Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 24 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant: st. sekr. sądowy Urszula Krzywoń

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2018 roku w Oleśnie na rozprawie

sprawy z wniosku (...) S.A. z siedzibą w K.

z udziałem K. K. (1), A. K. (1) oraz Skarbu Państwa-Starosty (...)

o zasiedzenie

postanawia:

I.  stwierdzić, że Skarb Państwa - Zakład (...)nabył przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 1985 r. służebność gruntową polegającą na nieodpłatnym korzystaniu z części nieruchomości obciążonej zabudowanej linią napowietrzną średniego napięcia 15 kV relacji O. – G. wraz z dwoma stanowiskami słupowymi nr: 672 typu ON-14 BSW oraz 673 typu O-12 BSW, oznaczonej jako działki nr: (...) (stary numer 251/63) i 45 (stary numer 265/63), położonej w miejscowości K., w gminie R., dla której Sąd Rejonowy
w O. IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą
nr (...), w zakresie posadowienia urządzeń przesyłowych, eksploatacji
i obsługi tych urządzeń i całodobowego korzystania z tej części nieruchomości niezbędnego do przesyłania energii elektrycznej, usuwania awarii, wykonywania konserwacji, remontów i wymiany urządzeń elektroenergetycznych na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości władnącej zabudowanej urządzeniami przesyłowymi w postaci budynku nastawni i rozdzielni, oznaczonej jako działka
nr: 334, położonej w miejscowości G. przy ul. (...), gmina G., dla której Sąd Rejonowy w Oleśnie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW: (...);

II.  ustalić, że każdy z uczestników postępowania ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie;

III.  nakazać Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócenie wnioskodawcy (...) S.A. z siedzibą w K. kwoty 2.248,34 zł ( dwa tysiące dwieście czterdzieści osiem złotych 34/100) tytułem niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej na poczet opinii biegłego sądowego.

Sygn. akt I Ns 92/15

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2014 r. (...) S.A. z siedzibą w K. Oddział
w C. w sprawie z udziałem A. K. (1), K. K. (1) oraz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Starostę (...) wystąpił z wnioskiem o:

1. Stwierdzenie, że Skarb Państwa statio fisci Zakład (...) nabył przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 1985 r. służebność gruntową polegającą na nieodpłatnym korzystaniu z części nieruchomości obciążonej zabudowanej linią napowietrzną średniego napięcia 15 kV relacji O. – G. wraz z dwoma stanowiskami słupowymi nr: 672 typu ON-14 BSW oraz 673 typu O-12 BSW, oznaczonej jako działka nr: (...), położona w miejscowości K. w gminie O., dla której Sąd Rejonowy
w Kluczborku VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...), polegającej na posadowieniu urządzeń przesyłowych, eksploatacji i obsługi tych urządzeń i całodobowym korzystaniu z tej części nieruchomości

w zakresie niezbędnym do przesyłania energii elektrycznej, usuwania awarii, wykonywania konserwacji, remontów i wymiany urządzeń elektroenergetycznych na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości władnącej zabudowanej urządzeniami przesyłowymi w postaci budynku nastawni i rozdzielni, oznaczonej jako działki nr: (...) położonej
w miejscowości G. przy ul. (...), gmina G., dla której Sąd Rejonowy w Kluczborku VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w O. prowadzi księgę wieczystą nr KW: (...). W przypadku ustalenia braku dobrej wiary wnioskodawca wnosi o stwierdzenie nabycia ww. służebności gruntowej w złej wierze;

2. przyznanie kosztów postępowania według norm przypisanych.

W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że na nieruchomości obciążonej (działka nr (...)) położonej w K. posadowione są następujące urządzenia przesyłowe: linia napowietrzna średniego napięcia 15 kV relacji O. – G. wraz z dwoma stanowiskami słupowymi nr: 672 typu ON-14 BSW oraz 673 typu O-12 BSW. Stanowią one trwałe
i widoczne urządzenia. Pomimo iż wskazana linia 15 kV i dwa stanowiska słupowe istniały na przedmiotowej nieruchomości uczestników A. K. (1) i K. K. (1) wiele lat wcześniej, wnioskodawca przyjmuje datę początkową biegu terminu zasiedzenia 31 grudnia 1975 r. Data ta wynika z protokołu zdawczo – odbiorczego oraz wykazu linii energetycznych średnich napięć przekazanych z ZE O. do ZE C.. Linia ta, ani słupy nie zostały na przełomie lat przeniesione ani przesunięte i od tego czasu pozostają w eksploatacji poprzednika prawnego wnioskodawcy. Właścicielem nieruchomości obciążonej są uczestnicy A. K. (1) i K. K. (1).

Nadto, wnioskodawca wskazał, że okoliczność władania nieruchomością i istnienia przedmiotowych urządzeń nie jest sporna, gdyż uczestnicy K. i A. K. złożyli
w tutejszym Sądzie wniosek o ustanowienie służebności przesyłu (sygn. V Ns 109/13).

Z uwagi na zasadę jednolitego funduszu własności państwowej, zasiedzenie służebności przed 01.02.1989 r. mogło nastąpić w niniejszej sprawie tylko na rzecz Skarbu Państwa, pomimo iż przedsiębiorstwa państwowe posiadały służebności. W związku
z powyższym wnioskodawca wskazał jako podmiot uprawniony Skarb Państwa.

Natomiast służebność ta zwiększa użyteczność ww. nieruchomości władnącej, na której znajduje się stacja energetyczna RS – G. w G., która pełni istotną funkcję w zakresie zasilania lokalnych odbiorców w energię elektryczną. Urządzenia przesyłowe znajdujące się na gruntach uczestników powodują znaczące zwiększenie użyteczności wskazanej nieruchomości władnącej, gdyż zapewniają połączenie nieruchomości władnącej z pozostałymi częściami linii.

Nieruchomość władnąca była i jest własnością Skarbu Państwa. Od dnia 05.12.1990 r. użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem budynków oraz urządzeń na gruncie jest poprzednik prawny wnioskodawcy – przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...).

Wnioskodawca wskazał też na przekształcenia podmiotowe, tj. (...) S.A. jest następcą Zakładu (...) oraz (...) S.A. Posiadaczem odpowiadającym treści służebności ww. urządzeń elektroenergetycznych od 31.12.1975 r. był poprzednik prawny wnioskodawcy przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakład (...). Dnia 12 lipca 1993 r. na podstawie ustawy z dnia 05 lutego 1993r. o przekształceniach własnościowych niektórych przedsiębiorstw państwowych
o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa nastąpiło przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną, której nazwa od tej daty brzmiała: Zakład (...) Spółka Akcyjna. Kolejno w dniu 26 maja 2004 r. nastąpiło połączenie w trybie przepisu art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przeniesienie na Spółkę (...) S.A. w K. majątku Zakładu (...) S.A. Od 01 września 2011 r. spółka nosi nazwę (...) S.A.

Okres posiadania niezbędny do zasiedzenia służebności w dobrej wierze wynosił
w tamtych latach 10 lat – ówczesne brzmienie art. 172 § 1 k.c. Jeśli Sąd uzna posiadanie
w złej wierze, wówczas okres posiadania niezbędny do zasiedzenia wynosi 30 lat –
art. 172 § 1 k.c. i art. 9 noweli k.c. z 09.07.1990 r.

Bieg zasiedzenia rozpoczął się w dniu 31.12.1975 r. i upłynął z dniem 31.12.1985 r. (w dobrej wierze) lub z dniem 31.12.2005 r. (w złej wierze). Służebność będącą przedmiotem niniejszego postępowania nabył więc w dobrej wierze Skarb Państwa statio fisci Zakład (...), a w złej wierze (...) S.A.

(...) S.A. jest następcą prawnym Skarbu Państwa w zakresie nabytej służebności, w związku z nabyciem z mocy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości władnącej i własności wszystkich naniesień na nieruchomości władnącej, a więc także praw związanych.

Dobrą wiarę wnioskodawca uzasadniał faktem, że przedmiotowe urządzenia przesyłowe zostały posadowione na nieruchomości uczestników w oparciu o ustawę z dnia 28.06.1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli (Dz.U. Nr 28, poz. 256 ze zm.).

Służebność będącą przedmiotem niniejszego postępowania nabył więc Skarb Państwa reprezentowany obecnie przez Starostę (...) na podstawie art. 11 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 8 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, którego następcą prawnym w zakresie określonym w przedmiotowym wniosku był Zakład (...), a obecnie (...) S.A. Oddział w C., a to
w związku z nabyciem z mocy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości władnącej
i własności wszystkich naniesień na nieruchomości władnącej, a więc także praw związanych.

Wnioskodawca zwrócił też uwagę na przesądzenie w orzecznictwie dopuszczalności doliczania okresu posiadania Skarbu Państwa niezbędnego dla zasiedzenia, sprzed 01.02.1989r., jak również przesądzenie, że przeniesienie posiadania służebności – niezbędne dla doliczania okresu posiadania – może zostać wykazane poprzez przedstawienie decyzji administracyjnej potwierdzającej, że z dniem 05.12.1990 r. wnioskodawca stał się użytkownikiem wieczystym (i właścicielem naniesień) nieruchomości władnącej.

Nadto, wnioskodawca wskazał, że umieszczenie urządzeń i korzystanie z nich poprzez przesyłanie energii oznacza posiadanie służebności gruntowej o treści służebności przesyłu (art. 352 k.c., 292 k.c.).

Natomiast w okresie objętym zasiedzeniem wnioskodawca nieprzerwanie eksploatuje ww. urządzenia przesyłowe, także w części znajdującej się w obrębie nieruchomości obciążonej. Eksploatacja ta jest związana z przesyłaniem energii elektrycznej dokonywaniem oględzin i przeglądów sieci. – wniosek – k. 3 – 6v.

W piśmie z dnia 28.01.2015 r. pełnomocnik wnioskodawcy uzupełnił wniosek o stwierdzenie zasiedzenia służebności gruntowej poprzez objęcie nim poza działką nr (...) jeszcze działki nr (...), na której również zlokalizowane są urządzenia przesyłowe.
W pozostałym zakresie wnioskodawca podtrzymał pierwotny wniosek o stwierdzenie zasiedzenia służebności gruntowej - pismo pełnomocnika wnioskodawcy – k. 128 – 128v.

W piśmie wniesionym dnia 11.10.2016 r. wnioskodawca podtrzymał stanowisko co do tego, że właściwym podmiotem reprezentującym Skarb Państwa w niniejszym postępowaniu jest Starosta (...), a nie Minister Skarbu Państwa. Powołał się przy tym na art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. Przepis ten wprowadza natomiast domniemanie kompetencji starosty. Nadto, zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 8 tej ustawy zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, podejmują czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności
w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, m.in.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Ponadto, art. 11a tejże ustawy stanowi, że art. 11 ust. 1 przewidujący reprezentację Skarbu Państwa przez starostę stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa. – pismo pełnomocnika wnioskodawcy – k. 182-183v.

Pismem z dnia 31.10.2016 r. wnioskodawca ponownie sprostował wniosek
o zasiedzenie z uwagi na zmianę numeracji działek z 251/63 na 41 i z 265/63 na 45. Ostatecznie wnioskodawca wniósł o: stwierdzenie, że Skarb Państwa statio fisci Zakład (...) nabył przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 1985 r. służebność gruntową polegającą na nieodpłatnym korzystaniu z części nieruchomości obciążonej zabudowanej linią napowietrzną średniego napięcia 15 kV relacji O. – G. wraz
z dwoma stanowiskami słupowymi nr: 672 typu ON-14 BSW oraz 673 typu O-12 BSW, oznaczonej jako działki nr: (...) położonej w miejscowości K. w gminie O., dla której Sąd Rejonowy w Kluczborku VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych
z siedzibą w O. prowadzi księgę wieczystą nr (...), polegającej na posadowieniu urządzeń przesyłowych, eksploatacji i obsługi tych urządzeń i całodobowym korzystaniu z tej części nieruchomości w zakresie niezbędnym do przesyłania energii elektrycznej, usuwania awarii, wykonywania konserwacji, remontów i wymiany urządzeń elektroenergetycznych na rzecz każdoczesnego właściciela nieruchomości władnącej zabudowanej urządzeniami przesyłowymi w postaci budynku nastawni i rozdzielni, oznaczonej jako działki nr: (...) położonej w miejscowości G. przy
ul. (...), gmina G., dla której Sąd Rejonowy w Kluczborku VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w O. prowadzi księgę wieczystą nr KW: (...). W przypadku ustalenia braku dobrej wiary wnioskodawca wnosi
o stwierdzenie nabycia ww. służebności gruntowej w złej wierze. W pozostałym zakresie wnioskodawca podtrzymał pierwotny wniosek o stwierdzenie zasiedzenia służebności gruntowej. – pismo pełnomocnika wnioskodawcy – k. 190 – 191.

W piśmie z dnia 05.04.2017 r. pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał swoje stanowisko w przedmiocie legitymacji wyłącznie Starosty (...) reprezentującego Skarb Państwa w niniejszym postępowaniu - pismo pełnomocnika wnioskodawcy – k. 231-231v.

Na rozprawie w dniu 13.11.2014 r. uczestniczka A. K. (1) oświadczyła,
że skoro T. przedstawił tyle dowodów, nie oponuje przeciwko temu wnioskowi. – protokół rozprawy z dnia 13.11.2014 r. – k. 113-113v.

Pełnomocnik uczestnika Skarbu Państwa – Starosty (...) w piśmie wniesionym dnia 30.09.2016 r. wniósł o wezwanie do udziału w sprawie Ministra Skarbu Państwa (Ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa) w miejsce Starosty (...). Wskazał, że starostowie gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa pozostającymi
w zasobie nieruchomości Skarbu Państwa oraz są uprawnieni do podejmowania czynności
w postępowaniu sądowym na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Natomiast starostowie nie mogą gospodarować nieruchomościami, które nigdy nie weszły do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa (nieruchomość władnąca). Pełnomocnik Skarbu Państwa - Starosty (...) nie ustosunkował się merytorycznie do samego wniosku o zasiedzenie. – pismo pełnomocnika Skarbu Państwa – Starosty (...) – k. 176 – 177.

W kolejnym piśmie wniesionym dnia 03.11.2016 r. pełnomocnik Skarbu Państwa – Starosty (...) podtrzymał wniosek o wezwanie do udziału w sprawie Ministra Skarbu Państwa – pismo uczestnika – k. 196 – 197v.

Natomiast w piśmie z dnia 06.04.2017 r. pełnomocnik Skarbu Państwa – Starosty (...) – podtrzymał dotychczasowe stanowisko co do swojego udziału w sprawie, a do uznania Sądu pozostawił kwestię uczestnictwa Ministra (...) pismo pełnomocnika Skarbu Państwa – Starosty (...) – k. 230 – 230v.

Postanowieniem z dnia 06.02.2017 r. Sąd Rejonowy w Oleśnie na postawie
art. 510 § 2 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra (...) postanowienie – k. 200.

W piśmie wniesionym dnia 27.03.2017 r. pełnomocnik uczestnika Skarbu Państwa - Ministra (...) wniósł o:

1.  zwolnienie Ministra (...) od udziału w niniejszej sprawie i ustalenie, iż właściwym reprezentantem Skarbu Państwa jest starosta właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości oraz Minister (...),

2.  prawidłowe ustalenie jednostki organizacyjnej reprezentującej Skarb Państwa (obok Starosty (...)).

Z ostrożności procesowej, w sytuacji, gdy Sąd nie uwzględni wniosków z pkt 1 pełnomocnik Skarbu Państwa - Ministra (...) wnosi o:

3.  stwierdzenie zasiedzenia służebności zgodnie z wnioskiem;

4.  zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego – według norm przepisanych. – pismo pełnomocnika Skarbu Państwa – Ministra (...)
k. 222 – 226.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 29.09.2017 r. Sąd zwolnił od udziału w sprawie Ministra (...) jako reprezentanta Skarbu Państwa – protokół rozprawy z dnia 29.09.2017 r. – k. 249.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małżonkowie K. K. (1) i A. K. (1) są współwłaścicielami (wspólność umowna majątkowa małżeńska rozszerzona) nieruchomości gruntowej położonej
w K., gmina R., o łącznej powierzchni 13,5076 ha. W skład tej nieruchomości wchodzą m.in. działki nr: (...) (obecnie: nr 41) i 265/63 (obecnie nr 45). Dla tej nieruchomości Sąd Rejonowy w Oleśnie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...).

dowód : - wydruk z elektronicznej księgi wieczystej nr (...) z dnia 08.08.2014 r. – k. 57 – 67.

Na powyższej nieruchomości w K. (nieruchomość obciążona) na
ww. działkach co najmniej od 31.12.1975 r. są posadowione urządzenia przesyłowe
w postaci: linii napowietrznej średniego napięcia 15 kV relacji O. – G. wraz
z dwoma stanowiskami słupowymi nr: 672 typu ON-14 BSW oraz 673 typu O-12 BSW, będące przedmiotem niniejszego postępowania.

dowód : - fakty bezsporne.

Linia elektroenergetyczna 15 kV przebiega nad obiema działkami, tj. nr 41 i 45, a oba ww. stanowiska słupowe są umieszczone na działce nr (...). Szerokość pomiędzy skrajnymi przewodami przedmiotowej linii na wysokości działek uczestników postępowania waha się
w granicach od 3,60 do 4,00 metra.

dowód : - opinia biegłej sądowej z zakresu geodezji i kartografii mgr inż. A. G. z czerwca 2016 r. z załącznikami (mapami, szkicami) –k. 150–155.

Granice działek nr (...) w znacznej części były ustalane jeszcze przed 1926 rokiem, a jedynie niewielka część granicy działki nr (...) z działką nr (...) została ustalona w 2004 r. Dotyczące przedmiotowej nieruchomości dokumenty znajdujące się w Starostwie Powiatowym w O. pochodzą z lat 1910-1926 i nie pozwalają w sposób jednoznaczny na „ określenie przebiegu granicy w terenie bez przeprowadzenia ustalenia lub rozgraniczenia tej granicy w postępowaniu administracyjnym”.

dowód : - opinia biegłej sądowej z zakresu geodezji i kartografii mgr inż. A. G. z czerwca 2016 r. z załącznikami (mapami, szkicami) – k. 150 – 155,

- opinia ustna uzupełniająca biegłej A. G. z dnia 29.09.2017 r. – k. 249-249v., płyta CD – k. 265.

Powyższe urządzenia przesyłowe zwiększają użyteczność nieruchomości władnącej, tj. nieruchomości gruntowej w G. stanowiącej własność Skarbu Państwa oddanej w użytkowanie wieczyste Zakładowi (...) w C. (obecnie: (...) S.A.). Nieruchomość władnącą tworzy działka nr (...) przy
ul. (...) (dawniej działka nr (...)) o pow. 0,9410 ha. Grunt ten jest zabudowany budynkiem nastawni i rozdzielni o kub. 1336,0 m ³, stanowiącym odrębną nieruchomość.

Dla nieruchomości władnącej Sąd Rejonowy w Oleśnie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Linia przebiegająca przez działki państwa K. stanowi ciąg główny linii O. – G., za pomocą którego jest dostarczana energia elektryczna do dużej liczby odbiorców.

dowód : - wydruk z elektronicznej księgi wieczystej nr (...) z dnia 08.08.2014 r. – k. 68 – 78,

- zeznania świadka L. Ś. – protokół rozprawy z 15.01.2015 r. – k. 127-127v.

Oprócz ww. urządzeń przesyłowych, na działce nr (...) (obecnie nr 46)
w K., również stanowiącej własność małżonków K. i A. K., znajduje się słup linii 400.000 volt, stanowiący jednak własność (...) – Państwowej Sieci Energetycznej. Nie stanowi przedmiotu niniejszego postępowania.

dowód: - zeznania świadka L. Ś. – protokół rozprawy z dnia 15.01.2015r. – k. 127-127v.

W grudniu 1975 r. został sporządzony protokół przekazania części terenu z Zakładu (...) do Zakładu (...) w związku ze zmianą obszarów działania powyższych zakładów energetycznych. Protokół zdawczo – odbiorczy został sporządzony przez Komisję Międzyzakładową według stanu na dzień 31.12.1975 roku.

Na mapach oraz wykazach sporządzonych według stanu na dzień 31.12.1975 r. jest widoczna linia 15 kV przebiegająca przez K..

dowód : - protokół przekazania części terenu z ZE O. do ZE C., grudzień 1975 r. – k. 22 – 25,

- Protokół zdawczo – odbiorczy wg stanu na dzień 31.12.1975 r. – k. 26 – 27,

- plan sieci 15 kV wg stanu na dzień 31.12.1975 r. na terenie przekazywanym z ZE O. do ZE C. – k. 28 – 29,

– wykaz linii energetycznych średnich napięć przekazanych z ZE O. do ZE C. średnich napięć wg stanu na dzień 31.12.1975 r. – k. 30 – 35.

