,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 87,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 87v,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 87v-88,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 88,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 92,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 94,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 94-94v,

- komunikat zbiorczy nr 1 sesja (...) k. 94v,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 95,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 96.

Ponadto w powyższym okresie T. S. (1) odpłatnie udzielił nieustalonym osobom w dniu 20 marca 2015r. 3 tabletek ekstazy i w dniu 12 czerwca 2015r. 20 tabletek ekstazy.

Cena tabletek ekstazy wynosiła średnio 15 zł za sztukę.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- komunikat zbiorczy nr 2 sesja (...) k. 70,

- komunikat zbiorczy nr 5 sesja (...) k. 89.

Dochodziło również do sytuacji, że gdy T. S. (1) lub K. K. (1) brakowało narkotyków, zgłaszali się oni do siebie wzajemnie.

W takich sytuacjach T. S. (1) polecał P. G. skontaktowanie się z K. K. (1), M. P. (2) lub M. P. (1). W trakcie rozmowy pytała ona, czy może przyjechać na kawę, co oznaczało zapytanie
o narkotyk. Gdy otrzymała odpowiedź twierdzącą jechała wraz z T. S. (1) do mieszkania przy ul. (...), gdzie odbierała narkotyk. Za pobrany towar T. S. (1) nie płacił, a rozliczał się z K. K. (1) po sprzedaży narkotyków.

Również K. K. (1), gdy brakowało mu narkotyków, przyjeżdżał
z M. P. (2) lub M. P. (1) do mieszkania przy ul. (...). K. K. (1) też nie płacił za narkotyk. Oddawał on w późniejszym czasie „pożyczoną” ilość narkotyku lub odliczał sobie tą ilość podczas następnej „pożyczki” udzielanej T. S. (1).

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- komunikat zbiorczy nr 6 sesja (...) k. 37v,

- komunikat zbiorczy nr 6 sesja (...) k. 38.

Na początku lutego 2016r. T. S. (1) został eksmitowany z mieszkania przy ul. (...). K. K. (1) zaproponował mu pomoc i zamieszkanie przy ul. (...) do czasu znalezienia lokalu. T. S. (1) i P. G. wprowadzili się do pokoju zajmowanego przez K. K. (1) i M. P. (2).

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v.

Na przełomie lutego i marca 2016r. K. K. (1) zaproponował K. K. (5), by sprzedawała dla niego narkotyki na (...) we W., gdzie była zatrudniona w jedynym z lokali. K. K. (5) zgodziła się. Jednorazowo brała od niego nie mniej niż 10 gram amfetaminy i sprzedawała je w ciągu nocy. Sprzedawała narkotyk po 20 zł za 1 gram, zaś otrzymywała go w cenie 10 zł za 1 gram. Nie otrzymywała ona za to od K. K. (1) pieniędzy, a w zamian za sprzedaną działkę jedną miała dla siebie. Po sprzedaży K. K. (5) kontaktowała się z nim telefonicznie, a K. K. (1) przyjeżdżał po pieniądze i niesprzedany narkotyk. W ten sposób sprzedała ona dla K. K. (1) nie mniej niż 50 gram amfetaminy.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192,

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v.

W lutym 2016r. K. K. (5) kolejny raz zwróciła się do K. K. (1) z prośbą o dostarczenie narkotyku. K. K. (1) powiedział jej, że chwilowo nie ma amfetaminy. K. K. (5) skontaktowała się wówczas z F. P., którego numer otrzymała od któregoś ze swych znajomych. Poznali się oni na jednej z imprez odbywających się w mieszkaniu przy ul. (...).

Zadzwoniła do niego i poprosiła o przywiezienie „jedzenia”. Był to wystarczający sygnał dla F. P., że chce ona nabyć narkotyk. F. P. pracujący jako dostawca tajskiego jedzenia sam zamawiał jedzenie i pod tym pretekstem przyjeżdżał do K. K. (5).

Miał on przy sobie narkotyki. Czasami polecał jej nowości w postaci rożnych tabletek, których udzielał czasami nieodpłatnie na spróbowanie. Z uwagi na to, iż F. P. miał tańszą amfetaminę K. K. (5), zaczęła u niego kupować narkotyk.

W lutym 2016r. K. K. (5) zakupiła od F. P. 20 sztuk tabletek ekstazy oraz kupiła nie mniej niż 15 gramów amfetaminy. Dwie tabletki przekazała K. K. (1). K. K. (5) narkotyk przechowywała w swoim mieszkaniu.

Dowód:

- zeznania K. K. (5) k. 1585-1586, 1600-1602, 3959-3962, 3963-3966, 4077v-4079v,

- sprawozdanie z przeprowadzonych badań chemicznych k. 1444-1446,

- opinia z przeprowadzonych badań z zakresu chemii k. 1619-1620,

W dniu 19 lutego 2016r. K. K. (1) kierował samochodem osobowym marki A. R. o nr rej (...). Znajdował się on pod wpływem substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o stężeniu 679 ng/ml oraz substancji (...) o stężeniu 57,4 ng/ml. Około godziny 18:45 na ul. (...) we W. został on zatrzymany do kontroli drogowej.

Dowód:

- wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v,

- protokół użycia testera narkotykowego k. 363,

- sprawozdanie z badania krwi k. 428-430,

- opinia sądowo-lekarska dot. kierowania samochodem pod wpływem środków odurzających k. 649-651.

Podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) ujawniono w pomieszczeniach zajmowanych przez K. K. (1) i M. P. (2) broń palną - rewolwer M. E. (...),5’’ kal. 10 mm nr (...)- (...) produkcji tureckiej oraz woreczek foliowy z zawartością 41,49 g ziela konopii innych niż włókniste i woreczek foliowy z zawartością 6,05 g proszku koloru białego, w skład którego wchodziła amfetamina i kofeina.

Przedmiotowy pistolet K. K. (1) zakupił w sklepie (...).pl w (...). Przy zakupie pistoletu nie wymagane było podanie danych nabywcy z uwagi na to, że jego sprzedaż nie była licencjonowana. Z tych też względów sprzedaż nie była rejestrowana.

Dowód:

- częściowo wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v,

- opinia z przeprowadzonych badań z zakresu broni i balistyki k. 435-438,

- protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) k. 1429-1434,

- sprawozdanie z przeprowadzonych badań chemicznych k. 1499-1500.

W dniu 5 października 2016r. około godziny 02:00 doszło do zatrzymania F. P. kierującego samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej (...) do kontroli drogowej przy ul. (...) we W..

W jej trakcie ujawniono, iż F. P. kierując pojazdem znajdował się pod wpływem substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o stężeniu 406 ng/ml oraz substancji psychoaktywnej w postaci marihuany o stężeniu 5,76 ng/ml.

W trakcie przeszukania pojazdu i osoby ujawniono pod siedzeniem samochodu i przy F. P. ziele konopi innych niż włókniste w ilości 125,99 gram netto, amfetaminę w ilości 138,67 grama netto oraz 299 sztuk tabletek ekstazy.

Dowód:

- wyjaśnienia F. P. k. 3119-3121, 3919v-3920,

- zeznania A. F. k. 3036-3037, 4099-4099v,

- protokół użycia alkometru k. 3043,

- protokoły przeszukania k. 3044-3050,

-protokoły użycia wagi k. 3051-3060,

- protokoły użycia testera narkotykowego (...)- (...),

- informacja biegłego z zakresu chemii k. 3096-3098,

- sprawozdanie z badania toksykologicznego k. 3185-3186,

- opinia z zakresu fizykochemii k. 3321, 3237-3238.

K. K. (1) ma 37 lat. Posiada wykształcenie ogólne, bez zawodu. Utrzymywał się z wykonywanych kursów taksówkarskich oraz remontów mieszkań,
z czego osiągał dochód w wysokości 500-1000 zł miesięcznie. Jest kawalerem i nie posiada nikogo na swym utrzymaniu. Nie leczył się neurologicznie, psychiatrycznie
i odwykowo.

Był karany:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 30 marca 2011r. sygn. akt VII K 2/11 za czyny z art. 56 ust. 3 i art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby,

2. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 21 maja 2012r. sygn. akt VII K 229/12 za czyn z art. 291 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby oraz grzywnę
w wysokości 30 stawek dziennych po 10 zł każda.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 390v, 3915,

- karta karna k. 787.

K. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów
i początkowo odmówił składania wyjaśnień. W późniejszym toku postępowania wyjaśnił, iż mieszkając na ul. (...) w okresie od drugiej połowy 2015r. do stycznia 2016r. dokonywał zakupu amfetaminy od K. K. (5). Nie była ona jego przyjaciółką i traktowała go jak klienta. Dokonywał on zakupu amfetaminy
w ilościach od jednego grama do dziesięciu gram, przy czym mówił jej, że narkotyk jest przeznaczony dla niego. W tym okresie mógł zakupić od niej około 150 gram amfetaminy, może 200 gram. Zakupów dokonywał w zajmowanym mieszkaniu,
w którym mieszkał również J. i jego dziewczyna K.. Wiedział o tym T. S. (1).

Wyjaśnił, że miał wielu kolegów uzależnionych, którzy wiedzieli, że ma dobrą amfetaminę i często do niego dzwonili, czy może załatwić amfetaminę. Określenie pięć minut nie zawsze odnosiło się do ilości 5 gram amfetaminy, lecz bywały telefony, kiedy słysząc to określenie oskarżony mógł się domyślić, że chodzi o 5 gram amfetaminy, ale nie zawsze. Czasem określenie to mogło oznaczać czas, od którego lub za ile czasu był z kimś umówiony. Wyjaśnił, że (...) użytkował oskarżony, a jego zarejestrowanie na M. P. (1) jest kwestią przypadku, bo kiedyś zniszczył kartę SIM i ona zarejestrowała go na siebie. Było to po tym jak się od niego wyprowadziła – czerwiec/lipiec 2015r. Na ten numer dzwonili też inni ludzie m.in. w sprawach związanych z samochodem, w celu podwiezienia. Rozmowy operacyjne dotyczyły również takich kursów, spotkań towarzyskich, a w przypadku D. N. i W. C. również sprawy amfetaminy. Osoby te wiedząc, że oskarżony ma dostęp do dobrej amfetaminy chciały, żeby ułatwił im załatwienie narkotyku. Polegało to na tym, że biorąc od nich pieniądze w ilości 100-120 zł za 5 gramów amfetaminy oskarżony przychodził do domu i przekazywał te pieniądze K. K. (5) i przykładowo za 120 zł od W. C. brał sobie od niej 6 gramów amfetaminy płacąc jej całe pieniądze jakie dostał, następnie
z tych 6 gramów amfetaminy po drodze odsypywał sobie około 2 gramów, a resztę przekazywał W.. Podobnie było w przypadku D. N..

Dodał, że będąc w związku z M. P. (1), pomimo tego, że już z nim nie mieszkała, częstował ją amfetaminą w formie poczęstunku. Mieszkał z M. P. (2), a z M. spotykał się w tym czasie. M. była uzależniona od trawki, ale nie za mocno. Oskarżony wyjaśnił, że jej nie częstował, ale mogła ona być uzależniona od amfetaminy, ponieważ często zostawiał w domu amfetaminę jaką miał dla siebie i jak wracał do domu, to wydawało mu się, że często brakowało grama lub dwóch z ilości, jaką zdołał sobie nazbierać. Zawsze miał nie więcej niż 5 gramów. Te nazbierane gramy były z zakupów, które robili N. i C., i były to ilości na własny użytek. Wyjaśnił, że być może zdarzyło się kilka razy, że kupił od (...) gramów, ale kończyło się to tak, że oskarżony potrafił przejeść je w kilka dni. Za narkotyk płacił z kursów taksówkarskich i pieniędzy, które wygrał na automatach. Z tych też środków się utrzymywał.

K. K. (1) wyjaśnił, że nie wiedział, żeby N. lub C. sprzedawali amfetaminę dalej. M. P. (1) częstował nieodpłatnie sam spożywając narkotyki. Podał, że zabraniał dziewczynom – M. i M. – odbierania telefonu, gdyż nie chciał zapoznawać ich z innymi z zazdrości. Zdarzało się, że telefon odbierała M., lecz zawsze miał do niej o to pretensje. Z tego co wie, M. informowała osobę dzwoniącą, że oskarżony zaraz się pojawi
i oddzwoni. Przekazując amfetaminę C. i N. wychodził z auta, gdyż nie chciał ich zapoznawać z M.. M. mogła ich znać ze słyszenia lub
z wyglądu, nie wciągał jej w żadne sprawy, gdyż jej nie ufał i podejrzewał że kradnie amfetaminę.

Wyjaśnił, że T. S. (1) też był klientem K. K. (5) i kupował od niej amfetaminę. Dziewczyna T. P. (2) G. chce obciążyć oskarżonego, gdyż nie lubią się. K. K. (5), w ocenie oskarżonego, swoimi zeznaniami chciała odsunąć od siebie odpowiedzialność przerzucając ją na oskarżonego. Nie mogła ona znać klientów oskarżonego, ponieważ starał się on ukrywać przed nią swoje znajomości.

Wyjaśnił nadto, że część rozmów telefonicznych znajdujących się w aktach sprawy nie miała odzwierciedlenia w rzeczywistości, gdyż z powodu spóźnialstwa większość spotkań towarzyskich w sprawie kursów oraz niektóre rozmowy dotyczące narkotyków nie odbyły się, ponieważ nikomu nie chciało się czekać na oskarżonego.

Podał, że zostawiając telefon w mieszkaniu przy W. nie wie kto
i w jakiej sprawie prowadził rozmowy i nie wie nic o transakcjach narkotykowych, które miały się wtedy odbywać. Nigdy M. i M. nie dokonywały transakcji na jego polecenie pod jego nieobecność.

C. i N. kupowali małe ilości, ale kilka razy w miesiącu, ilości te nie przekraczały nigdy 5 gram. Oskarżony robił to, bo miał dla siebie amfetaminę na własny użytek, nie brał natomiast żadnych pieniędzy dla siebie. Czasami jeżeli oni nie mieli pełnej kwoty dopłacał z własnej kieszeni i oddawał całość K. K. (5).

K. K. (1) nie przyznał się również do posiadania broni palnej bez zezwolenia. Wyjaśnił, że około 2 miesięcy przed zatrzymaniem w sklepie (...) zakupił rewolwer kinetyczno-hukowy za okazaniem dowodu osobistego. Na lufie tego rewolweru był napis e<17 j., co oznacza, że broń ta jest legalna. Świadkami zakupu były M. P. (2) i I. B. (1). Zapłacił za komplet 399 zł lub 450 zł. Przy sprzedaży nie rejestrowano oskarżonego jako kupującego. Wyjaśnił, że pistolet poddany badaniom przypomina kształtem jego rewolwer, ale nie wie czy to jest ten pistolet.

Odnosząc się do rozmowy telefonicznej z dnia 11.06.2015r., godz. 23:07 oskarżony wskazał, że rozmowa mogła dotyczyć przywiezienia komuś na imprezę alkoholu lub oskarżony chciał daną osobę po prostu zbyć. Jak wskazał kolejna rozmowa też wskazuje na to, że oskarżony chciał zbyć rozmówcę. Bardzo często robił tak, że odbierał możliwość kontaktu z uwagi na brak dojazdu do kogoś, tłumacząc to kradzionymi tablicami, nieważnością dowodu rejestracyjnego. Sama rozmowa mogła dotyczyć podwiezienia alkoholu, zrobienia kursu lub spotkania towarzyskiego. Z kolei rozmowa z dnia 11.06.2015r. godz. 21:01 była przeprowadzona z kobietą, lecz oskarżony nie wiedział z jaką. Zwracania się do oskarżonego kochanie nie jest niczym dziwnym, gdyż zwraca się tak do niego wiele koleżanek. Wydaje mu się, że chciał poinformować daną osobę, że będzie za jakieś 50 minut. Tłumaczenie „towar jeszcze jest” nie wie czego dotyczy, mógł to być fragment dłuższej rozmowy, być może z ekspedientką w sklepie. Podał nadto, że nie pamięta czego dokładnie mogła dotyczyć rozmowa z dnia 22.06.2015r. godz. 18:05. Mogło być tak, że ktoś wrócił znad morza i oskarżony robił sobie żarty pytając, czy przywiózł mewy znad morza.

Również w toku postępowania sądowego oskarżony K. K. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów, za wyjątkiem prowadzenia pojazdu pod wpływem narkotyków. Oskarżony odmówił składania wyjaśnień wskazując, że pieniądze, które dostawała od niego M. P. (1) były czysto koleżeńskie. Nie sprzedawała ona nigdy w jego imieniu narkotyków i jest całkowicie niewinna. Odnośnie posiadania broni wskazał, że jak kupował broń dostał paragon oraz skrzynkę z kulkami gumowymi. Ma wątpliwości, czy egzemplarz zabezpieczony na ul. (...) jest jego. Kupował rewolwer z pełną świadomością, że ta broń jest legalna. Wie, że określenie mewa może odnosić się do heroiny lub mefedronu. Biała mewa w stenogramach rozmów to żart do znajomego. Zdaniem oskarżonego ilość narkotyków w zarzucie jest liczona ze stenogramów rozmów telefonicznych i jest pomyłka w liczeniu, ponieważ D. N. mówi mam dla ciebie 100 zł
i Prokurator wnioskuje, że chodzi o 100 gram narkotyków. Potem pada kwota 200, czyli przyjęto 200 gram. Według oskarżonego było około 180 gram łącznie. N. nie płacił od razu, a to, że potem mówi, że ma 200 zł mogło oznaczać, że ma pieniądze za tamto poprzednie, a nie oznaczało ilości narkotyków. Wszystkie narkotyki oskarżony miał od K. K. (5).

Dowód:

- wyjaśnienia K. K. (1) k. 390-391, 406, 491, 637-641, 670, 760-761, 3922-3923v.

T. S. (1) ma 29 lat. Jest kawalerem i nie posiada nikogo na swym utrzymaniu. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Utrzymuje się z prac dorywczych i pracy na budowach osiągając dochód około 2400 zł miesięcznie. Nie leczył się psychiatrycznie, odwykowo i neurologicznie. Był karany:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście z dnia 13 sierpnia 2007r., sygn. akt II K 659/07 za czyn z art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, a następnie zarządzono wykonanie kary,

2. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście z dnia 5 sierpnia 2009r., sygn. akt V K 656/09 za czyn z art. 226 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, a następnie zarządzono wykonanie kary,

3. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 26 sierpnia 2009r., sygn. akt VII K 993/09 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, a następnie zarządzono wykonanie kary i karę 40 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda,

4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście z dnia 28 października 2009r., sygn. akt V K 1331/09 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby, a następnie zarządzono wykonanie kary oraz karę 10 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda,

5. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 29 października 2009r., sygn. akt II K 1239/09 za czyn z art. 224 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, zamienioną na zastępczą karę pozbawienia wolności,

6. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście z dnia 14 października 2010r., sygn. akt V K 657/10 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby,

7. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieście z dnia 11 lutego 2016r., sygn. akt II K 173/15 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby oraz grzywnę w wysokości 30 stawek dziennych po 20 zł każda.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 854v, 3915,

- karta karna k. 1067.

