Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: star. sekr. sądowy Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem rekompensaty

na skutek odwołań J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 12 listopada 2015 r. znak (...)

z dnia 03 marca 2016 r. znak (...)

oddala odwołania

Sygn. akt V U 269/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 13 października 2015 r., znak: (...), odmówił wnioskodawcy J. P. przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty w związku z pracą w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, iż ubezpieczony nie spełnił przesłanek do przyznania rekompensaty, albowiem nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok, 5 miesięcy i 28 dni. Ww. decyzję organ rentowy wydał w oparciu o art. 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Decyzją z dnia 3 marca 2016 r. organ rentowy ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem rekompensaty, wskazując w uzasadnieniu, że nie udowodnił on 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok, 5 miesięcy i 8 dni. Zakład nie uznał za pracę w szczególnych warunkach okresów pracy wnioskodawcy:

- w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w L. od 18.11.1966 r. do 23.04.1970 r., od 18.04.1972 r. do 30.12.1975 r. i od 25.08.1977 r. do 26.03.1981 r., ponieważ w świadectwie pracy z dnia 28.02.1998 r. nie określono charakteru pracy zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz nie powołano się na zarządzenie resortowe lub uchwałę właściwego ministra,

- w Zakładzie (...) od 04.05.2000 r. do 13.11.2002 r. na podstawie świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 15.10.2006 r., ponieważ charakter pracy nie został określony ściśle wg właściwego wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ponadto w dokumencie brak jest pieczątki imiennej upoważnionego pracownika.

Odwołanie od obu ww. decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się ich zmiany poprzez przyznanie mu prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem rekompensaty w związku z pracą w szczególnych warunkach. Podniósł, że decyzje organu rentowego kwestionujące dostarczone przez niego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach są krzywdzące, a on nie ma aktualnie możliwości skorygowania tych świadectw, gdyż Zakłady (...) w L. już nie istnieją, a jego były pracodawca –właściciel Zakładu (...) –nie żyje.

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie. W uzasadnieniu powołał te same okoliczności, które zostały wskazane w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. P., ur. (...)., w dniu 2 września 2015 r. złożył wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 13 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od 1 października 2015 r., tj. od daty nabycia uprawnień.

W dniu 2 listopada 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem rekompensaty w związku z pracą w szczególnych warunkach. Decyzją z dnia 13 października 2015 r., zaskarżoną w niniejszej sprawie, ZUS odmówił wnioskodawcy przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty, wskazując w uzasadnieniu, że ubezpieczony nie spełnił przesłanek do przyznania rekompensaty, albowiem nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok, 5 miesięcy i 28 dni.

Kolejną decyzją –z dnia 3 marca 2016 r., również zaskarżoną w niniejszej sprawie, organ rentowy ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem rekompensaty. W uzasadnieniu podał, że wnioskodawca nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 1 rok, 5 miesięcy i 8 dni.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pracę w szczególnych warunkach uznał okresy zatrudnienia wnioskodawcy:

- od 01.07.1998 r. do 15.12.1998 r.,

- od 04.03.1999 r. do 23.06.1999 r.,

- od 14.07.1999 r. do 16.08.1999 r.,

- od 01.09.1999 r. do 31.03.2000 r.

łącznie w wymiarze 1 roku, 5 miesięcy i 8 dni.

/bezsporne, a nadto dokumenty z akt ubezpieczeniowych wnioskodawcy/

J. P. w dniu 18 listopada 1966 r. podjął zatrudnienie w Zakładach (...) w L. (ostatnio: Przedsiębiorstwo (...) S.A.) na stanowisku ubojowca –stażysty. Staż odbywał do 31 października 1967 r. W tym czasie pracował na hali uboju trzody stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tak jak pozostali pracownicy zatrudnieni na stanowisku ubojowca. W związku z tym za okres stażu otrzymał wyrównanie płacy z płacy ubojowca –stażysty do płacy ubojowca. Od 1 listopada 1967 r. wnioskodawca objął stanowisko ubojowca –pomocnika, a następnie ubojowca IV-ego i ubojowca III-ego. Na tych stanowiskach wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował bezpośrednio przy uboju zwierząt. W okresie od 24 kwietnia 1970 r. do 12 kwietnia 1972 r. odbył służbę wojskową. Bezpośrednio po jej zakończeniu –w dniu 18 kwietnia 1972 r. ubezpieczony zgłosił się do pracy w Zakładach (...) w L. na poprzednio zajmowane stanowisko ubojowca (IV-ego) i w tym charakterze pracował do 30 grudnia 1975 r.

Z dniem 31 grudnia 1975 r. wnioskodawca został przeniesiony na stanowisko wagowego –magazynowego w dziale Magazyn żywca. Jako wagowy –magazynowy ubezpieczony zajmował się m.in. przyjmowaniem żywca wg rodzajów, sztuk, wag i klas do bazy, wydawaniem żywca do uboju zgodnie z wagą przyjęcia do bazy, przestrzeganiem prawidłowej rotacji żywca, organizowaniem pracy w bazie żywca: przydzielaniem podległym pracownikom codziennie zadań do wykonania i kontrolą wykonawstwa, rejestrowaniem godzin przepracowanych przez podległych pracowników, prawidłowym i racjonalnym wykorzystaniem urządzeń i powierzchni w bazie, sporządzaniem dokumentacji przychodowo – rozchodowej. W charakterze wagowego –magazynowego wnioskodawca pracował do 24 sierpnia 1977 r., z tym że przez okres 3 miesięcy (od 23 czerwca 1977 r. do 24 sierpnia 1977 r.), tj. przez czas urlopu innego pracownika, pełnił funkcję p.o. mistrza (...). Następnie powierzono mu stanowisko peklowacza –brygadzisty. Wnioskodawca pracując na stanowisku peklowacza –brygadzisty miał w zakresie swoich obowiązków m.in. prawidłowe przyjęcie surowca do peklowni, nastrzykiwanie wędzonek zgodnie z normą, peklowanie mięs drobnych zgodnie z normą, właściwe znakowanie basenów, prawidłowe sporządzanie solanki i mieszanki peklującej, właściwą rotację mięs z peklowni, rzetelne i sumienne ważenie oraz dokładne wpisywanie wag bezpośrednio po zważeniu na obowiązujących dokumentach.

Na skutek wniosku ubezpieczonego o przeniesienie został on z dniem 27 marca 1981 r. przeniesiony do pracy na stanowisko wędliniarza w Dziale (...). Z dniem 4 maja 1984 r. ubezpieczonemu dodatkowo powierzono obowiązki brygadzisty w Dziale (...). Wnioskodawca jako wędliniarz –brygadzista miał w zakresie swoich obowiązków m.in. wykonanie asortymentowe zgodnie z planem dziennym wyrobów wędliniarskich i kaszanek, przyjęcie jakościowe surowców gotowanych surowych, przypraw, osłonek przeznaczonych do dziennej produkcji zgodnie z dziennym planem produkcji oraz dokumentów magazynowych przekazanych surowców i materiałów pomocniczych. Odpowiadał za jakość wyprodukowanych asortymentów ujętych w dziennym planie oraz rzetelne wykonywanie prac na stanowiskach pracy przy produkowaniu wędlin, wędzonek, wyrobów wędliniarskich przez podległy mu personel. Na stanowisku wędliniarza –brygadzisty ubezpieczony pracował do końca zatrudnienia w Zakładach (...) w L., tj. do dnia 28 lutego 1998 r. W międzyczasie miał też powierzone stanowisko st. mistrza (...) –na okres urlopu innego pracownika tj. na okres od 17 kwietnia 1989 r. do 31 sierpnia 1989 r.

W dniu 21 kwietnia 1998 r. wnioskodawca podjął zatrudnienie w Ubojni (...) s.c. R. M. i R. M. w M., gdzie do 30 czerwca 1998 r. pracował w charakterze ubojowca (przez okres 2 miesięcy i 10 dni).

W dniu 1 lipca 1998 r. J. P. podjął zatrudnienie w Gminnej Spółdzielni (...) w M., gdzie do dnia 15 grudnia 1998 r. (przez okres 5 miesięcy i 15 dni –okres uznany przez ZUS) pracował na stanowisku ubojowca –rozbieracza –wykrawacza. Do jego obowiązków należało m.in. dokonywanie w sposób humanitarny uboju zwierząt rzeźnych po uprzednim ich zważeniu, zebranie i konserwacja krwi, patroszenie, toaletowanie, odwieszanie, kaszowanie, szlamowanie i konserwacja jelit, rozbiór tusz mięsnych i ważenie elementów po rozbiorze, trybowanie, żyłowanie, klasyfikowanie i krojenie.

W okresie od 1 stycznia 1999 r. do 10 lutego 1999 r. (1 miesiąc i 10 dni) wnioskodawca był zatrudniony w Rzeźnictwo T. S. w D.. W świadectwie pracy z dnia 10 lutego 1999 r. ww. pracodawca wpisał, że ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku masarza.

W okresie od 4 marca 1999 r. do 16 sierpnia 1999 r. (przez okres 4 miesięcy i 23 dni –okres uznany przez ZUS) ubezpieczony pracował w Zakładzie (...) Sp. z o.o. w Z. na stanowisku ubojowca. Pracując w tym zakładzie w okresie od 24 czerwca 1999 r. do 13 lipca 1999 r. wnioskodawca był niezdolny do pracy z powodu choroby.

W dniu 1 września 1999 r. J. P. podjął zatrudnienie w Zakładzie (...) K. N. w S., gm. Z.. W zakładzie tym wnioskodawca pracował na stanowisku ubojowca do 31 marca 2000 r. (przez 7 miesięcy –okres uznany przez ZUS).

W okresie od 4 maja 2000 r. do 13 listopada 2002 r. wnioskodawca był zatrudniony w(...) F. P. Sp. j. w L.. W świadectwie pracy z dnia 13 listopada 2002 r. z ww. okresu zatrudnienia pracodawca wpisał, że ubezpieczony pracował na stanowisku masarz, wykrawacz, ubojowiec. Ww. zakład zajmował się przetwórstwem mięsa. W zakładzie znajdowała się i ubojownia i dział przetwórstwa mięsa. Wnioskodawca w ww. zakładzie zajmował się co do zasady ubojem zwierząt. W okresach, kiedy nie dostarczono zwierząt na ubój albo w zastępstwie za innego pracownika wnioskodawca zajmował się także rozbieraniem półtusz na dziale rozbioru. Nadto, gdy np. wprowadzano nowe wędliny, wnioskodawca szkolił innych pracowników z zakresu wędzenia i produkcji wędlin, gdyż miał wiedzę w tym przedmiocie.

Od 12 listopada 2002 r. do 30 września 2015 r. ubezpieczony pracował w (...) Sp. z o.o. w P. (...) L. (wcześniej: (...) Sp. z o.o.) na stanowisku rzeźnika.

Dowód: dokumenty z akt ubezpieczeniowych wnioskodawcy, w tym świadectwa pracy i

świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach

dokumenty z akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w:

- Przedsiębiorstwie (...) w L. od 18.11.1966 r . do 28.02.1998 r .

- Gminnej Spółdzielni (...) w M. od 01.07.1998 r . do

15.12.1998 r ., w tym angaże, zakresy obowiązków, świadectwa pracy

zeznania świadków:

J. W. k. 51v-52, e-protokół z dnia 20.07.2016 r . 00:14:52 i nast.

M. Ż. k. 52-52v, e-protokół z dnia 20.07.2016 r . 00:40:47 i nast.

D. F. k. 63-63v, e-protokół z dnia 28.10.2016 r . 00:01:53 i nast.

przesłuchanie wnioskodawcy k. 63v-64, e-protokół z 28.10.2016 r . 00:16:31 i nast.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t.jedn.: Dz.U. z 2015 r., poz. 965 z późn. zm.), rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat. Rekompensata nie przysługuje osobie, która nabyła prawo do emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust. 2).

W myśl art. 23 cyt. ustawy, ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę. Rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (ust. 2).

Rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury (a w niniejszej sprawie –prawo do rekompensaty), ustala się na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Rozporządzenie to stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia (§ 1 ust. 1). Z kolei w myśl § 2 ust. 1 tego rozporządzenia –okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W rozpoznawanej sprawie kwestią sporną było, czy wnioskodawca posiada co najmniej 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach uprawniający go do rekompensaty w myśl cyt. wyżej przepisów ustawy o emeryturach pomostowych.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu, w szczególności dowody z dokumentów zawartych w aktach ubezpieczeniowych wnioskodawcy, w aktach osobowych wnioskodawcy z okresu jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w L. i Gminnej Spółdzielni (...) w M. oraz dowody z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków: J. W., M. Ż. i D. F. oraz z przesłuchania samego wnioskodawcy, nie pozwoliły na uznanie, że wnioskodawca spełnia warunek posiadania co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Na wstępie zauważyć należy, że organ rentowy, analizując okresy pracy wnioskodawcy, za pracę w szczególnych warunkach uznał okresy zatrudnienia J. P. w:

- Gminnej Spółdzielni (...) w M. od 01.07.1998r. do 15.12.1998r.,

- Zakładzie (...) Sp. z o.o. w Z. od 04.03.1999 r. do 23.06.1999 r. i od 14.07.1999 r. do 16.08.1999 r., wyłączając z okresu tego zatrudnienia okres absencji chorobowej ubezpieczonego,

- Zakładzie (...) K. N. w S. od 01.09.1999 r. do 31.03.2000 r.,

–

w łącznym wymiarze 1 roku, 5 miesięcy i 8 dni.

Analiza dokumentów z okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w L. oraz zeznań świadków J. W. i M. Ż. oraz przesłuchania wnioskodawcy dała natomiast podstawę do zaliczenia wnioskodawcy do okresu pracy w szczególnych warunkach jedynie okresu zatrudnienia od 18 listopada 1966 r. do 23 kwietnia 1970 r. i od 18 kwietnia 1972 r. do 30 grudnia 1975 r., a nadto okresu służby wojskowej od 24 kwietnia 1970 r. do 12 kwietnia 1972 r. We wskazanych okresach bowiem wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki ubojowca, a zatem prace wymienione w wykazie A, w dziale X, pod poz. 8, tj. prace wykonywane bezpośrednio przy uboju zwierząt, także w okresie, kiedy był stażystą (tj. od 18 listopada 1966 r. do 31 października 1967 r.). Z akt osobowych wnioskodawcy –z pisma z dnia 30 grudnia 1967 r. skierowanego do Rachuby Płac zakładu o wyrównanie wynagrodzenia wnioskodawcy wynika bowiem wprost, iż za okres stażu wnioskodawca miał zapłacone wynagrodzenie takie jak pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przy uboju, albowiem w czasie tym wnioskodawca przepracował na hali uboju wszystkie godziny tak jak ubojowiec. Ponadto, zdaniem Sądu, do okresu pracy w szczególnych warunkach ubezpieczonemu winien zostać zaliczony także okres służby wojskowej, albowiem wnioskodawca bezpośrednio przed powołaniem do służby wojskowej pracował w warunkach szczególnych, a po zwolnieniu z tej służby (w okresie nie dłuższym niż 30 dni; w niniejszej sprawie –w okresie 6 dni) podjął ponownie zatrudnienie w szczególnych warunkach w tym samym zakładzie pracy (por. uchwałę SN z dnia 16 października 2013 r., II UZP 6/13, OSNAPiUS 2014 nr 3, poz. 42, str. 134). Ww. okres pracy na stanowisku ubojowca oraz okres służby wojskowej stanowią łącznie 9 lat, 1 miesiąc i 9 dni.

Sąd nie uznał jednakże za pracę w szczególnych warunkach dalszego okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w L. (dawnej: Zakłady (...) w L.). Pracując w tym Przedsiębiorstwie wnioskodawca od dnia 31 grudnia 1975 r. nie pracował już bezpośrednio przy uboju zwierząt. Najpierw –w okresie od dnia 31 grudnia 1975 r. do 24 sierpnia 1977 r. ubezpieczony zajmował stanowisko wagowego –magazynowego w Magazynie (...), następnie w okresie od 25 sierpnia 1977 r. do 26 marca 1981 r. –stanowisko peklowacza –brygadzisty, a od 27 marca 1981 do 28 lutego 1998 r. –stanowisko wędliniarza –brygadzisty. Jako wagowy wnioskodawca –jak sam przyznał– nie zajmował się ubojem zwierząt, lecz pracami poprzedzającymi ubój, takimi jak np. przyjęcie żywca –bydła, trzody chlewnej, kóz, ważenie żywca, karmienie, spisywanie ilości, segregowanie. Podczas pracy na tym stanowisku ubój zdarzał się sporadycznie i dotyczył tylko zwierząt, które padły w transporcie i polegał na dobiciu zwierzęcia. Zdaniem Sądu, prace takie nie mogą być zakwalifikowane do prac wykonywanych bezpośrednio przy uboju zwierząt, a na pewno nie wykonywanych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Podobnie -do prac wykonywanych bezpośrednio przy uboju zwierząt nie mogą być zaliczone prace pelkowacza czy wędliniarza. Te ostatnie –podobnie jak prace wagowego, wykonywane były poza ubojownią, w innych pomieszczeniach i budynkach i zaliczyć je można bardziej do prac wykonywanych przy przetwórstwie mięsa niż przy uboju zwierząt. Takie stanowisko potwierdzają też znajdujące się w aktach osobowych wnioskodawcy zakresy obowiązków, z których nie wynika, aby wnioskodawca jako wagowy, czy jako peklowacz bądź wędliniarz pracował bezpośrednio przy uboju zwierząt. Przeciwnie –jego obowiązki polegały na: karmieniu zwierząt, ich segregowaniu, ważeniu, a później –na peklowaniu mięsa, ostrzykiwaniu go mieszankami peklującymi i wyrabianiu wyrobów wędliniarskich czy kaszanek. W takim stanie rzeczy nie można ww. prac zaliczyć do prac, o których mowa w wykazie A, w dziale X pod poz. 8 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Sporny w sprawie był też okres zatrudnienia J. P. w Zakładzie (...) w L. od 04.05.2000 r. do 13.11.2002 r. Co prawda z okresu tego wystawione zostało świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, ale materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu nie potwierdził, aby faktycznie w ww. okresie wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace bezpośrednio przy uboju zwierząt. Świadek D. F. nie była w stanie określić dokładnie czym zajmował się wnioskodawca w zakładzie pracy jej zmarłego męża, ani jakie dokładnie czynności wykonywał jako ubojowiec, wykrawacz czy masarz, ani też w jakich okresach te stanowiska zajmował. W aktach brak przy tym dokumentów osobowych z tego okresu zatrudnienia wnioskodawcy (np. zakresów obowiązków), które mogłyby potwierdzić charakter wykonywanych przez niego w tym czasie prac. On sam zaś podał, że co do zasady zajmował się ubojem zwierząt, ale gdy transport nie dojechał, np. w okresach zimowych, zajmował się pracami przy przetwórstwie mięsa. Tak samo było, gdy np. była potrzeba zastępstwa nieobecnego pracownika na hali rozbioru, czy przeszkolenia pracownika w zakresie związanym z wędzeniem i produkcją wędlin. W takim stanie rzeczy, w świetle powyższych okoliczności, nie sposób uznać, aby wnioskodawca w okresie zatrudnienia w (...) F. P. w L. wykonywał prace związane bezpośrednio z ubojem zwierząt i by prace te wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jak przyjmuje się w orzecznictwie warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku, nie wykonuje czynności niezwiązanych z tym stanowiskiem, ale stale tj. ciągle wykonuje prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok SN z dnia 15 grudnia 1997 r., II UKN 417/97, OSNP 1998 nr 21, poz. 638). Tego zaś o pracy wnioskodawcy w (...) F. P. łączącego pracę ubojowca z pracą przy przetwórstwie mięsa powiedzieć nie można. Dlatego też ww. okresu zatrudnienia, obejmującego łącznie 2 lata, 6 miesięcy i 10 dni, Sąd nie zaliczył do okresu pracy wnioskodawcy w szczególnych warunkach.

Sporne w sprawie były też okresy zatrudnienia J. P. :

-w Ubojni (...) s.c. R. M. i R. M. w M. od 21.04.1998 r. do 30.06.1998 r. (2 miesiące i 10 dni) oraz

-w (...) T. S. w D. od 01.01.1999 r. do 10.02.1999 r. (1 miesiąc i 10 dni).

W pierwszym z tych okresów wnioskodawca pracował na stanowisku ubojowca i co do tego okresu Sąd nie miał wątpliwości, że był to okres pracy, który może zostać zaliczony do okresu pracy w szczególnych warunkach. Osoba bowiem zatrudniona na takim stanowisku i w pełnym wymiarze czasu pracy (potwierdzonym świadectwem pracy z dnia 30 czerwca 1998 r. k. 14 a/o z GS (...) w M.) wykonuje prace bezpośrednio przy uboju zwierząt określone w wykazie A, w dziale X pod poz. 8 załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Wątpliwości Sądu dotyczą natomiast drugiego z ww. okresów zatrudnienia wnioskodawcy. W okresie tym J. P. był zatrudniony na stanowisku masarza. Okoliczność ta wynika ze świadectwa pracy z dnia 10 lutego 1999 r. znajdującego się na k. 15 akt ZUS, które nota bene w punkcie I zawiera błąd w zakresie okresu zatrudnienia wnioskodawcy, wskazując, iż było to zatrudnienie do dnia 31 grudnia 1999 r. Udokumentowane jednak późniejsze okresy zatrudnienia wnioskodawcy nakazują uznać, iż ww. okres zatrudnienia dotyczył jedynie okresu od 01.01.1999 r. do 10.02.1999 r. W aktach brak jednak jakichkolwiek dowodów, z których wynikałby charakter pracy świadczonej przez wnioskodawcę w tym okresie. Stanowisko masarza zaś z samej swej nazwy związane jest raczej z wyrobem wędlin aniżeli z pracami przy uboju zwierząt. Jednakże nawet gdyby uznać okres ten (1 miesiąca i 10 dni) za okres pracy w szczególnych warunkach, to i tak łącznie z okresem uznanym przez ZUS (1 rok, 5 miesięcy i 8 dni) oraz okresami uznanymi przez tut. Sąd (9 lat, 1 miesiąc i 9 dni zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w L. oraz 2 miesiące i 10 dni zatrudnienia w Ubojni (...) s.c. R. M. i R. M. w M.) nie da to wnioskodawcy wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Okres ten wyniesie łącznie jedynie 10 lat, 10 miesięcy i 7 dni.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu, wnioskodawca udowodnił w najlepszym wypadku jedynie 10 lat, 10 miesięcy i 7 dni pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa w wykazie A, w dziale X, pod poz. 8 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, tj. wykonywanej bezpośrednio przy uboju zwierząt. Okres ten jest jednak niewystarczający, by –w świetle powołanych na wstępie przepisów– przyznać mu prawo do rekompensaty. Dlatego też w rozpoznawanej sprawie nie było podstaw do zmiany zaskarżonych decyzji, a odwołania wnioskodawcy –jako niezasadne– podlegały oddaleniu, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.