Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 7 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Prudniku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Herbert Staffa

Protokolant: st. sekr. sądowy Jolanta Licznar

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 r. w Prudniku

na rozprawie

sprawy z wniosku M. K., T. K.

z udziałem Skarbu Państwa-Starosty (...), Gminy L.

o zasiedzenie

postanawia :

I.  wniosek oddalić,

II.  zasądzić od wnioskodawców solidarnie na rzecz uczestnika Skarbu Państwa kwotę 300,00 ( trzysta 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I Ns 308/12

U Z A S A D N I E N I E:

Wnioskodawcy M. K. i T. K. wnieśli o stwierdzenie nabycia własności z dniem 1.10.2005 roku nieruchomości położonej w L. stanowiącej część działki nr (...) zapisanej w księdze wieczystej Kw. nr (...) SR w Prudniku przez zasiedzenie.

W uzasadnieniu podnieśli ,że w dnia ch 29.05.1979 roku i 28.01.2005 roku nabyli od J. Z. i K. Z. własność nieruchomości stanowiącej działkę nr (...) a od C. Ł. nieruchomość stanowiącą działkę nr (...) ,które graniczą z działkami (...).Zbywcy tych nieruchomości od co najmniej 1960 roku działki te wykorzystywali –działkę nr (...) jako grunt uprawny a działkę nr (...) jako gospodarstwo rolne.Z nieruchomości tych korzystali aż do granicy rzeczywistej drogi przebiegającej przez miejscowość L. .Obecnie okazało się ,że część zajętych działek stanowi pas drogi.

Uczestnik postępowania Skarb Państwa –Starosta (...) zarzucił brak legitymacji po stronie uczestnika. Podniósł,że na mocy art.10 ust.5 ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 roku ,nr 19,poz.115 z późniejszymi zmianami) działki nr (...) stanowiły odcinek drogi krajowej nr (...) i po wybudowaniu obwodnicy zostały zaliczone do kategorii drogi gminnej. Przekwalifikowanie to nastąpiło z mocy prawa.Droga gminna zaś stanowi własność Gminy a nie Skrabu Państwa.Ponadto podniósł,że działki nr (...) stanowią drogę i z mocy art.2 a ustawy o drogach publicznych są wyłączone z powszechnego obrotu a zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego(postanowienie Sadu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2010 roku ,IV CSK 40/10) nieruchomość przeznaczona pod drogę publiczną nie może być nabyta przez zasiedzenia.

Uczestnik Gmina L. nie sprzeciwiał się wnioskowi o zasiedzenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcy M. K. i T. K. są współwłaścicielami nieruchomości położonej w L. stanowiącej min działkę nr (...) ,która bezpośrednio graniczy z działką nr (...) stanowiącą drogę publiczną- gminną.Wnioskodawcy a wcześniej ich poprzednicy od około 1960 roku przejęli w posiadanie część pasa przydrożnego objętego działką nr (...). Nieruchomość stanowiaca obecnie działkę nr (...) od zawsze jest drogą publiczną z tym tylko ,że do 13 czerwca 2007 roku stanowiła trzy działki: (...).

Dowód:odpis księgi wieczystej kw nr (...) k-12-18,- ,Kw nr (...) k-18,wykazy zmian gruntowych k-53,54,71,72,mapa k-56,70 , wypis z rejestru gruntów k-67,68,69,akt notarialny k4-8,odpis umowy nr (...) k-9-

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie w ich zasadniczej części w oparciu o dowody z dokumentów dołączonych przez strony do akt sprawy, m.in. z aktu notarialnego z 28.01.2005 roku,umowy przekazania gospodarstwa rolnego z 29 maja 1979 roku,odpisów ksiąg wieczystych,map i wykazu zmian gruntowych,potwierdzających, że wnioskodawcy są do chwili obecnej posiadaczami samoistnymi przedmiotowej nieruchomości.

Do rozważenia pozostała kwestia, czy przedmiotowa nieruchomość rolna została nabyta na własność przez wnioskodawców na podstawie zasiedzenia.