Oskarżony T. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów. Początkowo wyjaśnił, że nie brał udziału w handlu narkotykami, nie kupował ich od nikogo, nikomu nie sprzedawał
i sam ich nie zażywał. Podał, że mieszkał razem z konkubiną P. G., ona też nie ma nic wspólnego z narkotykami. Wyjaśnił, że nigdzie nie pracują. Przyznał, że zna K. K. (1) od 2010 r. Nie wie czym się on zajmował i z czego się utrzymywał. Nic mu nie wiadomo, by K. ze swoją dziewczyną M. mieli coś wspólnego z narkotykami. Nigdy od nich nie kupował, nie sprzedawał im narkotyków i nie widział, by je zażywali.

Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił, że nigdy nie dał nikomu narkotyków do handlu, jeżeli kiedykolwiek komuś odsprzedał amfetaminę lub poczęstował to w formie koleżeńskiej, to znaczy miał kolegów, którzy tak jak on byli uzależnieni i często przebywali w jego mieszkaniu, i często brali z nim narkotyki. Czasem oni przynosili narkotyki, a czasem miał je oskarżony. Jak czasem jego znajomy nie mógł sobie sam ich załatwić, to pomagał im w załatwieniu narkotyków. Jak wyjaśnił, jeżeli częstował znajomych, to było to za darmo, a jeżeli była to forma pomocy w załatwieniu to osoba, której pomagał, płaciła za to. Tak było na początku, bo jak później brał np. 10 gramów na zapas z przeznaczeniem na własny użytek, ale jak przyszedł jakiś znajomy, to odsprzedawał mu narkotyki, nigdy nie odmawiał.

W rozmowach telefonicznych, gdy ktoś mówił, że wpadnie do oskarżonego na minutkę, to znaczyło, że ktoś przyjdzie po narkotyki, to znaczy na narkotyki. Narkotyki taka osoba zawsze dostawała w mieszkaniu. Nigdy nie wynosił ich na zewnątrz.

T. S. (1) wyjaśnił nadto, iż nie polegają na prawdzie wyjaśnienia K., że dawał on T. S. (1) za amfetaminę 30-40 zł, nigdy nie brał za amfetaminę takiej kwoty. Było to najwyżej 20 zł po cenie, bo gdy brał na własny użytek to płacił 20 zł za 1 gram, ale jak się bierze 10 czy 20 gram, to cena spada. Nieprawdą jest i to, że K. brał od oskarżonego marihuanę, gdyż oskarżony nigdy nie sprzedawał marihuany. To K. przynosił do oskarżonego marihuanę i zamieniali się w formie poczęstunku. Oskarżony wyjaśnił nadto, że zdarzyło się, że czasem z M. Z. razem zażywali narkotyki. Nigdy nie było natomiast takiej sytuacji, aby oskarżony zostawiał Z. narkotyki, aby on przekazał je osobom, które przyjdą do mieszkania, nie miał do niego takiego zaufania. Oskarżony podał, że nie płacił mu za pomoc w remoncie mieszkania.
W trakcie remontu razem zażywali narkotyki, były to narkotyki oskarżonego, choć zdarzało się, że on też czasem przyniósł. P. G. była dziewczyną oskarżonego. Sprawdzała ona czy na telefon oskarżonego nie dzwonią jakieś dziewczyny. Robiła to z zazdrości. Zdarzało się, że odbierała telefon, gdzie rozmówca dzwonił w sprawie kupna narkotyków, wówczas przekazywała telefon oskarżonemu. Zdarzało się i tak, że przyjmowała „zamówienie” i przekazywała oskarżonemu kto dzwonił i ile narkotyków chciał. Przyznał, że zdarzało się i tak, że pod jego nieobecność sama przyjmowała telefon z propozycją zakupu. Sama nigdy nie dokonywała transakcji, gdyż nie miała takiego prawa, tzn. oskarżony nie chciał, by ona się tym zajmowała. Mogły być takie sytuacje, że akurat jak wychodzili
z P. z mieszkania, to spotykali kogoś, kto chciał kupić narkotyk i w takich sytuacjach zdarzało się, że przekazując narkotyki takim osobom P. była przy tym obecna.

Podczas kolejnego przesłuchania T. S. (1) przyznał się częściowo do zarzucanych czynów i wyjaśnił, że w tym czasie pracował na budowach i otrzymywał około 500-600 zł tygodniowo. Z tego się utrzymywał i z tego kupował narkotyki. Nie jest w stanie określić ile narkotyków kupował i jak często, a pieniądze z ich sprzedaży przeznaczał na ponowny zakup narkotyków. Chodziło o to, by przy ponownym zakupie narkotyków miał narkotyki dla siebie za darmo. P. była czasami
z oskarżonym, gdy jeździł zakupić narkotyki, nigdy nie szła z oskarżonym po odbiór narkotyków, gdyż nie było takiej możliwości, gdyby zobaczyła od kogo oskarżony kupuje zrobiłaby mu awanturę, gdyż narkotyki kupował od K. K. (5). Kupował od niej amfetaminę w ilościach około 10, 15 czy też 20 gram jednorazowo. Cena za gram wynosiła 15 zł, czasem robiła niższą cenę. Nie była to jedyna osoba, u której kupował narkotyki, nie wyjaśnił jednak od kogo jeszcze je nabywał. Kupował tylko amfetaminę. K. K. (5) miała bardzo dobry towar i opłacało się u niej kupować, gdyż taki dobry towar mieszał z keratyną i w ten sposób zwiększał ilość działek. Poza tym po zmieszaniu amfetamina była słabsza i lepiej się ją zażywało. Była to pierwsza połowa 2015r., gdy kupował od niej narkotyk. Towar od K. K. (5) wystarczał na tydzień, dwa. Część zakupionego narkotyku zażywał sam, częścią częstował,
a część odsprzedawał. Chcąc dokonać zakupu umawiali się na telefon. Oskarżony dzwonił do niej z innego telefonu niż ten zatrzymany, czasem pożyczał od kogoś telefon. Oskarżony podał, że widział jak zakupy u niej robił również K. K. (1) – widział transakcję w mieszkaniu przy ul. (...).

Wyjaśnił, że nie jest w stanie podać osób, którym sprzedawał i udzielał narkotyków. Niektóre z tych osób przychodziły do mieszkania będąc zaanonsowanymi przez osobę, którą oskarżony znał, np. K., dopiero wtedy oskarżony im sprzedawał narkotyk. Nie wie, co oni z nim robili, część z nich zażywała narkotyk od razu w mieszkaniu oskarżonego. Najwięcej jednorazowo sprzedawał porcje 5-gramowe. Większych nie sprzedawał, gdyż sam nie miał dużo. Nie było takiej sytuacji, by komuś pożyczył do sprzedaży, bo akurat tej osobie zabrakło. Osoby z kręgu oskarżonego, które miały od niego narkotyki, nie zaopatrywały się w nie u K.. Oskarżony nigdy nie był przy tym, jak K. miałby sprzedawać narkotyki innym osobom. Wyjaśnił też, że w mieszkaniu przy W. nie sprzedawał żadnych narkotyków.

W toku postępowania sądowego oskarżony nie podtrzymał swych pierwszych wyjaśnień, podtrzymując późniejsze wyjaśnienia.

Dowód:

- wyjaśnienia T. S. (1) k. 855-856, 977-978, 982-987, 3973-3973v.

P. G. ma 22 lata. Jest panną i nie posiada nikogo na swym utrzymaniu. Posiada wykształcenie gimnazjalne. Nie była leczona neurologicznie, psychiatrycznie i odwykowo. Nie była karana.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonej k. 1111,

- karta karna k. 1181.

P. G. początkowo nie przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów i odmówiła składania wyjaśnień podając, że w jej obecności nikt z jej znajomych nie handlował narkotykami. Nie robiła tego ani ona, ani T. S. (1).

W toku dalszego postępowania oskarżona zmieniła swe wyjaśnienia
i przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów. Wyjaśniła, że T. S. (1) poznała jesienią 2014r. Po dwóch miesiącach zamieszkali razem
w mieszkaniu wynajmowanym przez T. S. (1) przy ul. (...). W tym czasie oskarżona była uzależniona od narkotyków i również z tej przyczyny zamieszkała z T. S. (1), gdyż miał on łatwy dostęp do narkotyków. Na początku przynosili mu je jego znajomi, których oskarżona nie znała, a później T. S. (1) sam zaczął zarabiać w ten sposób, że sprzedawał środki odurzające innym. Była to przeważnie amfetamina, tabletki ekstazy. Za środki otrzymane od T. S. (1) P. G. nie płaciła. Potrzebowała w tym czasie około 3 gram amfetaminy dziennie.

Wyjaśniła, że w tym czasie używała telefonu T. S. (1), ale on nie używał jej telefonu. Przez mieszkanie przewijało się bardzo dużo osób. byli to przeważnie znajomi T. S. (1), których danych nie zna. Przychodził tam też K. K. (1) z M. P. (1) w czasie kiedy zdradzał z nią M. P. (2). Z tymi ludźmi było różnie niektórzy potrafili przyjść i siedzieć cały dzień
i nic nie wziąć, a byli tacy, co przychodzili i kupowali od T. S. (1) narkotyki. Gdy nie było go w domu, oskarżona sprzedawała im narkotyki. T. S. (1) wiedział, że sprzedaje je pod jego nieobecność. Cena za amfetaminę wynosiła od 15 do 20 zł za gram, tabletek po około 15 zł za sztukę. Z tego co pamiętała oskarżona marihuana była raczej na ich własny użytek.

Podała, że sprzedaż odbywała się w ten sposób, że osoby najpierw dzwoniły na telefon T. i osoba chcąca kupić np. amfetaminę mówiła przez telefon, że przyjdzie na minutkę lub kilka minut w zależności od tego ile gram chcieli kupić. Ilość minut oznaczała ilość środka odurzającego, choć nie zawsze, bo zdarzało się, że ktoś mówił, że przyjdzie na pięć minut, a kupował jeden gram. Jak ktoś chciał kupić ekstazy, mówił, że przyjdzie po cukierka. Podała, że nie widziała, aby T. sprzedawał mefedron. Jak nie było T. S. (1) oskarżona odbierała telefon
i robiła interesy. Zdarzało się, że kupujący nie wchodzili do mieszkania i wtedy T. albo oskarżona schodzili do bramy i tam przekazywane były narkotyki. T. S. (1) narkotyki trzymał w domu, ale oskarżona nie wiedziała, gdzie je chował, jak wychodził zostawiał pewne porcje dla oskarżonej i ewentualnych kupców. Narkotyki były w jednym worku i podczas sprzedaży ważyli je wagą elektroniczną. T. mieszał te narkotyki z keratyną, a były też przypadki, że sprzedawał samą keratynę.

Wyjaśniła, że T. S. (1) zaopatrywał się w narkotyki gdzieś na mieście, lecz nie wiedziała gdzie. Przeważnie przynosił 15 do 20 gram i po dosypaniu keratyny robili 40 do 45 porcji jednogramowych. Tabletki do sprzedaży zaczął przynosić trochę później, po około 15 sztuk. Oskarżona nie wiedziała za ile pieniędzy dokonywał on zakupu. Za sprzedaż tych narkotyków T. musiał się rozliczyć chyba z osobą, od której je brał, stąd też mieszali je z keratyną, aby coś na tym zarobić.

Czasami były imprezy i były takie osoby, które brały od T. większe ilości amfetaminy np. 15 gram. Rozliczały się z T. takie osoby dopiero po rozprowadzeniu narkotyków. Osoby te dostawały amfetaminę w tak zwany komis. Pieniądze ze sprzedaży trzymał T. S. (1), również oskarżona przekazywała mu pieniądze otrzymane ze sprzedaży.

Oskarżona podała, że pamięta K. K. (4), który dzwonił na telefon S. i oskarżona raz odebrała telefon i wtedy mu nie sprzedała amfetaminy, bo był w takim stanie, że wymusił praktycznie działkę za darmo. Podała, że zna również M. Z., który był klientem T. S. (1). Przychodził dość często
i brał większe ilości. Potrafił wziąć 20 gram, które następnie sprzedawał innym osobom. Przy takich ilościach T. schodził z ceny dla M.. Doszło do tego, że wprowadził się on do mieszkania przy ul. (...) na okres 2 tygodni. M. sprzedawał wtedy narkotyki swoim klientom oraz klientom oskarżonej i T. S. (1).

Określając swoją rolę oskarżona wskazała na to, że częściej rozmawiała przez telefon z kupującymi narkotyki, częściej odbierała telefon, nie wiedziała jaką ilość mogła sprzedać, nie było tego dużo, może 50 gram amfetaminy.

Znajomość z K., P. i P. polegała na wspólnych spotkaniach i wyjściach na dyskotekę, razem pili alkohol i zażywali narkotyki.

Podczas kolejnych przesłuchań dodała, że jeżeli T. S. (1) nie był
w stanie odebrać telefonu, to odbierała go oskarżona. Miała na to zgodę T. S. (1). Połączenia te dotyczyły zamówień na narkotyki. Wyjaśniła, że do mieszkania przy ul. (...) przychodził K. D.. Zażywał on amfetaminę razem z T.. Dostawał ją od T. za darmo. Wielokrotnie obiecywał on, że zapłaci za narkotyk, ale tak się nigdy nie zdarzyło. Osoba o ps. (...) ma na imię K. i przychodziła do S.. (...) miał przy sobie zawsze marihuanę. Podała, że nie sprzedawała K. F. (2) narkotyków, przychodził on do T. S. (1). Większe ilości narkotyków brał Z. i J.. T. mówił jej, że przyjdzie J. po większe ilości narkotyków. Widziała, że T. miał przygotowane narkotyki, na pewno więcej niż 10 gram. Z każdej takiej transakcji T. miał około 150-200 zł. Wskazała, że nie była obecna przy tych transakcjach, bo nie życzył sobie tego J.. T. S. (1) sprzedawał narkotyki również B.. Sprzedawał mu z reguły po około 1-2 gramów, ale przychodził prawie codziennie przez okres pół roku. Płacił on za gram 20 zł, a jak brał dwa gramy to 30 zł. Po narkotyki przychodziła także M. S. (1).

M. P. (2) była dziewczyną K. K. (1). Mieszkała z nim. K. K. (1) dostarczał narkotyki T. S. (1). Dostarczał mu amfetaminę. Czasami zdarzało się, że K. chciał komuś innemu sprzedać narkotyki, jak mu brakowało, to brał od oskarżonej i od T.. Zdarzało się, że M. P. (2) dzwoniła z polecenia K. i pytała T. o narkotyki. Ona mówiła rzeczy, które kazał jej K., tj. pytała czy T. da narkotyki dla K.. Drugą dziewczyną K. była M. P. (1). Ona wiedziała, że K. handlował narkotykami. Ona jeździła z nim na adresy, gdzie K. sprzedawał narkotyki. K. udzielał M. narkotyków i razem je spożywali. Nie wiedziała kto dostarczał narkotyków K. K. (1). Podała, iż
w czerwcu 2015r. pojechała z K. K. (1), T. S. (1)
i M. P. (1) na ul. (...). K. K. (1) gdzieś wyszedł i wrócił po godzinie. Miał ze sobą zawiniątko wielkości pięści zawinięte w folię spożywczą. K. powiedział, że są to narkotyki. Następnie za pomocą magnesu i folii spożywczej zamontował zawiniątko pod samochodem. Potem na ul. (...) wyciągnął pakunek i zabrał go do domu.

Wyjaśniła, że K. K. (1) i T. S. (1) mieli tych samych klientów. T. był winny pieniądze K. za to, że ten wyremontował mu mieszkanie przy ul. (...). Z tego tytułu T. go spłacał w ten sposób, że K. dawał T. narkotyki, które T. sprzedawał i potem większość
z zarobionych pieniędzy oddawał K., a dla siebie zostawiał niewielką część.

Osoby przychodzące po narkotyki były znane T. S. (1). Przychodziły o różnych porach. Były to raczej zaufane osoby, którym S. nie obawiał się sprzedawać narkotyki, chociaż jak ktoś z tych osób polecił nową osobę, to ta nowa osoba musiała mieć podany numer telefonu.

K. F. (2) czasami przynosił do T. S. (1) rożne rzeczy i za te rzeczy dostawał narkotyki, a czasami T. S. (1) płacił mu za te rzeczy. K. F. (2) zaczął przychodzić po narkotyki od wiosny 2015r. Przestał do niego przychodzić po tym jak ukradł T. S. (1) narkotyki i sejf. T. S. (1) zerwał z nim wtedy kontakty. W czasie gdy przychodził, kupił nie mniej niż 20 gram narkotyków w postaci amfetaminy. Czasami T. dawał K. działkę za darmo i razem się odurzali. K. był na takiej stopie znajomości, że nie musiał dzwonić tylko przychodził po narkotyki. Zdarzało się, że oskarżona odbierała od K. telefon pod nieobecność T. i podczas rozmowy on chciał zakupić narkotyk, ale gdy dochodziło do ich przekazania to załatwiał to bezpośrednio
z T..

Do mieszkania przychodził też K. D., był on znajomym T. S. (1). Nie kupował on narkotyków. T. S. (1) częstował go nimi.

Wyjaśniła, że czasami dzwoniła do K. K. (1), gdy chciała narkotyki. T. S. (1) wiedział o tych telefonach, gdyż czasem sam mówił, aby do niego zadzwoniła. Przeważnie, gdy skończył się towar. Kiedy dzwoniła do K. K. (1), czasem odbierała M. P. (1) lub M. P. (2). Gdy K. nie odbierał telefonu, dzwoniła bezpośrednio do M. lub M.. W trakcie rozmowy pytała czy może przyjechać na kawę. To znaczyło tyle, co pytanie się ich wprost, czy mają towar czy nie. Przez telefon nigdy nie używali konkretnych nazw narkotyków. Kiedy otrzymała odpowiedź twierdzącą, jechała wraz ze S. na W.. W mieszkaniu odbierali narkotyki od K., a jak go nie było od M. lub M.. Brali od nich różne ilości potrafili wziąć 20 gram,
a czasem 50 gram amfetaminy. Za pobrany towar nie płacili. Było ustalone tak, że po sprzedaży tych narkotyków oddawana była część pieniędzy. Rozliczał się z tego S. z K.. To oni między sobą ustalali takie zasady, chociaż zdarzyło się kilka razy, że oskarżona tak zarobione pieniądze również przekazywała K.. Zdarzało się też, że jak im brakowało narkotyków, to przyjeżdżali – K. K. (1) z M. lub M., a dwa miesiące przed zatrzymaniem
z K. (...) - do oskarżonej i S.. Miało to miejsce bardzo dużo razy. K. nie płacił S. za takie pożyczki od razu tyko oddawał narkotyki, albo odliczał sobie podczas następnej pożyczki S. i oskarżonej. Nie wie, od kogo narkotyki kupował K. K. (1). Był to jakiś mężczyzna. T. brał narkotyki od K.. Jak pożyczał od niego narkotyki, to brał je dla siebie i musiał za nie zapłacić, ale miał swoje grono osób znajomych, którym udzielał i sprzedawał

M. P. (2) odbierała za K. jego telefon. Około 5 razy pośredniczyła w imieniu K. przy przekazaniu narkotyków S.. Przekazanie narkotyków odbywało się na ul. (...), a było też tak, że przyjeżdżali oni do oskarżonej i S.. Narkotyki od K. T. S. (1) i oskarżona mieszali z kofeiną, polopiryną S, mieszali praktycznie z czym się dało,
z keratyną też.

