Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Oleśnie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant st. sekr. sądowy Urszula Krzywoń

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 r. w Oleśnie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko U. (...)z siedzibą w Ł.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

I.  zasądza od powódki A. K. na rzecz strony pozwanej U. (...) z siedzibą w Ł. kwotę 1.207,81 zł ( jeden tysiąc dwieście siedem złotych 81/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600,00 zł ( sześćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

II.  nakazuje pobrać od powódki A. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 398,01 zł ( trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych 01/100) tytułem zwrotu wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 07.03.2014 r. A. K. wystąpiła przeciwko U. (...) z siedzibą w Ł. domagając się zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 2.700 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wezwania do zapłaty (brak sprecyzowanej daty) do dnia zapłaty z tytułu dopłaty do dotychczas wypłaconego odszkodowania z ubezpieczenia AC pojazdu. Nadto, wniosła
o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 150,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty z tytułu zwrotu kosztów sporządzenia opinii nr OP-L (...). Powódka wniosła też o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w zdarzeniu z dnia 19 marca 2013 r. uszkodziła samochód V. (...) o nr rej. (...) będący jej własnością.
W dacie zdarzenia samochód był objęty ubezpieczeniem AC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

W postępowaniu likwidacyjnym szkody A. K. zostało wypłacone odszkodowanie w kwocie 1.200 zł. Wysokość należnego odszkodowania zakład ubezpieczeń ustalił na kwotę 1.600 zł i pomniejszył ją o tzw. udział własny – 400 zł. Jednak powódka, nie zgadzając się z ustaleniami strony pozwanej wystosowała pisemne wezwanie do zapłaty w dniu 18.10.2013 r., w którym wskazała na nierzetelnie przeprowadzoną wycenę pojazdu, jak również wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej niniejszym pozwem. W odpowiedzi strona pozwana w piśmie z dnia 30.10.2013 r. odmówiła uznania roszczeń powódki.

A. K. kwestionuje zarówno sposób ustalenia wysokości szkody, jak również ustalenia kwoty odszkodowania. Strona pozwana przedstawiła powódce wycenę szkody, w której ustalono wartość pozostałości pojazdu na kwotę 5.500 zł. W ocenie powódki kwota ta nie odpowiada rzeczywistości. Wobec nierzetelnie – jej zdaniem - przeprowadzonego szacowania wartości pojazdu przez zakład ubezpieczeń powódka zwróciła się do niezależnego rzeczoznawcy PZM D. O., który w opinii z dnia 12.10.2013 r. wykonanej w systemie EURO-EKSPERT wskazał, że wysokość szkody całkowitej w pojeździe wynosi 4.300 zł brutto, co jest wynikiem różnicy pomiędzy wartością pojazdu przed zdarzeniem z dnia 19.03.2013 r. a wartością pozostałości – nieuszkodzonych elementów lub zespołów pojazdu. Niezależny rzeczoznawca podniósł, że ubezpieczyciel ustalając wartość pojazdu na kwotę 7.100 zł, nie wskazał katalogu będącego podstawą wyceny. Jednak D. O. nie zmodyfikował wartości pojazdu przed szkodą ustalonej w postępowaniu likwidacyjnym na kwotę 7.100 zł. Jego zdaniem wartość pojazdu
w stanie uszkodzonym wynosi 2.800 zł. Powódka podkreśliła, że opinia sporządzona na jej zlecenie została wykonana w systemie EURO-EKSPERT, który zawiera obiektywne
i miarodajne współczynniki oraz dane pozwalające na dokładne obliczenie wysokości zaistniałej szkody. W przeciwieństwie do Euro-Taxglass – użytym przez zakład ubezpieczeń – system EURO-EKSPERT jest stosowany przez biegłych sądowych.

Domagając się dopłaty odszkodowania (wraz z podatkiem VAT) powódka powoływała się w pozwie w szczególności na kompensacyjną funkcję odszkodowania.

Natomiast żądanie zwrotu kosztów sporządzenia opinii niezależnego rzeczoznawcy
w kwocie 150,00 zł powódka uzasadniała koniecznością zwrócenia się do prywatnego rzeczoznawcy, gdyż strona pozwana znacznie zaniżyła należne powódce odszkodowanie i nie zmieniła swojego stanowiska, pomimo odwołań od decyzji. Z kolei powódka nie posiada specjalistycznej wiedzy w zakresie kosztów naprawy pojazdów, tudzież określenia szkody całkowitej. – pozew - k. 3-5.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 22.04.2014 r. strona pozwana U. (...) z siedzibą w Ł. - wniosła o oddalenie powództwa
w całości oraz zasądzenie na rzecz strony pozwanej od powódki kosztów postępowania,
w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego strony pozwanej wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że przyjęła na siebie odpowiedzialność za szkodę w pojeździe powódki z dnia 19.03.2013 r. w ramach umowy ubezpieczenia Auto Casco zawartej z powódką i zatwierdzonej polisą nr (...), której integralną część stanowią OWU Auto & Przestrzeń Ubezpieczenie Auto Casco zatwierdzone Uchwałą Zarządu U. (...) nr (...) z dnia 10.03.2009 r. (dalej: OWU AC). Strona pozwana wskazała też, że decyzją z dnia 26.03.2013 r. przyznała i wypłaciła powódce odszkodowanie w wysokości 1.200 zł, stanowiące różnicę między wartością rynkową pojazdu w dniu szkody, ustaloną na podstawie danych zawartych w systemie Eurotax w wysokości 7.100 zł
a wartością pozostałości, ustaloną w oparciu o oferty ich nabycia na platformie internetowej, gdzie podmioty specjalizujące się w obrocie uszkodzonymi pojazdami składają oferty zakupu pojazdu – w wysokości 5.500 zł oraz wartością udziału własnego w wysokości 400 zł, ustaloną na podstawie § 9 pkt 2 OWU AC.

Strona pozwana podtrzymała w procesie swoje stanowisko z postępowania likwidacyjnego, twierdząc, że szkoda jest całkowita, a odszkodowanie wypłacono prawidłowo. Powołała się przy tym na przepisy OWU AC. Zgodnie z § 1 ust. 4 pkt 12 OWU AC – za ekonomicznie uzasadnione uznaje się koszty naprawy pojazdu w wysokości brutto, ustalone wg zasad określonych w OWU AC, których wysokość nie przekracza 70% wartości rynkowej pojazdu na dzień ustalenia odszkodowania. Natomiast uszkodzenie pojazdu w takim stopniu, że koszt brutto jego naprawy przekracza 70% wartości rynkowej pojazdu, czyli koszty ekonomicznie uzasadnione, przesądza o wystąpieniu szkody całkowitej i stosowaniu zasad jej likwidacji określonych w § 8 OWU AC. Dla ustalenia, czy koszt odbudowy pojazdu przekracza koszty ekonomicznie uzasadnione, tj. czy wystąpiła szkoda całkowita czy częściowa, jako podstawę przyjmuje się kosztorys naprawy pojazdu sporządzony przez U. (...) według zasad zawartych w systemie Eurotax lub Audatex, z uwzględnieniem podatku VAT według maksymalnych cen części zamiennych i materiałów zawartych w ww. systemach oraz maksymalnych stawek za 1 rbg ustaloną przez U. (...) na podstawie maksymalnych cen usług na terenie jednostki U. (...) likwidującej szkodę (§ 8 ust. 1 pkt 3 OWU AC).

Powołana wyżej treść OWU AC przesądza natomiast o braku przydatności dla niniejszej spawy kosztorysu kosztów naprawy sporządzonego na zlecenie powódki przez
inż. D. O. wobec przyjęcia przy jego sporządzaniu innego systemu wyceny wartości szkody niż wynikające z OWU AC oraz braku uwzględnienia treści § 9 pkt 2 OWU AC dotyczącego udziału własnego w wysokości nie niższej niż 400 zł, jak również
z uwagi na całkowity brak uzasadnienia da przyjęcia wartości pojazdu w stanie uszkodzonym w wysokości 2.800 zł, a wysokości szkody całkowitej na poziomie 4.300 zł. Ponadto, powołując się na § 10 ust. 1 pkt 2 OWU AC strona pozwana podniosła, że za niezasadne należy również uznać roszczenie powoda co do żądania kwoty 150 zł tytułem sporządzenia prywatnej opinii celem ustalenia wartości pojazdu i kosztów jego naprawy. Zgodnie z tym przepisem z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia AC U. (...) pokrywa bowiem wyłącznie koszty wynagrodzenia rzeczoznawców powołanych przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego za zgodą U. (...) Pozwana powołała się też na nieprzydatność kosztorysu sporządzonego na zlecenie powódki dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy z uwagi na zastosowanie systemu nieprzewidzianego w OWU AC (innego niż Eurotax lub Audatex). - odpowiedź na pozew – k. 37-39.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19.03.2013 r. w samochodzie będącym własnością powódki – marki V. (...) rocznik 1996, o nr rej. (...) - zapaliła się listwa
z bezpiecznikami elektrycznymi.

dowód : - fakt bezsporny.

Na skutek zdarzenia szkodowego w pojeździe powódki powstały uszkodzenia następujących części, kwalifikujących się do wymiany:

- uszkodzenia lewej dolnej wykładziny tablicy wyłączników,

- uszkodzenia osłony centralki elektrycznej,

- uszkodzenia centralki elektrycznej,

- uszkodzenia wiązki przewodów deski rozdzielczej.

dowód : - opinia biegłego sądowego mgr inż. K. S. nr (...) z dnia 12.08.2014 r. w systemie Audatex z załącznikami – k. 64- 73.

Samochód powódki był w dacie zdarzenia ubezpieczony w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń w ramach umowy Auto Casco. Umowa została zawarta na okres od 04.05.2012 r. do 03.05.2013 r., suma ubezpieczenia 7.000,00 zł, wariant ubezpieczenia – warsztat; system Eurotax. Ubezpieczająca – A. N. (1) - nie wybrała opcji zniesienia udziału własnego w szkodach ani zniesienia potrącenia amortyzacji części do wymiany. Umowa ubezpieczenia została zawarta m.in. na podstawie Ogólnych Warunków Umowy, tj. Auto
& Przestrzeń Ubezpieczenie Auto Casco zatwierdzonych Uchwałą Zarządu U. (...) nr (...) z dnia 10.03.2009 r. (dalej: OWU AC), których tekst został doręczony Ubezpieczającemu przed zawarciem niniejszej umowy ubezpieczenia.

dowód : - polisa – k. 134-135.

Wartość przedmiotowego pojazdu w dniu zdarzenia w stanie nieuszkodzonym wynosiła 7.100 zł.

dowód : - wycena przez ubezpieczyciela wartości pojazdu w systemie EurotaxGlass’s z dnia 25.03.2013 r. – k. 19-19v.

- wyliczenie szkody przez ubezpieczyciela w programie Eurotax w dniu 25.03.2013r., Nr U_ (...)_2013 – k. 11.

Zgodnie z treścią OWU AC:

- § 1 ust. 4 pkt 12) – szkodą całkowitą jest:

„a) utrata pojazdu lub

b) uszkodzenie pojazdu w takim stopniu, że koszt jego naprawy (koszt brutto –
z uwzględnieniem podatku VAT) przekraczają koszty ekonomicznie uzasadnione.

Za ekonomicznie uzasadnione uznaje się koszty (koszty naprawy brutto z podatkiem VAT), ustalone według zasad określonych w niniejszych warunkach, których wysokość nie przekracza 70% wartości rynkowej pojazdu na dzień ustalania odszkodowania”.

- § 1 ust. 4 pkt 13) – szkodą częściową jest: „ uszkodzenie pojazdu w takim stopniu, że koszt jego odbudowy nie przekracza kosztów ekonomicznie uzasadnionych”.

- § 1 ust. 4 pkt 17) – udział własny – „określona procentowo w umowie ubezpieczenia część ustalonego odszkodowania, którą Ubezpieczony ponosi we własnym zakresie”.

- § 1 ust. 4 pkt 18) – wartość rynkowa pojazdu – „ wartość pojazdu ustalona na podstawie notowań rynkowych pojazdu danej marki, typu i roku produkcji, z uwzględnieniem pochodzenia pojazdu, jego wyposażenia, przebiegu eksploatacyjnego i stanu technicznego.
W przypadku braku notowań rynkowych danego pojazdu, wartość pojazdu ustala się przyjmując średnią wartość rynkową podobnych typów pojazdów”.

Umowa ubezpieczenia może zostać zawarta w wariancie kosztorysowym lub warsztatowym, co ma znaczenie odnośnie sposobu likwidacji szkody częściowej (§ 4 OWU AC). Powódka zawarła umowę w wariancie warsztatowym (polisa).

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 5 i 6 OWU AC – w przypadku wystąpienia szkody Ubezpieczony, Ubezpieczający lub osoba upoważniona do kierowania pojazdem obowiązana jest: „ nie zmieniać bez zgody U. (...) stanu faktycznego będącego następstwem zdarzenia, które było przyczyną powstania szkody do czasu dokonania oględzin pojazdu przez rzeczoznawcę U. (...), chyba że zmiana jest niezbędna w celu zabezpieczenia mienia lub zmniejszenia rozmiaru szkody. U. (...) nie może powołać się na ten zakaz, jeśli nie przystąpiono do oględzin uszkodzeń w ciągu 7 dni roboczych od daty otrzymania pisemnego zawiadomienia o powstaniu szkody. 6) umożliwić U. (...) dokonanie czynności niezbędnych do ustalenia okoliczności powstania szkody i jej wysokości oraz udzielić U. (...) niezbędnych wyjaśnień w tym zakresie”.

Nadto, zgodnie z § 7 ust. 4 pkt 5 OWU AC Ubezpieczający/Ubezpieczony lub osoba działająca w jego imieniu zgłaszając roszczenie o odszkodowanie jest obowiązana m.in.: „ uzgodnić z U. (...) sposób likwidacji szkody i jej wysokość”.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

- polisa – k. 134-135.

Likwidacja szkody z umowy Auto Casco zawartej przez poszkodowaną przebiega dwuetapowo:

1.  W pierwszej kolejności należy ustalić czy szkoda w pojeździe ma charakter częściowy czy całkowity (powoływany wyżej § 1 ust. 4 pkt 12 i 13 oraz § 8 ust. 1 OWU AC).

2.  W zależności od tych ustaleń likwidacja szkody przebiega:

- w przypadku szkody częściowej – na podstawie § 8 ust. 2 lub 3, tj. według wariantu kosztorysowego lub warsztatowego, w zależności od wariantu, w jakim została zawarta umowa Auto Casco i w zależności od spełnienia warunków dookreślonych w § 8;

- w przypadku szkody całkowitej - na podstawie § 8 ust. 4 OWU AC.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

Zgodnie z treścią § 8 ust. 1 pkt 3) OWU AC: „ Dla ustalenia, czy koszt odbudowy pojazdu przekracza koszty ekonomicznie uzasadnione tj. czy wystąpiła szkoda całkowita czy częściowa, jako podstawę przyjmuje się kosztorys naprawy pojazdu sporządzony przez U. (...) według zasad zawartych w systemie Eurotax lub Audatex, z uwzględnieniem podatku VAT według:

a)  maksymalnych cen części zamiennych i materiałów zawartych w ww. systemach,

b)  maksymalnych stawek za jedną tzw. roboczogodzinę ustaloną przez U. (...) na podstawie maksymalnych cen usług na terenie jednostki U. (...) likwidującej szkodę”.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

- polisa – k. 134-135.

Likwidowana szkoda w pojeździe powódki powstała w dniu 19.03.2013 r. ma charakter częściowy według § 8 ust. 1 w zw. z § 1 ust. 4 pkt 12 i 13 OWU AC.

Koszt odbudowy pojazdu wyliczony wg § 8 ust. 1 w zw. z § 1 ust. 4 pkt 12 i 13 OWU AC wynosi 4.624,31 zł brutto, co stanowi ok. 65% wartości rynkowej pojazdu na dzień ustalania odszkodowania, tj. kwoty 7.100 zł.

dowód : - OWU AC – k. 48-55;

- opinia biegłego sądowego mgr inż. K. S. nr (...) z dnia 12.08.2014 r. w systemie Audatex z załącznikami – k. 64-73;

- opinia ustna uzupełniająca wydana przez biegłego sądowego K. S. w dniu 10.03.2015 r. na rozprawie wraz z pisemnym załącznikiem do tej opinii przedłożonym na rozprawie w dniu 10.03.2015 r. – załącznik – k. 107 -110; protokół papierowy rozprawy z dnia 10.03.2015 r. – k. 111 – 112; płyta CD – k. 148.

Umowa ubezpieczenia AC została zawarta pomiędzy stronami procesu w wariancie warsztatowym.

Procedurę likwidacji szkody częściowej w wariancie warsztatowym przewiduje
§ 8 ust. 3 OWU AC, który stanowi, że:

„1) w przypadku udokumentowania naprawy pojazdu rachunkami, ustalenie odszkodowania w wariancie warsztatowym następuje na podstawie uprzednio uzgodnionych z U. (...) kosztów naprawy przez warsztat wykonujący naprawę, w oparciu o normy czasowe producenta pojazdu oraz ceny części i materiałów zawartych w systemie Eurotax lub Audatex,

2) (…)

3) Ustalenie odszkodowania w wariancie warsztatowym następuje na podstawie kosztów udokumentowanych oryginalnymi imiennymi rachunkami, fakturami, pod warunkiem:

a)  przedstawienia przed rozpoczęciem naprawy kosztorysu i uzgodnienia kosztów naprawy
z U. (...),

b)  złożenie rachunków, faktur za robociznę wystawionych na podstawie zweryfikowanego p rzez U. (...) kosztorysu przednaprawczego ,

c)  złożenia rachunków, faktur za części zamienne i materiały (z wyszczególnieniem numeru katalogowego części) wystawionych na podstawie zweryfikowanego przez U. (...) kosztorysu przednaprawczego.

4) W przypadku nieprzedstawienia przez poszkodowanego oryginalnych imiennych rachunków lub faktur za naprawę pojazdu U. (...) ustali wysokość odszkodowania na podstawie zasad określonych w ust. 2” – czyli według wariantu kosztorysowego.

Nadto, § 8 ust. 3 pkt 10) OWU AC przewiduje, że: „ Na wniosek klienta, sposób likwidacji szkody może być wyliczony kosztorysowo – według zasad określonych w ust. 2”.

dowód : - OWU AC – k. 48-55;

- polisa – k. 134-135.

Powódka nie dopełniła obowiązków wynikających z przytoczonych wyżej przepisów zawartych w § 8 ust. 3 OWU AC, a w szczególności przed dokonaniem naprawy nie konsultowała się z ubezpieczycielem, ani nie przedłożyła kosztorysu przednaprawczego.

dowód : - fakty bezsporne.

Wobec powyższego, likwidacja szkody w pojeździe powódki, do której doszło w dniu 19.03.2013 r. winna zostać przeprowadzona według metody kosztorysowej, której zasady przewiduje § 8 ust. 2 OWU AC, zgodnie z którym:

„1) Ustalenie odszkodowania w wariancie kosztorysowym następuje na podstawie wyceny sporządzonej przez U. (...), według zasad zawartych w systemie Eurotax lub Audatex, bez podatku VAT,

2) Wycena kosztów naprawy w wariancie kosztorysowym obejmuje:

a) koszt robocizny ustalony w oparciu o:

- naprawcze normy czasowe określone rzez producenta pojazdu,

- średnią stawkę za 1 roboczogodzinę, stosowaną na terenie działalności jednostki terenowej U. (...) likwidującej szkodę, właściwej dla miejsca zamieszkania (siedziby) Ubezpieczonego, lub w miejscu naprawy pojazdu, pod warunkiem braku możliwości dokonania naprawy pojazdu na terenie działalności ww. jednostki terenowej U. (...),

b) koszty części zamiennych i materiałów zawartych w systemach Eurotax lub Audatex, przy czym ceny części zamiennych będą pochodzić z baz dostawców części alternatywnych. Jeśli część alternatywna nie jest dostępna w systemie stosuje się część pochodzącą z bazy producentów i oficjalnych importerów pojazdów. Koszty części zamiennych pomniejsza się
w zależności od okresu eksploatacji pojazdu o zużycie eksploatacyjne, wg zasad określonych w ust. 7 (…)”.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

Powoływany wyżej § 8 ust. 7 OWU AC przewiduje uwzględnienie amortyzacji. Zgodnie z tym przepisem:

„ Stopień zużycia eksploatacyjnego części zamiennych (amortyzacja):

1)  Jeżeli nie umówiono się inaczej i nie opłacono zwyżki składki, odszkodowanie za części zamienne zakwalifikowane do wymiany pomniejsza się o kwotę wynikającą
z okresu eksploatacji pojazdu. Oczna stawka odpisów amortyzacyjnych wynosi 5% za każdy rok eksploatacji pojazdu powyżej 1 roku, lecz nie więcej niż 60%.(…);

4)  Wykupienie amortyzacji jest możliwe wyłącznie w pojazdach, których okres eksploatacji nie przekracza 12 lat”.

Pojazd powódki – rocznik 1996, tzn. w dacie szkody miał więcej niż 12 lat. Polisa nie obejmuje zniesienia potrącenia amortyzacji części do wymiany.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

- polisa – k. 134-135.

Ponadto, zgodnie z treścią § 9 pkt 2 OWU AC: „ Jeżeli nie umówiono się inaczej i nie opłacono dodatkowej zwyżki składki, z ustalonego odszkodowania U. (...) potrąca udział własny w wysokości: (…) 10% odszkodowania (łącznie z kosztami holowania)
w przypadku pierwszej i każdej następnej szkody w danym okresie ubezpieczenia, jednak nie mniej niż 400 zł”.

Umowa ubezpieczenia AC zawarta przez powódkę z U. (...) nie przewiduje zniesienia udziału własnego w szkodach, ani konieczności opłacenia dodatkowej zwyżki składki z tego tytułu.

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

- polisa – k. 134-135.

Na dzień 19 marca 2013 r. koszt naprawy pojazdu powódki w wariancie kosztorysowym wynosił netto: 1.451,63 zł , w tym:

a)  koszty robocizny – 435,00 zł (stawka za rbg – 50 zł);

b)  koszt części zamiennych – 1.016,63 zł.

Natomiast koszty naprawy brutto (z VAT) wyniosłyby 1.785,50 zł (w tym VAT 23% - 333,87zł).

Powyższe wyliczenia zostały dokonane na podstawie § 8 ust. 2 OWU AC Przy czym ze względu na brak na rynku części alternatywnych kalkulacja została sporządzona w oparciu o ceny nowych oryginalnych części zamiennych dostarczanych przez producenta pojazdu ujętych w systemie Audatex. Nadto, zgodnie z § 8 ust. 7 OWU AC biegły zastosowano pomniejszenie ich wartości o 60%. (rok prod. 1996, polisa z 2012 r.).

dowód : - trzecia opinia biegłego sądowego K. S. z dnia 22.08.2016 r. sporządzona w systemie Audatex z załącznikami – k. 158 – 167;

- czwarta opinia biegłego K. S. z dnia 15.01.2018 r. – k. 209 – 211;

- OWU AC – k. 48-55;

- polisa – k. 134-135.

W piśmie złożonym dnia 20.03.2013 r. powódka zgłosiła powyższą szkodę stronie pozwanej jako ubezpieczycielowi AC. Oświadczyła w nim również, że jest płatnikiem VAT
i może odliczyć VAT, a uszkodzony pojazd jest wykorzystywany w działalności gospodarczej.

dowód : - zgłoszenie szkody z AC ubezpieczycielowi – k. 8-10.

W dniu 25.03.2013 r. ubezpieczyciel AC wyliczył szkodę w pojeździe powódki
w programie Eurotax, ustalając, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona,
tzn. szkoda jest całkowita. Wskazał, iż:

- wartość rynkowa pojazdu wynosi: 7.100 zł,

- wartość rynkowa pozostałości zbywalnych w stanie kompletnym 5.500 zł,

- wartość szkody wyliczona przez ubezpieczyciela to 1.600 zł (wartość rynkowa pojazdu pomniejszona o wartość pozostałości).

Ubezpieczyciel wskazał jednocześnie, że odszkodowanie zostanie wypłacone po ustaleniu jego odpowiedzialności za przedmiotową szkodę.

dowód : - wyliczenie szkody przez ubezpieczyciela w programie Eurotax w dniu 25.03.2013 r., Nr U_ (...)_2013 – k. 11;

- kosztorys ubezpieczyciela w systemie EUROTAXGLASS nr (...) z dnia 25.03.2013 r. w celu ustalenia charakteru szkody: częściowej lub całkowitej, sporządzony przez M. M. – k. 12 – 13;

- wycena przez ubezpieczyciela wartości pojazdu w systemie EurotaxGlass’s z dnia 25.03.2013 r. – k. 19-19v.;

- protokół szkody w pojeździe i karta kontrolna szkody – w aktach szkody –
w załączeniu.

W stanowisku z dnia 26.03.2013 r., w związku z zakończeniem postępowania likwidacyjnego, ubezpieczyciel ustalił wysokość należnego odszkodowania w kwocie 1.200zł. Wskazał też, że polisa ubezpieczenia auto casco ulega rozwiązaniu z dniem wypłaty odszkodowania za szkodę całkowitą. W uzasadnieniu decyzji wskazano następujące wartości:

- 7.100 zł – wartość rynkowa pojazdu na dzień zdarzenia;

- 5.500 zł – wartość pozostałości;

- 1.600 zł – wysokość odszkodowania.

Ubezpieczyciel wskazał też na treść ogólnych warunków ubezpieczenia, m.in.:

- § 1 pkt 4 ust. 12 – jeżeli koszt odbudowy zniszczonego pojazdu przekracza koszty ekonomicznie uzasadnione tj. 70% wartości rynkowej pojazdu, szkoda jest rozliczana jako całkowita. Odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej ustala się jako kwotą równą wartości pojazdu pomniejszoną o wartość pozostałości;

- § 9 pkt 2 – jeżeli nie umówiono się inaczej i nie opłacono dodatkowej zwyżki składki,
z należnego odszkodowania U. (...) potrąca udział własny w wysokości 10% odszkodowania (łącznie z kosztami holowania) w przypadku pierwszej szkody w danym okresie ubezpieczenia, jednak nie mniej niż 400 zł.

Wobec powyższego, do wypłaty pozostało odszkodowanie w kwocie 1.200 zł obliczone jako: 1.600 zł minus 400 zł.

dowód : - decyzja ubezpieczyciela z dnia 26.03.2013 r. – k. 14.

Powódka naprawiała ww. samochód w warsztacie S.M. AUTOMATIC W. P. z siedzibą w R.. W dniu 07.06.2013 r. wystawił fakturę VAT nr (...) za tę naprawę na kwotę: 3.600 zł brutto, w tym VAT 673,17 zł (23%), netto 2.926,83 zł. Naprawie podlegały następujące elementy: wiązka kokpitu, wiązki drzwi i pokrywy bagażnika (w sumie 5 szt), skrzynka bezpieczników, osprzęt skrzynki bezpieczników, uszkodzone elementy kokpitu. Szacunkowy czas naprawy przewidziano na 18 godzin przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę 50 zł netto.

dowód : - faktura VAT nr (...) z dnia 07.06.2013 r. – k. 17;

- zestawienie do ww. faktury VAT – k. 18.

Jednak wymienione w ww. zestawieniu do faktury VAT nr (...) wiązki drzwi
i pokrywy bagażnika – w sumie 5 sztuk – pozostają bez związku z przedmiotową szkodą, ponieważ pożar instalacji elektrycznej nie obejmował ani drzwi ani pokrywy tylnej pojazdu.

dowód : - opinia biegłego sądowego mgr inż. K. S. nr (...) z dnia 12.08.2014 r. w systemie Audatex z załącznikami – k. 64- 73;

- zgłoszenie szkody i protokół szkody w pojeździe – w aktach szkody w załączeniu.

W dniu 12.10.2013 r. na zlecenie A. K. została sporządzona prywatna ekspertyza nr OP-L (...) przez rzeczoznawcę mgr inż. D. O.. Celem tej opinii było udzielenie odpowiedzi na kategorycznie postawione przez zleceniodawcę pytanie: „Jaka jest wysokość szkody całkowitej w samochodzie V. (...) o nr rej. (...)?”

Wysokość szkody „całkowitej” została określona przez rzeczoznawcę na kwotę 4.300zł brutto – co stanowi różnicę pomiędzy wartością pojazdu przed zdarzeniem 7.100 zł (przyjęta przez rzeczoznawcę na podstawie wyliczeń ubezpieczyciela), a wartością pozostałości - 2.800 zł (wartością nieuszkodzonych elementów lub zespołów pojazdu). Przy czym wartość pozostałości została przez prywatnego rzeczoznawcę wyliczona w Systemie INFO-EKSPERT/STRSiRD.

Celem sporządzenia tej ekspertyzy rzeczoznawcy nie została przedłożona ani polisa AC ani OWU AC.

dowód : - prywatna ekspertyza nr OP-L (...) z 12.10.2013 r. sporządzona na zlecenie powódki przez rzeczoznawcę mgr inż. D. O. wraz
z załącznikami, w tym z kserokopią przedłożonych rzeczoznawcy dokumentów celem dokonania wyceny – k. 23 – 30.

Za sporządzoną opinię rzeczoznawcy D. O. została wystawiona
w dniu 15.10.2013 r. faktura VAT Nr (...) na kwotę 150,00 zł brutto – tj. 121,95 zł netto, plus 23% VAT tj. 28,05 zł.

dowód : - Faktura VAT Nr (...) z dnia 15.10.2013 r. – k. 31.

Paragraf 10 OWU AC przewiduje, jakie dodatkowe koszty związane z likwidacją szkody podlegają refundacji z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Wśród nich znajdują się: „koszty wynagrodzenia rzeczoznawców powołanych przez Ubezpieczającego/Ubezpieczonego za zgodą U. (...), w celu ustalenia okoliczności lub rozmiaru szkody” (§ 10 ust. 1 pkt 2 OWU AC) .

dowód : - OWU AC – k. 48-55.

- polisa – k. 134-135.

W dniu 18.10.2013 r. pełnomocnik A. K. wystosował do U. (...) wezwanie do zapłaty potraktowane przez ubezpieczyciela jako odwołanie od decyzji. Pełnomocnik powódki wniósł w tym piśmie o zapłatę kwoty 2.700 zł wraz
z odsetkami ustawowymi tytułem dopłaty do dotychczas wypłaconego odszkodowania
z polisy AC pojazdu. Powołując się na ww. prywatną ekspertyzę zleconą przez powódkę pełnomocnik powódki wskazał, że odszkodowanie za szkodę całkowitą powinno wynosić
w sumie 4.300 zł (7.100 zł – 2.800 zł). W związku z tym domaga się dla powódki wypłaty przez ubezpieczyciela dodatkowej kwoty 2.700 zł stanowiącej różnicę między dotychczas ustaloną kwotę odszkodowania, a rzeczywistą wysokością szkody. Termin zapłaty wyznaczono dla ubezpieczyciela do dnia 24.10.2013 r. na wskazany rachunek bankowy pod rygorem wystąpienia na drogę sądową.

Wezwanie to zostało doręczone do U. (...) w dniu 21.10.2013 r.

dowód : - wezwanie do zapłaty oparzone datą 18.10.2013 r. potraktowane jako odwołanie od decyzji wraz z potwierdzeniem nadania w dniu 18.10.2013 r. – k. 20 – 21;

- ww. wezwanie z prezentatą ubezpieczyciela – w aktach szkody – w załączeniu.

W decyzji z dnia 30.10.2013 r. wydanej w odpowiedzi na w/w odwołanie – ubezpieczyciel poinformował pełnomocnika poszkodowanej, że szkoda została rozliczona jako całkowita zgodnie z OWU AC Auto & Przestrzeń zatwierdzonymi Uchwałą Zarządu U. (...) nr (...) z dnia 10.03.2009, które stanowią integralną część umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...) zawartej w wariancie EUROTAX. Wobec tego przedłożona przez poszkodowaną wycena wartości pojazdu w systemie INFO- EXPERT nie ma zastosowania przy zawartej ww. polisie ubezpieczeniowej. W związku
z powyższym wartość pojazdu na dzień szkody została ustalona przez U. (...) na podstawie notowań rynkowych pojazdu, jego marki, typu, z uwzględnieniem jego cech indywidualnych i historii użytkowania. Wycena pojazdu została wykonana w systemie komputerowym EUROTAX (zgodnie z zawartą polisą ubezpieczeniową). Ubezpieczyciel podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

dowód : - decyzja ubezpieczyciela z dnia 30.10.2013 r. – 22-22v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie bezsporne były okoliczności zdarzenia szkodowego,
tj. zapalenie się w pojeździe powódki listwy z bezpiecznikami. Bezsporna jest odpowiedzialność strony pozwanej za skutki zdarzenia na podstawie łączącej strony w dacie zdarzenia (tj. 19.03.2013 r.) umowy Auto Casco jak również treść tej umowy. Niesporny jest również przebieg postępowania likwidacyjnego szkody zakończonego ustaleniem przez ubezpieczyciela wysokości szkody całkowitej w pojeździe w kwocie 1.600 zł i wypłatą kwoty 1.200 zł z uwagi na potrącenie udziału własnego w kwocie 400 zł.

Wartość pojazdu powódki przed szkodą wyliczona przez pozwanego ubezpieczyciela na kwotę 7.100 zł nie była początkowo kwestionowana przez powódkę. Jej profesjonalny pełnomocnik odnosił się właśnie do tej wartości formułując żądania pozwu, podobnie prywatny rzeczoznawca D. O., sporządzający opinię na zlecenie powódki, nie kwestionował tej wartości, tylko opierał swoje obliczenia na wskazanej przez ubezpieczyciela kwocie 7.100 zł. Dopiero w toku procesu, w piśmie procesowym zawierającym zastrzeżenia do pierwszej opinii biegłego sądowego ( k. 88-89) pełnomocnik powódki najpierw przyznaje prawidłowość wyliczenia ww. wartości przez ubezpieczyciela, by w ostatnim akapicie pisma sformułować wniosek dowodowy o sporządzenie opinii uzupełniającej m.in. w zakresie wartości pojazdu przed uszkodzeniem. Wniosek ten był spóźniony (art. 217 § 2 k.p.c.). Tym samym należy dla dalszych obliczeń przyjąć wartość pojazdu sprzed szkody na poziomie 7.100 zł.

Zakres uszkodzeń w pojeździe powódki Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego sądowego K. S. z dnia 12.08.2014 r. Wskazał on bowiem wyraźnie,
że mając na uwadze przebieg zdarzenia, tj. zakres pożaru instalacji elektrycznej, nie wszystkie uszkodzenia wskazane w zestawieniu do faktury VAT nr (...) pozostają w związku
z przedmiotową szkodą.

Strona pozwana domagała się w procesie oddalenia powództwa w całości, tym samym sporna pozostawała dalsza kwota odszkodowania żądana przez powódkę ponad kwotę już wypłaconą przez ubezpieczyciela oraz żądanie zwrotu kosztu sporządzenia prywatnej ekspertyzy na zlecenie powódki.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty z przebiegu postępowania likwidacyjnego szkody złożone w poczet materiału dowodowego przez obie strony, a których prawdziwość i treść nie była w niniejszym procesie kwestionowana, natomiast rodzaj szkody (częściowa) i jej wysokość Sąd ustalił w oparciu o cztery opinie wydane w przedmiotowej sprawie przez biegłego sądowego K. S., na podstawie umownych zasad likwidacji szkody z AC przewidzianych w polisie i w OWU AC.

Zgodnie z treścią art. 805 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (§ 1). Świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§ 2 pkt 1).

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż powódka w przedmiotowej sprawie dochodzi należności na podstawie dobrowolnej umowy Auto Casco, a nie obowiązkowej umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Tym samym powoływanie się na zasadę pełnej kompensacji szkody jest w niniejszym procesie nieadekwatne do warunków umowy ubezpieczenia AC zawartej zgodnie z zasadą swobody kontraktowania. Zgodnie z treścią art. 353 ¹ k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Natomiast stanowisko powódki wyrażone w procesie przez jej pełnomocnika jest w tym zakresie niekonsekwentne. Powódka zgodziła się na swoiste zasady likwidacji szkody i zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela przystępując do tego ubezpieczenia, podpisując polisę, zawartą m.in. na podstawie OWU AC. Natomiast na poszczególne zasady co do sposobu likwidacji szkody i wysokości odszkodowania powódka miała wpływ już w momencie zawierania umowy, poprzez wybór
w szczególności wysokości składki, sumy ubezpieczenia, wariantu ubezpieczenia, tudzież rezygnacji ze zniesienia udziału własnego w szkodach. Na sposób likwidacji tej konkretnej szkody powódka również miała wpływ, jednak nie dostosowała się do wymogów OWU AC w szczególności co do konsultacji z ubezpieczycielem i przedłożenia mu kosztorysu przednaprawczego, co wpłynęło na rozliczenie szkody częściowej metodą kosztorysową, jako jedyną możliwą jeszcze do zastosowania wobec zaniechania ubezpieczonej, tj. powódki.

Nadto, pełnomocnik powódki przez większą część procesu zdawał się nie rozróżniać
i nie uwzględniać dwuetapowej likwidacji szkody przewidzianej w OWU AC, tj. innych przesłanek dookreślonych w OWU AC i opisanych w poprzedniej części uzasadnienia dla ustalenia cz mamy do czynienia ze szkodą całkowitą czy częściową oraz innych przesłanek dla ustalenia już konkretnej wysokości szkody częściowej. Świadczą o tym m.in. nietrafione wnioski dowodowe co do kolejnych opinii biegłego sądowego. W piśmie z dnia 11.12.2014 r. ( k. 88-89) pełnomocnik najpierw stwierdza, że wartość samochodu sprzed wypadku wynosi 7.100 zł, a wartość tę „ ustalono zgodnie z zasadami OWU pozwanego”, po czym w tym samym piśmie domaga się opinii uzupełniającej, w której m.in. biegły winien wyliczyć właśnie wartość pojazdu przed uszkodzeniem, kosztów naprawy oraz wartości wraku pozostałego po wypadku. Wnioski te się wzajemnie wykluczają, bowiem koszty naprawy są konieczne do ustalenia przy szkodzie częściowej, a wartość pojazdu i wartość wraku (czyli pozostałości) – przy szkodzie całkowitej. Natomiast biegły K. S. w pierwszej opinii
z dnia 12.08.2014 r. w sposób rzetelny, spójny i logiczny oraz w oparciu o § 8 ust. 1 OWU AC wyliczył koszt naprawy pojazdu, który nie przekraczał pułapu 70% wartości rynkowej pojazdu, powyżej którego szkoda byłaby traktowana jako całkowita. Pełnomocnik powódki nie wniósł tym samym żadnych merytorycznych zarzutów kwestionujących ten pierwszy etap likwidacji szkody, natomiast zastrzeżenia strony pozwanej do pierwszej opinii biegłego
K. S. zawarte w piśmie procesowym z dnia 26.11.2014 r. ( k. 83-85) sprowadzały się do wątpliwości, czy biegły w wycenie prawidłowo zliczył wszystkie części, kable. Wątpliwości te natomiast zostały przez biegłego K. S. rozwiane podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 10.03.2015 r., kiedy to wyjaśnił, że niektóre z drobnych niedrogich przewodów system Audatex ujmuje w całość na końcu zestawienia – tzn. zestaw przewodów tablicy przedniej obejmuje te wszystkie przewody, które były objęte wątpliwościami strony pozwanej. Tylko przewód 19-20 naprawczy, ponieważ jest on rozbudowany, a jego koszt jest wysoki, został ujęty w kosztorysie osobno. Biegły w pierwszej opinii przyjął do obliczeń części oryginalne, co zarzucał mu na rozprawie pełnomocnik powódki. W OWU AC w § 8 ust 1 pkt 3 zostało wskazane, że do wyliczenia charakteru szkody należy uwzględnić maksymalne ceny części zamiennych i materiałów zawartych
w systemie Eurotax lub Audatex. Biegły przyjął ceny części oryginalnych, co jest logiczne, bowiem mając na uwadze doświadczenie biegłego i zasady doświadczenia życiowego, są to właśnie najdroższe części. Na tej samej zasadzie biegły przyjął ( jedynie dla ww. celu) stawki serwisowe (maksymalne) w serwisie autoryzowanym V.. Biegły tym samym podtrzymał swoją pierwszą opinię, a wyjaśnienia swoje poparł pisemnym załącznikiem do protokołu rozprawy (k. 107-110).

Tym samym na podstawie dwóch ww. opinii biegłego K. S. – pisemnej
z dnia 12.08.2014 r. i ustnej uzupełniającej z dnia 10.03.2015 r. wraz z załącznikiem przedłożonym w tym dniu na rozprawie ( k. 107-110) - Sąd ustalił, iż szkoda, jaka powstała
w pojeździe powódki w dniu 19.03.2013 r. miała charakter częściowy.

Dalsze wnioski dowodowe pełnomocnika powódki zgłoszone na rozprawie w dniu 10.03.2015 r. ( protokół rozprawy - k. 111v.) ponownie nie przystają do treści OWU AC, bowiem pomimo ustalenia, iż szkoda ma charakter częściowy, nadal wnosił o ustalenie przez biegłego wartości pozostałości pojazdu i ewentualnie wartości początkowej. Wniosek ten został oddalony na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. ( postanowienie z dnia 21.05.2015 r.– k. 124), gdyż okoliczności sporne zostały już w tym zakresie dostatecznie wyjaśnione, a pełnomocnik powódki nie podał żadnych merytorycznych argumentów, które poddawałyby w wątpliwość prawidłowość opinii biegłego K. S. z dnia 12.08.2014 r. i z dnia 10.03.2015 r.

Oprócz tego, bez znaczenia dla wyniku niniejszego procesu – wobec treści umowy wiążącej strony jest ustalenie, czy samochód został faktycznie naprawiony, na okoliczność czego powódka przedłożyła fakturę VAT nr (...) ( wniosek obu stron o przesłuchanie powódki – protokół rozprawy – k. 111v., wycofany następnie przez pełnomocnika powódki – pismo – k. 114). Wobec treści § 8 ust. 3 OWU AC, taka okoliczność miałaby znaczenie, gdyby powódka spełniła przed powierzeniem naprawy wymienione w tym przepisie warunki, takie jak w szczególności przedłożenie kosztorysu przedwykonawczego. Natomiast przedłożenie post factum faktury VAT, w dodatku obejmującej również wymianę części pozostających bez związku z przedmiotową szkodą (zgodnie z opinią biegłego
K. S. z dnia 12.08.2014 r. – k. 64 - 73) nie konwaliduje braków z § 8 ust. 3 OWU AC, a jedynym sposobem ustalenia wysokości szkody częściowej w niniejszym procesie jest przejście na likwidację szkody wg wariantu kosztorysowego na podstawie § 8 ust. 3 pkt 4) OWU AC, a także § 8 ust. 3 pkt 10) OWU AC, gdyż przez przeważającą część niniejszego procesu pełnomocnik powódki optował za rozliczeniem szkody metodą kosztorysową jako jedyną możliwą i właściwą ( pisma procesowe: z dnia 19.05.2015 r. – k. 118-119; z dnia 08.09.2015 r. – k. 145 – 145v.). Natomiast ponownie profesjonalny pełnomocnik powódki nie dostrzegał i nie rozróżniał, iż wyliczony przez biegłego K. S. w pierwszej opinii koszt naprawy pojazdu w kwocie 4.624,31 zł wg maksymalnych cen części i stawek za rbg nie stanowi należności powódki, a jedynie wstęp do zasadniczego wyliczania wysokości szkody na podstawie § 8 ust. 2 OWU AC ( pisma procesowe z dnia 19.05.2015 r. – k. 118-119). Z opisanych wyżej względów nie znajduje uzasadnienia również stanowisko strony pozwanej domagającej się ustalenia przez biegłego wysokości szkody metodą warsztatową przewidzianą w polisie ( pismo strony pozwanej wniesione dnia 10.08.2015 r. – k. 131 – 133), jak również stanowisko i spóźnione wnioski dowodowe pełnomocnika powódki z pisma
z dnia 24.03.2017 r. ( k. 190 -191), który dopiero po trzech latach procesu dostrzegł, iż strony pierwotnie umówiły się na wariant warsztatowy, mieszając jednak zamiennie w treści pisma oba warianty i domagając się ponownie obliczenia wartości pojazdu przed uszkodzeniem oraz wartości wraku pozostałego po wypadku, mimo iż zostało ustalone za pomocą dwóch opinii biegłego K. S. i wyżej uargumentowane, że szkoda ma charakter częściowy.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia Sąd zlecił biegłemu wyliczenie wysokości szkody częściowej metodą kosztorysową ( postanowienie z dnia 11.03.2016 r. – k. 149). Zgodnie z treścią trzeciej opinii biegłego sądowego K. S. wydanej
w przedmiotowej sprawie i opatrzonej datą 22.08.2016 r. na dzień 19 marca 2013 r. (tj. dzień szkody) koszt naprawy pojazdu powódki w wariancie kosztorysowym wynosił netto: 1.451,63zł, w tym: koszty robocizny – 435,00 zł (stawka za rbg – 50 zł), koszt części zamiennych – 1.016,63 zł. Wyliczenia te są zgodne z umową stron i OWU AC, a nadto są rzetelne i logiczne. Strona pozwana nie kwestionowała powyższego wyliczenia. Natomiast pełnomocnik powódki podnosił w piśmie z dnia 24.03.2017 r. ( k. 190-191) zarzuty odnośnie wyliczenia kosztów naprawy w kwocie netto bez doliczenia podatku VAT, jak również zakwestionował zastosowaną przez biegłego stawkę za roboczogodzinę na poziomie 50 zł. Odnośnie stawki na poziomie 50 zł biegły wypowiedział się już w opinii z dnia 22.08.2016 r. wskazując, że jest ona zgodna z załącznikiem do faktury przedstawionej właśnie przez powódkę, jak również jest zgodna ze stawką zastosowaną w kosztorysie naprawy wykonanym przez pracownika strony pozwanej – M. M. (w aktach szkody). Stanowisko co do stawki godzinowej biegły podtrzymał również w opinii z dnia 15.01.2018 r. ( k. 209 – 211), dodając równocześnie, że taką samą stawkę zastosował także rzeczoznawca sporządzający opinię na zlecenie powódki, a poza tym stawka 50 zł była w 2013 r. (tj. w roku szkody) stawką najczęściej stosowaną przez warsztaty naprawcze na terenie województwa opolskiego.