Nie ulega wątpliwości, że zasiedzenie jest sposobem nabycia własności z mocy prawa po spełnieniu przesłanek wymienionych w art. 172 § 1 k.c., do których należy posiadanie samoistne, nieprzerwane, wykonywane przez osobę nie będącą właścicielem przez okres czasu niezbędny w myśl ustawy do zasiedzenia. Bez przeszkód można nabyć z drodze zasiedzenia własność nieruchomości gruntowej. Różna jest długość terminu wymagana do zasiedzenia nieruchomości. Zależy ona od dobrej wiary lub złej wiary posiadacza. Zgodnie z dyspozycją przepisów normujących nabycie w drodze zasiedzenia własności, posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 1 k.c.). Natomiast po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.(art. 172 § 2 k.c.). Ustawodawca wymaga wyraźnie, by posiadacz władał rzeczą jako posiadacz samoistny. W zakresie terminologii odsyła więc do przepisu art. 336 k.c. Sięgając zaś tam, zauważmy, że posiadaczem samoistnym rzeczy jest ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel, chodzi zatem o posiadanie takie, jakie odpowiada treści prawa własności. Bierze się pod uwagę posiadanie nie poparte dotychczas tytułem własności, prowadzące dopiero do jej nabycia. Konieczne jest także zachowanie ciągłości posiadania przez czas oznaczony w ustawie, wymaga ona bowiem posiadania nieprzerwanego. Rozważeniu oprócz tych przesłanek podlega ustalenie czy przedmiotowa nieruchomość stanowiąca część działki nr (...) będącą drogą publiczną może być przedmiotem zasiedzenia. Drogi publiczne są rzeczami przeznaczonymi do powszechnego użytku. Możność korzystania z drogi publicznej stanowi korzystanie ze sfery wolności ,jaką państwo zapewnia każdemu obywatelowi. W tym przypadku jest to droga gminna i posiadanie należy do Gminy L.. Ustawa o drogach publicznych ,zakłada ,że podmioty publiczne –jako właściciele –wykonują obowiązki nałożone przez prawo względem dróg publicznych. Takie ich posiadanie ma charakter samoistny, a jego główną cechą jest brak podporządkowania dyspozycjom innej osoby(por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2006 roku , III CZP19/06,OSNCP Z 2006 roku,nr 12,poz.195).W przedmiotowej sprawie wnioskodawcy wyłączyli możność korzystania z części drogi przez obywateli na skutek swojego działania polegającego na odgrodzeniu części pasa drogowego. Wnioskodawcy w tym zakresie stali się posiadaczami samoistnymi. Posiadaczem samoistnym (art.336 kc.) jest każdy ,kto włada nieruchomością tak jakby był jej właścicielem, bez względu na to, czy przysługuje mu to prawo lub czy może być jego podmiotem. Posiadanie jest stanem faktycznym ,a nie prawem ,którego dotyczy ograniczenie wynikające z art.2a ustawy o drogach publicznych. Nieruchomości przeznaczone pod drogi publiczne są rzeczami wyłączonymi z obrotu, choć przeznaczonymi do powszechnego użytku. Wyłączenie nieruchomości z obrotu ma charakter bezwzględny, jest dokonywane tylko ustawą i oznacza niedopuszczalność jakiejkolwiek zmiany podmiotowej w osobie właściciela ,niezależnie od sposobu jej dokonania, nikt więc poza Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu nie może być właścicielem gruntu przeznaczonego pod drogi publiczne. Niedopuszczalność zmiany właściciela publicznego na osobę prywatną wyłącza możliwość nabycia własności takiej nieruchomości przez zasiedzenie przez inny podmiot(por.Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 2010 roku w sprawie IV CSK 40/10,OSNC 2011 rok,nr 2 ,poz.17)

Z przedłożonych wykazów zmian gruntowych wynika,że przdmiotowa część nieruchomości zawsze –fizycznie i prawnie –była drogą publiczną z tym tylko ,że do 2007 roku była objęta trzema działkami nr (...) a od tego okresu jedną działką oznaczoną numerem (...).

Zdaniem sądu w przedmiotowej sprawie bezzasadne jest stanowisko wnioskodawców zasadności wniosku w kontekście orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2012 roku ponieważ orzeczenie to dotyczy stanu gdy część nieruchomości przeznaczona pod drogę faktycznie i prawnie nie przekształciła się w drogę publiczną.

W świetle takich ustaleń i przyjęcia przez Sąd ,że przedmiotowa część działki nr (...) będąca drogą publiczną nie może być przedmiotem zasiedzenia sąd uznał ,że bezzasadnym jest dopuszczenie dowodu z opinii biegłego mającego dokonać podziału działki nr (...) i wytyczenia tej części ,która jest objęta wnioskiem o zasiedzenie.Bezzasadny zdaniem sądu jest również wniosek o zawieszenia postępowania do czasu zakończenia postępowania w Starostwie (...) w zakresie dokonania zmiany rodzaju gruntu w zakresie działki nr (...) bowiem taka ewentualna zmiana zostanie wprowadzona z dniem orzeczenia a nie obejmie okresu niezbędnego do zasiedzenia tej nieruchomości.

W świetle tych okoliczności sąd orzekł jak w postanowieniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania nastąpiło w myśl art. 98 k.p.c.