Wyjaśniła nadto, że były takie sytuacje, że (...) brała narkotyki od S. albo od K. K. (1). Oskarżona podała, że jest pewna, iż (...) brała narkotyki, sprzedawała i część pieniędzy oddawała K. K. (1).

S. miał swoją grupę osób, którym sprzedawał narkotyki, czy też ich udzielał, natomiast K. miał swoją grupę takich osób. Nie było tak, że któraś
z osób S. zaopatrywała się u K., ale był taki okres, że kiedy
z T. S. (3) przerwali działalność z narkotykami, że cześć osób z ekipy S. poszła do K. i u niego się zaopatrywali.

Podała, że nie zna F. P.. Ponownie wskazała, że T. S. (1) zaopatrywał się w narkotyki u K. K. (1) i nie wie u kogo K. K. (1) kupował narkotyki.

Dowód:

- wyjaśnienia P. G. k. 1111-1113, 1114-1116, 1124, 1147-1149, 1150-1154, 1155-1157, 1184-1188, 1189-1192.

M. P. (1) ma 27 lat. Posiada wykształcenie zawodowe – kucharz małej gastronomii. Pracuje w zawodzie osiągając dochód w wysokości 2000 zł miesięcznie. Jest panną. Na utrzymaniu posiada czteroletnią córkę. Nie leczyła się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

M. P. (1) dwukrotnie była karana wyrokami Sądów Republiki Francuskiej za czyny kwalifikowane jako kradzieże na kary w wysokości 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 1220v, 3915v,

- karta karna k. 1402.

M. P. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów. Wyjaśniła, że numer 790 842 658 nie jest jej numerem, nie używała takiego numeru
i z niego nie korzystała. Numer 537 264 313 jest zarejestrowany na nią, lecz go nie używa, gdyż zgubiła kartę. Używa telefonu o nr 797 121 657.

W kolejnych wyjaśnieniach oskarżona podała, że częściowo przyznaje się do popełnienia zarzucanych czynów, tj. w zakresie tego, że odbierała telefony, kiedy K. K. (1) nie było oraz do tego, że jeździła z K. K. (1)
w różne miejsca po tych telefonach. Wyjaśniła, że żadnych transakcji narkotykowych nie dokonywała. Przeważnie było tak, że po przyjeździe pod dany adres K. K. (1) wychodził z samochodu i podchodził do osoby, która już na niego czekała. Samego przekazania narkotyków oskarżona nie widziała i nie widziała przekazywania pieniędzy.

Podczas kolejnego przesłuchania, częściowo przyznając się do popełnienia czynu, oskarżona dodała, że K. K. (1) poznała na początku lutego 2015r. i po jakimś czasie zaczęli być ze sobą. Mieszkali razem przez okres około 3 miesięcy przy ul. (...). W czasie, gdy razem mieszkali, oskarżona, gdzieś w czerwcu 2015r., zarejestrowała na swoje dane jeden z telefonów K. K. (1), który on cały czas użytkował. Zrobiła to, bo K. K. (1) zgubił telefon i potrzebował duplikatu karty. W maju 2015r. oskarżona wyprowadziła się od K. K. (1). Powodem tego była M. P. (2), to jest koleżanka K.. Ona wprowadziła się do tego samego pokoju, który wynajmował K..

W okresie zamieszkiwania z K. K. (1) oskarżona nie widziała, aby K. K. (1) dzielił jakikolwiek narkotyk, nie widziała, by sprzedawał go komuś. Jak wyjaśniła była uzależniona od narkotyków i narkotyki dostawała od T. S. (1) i P. G.. Dostawała je tylko na imprezach. Zażywała narkotyki okazjonalnie.

Wyjaśniła, że nie wie czym zajmował się K. K. (1). Nie chodził on do pracy. Oskarżona pracowała dorywczo w sklepie (...). W czasie, gdy mieszkała
z K. K. (1), to nie pracowała. Utrzymywał ją K. K. (1). Nie wie z czego miał na wynajmowanie pokoju i utrzymanie.

Dodała, że podczas mieszkania z K. K. (1) zdarzało się, że odbierała telefony K. K. (1) podczas jego nieobecności. Jak odbierała telefony, to nigdy nikt nie pytał się o narkotyki, żadna z tych rozmów nie dotyczyła sprzedaży narkotyków. Rozmówca pytał czy jest K. i chciał z nim rozmawiać, a oskarżona zawsze mówiła, że K. oddzwoni.

Wyjaśniła, że dużo jeździła z K. samochodem i chodzili pieszo. Nigdy nie widziała, aby K. sprzedawał, czy też przekazywał komukolwiek narkotyki. Nigdy nie widziała u K. narkotyków, chyba że użyczał jej tych środków, przeważnie amfetaminy. Nie była w stanie podać ile tych środków jej użyczył, mogło to być około 5 gram, mogło to być około dwa razy w tygodniu od maja 2015r. do lutego 2016r.

Po wyprowadzce od K. spotykali się dalej. Byli ze sobą w związku, ale oprócz oskarżonej K. spotykał się wtedy z M. P. (2). Obie wiedziały, że spotyka się z nimi obiema. Narkotyki, które dostawała od K., zażywała
w domu K. K. (1). Zażywali je czasem razem z K..

Przez okres bycia razem K. K. (1) dawał oskarżonej pieniądze na zakupy dla jej córki. Dodała, że jeździła z K. po otrzymanych telefonach, ale nie widziała żadnych transakcji. Nie było to po każdym telefonie, jaki odebrała, takie wyjazdy były zazwyczaj po otrzymaniu telefonu, w którego treści rozmówca mówił szyfrem, jak wyjaśniła, to znaczy oskarżona nigdy nie odebrała telefonu
i rozmówca mówił do niej szyfrem, nigdy nie słyszała treści rozmowy K.
z rozmówcą, gdzie rozmowa prowadzona była przez telefon. Były to rozmowy, gdzie K. kończył je stwierdzeniem, że będzie za dziesięć, czy też piętnaście minut.

Wyjaśniła, że nie wie skąd K. miał narkotyki, które jej dawał. K. K. (1) i T. S. (1) byli dobrymi przyjaciółmi. Wskazała, że kiedy brała od T. i od P. narkotyki, to K. też brał od nich narkotyki, brał je dla siebie i dla oskarżonej. T. z K. często się spotykali, spędzali czas ze sobą. W mieszkaniu przy W. nie odwiedzało ich zbyt wiele osób.

Od K. oskarżona otrzymywała tylko amfetaminę, M. P. (2) zażywała narkotyki również z nimi. Dodała, że podczas mieszkania z K. żadna inna dziewczyna z nimi nie mieszkała poza tym jednym tygodniem, po którym oskarżona się wyprowadziła. Oskarżona nie wiedziała, czy inna kobieta mogła odbierać telefony. Od czerwca 2015r. do lutego 2016r., kiedy oskarżona dzwoniła do K., zdarzało się, że telefon odbierała M.. Jak K. dawał oskarżonej narkotyki, to miał je w małych ilościach w woreczku. Kiedy spotykali się
z T. S. (1) i P. G., to narkotykami częstował T., innym razem P., a jeszcze innym K. czy oskarżona, ale było tak, że P.
i T. mieli narkotyki. Było to na zasadzie koleżeńskiego poczęstunku.

W postępowaniu sądowym oskarżona M. P. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów i odmówiła składania wyjaśnień.

Dowód:

- wyjaśnienia M. P. (1) k. 1226, 1229, 1267, 1293-1296, 1370-1375, 3921-3922.

M. P. (2) ma 31 lat. Jest bezdzietną panną. Posiada wykształcenie średnie bez wyuczonego zawodu. Pracuje jako sprzedawca z dochodem 2000 zł miesięcznie. Nie leczyła się psychiatrycznie i neurologicznie. W toku postępowania zgłosiła się na terapię odwykową. Oskarżona nie była karana.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonej k. 1449v, 3915v,

- zapytanie o karalność k. 1546.

Oskarżona M. P. (2) w toku postępowania przygotowawczego przyznała się do posiadania środków odurzających i wyjaśniła, iż znaleziony
w mieszkaniu przy ul. (...) narkotyk należy do niej i posiadała go na własny użytek. Jest osobą uzależnioną i zażywa różne narkotyki w różnych ilościach. Wskazała, że nie udzielała nigdy nikomu narkotyków ani odpłatnie, ani nieodpłatnie. Narkotyki kupowała na (...) we W. od kobiety o imieniu P.. Za te narkotyki zapłaciła około 600 zł.

W toku postępowania sądowego oskarżona M. P. (2) nie przyznała się do popełnienia zarzucanych czynów i odmówiła składania wyjaśnień.

Dowód:

- wyjaśniania M. P. (2) k. 1449-1450, 3920v-3921.

F. P. ma (...). Posiada wykształcenie wyższe pedagogiczne. Jest bezdzietnym kawalerem. F. P. jest uzależniony od substancji psychoaktywnych – uzależnienie mieszane. Główna substancja to amfetamina, alkohol i marihuana. Zdaje on sobie sprawę z własnego uzależnienia i deklaruje chęć podjęcia leczenia. Nie był karany.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3119v, 3915v,

- kwestionariusz specjalisty terapii uzależnień k. 3248-3261.

F. P. przyznał się do kierowania pojazdem mechanicznym pod wpływem narkotyków i do posiadania środków odurzających i substancji psychotropowych. Nie przyznał się on do sprzedaży narkotyków. Oświadczył, że przed zatrzymaniem niechcąco spożył alkohol, a dwa dni wcześniej zażywał marihuanę i amfetaminę. Pod siedzeniem samochodu miał torbę z narkotykami. Podał, że nie zna K. K. (5) i nie udzielał jej żadnych narkotyków.

Dowód:

- wyjaśnienia F. P. k. 3119-3121, 3919v-3920.

D. N. ma (...). Posiada wykształcenie zawodowe. Od 11 lat pozostaje w związku konkubenckim. Posiada syna w wieku 2 lat. Od stycznia 2014r. prowadzi własną działalność gospodarczą – (...), z której osiąga dochód
w wysokości około 3000 zł miesięcznie. Nie jest osobą uzależnioną od alkoholu
i środków odurzających. Przyznaje, że kiedyś zażywał marihuanę, lecz nigdy się nie uzależnił. Nie było potrzeby, by podejmował leczenie odwykowe. Obecnie nie ma kontaktu z narkotykami.

Nie był karany.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 1726v, 4075v,

- wywiad środowiskowy k. 1741,

- karta karna k. 1746.

Przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego D. N. przyznał się do zakupu marihuany od K. K. (1), którego rozpoznał podczas okazania. Podał, że narkotyk kupował na własny użytek. Nie jest prawdą, że narkotyku było 150 gram. Według niego kupił około 3 gramów w podanym terminie jako zakup jednorazowy. Wyjaśnił, że K. K. (1) poznał około dwóch lat temu i ich kontakty ograniczały się do tego, że kiedy chciał kupić marihuanę, to do niego dzwonił. Ostatni raz zakupu dokonał na początku 2016r. Przez ten okres zakupił u niego marihuanę około 10-12 razy. Zakupu dokonywał raz na 3-4 miesiące
i były to ilości po około 2 do 3 gramów marihuany. Podczas rozmów, kiedy dzwonił po narkotyk, mówił mu zawsze, że ma dla niego 50 lub 100 zł i on zawsze wiedział ile marihuany ma mu przygotować. Płacił za 1 gram 50 zł. Nigdy przez telefon nie mówił mu o jaki narkotyk chodzi, on wiedział jaki narkotyk chce oskarżony. Były takie sytuacje, że jak dzwonił odbierała jakaś kobieta, wówczas po rozmowie ona zapewniała, że K. zaraz oddzwoni. Nigdy nie był w domu K. K. (1).

W toku postępowania sądowego przyznał się do nabywania narkotyków, ale nie w ilości zarzuconej aktem oskarżenia. Narkotyki nabywał od K. K. (1). Kupował 1-3 gramów jednorazowo. To była marihuana. W przedziale 2-3 lat mogło to być około 12 razy. Kupował w cenie 50 zł za 1 gram. Nie ma pojęcia, skąd mogło się wziąć 150 gram w zarzucie. Łącznie mógł nabyć 20 gram do 30 gram marihuany. U K. K. (1) nie kupował amfetaminy. Z K. rozmawiał tylko o kwotach. Wiedział co ma przygotować, bo wiedział z kim rozmawia. W rozmowach jest mowa o wartości narkotyków, a nie ilości.

Dowód:

- wyjaśnienia D. N. k. 1727-1731, 4075v-4077.

R. B. ma (...). Jest kawalerem i posiada dwoje dzieci na utrzymaniu. Ma wykształcenie średnie, bez zawodu. Pracuje w warsztacie samochodowym jako mechanik i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 2000 zł miesięcznie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. Nie był karany.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3364v, 4018v.

R. B. przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i wyjaśnił, że kupił narkotyki na własne potrzeby i zużył je osobiście. Od P. G. kupował narkotyki 3 lub 4 razy. Przyznał, że zna K. K. (1) i zdarzyło się, że kupował od niego narkotyki. Kupował narkotyki też od T. S. (1), ponieważ on żył w tym czasie z P. G.. Kojarzy M. P. (2), była ona dziewczyną K. K. (1) i była przy tym jak brał od niego narkotyki.

Podczas kolejnego przesłuchania wyjaśnił, że pierwszego poznał K. K. (1) ps. (...). W jego mieszkaniu był kilkukrotnie. K. K. (1) sprzedał mu około 10 razy narkotyk po 1 gramie, za gram narkotyku płacił 20 zł. Podał, iż raz zawiózł K. K. (1) na ul. (...), lecz nie wie gdzie on poszedł i po co. Za kurs zapłacił około 30 zł. Narkotyki od K. K. (1) kupił w czerwcu 2015r. Kupował tylko amfetaminę. T. S. (1) poznał przez K. K. (1) w okolicach maja 2015r. Nie wiedział, że S. handluje narkotykami. Kiedyś chciał kupić od K., ale powiedział, że nie ma i żeby oskarżony w tej sprawie dzwonił do T. S. (1). Zadzwonił do niego. Telefon odebrała P. G.. Zapytał czy może wpaść na minutkę, co oznaczało gram amfetaminy, był to ogólnie przyjęty sposób rozmowy na temat narkotyków, nie umawiał się z nimi, że tak będą się porozumiewać. Od S., a właściwie od P. G., kupił około 20 gram amfetaminy, mogło być tak, że kupił z 10 razy po 2 gramy, płacił im za to 20 zł. Narkotyk kupował w okresie maja/czerwca 2015r. Jeździł do nich po narkotyki na ul. (...). Nie udzielał nigdy narkotyków innym osobom, jak kupował to na własny użytek. Nie było nigdy tak, że K. lub S. prosili, by zawiózł komuś narkotyki.

W toku postępowania sądowego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i podtrzymał swe wyjaśnienia.

Dowód:

- wyjaśnienia R. B. k. 3355-3357, 3358-3362, 4019-4019v.

P. S. ma (...). Posiada wykształcenie wyższe – technik żywności. Utrzymuje się z prac dorywczych, osiągając dochód w wysokości 500 zł miesięcznie. Jest rozwiedziony i posiada dziecko w wieku 14 lat.

P. S. była karany:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 1 czerwca 2011r. za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, którą zamieniono na zastępczą karę pozbawienia wolności,

2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 20 października 2011r. sygna kat
II K 812/11 za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 100 stawek dziennych grzywny po 25 zł każda.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3660v, 3916,

- karta karna k. 3426.

P. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wskazał, że gdzieś od kogoś otrzymał numer telefonu do osoby, od której mógł kupić amfetaminę. Sprzedawcą narkotyku nie była żadna z osób oskarżonych w niniejszej sprawie. Nie był nią T. S. (1). Nie pamiętał kiedy zakupił narkotyk, było to tylko raz.

Dowód:

- wyjaśnienia P. S. k. 3972-3972v.

B. B. (1) ma (...). Jest bezdzietnym kawalerem. Ma wykształcenie zawodowe – monter elektronik. Pracuje jako monter mebli z wynagrodzeniem 2 500 zł miesięcznie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

B. B. (1) był karany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 5 czerwca 2014r. sygn. akt V K 404/14 za czyn z art. 288 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono warunkowo na okres 2 lat próby.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3660v, 3915v,

- karta karna k. 3393.

B. B. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów. Wyjaśnił, że nie zna nikogo z osób na sali rozpraw. Dostał od kogoś z podwórka numer telefonu, zadzwonił i umówił się na ul. (...). Przyszedł jakiś mężczyzna
w kapturze, wziął od niego narkotyk, nie pamiętał ile i za jaka cenę. Zakup miał miejsce dwa razy. Jeden był przy P., drugi koło Urzędu Stanu Cywilnego. Oskarżony zaprzeczył, by kupił coś bezpośrednio od P. G.. Zakupiony narkotyk miał na własny użytek, nikomu go nie odsprzedawał, zużył sam.

Dowód:

- wyjaśnienia B. B. (1) k. 3972v-3973.

K. A. ma (...). Z zawodu jest mechanikiem. Pracuje jako pracownik fizyczny w firmie budowlanej z wynagrodzeniem około 2000 zł miesięcznie. Jest kawalerem i posiada jedno dziecko na swym utrzymaniu. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie lub odwykowo. Był karany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej z dnia 8 kwietnia 2015r. sygn. akt II K 50/15 za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2 lat próby.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3455,

- karta karna k. 3455.

