Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. Z. pełnił funkcję członka zarządu spółki (...) Sp. z o.o. w okresie od 31 grudnia 2008 r. do dnia 17 czerwca 2010 r.. Spółka (...) z o.o. nie odprowadzała za miesiące od stycznia 2010 r. do października 2010 r. na rachunek Naczelnika Urzędu Skarbowego W. – T. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w terminie wskazanym w ustawie, tj. do 20 – go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek od wpłaconych wynagrodzeń zatrudnionych pracowników. (...) sp. z o.o. w okresie, w którym funkcję członka zarządu sprawował J. Z. nie odprowadził za miesiące styczeń 2010 r. - 3247,00 zł podatku, za luty 2010 r. - 3522,00 zł podatku, za marzec 2010 r. – 3762,00 zł i za kwiecień 2010 r. – 3785,00 zł, łącznie do kwietnia 2010 r., uszczupleniu uległ podatek dochodowy od osób fizycznych na kwotę 14.316, - zł.

Stan faktyczny ustalony na podstawie: zawiadomienia o naruszeniu (k. 3 -4), pełnego odpisu KRS (k. 5-7), wydruku „deklaracje” (k. 14), karty karna (k. 11-15).

Oskarżony J. Z. nie złożył wyjaśnień w trakcie niniejszego postępowania albowiem z uwagi na brak możliwości ustalenia miejsca jego pobytu. Oskarżony nie przebywał w miejscu swojego zameldowania, zamieszkania, a w sprawie nie ustalono jego miejsca stałego pobytu. W celu usytuowania oskarżonego w toku postępowania przygotowawczego przesłuchano świadka K. S. (k. 12 – 13). Świadek nie miała jednak informacji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, jej zeznania nie stanowiły podstawy ustalenia stanu faktycznego. Mogła tylko wskazać, iż nie zna obecnego miejsca pobytu oskarżonego, który wyjechał w styczniu 2013 r. w nieznane jej miejsce i od tego czasu widziała go tylko raz, w styczniu 2014 r, kiedy to również nie powiedział jej, gdzie przebywa.

Sąd zważył co następuje:

Podstawę dokonanych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły dokumenty w postaci: zawiadomienia o naruszeniu (k. 3 - 4), wydruku informacji US W. - T. „deklaracje” (k. 14), pełnego odpisu KRS (k. 5 – 7) oraz karty karnej (k. 11 – 15). W szczególności istotnym dowodem dla ustalenia stanu faktycznego była informacja D. Rachunkowości Podatkowej Urzędu Skarbowego W. T. o nie wpłacaniu podatku przez podatnika (...) sp. z o.o. nip (...) wraz z kartą konrolną podatku PIT – 4. z której wynikało, iż podatnik (...) sp. z o.o. nie odprowadził za styczeń 2010 r. - 3247,00 zł podatku, za luty 2010 r. - 3522,00 zł podatku, za marzec 2010 r. – 3762,00 zł i za kwiecień 2010 r. – 3785,00 zł. Zgodnie z treścią odpisu pełnego z rejestru przedsiębiorców dotyczącym spółki (...) z o.o., oskarżony w okresie od 31 grudnia 2008 r. do dnia 17 czerwca 2010 roku był członkiem zarządu spółki (...) sp. z o.o., miał prawo reprezentacji spółki i w okresie tym nie był zawieszony w swoich uprawnieniach. Wymienione dokumenty Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego, nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści, również przy braku jakiegokolwiek zarzutu dotyczącego ich wartości dowodowej ze strony obrońcy.

Stosownie do art. 77 § 1 kks. podlega karze płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu. Płatnikiem, zgodnie z art. 8 Ordynacji Podatkowej jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Przez "pobranie", należy rozumieć czynność techniczną polegającą na potrąceniu, czyli np. wypłaceniu pracownikowi wynagrodzenia po odliczeniu uprzednio obliczonej zaliczki (czyli tzw. wynagrodzenia netto).

Przywołany przepis art. 77 kks penalizuje samo nie odprowadzenie w terminie pobranych od podatnika kwot podatku. Bez znaczenia dla odpowiedzialności karnej płatnika jest przy tym, czy posiada on środki finansowe na odprowadzenie pobranego podatku dochodowego, na wypłatę wynagrodzenia dla pracowników czy też spłatę zobowiązań wobec kontrahentów, w żadnym wypadku nie wolno płatnikowi swojej działalności finansować z kwot należnych Skarbowi Państwa i żadne z tych okoliczności nie są i nie mogą być okolicznościami wyłączającymi winę czy bezprawność czynu sprawcy, w tej materii Sąd podzielił zdanie wyrażone w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 14.02.2001 r. (...).

