Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Edyta Gajgał (spr.)

Sędziowie SSO Andrzej Tekieli SSO Andrzej Wieja

Protokolant Małgorzata Pindral

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013r. i 31 stycznia 2014r.

sprawy J. D.

oskarżonego z 244 kk i art. 178a § 2 kk w zw. z art. 11§2 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 18 września 2013 r. sygn. akt II K 671/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. D. w ten sposób, że:

1.  przy zastosowaniu przepisu art. 4§1 kk przyjmuje, że J. D. dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 244 kk i za ten czyn na podstawie tego przepisu wymierza mu karę
1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności, na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 kk warunkowo zawieszając wykonanie tej kary na okres próby 2 (dwóch) lat oraz wykroczenia z art. 87§1a kw i za ten czyn na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 15 (piętnastu) dni aresztu, na podstawie art. 42§1 i 2 kw warunkowo zawieszając wykonanie tej kary na okres próby 6 (sześciu) miesięcy,

2.  uchyla orzeczenie zawarte w punkcie II części dyspozytywnej o środku karnym,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz 96,60 zł tytułem zwrotu podatku od towarów i usług

IV.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 610/13

UZASADNIENIE

J. D. został oskarżony o to, że:

w dniu 13 marca 2013 r. w J. woj. (...), kierował po drodze publicznej rowerem znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,85 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 18 września 2013r. w sprawie II K 671/13:

I.  uznał oskarżonego J. D. za winnego tego, że w dniu 13 marca 2013 roku w J., woj. (...), mimo orzeczonego wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 3 marca 2010 r. w sprawie II K 439/10 zakazu prowadzenia rowerów na okres 3 lat, kierował rowerem po drodze publicznej, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,85 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest występku z art. 178a § 2 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 miesiąca pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego J. D. środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 3 lat,

III.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 540 zł plus 124,20 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu,

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego J. D. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Wyrok ten zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze oskarżony J. D. stawiając zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej mu kary. Powołując się na fakt podjęcia leczenia odwykowego oskarżony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Przed odniesieniem się do zarzutu postawionego przez skarżącego zauważyć jednak należy, że z dniem 9 listopada 2013 r. uchylony został, na podstawie art. 12 pkt 3 ustawy z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz.1247), przepis art.178 a § 2 kk, przyjęty za podstawę skazania oskarżonego, a w wyniku zmiany kodeksu wykroczeń dodany został, z tym dniem, przez art. 2 pkt 3 lit. a tej ustawy do art. 87kw przepis § 1a, przewidujący karę aresztu albo grzywny nie niższej niż 50zł za prowadzenie w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem podobnie działającego środka, na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, pojazdu innego niż określony w §1 tego przepisu.

Zgodnie zaś z art. 4§1 kk, jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nowa, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Nie ulega wątpliwości, że w tej sprawie zastosowanie powinna mieć ustawa nowa, zgodnie z którą prowadzenie w stanie nietrzeźwości na drodze publicznej roweru nie stanowi już przestępstwa. Uchylenie przepisu art.178 a § 2 kk nie oznacza jednak depenalizacji zachowania, o jakim mowa wyżej. Z dniem 9 listopada 2013 r. zachowanie takie podlega bowiem ocenie na płaszczyźnie wykroczenia z art. 87 § 1 a kw. Oznacza to, że oskarżony powinien odpowiadać za popełnienie wykroczenia z art. 87 § 1 a kw, w miejsce przypisanego mu przestępstwa z art. 178 a § 2 kk. Wykroczenie to pozostaje w zbiegu realnym, o jakim mowa w art.10§1kw, z przypisanym oskarżonemu przestępstwem z art.244kk. Oskarżony jednym czynem wyczerpał bowiem znamiona określone w przepisie kodeksu karnego i w przepisie kodeksu wykroczeń. Zbieg ten jest rzeczywisty, jako że część znamion wykroczenia w zachowaniu oskarżonego (stan nietrzeźwości) nie wchodzi w sferę znamion przestępstwa, które przez to zachowanie oskarżony także popełnił (prowadzenie roweru wbrew orzeczonemu zakazowi). Konsekwencją tego jest odrębna odpowiedzialność oskarżonego za przestępstwo i wykroczenie. Stąd konieczność zmiany zaskarżonego wyroku przez zakwalifikowanie czynu oskarżonego odrębnie jako przestępstwa z art. 244kk i wykroczenia z art. 87 § 1 a kw i określenie odrębnie kar jednostkowych za to przestępstwo i wykroczenie.

Sąd Okręgowy uznał, że karą odpowiednią i słuszną za popełnione przez oskarżonego przestępstwo z art. 244 kk jest kara miesiąca pozbawienia wolności, a więc najniższa przewidziana w tym przepisie, zaś za wykroczenie kara 15 dni aresztu. Dokonując takiej oceny Sąd Okręgowy miał na uwadze okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego, motywy jego działania, jego właściwości i warunki osobiste.

Mając na uwadze to, że oskarżony z własnej inicjatywy podjął terapię w ośrodku dla osób uzależnionych i kontynuował ją przez okres dziesięciu miesięcy, za uzasadnione uznać ponadto należało – mimo uprzedniej karalności oskarżonego za czyny podobne do tych, za które odpowiada w niniejszym postępowaniu – zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej za przestępstwo na minimalny – dwuletni - okres próby. Ta sama okoliczność legła u podstaw decyzji o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej kary aresztu, przy przyjęciu także minimalnego, bo sześciomiesięcznego okresu próby. Uchylić jednocześnie należało orzeczenie o środku karnym zakazu prowadzenia rowerów, związane ze skazaniem za przestępstwo z art.178 a 2kk.

Wobec orzeczenia odrębnie kar jednorodzajowych - art. 10§3kw - za przestępstwo i wykroczenie przypomnieć tylko należy, że w takiej sytuacji, stosownie do treści art. 10 § 1 kw, wykonuje się tylko karę surowszą, a więc w tym konkretnym przypadku tę wymierzoną za przestępstwo.

Kierując się przedstawionymi motywami Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej, w części nie objętej korektą zaskarżony wyrok utrzymując w mocy.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art.29 ust.1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze, ich wysokość określając na podstawie §2 i §14 ust.2 pkt 4 oraz §19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Podzielając stanowisko Sądu Rejonowego co do możliwości poniesienia przez oskarżonego kosztów postępowania, Sąd Okręgowy zwolnił go od obowiązku uiszczenia tych kosztów za postępowanie odwoławcze (art.624§1kpk).