Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w Opolu VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Adam Szokalski

Protokolant: st. sekr. sąd. Urszula Gajda

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Opolu Alicja Domaradzka

po rozpoznaniu dnia 29.02.2016r, 30.03 .2016 r.,

K. S. (1) (S.) – syna J. i K. zd. Żyła, urodzonego (...) w Ł.

oskarżonego o to, że: w dniu 05.05.2015r w O. przy ul. (...) – na terenie P. Kajakowej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. S. (1) dokonał pobicia J. G. w ten sposób, że kopiąc pokrzywdzonego w twarz, a G. S. (1) zadając cios drewnianą pałką w ramię, uderzając po głowie oraz uderzając grabiami po tułowiu, kopiąc pokrzywdzonego w twarz, narazili w/w na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk i art. 157 kk, powodując u J. G. naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia w postaci otarcia naskórka na kończynach górnych i w okolicy czołowo – skroniowej lewej, a powyższe obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni siedem

tj. o czyn określony w art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk

oraz sprawy:

G. S. (2) (S.) – syna K. i L. z domu K., urodzonego (...) w O.

oskarżonego o to, że: w dniu 05.05.2015r w O. przy ul. (...) – na terenie P. Kajakowej, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (2) dokonał pobicia J. G. w ten sposób, że zadając cios drewnianą pałką w ramię, uderzając po głowie oraz uderzając grabiami po tułowiu, a K. S. (1) kopiąc pokrzywdzonego w twarz, narazili w/w na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk i art. 157 kk, powodując u J. G. naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia w postaci otarcia naskórka na kończynach górnych i w okolicy czołowo – skroniowej lewej, a powyższe obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni siedem

tj. o czyn określony w art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk

1.  uznaje oskarżonego K. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk przy zast. art. 11 § 3 kk i art. 37a kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt. 1 i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania w tym czasie wskazanej w postępowaniu wykonawczym nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym;

2.  uznaje oskarżonego G. S. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk przy zast. art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk przy zast. art. 11 § 3 kk i art. 37a kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego na podstawie art. 34 § 1a pkt. 1 i art. 35 § 1 k.k. do wykonywania w tym czasie wskazanej w postępowaniu wykonawczym nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym;

3.  na podstawie art. 46 § 2 k.k. zobowiązuje obu oskarżonych do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego J. G. nawiązki w wysokości po 1500,- (jeden tysiąc pięćset) zł od każdego z oskarżonych;

4.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych koszty sądowe w całości, w tym kwotę po 50,- (pięćdziesiąt) zł tytułem poniesionych w sprawie wydatków oraz kwoty: 120,- (sto dwadzieścia) złotych od oskarżonego K. S. (1) oraz 180,- (sto osiemdziesiąt) złotych od oskarżonego G. S. (1) tytułem opłaty sądowej.

Sygn. akt VII K 1130/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 maja 2015 roku pokrzywdzony J. G. wraz z ojcem a zarazem Prezesem (...) Towarzystwa (...) oraz J. P., W. B. i K. S. (2) przebywali na terenie przystani kajakowej mieszczącej się w O. przy ulicy (...). Znajomi rozmawiali oraz spożywali alkohol, z wyjątkiem W. B.. W pewnym momencie, po uzgodnieniach odnośnie prac związanych z wykonaniem dalszej części ogrodzenia, Prezes (...) J. G. przekazał K. S. (1) klucze do przyczepy kempingowej, a następnie udał się do domu. Kiedy J. G. oddalił się z miejsca, pokrzywdzony postanowił wejść do wnętrza przyczepy kempingowej. W tej sytuacji pokrzywdzony zażądał od oskarżonego wydania kluczy, na co ten nie wyraził zgody. Wówczas pomiędzy pokrzywdzonym J. G. a K. S. (2), który w międzyczasie o zaistniałej sytuacji poinformował ojca pokrzywdzonego, doszło do awantury zakończonej szarpaniną. W dalszej kolejności, po uprzednim rozdzieleniu pokrzywdzonego i oskarżonego, K. S. (1) udał się w inne miejsce, gdzie zadzwonił do swojego syna, informując go o przebiegu zdarzenia. Po przybyciu na miejsce G. S. (1) wraz z kolegą udał się na przystań, gdzie przebywali J. G., J. P. i W. B.. W tym czasie na miejsce zdarzenia podążył także K. S. (1). Kiedy G. S. (1) zauważył J. G., podszedł do niego, a następnie zadał mu cios drewnianą pałką w lewe ramię. Następnie G. S. (1) kilkakrotnie uderzył pokrzywdzonego J. G. drewnianą pałką w głowę, wskutek czego pokrzywdzony stracił równowagę i upadł na ziemię. W tym czasie w kierunku pokrzywdzonego podążył także nieustalony mężczyzna, który przybył na miejsce zdarzenia razem z G. S. (1). Znajomy G. S. (1) został jednak zatrzymany przez J. P. i W. B.. Kiedy J. G. upadł na ziemię, K. S. (1) kopnął go w twarz. W tym samym czasie G. S. (1) kilkakrotnie uderzył pokrzywdzonego grabiami po tułowiu. Dodatkowo oskarżeni zaczęli ubliżać pokrzywdzonemu. W dalszej kolejności, po rozdzieleniu pokrzywdzonego i oskarżonych, K. S. (1), G. S. (1) oraz znajomy G. S. (1) oddalili się z miejsca zdarzenia, natomiast J. G. powiadomił policję. O zaistniałym zdarzeniu poinformowano również ojca pokrzywdzonego, który po uzyskaniu informacji udał się na teren przystani kajakowej, gdzie dostrzegł ślady obrażeń powstałych u pokrzywdzonego.

Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji przeprowadzili stosowne czynności, a ponadto pouczyli pokrzywdzonego o toku postępowania.

Dzień później, czyli w dniu 06.05.2015r. pokrzywdzony J. G. udał się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego Szpitala Wojewódzkiego w O., gdzie po krótkotrwałym, uogólnionym napadzie padaczki skierowano go na konsultację neurologiczną. W Izbie Przyjęć Wojewódzkiego (...). J. w O. u pokrzywdzonego J. G. stwierdzono między innymi otarcia naskórka na kończynach górnych oraz w okolicy czołowo – skroniowej lewej. Badaniami neurologicznymi i obrazowymi nie stwierdzono jednak zmian pourazowych. Wykazano natomiast dyskretny zanik korowy mózgowia. Odstępstw od stanu prawidłowego nie stwierdzono także podczas badania neurologicznego przeprowadzonego w dniu 13.05.2015r.

Stwierdzone u pokrzywdzonego J. G. obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni 7, stanowiąc skutki o jakich mowa w art. 157 § 2 k.k.

/Dowody: opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej – k. 21 (zb. A),

zeznania pokrzywdzonego J. G. – k. 2 (zb. C), 136-137

(zb. A),

zeznania świadka W. B. – k. 12 (zb. C), 137-139

(zb. A),

zeznania świadka J. G. – k. 139 (zb. A),

zeznania świadka J. P. – k. 6-7 (zb. C),

wyjaśnienia oskarżonego K. S. (1) – k. 134-135

(zb. A),

wyjaśnienia oskarżonego G. S. (1) – k. 135

(zb. A)/.

K. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazał, że w inkryminowanym dniu pomiędzy nim a pokrzywdzonym doszło do sprzeczki o klucz do przyczepy kempingowej, w konsekwencji czego J. G., po powzięciu informacji o telefonicznym powiadomieniu jego ojca o włamaniu do przyczepy, podbiegł do K. S. (1), a następnie zaczął mu ubliżać i uderzać otwartą dłonią w twarz. Oskarżony wskazał również, że w dalszej kolejności pokrzywdzony, który zadał mu dwa ciosy z otwartej dłoni w twarz, został odciągnięty na bok przez J. P., on zaś oddalił się w inne miejsce, gdzie zadzwonił po syna. Nadto dodał, że po jakimś czasie wraz z synem udali się na teren przystani, gdzie pokrzywdzony zaczął go przepraszać.

Oskarżony nie był uprzednio karany sądownie. K. S. (1) jest stanu wolnego (rozwiedziony), ma jednego syna. Posiada wykształcenie średnie. Obecnie przebywa na emeryturze, osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 1.800 zł netto. K. S. (1) nie posiada majątku o istotnej wartości. Nie był leczony psychiatrycznie.

/Dowody: wyjaśnienia oskarżonego K. S. (1) – k. 134-135

(zb. A),

dane osobopoznawcze – k. 61, 133 (zb. A),

karta karna – k. 99 (zb. A)/.

Swoje sprawstwo zakwestionował także oskarżony G. S. (1). W wyjaśnieniach złożonych w toku rozprawy głównej oskarżony wskazał, że w inkryminowanym dniu, po informacji uzyskanej od ojca, przybył na miejsce zdarzenia, gdzie z uwagi na obrażenia doznane przez K. S. (1) pomiędzy nim a J. G., J. P. i W. B., będącymi pod wpływem alkoholu, doszło do sprzeczki słownej, a następnie szarpaniny. Oskarżony wskazał także, że jego pozycja była z góry przegrana, przez co owa szarpanina trwała jedynie krótką chwilę, tym bardziej, że W. B. miał w ręku śrubokręt lub nóż francuski. Nadto podniósł, że w dniu zdarzenia nie miał przy sobie żadnej pałki ani też grabi, żadnymi przedmiotami nie zadawał ciosów pokrzywdzonemu, a ponadto ani on, ani jego ojciec nie kopali pokrzywdzonego po twarzy.

Oskarżony był uprzednio karany sądownie, w tym z art. 158 § 1 k.k. Ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 07.04.2015r., sygn. akt III K 8/15, został skazany za czyn z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 150 stawek dziennych grzywny po 40 zł każda stawka. G. S. (1) jest bezdzietnym kawalerem. Posiada wykształcenie wyższe. Obecnie pracuje jako kierownik handlowy i osiąga z tego tytułu dochód w wysokości 1.380 zł netto. G. S. (1) nie posiada majątku o istotnej wartości. Nie był leczony psychiatrycznie.

/Dowody: wyjaśnienia oskarżonego G. S. (1) – k. 135

(zb. A),

dane osobopoznawcze – k. 83, 134 (zb. A),

karta karna – k. 147-148 (zb. A)/.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności sprawy zarówno sprawstwo jak i zawinienie oskarżonych: K. S. (1) i G. S. (1) w odniesieniu do zarzucanych im czynów nie budziły żadnych wątpliwości.

Ustalając stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach pokrzywdzonego J. G., popartych zeznaniami jego ojca J. G., a także świadków: J. P. i W. B.. Jedynie w ograniczonym zakresie wykorzystano wyjaśnienia oskarżonych: K. S. (1) oraz G. S. (1).

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd dał także wiarę pozostałym dowodom zgromadzonym w aktach sprawy. Sąd uwzględnił zatem niekwestionowane dowody z dokumentów w postaci: opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, kart karnych oraz danych osobopoznawczych.

Sąd nie wykorzystał zeznań świadków: A. P., M. A. i B. J. jako, że nie wnosiły one nic do sprawy. Z uwagi na upływ czasu A. P. i M. A. nie pamiętali interwencji przeprowadzonej w dniu 05.05.2015r. na terenie przystani kajakowej mieszczącej się w O. przy ulicy (...), natomiast świadek B. J. nie posiadał jakiejkolwiek wiedzy mającej znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W ocenie Sądu jasne, spójne oraz logiczne zeznania pokrzywdzonego J. G., w powiązaniu z zeznaniami naocznych świadków zdarzenia: J. P. i W. B., a także z zeznaniami ojca pokrzywdzonego J. G., pozwalają na dokonanie stanowczych i pewnych ustaleń w zakresie odpowiedzialności K. S. (1) i G. S. (1) za przypisane im czyny przestępcze. Pokrzywdzony w sposób dokładny i szczery opisał przebieg zdarzenia mającego miejsce w dniu 05 maja 2015 roku na terenie przystani kajakowej mieszczącej się w O. przy ulicy (...), w tym odtworzył sposób zachowania się poszczególnych sprawców zdarzenia, wskazując przy tym kto i w jakich okolicznościach naruszył jego nietykalność cielesną. W szczególności z zeznań pokrzywdzonego wynika, że w inkryminowanym dniu pomiędzy J. G. a K. S. (2) doszło do przepychanki słownej odnośnie kluczy do przyczepy kempingowej, po której oskarżony oddalił się z miejsca zdarzenia. Z zeznań pokrzywdzonego wynika także, że po około 10 minutach K. S. (1) wrócił na teren przystani razem ze swoim synem G. S. (1) i jego kolegą. Wówczas - jak podał – G. S. (1) od razu zaczął go atakować drewnianą pałką, uderzając go w lewe ramię. Następnie G. S. (1) bił J. G. drewnianą pałką po głowie, wskutek czego pokrzywdzony stracił równowagę i upadł na ziemię. W tym momencie K. S. (1) kopnął pokrzywdzonego w twarz, a G. S. (1) kilkakrotnie uderzył go grabiami po tułowiu.

Potwierdzeniem wersji przedstawionej przez pokrzywdzonego były zeznania naocznych świadków inkryminowanego zdarzenia a to zeznania J. P. i W. B., którzy widzieli obrażenia ciała odniesione przez J. G.. Osoby te w sposób zbieżny wskazały, że to oskarżeni byli stroną atakującą, natomiast pokrzywdzony był osobą broniącą się. Nadto osoby te dodały, że w inkryminowanym dniu na miejscu zdarzenia przebywał również znajomy G. S. (1), przy czym osoba ta nie uczestniczyła w pobiciu pokrzywdzonego, gdyż została przez nich zatrzymana. W złożonych przez siebie zeznaniach świadek J. P. wskazał wprost „W dniu 05.05.2015r. byłem na przystani kajakowej w O. wraz z J. G. oraz W. B. (…) Byłem świadkiem jak doszło do sprzeczki pomiędzy J. G. (synem) a K. S. (2). K. znam parę lat. Pomiędzy nimi doszło do kłótni o otwarcie przyczepy – K. miał klucze do przyczepy, gdzie było jedzenie od taty J., jednak K. nie chciał mu dać tych kluczy, a od słowa do słowa doszło pomiędzy nimi do kłótni. Jak widziałem, że się kłócą to wszedłem między nich i rozdzieliłem strony. K. był pod wpływem alkoholu – widziałem, że wypił około 3-4 piwa. Ja słyszałem, że K. powiedział m.in. do J., że mu pokaże gdzie jego miejsce. Kazałem im się rozejść. K. poszedł w kierunku domu, oddalił się od nas. My dalej siedzieliśmy na przystani, a ok. 15 minut po tym, jak K. odszedł od nas, wpadł G. S. (1) z kolegą i ojcem – K.. K. doszedł dosłownie chwilę po nich. Wszystko działo się bardzo szybko. G. S. (1) przyszedł z pałką drewnianą, od razu rzucił się na J. – ja byłem blisko, jednak nie zdołałem zasłonić J.. G. uderzył centralnie J. w głowę, wypadła mu pałka z ręki. W tym samym czasie K. kopnął go w głowę i kopał jeszcze po tułowiu, a wtedy także G. chwycił grabie leżące obok i tymi grabiami także zaczął uderzać J.. Ja próbowałem ich rozdzielić, co się finalnie udało. Nadmieniam także, że po tym jak G. uderzył pałką drewnianą J. w głowę, to do nich chciał jeszcze dojść kolega G., który trzymał w ręku jakiś nóż – ja tylko zdążyłem krzyknąć „kosa”, to usłyszał W., szybko dobiegł z szopki, która była 1,5 m od miejsca zdarzenia, ja doskoczyłem szybko do tego kolegi, na to wszystko wbiegł W. i mi pomógł (…) Po tym zdarzeniu on miał obrażenia w postaci guza na głowie, zadrapania na ciele – krwawił bardzo mocno z nosa, nie mógł zatamować tego krwawienia” (k. 6 zb. C).

Relacja pokrzywdzonego korelowała ponadto z zeznaniami świadka J. G., czyli ojca pokrzywdzonego, a także z opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej. Świadek J. G. co prawda nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego osądu, znał jednak jego przebieg z relacji pokrzywdzonego. Dodatkowo świadek J. G. zauważył obrażenia powstałe u pokrzywdzonego na skutek pobicia mającego miejsce w dniu 05 maja 2015 roku, wskazując na zakrwawioną twarz oraz lewy bark. Z kolei w opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej wskazano, że obrażenia odniesione przez J. G. mogły powstać w okolicznościach przez niego podanych, a co więcej, że stanowią one skutki o jakich mowa w art. 157 § 2 k.k. Opinia ta zaś – zdaniem Sądu – została sporządzona w sposób rzetelny i prawidłowy. Nadto nie zawiera żadnych braków i jest jednoznaczna w swoich wnioskach. Co więcej oskarżeni nie podnieśli też żadnych obiektywnych i rzeczowych zarzutów co do fachowości lub bezstronności biegłego i tym samym Sąd powyższy dowód uznał za w pełni wiarygodny.

W świetle powyższego wyjaśnienia oskarżonych: K. S. (1) i G. S. (1) mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych jedynie w ograniczonym zakresie, tj. w tych fragmentach, które znalazły potwierdzenie w obiektywnych dowodach. W pozostałym zaś zakresie, dotyczącym w szczególności kwestionowania sprawstwa oraz winy, Sąd odmówił im wiarygodności i tym samym mocy dowodowej. W ocenie Sądu oświadczenia w tym zakresie stanowią jedynie uzgodnioną przez nich wersję wydarzeń, która - co znamienne - różniła się od relacji przedstawionej przez pokrzywdzonego J. G., a także naocznych świadków zdarzenia: J. P. i W. B. oraz Prezesa (...) J. G.. W tych okolicznościach nieprzyznanie się oskarżonych do winy, wskazywanie faktów i okoliczności mających świadczyć o niepopełnieniu przez nich zarzucanych im czynów zabronionych co do zasady potraktować należy jako emanację przysługującego im prawa do obrony, mającą na celu uniknięcie bądź zmniejszenie odpowiedzialności karnej.

W oparciu o powyższe dowody ustalono zatem, że oskarżony K. S. (1) w dniu 05.05.2015r. w O. przy ul. (...), na terenie przystani kajakowej, działając wspólnie i w porozumieniu z G. S. (1), dokonał pobicia J. G. w ten sposób, że kopiąc pokrzywdzonego w twarz, a G. S. (1) zadając cios drewnianą pałką w ramię, uderzając po głowie oraz uderzając grabiami po tułowiu, kopiąc pokrzywdzonego w twarz, narazili ww. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. i art. 157 k.k., powodując u J. G. naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia w postaci otarcia naskórka na kończynach górnych i w okolicy czołowo – skroniowej lewej, a powyższe obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni siedem. Tym samym oskarżony K. S. (1) wyczerpał ustawowe znamiona czynu określonego w art. art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. W toku niniejszego postępowania ustalono ponadto, że oskarżony G. S. (1) w dniu 05.05.2015r. w O. przy ul. (...), na terenie przystani kajakowej, działając wspólnie i w porozumieniu z K. S. (2), dokonał pobicia J. G. w ten sposób, że zadając cios drewnianą pałką w ramię, uderzając po głowie oraz uderzając grabiami po tułowiu, a K. S. (1) kopiąc pokrzywdzonego w twarz, narazili ww. na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. i art. 157 k.k., powodując u J. G. naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia w postaci otarcia naskórka na kończynach górnych i w okolicy czołowo – skroniowej lewej, a powyższe obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż dni siedem. Oskarżony G. S. (1), tak samo jak oskarżony K. S. (1), wyczerpał zatem ustawowe znamiona czynu kwalifikowanego treścią art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.

Wymierzając oskarżonym kary za popełnione przez nich przestępstwo Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Uwzględniono zatem stopień społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienie sprawców.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynów Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez oskarżonych obowiązków oraz postać zamiaru i motywację sprawcy. Bez wątpienia przestępstwo popełnione przez oskarżonych było bezprawne i zawinione. Sąd nie dopatrzył się także żadnych okoliczności, które mogłyby wyłączyć winę oskarżonych. Oskarżeni osiągnęli bowiem określony stopień dojrzałości, a co za tym idzie powinni oni rozpoznać społeczne znaczenie popełnionego przez siebie czynu i tym bardziej powinni być świadomi konsekwencji, jakie może on spowodować.

Nadto przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę sposób życia oskarżonych przed popełnieniem omówionego powyżej przestępstwa oraz ich zachowanie po popełnieniu przedmiotowego czynu zabronionego. Okolicznością obciążającą odnoszącą się do oskarżonego G. S. (1) była ponadto jego uprzednia karalność.

Sąd mając na uwadze stopień zawinienia oskarżonego K. S. (1) oraz społeczną szkodliwość popełnionego przez niego czynu – na podstawie art. 158 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. i art. 37a k.k. wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania w tym czasie wskazanej w postępowaniu wykonawczym nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

W przypadku oskarżonego G. S. (1), mając na uwadze jego uprzednią karalność, wymierzono mu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania w tym czasie wskazanej w postępowaniu wykonawczym nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Dodatkowo na podstawie art. 46 § 2 k.k. Sąd zasądził od obydwu oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego J. G. nawiązkę w wysokości po 1.500 zł (łącznie 3.000 zł).

Całokształt przedstawionych okoliczności sprawił, że Sąd orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku uznając, że orzeczone kary są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz zawinienia sprawców, a wydane rozstrzygnięcie będzie skutecznym środkiem do zwalczania tego typu przestępczości, natomiast w stosunku do oskarżonych pozwoli na zrozumienie ich błędnego postępowania i uniknięcie w przyszłości podobnych czynów.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od obydwu oskarżonych koszty sądowe w całości, w tym kwotę po 50 zł tytułem poniesionych w sprawie wydatków oraz kwoty: 120 zł od oskarżonego K. S. (1) oraz 180 zł od oskarżonego G. S. (1) tytułem opłaty sądowej.