Zgodnie z treścią art. art. 9 § 3 kks - za przestępstwa skarbowe odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną. Co w odniesieniu do spółki z ograniczona odpowiedzialnością reguluje art. 208 § 2 ksh - każdy członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Z treści art. 204 § 1 ksh wynika prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania co dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki. Należy zwrocic uwagę, że w trybie art. 31 OrdPod może dojść do wyznaczenia i wskazania osoby zobowiązanej do wypełnienia obowiązków płatnika podatku. Wyznaczenie konkretnej osoby, jako odpowiedzialnej za realizację określonych obowiązków wynikających z przepisów prawa finansowego w toku działalności podmiotów zbiorowych ułatwia przypisanie indywidualnej odpowiedzialności karnej skarbowej. Jednak ta okoliczność nie jest warunkiem koniecznym dla przypisania odpowiedzialności. Nie ma bowiem konieczności wskazania, że konkretne czynności w spółce powierzone zostały danej osobie. W takiej sytuacji odpowiedzialność karną skarbową ponosi cały zarząd, gdyż wszyscy członkowie zarządu mają obowiązek prowadzenia bieżących spraw spółki, a do zaniechania wykonania obowiązku spółki jako płatnika podatku może dojść zarówno przez wspólną decyzję członków zarządu, jak i w sposób dorozumiany - przez zaakceptowanie tego faktu. W niniejszej sprawie postępowanie karne skarbowe toczyło się również przeciwko drugiemu członkowi zarządu pełniącemu funkcję w okresie zarzutu P. F..

Przestępstwo karnoskarbowe z art. 77 k.k.s. można popełnić umyślnie w obu postaciach zamiaru - bezpośrednim i ewentualnym. Nie jest przy tym konieczna żadna szczególna motywacja sprawcy niewpłacającego pobranego podatku.

W świetle zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego Sąd uznał J. Z. za winnego tego, że będąc członkiem zarządu (...) Sp. z o.o., pomimo obowiązku wpłacania przez spółkę na rachunek Naczelnika Urzędu Skarbowego W. – T. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w terminie (tj. do 20 – go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek od wpłaconych wynagrodzeń zatrudnionych pracowników) dopuścił do nie wpłacenia w terminie podatku za miesiące od stycznia 2010 r. do kwietnia 2010 r. przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych na łączną kwotę 14.316, - zł. J. Z. w okresie objętym zarzutem był członkiem zarządu spółki kapitałowej (...) Sp z o.o. to jest płatnika podatków pobranych od pracowników spółki. Jako członek zarządu oskarżony zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych był zobowiązany oraz uprawniony do odprowadzania pobranych podatków. Mimo to w okresie objętym zarzutem nie uiścił we właściwym Urzędzie Skarbowym należnego za okres od stycznia 2010 r. do kwietnia 2010 r. podatku dochodowego od osób fizycznych na łączną kwotę 14.316 złotych, która stanowiła małą wartość ,ponieważ czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekraczała dwustukrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 6 § 2 kks. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy. Bez wątpienia oskarżony nie płacąc odprowadzonego podatku do właściwego Urzędu Skarbowego czynił to podejmując cztery zachowania polegające na zaniechaniu, z których każde podjęte było w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż obowiązek odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń zatrudnionych pracowników obciążał oskarżonego J. Z. zakwalifikował jego działanie jako wypełniające dyspozycję art. 77 § 2 kks. w zw. z art. 6 § 2 kks. w zw. z art. 9 § 3 kks.

Wymierzając oskarżonemu J. Z. karę za popełnione przestępstwo, Sąd kierował się dyrektywami jej wymiaru określonymi w art. 13 § 1 kks, mając na uwadze rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu zabronionego, rodzaj i stopień naruszenia ciążącego na sprawcy obowiązku finansowego, jego motywację i sposób zachowania się, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem czynu zabronionego i zachowanie się po jego popełnieniu .

Sąd na podstawie art. 77 § 2 kks. wymierzył oskarżonemu J. Z. karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 60 złotych każda.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny Sąd, jako okoliczność łagodzącą potraktował to, iż oskarżony J. Z. nie był dotychczas karany sądownie. Z drugiej strony Sąd jako okoliczność obciążającą potraktował wysokość kwoty nie zapłaconych zaliczek na podatek dochodowy. Wymierzona oskarżonemu J. Z. kara w ocenie Sądu nie jest nadmiernie surowa. Należy zauważyć, że oskarżonemu groziła kary do 720 stawek dziennych grzywny. Zatem orzeczona kara niewątpliwie oscyluje wokół dolnego zagrożenia ustawowego i nie przekracza stopnia winy sprawcy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, a nadto spełnia wymogi indywidualnego oddziaływania w stosunku do oskarżonych, jest adekwatna do okoliczności sprawy tj. motywu działania, rodzaju popełnionego czynu, sposobu działania. Spełnia także cele prewencji ogólnej i indywidualnej i czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Sąd orzekł o obowiązku uiszczania kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 kpk. w zw. z art. 113 § 1 kks.