Oskarżony K. A. początkowo przyznał się do popełnienia czynu zabronionego i wyjaśnił, że trenował T. S. (1), gdyż prowadził salę do treningów boksu. Przez T. S. (1) poznał również jego dziewczynę P.. Któregoś dnia T. S. (1) zagadnał oskarżonego, że gdyby miał jakiś problem i chciałby się odstresować, to mu pomoże. Z rozmowy tej oskarżony wiedział, że jest mowa o narkotykach. W 2015r. przechodził kryzys związany
z życiem prywatnym i zadzwonił do T. S. (1) w celu zakupu narkotyków. Tych telefonów w celu zakupu było około trzech. Łącznie kupił od niego trzy działki
i zapłacił mu około 10 zł. Resztę T. S. (1) dał mu za darmo w ramach tego, że przychodził do niego na treningi. Była to amfetamina. Po odbiór towaru umawiali się na rynku. Zdarzało się, że telefon odbierała jego dziewczyna P., ale wtedy nie mówił z nią na temat narkotyków, tylko prosił o kontakt z T.. Narkotyki zakupił na własny użytek i nikomu ich nie przekazywał.

W toku postępowania sądowego oskarżony nie podtrzymał swych wyjaśnień
i wskazał, że nie przyznaje się do popełnienia czynu zabronionego. Wyjaśnił, że było to jakiś czas temu w rozmowie telefonicznej. Padło pytanie, czy chce zakupić od T. S. (1) amfetaminę, ale czy do tego doszło nie pamięta. Zmianę swoich wyjaśnień umotywował tym, że inaczej jest na komisariacie, a inaczej jest w Sądzie. Tam jest inna presja. Podał, że nie lubi jak ktoś mu stoi za plecami.

Dowód:

- wyjaśnienia K. A. k. 3450-3451, 3919-3919v.

R. W. ma (...). Jest kawalerem i ma na utrzymaniu dziesięciomiesięczne dziecko. Z zawodu jest murarzem i osiąga dochód w wysokości 2000 zł miesięcznie. Nie leczył się psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. R. W. nie był karany.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3482v, 3916,

- karta karna k. 3480.

R. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu i wyjaśnił, że dwa lata temu, co było incydentalnym zdarzeniem, na dyskotece dostał numer do oskarżonego K. K. (1). Zadzwonił pod wskazany numer. Mężczyzna ten przyjechał w umówione miejsce. Spotkanie trwało 2 minuty. Mężczyznę tego widział tylko raz w życiu podczas przekazywania narkotyku. Przyznał, że mógł zamawiać amfetaminę posługując się swoistym slangiem. Najprawdopodobniej mówił tak, bo był uprzedzony przez osobę, od której uzyskał numer.

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony W. podawał nadto, że narkotyk zakupił od mężczyzny posługującego się pseudonimem (...) i że poznał go na dyskotece. Telefon do niego miał lub bezpośrednio od tego mężczyzny lub od któregoś ze znajomych. Jak wskazał, zadzwonił do (...) i rozmawiał takim powszechnym slangiem, który poznał na dyskotekach. Chciał kupić amfetaminę mówiąc o spotkaniu na dwie minuty, co znaczyło, że chce kupić dwa gramy amfetaminy. Po uzgodnieniu (...) przywiózł towar w umówione miejsce przy ul. (...). Oskarżony zapłacil mu wtedy chyba 40 zł. To był jedyny taki przypadek. Narkotyki spożytkował sam nikomu ich nie udostępniając.

Dowód:

- wyjaśnienia R. W. k. 3484-3485, 3918-3918v.

P. W. ma (...). Ma wykształcenie wyższe ekonomiczne. Pracuje jako taksówkarz z dochodem w wysokości około 2000 zł miesięcznie. Jest kawalerem i posiada dwoje dzieci w wieku 8 i 16 lat. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo. Oskarżony P. W. nie był karany.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonego k. 3496v, 3916,

- karta karna k. 3498.

Oskarżony P. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, że zna T. S. (1), lecz zaprzeczył temu, by kupował od niego narkotyki. T. S. (3) zna z taksówki, gdyż był taksówkarzem
i kilkukrotnie wykonywał z nim kursy. Podczas jednego z kursów T. S. (1) zaproponował oskarżonemu, że może załatwić narkotyki w postaci amfetaminy. Po około dwóch tygodniach oskarżony postanowił zamówić u niego amfetaminę na własny użytek, nie pamiętał ile. Do tej transakcji nie doszło i nie kupił narkotyków. Za towar miał zapłacić dopiero przy spotkaniu. Był u niego, ale T. S. (1) powiedział, że nie ma teraz przy sobie narkotyku. Oskarżony nie potrafił wyjaśnić po co miał podjechać, skoro T. S. (1) nie miał towaru. To była rozmowa telefoniczna, a jak przyjechał to oskarżony S. zszedł i powiedział, że nie ma przy sobie, że będzie miał póżniej. Oskarżony był zly, że do niego niepotrzebnie jechał.

W toku postępowania sądowego wyjaśnił, że zadzwonił do T. S. (1), czy ten może mu załatwić narkotyki i okazało się, że nie może tego zrobić. Zamawiał je telefonicznie, a jak po nie pojechał, to on ich nie miał.

Dowód:

- wyjaśnienia P. W. k. 3497, 3917-3918.

A. B. ma (...). Posiada wykształcenie średnie,
z zawodu jest fryzjerką. Aktualnie nie pracuje i przebywa na urlopie macierzyńskim. Jest panną i ma na utrzymaniu dwumiesięczną córkę. Oskarżona nie leczyła się psychiatrycznie, neurologicznie lub odwykowo. Była karana wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 28 sierpnia 2015r. na karę łączną 3 miesięcy ograniczenia wolności za czyny z art. 226 § 1 k.k. i art. 226 § 1 k.k., art. 222 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k.

Dowód:

- dane o osobie oskarżonej k. 3517v, 3916,

- karta karna k. 3522.

A. B. przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu
i wskazała, że otrzymany mefedron zażywała od razu, a tabletki zabierała przeważnie ze sobą na dyskoteki dla poprawy nastroju i lepszej zabawy. Nigdy nikomu nie udzielala narkotyków, nie sprzedawała ich i nie przekazywała.
W mieszkaniu K. K. (1) przewijało się bardzo dużo osób. Z tego, co zauważyła, to ludzie ci w większości przychodzili po narkotyki, które zażywali na miejscu. Gdy przesiadywała z P. J. (1) w pokoju K. K. (1)
i jego dziewczyny M., w pokoju było dużo innych osób, które na przemian wchodziły i wychodziły z mieszkania. Wtedy zazwyczaj na stole zawsze K. wykładał narkotyki: amfetaminę, mefedron, ekstazy, kto co chciał to miał na stole. Oskarżona nie wiedziała, czy K. K. (1) od innych brał pieniądze, od niej nigdy nie wziął żadnych pieniędzy.

W postępowaniu sądowym wyjaśniła, iż została poczęstowana mefedronem
i ekstazy. M. mogło być łącznie około 3 gramów, a pigułek ekstazy też około 3 sztuk. Narkotyk otrzymywała od P. J. (2) za darmo, nie wie czy P. za niego płacił. P. fizycznie wręczał jej narkotyk, osobiście nie dostała nic od K. K. (1). Wie, że P. J. (2) miał tabletki od K. K. (1), ponieważ mówił on, że musi zadzwonić do K. i je od niego wziąć.

Dowód:

- wyjaśnienia A. B. k. 3518-3519, 3916v-3917.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się w głównej mierze na wynikach przeprowadzonych kontroli operacyjnych, częściowo wyjaśnieniach oskarżonych oraz zeznaniach świadków.

Sąd oparł się ustalając stan faktyczny na wyjaśnieniach K. K. (1) jedynie w niewielkim zakresie. Zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy
w sposób jednoznaczny wskazuje bowiem, iż wyjaśnienia oskarżonego nie polegają na prawdzie i stanowią przyjętą linię obrony zmierzająca do umniejszenia własnej roli oraz roli innych osób w zarzucanych czynach.

Twierdzenia oskarżonego, że nabywał narkotyki od K. K. (5) nie znajdują potwierdzenia tak w wyjaśnieniach P. G., jak i w zeznaniach K. K. (5). Relacje tych osób są zgodne co do tego, że K. K. (1) narkotyk w postaci amfetaminy nabywał od nieustalonej osoby na terenie W. w postaci kuli o średnicy około 10 cm owiniętej w folię spożywczą. Spójna relacja co do powyższej okoliczności poddaje w wątpliwość wiarygodność twierdzeń oskarżonego, który wskazywał, iż nabywał wyłącznie niewielkie ilości narkotyku od K. K. (5). Wręcz przeciwnie z dowodów zgromadzonych w sprawie wynika, iż to oskarżony nabywał znaczne ilości środków odurzających, które następnie sprzedawał innym osobom. Świadczą o tym wyjaśnienia oskarżonych, którzy zakupywali narkotyki oraz zeznania przesłuchanych świadków. Co więcej sam oskarżony przyznał, że D. N. i W. C. sprzedawał narkotyki, choć twierdził, że pieniądze z tego tytułu przekazywał K. K. (5). Nie można przy tym dać wiary oskarżonemu, że środki odurzające były przez niego przekazywane wyłącznie w/w osobom. Sam oskarżony przyznał, iż wiedziano, „że ma dobrą amfetaminę i często do niego dzwoniono, czy może załatwić amfetaminę”. Skoro oskarżony miałby udzielić jej wyłącznie wskazanym osobom, to skąd tak liczne telefony do niego w tej sprawie. Tym bardziej, że oskarżony jest tu częściowo niekonsekwentny. Sam bowiem przyznał w toku dalszego przesłuchania, że proponował załatwienie narkotyku m.in. D. D. (3).

Za całkowicie niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia K. K. (1),
w których odniósł się do treści zarejestrowanych rozmów telefonicznych. Tłumaczenie przez oskarżonego ich treści w ten sposób, że rozmowy te dotyczyły czasu, za jaki oskarżony będzie w danym miejscu jawi się jako nielogiczne. Wszak
w tych rozmowach mowa jest również o dostępności towaru i jego odważaniu. Tłumaczenie oskarżonego, że rozmowy te mogły przecież toczyć się z ekspedientką w sklepie, są zdaniem Sądu nieprzekonujące. Co więcej, w rozmowach tych posługiwano się swoistymi określeniami narkotyku danego rodzaju, w tym między innymi określeniem „mewa”. K. K. (1) nieskutecznie próbował przekonać Sąd, że rozmowa, w trakcie której posłużono się tym zwrotem, była żartem słownym skierowanym do znajomego, który wrócił znad morza. Kontekst całości wypowiedzi zarejestrowanych w trakcie rozmowy w połączeniu z całością materiału dowodowego i podstawowymi zasadami logiki i semantyki czyni wyjaśnienia K. K. (1) w tym względzie całkowicie niewiarygodnymi.

Za chroniące M. P. (1) i M. P. (2) Sąd uznał wyjaśnienia dotyczące udziału tych osób w zarzucanych czynach. Co prawda, w zakresie opisującym relacje prywatne panujące między tymi oskarżonymi Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności podważających wiarygodność wyjaśnień oskarżonego, jednak w żadnym razie za wiarygodne nie można było uznać wyjaśnień K. K. (1) opisujących – negujących - świadomość udziału kobiet w zarzucanych czynach. Przeczą temu stenogramy rozmów telefonicznych przeprowadzonych
z telefonu K. K. (1). Wynika z nich bowiem w sposób niezbity, iż
w procederze brały udział te oskarżone. To one prowadziły rozmowy dotyczące transakcji narkotykowych tak z klientami zainteresowanymi nabyciem narkotyku, jak i z P. G. celem „pożyczenia” narkotyku celem przeprowadzenia transakcji jego sprzedaży. Dowody te powodują przy tym, że nie zasługiwały na wiarę te wyjaśnienia K. K. (1), w których oskarżony twierdził, że zabraniał kobietom odbierania telefonów pod jego nieobecność. Wynika z nich bowiem, iż również sam oskarżony dzwonił do nich w sprawie narkotyków, lub też że połączenia były odbierane przez oskarżone również w czasie, gdy K. K. (1) był
w domu. Świadomy udział oskarżonych M. P. (1) i M. P. (3) w obrocie środkami odurzającymi oraz czynności przez nie podejmowane potwierdzają, w sposób zgodny z wynikami kontroli operacyjnej, wyjaśnienia P. G. oraz wyjaśnienia współoskarżonych i zeznania świadków będących stroną transakcji narkotykowych przeprowadzanych z udziałem oskarżonych.

Nie można również dać wiary oskarżonemu K. K. (1) w tej części, w której podał, iż utrzymywał się z kursów taksówkarskich i pieniędzy, które wygrał na automatach. Nawet przy uznaniu za wiarygodną wygranej rzędu 10 000 zł nie jest logiczne utrzymywanie się z takiej kwoty przez znaczny okres czasu bez innych stałych źródeł dochodu, a jedynie w oparciu o prace dorywcze przynoszące dochód 500-1000 zł miesięcznie. Tym bardziej, że w tym czasie oskarżony bezinteresownie pomagać miał M. P. (1) i jej dziecku.

Za wiarygodne Sąd uznał natomiast wyjaśnienia K. K. (1) odnoszące się do zarzutu nielegalnego posiadania broni. Twierdzenia, iż broń ta została nabyta w sklepie (...) zostały potwierdzone w toku postępowania sądowego. Zgodne z relacją oskarżonego są przy tym informacje uzyskane ze sklepu (...) w (...). Pistolet był oferowany do sprzedaży, jego sprzedaż nie wymagała zezwolenia, w związku z czym nie była rejestrowana. Jest to zgodne
z twierdzeniami K. K. (1) również w tej części, w której wskazywał na to, iż jedynym dowodem zakupu, jaki otrzymał, był paragon sprzedaży. Jednocześnie opinia biegłego z zakresu badania broni i balistyki wskazała, iż broń znaleziona podczas przeszukania mieszkania przy ul. (...) jest bronią palną, na której posiadanie wymagane jest pozwolenie. Nie zmienia to jednak faktu, że oskarżony mógł nabyć ją w podawanych przez siebie okolicznościach, a in tempore criminis pistolet (...) E. (...),5” kal. 10 mm był sprzedawany bez zezwolenia
w sklepie opisanym przez oskarżonego.

Sąd nie miał również żadnych wątpliwości w zakresie oceny wyjaśnień K. K. (1) przyznających prowadzenie pojazdu mechanicznego pod wpływem narkotyków. Wyjaśnienia oskarżonego w pełni korespondują z protokołem użycia testera narkotykowego, wynikami badania krwi i opinii sądowo-lekarskiej.

Sąd jedynie w części dał wiarę wyjaśnieniom T. S. (1). Na wiarę nie zasługiwały jego pierwsze wyjaśnienia, w których wskazał, że nie kupował, nie sprzedawał i nie zażywał narkotyków. Wyjaśnienia te, niepodtrzymane przez oskarżonego w toku dalszego postępowania, są niewiarygodne. Sam T. S. (1) w toku dalszego postępowania przyznał, iż zażywał narkotyki. Częstował nimi inne osoby i sprzedawał im narkotyk. Co więcej, oskarżony opisał w jaki sposób zwiększał ilość przygotowywanych „działek” mieszając narkotyk z keratyną, a jego wyjaśnienia w tym zakresie potwierdziła P. G..

Wiarygodne były również późniejsze wyjaśnienia oskarżonego w części opisującej rolę P. G. w zdarzeniach będących przedmiotem niniejszej sprawy. Oskarżony opisał w sposób zgodny ze zgromadzonym materiałem dowodowym relacje, jakie łączyły go z oskarżoną G.. O ile w początkowym okresie postępowania wyjaśnienia T. S. (1) dążyły do umniejszenia roli oskarżonej P. G. w zdarzeniach będących przedmiotem niniejszej sprawy, o tyle w dalszym toku postępowania oskarżony przyznał, iż P. G. odbierała telefony w sprawie kupna narkotyków. Przekazywała ona informacje na ten temat oskarżonemu. Zdarzało się, że przyjmowała zamówienia na narkotyki, przekazując następnie kto i po jaką ilość narkotyku dzwonił. Te wyjaśnienia oskarżonego są zbieżne z relacją samej P. G. tworząc spójny obraz jej udziału w działalności oskarżonego S.. Korespondują one przy tym
z wynikami kontroli operacyjnej, gdyż treść zarejestrowanych rozmów telefonicznych potwierdza opisana przez T. S. (1) rola tej oskarżonej.

Oskarżony opisał nadto swoisty rodzaj języka stworzony na potrzeby sprzedaży narkotyków. Wyjaśnienia w tym względzie potwierdziły wyjaśnienia innych oskarżonych, zeznania świadków i wyniki przeprowadzonych kontroli operacyjnych.

Sąd nie dał jednak wiary wyjaśnieniom T. S. (1), które wskazywały na rolę samego oskarżonego w transakcjach narkotykowych. Oskarżony dążył do przedstawienia siebie jako „detalisty” sprzedającego narkotyki przy okazji. Obraz działalności oskarżonego jawiący się na tle innych dowodów, w tym przede wszystkim wyjaśnień P. G. i wyników kontroli operacyjnej, powoduje, iż nie sposób uznać wyjaśnień T. S. (1) w przedmiotowej części za wiarygodne. Oskarżony transakcji narkotykowych dokonywał bardzo często. Niejednokrotnie było ich kilka dziennie. W zamówieniach stosował zakamuflowany sposób określania narkotyków. Stąd też nie można uznać, by sprzedaż narkotyków była tylko „uboczną” działalnością oskarżonego.

Brak jest również podstaw do uznania za wiarygodne twierdzeń, iż narkotyki oskarżony nabywał od K. K. (5). Co prawda, oskarżony jest w tej części zgodny z K. K. (1), lecz podobnie jak w przypadku K. K. (1) konsekwentne wyjaśnienia P. G. w połączeniu z zeznaniami K. K. (5) powodują, że nie sposób dać wiary twierdzeniom T. S. (1).

Niewiarygodne są również jego wyjaśnienia opisujące wzajemne relacje
z K. K. (1). Oskarżony oświadczył, że nie wie o tym, by K. K. (1) handlował narkotykami. Wyjaśnienia P. G. wskazują na świadomość co do udziału w obrocie narkotykami i współpracę obu oskarżonych
w tym zakresie. Potwierdzeniem twierdzeń P. G. są zarejestrowane rozmowy telefoniczne wskazujące na wzajemne pożyczanie sobie narkotyków
i wzajemne rozliczenia z tego tytułu. Rozmowy te negują przy tym prawdziwość twierdzeń T. S. (1), iż nigdy nikomu nie pożyczał środków odurzających celem ich odsprzedaży. Wyjaśnienia P. G. znajdują wsparcie
w wyjaśnieniach R. B., który opisując okoliczności zakupu narkotyku od T. S. (1) podał, że został do niego skierowany przez K. K. (1), gdy ten nie miał już narkotyków.

