Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Opolu IX Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Rafał Ratajczak
Protokolant:	protokolant Malwina Straus

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2019 r. na rozprawie w O. sprawy

z powództwa (...) (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.

przeciwko E. K.

o roszczenia z umowy pożyczki

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. na rzecz pozwanej E. K. kwotę 917,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IX C 1629/18 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym wniósł o zasądzenie od pozwanej E. K. kwoty 3.470,45 zł, na którą składały się kwota 2.300,20 zł jako niespłacony kapitał, 158,36 zł jako skapitalizowane odsetki od kapitału na dzień przed wniesieniem pozwu, 572,92 zł jako prowizja za udzielenie pożyczki, 39,44 zł jako odsetki od prowizji za udzielenie pożyczki wyliczone na dzień wymagalności roszczenia, 279,17 jako prowizja serwisowa, 19,22 zł jako odsetki od prowizji serwisowej, 71,50 zł jako odsetki umowne naliczone przez poprzedniego wierzyciela, 29,64 zł jako odsetki karne naliczone przez poprzedniego wierzyciela. W uzasadnieniu wskazał, iż umową cesji nabył od pierwotnego wierzyciela wierzytelność z tytułu pożyczki ratalnej udzielonej pozwanej. Jako podstawę powództwa przedłożył umowę pożyczki ratalnej numer (...), ostatecznie wezwanie do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy pożyczki Pożyczka (...) nr (...). Powód wskazał, że roszczenie stało się wymagalne w dacie 09 czerwca 2017 r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Z kolei w piśmie procesowym z dnia 27 listopada 2018 r. pozwana podniosła zarzut niewykazania legitymacji czynnej po stronie powoda, niewykazania istnienia roszczenia, braku postawienia roszczenia w stan wymagalności i zastosowania niedozwolonych klauzul umownych nieobowiązujących konsumenta.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 26 listopada 2016 r. E. K., za pomocą środków porozumiewania się na odległość, zawarła z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. umowę pożyczki ratalnej numer (...), w całkowitej kwocie 2.500,00 zł. Spłatę pożyczki rozłożono na 12 rat po 334,36 zł, termin spłaty pierwszej raty przypadał na 27 grudnia 2016 r., zaś termin spłaty ostatniej raty na 27 listopada 2017 r. Łącznie do spłaty pozostawała kwota 4.012,39 zł.

W dniu 28 listopada 2016 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. dokonała przelewu kwoty 1.108,96 zł na rachunek bankowy należący do E. K.. Przelew został dokonany w związku z wypłatą pożyczki nr (...).

W dniu 16 lutego 2017 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. skierowała do E. K. ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 336,78 zł.

Następnie w piśmie z dnia 10 maja 2017 r. zawarła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożyczki numer (...), z zachowaniem 14 – dniowego okresu wypowiedzenia, oraz wzywając do zapłaty kwoty 3.252,21 zł w terminie 30 dni od dnia wystawienia dokumentu. W piśmie tym wskazała, iż na ujętą w nim kwotę składają się 2.300,20 zł tytułem pozostałego kapitału pożyczki, kwota 923,59 zł tytułem prowizji i odsetek oraz kwota 28,42 zł tytułem opłaty odszkodowawczej i odsetek karnych.

Dowód:

⚫

umowa pożyczki ratalnej nr (...) wraz z zał., k. 66, 68 – 72 akt;

⚫

pismo pożyczkodawcy z dnia 26 listopada 2017 r., k. 67 akt;

⚫

ostateczne wezwanie do zapłaty, k. 73 akt;

⚫

wypowiedzenie umowy pożyczki, k. 74 akt;

⚫

potwierdzenie przelewu, k. 102 akt.

W dniu 29 maja 2017 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. zawarł umowę cesji wierzytelności z (...) (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W.. Z załącznika dołączonego do umowy wynika, że (...) (...) 2 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nabył również wierzytelność względem E. K. wynikającą z umowy pożyczki numer (...).

Dowód:

⚫

umowa cesji wierzytelności z zał., k. 38 – 44 akt.

Sąd zważył, co następuje

Sąd powództwo oddalił.

Na wstępie należy wskazać, iż stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Na mocy art. 232 zd. 1 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Powód, jako następca wierzyciela pierwotnego, wnosząc o zasądzenie kwoty 3.470,45 zł powołał się na umowę pożyczki nr (...) zawartą pomiędzy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P., a pozwaną. Mając przy tym na uwadze przedłożone dokumenty należało przyjąć, że pozwana zawarła umowę pożyczki z wierzycielem pierwotnym, tym bardziej że umowa ta została zawarta za pomocą środków porozumiewania się na odległość. W tym miejscu podkreślić należy, iż żadne obowiązujące obecnie przepisy nie wykluczają możliwości zawarcia umowy pożyczki gotówkowej w formie elektronicznej, bez składania podpisów na dokumencie papierowym. W szczególności nie wykluczają tego przepisy Kodeksu cywilnego, umowy o kredycie konsumenckim, czy też dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.U.UE L z dnia 22 maja 2008 r.). Zgodnie z przepisem art. 720 § 2 k.c. w brzmieniu obowiązującym po dniu 08 września 2016 r., umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej, przy czym wymóg takiej formy tak jak poprzednio jest zastrzeżony jedynie ad probationem (por. choćby Gudowski Jacek (red.), Bielska-Sobkowicz Teresa, Ciepła Helena, Drapała Przemysław, Sychowicz Marek, Trzaskowski Roman, Wiśniewski Tadeusz, Żuławska Czesława, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom V. Zobowiązania. Część szczegółowa, Wyd. WKP, 2017). Forma ta nie jest jednak tożsama z formą pisemną ujętą we wcześniejszej redakcji tego przepisu. Jest ona określona w art. 77 ² k.c. stanowiącym, że do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie. Przy czym zgodnie z art. 77 ³ k.c. dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią.

