Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2013 r. w Legnicy

sprawy z wniosku Z. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania Z. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 17 listopada 2012 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 20/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 listopada 2012r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., przyznał wnioskodawczyni Z. R.emeryturę od dnia (...)tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość emerytury obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 wyniosła 2813,53zł. Powołując się na art. 95 pkt 1 ustawy emerytalnej, organ rentowy wskazał, że emerytura ustalona w przedmiotowej decyzji jest świadczeniem mniej korzystnym, wobec czego nadal będzie wypłacana emerytura o symbolu (...)jako świadczenie korzystniejsze.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła wnioskodawczyni Z. R., kwestionując sposób wyliczenia świadczenia przez ZUS i wnosząc o przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem waloryzacji kwoty bazowej, kapitału początkowego i pozostałych składników za lata 2006-2012r.

W odpowiedzi na odwołanie, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu szczegółowo wskazał sposób obliczenia emerytury wnioskodawczyni na podstawie art. 26 i 183 ustawy emerytalnej, wskazując czynniki wpływające na wysokość świadczenia. Ponadto, organ rentowy podał, iż zaskarżoną decyzją ubezpieczona uzyskała prawo do emerytury z art. 24 ustawy emerytalnej, która obliczana jest na podstawie art. 26 powołanej ustawy, tj. według nowych zasad.

W piśmie z dnia 07 marca 2013r., w odniesieniu do odpowiedzi na odwołanie, wnioskodawczyni podała, że wiek emerytalny osiągnęła w 2011r. i, w związku z tym, jej zdaniem, świadczenie powinno zostać przeliczone według starych zasad, a nie nowych, które są mniej korzystne i które jej w chwili osiągnięcia wieku emerytalnego nie dotyczyły. Wobec powyższego, ubezpieczona domagała się przeliczenia emerytury powszechnej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej z uwzględnieniem nowej aktualnej kwoty bazowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. R.urodziła się (...).

Decyzją z dnia 28 lipca 2006r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.przyznał wnioskodawczyni Z. R.prawo do wcześniejszej emerytury od dnia 02 września 2006r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 237,12%, kwota bazowa – 1862,62zł. Wysokość kwoty do wypłaty wyniosła 1990,88zł.

Decyzją zaliczkową z dnia 31 sierpnia 2011r. oraz ostateczną z dnia 17 listopada 2012r. znak: (...)organ rentowy, po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonej z dnia 05 sierpnia 2011r., przyznał jej prawo do emerytury od dnia (...)tj. od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, tj. 60 lat. ZUS wskazał, iż emerytura wnioskodawczyni obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej jest świadczeniem mniej korzystnym od dotychczas wypłacanego. W związku z czym, zgodnie z art. 95 pkt 1 ustawy emerytalnej, w dalszym ciągu będzie wypłacana emerytura o symbolu (...)jako świadczenie korzystniejsze.

Dowód: akta ZUS t. III – decyzja z dnia 28 lipca 2006r. k. 15-16,

akta ZUS t. IV – decyzja z dnia 31 sierpnia 2011r. k. 14-16,

akta ZUS t. IV – decyzja z dnia 17 listopada 2012r. k. 26-27.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni Z. R. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, określonego w ust. 1a i 1b, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184. Wiek emerytalny dla kobiet urodzonych w okresie do 31 grudnia 1952r. wynosi co najmniej 60 lat (art. 24 ust. 1a).

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy emerytalnej, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185 ustawy emerytalnej. Zgodnie z art. 26, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 (ust. 1). Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (ust. 2). Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 (ust. 4). Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 01 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego (ust.5).

Stosownie do art. 183 ust. 1 ustawy emerytalnej, emerytura przyznana na wniosek osoby ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948r., z wyjątkiem ubezpieczonych, którzy poznali emeryturę na podstawie przepisów art. 46 lub 50, o ile osoba ta nie była członkiem otwartego funduszu emerytalnego albo złożyła wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa, która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury w roku kalendarzowym 2011, wynosi: 1) 55% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 oraz 2) 45% emerytury obliczonej na podstawie art. 26.

W ocenie Sądu, wbrew stanowisku wnioskodawczyni, ZUS prawidłowo ustalił wysokość przysługującej jej emerytury.

Zasadnie wskazał organ rentowy, iż warunki uzyskiwania prawa oraz ustalania wysokości emerytury dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948r. regulują art. 24-26 oraz art. 183 ustawy emerytalnej. Osoby urodzone po 1948r. – z chwilą osiągnięcia tego wieku, uzyskują prawo do emerytury ustalanej w myśl zreformowanych zasad, która wypłacana jest w systemie tzw. zdefiniowanej składki. Oznacza to, że wysokość świadczenia została uzależniona od sumy zaewidencjonowanych składek na indywidualnym koncie ubezpieczonego. Jak trafnie wskazał organ rentowy, czynnikami wpływającymi na wysokość świadczenia są: kwota należnych (waloryzowanych) składek z całego okresu ubezpieczenia, która zależy od wysokości osiąganych zarobków z czasu aktywności zawodowej, długość tego okresu i przerwy w ubezpieczeniu. Zwaloryzowane składki (i zwaloryzowany kapitał początkowy dla ubezpieczonych, którzy pracowali przed dniem 01 stycznia 1999r.), w momencie przejścia na emeryturę zostają podzielone przez średnie dalsze trwanie życia ustalone wspólnie dla kobiet i mężczyzn, liczone w miesiącach, ogłaszane corocznie do dnia 31 marca przez Prezesa GUS dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego.

W odniesieniu do argumentacji skarżącej, podkreślić należy, iż w razie osiągnięcia przez ubezpieczonego wymaganego powszechnego wieku emerytalnego – w przypadku wnioskodawczyni 60 lat – emerytura ustalana jest na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy emerytalnej. Odmienne są bowiem zasady przyznawania i ustalania wysokości emerytury wcześniejszej oraz powszechnej

W takiej sytuacji, niedopuszczalne jest – jak wnosi ubezpieczona – przeliczenie emerytury powszechnej (tj. przyznanej na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej) w oparciu o art. 53 powołanej ustawy z uwzględnieniem nowej kwoty bazowej. Zauważyć należy, iż powołany przepis odnosi się do tzw. części socjalnej świadczenia, przy czym ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem części socjalnej dla osób, które po przyznaniu emerytury podlegały ubezpieczeniom społecznym przez co najmniej 30 miesięcy dotyczy tylko emerytur obliczanych na dotychczasowych zasadach, albowiem tylko te emerytury są ustalane z uwzględnieniem części socjalnej, stanowiącej 24% kwoty bazowej oraz tzw. części stażowej, zależnej od okresów składkowych i nieskładkowych oraz podstawy wymiaru (art. 53 ustawy emerytalnej). Przy czym możliwość ta dotyczy osób urodzonych przed 1949r. oraz kobiet urodzonych w latach 1949-1953, których emerytura może być obliczona w sposób mieszany, tj. częściowo na nowych, częściowo na dotychczasowych zasadach. Są to kobiety, które nie pobierały emerytury wcześniejszej, choć miały ustalone do niej prawo i nie są członkami OFE albo zgłosiły wniosek o przekazanie środków zgromadzonych w OFE, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa. Natomiast osoby urodzone po 1948r., z chwilą osiągnięcia wymaganego wieku emerytalnego, uzyskują – jak wskazano wyżej - prawo do emerytury ustalanej w myśl zreformowanych zasad.

W odniesieniu do argumentacji skarżącej, wskazać dodatkowo należy, iż wysokość świadczenia ustalana jest na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów, które determinują sposób obliczania jego wysokości (w rozpoznawanej sprawie – emerytury). Podkreślić przy tym należy, iż art. 183 ustawy emerytalnej dotyczy nabycia prawa do emerytury dla pierwszych roczników świadczeniobiorców z nowego systemu emerytalnego, tj. dla osób, które osiągną wiek uprawniający do emerytury w latach 2009-2013. Z chwilą zatem osiągnięcia przez danego ubezpieczonego określonego w tych przepisach wieku emerytalnego, przepisy te niejako „aktualizują się”, tj. znajdują zastosowanie w praktyce. W przypadku osób urodzonych po 31 grudnia 1948r., które wiek uprawniający do emerytury osiągnęły w roku kalendarzowym 2011r. takim przepisem jest art. 183 ust. 3 ustawy emerytalnej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, uznać należało, iż wysokość emerytury, określona w zaskarżonej decyzji została przez ZUS ustalona prawidłowo, tj. zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej. Jednocześnie, zasadnie wskazał organ rentowy, iż świadczenie ustalone w myśl zreformowanych zasad jest mniej korzystne niż emerytura dotychczas pobierana przez ubezpieczoną. Tym samym, w oparciu o art. 95 ust. 1 ustawy emerytalnej, świadczenie ustalone na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jako mniej korzystne, zostało zawieszone i nadal wypłacana jest emerytura ustalona według dotychczasowych zasad.

W tym stanie rzeczy, nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji z dnia 17 listopada 2012r. znak:(...), Sąd na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 1 kpc, oddalił odwołanie Z. R..