Sąd jedynie częściowo oparł się na wyjaśnieniach T. S. (1) co do jego relacji z M. Z.. Oskarżony przyznał co prawda, że wspólnie zażywali narkotyki, lecz wskazał, że M. Z. nigdy nie pomagał mu w dystrybucji narkotyków. Wyjaśnienia oskarżonego są w świetle zarejestrowanych rozmów telefonicznych i relacji oskarżonej P. G. niewiarygodne.

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia P. G.. Oskarżona w sposób spójny, konsekwentny i zbieżny z pozostałym materiałem dowodowym opisała swą rolę w zdarzeniach będących przedmiotem niniejszej sprawy. Sąd miał na względzie to, iż jej wyjaśnienia w znacznej mierze obciążają K. K. (1), T. S. (1), M. P. (1) i M. P. (2). Dowód z pomówienia jest dowodem szczególnym, który jednak tak jak inne dowody podlega ocenie. Ocena ta winna jednak z uwagi na charakter tego dowodu być szczególnie wnikliwa. Zbadania, jak wskazuje się w doktrynie i orzecznictwie, wymaga w przypadku tego dowodu to, czy wyjaśnienia oskarżonego obciążające współoskarżonego są konsekwentne i stanowcze, czy są zgodne z doświadczeniem życiowym i logiką wypadków, czy znajdują potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich i czy wreszcie pomawiający nie ma interesu osobistego lub procesowego w obciążaniu współoskarżonego. Takie też cechy posiadają wyjaśnienia P. G..

Podkreślić w tym miejscu należy, iż analiza wyjaśnień P. G. powoduje, że uznać należy je za konsekwentne i zgodne co do zasady oraz szczegółów w kolejnych relacjach składanych na różnych etapach postępowania przygotowawczego. Wzajemne sprzeczności i niekonsekwencje w wyjaśnieniach oskarżonej dotyczą co do zasady wątków pobocznych i zdaniem Sądu wynikały
z upływu czasu, a nie jej złej woli.

Nie może budzić wątpliwości to, iż część okoliczności podawanych przez P. G. została przyznana przez T. S. (1). Ich wyjaśnienia są zgodne co do tego, iż T. S. (1) i P. G. sprzedawali narkotyki
i w tym celu posługiwali się w rozmowach telefonicznych specjalnymi określeniami narkotyków. T. S. (1) zbieżnie z P. G. przedstawił udział i rolę oskarżonej w zdarzeniu. Spójne są ich wyjaśnienia wskazujące na czynności, jakie podejmowała P. G.. Nie można przy tym tracić z pola widzenia i tego, że oskarżona opisując udział w zdarzeniach innych współoskarżonych swoimi wyjaśnieniami obciążała również sama siebie. Jej wyjaśnienia nie służyły przerzuceniu odpowiedzialności na inną osobę, by siebie uchronić przed odpowiedzialnością lub doprowadzić do jej zmniejszenia.

Wyjaśnienia P. G. w pełni korelują z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Po pierwsze, są one zgodne z wyjaśnieniami współoskarżonych. Jak już wskazano, w części tworzą one spójną całość
z wyjaśnieniami T. S. (1). Również i wyjaśnienia współoskarżonych, którzy nabycia narkotyków dokonywali za pośrednictwem P. G.,
a wskazujących na jej rolę w transakcji, są zgodne z twierdzeniami oskarżonej. Po drugi, jej wyjaśnienia znajdują odzwierciedlenie w wynikach kontroli operacyjnej. Treść zarejestrowanych rozmów pozwoliła pozytywnie zweryfikować wartość dowodową wyjaśnień P. G. co do udziału w przestępczym procederze oskarżonej i T. S. (1). Wskazywane przez oskarżoną czynności znajdują swe odbicie w treści utrwalonych rozmów pozwalając na odtworzenie pełnego obrazu działania przestępczego związanego z obrotem środkami odurzającymi
i substancjami psychotropowymi. Po trzecie, wyjaśnienia oskarżonej wsparte wynikami kontroli operacyjnej oraz osobowymi źródłami dowodowymi, tworząc spójną i logiczną całość, pozwoliły na poczynienie prawdziwych ustaleń faktycznych w części odnoszącej się do działania K. K. (1), M. P. (1)
i M. P. (2).

Z powyższych względów Sąd uznał wyjaśnienia P. G. za wiarygodne i oparł się na nich ustalając stan faktyczny.

Jedynie w części Sąd dał wiarę wyjaśnieniom M. P. (1). Na wiarę zasługiwały te wyjaśnienia oskarżonej, w których wskazywała ona na okoliczności poznania K. K. (1), relacje jakie między nimi panowały, przebieg związku i roli jaką w nim odegrała M. P. (2). W pozostałej części, odnoszącej się do stawianych zarzutów, wyjaśnienia oskarżonej stanowiły przyjętą przez nią linię obrony zmierzającą do umniejszenia odpowiedzialności własnej i K. K. (1).

Wyjaśnienia oskarżonej są bowiem niespójne z pozostałym materiałem. Przeczą im wyniki przeprowadzonych kontroli operacyjnych. Co prawda oskarżona przyznała, że odbierała telefony do K. K. (1) zastrzegając jednak, iż rozmowy nigdy nie dotyczyły obrotu narkotykami. Z komunikatów zbiorczych wynika w sposób jasny, iż rozmowy te, inaczej niż przedstawiła to oskarżona, dotyczyły środków odurzających. W ich trakcie M. P. (1) ustalała jakiej ilości narkotyku potrzebuje dana osoba, wydawała go i odważała z większych partii (k. 19v, 21, 24, 25, 31, 31v, 32v, 34, 37v, 38). Nie polegają zatem na prawdzie twierdzenia oskarżonej w tym względzie.

Jej wyjaśnienia są przy tym nielogiczne. Oskarżona bowiem przyznała, że jeździła z K. K. (1) w różne miejsca po otrzymanych telefonach. Zaznaczając, że było tak zazwyczaj po telefonach, w których rozmówca mówił szyfrem. Skąd zatem oskarżona wiedziała o posługiwaniu się specjalną nomenklaturą, skoro sama tych rozmów nie przeprowadzała, a z jej wyjaśnień wynika, że nie rozmawiała z K. K. (1) na temat handlu narkotykami.

Jej zeznania są również niekonsekwentne. Z jednej bowiem strony oskarżona wskazuje, że dostawała narkotyki od T. S. (1) i jego dziewczyny P. G. i miało to miejsce tylko na „imprezach”, gdy spotykali się na dyskotekach
(k. 1294), by podczas kolejnego przesłuchania stanowczo stwierdzić, iż nie brali nigdy w lokalach zawsze przed wyjściem z domu (k. 1374).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. P. (2). Oskarżona przeczyła, by udzielała komukolwiek odpłatnie lub nieodpłatnie narkotyków. Wskazała, że jest osobą uzależnioną, a narkotyki posiadała wyłącznie na własne potrzeby. Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonej stanowią wyłącznie przyjętą przez nią linię obrony. Wyjaśnieniom M. P. (2) przeczą pozostałe materiały zgromadzone
w niniejszej sprawie. Na udział oskarżonej w obrocie środkami odurzającymi wskazują wyniki zarejestrowanych rozmów telefonicznych, z których wynika, iż oskarżona co najmniej trzykrotnie (w ilościach 15g, 5g i 5g) udzieliła odpłatnie środków odurzających w celu ich dalszej odsprzedaży oraz użycia przez odbiorcę. Na świadomość co do udziału w obrocie narkotykami i rolę oskarżonej wskazują
w sposób jasny wyjaśnienia współoskarżonych P. G. i M. P. (1). Co więcej, z zeznań W. C. i M. Z. wynika, że K. K. (1) udawał się na spotkania związane z odbiorem lub przekazaniem narkotyków na zmianę z dwoma dziewczynami. Uzupełnieniem i potwierdzeniem tych zeznań są wyjaśnienia P. G., która wskazała, że dziewczynami tymi były M. P. (2) i M. P. (1). Również R. B. w swoich wyjaśnieniach wskazał na obecność M. P. (2) podczas dokonywania transakcji narkotykowych. Powyższe powoduje, że nie można uznać wyjaśnień M. P. (2) za prawdziwych.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom F. P.. Sąd uznał za wiarygodne jego twierdzenia wyłącznie w zakresie czynów związanych
z posiadaniem narkotyków i prowadzeniem pojazdu w stanie po ich użyciu.

Za niewiarygodne Sąd uznał twierdzenia oskarżonego co do udzielania narkotyków K. K. (5). Przeczą temu zeznania K. K. (5), która w sposób stanowczy i konsekwentny opisała jak przebiegała jej znajomość z oskarżonym, kiedy i jakie środki zostały przez nią od niego nabyte. Z jej relacji wynika przy tym, że oskarżony pracował jako dostawca jedzenia, co jest zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego. Gdyby zatem oskarżony nie znał, tak jak twierdził, K. K. (5), to skąd wiedziałaby ona o jego zajęciu. Nie bez znaczenia dla takiej oceny wyjaśnień oskarżonego jest i to, że przy oskarżonym zabezpieczono znaczną ilość narkotyków. Powyższe przemawia za tym, że jego wyjaśnienia w zakresie nieprzyznającym się do winy stanowią wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony.

Ustalając stan faktyczny Sąd dał wiarę D. N.. Oskarżony
w sposób logiczny wyjaśnił od kogo nabywał narkotyk i w jakiej ilości. Oskarżony
w sposób pełny i logiczny ustosunkował się przy tym do rozbieżności między swymi wyjaśnieniami, a treścią rozmów zarejestrowanych podczas kontroli operacyjnych. Jego wyjaśnienia w tym względzie są konsekwentne i logiczne. Takie są również jego wyjaśnienia dotyczące całego procederu nabywania narkotyków od K. K. (1). Oskarżony wskazał w jakich ilościach, z jaką częstotliwością i za jaką cenę nabywał narkotyk. Jego wyjaśnienia w tym zakresie są zaś spójne. Twierdzenia oskarżonego potwierdziły przy tym wyniki okazania wizerunku K. K. (1) oraz zeznania i wyjaśnienia tych osobowych źródeł dowodowych, które wskazywały na sposób zamawiana narkotyku i osoby w tym uczestniczące. Sąd uznał przy tym za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, że nabywał marihuanę, a nie amfetaminę. Odmienne twierdzenia K. K. (1) dążą zdaniem Sądu jedynie do umniejszenia jego odpowiedzialności i wzmocnienia prezentowanej linii obrony nakierowanej na przedstawienie oskarżonego K. jako „okazjonalnego dealera”, który sprzedawał narkotyk w postaci amfetaminy niejako przy okazji z uwagi na jego używanie. Objęcie działalnością K. K. (1) innych substancji psychotropowych i środków odurzających niż amfetamina zaburzałoby zaś przyjętą linię obrony. Co więcej, wyjaśnienia oskarżonego K. K. (1) w tej części są sprzeczne z wyjaśnieniami A. B., która wskazała na udzielanie jej przez K. K. (1) nie tylko amfetaminy, lecz również mefedronu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom R. B.. Oskarżony w sposób pełny
i spójny przedstawił okoliczności, w jakich nabywał narkotyki oraz rolę poszczególnych oskarżonych w tym procederze. Wyjaśnienia oskarżonego B. są zdaniem Sądu wiarygodne również z uwagi na ich korelację z wyjaśnieniami P. G.. Oskarżony opisał rolę tej oskarżonej podważając przy tym wersję zdarzeń prezentowaną przez T. S. (1).

Twierdzenia R. B. co do zakupu narkotyków znajdują pośrednio potwierdzenie w wyjaśnieniach T. S. (1), który przyznał, iż sprzedawał narkotyk. Co więcej, to wyjaśnienia R. B., a nie K. K. (1) winny stanowić podstawę ustaleń w niniejszej sprawie. Handel narkotykami przez tego oskarżonego potwierdzili również inni oskarżeni, wersja prezentowana przez K. K. (1) pozostaje zaś wyłącznie jego linią obrony.

Sąd częściowo dał wiarę P. S.. Oskarżony przyznał się do posiadania narkotyku w ilości 2 gram amfetaminy. Wskazał jednak, że nie nabył go od T. S. (1), lecz od innej nieustalonej osoby. Wyjaśnienia oskarżonego w tym względzie są niewiarygodne. Zapis rozmów telefonicznych z dnia 19 marca 2015r. (k. 69-69v) nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż oskarżony udał się do miejsca zamieszkania T. S. (1) i nabył od niego 2 gramy amfetaminy. Twierdzenia, że do nabycia doszło od innej osoby mają za zadanie chronienie T. S. (1), co jest tym bardziej uzasadnione, gdy weźmie się pod uwagę, że P. S. zna inne osoby występujące w niniejszej sprawie w charakterze oskarżonych i łączyły go z nimi stosunki koleżeńskie. Wszak jak wyjaśnił, przebywał w mieszkaniu przy ul. (...) i udawał się z K. K. (1) na wspólne imprezy.

Podobnie Sąd ocenił wyjaśnienia B. B. (1). Co prawda, i ten oskarżony przyznał się do winy wskazując, że nabył dwukrotnie substancję psychotropową. Zaprzeczył jednak temu, by nabył ją od T. S. (1), którego nie rozpoznał w trakcie rozprawy i od P. G.. Wyjaśnienia w tej części zdaniem Sądu nie zasługiwały na wiarę. I w tym przypadku stenogramy z zapisów rozmów telefonicznych podważają wyjaśnienia oskarżonego. W dniu 15 czerwca 2015r. B. B. (1) dwukrotnie kontaktował się z T. S. (1) i z nim ustalił ilość narkotyku, jaką zamierza zakupić. Do przekazania narkotyków miało przy tym dojść w okolicach miejsca zamieszkania T. S. (1). Z kolei w dniu 3 czerwca 2015r. oskarżony rozmawiał z kobietą, którą, jak wynika z wyjaśnień tej oskarżonej, była P. G., i to z nią ustalił ilość zakupionego narkotyku, a do jego przekazania miało dojść w miejscu zamieszkania T. S. (1) („dałoby radę…podjechać do was”). Nie polegają zatem na prawdzie te twierdzenia,
w których oskarżony podnosił, iż narkotyk dostarczył mu w umówione miejsce nieznany mu mężczyzna w bluzie z kapturem.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom K. A. złożonym w postępowaniu przygotowawczym. Oskarżony ten przyznał wówczas, że nabył od T. S. (1) amfetaminę w ilości 3 gramów. Jego wyjaśnienia skonfrontowane
z wynikami kontroli operacyjnych (k. 80, 83v) prowadzą jednak do wniosku, iż ilość środków psychotropowych nabyta przez oskarżonego wynosiła nie mniej niż wskazywane przez niego 3 gramy. Analiza treści rozmów prowadzi również do wniosku, że oskarżony A. mijał się z prawdą wskazując na udział
w rozmowach dziewczyny T. P. (2) G.. Nie było bowiem tak, iż w trakcie rozmów z nią nie poruszał tematu narkotyków. Wręcz przeciwnie była ona zorientowana w temacie, posługiwała się, tak jak oskarżony, swoistymi określaniami służącymi obrotem narkotykami, ustalała cenę i ilość środków. W tym zatem zakresie wyjaśnienia K. A. nie zostały uznane za wiarygodne.

Za niezasługujące na wiarę Sąd uznał wyjaśnienia K. A. złożone w toku postępowania sądowego. Zmiana treści wyjaśnień nie została
w sposób logiczny i przekonujący uzasadniona i w ocenie Sądu stanowiła tylko wyraz przyjętej przez oskarżonego linii obrony.

Sąd ustalając stan faktyczny co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom R. W.. Sąd uznał zatem, iż prawdziwe są jego wyjaśnienia wskazujące na to, że oskarżony nabył od K. K. (1) środek psychotropowy w ilości 2 gramów. Inaczej jednak Sąd ocenił wiarygodność wyjaśnień R. W. wskazujących na okoliczności nabycia narkotyku. Oskarżony twierdził bowiem, że było to zdarzenie jednorazowe, a narkotyk przywiózł mu K. K. (1). Przeczą temu wyniki kontroli operacyjnej rozmów telefonicznych. Z analizy rozmowy przeprowadzonej
w dniu 17 lipca 2015r. (k. 42) wynika bowiem, że R. W. już wcześniej nabywał narkotyk („dawno się nie widzieliśmy”) i znał adres zamieszkania K. K. (1), a w trakcie rozmowy posługiwał się określeniami wskazującymi na jego styczność z narkotykami i znajomość żargonu ustalonego w relacjach z K. K. (1) („dwie gry”, „dwie minuty”, „masz komedię, ale taką normalną”). Ponadto, z treści rozmowy wynika wprost, że to oskarżony W. przyjechał do K. K. (1) odebrać narkotyk, a nie że został on mu dostarczony przez K. K. (1).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom P. W. jedynie w tej części, w której opisał on okoliczności nawiązania znajomości z T. S. (1) i tego, że
w późniejszym czasie chciał nabyć od niego substancję psychotropową w postaci amfetaminy. Okoliczność ta była konsekwentnie podawana przez oskarżonego
w toku całego postępowania i została potwierdzona wynikami kontroli operacyjnej
(k. 88v).

Sąd nie dał jednak wiary oskarżonemu P. W. co do tego, iż nie doszło do wejścia przez niego w posiadanie narkotyku. Jego wyjaśnienia w tym względzie są nielogiczne. Skoro bowiem oskarżony telefonicznie powiadomił T. S. (1) o chęci zakupu narkotyku, na co ten przystał i skierował go do swego domu, to nielogiczne jest, że chwilę później nie miał on już narkotyku, który mógłby sprzedać oskarżonemu. Oskarżony W. w żaden logiczny sposób nie wskazał na żadne okoliczności, które potwierdzałyby jego wersję zdarzenia. Brak jest zaś jakichkolwiek dowodów,które wskazywałyby na to, iż dochodziło do sytuacji, że T. S. (1) mimo uzgodnienia przekazania narkotyku nie wywiązywał się ze swych zobowiązań. Wręcz przeciwnie z bogatego materiału dowodowego wynikającego z materiałów kontroli operacyjnej wynika, że nigdy do T. S. (1) nie były kierowane pretensje w związku z nieotrzymaniem narkotyku. Wręcz przeciwnie T. S. (1) w takiej sytuacji informował o tym rozmówcę powiadamiając go, że nie ma w chwili obecnej narkotyków do sprzedaży. Ponadto P. W. w późniejszym czasie kontaktował się z T. S. (1) celem zakupu narkotyków dla innej osoby. Takie postępowanie w razie wcześniejszego nierzetelnego zachowania T. S. (1) byłoby nielogiczne.