Urządzenia przesyłowe posadowione w ramach linii 15 kV relacji G. -L. były remontowane m.in. poprzez wymianę słupów drewnianych oraz nietypowych słupów żelbetowych i kratowych na słupy żelbetowe, wymianę przewodów, jednak trasa tej linii i posadowionych na niej urządzeń przesyłowych nie uległa zmianie, ani przesunięciu.

Remont objął też linię 15 kV O. – G.

dowód : – zatwierdzony w dniu 09.11.1984 r. projekt remontu linii 15kV G. – L. – k. 42-46,

– protokół nr (...) spisany 08.11.1989 r. – dot. remontu linii 15kV G.- L. – k. 47,

– decyzja os. up. Z Urzędu Rejonowego w O. z dnia 22.10.1990 r. – dot. pozwolenia dla Zakładu (...) w C. na remont linii 15kV O. – G. - k. 48 -49,

– decyzja z 13.03.1990 r. – zatwierdzenie planu realizacyjnego dla (...) remontu linii 15kV O. – G. – k. 50 – 51,

– decyzja Naczelnika Miasta i Gminy O. z 13.03.1990 r. ustalenie lokalizacji inwestycji polegającej na modernizacji linii 15 kV O. – G. – k. 52-53,

- zeznania świadka L. Ś. – protokół rozprawy z 15.01.2015r.–k. 127-127v.

W dniu 27.04.1993 r. z upoważnienia Wojewody (...) została wydana decyzja uwłaszczeniowa, zgodnie z którą grunt stanowiący własność Skarbu Państwa położony w G. KW nr (...) oznaczony w ewidencji gruntów jako działka nr (...) (obecnie nr (...)) o pow. 0,9410 ha stał się z dniem 05.12.1990 r. z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego zarządcy tego gruntu tj. Zakładu (...) w C. - okres użytkowania wieczystego od 05.12.1990 r. do 04.12.2089 r. - a znajdujące się na tym gruncie budynki i urządzenia tj. budynek nastawni
i rozdzielni wnętrzowej, urządzenia energetyczne napowietrzne, ogrodzenia, drogi i chodniki wewnętrzne stały się z dniem 05.12.1990 r. własnością Zakładu (...) w C.. Nabycie własności tych budynków i urządzeń nastąpiło nieodpłatnie.

Zgodnie z uzasadnieniem decyzji, prawo zarządu Zakład (...) w C. uzyskał na podstawie umowy sprzedaży z dnia 16.11.1988 r.

Na podstawie § 1 Zarządzenia Nr 76/ORG/89 Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 r. utworzono z dniem 01 stycznia 1989 r. przedsiębiorstwo państwowe p.n. Zakład (...). Przedsiębiorstwo to powstało w wyniku podziału przedsiębiorstwa państwowego p.n. (...) w K. na bazie zakładu Zakład (...) w C. . Na podstawie § 2 ww. Zarządzenia nowopowstałemu Przedsiębiorstwu przydzielono składniki mienia powstałe
z podziału przedsiębiorstwa w K.. Postanowieniem Sądu Rejonowego
w C. z dnia 27.02.1989 r., sygn. akt II Ns Rej. P.P.-28/89 wpisano Zakład (...) w C. do rejestru przedsiębiorstw państwowych.

dowód : - decyzja uwłaszczeniowa z dnia 27.04.1993 r. wydana z up. Wojewody (...) – k. 79 – 81.

Kolejno w dniu 09.07.1993 r. Minister Przemysłu i Handlu wydał Zarządzenie nr 185/ (...)/93 w sprawie podziału przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Zakład (...) w C. i przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Zakład (...) w C. w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

dowód : - Zarządzenie nr 185/ (...)/93 z załącznikiem – k. 101-102.

W dniu 12.07.1993 r. został sporządzony przez notariusza T. J. akt notarialny (Rep. A 2420/93) – akt przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną. Przekształceniu uległo przedsiębiorstwo państwowe pod nazwą Zakład (...) z siedzibą w C. w (...) Spółkę Akcyjną Skarbu Państwa – na podstawie ustawy z dnia 05 lutego 1993 r. o przekształceniach własnościowych niektórych przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa (Dz.U. nr 16, poz. 69), zarządzenia Nr 185/Org/93 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 09 lipca 1993 r. i ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. nr 51, poz. 298 z późn. zm.). Zgodnie ze statutem: nazwa Spółki brzmi: Zakład (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w C.. Spółka jest jednostką gospodarczą użyteczności publicznej.

dowód : - akt notarialny z dnia 12.07.1993 r. – k. 82-87.

Dnia 08.06.2004 r. dokonano wpisu do Rejestru Przedsiębiorców KRS (...), zgodnie z którym w dniu 26.05.2004 r. wydano uchwałę Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Zakładu (...) S.A. w sprawie połączenia Zakładu (...) S.A. (Spółka przejmująca) m.in. z Zakładem (...) S.A. (spółka przejmowana).

W dniu 30.06.2004 r. został dokonany do Rejestru Przedsiębiorców KRS (...) wpis połączenia w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przeniesienie na spółkę (...) S.A. w K. (poprzednia nazwa: Zakład (...) S.A. w K.) majątku spółek, w tym m.in. Zakładu (...) S.A. w C. (KRS nr (...)) – w zamian za akcje wydawane wspólnikowi spółek przejmowanych (połączenie przez przejęcie). Zakład (...) Spółka Akcyjna zmienił nazwę na: (...) Spółka Akcyjna.

dowód : - odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców KRS (...) z dnia 14.10.2013 r. – k. 88 – 100v.

