Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: sekr. sądowy Żaklina Skrzypczak

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A z/s we W.

przeciwko E. Ż.

o zapłatę

powództwo oddala.

I C 407/15

UZASADNIENIE

(...) Bank S. A. we W. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od E. Ż. kwoty 18.663,26 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości zmiennej stopy procentowej stanowiącej czterokrotność obowiązującej stopy kredytu lombardowego NBP, wynoszącej na dzień wniesienia pozwu 12% w stosunku rocznym oraz kosztami procesu.

Powód argumentował, że w dniu 20.02.2007 r. zawarł z pozwaną umowę pożyczki, jednocześnie E. Ż. zobowiązała się do jej spłaty w sześćdziesięciu ratach do dnia 24.11.2009r. W zw. z nieuregulowaniem w umówionym terminie należności pieniężnych wobec pożyczkodawcy, (...) Bank S. A. we W. wypowiedział pozwanej umowę w dniu 24.11.2009r. Powód wskazał, iż wierzytelność dochodzona pozwem wymagalna jest od dnia 24.11.2009r. Pomimo wezwania z dnia 16.12.2014r. E. Ż. nie uregulowała dochodzonych należności. (...) Bank S.A. we W. wskazał, iż na wymagalne roszczenie strony powodowej składa się: kapitał w wysokości 9.326,61 zł, odsetki karne od należności przeterminowanych naliczane od dnia 10.12.2014r. do dnia wniesienia powództwa w wysokości 9.286,65 zł wraz z dalszymi odsetkami, które obciążają pozwanego od dnia 10.12.2014r. do dnia zapłaty, obliczone od kwoty 9.326,61 zł wg zmiennej stopy procentowej obowiązującej w banku, która na dzień sporządzenia pozwu wynosi 12 % w stosunku rocznym oraz koszty windykacji w kwocie 50 zł.

W sprzeciwie zaskarżającym w całości nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym przez referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu w dniu 31.03.2015r., E. Ż. podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20.02.2007r., pomiędzy (...) Bankiem S.A. we W. a E. Ż. doszło do zawarcia umowy pożyczki nr PG\ (...) w kwocie 14.296,85 zł. W okresie od dnia 20.02.2007r. do dnia 29.12.2009r. pozwana dokonała spłaty zadłużenia na rzecz strony powodowej w łącznej wysokości 10.369,81 zł.

(dowody:

umowa pożyczki nr PG\ (...) – k45-47,

regulamin – k48-51,

harmonogram spłat – k52-53,

przesłuchanie pozwanej E. Ż. – k111)

Wskutek zaprzestania spłaty pożyczki przez pozwaną, (...) Bank S.A. we W. w dniu 24.11.2009 wypowiedział łączącą strony umowę z dnia 20.02.2007r. Jednocześnie pozostała do spłaty przez pozwaną należność stała się natychmiast wymagalna w dniu 24.11.2009r.

(fakt bezsporny oraz dowody:

wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 9.12.2014r. – k5)

Na dzień 9.12.2014r., zadłużenie E. Ż. wobec (...) Banku S.A. we W. równe było kwocie 18.663,26 zł, obejmującej: niespłacony kapitał w kwocie 9.326,61 zł, odsetki karne od należności przeterminowanych naliczane od dnia 10.12.2014r. do dnia wniesienia powództwa w wysokości 9.286,65 zł wraz z dalszymi odsetkami, które obciążają pozwanego od dnia 10.12.2014r. do dnia zapłaty, obliczone od kwoty 9.326,61 zł wg zmiennej stopy procentowej obowiązującej w banku, która na dzień sporządzenia pozwu wynosi 12 % w stosunku rocznym oraz koszty windykacji w kwocie 50 zł.

(dowody:

wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 9.12.2014r. – k5)

Pismem z dnia 10.12.2014r. strona powodowa dokonała ostatecznego wezwania pozwanej do zapłaty kwoty zadłużenia w wysokości 18.663,26 zł w terminie 7 dni. Do chwili obecnej E. Ż. nie spłaciła zadłużenia.

(dowody:

ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 10.12.2014r. – k6)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało oddalić.

W myśl art. 117 § 1 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia (§ 2).

Zacytowane przepisy mają charakter dyscyplinujący strony stosunków prawnych. Potencjalne zagrożenie skutkami przedawnienia ma na celu mobilizację wierzyciela by wykonał swoje prawo podmiotowe, poprzez realizację przysługującego mu roszczenia, doprowadzając tym samym do zgodności stanu faktycznego z obowiązującym prawem. Ta dyscyplinująca funkcja przedawnienia ma szczególne znaczenie w obrocie między przedsiębiorcami a konsumentami, zapewniając trwałość i pewność stosunków na linii podmiot gospodarczy-klient poprzez usunięcie stanu niepewności prawnej, który istniałby w razie braku realizacji roszczenia, przysługującego wierzycielowi.

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata (art. 118 k.c.).

Trzyletni ogólny termin przedawnienia odnosi się do roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Kodeks cywilny nie definiuje tego pojęcia, pozostawiając tę kwestię orzecznictwu i nauce prawa cywilnego. Pojęcie działalności gospodarczej występuje na płaszczyźnie innych aktów normatywnych, w tym również na gruncie prawa publicznego. W kodeksie cywilnym ustawodawca odwołuje się do tego pojęcia, tworząc definicję legalną przedsiębiorcy (art. 43 ¹ k.c.), przedsiębiorstwa w znaczeniu podmiotowym (art. 55 ¹ k.c.), czy też konsumenta (art. 22 ¹k.c.). Na potrzeby komentowanego przepisu można przyjąć definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 2 u.s.d.g., zgodnie z którą, jest to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa wykowywana w sposób zorganizowany i ciągły. W przedmiotowej sprawie sąd nie miał wątpliwości, iż działalność prowadzona przez (...) Bank S.A. we W. jest działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 118 k.c. (zob. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015r., poz. 128), a roszczenie objęte żądaniem pozwu jest pochodną tej właśnie działalności (pożyczkobiorcą był konsument). Powyższy trzyletni termin przedawnienia roszczenia znajdzie zastosowanie w sytuacji, gdy kredytobiorcą był konsument – w sytuacji kredytu udzielonego przez bank mamy do czynienia z roszczeniem związanym z działalnością gospodarczą. Konsekwencją powyższego zaś jest trzyletni termin przedawnienia roszczenia skierowanego przeciwko E. Ż..

W sytuacji niedotrzymania przez pożyczkobiorcę warunków jej udzielenia albo gdy zobowiązanie nie jest spłacane, bank może wypowiedzieć zawartą umowę pożyczki (§ 7 Regulaminu udzielania pożyczek i kredytów przez (...) Bank S.A.). W takim przypadku pozostałe do spłaty raty, stają się natychmiast wymagalne. Jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, powód skorzystał ze swojego uprawnienia w zakresie wypowiedzenia warunków umowy z dnia 20.02.2007r., w związku z zaprzestaniem spłaty zadłużenia przez E. Ż., wynikiem czego, jak wynika z wyciągu z ksiąg bankowych opatrzonego datą 9.12.2014r., pozostała do zapłaty kwota pożyczki stała się natychmiast wymagalna w dniu 24.11.2009r. Odnośnie terminu od którego należy liczyć termin przedawnienia , kwestię tę reguluje przepis art. 120 kc, zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia w którym roszczenie stało się wymagalne. Powyższe oznacza, że trzyletni termin przedawnienia roszczenia zakończył swój bieg w dniu 24.11.2012 r. i od tego momentu roszczenie powoda o zwrot niespłaconej kwoty pożyczki jest przedawnione.

W sytuacji, w której doszło do przedawnienia roszczenia głównego przedawnieniu ulega również roszczenie o związane z nim odsetki. W uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 26 .01.2005 r. (sygn. III CZP 42/2004, opubl. OSNC 2005/9 poz. 149) wskazano, że roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego. Kontynuacją tej linii orzeczniczej jest wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 19 czerwca 2012 r. (sygn. I ACa 256/2012) zgodnie z którym, po przedawnieniu należności głównej nie tylko nie mogą być naliczane odsetki za dalszy okres opóźnienia, ale ponadto te odsetki, które już powstały do chwili przedawnienia należności głównej, podlegają przedawnieniu jednocześnie z należnością główną.

Mając powyższe na uwadze, uznając zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwaną za zasadny, powództwo w sprawie należało oddalić.