Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Ratymirska

Protokolant: p. o. prot. sąd. Oliwia Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2020 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko K. D.

o zapłatę 1142,64 zł

oddala powództwo.

(...)

UZASADNIENIE

(...) Bank S.A. w W. wniósł pozew przeciwko K. D. o zapłatę kwoty 1142,64 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podał, że w dniu 20 maja 2014r. pozwana zaciągnęła zobowiązanie względem powoda – pomiędzy stronami została zawarta umowa limitu odnawialnego w (...) nr (...), na podstawie której pozwana zobowiązała się do terminowej spłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz powoda. W związku z brakiem terminowego regulowania wpłat, z dniem 19.09.2019r. zadłużenie zostało postawione w stan pełnej wymagalności. Wezwanie pozwanej do zapłaty pozostało bezskuteczne.

Sąd zważył:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Wobec tego, że pozwana nie stawiła się na rozprawie i nie złożyła wyjaśnień, Sąd wydał wyrok zaoczny (art. 339§1 kpc w zw. z art. 340 kpc). Sąd nie przyjął za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych, przedstawionych w pozwie, ponieważ budzą one uzasadnione wątpliwości (art. 339§2 kpc).

Strona powodowa nie udowodniła faktów, z których wywodziła skutki prawne, w postaci możliwość żądania zapłaty od pozwanej kwoty dochodzonej pozwem. Jej twierdzenia, zawarte w uzasadnieniu pozwu, pozostały gołosłowne. Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia, że pozwana zaciągnęła ważne zobowiązanie do zapłaty, na podstawie umowy limitu odnawialnego. (art. 232 kpc w zw. z art. 417 kc i art. 6 kc). Strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swojego stanowiska, w szczególności dokumentu umowy, zawartej przez pozwaną, z której wynikałby obowiązek zapłaty. Poza brakiem podstawy świadczenia, strona powodowa nie wykazała jego wysokości ani terminu wymagalności, a co za tym idzie – możliwości dochodzenia odsetek.

Powyższe uchybienia uniemożliwiają Sądowi weryfikację twierdzeń powoda, co do zasady i wysokości żądanej kwoty, i w konsekwencji nie pozwalają na uwzględnienie powództwa. Mając to na uwadze, na podstawie art. 471 kc w zw. z art. 6 kc, orzeczono jak w sentencji wyroku.