W dniu 01.09.2011 r. w Rejestrze Przedsiębiorców KRS (...) został dokonany wpis połączenia w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. tj. w drodze przejęcia przez spółkę przejmującą – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (KRS (...)) spółki przejmowanej – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. (KRS (...)) przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą. Wtedy również nastąpiła zmiana nazwy spółki z: (...) S.A. na (...) S.A.

dowód : - odpis pełny z Rejestru Przedsiębiorców KRS (...) (...)S.A.z dnia 09.05.2013 r. - k. 10 – 21.

Obecnie właścicielem urządzeń przesyłowych na działkach państwa K., będących przedmiotem niniejszego postępowania, jest (...) S.A. Wnioskodawca zajmuje się obsługą i eksploatacją tych urządzeń.

dowód: - zeznania świadka L. Ś. – protokół rozprawy z 15.01.2015 r. –
k. 127-127v.

Linia napowietrzna 15 kV relacji O. – G., w tym słupy nr 672 i 673, była dotychczas przedmiotem regularnych oględzin.

dowód : - karty oględzin linii napowietrznej O. – (...) kV – k. 36 – 41,

- zeznania świadka L. Ś. – protokół rozprawy z 15.01.2015 r. – k. 127-127v.

Przed Sądem Rejonowym w Kluczborku V Zamiejscowym Wydziałem Cywilnym
z siedzibą w Oleśnie pod sygn. akt V Ns 109.13 toczyła się sprawa z wniosku A. K. (1) i K. K. (1) przy uczestnictwie (...) Spółki Akcyjnej (...) i (...) S.A. z siedzibą w K.
o ustanowienie służebności przesyłu dotyczące urządzeń przesyłowych znajdujących się na nieruchomości państwa K., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...).

Powyższe postępowanie zakończyło się jednak umorzeniem na mocy postanowienia
z dnia 28.11.2014 r. z uwagi na cofnięcie wniosku.

dowód : - fakty znane Sądowi z urzędu z akt sprawy o sygn. V Ns 109/13,
w szczególności z wniosku, protokołów rozpraw i postanowienia o umorzeniu.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o stwierdzenie zasiedzenia służebności gruntowej sformułowany ostatecznie w piśmie wniesionym w dniu 31.10.2016 r., opatrzonym datą 28.10.2016 r. (k. 190- 191) należało uwzględnić.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy poza sporem pozostawały stosunki własnościowe zarówno w zakresie nieruchomości obciążonej położonej w K., dla której Sąd Rejonowy w Oleśnie IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), jak również w zakresie nieruchomości władnącej położonej w G., dla której Sąd Rejonowy w Oleśnie prowadzi księgę wieczystą o nr (...), a także w zakresie własności i rodzaju urządzeń przesyłowych posadowionych na nieruchomości obciążonej oraz zmiany właścicieli w czasie biegu okresu zasiedzenia. Charakter posiadania (samoistne) i jego ciągłość również nie były kwestionowane. Niekwestionowany był także fakt, iż urządzenia przesyłowe w postaci linii napowietrznej średniego napięcia 15 kV i dwóch stanowisk słupowych mają znaczny wpływ na użyteczność całej infrastruktury elektroenergetycznej zasilającej szereg odbiorców energii na trasie G. – O. (art. 285 § 2 k.c. w zw. z art. 305 ⁴ k.c.).

Uczestnicy postępowania nie oponowali wnioskowi (...) S.A.
w przedmiocie zasiedzenia służebności. Właściciel nieruchomości obciążonej – A. K. (1) - oświadczyła wprost na rozprawie w dniu 13.11.2014 r., że nie oponuje przeciwko wnioskowi, skoro wnioskodawca przedłożył tyle dowodów. Drugi z właścicieli nie oponował oświadczeniu żony w toku całego postępowania. Skarb Państwa – Starosta (...) nie opowiedział się merytorycznie co do treści wniosku, kwestionując swoją legitymację
w niniejszym postępowaniu, a Skarb Państwa – Minister (...) dopuszczony początkowo do udziału w sprawie domagał się stwierdzenia zasiedzenia zgodnie z wnioskiem.

Ostatecznie Sąd zwolnił Ministra (...) od udziału w sprawie postanowieniem z dnia 29.09.2017 r. (k. 249), uznając, iż wyłącznie legitymowanym do udziału w sprawie
w charakterze reprezentanta Skarbu Państwa jest Starosta (...), a to na podstawie przepisów ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 121 tekst jedn. ze zm.), w szczególności art. 11 ust. 1, przewidujący domniemanie kompetencji na rzecz starosty. Przepis ten stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa
w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze. Nadto, na mocy art. 11a powoływanej ustawy ww. przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Uzupełnieniem kompetencji starosty jest przepis art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który wskazuje, iż co do zasady zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a w szczególności podejmują czynności w postępowaniu sądowym, m.in. w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, czy też w sprawach o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie.

Wnioskodawca wnosił o stwierdzenie zasiedzenia służebności gruntowej dookreślonej we wniosku i kolejnych pismach, a w uzasadnieniu wniosku wskazał wyraźnie,
że umieszczenie urządzeń i korzystanie z nich poprzez przesyłanie energii oznacza posiadanie służebności gruntowej o treści służebności przesyłu (art. 352 k.c., 292 k.c.).

