Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa-akcyjna w W. wystąpiła w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej D. B. kwoty 1 166,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Na uzasadnienie tego żądania wskazała, że nabyła wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki udzielonej pozwanej przez (...) Finanse Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w W. oraz podała, iż przedmiotową umowę pożyczki pozwana zawarła w dniu 25 października 2012 roku i na jej podstawie otrzymała kwotę 837,88 zł. Oświadczyła, że na dochodzoną należność składają się: należność główna w kwocie 837,88 zł, skapitalizowane odsetki umowne za okres od dnia 25 grudnia 2012 roku do dnia 02 kwietnia 2014 roku w kwocie 193,50 zł i opłaty windykacyjne w kwocie 135 zł.

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2014 roku, stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazano sprawę do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 października 2012 roku, pozwana D. B. zawarła umowę pożyczki z (...) Finanse Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Na jej podstawie otrzymała pożyczkę w kwocie 600 zł, którą zobowiązała się zwrócić wraz z prowizją w kwocie 90 zł, w terminie do dnia 24 listopada 2012 roku. Ustalono jednocześnie, że w przypadku opóźnienia w zapłacie pożyczkodawca wezwie pozwaną do zapłaty telefonicznie lub wysyłają wiadomość SMS, e-mail lub pisemne wezwanie do zapłaty, przy czym obciąży pozwaną za wezwania do zapłaty w następujących wysokościach:

1)  35 zł za pierwsze wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 15 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki,

2)  45 zł za drugie wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 30 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki,

3)  55 zł za trzecie wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 45 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki.

Dowód: odpis warunków umowy pożyczki z dnia 25 października 2012 roku – k. 20,

odpisu potwierdzenia wykonania operacji – k. 22,

odpisu potwierdzenia przelewu – k. 26-27,

odpis ramowej umowy pożyczki – k. 28-33.

Następnie wierzytelność wynikająca z tej umowy została przelana na rzecz Spółki (...), a później na rzecz strony powodowej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo-akcyjnej w W..

Dowód: odpis umowy ramowej 2002 – k. 34-63,

odpis zawiadomienia o zdarzeniu kredytowym – k. 64-69,

odpis zawiadomienia o fizycznym rozliczeniu – k. 70,

odpis umowy cesji wierzytelności z dnia 14 października 2013 roku – k. 71-73.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega uwzględnieniu, jednakże nie w takim zakresie, jak zostało zgłoszone.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości zarówno fakt zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki, jak również skutecznego przelewu wierzytelności wynikającej z tej umowy na rzecz strony powodowej. To samo dotyczy także wysokości zadłużenia pozwanej w zakresie należności głównej i skapitalizowanych odsetek. Zresztą co do tych kwestii należało przyjąć domniemanie ich prawdziwości. Zgodnie bowiem z przepisem art. 339 § 2 k.p.c., w wypadku zaistnienia podstaw do wydania wyroku zaocznego przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Zdaniem Sądu należy jednak zakwestionować żądanie pozwu co do zasądzenia opłat windykacyjnych w kwocie 135 zł. W tym zakresie ustalono w umowie pożyczki, że w przypadku opóźnienia w zapłacie pożyczkodawca wezwie pozwaną do zapłaty telefonicznie lub wysyłają wiadomość SMS, e-mail lub pisemne wezwanie do zapłaty, przy czym obciąży ją za wezwania do zapłaty w następujących wysokościach:

1)  35 zł za pierwsze wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 15 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki,

2)  45 zł za drugie wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 30 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki,

3)  55 zł za trzecie wezwanie do zapłaty drogą pocztową po upływie 45 dni kalendarzowych od upływu terminu spłaty pożyczki.

W ocenie składu orzekającego tak ustalone opłaty zdecydowanie przekraczają faktyczne koszty poniesione w związku z wysłaniem tych wezwań, a tym samym stanowią dodatkowe źródło dochodu pożyczkodawcy, które nie ma żadnego uzasadnienia. Prowadzi to do nieuzasadnionego wzbogacenia pożyczkodawcy poprzez obejście przepisów o odsetkach maksymalnych. Wedle natomiast przepisów art. 58 § 1 i 3 k.c., czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy, przy czym jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana. Należało więc opisane postanowienia umowy pożyczki uznać za nieważne i oddalić w tym zakresie powództwo. Na marginesie warto zauważyć, że faktycznie poniesione koszty tych wezwań mogą być dochodzone na podstawie przepisu art. 471 k.c.

Wobec powyższego, w oparciu o powołane przepisy, Sąd orzekł jak w punktach I i II wyroku.

Odnośnie rozliczenia kosztów procesu poniesionych przez strony należy na wstępie wskazać, że zgodnie z przepisem art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W świetle opisanych powyżej zasad, do kosztów procesu poniesionych przez stronę powodową należało zaliczyć: wynagrodzenie reprezentującego ją adwokata w kwocie 180 zł i opłatę od pozwu w kwocie 30 zł (k. 4 akt), co daje łącznie kwotę 210 zł.

Z kolei pozwana nie poniosła żadnych kosztów procesu.

Wedle przepisu art. 100 zd. 1 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Tak też sytuacja zaistniał w niniejszej sprawie, gdyż strona powodowa wygrała sprawę w 88 % (1 031,38 zł / 1 166,38 zł), natomiast pozwana w 12 %. Oznacza to, iż stronie powodowej z tytułu kosztów procesu należał się zwrot kwoty 184,80 zł (210 zł x 88 %).

Z tych względów, w oparciu o przytoczone przepisy, Sąd orzekł jak w punkcie III sentencji.

Orzeczenie zawarte w punkcie IV wyroku oparto na przepisie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c., wedle którego sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny.