Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Marek Buczek (spr.)

Sędziowie SO Edyta Gajgał SO Waldemar Masłowski

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013r.

sprawy M. M.

oskarżonego z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 17 września 2013r. sygn. akt II K 177/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. M.uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym 320 złotych opłaty.

UZASADNIENIE

M. M.został oskarżony o to, że:

w okresie od grudnia 2011r. do 15 stycznia 2012r. w S.przy ul. (...), nabył łącznie 25 sztuk butli gazowych pochodzących z kradzieży z włamaniem na terenie powiatu (...), wypełnionych gazem i pustych, o wartości powyżej 250 złotych, będąc świadomym, że pochodzą z czynu zabronionego, czym działał na szkodę firm F.H. (...), P.H. (...), P.P.H. i U. (...)oraz (...), tj. o czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 17 września 2013r. w sprawie sygn. akt II K 177/13:

1. oskarżonego M. M.uznał za winnego tego, że działając w realizacji z góry powziętego zamiaru w okresie od początku grudnia 2011r. do 15 stycznia 2012r. w S.rejonu (...), nabył od Ł. F.i G. K.łącznie 46 sztuk butli gazowych, w tym 38 sztuk butli wypełnionych gazem i 8 sztuk butli pustych o wartości nie mniejszej niż 6.726,- zł mając świadomość, iż pochodzą one z przestępstw kradzieży tj. o czyn z art. 291 §1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 291 § 1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 zł (dwadzieścia złotych),

2. na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. M.kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby,

3. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego M. M.na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (DZ.U. nr 49 poz. 223 z 1983r. ze. zm.) wymierzył mu opłatę w wysokości 320,00 zł (trzysta dwadzieścia złotych).

Apelację od powyższego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji w całości.

Na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 i 3 kpk zarzucił:

1.naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść wyroku:

- naruszenie art. 170 § 1 pkt 3 kpk poprzez oddalenie wniosku obrońcy o przeprowadzenie konfrontacji między świadkami M. A.a G. K., uznając, że jest to „dowód nieprzydatny do stwierdzenia wnioskowanej okoliczności”, podczas gdy Sąd I instancji korzystał w toku orzekania z zeznań obu świadków. Wbrew twierdzeniu Sądu Rejonowego, nic nie stało na przeszkodzie, by przeprowadzić wnioskowaną konfrontację celem wyjaśnienia rażących rozbieżności w zeznaniach świadków,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia:

- przyjęcie przez Sąd Rejonowy, że oskarżony nabył od G. K.i Ł. F.46 butli gazowych (w tym 38 pełnych i 8 pustych), podczas gdy zeznania tych osób oraz wyjaśnienia oskarżonego nie dają podstaw do zajęcia takiego stanowiska – oskarżony nabył tylko 8 butli pustych;

- uznanie Sądu Rejonowego, że oskarżony „działał w z góry powziętym zamiarem” i z pełną świadomością nabył od G. K. oraz Ł. F. butle gazowe, wiedząc, że pochodzą one z kradzieży, co stoi w sprzeczności zarówno z rzeczowymi i konsekwentnymi wyjaśnieniami oskarżonego, jak i wyjaśnieniami G. K. oraz Ł. F., które złożyli przy zatrzymaniu – gdy jeszcze nie istniała jakakolwiek możliwość matactwa – a czego nie dostrzegł Sąd Rejonowy, błędnie przyjmując, że wyjaśnienia w/w „są efektem uzgodnień z oskarżonym”. (str. 4 uzasadnienia wyrok);

- uznanie M. A.za wiarygodnego świadka i przesądzającego o winie oskarżonego, przy jednoczesnym zanegowaniu w istocie całego pozostałego materiału dowodowego (co stanowi naruszenie art. 4 oraz art. 410 kpk, podczas gdy M. A.– jak wprost wynika z jej zeznań – nie tylko nic nie wspomniała podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym o roli M. M.– jako rzekomego świadomego / umyślnego pasera. Ponadto M. A.przesłuchana przy ponownym otwarciu przewodu sądowego zeznała niespójnie, że „zorientowała się”, że butle mogły pochodzić z kradzieży, a jednocześnie twierdziła, że pewnego razu usłyszała przez otwarte drzwi samochodu” rozmowę G. K., Ł. F.z oskarżonym, podczas której to oskarżony miał być rzekomo informowany o przestępnym pochodzeniu butli,

- pominiecie faktu, że puste butle, które oskarżony nabył od G. K. oraz Ł. F. zostały wprowadzone na stan magazynowy firmy, w której oskarżony jest zatrudniony, o czym zaświadczają przedłożone na rozprawie druki WZ, a ta okoliczność przeczy tezie, iż oskarżony nabywał butle ze świadomością ich przestępnego pochodzenia (po co wówczas wprowadzałby je na stan magazynowy?!), a także tezie, że miał je nabywać dla osiągnięcia korzyści majątkowej („miał w tym interes”) – skoro nie nabywał ich dla siebie, lecz dla firmy, w której pracuje.

Mając na uwadze powyższe uchybienia, obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu. Na rozprawie obrońca zmodyfikował ten wniosek i wniósł ewentualnie także o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie można zgodzić się z zarzutami apelacji. Ustalenia faktyczne dokonane prze Sąd I instancji są prawidłowe i brak jest podstaw do kwestionowania oceny zebranych dowodów, dokonanej przez Sąd I instancji. Ocena ta dokonana została z uwzględnieniem zasad określonych w art. 4 i 7 kpk – jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, jest logiczna i nie narusza granic oceny swobodnej.

Nie można zgodzić się z zarzutem apelacji że Sąd I instancji bezpodstawnie przyjął że oskarżony kupił 46 butli gazowych – w większości napełnionych gazem, gdy z zeznań osób sprzedających te butle oskarżonemu jak w samych wyjaśnieniach oskarżonego wynika że kupił tylko 9 pustych butli gazowych.

Ustalając ilość zakupionych przez oskarżonego butli Sąd I instancji uznał za wiarygodne i oparł się na zeznaniach Ł. F.i G. K., a więc na zeznaniach osób które dokonały kradzieży butli gazowych, a które następnie sprzedali oskarżonemu. Sąd I instancji uznał także za wiarygodne te wyjaśnienia oskarżonego w których przyznał się do zakupienia 8 pustych butli gazowych, odrzucając wiarygodność tych wyjaśnień w pozostałym zakresie. Takie stanowisko Sądu jest prawidłowe i ma poparcie w dowodach zebranych w sprawie.

Świadkowie Ł. F.i G. K.konsekwentnie zeznawali w śledztwie że skradzione butle sprzedali (zarzuty dotyczą ponad 40 butli) oskarżonemu. Ł. F.podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego – gdy przedstawiono mu tylko zarzut dotyczący kradzieży tylko 3 butli – przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz przyznał się innych kradzieży butli gazowych które miały miejsce pod koniec 2011r. i początek 2012r. i wyjaśnił ze każdorazowo butle te były sprzedawane oskarżonemu (k. 34 0 36). Okoliczności te oskarżony potwierdził podczas kolejnych przesłuchań w śledztwie (k. -81, 132). Wprawdzie na rozprawie – gdzie składał wyjaśnienia jako oskarżony – podał w pierwszej kolejności że sprzedał oskarżonemu tylko 6 butli (k.165) ale następnie po odczytaniu mu wyjaśnień złożonych ze śledztwa podtrzymał je w całości. Składając zeznania w sprawie oskarżonego (k. 219 – 210) zeznał, iż butle sprzedawał oskarżonemu, wtedy nie pamiętał dokładnie ile ich było, a na pytanie obrońcy stwierdził iż nie wie dlaczego gdy składał wyjaśnienia na rozprawie podał że sprzedał oskarżonemu 6 pustych butli. Istotna okolicznością jest to iż podtrzymał w tym zakresie swoje zeznania (wyjaśnienia) złożone śledztwie, dodając iż podtrzymuje je gdyż wtedy lepiej to pamiętał.

G. K.w toku postępowania przygotowawczego podawał iż skradzione butle gazowe sprzedawane były oskarżonemu. Świadek nie pamiętał dokładnie ich ilości, ale twierdził że było ich sporo (k. 88, 142 – 143). Składając wyjaśnienia na rozprawie (k. 164 - 165) świadek podtrzymał złożone wcześniej wyjaśnienia, z tym że dodał iż to policjanci sformułowali jego wypowiedz że butle sprzedawane były oskarżonemu. Na rozprawie dot. oskarżonego (k. 219 – 220) świadek nie był w stanie przypomnieć sobie w jakich okolicznościach funkcjonariusze policji sformułowali zdanie „że M.kupował butle”. Ponadto jego zeznania z tego dnia mają wiele sprzeczności gdyż świadek z jednej strony podtrzymał wyjaśnienia złożone w śledztwie, twierdząc także że nie pamięta szczegółów zdarzeń, a następnie podał że nie sprzedał osobiście butli gazowych, dodając jednocześnie że oskarżony był zapewniany, że nie były one kradzione.

Mając na uwadze powyższe okoliczności (zmienność zeznań G. K. na etapie postępowania sądowego, brak ze strony świadka racjonalnego uzasadniania zmiany zeznań)

słusznie Sąd I instancji uznał za wiarygodne zeznania (wyjaśnienia) świadka złożone w postępowaniu przygotowawczym.

Z kolei wyjaśnienia oskarżonego w zakresie dotyczącym ilości zakupionych butli gazowych nie zasługują na uwagę z uwagi na ich zmienność. Podczas pierwszego przesłuchania oskarżony podał iż kupował butle od Ł. F.i że taka sytuacja miała miejsce 3 lub 4 razy i że każdorazowo kupił 3 lub 4 butle. Z wyjaśnień tych wynika więc, że oskarżony kupił od 9 do 16 butli (k – 50 – 51). W kolejnych wyjaśnieniach podał iż nie pamięta ilości zakupionych butli (k – 165), a w następnych (na rozprawie k. 185) że kupił 6 – 8 butli.

Przedstawione wyżej okoliczności wskazują na to iż Sąd I instancji słusznie przyjął jako wiarygodne zeznania (wyjaśnienia) osób złożone w postępowaniu przygotowawczym, osób które sprzedawały butle gazowe oskarżonemu. Zeznania te są zbieżne a świadkowie ci, z uwagi na brak jakiegokolwiek konfliktu z oskarżonym, nie mieli jakichkolwiek powodów aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Za wiarygodnością tych zeznań przemawia także to iż mają one potwierdzenie w zeznaniach jeszcze jednej osoby a mianowicie M. A..

Niesłuszny jest zarzut apelacji dotyczący zeznań M. A.a mianowicie że jej zeznania nie są spójne, że podczas pierwszego przesłuchania nic nie podała ona o udziale oskarżonego w zdarzeniu. M. A.była w sprawie przesłuchana w charakterze świadka dwukrotnie raz w postępowaniu przygotowawczym i raz podczas rozprawy. W zeznaniach tych nie ma żadnych sprzeczności. W postępowaniu przygotowawczym była ona przesłuchana tylko na okoliczności dotyczące jednej kradzieży, tj. trzech butli gazowych która miała miejsce 14.01.2012r. w M.. Istotną okolicznością jest to iż do tego przesłuchania doszło w dniu 17.01.2012r. o godz. 10.45, a więc przed przesłuchaniem w charakterze podejrzanego Ł. F.- przesłuchanie to miało miejsce 17.01.2012r. o godz. 12.00. W tej sytuacji przesłuchujący M. A.policjant nie miał żadnych informacji o tym aby Ł. F.brał udział w innych kradzieżach butli gazowych, gdyż dopiero podczas przesłuchania przyznał się on do dokonania innych kradzieży. W tej sytuacji Sąd I instancji słusznie ocenił zeznania tego świadka, skoro na rozprawie M. A.dodatkowo podała iż w śledztwie nie zeznawała na okoliczności dotyczące innych kradzieży i sprzedaży butli gazowych gdyż nikt ją o to nie pytał, a ponadto w tym czasie funkcjonariusze policji rozważali możliwość przedstawiania jej zarzutu kradzieży butli – współudziału w tych kradzieżach.

Sąd I instancji oddalił wniosek oborny o przeprowadzenie konfrontacji pomiędzy świadkami: M. A.a G. K.Sąd właściwą powołał podstawę prawną tej decyzji jak i należycie ją uzasadnił. Zeznania jakie składał podczas rozprawy G. K.są wzajemnie sprzeczne /niektóre okoliczności Sąd przytoczył wyżej/ a w szczególności te dotyczące tego czy świadek sprzedawał butle oskarżonemu. Początkowo G. K.zeznał że nie może sobie przypomnieć, nie pamięta czy takie sytuacje miały miejsce /potwierdza to podczas konfrontacji z Ł. F./ a następnie kategorycznie wyklucza takie sytuacje. Ta okoliczność jak i to że jego niepamięć wynikała stąd iż w tamtym czasie zażywał znaczne ilości narkotyków powoduje iż decyzja Sądu I instancji była właściwa.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego pominięcia przez Sąd I instancji szczególnie istotnej okoliczności, a mianowicie tego że oskarżony zakupione puste butle wprowadzał na stan magazynowy i na tą okoliczność wystawił druki WZ, co wskazuje iż oskarżony nie miał świadomości iż zakupione przez niego butle gazowe pochodzą z przestępstwa. Sąd miał na uwadze następujące okoliczności. Wystawianie przez oskarżonego druków WZ nie ma większego znaczenia w sprawie, gdy to inne okoliczności zadecydowały o przypisany oskarżonemu przestępstwa paserstwa umyślnego. Oskarżony głównie zakupił – to wynika wprost z zeznań osób które sprzedawały butle, a zeznania te mają potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonych którzy podali że doszło głównie do kradzieży butli napełnionych gazem – butle napełnione gazem. Butle z gazem nie są skupowane a taka sytuacja miała miejsce kilkukrotnie. Ponadto szczególnie istotną okolicznością jest to iż oskarżony kupował te butle po znacznie zaniżonych cenach. Oskarżony pracując w firmie zajmującej się dystrybucją gazu, dokładnie wiedział jakie są ceny pustych butli i gazu. Oskarżony płacił za zakupione butle od 50 – 80 zł, a więc były to kwoty równe połowie wartości zakupionych butli, gdy średnia cena butli pustych wynosi około 100 zł, a butli napełnionych gazem około 160 zł.

Odnosząc się z kolei do zarzutu apelacji dotyczącego przyjęcia przez Sąd kwalifikacji z art. 12 kk tj. popełnienia przez oskarżonego przestępstwa paserstwa umyślnego w czynie ciągłym. Sąd miał na uwadze następujące okoliczności. Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku nie przedstawił przekonujących argumentów przemawiających za przyjęciem kwalifikacji z art. 12 kk. Jednakże na uwagę zasługuje to iż wyrok w sprawie M. M.zaskarżony został tylko przez jego obrońcę, a więc na korzyść oskarżonego. Z dowodów zebranych w sprawie – zeznań osób które sprzedawały butle oskarżonego jak i zeznań pokrzywdzonych – wynika że oskarżony kilkakrotnie kupował od G. K.i Ł. F.butle gazowe. W tej sytuacji – mając na uwadze średnie rynkowe ceny butli – każdorazowo oskarżony popełniał przestępstwo paserstwa /obecnie wartość kradzionych rzeczy musi przekraczać 400 zł aby doszło do popełniania tego przestępstwa/ tym samym konieczne by było przypisanie oskarżonemu popełniania kilku przestępstw paserstwa umyślnego, a następnie wymierzenie oskarżonemu kary na podstawie art. 91 § 1 kk /tzw. ciągu przestępstw/. Przyjęcie takiej kwalifikacji byłoby dla oskarżonego niekorzystne, z tym że z uwagi na treść art. 434 § 1 kpk byłoby ono niemożliwe gdyż w sprawie wniesiono środek odwoławczy tylko na korzyść oskarżonego.

Postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone przez Sąd I instancji prawidłowo, a zebrane dowody poddane zostały swobodnej i logicznej ocenie i na tej podstawie Sąd dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Rozważania Sądu I instancji dotyczące kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu są słuszne /za wyjątkiem art. 12 kk o czym mowa wyżej/. Poprawne są też wywody dotyczące oceny społecznej szkodliwości czynu, dotyczące osoby oskarżonego, a które zadecydowały o wysokości wymierzonej kary. Orzeczenie wydane przez Sąd I instancji nie razi surowością. Uznając za słuszny zaskarżony wyrok Sąd Odwoławczy utrzymał go w mocy, uznając apelację obrońcy za oczywiście bezzasadną.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych, Sad Odwoławczy – na podstawie art. 627 kpk – zasądził je w całości w tym opłatę w kwocie 320 zł /jej wysokość ustalono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z 23.06.1973r. (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 r. z późniejszymi zmianami/.

Wyk. J.K.