Instytucja służebności przesyłu została wprowadzona do kodeksu cywilnego ustawą
z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2008 r., Nr 116, poz. 731), która weszła w życie w dniu 03 sierpnia 2008 r. Jednakże w judykaturze zostało jednoznacznie przesądzone, że przed ustawowym uregulowaniem służebności przesyłu dopuszczalne było nabycie w drodze zasiedzenia służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu (tak w szczególności wskazał Sąd Najwyższy
w Uchwale z dnia 7 października 2008 r., III CZP 89/08, LEX nr 458125, Biul.SN 2008/10/7, M.Prawn. 2014/18/980 oraz w Uchwale z dnia 22 maja 2013 r., III CZP 18/13, OSNC 2013/12/139, LEX nr 1316046, Biul.SN 2013/5/5, Rzeczposp. PCD 2013/119/2).

Zgodnie z treścią art. 305 ¹ k.c. nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa
w art. 49 § 1 (m.in. urządzenia służące do doprowadzania i odprowadzania energii elektrycznej), prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). Artykuł 305 ³ § 1 k.c. stanowi, że służebność przesyłu przechodzi na nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1. Natomiast zgodnie
z treścią art. 305 ⁴ k.c., do służebności przesyłu stosuje się odpowiednio przepisy
o służebnościach gruntowych. W związku z brzmieniem powyższego przepisu zastosowanie ma w szczególności art. 292 k.c., który stanowi, że służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia.

Bez wątpienia zarówno wnioskodawca, jak i poprzedni właściciele urządzeń przesyłowych korzystali z trwałych i widocznych urządzeń w postaci linii napowietrznej średniego napięcia i dwóch stanowisk słupowych.

Powoływany wyżej art. 292 k.c. w zdaniu drugim stanowi, że przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio.

Natomiast art. 172 § 1 k.c. w obecnym brzmieniu stanowi, że posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie
w złej wierze (zasiedzenie). § 2. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Zgodnie z brzmieniem art. 352 k.c., kto faktycznie korzysta z cudzej nieruchomości
w zakresie odpowiadającym treści służebności, jest posiadaczem służebności (§ 1). Do posiadania służebności stosuje się odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy (§ 2). Natomiast posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny) – art. 336 k.c. Z posiadaniem rzeczy wiążą się trzy domniemania - domniemywa się, że ten, kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym
(art. 339 k.c.); domniemywa się ciągłość posiadania (art. 340 k.c.) oraz domniemywa się,
że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym. Domniemanie to dotyczy również posiadania przez poprzedniego posiadacza (art. 341 k.c.).

W przedmiotowej sprawie Sąd przyjął jako datę pewną początkową biegu zasiedzenia służebności dzień 31.12.1975 r., bowiem według rzeczywistego stanu na ten dzień zostały sporządzone mapy i wykazy urządzeń przesyłowych w związku z przekazaniem części terenu z ZE O. do ZE C. z końcem 1975 r. ( dokumenty – k. 22 – 35). Okoliczność istnienia w ww. dacie niniejszych urządzeń na nieruchomości obciążonej potwierdzał też świadek L. Ś.. Powyższa data początku biegu zasiedzenia jest zgodna z wnioskiem
i nie została zanegowana przez żadnego z uczestników.

W dacie 31.12.1975 r., tj. przed nowelizacją kodeksu cywilnego, która weszła
w życie z dniem 01.10.1990 r. (ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny – Dz.U. z 1990 r., Nr 55, poz. 321 – dalej: ustawa z 1990 r. o zmianie k.c.), okresy posiadania skutkujące zasiedzeniem nieruchomości (a więc również służebności) były krótsze i wynosiły: 10 lat (przy uzyskaniu posiadania w dobrej wierze) lub 20 lat (przy uzyskaniu posiadania w złej wierze). Nadto, art. 176 § 1 k.c. w brzmieniu obowiązującym przez wejściem w życie ww. ustawy z 1990 r. o zmianie k.c. stanowił, że jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat dwadzieścia.

Dobra wiara nie stanowi wprawdzie samodzielnej przesłanki zasiedzenia służebności, ale decyduje o długości terminu zasiedzenia. Zgodnie z utartą już definicją doktryny, w dobrej wierze pozostaje ten posiadacz, który pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym okolicznościami przeświadczeniu, że przysługuje mu prawo własności – a w tym przypadku odpowiednio służebność. Dobrą wiarę posiadacza wyłącza jego wiedza o rzeczywistym stanie prawnym oraz niedbalstwo. Dla ustalenia dobrej lub złej wiary posiadacza decydująca jest chwila uzyskania posiadania (art. 172 § 1 k.c.). Artykuł 7 kodeksu cywilnego wprowadza domniemanie dobrej wiary, co oznacza, że ciężar udowodnienia okoliczności przeciwnej,
tj. złej wiary obciąża osoby, które z tego faktu wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c.), czyli
w niniejszej sprawie właścicieli nieruchomości obciążonej. Natomiast w okolicznościach przedmiotowej sprawy istnienie dobrej wiary nie zostało w toku całego postępowania ani razu zakwestionowane. Tym samym należało przyjąć 10-letni termin konieczny do zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej w swej treści służebności przesyłu. Wobec powyższego, Sąd stwierdził w punkcie I sentencji postanowienia, że do zasiedzenia doszło
z dniem 31 grudnia 1985 r. (tj. po 10 latach). W powyższej dacie posiadaczem służebności był Skarb Państwa statio fisci Zakład (...), mając na uwadze obowiązującą wówczas pod rządami art. 128 k.c. zasadę jednolitego funduszu własności państwowej (uzasadnienie decyzji uwłaszczeniowej – k. 79-81; zob. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13.01.2016 r., V CSK 224/15, Legalis Nr 1406418; Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11.12.2008 r., II CSK 314/08, Legalis nr 589182). Poszczególne przejścia własnościowe obejmujące urządzenia przesyłowe będące przedmiotem niniejszego postępowania i następstwo prawne opisane szczegółowo w poprzedniej części uzasadnienia, jak również opisane tam poszczególne dokumenty, na podstawie których Sąd to następstwo ustalił, nie były kwestionowane przez uczestników postępowania. Aktualnie właścicielem przedsiębiorstwa przesyłowego, w którego skład wchodzą urządzenia przesyłowe posadowione na nieruchomości uczestników jest wnioskodawca (bezsporne).

Judykatura i doktryna wypracowały jednolite stanowisko, zgodnie z którym wskazywanie w postanowieniu nieruchomości władnącej jest zbędne (zob. np. uzasadnienie Postanowienia SN z dnia 6 lutego 2013 r. wydanego w sprawie o sygn. akt V CSK 129/12, LEX nr 1294483), jednakże czyniąc zadość wnioskowi Sąd wskazał w sentencji postanowienia również nieruchomość władnącą, określając jednak prawidłowo numer księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Oleśnie IV Wydział Ksiąg Wieczystych
(tj. (...)) oraz aktualny numer działki – tj. 334 (uprzednio 563/196).

W okolicznościach przedmiotowej sprawy wnioskodawca i jego poprzednicy prawni korzystali z nieruchomości obciążonej w zakresie odpowiadającym treści służebności określonym w postanowieniu. Sąd uwzględnił w tym zakresie zeznania świadka L. Ś. ( k. 127-127v.), dokumenty dotyczące remontów urządzeń ( k. 42-53), karty oględzin linii napowietrznej O. – (...) kV (k. 36-41), jak również zasady logiki
i doświadczenia życiowego. Nadto, mając na uwadze treść art. 288 k.c. w zw. z art. 305 ⁴ k.c., służebność gruntowa powinna być wykonywana w taki sposób, żeby jak najmniej utrudniała korzystanie z nieruchomości obciążonej.

Sąd nie uczynił integralną częścią postanowienia mapy służebności przesyłu z uwagi na brak możliwości ustalenia dokładnego przebiegu granic pomiędzy działkami, na których posadowione są urządzenia przesyłowe. Mapy sporządzone przez biegłą A. G. mają charakter jedynie poglądowy. Sąd oparł się na treści głównej opinii pisemnej z czerwca 2016 r. oraz opinii ustnej uzupełniającej z 29.09.2017 r. biegłej A. G., która przeanalizowała dokładnie dokumentację dotyczącą przedmiotowej nieruchomości,
a znajdującą się w Starostwie Powiatowym w O., jednak dokumentacja dotycząca przedmiotowej nieruchomości pochodzi jeszcze sprzed I wojny światowej i z okresu międzywojennego. Zważyć należy, że biegła prawidłowo zawiadomiła wnioskodawcę
i pozostałych uczestników niniejszego postępowania o wizji w terenie, którą biegła przeprowadziła w dniu 18.08.2015 r., jednak nikt się nie zjawił, wykazując brak współpracy
i zainteresowania. Wobec braku dokumentacji niecelowe były również wnioskowane przez pełnomocnika wnioskodawcy oględziny nieruchomości obciążonej i władnącej
(art. 217 § 3 k.p.c.). Również wniosek sformułowany przez pełnomocnika wnioskodawcy
w piśmie z dnia 20.10.2017 r. ( k. 251c-251c verte) o przyjęcie przez biegłą dwóch wariantów granic działki, tj. zgodnie z granicami przyjętymi na rok 1926 oraz na rok 2004 jest bezskuteczny z uwagi na braki w dokumentacji pomiędzy rokiem 1926 i 1985, w którym doszło do zasiedzenia.

O kosztach postępowania nieprocesowego Sąd orzekł zgodnie z zasadą określoną
w art. 520 § 1 k.p.c., zgodnie z którą każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. W przedmiotowym postępowaniu brak było podstaw do odstąpienia od tej ogólnej zasady, jak również wnioskodawca ani uczestnicy nie wskazali żadnych argumentów, które powodowałyby konieczność zasądzenia kosztów na rzecz któregokolwiek podmiotu. Wobec powyższego orzeczono jak w punkcie II sentencji postanowienia.

W niniejszym postępowaniu wnioskodawca (...) S.A. z siedzibą
w K. uiścił tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego geodety kwotę: 3.000 zł, z czego wykorzystana została na wynagrodzenie i zwrot wydatków dla biegłej A. G. kwota 751,66 zł (postanowienie Referendarza sądowego z dnia 05.09.2016 r. - 156-156v.). Pozostałą niewykorzystaną część zaliczki, tj. kwotę 2.248,34 zł, Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Oleśnie winien zwrócić wnioskodawcy na podstawie art. 84 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 300 tekst jedn. ze zm.) - pkt III sentencji.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji postanowienia.