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnieniom A. B.. Oskarżona przyznała się do winy i w sposób konsekwentny wskazała tak na ilość, jak i rodzaj narkotyków, które posiadała. Oskarżona w sposób konsekwentny opisała przy tym okoliczności, w jakich doszło do wejścia przez nią w posiadanie tych substancji.
W tym względzie jej wyjaśnienia są spójne i tworzą pełny obraz tego fragmentu zdarzenia. Fakt, że posiadane przez nią narkotyki pochodziły od K. K. (1) był przez oskarżoną podawany konsekwentnie w toku całego postępowania. Nie zmienia tego to, iż A. B. podała, iż narkotyki fizycznie wręczał jej P. J. (1). Sprecyzowała bowiem tę kwestię wskazując, iż choć fizycznie narkotyki przekazał jej P. J. (1), to wiedziała ona od niego, że ma je od K. K. (1).

Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by odmówić wiary zeznaniom D. D. (3). Świadek w sposób w pełni korelujący z innymi osobowymi źródłami dowodowymi opisał sposób kontaktu z K. K. (1), w tym swoisty sposób komunikowania się celem nabycia narkotyków. Nadto, świadek przedstawił transakcje zakupu narkotyków, jakich dokonał w okresie od czerwca do początku sierpnia 2015r. Potwierdzeniem dwóch z nich są wyniki kontroli operacyjnej. Świadek był w swych twierdzeniach rzeczowy i logiczny, a jego zeznania wpisują się w pełni
w ustalony sposób działania oskarżonego.

Sąd w przeważającej mierze oparł się na zeznaniach K. K. (5).
W ocenie Sądu treść zeznań tego świadka daje podstawy do czynienia na ich podstawie ustaleń faktycznych. Sąd miał przy tym na uwadze, iż w stosunku do świadka toczy się postępowanie, którego przedmiot jest w znacznej części zbieżny
z przedmiotem niniejszego postępowania. Z tej też przyczyny do zeznań K. K. (5) należało podejść z dużą ostrożnością, bacząc na to, czy świadek składając zeznania w niniejszej sprawie, obciążające oskarżonych, nie dążył do umniejszenia własnej roli w zdarzeniu. Okoliczności niniejszej sprawy pozwalają zdaniem Sądu na pozytywną ocenę zeznań K. K. (5). Świadek zdaniem Sądu w sposób logiczny
i rzeczowy wskazał na okoliczności, w jakich poznał innych oskarżonych w niniejszej sprawie, przedstawił jak układały się relacje między świadkiem a oskarżonymi oraz między oskarżonymi. W tym względzie nie było żadnych podstaw, by nie dać wiary zeznaniom K. K. (5). Tym bardziej, iż świadek swoją relację ograniczył do rzeczywiście posiadanych informacji. W zeznaniach K. K. (5) brak jest wzbogacania ich treści o przypuszczenia świadka i jego domniemania. Jej relacja ograniczała się do przedstawienia faktów, co do których świadek miał pewność.

Brak jest okoliczności podważających wartość dowodową zeznań świadka również w zasadniczej części zeznań K. K. (5) dotyczących obrotu narkotykami. Świadek wskazała ile narkotyku i od kogo nabyła. Sprecyzowała przy tym w toku rozprawy wskazane dane uzasadniając zmianę zeznań w tej części. Nie ma natomiast żadnych podstaw do uznania, by prawdę mówili K. K. (1)
i T. S. (1) wskazując na to, iż to K. K. (5) była główną osobą zajmującą się sprzedażą narkotyków i to od niej oskarżeni nabywali narkotyk. Przeczą temu w pierwszym rzędzie data poznania w/w oskarżonych ze świadkiem. K. K. (5) konsekwentnie wskazywała powyższe okoliczności. Nie mogły zatem polegać na prawdzie wyjaśnienia K. K. (1), którym przeczą również pośrednio zeznania P. J. (1). Świadek wskazał bowiem, zgodnie
z twierdzeniami K. K. (5), iż zamieszkali razem około 3 tygodni przed zatrzymaniem. Skoro tak, to czas popełniania czynów zabronionych polegających na odpłatnym i nieodpłatnym udzielaniu narkotyków przez K. K. (1) powoduje, iż niemożliwym jest to, by głównym dostawcą narkotyków dla oskarżonego była K. K. (5). Ponadto wersji zdarzeń przedstawionej przez oskarżonych przeczą wyjaśnienia P. G., która wskazywała, że narkotyki były kupowane od nieustalonego mężczyzny.

Sąd miał przy tym na względzie pewną niekonsekwencję w części zeznań świadka. K. K. (5) początkowo wskazywała, że do spotkania F. P. doszło poprzez znajomego, od którego miała numer telefonu oskarżonego. W toku dalszego postępowania konsekwentnie wskazywała na to, iż poznała go
w mieszkaniu przy ul. (...). Zdaniem Sądu niespójność zeznań w tym zakresie jest jedynie pozorna. Świadek wskazywała bowiem, że oskarżonego poznała osobiście na imprezie w mieszkaniu, a jednocześnie, że numer do oskarżonego otrzymała od nieustalonego znajomego. W zeznaniach tych brak jest zatem sprzeczności niedającej się usunąć w wyniku analizy treści zeznań.

Widoczna jest również niekonsekwencjach w zeznaniach K. K. (5) dotyczących sprzedaży przez świadka amfetaminy. Świadek był konsekwentny co do samego faktu sprzedaży narkotyków. Tak w postępowaniu przygotowawczym, jak
i sądowym podnosił tą okoliczność. Rozbieżność powstawała natomiast w tej części, w której świadek odnosił się do osiąganej z tego tytułu korzyści. Z jednej strony wskazywał, że nie otrzymywał żadnych pieniędzy od oskarżonego K., by podczas kolejnego przesłuchania podać, że wskutek sprzedaży zarobiła „może 100 zł”. Okoliczność ta ma jednak drugorzędne znaczenie w niniejszej sprawie. Z zeznań świadka w sposób jednoznaczny wynika bowiem, że sprzedaży dokonywała w celu osiągnięcia korzyści,czy to w postaci darmowych porcji narkotyku, czy też gotówki.

Jedynie częściowo Sąd oparł się na zeznaniach M. Z.. Świadek przyznał, że zna T. S. (1), lecz zaprzeczył temu, że kupował od niego narkotyki, wskazując, że był nimi nieodpłatnie częstowany. Zeznaniom świadka przeczą i w tym wypadku wyniki kontroli operacyjnej. Wszak z rozmowy przeprowadzonej w dniu 4 czerwca 2015r. z P. G. wynika, iż świadek przekazywał T. S. (1) pieniądze w związku z przeprowadzonymi transakcjami narkotykowymi. Co więcej, czynił to w sposób zakamuflowany, co wywieść można z tego, iż obawiał się policjantów przebywających w tym dniu
w pobliżu miejsca zamieszkania oskarżonego. Odpłatne przekazywanie świadkowi narkotyków zrelacjonowała również P. G..

Na wiarę zasługiwały przy tym zeznania świadka opisujące, że w okresie objętym postępowaniem w niniejszej sprawie dokonywał mieszkania remontu T. S. (1). Nie ma przy tym żadnych przeszkód, by uznać za niewiarygodne zeznania M. Z. wskazujące na udzielania mu w zamian za to narkotyków. Zeznania świadka są jednak w tej części niepełne i pomijają niekorzystne dla świadka okoliczności. Treść zarejestrowanych w ramach kontroli operacyjnej rozmów wskazuje bowiem na dużo większą rolę świadka w procederze, jakim zajmował się T. S. (1). Świadek na jego polecenie przekazywał narkotyk jego odbiorcom, porcjował go, odbierał zapłatę i przekazywał ją T. S. (1). Te okoliczności, pominięte zdaniem Sądu przez świadka celowo, stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego. Twierdzenia świadka, że powyższe okoliczności nie miały miejsca stanowiły jedynie nieudolną próbę umniejszenia odpowiedzialności świadka niepopartą żadnymi dowodami.

Sąd dał wiarę zeznaniom K. K. (9). Świadek w sposób logiczny
i korelujący z pozostałym materiałem dowodowym przedstawił swe kontakty
z T. S. (1) i P. G.. Opisał jakie narkotyki kupował i w jaki sposób kontaktował się z oskarżonymi. Jego zeznania wpisują się w sposób działania P. G. i T. S. (1) tworząc spójny obraz działalności oskarżonych.

Również zeznania K. F. (1) posłużyły do poczynienia ustaleń faktycznych związanych ze sprzedażą amfetaminy świadkowi. Sąd miał przy tym na uwadze niekonsekwencję w jego zeznaniach. O ile bowiem w toku postępowania przygotowawczego świadek wskazywał na zakup narkotyku od T. S. (1), o tyle przed Sądem wskazał, iż narkotyk kupował wyłącznie od P. G.. Rozbieżność ta została wyjaśniona przez świadka, który wskazał na upływ czasu jako przyczynę rozbieżności w zeznaniach. Jednocześnie K. F. (1) stanowczo podał, iż na prawdzie polegają jego pierwsze zeznania, a narkotyk kupował i od T. S. (1) i od P. G.. Oceniając ilość narkotyku nabytego przez świadka Sąd oparł się na dyspozycji art. 5 § 2 k.p.k. i przyjął, iż świadek
w przedmiotowym czasie nabył nie mniej niż 10 gram amfetaminy.

Sąd oparł się również na zeznaniach W. C.. Świadek opisał swą relację z oskarżonym K. K. (1) i przyznał, iż zaopatrywał się
u niego w narkotyki. W tej części, mając na względzie wyniki kontroli operacyjnej przeprowadzonej w niniejszej sprawie zeznania świadka nie budziły żadnych wątpliwości Sądu. Świadek przedstawił również swe spostrzeżenia odnośnie udziału w zdarzeniu M. P. (1) i M. P. (2), wskazując, że przyjeżdżały one wraz z oskarżonym K. K. (1), gdy ten spotykał się ze świadkiem
w celu przekazania narkotyku. Zeznania W. C. korespondują w tej części z pozostałym materiałem dowodowym, w tym z wyjaśnieniami P. G.. Sąd nie dał jednak wiary świadkowi w tej części, w której opisał szczegóły zawieranych transakcji narkotykowych. Świadek wskazywał, że zawsze nabywał od oskarżonego 5 gramów amfetaminy i zamawiał ją posługując się stwierdzeniem „standardowo”, co oskarżony łączył z 5 gramami amfetaminy. Z analizy treści rozmów przeprowadzonych przez świadka z oskarżonym wynika, iż zeznania w tej części są niespójne. Z treści zarejestrowanych rozmów wynika, iż świadek posługiwał się zwrotami „minuta”, „kostka” na określenie narkotyku, a ilość zamawianych substancji nie zawsze wynosiła 5 gramów. Ponadto świadek zmienił swe zeznania
w części odnoszącej się do przekazania narkotyku, stwierdzając, że do jego przekazania dochodziło zawsze na K. koło sklepu (...), i w tej części zeznania W. C. są niewiarygodne. W trakcie rozmowy z dnia 16 lipca 2015r. świadek stwierdził, że przyjdzie do K. K. (1), stąd zmiana zeznań w tej części jest niespójna z pozostałym, uznanym za wiarygodny, materiałem dowodowym.

Niewiele do sprawy wniosły zeznania P. J. (1). Świadek co prawda opisał z kim zajmował mieszkanie, jednakże twierdził, iż nie posiada żadnej wiedzy na temat narkotyków związanej z oskarżonymi w niniejszej sprawie
i świadkiem K. K. (5), poza tym, że była ona osobą uzależnioną od tych substancji. Dodatkowo zeznania świadka pomocne były w zakresie oceny wyjaśnień K. K. (1) i K. K. (5).

Poza przedmiotem niniejszego postępowania były zdarzenia, których dotyczyły zeznania K. D.. Poza zarzutami aktu oskarżenia pozostawały bowiem zachowania T. S. (1) polegające na nieodpłatnym udzielaniu środków odurzających i substancji psychotropowych, a takich właśnie zachowań dotyczyły zeznania K. D.. Jedynie w części, w której świadek wskazał, iż T. S. (1) sprzedawał narkotyki w postaci amfetaminy w cenie 20 zł za 1 gram, zeznania świadka jako zgodne z poczynionymi ustaleniami posłużyły do konstrukcji stanu faktycznego.

Pomocne w ustaleniu stanu faktycznego były również zeznania A. F.. Świadek ten będący funkcjonariuszem policji opisał, w jakich okolicznościach doszło do zatrzymania F. P.. Jego zeznania korespondują z wyjaśnieniami F. P., a nadto z protokołem przeszukania pojazdu oraz wynikami badań fizykochemicznych.

Nic nie wniosły do sprawy zeznania W. W. (8), I. B. (2), I. B. (1), K. P., A. S., K. K. (10), M. S. (2), D. K., P. B., którzy nie posiadali żadnych informacji istotnych dla ustalenia stanu faktycznego.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zabezpieczonych w toku kontroli operacyjnej rozmowach. (...) z kontroli operacyjnej w postaci zarejestrowanych rozmów telefonicznych zostały dopuszczone w polskim procesie karnym i stanowią pełnowartościowy dowód w sprawie. Materiał ten został pozyskany zgodnie z wymogami ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji. Dopuszczalność tego dowodu w procesie karnym, jak również legalność jego pozyskania nie była też kwestionowana przez strony niniejszego postępowania.

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci powyższych rozmów stanowił istotne i przydatne źródło ustalenia stanu faktycznego w sprawie. Spełniały bowiem one wszystkie wymogi stawiane tego rodzaju dowodowi, tj. ustalenia między osobą przekazującą narkotyk a przyjmującą je były stanowcze, pozwalały na określenie rodzaju przekazywanego środka odurzającego lub substancji psychotropowej będącej przedmiotem transakcji, jego ilości oraz ustalenie celu przekazania. Połączenie bowiem treści rozmów z uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadków
i wyjaśnieniami oskarżonych pozwala na prawidłową ocenę treści rozmów
i wyciągnięcie z nich logicznych wniosków. Natomiast w przypadkach, gdzie pojawiały się wątpliwości co do rodzaju narkotyku, jego ilości, były one rozstrzygane na korzyść oskarżonych stosownie do dyspozycji art. 5 § 2 k.p.k.

Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również opinie z przeprowadzonych badań z zakresu chemii, daktyloskopii i informatyki, opinie sądowo-lekarskie oraz opinia z zakresu badania broni i balistyki. Opinie te jako odpowiadające wymogom prawa, tj. jasne, pełne i niezawierające sprzeczności oraz oparte na specjalistycznej wiedzy, stanowiły pełnowartościowy materiał dowodowy. Wartości dowodowej opinii biegłych z zakresu badania broni i balistyki nie zmienia to, że Sąd dał wiarę wyjaśnieniom K. K. (1) co do okoliczności nabycia pistoletu (...) E.. Biegli bowiem odnieśli się jedynie do właściwości fizycznych tego przedmiotu
w okresie sporządzania opinii. Ich wiadomości specjalne nie rozciągały się zaś na okoliczności, w jakich doszło do nabycia przedmiotowego rewolweru oraz tego, czy
w czasie i okolicznościach wskazanych przez oskarżonego wymagane było zezwolenie na posiadanie tego rodzaju broni. Powyższe okoliczności potwierdziły zaś informacje uzyskane w sklepie (...).pl.

Sąd nie znalazł także żadnych podstaw, aby zakwestionować wiarygodność pozostałych dowodów w postaci dokumentów, które nie budziły zastrzeżeń co do ich autentyczności i wiarygodności. Z każdej czynności procesowej zostały sporządzone wymagane przez prawo protokoły, a sposób przeprowadzenia tych czynności nie był kwestionowany przez żadną za stron postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Analiza i ocena zgromadzonego materiału dowodowego daje pełne podstawy do uznania, iż oskarżeni K. K. (1), T. S. (1), P. G., M. P. (2) i M. P. (1) uczestniczyli w obrocie substancjami psychotropowymi i środkami odurzającymi oraz, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielali przedmiotowych środków osobom trzecim.

Zgodnie z art. 56 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (u.p.n.) karze podlega ten, kto wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe lub słomę makową albo uczestniczy w takim obrocie.

Występek określony w art. 56 u.p.n. jest przestępstwem dwuodmianowym. Pierwsza z alternatywnie określonych czynności wykonawczych polega na wprowadzaniu do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej, a druga na uczestniczeniu w takim obrocie.

Artykuł 4 pkt 34 u.p.n. stanowi, że wprowadzanie do obrotu środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej to udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych. Jest to zatem zachowanie, które może polegać wyłącznie na działaniu. Udostępnianie polega na przekazaniu ich w jakiejkolwiek formie we władztwo „osoby trzeciej”. Uczestniczenie w obrocie w danym wypadku należy zaś rozumieć jako korelat wprowadzania do obrotu. Jest to zatem przyjęcie
w jakiejkolwiek formie, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej przez osobę niebędącą konsumentem w celu dalszego przekazania kolejnej osobie. Mówiąc o „uczestniczeniu w obrocie”, mamy zatem na myśli odpłatne albo nieodpłatne przyjęcie środków odurzających lub substancji psychotropowych bądź słomy makowej, w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, która nie jest ich konsumentem. Jeśli jednak ową „inną osobą” będzie konsument, to mamy do czynienia nie z występkiem z art. 56 ustawy, ale przestępstwem z jej art. 58 lub art. 59 (udzielenie środka psychoaktywnego innej osobie).

Nie ma przy tym znaczenia forma przekazania. Nie ma też znaczenia forma władztwa prawnego, jaką uzyskuje osoba przyjmująca środki, substancje lub słomę. Oznacza to, że uczestniczy w obrocie nie tylko ten, kto nabywa je po to, by je dalej przekazać, lecz także ten, kto – przy wyczerpaniu ustawowych znamion strony podmiotowej, a zatem przy zamiarze, by choćby inny ze współdziałających z nim przekazał środek, substancję lub słomę dalej np. udostępnia w tym celu lokal.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż w/w oskarżeni uczestniczyli
w obrocie w rozumieniu art. 56 u.p.n. Wskazują na to m.in. wyjaśnienia P. G., która wprost wskazała, że oskarżony T. S. (1) sprzedawał narkotyki osobom, które rozliczały się z nim po ich sprzedaniu osobom trzecim. Sprzedaż taka następowała w „komis” i odkładała zapłatę za narkotyk do czasu jego sprzedania konsumentowi. Również świadek K. K. (5) wskazała na to, iż na polecenie K. K. (1) sprzedawała narkotyki konsumentom poprzez rozprowadzanie ich na rynku we W.. Taki charakter działania T. S. (1), K. K. (1), P. G., M. P. (2) i M. P. (1) wynika nadto z zarejestrowanych w trakcie kontroli operacyjnych rozmów. Oskarżeni przygotowywali bowiem ilości narkotyku zgodnie z życzeniami nabywcy dzieląc go na kilka porcji (k. 67), wiedzieli oni również o tym, że konsumentem nie jest osoba nabywająca narkotyk (k. 71v), pytali się o ewentualnych nabywców narkotyków (k. 79v), zwracali się do nich nabywcy, którzy wprost wskazywali, że narkotyk przeznaczony jest dla innych osób (k. 86). Ponadto nie bez znaczenia jest
w niektórych przypadkach ilość narkotyku, którego dotyczyły rozmowy (1000 tabletek ekstazy – k. 86, kilogram marihuany k. 96v). O uczestnictwie w obrocie świadczą również rozmowy między samymi oskarżonymi dotyczące „pożyczek” narkotyku, które znalazły nadto potwierdzenie w wyjaśnieniach P. G.. Wszak takie pożyczki nie stanowiły niczego innego, jak uczestnictwa w obrocie. Oskarżeni zdawali sobie bowiem sprawę z tego, że „pożyczony” narkotyk przeznaczony będzie do sprzedaży. Zatem przekazując go uczestniczyli w obrocie w rozumieniu art. 56 u.p.n.