Powód przedłożył za pozwem umowę cesji wierzytelności potwierdzającą nabycie wierzytelności od pożyczkodawcy. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że poinformował pozwaną o cesji wierzytelności oraz wskazał numer rachunku bankowego, na który należy uiścić wierzytelność z tytułu umowy pożyczki nr (...). Jednakże żaden z przedłożonych dowodów nie potwierdza niniejszego faktu. Powód dołączył do pozwu pismo z dnia 20 czerwca 2017 r. kierowane do pożyczkodawcy, w którym informuje o zawiadomieniu dłużników o przelewie wierzytelności. Jednakże pismo to nie może być traktowane jako takie zawiadomienie, ponieważ jego adresatem jest zbywca wierzytelności, a nie pozwana. Tymczasem pełnomocnik pozwanej wprost zaprzeczył aby pozwana otrzymała taką korespondencję, choć akurat niepowiadomienie pozwanej o przelewie co do zasady nie powoduje jego nieskuteczności.

W sytuacji nabycia wierzytelności to na nabywcy spoczywa ciężar udowodnienia istnienia wierzytelności pierwotnego wierzyciela względem pozwanej. Takie stanowisko aprobowane jest również przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lipca 2006 r., V CSK 187/06. Na potwierdzenie tej okoliczności powód przedstawił umowę pożyczki oraz potwierdzenie dokonania transakcji płatniczej na rachunek bankowy pozwanej. Pełnomocnik pozwanej zaś, w piśmie z dnia 27 listopada 2018 r., podniósł że powód nie wykazał wymagalności roszczenia, a w szczególności zaprzeczył jakoby pozwanej skutecznie wypowiedziano umowę. Dla wykazania postawienia wierzytelności w stan wymagalności powód dołączył za pozwem ostateczne wezwanie do zapłaty oraz wypowiedzenie umowy pożyczki. Do tych dokumentów nie dołączył jednak żadnego dowodu potwierdzającego wysyłkę, a przede wszystkim ich odbiór przez pozwaną. Tym czasem, o czym już wspomniano, pełnomocnik pozwanej w piśmie z dnia 27 listopada 2018 r. m. in. wprost zarzucił nieskuteczne wypowiedzenie umowy, a co za tym idzie brak podstaw do postawienia roszczenia w stan wymagalności. Po wpłynięciu tego pisma sąd jeszcze raz wyraźnie zobowiązał pełnomocników stron do przedstawienia w terminie 7 dni wszelkich twierdzeń i dowodów w sprawie, pod rygorem ich pominięcia na dalszym etapie postępowania. Pomimo to powód nie przedstawił jednak żadnego dowodu który pozwalałby na przyjęcie skuteczności dokonanego wypowiedzenia, w żaden też sposób nie zmodyfikował swojego stanowiska procesowego. Tymczasem zgodnie z brzmieniem art. 61 k.c. § 1 zd. 1 k.c. oświadczenie woli jest złożone z chwilą, gdy zostało złożonej drugiej stronie w taki sposób, aby mogła zapoznać się z jego treścią. Zaś to na składającym oświadczenie woli spoczywa ciężar dowodu, że doszło ono do adresata w sposób umożliwiający mu, według zasad doświadczenia życiowego, zapoznanie się z jego treścią (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 marca 2017 r., III CSK 148/16) W takiej sytuacji powód uchybił obowiązkowi wykazania, iż doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy względem pozwanej. Skoro tak, to nie sposób uznać aby dochodzone roszczenie zostało postawione w stan wymagalności w datach określonych w pozwie. Okoliczności te są dodatkowo o tyle istotne, iż w związku z dokonanym wypowiedzeniem zostały naliczone odsetki oraz świadczenia uboczne. Skoro zaś nie dokonano skutecznego wypowiedzenia umowy, to dochodzona ewentualnie wierzytelność musiałaby być dochodzona z innego tytułu oraz w innych kwotach.

Reasumując, brak dowodu potwierdzającego otrzymanie przez pozwaną wypowiedzenia umowy uniemożliwia przyjęcie, że doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy. W konsekwencji umowa nie została wypowiedziana, w następstwie czego nie nastąpił skutek wymagalności wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki (...). Nie ma znaczenia przy tym wskazany w wypowiedzeniu ostateczny termin spłaty pożyczki, skoro wypowiedzenie umowy nigdy nie nastąpiło.

W takim stanie sprawy orzeczono jak w pkt. I. wyroku.

Orzeczenie o kosztach oparto na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c.

Z.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)