Sąd ustalił wartość koszt naprawy pojazdu powódki w wartości netto, tj. bez podatku VAT, mając na uwadze treść oświadczenia złożonego przez A. K. w piśmie
z dnia 20.03.2013 r., zgłaszając powyższą szkodę stronie pozwanej jako ubezpieczycielowi AC. Oświadczyła w nim również, że jest płatnikiem VAT i może odliczyć VAT,
a uszkodzony pojazd jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Dokument ten został złożony przez powódkę wraz z pozwem (k. 8-10).

W pisemnym załączniku do protokołu rozprawy z dnia 28.03.2017 r. ( k. 192 – 193) pełnomocnik powódki złożył kolejne spóźnione wnioski dowodowe, domagając się
w szczególności porównania przez biegłego zakresu naprawy ustalonej w przedłożonym przez biegłego kosztorysie z zakresem uwidocznionym na zestawieniu do faktury VAT nr (...) – co zostało już przez biegłego K. S. wyjaśnione w opinii z dnia 12.08.2014 r. (k. 64-73), w której to wskazał, że wiązki drzwi i pokrywy bagażnika pozostają bez związku z przedmiotową szkodą, bowiem pożar instalacji elektrycznej nie obejmował ani drzwi ani pokrywy tylnej pojazdu. Kolejno w ww. załączniku do rozprawy pełnomocnik powódki podniósł zarzut zbyt małej liczny roboczogodzin przyjętej przez biegłego do wykonania operacji wymiany 19-20 przewodów z wiązki deski rozdzielczej, które biegły ustalił na poziomie 19 JC, tj. 1,9 rbg, który to szacunek jest wg pełnomocnika powódki zbyt niski. Wskazać jednak należy, że biegły sądowy już w pierwszej swojej opinii z dnia 12.08.2014 r. identycznie jak w opinii z dnia 22.08.2016 r. wskazał dokładnie taką samą ilość roboczogodzin 8,7 rbg, tj. 87 JC, a każda rbg ma 10JC. Aż do tej pory przez okres 3 lat pełnomocnik powódki tego nie kwestionował, nie zadawał również biegłemu w tym zakresie pytań podczas ustnej opinii uzupełniającej, a więc wniosek jest spóźniony, tak samo jak powtórne kwestionowanie faktu, iż szkoda ma charakter częściowy, a także próba dokonania po kilku latach weryfikacji wszystkich dotychczasowych opinii biegłego sądowego.

Reasumując, koszty naprawy pojazdu powódki biegły K. S. wyliczył na kwotę 1.451,63 zł netto, od której to kwoty należy odjąć 400 zł udziału własnego powódki, zgodnie z treścią § 9 pkt 2 OWU AC, a więc kwota do wypłaty wynosiłaby 1.051,63 zł, czyli mniej, niż ubezpieczyciel już powódce wypłacił w postępowaniu likwidacyjnym szkody (1.200 zł),
a więc strona pozwana spełniła już obowiązek umowny wobec powódki, a powództwo należało oddalić.

Sąd oddalił również żądanie powódki co do zasądzenia od strony pozwanej zwrotu kosztów prywatnej ekspertyzy sporządzonej na żądanie powódki. Powodów oddalenia tego żądania jest kilka. Po pierwsze, § 10 OWU AC przewiduje, jakie dodatkowe koszty związane z likwidacją szkody podlegają refundacji z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. Wśród nich znajdują się: „koszty wynagrodzenia rzeczoznawców powołanych przez Ubezpieczającego/Ubezpieczonego za zgodą U. (...), w celu ustalenia okoliczności lub rozmiaru szkody” (§ 10 ust. 1 pkt 2 OWU AC) . Po drugie, istotniejszym powodem oddalenia tego żądania była całkowita nieprzydatność tej opinii już na wstępie z uwagi na: tendencyjnie zadane rzeczoznawcy pytanie o wysokość „ szkody całkowitej” w pojeździe powódki, jak również niezapoznanie tego rzeczoznawcy przez powódkę z warunkami umownymi zawartego ubezpieczenia Auto Casco. Rzeczoznawca ten załączył do swojej opinii dokumenty, które zostały mu przedłożone przez zleceniodawcę i nie ma wśród nich ani polisy ani OWU AC. Opinia ta w żaden sposób nie przystaje do warunków umownych ustalonych przez strony, a więc samo jej zlecenie w takim kształcie już na wstępie było pozbawione podstaw, a koszt ten nie pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą.

Sąd oddalił również żądanie odsetkowe formułowane przez powódkę, jako żądanie akcesoryjne wobec żądania głównego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. Wobec oddalenia powództwa, Sąd zasądził od powódki A. K. na rzecz strony pozwanej U. (...) z siedzibą w Ł. kwotę 1.207,81 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to kwotę składają się: kwota 607,81 zł tytułem uiszczonej i wykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego oraz kwota 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 6 pkt 3) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.).

Ponadto, mając na uwadze wynik procesu, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 300) Sąd nakazał w punkcie III sentencji wyroku pobrać od powódki A. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 398,01 zł tytułem zwrotu wydatków pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego. Suma należności przyznanych biegłemu K. S. w związku z wydanymi w sprawie czterema opiniami wyniosła 1.705,82 zł, natomiast powódka uiściła na poczet wynagrodzenia biegłego kwotę zaliczki w wysokości 700 zł,
a strona pozwana ww. kwotę 607,81 zł, tj. łącznie zaliczki wyniosły 1307,81 zł. Różnicę
w kwocie 398,01 zł pokrył tymczasowo Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.