Jeżeli jednak odbiorcą środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej będzie ich konsument, to wówczas sprawca nie popełnia przestępstwa z art. 56 ust. 1 ustawy. W takim przypadku czyn taki należy zakwalifikować jako jedno z przestępstw udzielania środków odurzających określonych w jej art. 58 lub 59 ustawy. Elementem rozróżniającym między „wprowadzeniem do obrotu” lub „uczestniczeniem w obrocie” a „udzieleniem” środków odurzających jest osoba odbiorcy tych środków. W sytuacji gdy sprzedający ma świadomość, że przekazywane środki odurzające czy psychotropowe trafią do dalszego obrotu, a część z nich zostanie przeznaczona na własny użytek odbiorcy tych środków, dojdzie do zbiegu przepisów art. 56 ust. 1 i art. 59 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Zbiegu tych przepisów nie wyłączy żadna z reguł wyłączania wielości ocen (specjalności, konsumpcji i subsydiarności), a zatem zbieg tych przepisów karnych może mieć charakter rzeczywisty. Oczywiście przyjęcie takiej kwalifikacji prawnej wymaga pewnych ustaleń faktycznych co do tego, iż osoba wprowadzająca środki odurzające i psychotropowe do obrotu ma świadomość, iż osoba odbierająca te środki jest nie tylko uczestnikiem obrotu, a więc przekaże te środki dalej, ale jest także konsumentem, któremu właśnie udziela tych środków na własny użytek (wyrok SA w Lublinie z 22 września 2005 r., II AKa 160/05, LexPolonica nr 1698306, OSA 2007, nr 12, poz. 62).

Zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że działalność K. K. (1), T. S. (1), P. G., M. P. (2)
i M. P. (1) nie ograniczała się do przekazywania narkotyków osobom, które następnie zajmowały się ich dystrybucją. Wręcz przeciwnie, tak z wyjaśnień oskarżonych, zeznań świadków, jak i wyników kontroli operacyjnej wynika, że oskarżeni ci sprzedawali również narkotyk konsumentom. Ich zachowanie wyczerpało zatem znamiona art. 59 ust. 1 u.p.n., zgodnie z którym karze podlega ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

Mając na uwadze, iż na gruncie obowiązujących przepisów możliwe jest objęcie jednym czynem ciągłym kilku zachowań sprawcy wyczerpujących znamiona przepisów art. 56 i 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Sąd zbadał, czy zachowanie oskarżonych polegające na udzielaniu odpłatnie narkotyku oraz uczestniczenie w obrocie tymi środkami nie mieściło się w ramach konstrukcji z art. 12 k.k. Takiemu przyjęciu nie stałaby na przeszkodzie ani odmienna kwalifikacja prawna poszczególnych zachowań, ani odległość czasowa miedzy popełnionymi przestępstwami. Istotne było natomiast to, z jakim zamiarem działali oskarżeni, tj. czy był to z góry powzięty zamiar takiego działania oskarżonych.

Brzmienie art. 12 k.k. przesądza o tym, że czyn ciągły charakteryzuje się jednym zamiarem (tym samym, a nie takim samym) obejmującym wszystkie elementy składowe. Nie spełnia kryteriów czynu ciągłego przypadek, w którym poszczególne zachowania sprawcy nie zostały objęte jednym, z góry powziętym zamiarem, lecz zostały dokonane z identycznym zamiarem, takim samym
w odniesieniu do każdego zachowania, lecz nieistniejącym z góry, a pojawiającym się sukcesywnie przy podejmowaniu każdego kolejnego zachowania. Podobnie nie stanowi wypełnienia przesłanki podmiotowej, określonej w art. 12 k.k., sytuacja, gdy sprawca dopuszcza się kilku lub kilkunastu zachowań z odnawiającym się
w odniesieniu do każdego z nich zamiarem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1999 r. IV KKN 28/99, LEX nr 37938, Prok. i Pr. 1999/10/2). A contrario wnioskować należy, iż nie sposób przyjąć możliwości przyjęcia konstrukcji czynu ciągłego w sytuacji, gdy sprawca nie obejmuje swym zamiarem dalszego, przyszłego udzielania środka narkotycznego innym osobom, które zwrócą się do niego z taką prośbą.

Z ustaleń poczynionych przez Sąd w niniejszej sprawie wynika w sposób jasny, że oskarżeni, działając w zorganizowanej grupie przestępczej, o czym poniżej, swą świadomością i zamiarem obejmowali stałe udzielanie i uczestniczenie
w obrocie narkotykami. Taki był cel ich zachowań i sposób osiągania korzyści majątkowych. Nie wybierali oni osób, z którymi dokonywali transakcji. W obszernych rozmowach zarejestrowanych w trakcie kontroli operacyjnej brak jest choćby jednej rozmowy, w trakcie której którykolwiek z oskarżonych odmówiłby sprzedaży narkotyku z innej przyczyny niż jego brak. Z tych względów Sąd uznał, iż działanie wszystkich w/w oskarżonych należało zakwalifikować jako działanie w warunkach czynu ciągłego z art. 12 k.k.

Jednocześnie kwalifikacja prawna przypisanych im czynów nie mogła nie odnieść się do ilości środków odurzających i substancji psychotropowych, będącej znamieniem kształtującym typ kwalifikowany przestępstwa z art. 56 u.p.n. „Znaczna ilość” w rozumieniu ustawy jest to taka ilość środków odurzających, jaka mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84 i wyrok SN z dnia 10 czerwca 2008 r. w sprawie III KK 30/08, Biul. PK 2008/10/13). Poczynione ustalenia faktyczne prowadzą zaś do wniosku, iż K. K. (1) uczestniczył w obrocie nie mniej niż 176,5 grama amfetaminy, co stanowiło 1765 porcji narkotyku, T. S. (1) 210,5 grama amfetaminy, co stanowiło (...) działek handlowych, P. G. 35 gramów tj. 350 porcji narkotyku, M. P. (1) 45 gramów amfetaminy co stanowiło 450 działek handlowych narkotyku, zaś M. P. (2) nie mniej niż 25 gramów tj. 250 działek handlowych. Sąd uznał bowiem, kierując się doświadczeniem orzeczniczym i poglądami judykatury, że jedną porcją handlową amfetaminy jest 0,1 grama. W każdym zatem wypadku ilość narkotyku była „znaczna” i pozwalała na zaspokojenie potrzeb przynajmniej kilkudziesięciu osób.

Mając powyższe na uwadze działanie K. K. (1) (czyn opisany
w punkcie II części dyspozytywnej wyroku), T. S. (1) (czyn opisany
w punkcie VIII części dyspozytywnej wyroku), M. P. (2) (czyn opisany
w punkcie XV części dyspozytywnej wyroku), P. G. (czyn opisany
w punkcie XI części dyspozytywnej wyroku) i M. P. (1) (czyn opisany
w punkcie XIII części dyspozytywnej wyroku) wypełniło znamiona przestępstwa z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Sąd doszedł przy tym do wniosku, iż oskarżeni ci z przedmiotowego procederu uczynili sobie stałe źródło dochodu, a czynów tych dopuścili się działając w zorganizowanej grupie przestępczej i kwalifikację prawną przypisanych im czynów uzupełnił o art. 65 § 1 k.k.

Oskarżeni P. G., M. P. (2) i M. P. (1) swoim działaniem wyczerpali znamiona z art. 258 § 1 k.k., zaś K. K. (1) i T. S. (1) art. 258 § 3 k.k. Wymienieni oskarżeni brali bowiem udział
w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw kierowanej przez K. K. (1) i T. S. (1).

Zorganizowaną grupę stanowi grupa przynajmniej trzech osób, których celem jest popełnianie przestępstw lub też generalnie popełnianie przestępstw o luźnym związku, między innymi bez stałych ról, w każdym bądź razie o większym określeniu ról niż przy współsprawstwie. Członkowie grupy mogą przy tym dokonywać ich

w różnych układach personalnych. Łączyć ich musi wspólna chęć popełniania przestępstw, jak i gotowość ich popełniania na rzecz grupy. „Branie udziału” polega na przynależności do grupy, akceptowaniu zasad, które nią rządzą, wykonywaniu poleceń osób stojących w hierarchii grupy odpowiednio wyżej. Koniecznym jest także aktywne okazywanie swojej przynależności przez uczestniczenie w życiu grupy przestępczej. Wymienieni oskarżeni spełniali powyższe warunki.

Zebrany materiał pozwolił na przyjęcie, że istniały dwie grupy przestępcze, które wzajemnie ze sobą współpracowały i funkcjonowały w tym samym środowisku przestępczym. Pierwszą z nich kierował K. K. (1), zaś drugą T. S. (1). Przedmiot działalności obu grup się pokrywał, jednakże każda z nich działała na swoim terytorium, mając swoich indywidualnych odbiorców narkotyków. Każda z nich wyróżniała się swoim własnym zorganizowaniem, swą własną wewnętrzną strukturą. Wiodąca rola w obu grupach oskarżonych K.
i S. wynika z całości materiału dowodowego. To oni podejmowali ważniejsze decyzje związane z obrotem narkotykami. Oni też polecali członkom grupy podjęcie określonych działań. Nadto to oni zajmowali się nabywaniem narkotyków przeznaczonych do dalszej sprzedaży. Pozostałe osoby biorące udział w grupach przestępczych wypełniały zadania określone przez K. K. (1) i T. S. (1).

W grupie kierowanej przez K. K. (1) udział brały m.in. M. P. (1) i M. P. (2). W jej ramach odbierały one telefony od nabywców narkotyków, udzielały im informacji, przyjmowały zamówienia, niejednokrotnie porcjowały narkotyk i przekazywały go jego odbiorcom. Oskarżone te wraz
z K. K. (1) udawały się po odbiór narkotyku (choć zgromadzony materiał dowodowy nie dał podstaw do ustalenia, że były one obecne przy ich przekazaniu) oraz celem przekazania zamówionego narkotyku odbiorcom.

Z kolei, w skład grupy kierowanej przez T. S. (1) wchodziła P. G. i inne osoby, w tym M. Z.. W jej ramach w/w osoby sprzedawały narkotyk, odbierając za niego zapłatę. Porcjowały go przygotowując zamówione porcje handlowe. Nadto P. G. ustalała telefonicznie
z nabywcą dostępność, ilość i cenę za narkotyk.

Z uwagi na powyższe K. K. (1) i T. S. (1) swym zachowaniem wypełnili znamiona art. 258 § 3 k.k. (czyny opisane w punkcie I i VII części dyspozytywnej wyroku), zaś P. G., M. P. (2)
i M. P. (1) art. 258 § 1 k.k. (czyny opisane w punkcie X, XII i XIV części dyspozytywnej wyroku).

Zgromadzony materiał dowody związany z czynami zarzuconymi F. P. dał pełne podstawy do przypisania mu odpowiedzialności za przestępstwo z art. 59 ust. 1 (czyn opisany w punkcie XVIII części dyspozytywnej wyroku) polegające na udzieleniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej środka odurzającego K. K. (5). Dowody naprowadzone w toku postępowania wskazują na to, iż F. P. udzielił jej 18 sztuk tabletek ekstazy i nie mniej niż 15 gramów amfetaminy, które K. K. (5) chciała przeznaczyć na własne potrzeby.

Co więcej, ujawnienie w trakcie zatrzymania podczas przeszukania pojazdu narkotyków daje podstawę do przypisania F. P. odpowiedzialności za występek z art. 62 ust. 2 u.p.n.

Przepis art. 62 ustawy penalizuje nielegalne (czyli wbrew przepisom ustawy) posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych, przy czym w ust. 1 określono typ podstawowy tego przestępstwa, a w ust. 2 typ kwalifikowany. Znamię posiadania należy interpretować tak, że w grę wchodzi zarówno posiadanie
w rozumieniu cywilistycznym (samoistne i zależne), jak też każde faktyczne władztwo nad rzeczą, realizowane dla kogokolwiek i w czyimkolwiek interesie, o ile występuje element zamiaru władania tą rzeczą nawet dla innej osoby. Jest więc posiadaczem nie tylko ten, kto włada środkiem lub substancją dla siebie, lecz także ten, kto przechowuje je dla kogoś innego. Jest zatem posiadaczem każdy, kto fizycznie włada środkiem lub substancją.

Powyższe prowadzi do konkluzji, że F. P. w dniu 5 października 2016r. posiadał 125,99 gram ziela konopi innych niż włókniste, 138,67 grama amfetaminy oraz 299 sztuk tabletek ekstazy. Swym zachowaniem wypełnił zatem, kierując się ilością substancji psychotropowych i środków odurzających, znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 2 u.p.n. (czyn opisany w punkcie XVII części dyspozytywnej wyroku).

Jednocześnie, kierując się powyższym, Sąd uznał, iż oskarżeni D. N., R. B., B. B. (1), P. S., K. A., R. W., P. W. i A. B. posiadali narkotyk w rozumieniu art. 62 ust. 1 u.p.n. Posiadanie konsumenckie stanowi czyn zabroniony pod groźbą kary, co wynika z treści art. 62a u.p.n. Skoro bowiem posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych w nieznacznej ilości, przeznaczonych na własny użytek sprawcy, stanowić może tylko podstawę do umorzenia postępowania z powodu niecelowości orzeczenia kary, można się zgodzić, że zachowanie takie jest czynem zabronionym, wyczerpującym znamiona czynu określonego w komentowanym przepisie, co więcej – mogącym cechować się społeczną szkodliwością wyższą niż znikoma.

Zaznaczenia wymaga przy tym to, iż w odniesieniu do R. W. Sąd zmienił opis czynu w zakresie daty jego popełnienia w taki sposób, by korelowała ona z ustaleniami faktycznymi. To bowiem w dniu 17 lipca 2015r. oskarżony ten nabył narkotyk, a zatem wtedy go też posiadał. Nadto Sąd przyjął, iż B. B. (1) dokonując transakcji narkotykowych, w wyniku których wszedł w posiadanie narkotyku, działał w ramach czynu ciągłego i uzupełnił kwalifikację czynów opisanych w punktach XVIII i XIX części wstępnej wyroku o art. 12 k.k. Sąd zmienił również opis czynu zarzuconego D. N.. Opis czynu przyjęty przez Sąd jest zgodny z ustalonym stanem faktycznym oraz z zarzutami przedstawionymi temu oskarżonemu w toku postępowania przygotowawczego. Wskazany w akcie oskarżenia opis czynu nie korespondował bowiem z czynnościami procesowymi podjętymi w toku postępowania przygotowawczego i nie odzwierciedlał czynu popełnionego przez oskarżonego.

Sąd uznał zatem, że oskarżeni D. N., R. B., B. B. (1), P. S., K. A., R. W., P. W. i A. B. swoim zachowaniem wyczerpali znamiona czynu z art. 62 ust. 1 u.p.n. (czyny opisane w punktach XVI, XXI, XXIII, XXV, XXVII, XXIX, XXXI, XXXIII części dyspozytywnej wyroku).

Żadnych wątpliwości nie budziło to, że K. K. (1) i F. P. kierując pojazdem mechanicznym – odpowiednio samochodem marki A. R.
i S. (...) – i znajdując się pod wpływem środka odurzającego wyczerpali znamiona art. 178a § 1 k.k.

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. karze podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. W niniejszej sprawie w organizmach oskarżonych, którzy przyznali się do popełnienia zarzucanych czynów, stwierdzono zawartość substancji psychotropowych w postaci amfetaminy i (...) w odniesieniu do K. K. (1) oraz amfetaminy i marihuany w odniesieniu do F. P.. Nie może zatem budzić wątpliwości, że kierując pojazdami mechanicznymi i poruszając się drogą publiczną pod wpływem tych środków wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. (czyny opisane w punktach V i XIX części dyspozytywnej wyroku).

Sąd uniewinnił K. K. (1) od zarzutu popełnienia czynu z art. 263 § 2 k.k. W art. 263 § 2 k.k. mowa jest o posiadaniu bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji. Jak zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 13.08.1993 r. (WR 107/93, OSNKW 1993/11–12, poz. 74) „posiadaniem” broni palnej lub amunicji [...] jest każde władanie nimi, jeżeli tylko towarzyszy sprawcy taki zamiar, nawet bez chęci zatrzymania tych rzeczy na własność. Przestępstwo [...] jest przestępstwem trwałym, polegającym na utrzymywaniu określonego stanu bezprawnego, który zaczyna się z chwilą wejścia w „posiadanie” broni palnej lub amunicji, a kończy się
w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia”. Zdaniem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku zakres pojęcia posiadania jest bardzo szeroki, nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego, lecz obejmuje każde faktyczne władanie rzeczą (wyrok SA w Gdańsku z 05.04.2000 r., II AKa 14/00, Prok. i Pr.-wkł. 2001/4, poz. 22). Przestępstwo z art. 263 § 2 k.k. jest przy tym przestępstwem umyślnym, które popełnione może zostać tak z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Zasadnie zauważa Sąd Najwyższy
w postanowieniu z 09.11.2001 r. (V KKN 273/01, LEX nr 51938), że przestępstwo
z art. 263 § 2 k.k. jest typem szczególnym w tym sensie, że ustawodawca penalizuje tu określony stan (posiadanie broni), pomimo braku indywidualnej decyzji administracyjnej o określonej treści (zezwolenie na posiadanie broni).

W niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania, że oskarżony K. K. (1) posiadał umyślnie przedmiotową broń bez zezwolenia. Informacje uzyskane ze sklepu (...).pl wskazują na to, iż oskarżony mógł nabyć przedmiotowy pistolet w tym sklepie, a przy jego sprzedaży nie było wymagane wydanie pozwolenia na posiadanie broni. W takiej zaś sytuacji, nawet mając na względzie wnioski wypływające z opinii biegłych z zakresu badania broni i amunicji, nie można uznać, by oskarżony w sposób umyślny, choćby w zamiarze ewentualnym, posiadał przedmiotowy rewolwer bez zezwolenia. Okoliczność ta podawana przez K. K. (1) oceniana winna być bowiem poprzez pryzmat art. 5 § 2 k.p.k. Stąd też brak jest w niniejszej sprawie wypełnienia znamion strony podmiotowej przestępstwa z art. 263 § 2 k.k., co skutkowało uniewinnieniem od popełnienia tego czynu zabronionego i w tym zakresie obciążeniem kosztami postępowania Skarbu Państwa.

Kierując się powyższym i stwierdzając brak przyczyn wyłączających zawinienie Sąd wymierzył oskarżonym:

1. K. K. (1):

- karę 3 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 3 k.k. (pkt I części dyspozytywnej wyroku),

- karę 4 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda za czyn z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt II części dyspozytywnej wyroku),

- karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 1 k.k. (pkt V części dyspozytywnej wyroku),

2. T. S. (1):

- karę 3 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 3 k.k. (pkt VII części dyspozytywnej wyroku),

- karę 4 lat pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda za czyn z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt VIII części dyspozytywnej wyroku),

3. P. G.:

- karę roku pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 1 k.k. (pkt X części dyspozytywnej wyroku),

- karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda za czyn z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt XI części dyspozytywnej wyroku),

4. M. P. (1):

- karę roku pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 1 k.k. (pkt XII części dyspozytywnej wyroku),

- karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 50 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda za czyn z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt XIII części dyspozytywnej wyroku),

5. M. P. (2):

- karę roku pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 1 k.k. (pkt XIV części dyspozytywnej wyroku),

- karę 2 lat pozbawienia wolności i 50 stawek dziennych grzywny po 50 złotych każda za czyn z art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. (pkt XV części dyspozytywnej wyroku),

6. D. N. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 70 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XVI części dyspozytywnej wyroku),

7. F. P.:

- karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 2 u.p.n. (pkt XVII części dyspozytywnej wyroku),

- karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 59 ust. 1 u.p.n. (pkt XVIII części dyspozytywnej wyroku),

- karę 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 1 k.k. (pkt XIX części dyspozytywnej wyroku),

8. R. B. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXI części dyspozytywnej wyroku),

9. B. B. (1) przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 70 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n., (pkt XXIII części dyspozytywnej wyroku),

10. P. S. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXV części dyspozytywnej wyroku),

11. K. A. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXVII części dyspozytywnej wyroku),

12. R. W. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXIX części dyspozytywnej wyroku),

13. P. W. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXXI części dyspozytywnej wyroku),

14. A. B. przy zastosowaniu art. 37a k.k. karę 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 50,00 złotych za czyn z art. 62 ust. 1 u.p.n. (pkt XXXIII części dyspozytywnej wyroku).

Wymierzając oskarżonym kary jednostkowe Sąd brał pod uwagę z jednej strony, aby kary efektywnie spełniły związane z nimi cele społeczne, z drugiej zaś strony, aby były one karami zindywidualizowanymi, to jest takimi, które w odniesieniu konkretnego sprawcy popełniającego czyn przestępny, będą zgodne z zasadami zapisanymi przez ustawodawcę w treści przepisu art. 53 k.k. Znaczenie tych dyrektyw jest tym większe im cięższe skutki powoduje przestępstwo, im bardziej drastyczne lub zuchwałe jest działanie sprawcy oraz w im większym stopniu podłożem przestępstwa jest nieakceptowany społecznie styl życia.

Kara winna jednak również stanowić sprawiedliwościową odpłatę, która spełniać będzie (gdy jest to niezbędne) funkcję zabezpieczającą, która będzie nadto spełniać funkcję właściwego kształtowania prawnej świadomości społeczeństwa, funkcję wychowawczą i funkcje prewencyjne, a zarazem jej rodzaj i stopień surowości będzie uwzględniał rozmiary winy sprawcy czynu zabronionego i stopień społecznej szkodliwości czynu jemu przypisanego (ocenianej przez pryzmat wskazań zawartych w art. 115 § 2 k.k.).

O. na wymiar kary wpłynął bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów zagrożonych karą w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii opisanych w art. 56 i art. 59 u.p.n., stanowiących znaczące zagrożenie dla zdrowia społecznego. Jako istotną okoliczność przemawiającą za wymierzeniem oskarżonym T. S. (1) i K. K. (1) surowych kar pozbawienia wolności przemawiała przede wszystkim ilość środków odurzających i substancji psychotropowych będących przedmiotem przestępstwa. Rodzaj tych środków, przyjmując, że są to środki odurzające „tzw. twarde” o większej intensywności działania, posiada większą szkodliwość społeczną. Ilość i rodzaj środków nie pozostały również bez wpływu na wymiar kar orzeczonych w stosunku do P. G., M. P. (1), M. P. (2) i F. P..

Wymierzając kary Sąd miał również w polu widzenia względy natury prewencyjnej, w znaczeniu prewencji ogólnej i szczególnej. Kara ma bowiem po pierwsze wpłynąć na oskarżonego w sposób, który doprowadzi do tego, iż nie popełni on ponownie przestępstwa, po drugie uzasadni w społeczeństwie przekonanie o nieopłacalności jego popełnienia. W zakresie wszystkich przestępstw z art. 56 i art. 59 u.p.n. sprawcy działali umyślnie i w zamiarze bezpośrednim. Wszyscy oskarżeni w chwili popełnienia czynów nie mieli zniesionej ani ograniczonej poczytalności. W pełni zdawali sobie sprawę z bezprawności przedsiębranych działań, zatem ich wina nie budziła żadnych wątpliwości.

Wymierzając kary za czyny opisane w art. 258 k.k. Sąd kierował się tym, by kary spełniły swe cele opisane w art. 53 k.k. Stopień społecznej szkodliwości tych czynów był wysoki. Wyrażał się on w dobrach prawnych chronionych tym przepisem, a naruszonych działaniem oskarżonych. Porządek publiczny i ochrona przed przestępczością zorganizowaną są jednym z istotniejszych dóbr chronionych prawem, które zostało naruszone umyślnym działaniem oskarżonych. Wymierzając kary za te przestępstwa Sąd miał w polu widzenia rolę jaką każdy z oskarżonych odegrał w zorganizowanej grupie przestępczej. Również i w tym wypadku nie bez wpływu na wymiar kar pozostała prewencja ogólna i szczególna.

Również przy wymiarze kar za czyny z art. 62 u.p.n. Sąd miał w polu widzenia dyrektywy art. 53 k.k. Przedmiotem ochrony tego przepisu jest życie i zdrowie publiczne, jak również - w przypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych - życie i zdrowie konkretnej osoby. Kierując się zatem czasem popełnienia czynów zabronionych, postawą oskarżonych oraz ilością posiadanych narkotyków Sąd uznał za zasadne skorzystanie w przypadku oskarżonych D. N., R. B., B. B. (1), P. S., K. A., R. W., P. W.
i A. B. z art. 37a k.k. i wymierzenie im kary grzywny. Przemawiała za tym również postawa procesowa oskarżonych oraz ich tryb życia po popełnieniu czynów zabronionych. W tych wypadkach ilość stawek dziennych zrelatywizowana została do społecznej szkodliwości czynów oskarżonych, zaś wysokość stawki dziennej uwzględniała ich sytuację osobistą i możliwości zarobkowe.

Surowszej odpowiedzialności zdaniem Sądu wymagało ocenienie czynu F. P., który wyczerpał znamiona art. 62 ust. 2 u.p.n. Ilość środków odurzających ujawnionych przy oskarżonym oraz względy prewencyjne powodują, iż za karę słuszną i sprawiedliwą uznać należało karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Z kolei wymierzając K. K. (1) i F. P. kary za czyny wyczerpujące znamiona art. 178a § 1 k.k. Sąd wziął pod uwagę znaczny stopień winy oskarżonych i znaczny stopień społecznej szkodliwości ich czynów. Naruszyli oni bowiem umyślnie reguły bezpieczeństwa w komunikacji, narażając
w ten sposób innych uczestników ruchu na utratę życia, zdrowia lub co najmniej uszkodzenie mienia.

Mając za podstawę art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł ponadto wobec oskarżonych K. K. (1) i F. P. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3. Sąd oparł się w tym względzie na ugruntowanym już orzecznictwie Sądu Najwyższego, z którego jednoznacznie wynika obowiązek orzekania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju wobec sprawcy przestępstwa, o którym mowa w art. 178a § 1 k.k. (m.in. orzeczenie SN z 05.06. 2003 r. (II KK 106/05), orzeczenie SN z dnia 29.01.2002 r. (I KZP 32/01), orzeczenie SN z dnia 21.11.2001 r. (OSNKW 2002/1-2/5)). Zdaniem Sądu Najwyższego obowiązek orzeczenia wobec nietrzeźwego sprawcy przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, uczestniczącego w ruchu, co odpowiednio odnieść można do sprawcy kierującego takim pojazdem po użyciu środków odurzających lub substancji psychotropowych, środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju ściśle sprzęgnięty jest z celem, jaki zakaz ten ma realizować. Chodzi nie tylko
o kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, ale w pierwszym rzędzie
o cele, które zakaz ma osiągnąć wobec oskarżonego, przede wszystkim cele zapobiegawcze, wysunięte przed cele wychowawcze. Taka hierarchia celów została przyjęta przez ustawodawcę także przy orzekaniu środków karnych (art. 56 k.k.
w zw. z art. 53 § 1 k.k.). Bacząc na powyższe, należało stwierdzić, że wolą ustawodawcy było nie dopuścić sprawcy występku z art. 178a § 1 k.k. przez określony czas (od roku do 10 lat) do uczestnictwa w ruchu i w ten sposób zrealizować cel zapobiegawczy zastosowanego środka.

Wymierzając każdemu z oskarżonych kary Sąd miał w polu widzenia właściwości i warunki osobiste każdego z oskarżonych, ich tryb życia przed popełnieniem przestępstwa. Część z oskarżonych jest osobami karanymi, co spotkać musiało się z surowszą odpowiedzialnością. Dodatkowo mając na względzie wiek oskarżonych P. G. i A. B. oraz wskazania art. 54 k.k., Sąd wymierzając tym oskarżonym kary kierował się tym, aby wychować młodocianych sprawców przestępstwa. Dodatkowo wskazać należy, iż przy wymiarze kary Sąd miał w polu widzenia przyznanie się do winy i złożenie pełnych wyjaśnień przez część z oskarżonych, co stanowiło w ich wypadku istotną okoliczność łagodzącą.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż orzeczone kary będą karami celowymi i sprawiedliwymi, spełniającymi wymogi art. 53 k.k.

Ponadto Sąd, na podstawie art. 85 k.k., art. 85a k.k. i art. 86 § 1 k.k., wymierzone oskarżonym kary jednostkowe pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył:

- K. K. (1) karę łączną 5 lat pozbawienia wolności,

- T. S. (1) karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- P. G. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- M. P. (1) karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- M. P. (2) karę łączną 2 lat pozbawienia wolności,

- F. P. karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd zastosował zatem w stosunku do oskarżonych zasadę asperacji
i wymierzył kary pozbawienia wolności w wysokości wyższej od najwyższej
z orzeczonych kar jednostkowych, ale niższej niż ich suma. Sąd miał na względzie, iż dyrektywa asperacji z jednej strony pozwala unikać nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej pozwala uniknąć konsekwencji
w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasady racjonalności wymiaru kary i zasady humanitaryzmu stosowania kar i środków karnych oraz poszanowania godności człowieka, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji (P. Kardas [w:]
G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Szewczyk,
W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz Tom I, Zakamycze 2004). Za takim ukształtowaniem orzeczonych kar łącznych przemawia również zbieżność czasowa i podmiotowa oraz wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary,
w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. W ocenie Sądu wystarczające w tym względzie będą kary łączne w orzeczonych wymiarach. Kary te będą oddziaływały wychowawczo na oskarżonych, jak również kształtowały będą w społeczeństwie przeświadczenie o nieopłacalności przestępstwa.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonych K. K. (1) i T. S. (1) z przestępstw opisanych w punkcie II
i VIII części dyspozytywnej wyroku. W orzecznictwie trafnie wskazuje się, że "korzyścią majątkową pochodzącą z przestępstwa w rozumieniu art. 45 § 1 k.k. są wszelkie składniki majątkowe pochodzące z popełnienia danego przestępstwa (o ile nie podlegają przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 i § 6 k.k.), a nie tylko osiągnięty zysk. Tak więc za nieuprawnione należy uznać wyliczanie kosztów, jakie sprawca zaangażował w przestępczy proceder (np. zakup środków odurzających, które następnie udzielał, przejazd po nie itp.), a potem pomniejszanie o tę wartość osiągniętej z przestępstwa korzyści, bo tego typu ekonomiczne kalkulacje w aspekcie zysku i strat są nie do przyjęcia" (wyrok SA w Katowicach
z dnia 21 grudnia 2006 r., II AKa 394/06, KZS 2007, z. 5, poz. 57). Oznacza to, że
w razie popełnienia czynu karalnego polegającego na udzieleniu innej osobie środka odurzającego przepadkiem objęte są wszystkie pieniądze, jakie z takiego procederu sprawca uzyskał. W niniejszej sprawie ustalono, iż K. K. (1) zbył 176,5 grama amfetaminy. Jednocześnie z materiału dowodowego w postaci wyjaśnień P. G. i T. S. (1) oraz materiałów przeprowadzonych kontroli operacyjnych wynika, iż cena za jaką sprzedawany był 1 gram amfetaminy wynosiła średnio 20 zł. Stąd też Sąd przyjął, iż K. K. (1) osiągnął wskutek popełnienia przestępstwa korzyść majątkową w wysokości 3530 zł i w odniesieniu do tego oskarżonego orzekł przepadek równowartości tej kwoty. Z kolei T. S. (1) uczestniczył w obrocie 210,5 grama amfetaminy i 33 sztuk tabletek ekstazy. Również w odniesieniu do tego oskarżonego cena 1 grama amfetaminy wyniosła 20 zł, zaś jednej tabletki ekstazy 15 zł. W odniesieniu do tego oskarżonego orzeczono zatem przepadek korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwocie 4705 zł.

Przepadek z art. 45 k.k. obejmuje korzyść majątkową uzyskaną przez sprawcę przestępstwa zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego. Należy jednak pamiętać, że to sprawca czynu przestępnego musi uzyskać tę korzyść. Z tego też powodu brak było podstaw do orzeczenia przepadku korzyści majątkowej lub jej równowartości
w odniesieniu do M. P. (2), M. P. (1) i P. G.. O ile bowiem w wyniku ich działania została osiągnięta korzyść, to jednak korzyść ta została osiągnięta dla K. K. (1) i T. S. (1). To im były bowiem w każdym przypadku, w całości, przekazywane środki uzyskane ze sprzedaży narkotyków. Zatem oskarżone nie uzyskały dla siebie z tego tytułu korzyści, która mogłaby podlegać przepadkowi w trybie art. 45 k.k.

Kierując się treścią art. 70 ust. 4 u.p.n. Sąd orzekł od oskarżonych R. B., B. B. (1), P. S., K. A., R. W., P. W. i A. B. nawiązki na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) dla (...) we W. ul. (...). Ustalając wysokość nawiązek Sąd miał w polu widzenia ogólne zasady wymiaru kary wymienione w art. 53-56 k.k.

Na podstawie art. 63 § 1 i 2 k.k. Sąd zaliczył oskarżonym na poczet wymierzonych im kar okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, a to:

- K. K. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 22:30 do 14 lutego 2018r., na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- T. S. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 19:30 do dnia 14 lutego 2018r. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- P. G. od dnia 19 lutego 2016r. godz. 19:40 do dnia 20 czerwca 2016r. godz. 15:00 na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- M. P. (1) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 21:50 do dnia 17 lipca 2017r. godz. 15:30 na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- M. P. (2) od dnia 19 lutego 2016r. godz. 19:10 do dnia 24 marca 2016r. godz. 15:05 na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- D. N. w dniu 7 kwietnia 2016r. na poczet orzeczonej kary grzywny,

- F. P. od dnia 5 października 2016r. godz. 02:15 do dnia 14 listopada 2017r. godz. 13:30 na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności,

- R. B. w dniu 23 stycznia 2017r. od godz. 21:30 do godz. 23:00,

- B. B. (1) w dniu 7 lutego 2017r. na poczet orzeczonej kary grzywny,

- P. S. w dniu 30 marca 2017r. na poczet orzeczonej kary grzywny,

- K. A. w dniu 30 marca 2017r. na poczet orzeczonej kary grzywny,

- R. W. w dniu 31 marca 2017r. na poczet orzeczonej kary grzywny.

Orzekając w przedmiocie dowodów rzeczowych Sąd na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych Drz 1001970/17-1001973/17 (k. 1516-1517) oraz Drz 1100/16-1105/16 (k. 3189). Ponadto Sąd na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządził zwrot:

- K. K. (1) dowody rzeczowe Drz 1001960/17 i Drz 1001961/17
(k. 451-452),

- T. S. (1) dowody rzeczowe Drz 1001966/17-1001969/17 (k. 1075-1076),

- M. P. (1) dowód rzeczowy Drz 1001962/17 (k. 1411),

- M. P. (2) dowody rzeczowe Drz 1001963/17-1001965/17 (k. 1513-1514),

- F. P. dowody rzeczowe Drz 1099/16, 1106/16, 1107/16, 1108/16
(k. 3189).

Zgodnie z treścią art. 230 § 2 k.p.k. należy niezwłocznie zwrócić osobie uprawnionej rzecz odebraną w razie uznania jej za zbędną dla postępowania. Z uwagi na to, iż wobec zakończenia postępowania dowody te stały się zbędne należało zwrócić je osobom uprawnionym.

Z uwagi na udział w sprawie obrońców oskarżonych działających z urzędu Sąd, w oparciu o art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze, zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ż. kwotę 2287,80 złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej T. S. (1), adw. R. K. kwotę 2287,80 złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej P. G., adw. P. C. kwotę 2287,80 złotych brutto tytułem obrony z urzędu świadczonej M. P. (1).

Orzekając o kosztach i opłacie Sąd wziął pod uwagę możliwości finansowe oskarżonych oraz to, że zasądzenie od nich kosztów procesu oraz wymierzanie im opłaty byłoby w tym przypadku niecelowe z uwagi na wymiar orzeczonych kar pozbawienia wolności. U podstaw takiego orzeczenia legły więc przepisy art. 624 k.p.k. i art. 17 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych
(t. jedn. Dz.U. Nr 49 z 1983 r., poz. 223 ze zm.).

Dodano: 30 kwietnia 2018, Opublikował(a): Patrycja Świtoń
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy we Wrocławiu
Osoba, która wytworzyła informację: w Wiesław Rodziewicz
Data wytworzenia informacji: 14 lutego 2018