Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2014

Sąd Rejonowy w Brzegu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Halina Bułkowska-Boberska

Protokolant st. sekr. sądowy Danuta Klimek

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2014 r.

w B.

sprawy z powództwa

P. N. S. F. I. Z.we W.

przeciwko

W. S.

o zapłatę

1. powόdztwo oddala,

2. kosztami postępowania obciąża powoda w zakresie poniesionym.

Sygn.akt I C 822/14

UZASADNIENIE

P. P. N. S. F. I. Z. z. s.we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej W. S. kwoty 9. 533,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania podniósł, iż w drodze umowy cesji zawartej z (...) S.A. nabył w stosunku do pozwanej wierzytelność z tytułu zawartej przez pozwaną z pierwotnym wierzycielem umowy bankowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07.10.1999 roku pozwana zawarła z (...) umowę bankową. W dniu 02.06.2009 roku powód zawarł z (...) umowę przelewu wierzytelności. W wciągu ksiąg rachunkowych Funduszu objętych cesją widnieje zadłużenie w kwocie żądane pozwem dotyczące pozwanej wynikające z umowy kredytowej zawartej z cedentem.

Powód pismem z dnia 04.06.2014 roku dokonał wezwania do zapłaty.

Dowód:

- umowa bankowa – k. 30

-umowa sprzedaży wierzytelności – k. 7

-wyciąg z ksiąg rachunkowych – k. 33,

- wezwanie do zapłaty – k.16

Sąd zważył, co następuje:

Art. 339 § 1 k.p.c. stanowi, że jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W takim wypadku stosownie do treści paragrafu drugiego powołanego przepisu przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości lub zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przedmiotowej sprawie Sąd, w oparciu o powołany artykuł wydał wyrok zaoczny. Pozwana mimo prawidłowego wezwania na rozprawę i doręczenia odpisu pozwu wraz z załącznikami nie stawiła się na wyznaczone posiedzenie, jak również nie złożyła w sprawie żadnych pisemnych czy też ustnych wyjaśnień, a jednocześnie nie wnosiła o przeprowadzenie rozprawy w jego nieobecności (art. 340 k.p.c.).

Orzekając zatem co do istoty sprawy, Sąd oparł się na twierdzeniach powoda oraz dołączonych przez niego do pozwu dokumentach, które co do swojej prawdziwości nie budziły uzasadnionych wątpliwości, jednakże równocześnie same w sobie nie dowodziły istnienia roszczenia.

Art. 6 k.c. stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

O ile powód wykazał fakt zawarcia umowy przelewu wierzytelności, która obejmowała swoim zakresem zadłużenie pozwanego, o tyle w żaden sposób nie udowodnił wysokości zobowiązania w tej właśnie kwocie pomiędzy wierzycielem wprawdzie dołączył do pozwu pierwotną umowę zawartą z pierwotnym wierzycielem nr (...)- (...) z 07.10.1999 roku, z której to umowy wynik jedynie tyle, że została zawarta. Natomiast nie przedłożył żadnych dokumentów, czy rachunków dowodzących wysokości zadłużenia pozwanej. Swoje roszczenie powód opiera wyłącznie na umowie cesji i dołączonym do niej wykazie wierzytelności oraz pierwotnej umowie zawartej z cedentem, z których wynika tylko tyle, że umowy zostały zawarte. Sam wykaz z ksiąg rachunkowych, przy braku jakiegokolwiek dowodu dotyczącego wysokości istnienia zobowiązania, a tym samym jego faktu, pomiędzy pozwaną a pierwotnym wierzycielem, nie mógł stanowić podstawy uwzględnienia powództwa. Żądanie nie zostało bowiem wystarczająco udowodnione (art. 6 k.c.).