V U 742/16 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Legnicy z 2016-10-25
Sygn. akt V U 742/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 25 października 2016 r.
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński
Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk
po rozpoznaniu w dniu 25 października 2016 r. w Legnicy
sprawy z wniosku H. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.
o przeliczenie emerytury
na skutek odwołania H. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.
z dnia 31 maja 2016 r.
znak (...)
I. oddala odwołanie,
II. zasądza od wnioskodawcy H. C. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
SSO Krzysztof Główczyński
VU 742/16
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w decyzji z dnia 31 maja 2016 r. odmówił przeliczenia emerytury H. C. na podstawie art. 110a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych gdyż nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu – ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym po przyznaniu emerytury.
W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca H. C. domagał się jej zmiany poprzez prawidłowe przeliczenie emerytury i ustalenie jej wysokości na kwotę 5.101,45 zł miesięcznie.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie wymienionego wyżej odwołania.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy.
Decyzją z dnia 07 października 1991 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał H. C. prawo do emerytury górniczej od dnia 18 grudnia 1991 r. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia organ rentowy przyjął wynagrodzenie, które stanowiło podstawę wymiaru składek z trzech lat kalendarzowych 1986 – 1988. W stosunku pracy ubezpieczony pozostawał do 17 grudnia 1991 r. i po tej dacie nie podlegał już ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w decyzji z dnia 31 maja 2016 r. odmówił przeliczenia emerytury H. C. na podstawie art. 110a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych gdyż nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu – ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym po przyznaniu emerytury.
(n i e s p o r n e )
Sąd zważył co następuje.
Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 110a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jedn.: Dz.U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.), wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz (ust. 2). Wysokość emerytury podlega zatem ponownemu ustaleniu od podstawy wymiaru emerytury przeliczonej w myśl art. 110a ustawy emerytalnej, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:
1. do ponownego obliczenia podstawy wymiaru emerytury wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przypadającą w całości lub w części po przyznaniu emerytury, tj. z okresu:
- kolejnych 10 lat kalendarzowych przypadających w ostatnich 20 latach kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury od przeliczonej podstawy wymiaru,
- dowolnie wybranych przez emeryta 20 lat kalendarzowych, w których podlegał on ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości emerytury;
2. nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy jest wyższy niż 250%.
W odniesieniu do zaskarżonej decyzji należy wskazać, iż w świetle zebranego w sprawie materiału odmowa przeliczenia emerytury była uzasadniona. Podstawę odmowy stanowiło bowiem istotne ustalenie, że po przyznaniu emerytury H. C. nie podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. To zaś ustalenie sprawia, że nie została spełniona przesłanka określona przepisem art. 110a ustawy emerytalnej.
Z powyższych względów, Sąd nie znajdując uzasadnionych podstaw odwołanie na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. oddalił.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Legnicy
Osoba, która wytworzyła informację: Krzysztof Główczyński
Data wytworzenia informacji: